Σελίδες: 652
Τιμή: 18€
Όταν πήγαινα στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου τη δεκαετία του ’80 μόλις είχαν αρχίσει οι καθηγητές μας να μας αναλύουν τις πιθανές επιπτώσεις του «φαινομένου του Θερμοκηπίου», οι οποίες ίσως να γίνονταν ορατές μετά από πενήντα χρόνια… Όταν ήμουν φοιτήτρια τη δεκαετία του ’90, μάθαμε σε κάποιο μάθημα σχετικό με το περιβάλλον ότι ίσως η λύση στην υπερθέρμανση του πλανήτη να ήταν οι εκρήξεις ηφαιστείων, μόνο τόσο ώστε η τέφρα τους να σκίαζε για λίγο τον ήλιο και να μείωνε για λίγους βαθμούς την ολοένα αυξανόμενη μέση θερμοκρασία της Γης. Τώρα, τριάντα σχεδόν χρόνια μετά, βλέπουμε στην πράξη τις συνέπειες του «φαινομένου του Θερμοκηπίου» οι οποίες άρχισαν να φαίνονται πολύ νωρίτερα από ό,τι εκτιμούσαν οι επιστήμονες. Βοηθήσαμε φυσικά κι εμείς οι άνθρωποι, καίγοντας ασύστολα κάθε καλοκαίρι τα δάση, χρησιμοποιώντας μη ανανεώσιμες πηγές ενέργειας λες κι έχουμε ανεξάντλητα αποθέματα, αποψιλώνοντας τα δάση του Αμαζονίου και εντέλει καίγοντάς τα στο πολύ πρόσφατο παρελθόν και, γενικά, κάνοντας ό,τι περισσότερο μπορούμε για να καταστρέψουμε τον πλανήτη που μας φιλοξενεί, σαν να μπορούμε να μετοικήσουμε κάπου αλλού… Γιατί σας έκανα όλη αυτή την ανασκόπηση-ανάλυση για τα δεινά του περιβάλλοντος και όσων δυσάρεστων διαπιστώνουμε καθημερινά γύρω μας με το λιώσιμο των πάγων, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, τους φονικούς ιούς –που μας ξεπαστρεύουν σαν να βρισκόμαστε ακόμα στον Μεσαίωνα– και το ζοφερό και δυσοίωνο μέλλον που μας περιμένει; Διότι ελάχιστοι συγγραφείς στην Ελλάδα και τον κόσμο είναι τόσο συνειδητοποιημένοι ώστε να μεταφέρουν αυτές τις ανησυχίες τους στα βιβλία τους και να προσπαθούν να μας αφυπνίσουν μέσα από την εκάστοτε μυθοπλασία τους. Ακόμα λιγότεροι δε είναι εκείνοι που γράφουν κάποια πράγματα τα οποία επιβεβαιώνει το ίδιο μέλλον ως προφητικά για την εποχή που γράφτηκαν και όχι απλά ως δυστοπικά. Έχω, λοιπόν, την ευτυχία και την τύχη να έχω γνωρίσει συγγραφικά κάποιους από αυτούς τους λίγους και πιο «ανήσυχους» πνευματικά ανθρώπους των ελληνικών Γραμμάτων και ένας από αυτούς είναι ο Μανώλης Παλαβούζης. Με τα δύο πρώτα του έργα, την ανεπανάληπτη διλογία του «Ο τέταρτος καβαλάρης – Η επώαση» και «Ο τέταρτος καβαλάρης – Ο όλεθρος», απέδειξε πως έχει ένα αδιαμφισβήτητο ταλέντο στη συγγραφή, ενώ αρκετά από όσα έγραφε στα βιβλία του εκείνα για φονικές πανδημίες και αμέτρητα θύματα παγκοσμίως, τα βλέπουμε δυστυχώς στην τωρινή μετά κορονοϊό εποχή να επαληθεύονται και να αποδεικνύουν για μία ακόμη φορά πως η ζωή συχνά ξεπερνάει τη φαντασία.
Όταν ο συγγραφέας μού εμπιστεύτηκε ως χειρόγραφο ακόμα το νέο του πόνημα με τίτλο «Έτος χωρίς καλοκαίρι», ομολογώ πως είχα ήδη τη βεβαιότητα, πριν καν ακόμα το διαβάσω, πως και πάλι θα καταπιανόταν με ένα ιδιαίτερο και πολύ πρωτότυπο θέμα, και δεν είχα άδικο. Το νέο μυθιστόρημα του Μανώλη Παλαβούζη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή είναι ένα καθηλωτικό –και, πολύ φοβάμαι, προφητικό– βιβλίο με πλοκή που μοιάζει οδυνηρά πιθανή να συμβεί. Άλλωστε, το γεγονός ότι όντως έχει υπάρξει στην Ιστορία πραγματικά ένα έτος χωρίς καλοκαίρι, μία μίνι νέα εποχή των παγετώνων, αποδεικνύει πως δεν είναι διόλου απίθανο να ξανασυμβεί, αφού στην ουσία πρόκειται για ένα φυσικό φαινόμενο που έχει την τάση να επαναλαμβάνεται ανά τους αιώνες. Και για του λόγου το αληθές, ο συγγραφέας βασίζεται στο έτος 1815 και την έκρηξη του ηφαιστείου Ταμπόρα στην Ινδονησία, που αποτελεί και τη μεγαλύτερη ηφαιστειακή έκρηξη στην καταγεγραμμένη Ιστορία. Η έκρηξη αυτή προκάλεσε έναν ηφαιστειακό χειμώνα που έμεινε γνωστός ως «έτος χωρίς καλοκαίρι». Αυτή είναι και η αφορμή για τον χαρισματικό συγγραφέα να ξεδιπλώσει το ταλέντο του, προσφέροντάς μας ένα ακόμα αλησμόνητο μυθιστόρημα, από αυτά που διαβάζεις ασθμαίνοντας από την αγωνία και το σασπένς και τα κλείνεις νιώθοντας μια περίεργη ανατριχίλα μέσα στο μεδούλι σου, καθώς καταλήγεις πως όσα διάβασες δεν μοιάζουν και τόσο απίθανα να συμβούν.
Το «Έτος χωρίς καλοκαίρι» είναι δομημένο σε δύο διαφορετικές εποχές: η πρώτη εκτυλίσσεται στα έτη 1815 και 1816, με κύριους ήρωες τον γάλλο Πιερ και την αγγλίδα Φρέγια, ενώ η δεύτερη σε ένα εναλλακτικό παρόν του 2020 –όπου δεν υπάρχει κορονοϊός!– και οι ήρωές μας είναι οι έλληνες Φίλιππος και Μάρκος, δύο αδέρφια που ταξιδεύουν στη Σκωτία για διακοπές και αναρριχήσεις. Στο παρελθόν των αρχών του 19ου αιώνα, παρακολουθούμε την ιστορία και την πορεία ενός γάλλου στρατιώτη, του Πιερ Λεγκέ, που κατά τύχη ή διαβολική σύμπτωση, σώζει από σίγουρο βιασμό και ίσως θάνατο την κόρη ενός άγγλου ταγματάρχη. Παρά το γεγονός ότι ο Πιερ ανήκει στους ηττημένους και πιάνεται αιχμάλωτος από τον Άγγλο, η πορεία του και το μέλλον του θα είναι τελείως διαφορετικά από ό,τι μπορούσε να φανταστεί. Η μοίρα του θα συνδεθεί άρρηκτα με τη νεαρή Αγγλίδα, καθώς οι δύο νέοι θα ερωτευτούν και θα αποφασίσουν να πορευτούν μαζί μέσα σε έναν εχθρικό και αφιλόξενο κόσμο, που διαρκώς σκοτεινιάζει και ψύχεται, εξαιτίας της τεράστιας έκρηξης ενός ηφαιστείου στη μακρινή Ανατολή. Μπορεί οι δυο τους να μη γνωρίζουν ακριβώς τι έχει συμβεί, όμως βλέπουν και νιώθουν στο πετσί τους τις συνέπειες ενός έτους χωρίς καλοκαίρι. Στο παρόν του 21ου αιώνα, παρακολουθούμε τα δύο αδέρφια να κάνουν τις διακοπές τους στη Σκωτία όταν εκρήγνυται ένα ηφαίστειο στη Σιβηρία. Η ηφαιστειακή τέφρα του Κοριάκσκι εκτοξεύεται τόσο ψηλά στην ατμόσφαιρα που θα επηρεαστεί το κλίμα σχεδόν όλης της γης, προκαλώντας έναν ακόμα ηφαιστειακό χειμώνα και ραγδαία πτώση της θερμοκρασίας σε μεγάλο μέρος της Γης. Ένα ακόμα έτος χωρίς καλοκαίρι είναι προ των πυλών και τα δύο αδέρφια, έχοντας τραυματιστεί πέφτοντας από τον βράχο όπου έκαναν αναρρίχηση, προσπαθούν να βρουν τον πιο σύντομο και ασφαλή τρόπο για να επιστρέψουν στον Νότο και την πατρίδα τους. Ο δρόμος τους θα διασταυρωθεί με αυτόν της Μπεατρίς και του έφηβου γιου της Λόγκαν, οδηγώντας τους σε απρόσμενες περιπέτειες όπου θα κινδυνέψει η ίδια η ζωή τους, και όχι μόνο εξαιτίας του άκαιρου χειμώνα που κοντοζυγώνει.
Όσα και να γράψω για το συγκεκριμένο, μεγαλειώδες, νέο πόνημα του συγγραφέα θα το αδικήσω, θα είναι λίγα ή θα προδώσω στοιχεία που πρέπει να ανακαλύψετε μόνοι σας για να διατηρηθεί αμείωτο το σασπένς. Αρκεί να σας πω ότι είναι ένα μυθιστόρημα σφιχτοδεμένο, με καταιγιστική πλοκή και αμείωτο ρυθμό παρά τις πολυάριθμες σελίδες του –αν και πρέπει να ομολογήσω την αμαρτία μου: για μένα ήταν και πάλι λίγες οι 652 σελίδες, μακάρι να ήταν άλλες τόσες, Μανώλη!–, ενώ η ιστορία ξεδιπλώνεται μεταξύ των δύο χρονολογιών με μαεστρία, αφού κάποια στιγμή το παρελθόν «έρχεται» στα χέρια του παρόντος, καθώς οι ήρωες του τώρα βαδίζουν στα χνάρια του τότε, μέσα από την ιστορία του Πιερ και της Φρέγια, κάνοντας έτσι ακόμα πιο έντονη την αίσθηση ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Για μία ακόμη φορά ο συγγραφέας συνδυάζει ιστορικά γεγονότα με τη σύγχρονη εποχή, ενώ τα λογοτεχνικά είδη χάνουν τα όριά τους στα έμπειρα χέρια του, αφού το «Έτος χωρίς καλοκαίρι» έχει άφθονα στοιχεία περιβαλλοντικού θρίλερ, καταδίωξης και περιπέτειας, όπως και ιστορικού μυθιστορήματος, φαντασίας ή ακόμα και ερωτικού. Ο Μανώλης Παλαβούζης μάς αποδεικνύει πως δεν μπαίνει σε καλούπια και κατηγορίες, ούτε και το συγγραφικό του έργο. Απλά, δοκιμάζει κάθε φορά να ασχοληθεί με κάτι νέο και πρωτότυπο και, ως διά μαγείας, κάθε φορά πετυχαίνει απολύτως τον στόχο του, αφήνοντάς μας ακόμα πιο ανυπόμονους για το επόμενο μυθιστόρημά του. Πολλά και θερμά συγχαρητήρια στον αγαπητό συγγραφέα για το μοναδικό νέο βιβλίο του, το οποίο και σας συστήνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε, Φίλοι μου!
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
Καλοκαίρι 1815
Τα κανόνια του Βατερλώ έχουν µόλις σιγήσει. Ο Γάλλος στρατιώτης Πιερ Λεγκέ πιάνεται αιχμάλωτος των Άγγλων, όµως η αιχμαλωσία του παίρνει μια εντελώς αναπάντεχη τροπή. Στη µακρινή Ανατολή ξυπνάει ο τρόμος, με τη μορφή ενός ηφαιστείου. Ο Πιερ θα γνωρίσει τη Φρέγια, θα πολεμήσουν για τη ζωή τους και θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν μέσα σε έναν κόσμο που βυθίζεται συνεχώς στο σκοτάδι.
Καλοκαίρι 2020
Ο Φίλιππος και ο αδερφός του Μάρκος βρίσκονται σε διακοπές στη Σκωτία, όταν ο κόσμος σκεπάζεται από την ηφαιστειακή τέφρα. Η κολοσσιαία ηφαιστειακή έκρηξη καταποντίζει την παγκόσμια θερμοκρασία, φέρνοντας σκοτάδι και θάνατο. Η μόνη διέξοδος, ο θερμότερος Νότος. Τα δύο αδέρφια θα συναντήσουν την Μπεατρίς µε τον γιο της. Θα βρεθούνε κυνηγημένοι από µια φονική συμμορία που έχει ως στόχο να τους εξοντώσει, θα διασχίσουν τη μισή Ευρώπη, όµως ο αληθινός τους εχθρός είναι το ίδιο το κλίμα.
Ένα σενάριο που επαναλαμβάνεται ανά τους αιώνες, µε την ίδια φονικότητα, ένα φυσικό φαινόμενο που κλονίζει τα θεμέλια του ανθρώπινου πολιτισμού, οδηγώντας τους ήρωες στα άκρα, εκεί όπου ο χρόνος κυλάει αντίστροφα προς το Έτος Χωρίς Καλοκαίρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου