 |
| κ. Χριστίνα Ρούσσου |
Την
αγαπητή κ. Χριστίνα Ρούσσου την "γνώρισα" μέσα από το πρώτο συγγραφικό
της πόνημα, την ανεπανάληπτη «Ντουλμπέρα»,
ένα μυθιστόρημα που με σαγήνευσε από τις πρώτες κιόλας σελίδες του και που ακόμα
σεργιανίζει μέσα στο μυαλό μου κατά καιρούς. Αργότερα είχα την τύχη και την χαρά
να γνωρίσω από κοντά την γλυκύτατη συγγραφέα, όταν με τίμησε ζητώντας μου να πω
λίγα λόγια για το βιβλίο της σε κάποια από τις παρουσιάσεις του. Επόμενο και
φυσικό ήταν να ενθουσιαστώ όταν έμαθα ότι εκδόθηκε το δεύτερο μυθιστόρημά της με
τίτλο «Στα Πέρατα Της Αντοχής»,
από τις αγαπημένες εκδόσεις Μεταίχμιο και πάλι, το οποίο μάλιστα αποτελεί το πρώτο
μέρος της σχετικής διλογίας της. Για μία ακόμη φορά η συγγραφέας με μάγεψε με
την ξεχωριστή, ολοζώντανη γραφή της, με το πάντρεμα της Ιστορίας με την
μυθοπλασία και με μία υπόθεση ευρηματική που αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον από την
αρχή μέχρι το τέλος. Δεν θα γράψω περισσότερα για το καθένα από τα δύο
συναρπαστικά βιβλία της αγαπητής συγγραφέως, καθώς μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρες
τις κριτικές μου στο τέλος κάθε βιβλίου στην σχετική εργογραφία της συγγραφέως,
στο τέλος της συνέντευξης. Αυτό, όμως, που θα γράψω μετά απόλυτης βεβαιότητας είναι
πως, όπως η ίδια η συγγραφέας μας ανέφερε στην πρώτη απάντησή της, «η μισή Ελλάδα γράφει μυθιστορήματα και η
άλλη μισή θέλει να γράψει», προσθέτοντας πως κάποιοι από όσους γράφουν
μυθιστορήματα δεν θα έπρεπε καν να ασχολούνται με το αντικείμενο… Είναι απόλυτα
σίγουρο, όμως, πως η αγαπητή κ. Ρούσσου διαθέτει το συγγραφικό χάρισμα, την
ικανότητα και την φαντασία να συγγράφει εξαιρετικά μυθιστορήματα με διαφορετικά
ιστορικά φόντα, χαρίζοντάς μας ανεπανάληπτες αναγνωστικές εμπειρίες. Την
ευχαριστώ θερμά για το χρόνο που διέθεσε απαντώντας στο ερωτηματολόγιό μου για τους
«Φίλους Της Λογοτεχνίας», της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο εξαιρετικό «Στα Πέρατα Της Αντοχής» και σας προσκαλώ
να διαβάσετε τις απαντήσεις της, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την
εξαίρετη κ. Χριστίνα Ρούσσου και το έργο της!
1)
Αγαπητή κ. Ρούσσου, τις θερμές μας ευχές για το νέο μυθιστόρημά σας που
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, με τίτλο «Στα Πέρατα Της Αντοχής». Ποιό ήταν το έναυσμα για την
ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;
Πρώτα, σας ευχαριστώ για τις ευχές! Η απάντησή μου
μάλλον δεν είναι πρωτότυπη! Θα πω κι εγώ, όπως πολλοί, πως από μικρή μου άρεσε
να γράφω! Άκουσα κάποτε να λέει κάποιος «η
μισή Ελλάδα γράφει μυθιστορήματα και η άλλη μισή θέλει να γράψει»! Τώρα αν
πρέπει να θυμηθώ την ηλικία, περίπου στα 14-15 ήμουν. Άρχισα με ολιγοσέλιδες
ιστορίες που ήταν αντίθετες με κάτι όχι ευχάριστο, που βίωνα σε κάποια χρονική
περίοδο. Με βοηθούσε η γραφή να βγαίνω από την πραγματικότητα που δεν μου άρεσε
και να πλάθω μιαν άλλη "στα μέτρα μου". Μετά τα σαράντα μου χρόνια,
άρχισα να πλάθω μικρά διηγήματα, χρονογραφήματα, διαλόγους και ποιήματα. Πέρασε
καιρός μέχρι να τολμήσω να τα δείξω, και όχι όλα, σε κάποιους δικούς μου
ανθρώπους. Τα σχόλια που έλαβα ήταν θετικά και πήρα θάρρος. Έτσι αποφάσισα να
γράψω την «Ντουλμπέρα», το
πρώτο μου μυθιστόρημα.
2)
Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο
δύσκολο είναι να σταχυολογήσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές
απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία
στα βιβλία σας;
Διαβάζω αρκετά, μ’ αρέσει να διαβάζω Ιστορία, έχω
ταξιδέψει επίσης αρκετά και έχω βιώσει διάφορες καταστάσεις έντονες κατά
καιρούς, δικές μου και φίλων. Αυτό το αλισβερίσι με τη ζωή είναι η έμπνευσή μου
για την πλοκή, και οι πραγματικοί ανθρώπινοι χαρακτήρες που κατά καιρούς με
εντυπωσιάζουν μου δίνουν υλικό για να πλάσω τους ήρωες. Όταν χτίζω μια
μυθοπλασία, μ’ αρέσει να τη βάζω σε πραγματικούς χρόνους και τόπους, ώστε να
επηρεάζεται η πλοκή απ’ την εποχή που διαδραματίζεται. Αυτό έχει τις δυσκολίες
του γιατί, ιστορικός δεν είμαι, αλλά πρέπει να μεταφέρω κάποιο ιστορικό γεγονός
σωστά, χωρίς λάθη. Για να το πετύχω, χρειάζεται πολύ διάβασμα! Για να σας δώσω
ένα παράδειγμα, μπορεί να αναφέρω κάποιο ιστορικό γεγονός σε δύο μόνο σειρές,
αλλά για να τις γράψω αυτές τις σειρές, να έχω περάσει δύο βδομάδες, ίσως και
περισσότερο, διαβάζοντας και ψάχνοντας.
3)
Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο,
είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους
ιδιότητα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο
αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι
επιμέρους ιδιότητές σας;
Η συγγραφή είναι τρόπος έκφρασης. Αν αισθανθείς την
ανάγκη να γράψεις, ο χρόνος θα βρεθεί και δεν υπάρχει περίπτωση να μπερδέψεις
το γράψιμο με οτιδήποτε άλλο κάνεις. Μπορεί να συνυπάρχουν αρμονικά. Τα
τελευταία τρία χρόνια, ασχολούμαι
αποκλειστικά με το γράψιμο.
4)
Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Στο νέο
σας βιβλίο, το οποίο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, πόσο εύκολη, ή επώδυνη
ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;
Τα νέο μου μυθιστόρημα «Στα πέρατα της αντοχής» δεν βασίζεται σε πραγματικά
γεγονότα. Οι χρόνοι, οι τόποι και τα ιστορικά γεγονότα είναι πραγματικά, η
πλοκή είναι καθαρή μυθοπλασία.
5)
Στο τελευταίο βιβλίο σας, όπως και στο προηγούμενο, την αλησμόνητη «Ντουλμπέρα», καταπιαστήκατε με
πολλά ενδιαφέροντα θέματα ενώ συνήθως η μυθοπλασία σας πλαισιώνεται από
εξαιρετικά σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Ποιά θεωρείτε ως την πιο σημαντική,
ίσως και ανεξάντλητη, "πηγή
ιδεών" για έναν συγγραφέα;
Η έμπνευση έρχεται από την ίδια την πραγματικότητα
που με περιβάλλει, όπως έγραψα και στη δεύτερη ερώτησή σας.
6)
Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός
βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του
συγγραφέα;
Το επιστημονικό υπόβαθρο είναι πολύ σημαντικό, αλλά
κι αυτό πρέπει να εξελίσσεται. Αν κάποιος τελείωσε τη Φιλοσοφική, ας πούμε, και
μετά δεν συνέχισε να ασχολείται με αυτό που σπούδασε, μπορεί να γνωρίζει
λιγότερα από έναν άλλο που δεν σπούδασε αλλά συνεχώς διαβάζει. Η γνώση δεν έχει
όρια, είναι μια συνεχής προσπάθεια μάθησης και δεν υπάρχει άνθρωπος που να τα
ξέρει όλα! Μεγάλη υπόθεση το ταλέντο αλλά, και από μόνο του, αν δεν
καλλιεργηθεί, δεν θα μπορέσει να απλωθεί. Όσο για τη φαντασία, δεν νομίζω να
υπάρχουν άνθρωποι χωρίς αυτή και χωρίς εμπειρίες. Όλοι λίγο ή πολύ, αφού
υπάρχουμε, βιώνουμε ή είμαστε θεατές διάφορων καταστάσεων. Προσωπικά, μ’ αρέσει
να παρατηρώ τους ανθρώπους στην καθημερινότητά τους, τις συμπεριφορές τους. Μια
κίνηση, μια λέξη μπορούν να αποκαλύψουν πολλά!
7)
Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται"
η συγγραφική σας έμπνευση; Υπάρχει
κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να
γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει"
αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;
Φυσικά και θέλω ησυχία, μ’ ενδιαφέρει να είναι
καθαρός ο χώρος, δεν μπορώ την ακαταστασία με τίποτα, μου είναι αδύνατο να
συγκεντρωθώ! Καθημερινά γράφω και διαβάζω για πολλές ώρες, ίσως λίγο
περισσότερος χρόνος αναλογεί στο διάβασμα. Ακόμα και όταν πρέπει να ταξιδέψω,
παίρνω μαζί μου μέχρι και τα αρχεία που χρησιμοποιώ στην κάθε «ιστορία» που
γράφω. Τώρα, θα μου πείτε, γιατί δεν τα έχω μέσα στον υπολογιστή, να γλιτώσω
και το βάρος! Δεν μπορώ να διαβάζω Ιστορία απ’ την οθόνη, θέλω να τραβώ γραμμές,
να σημειώνω στο πλάι.
8)
Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο βιβλίο σας αρκείστε μόνο στη δική σας γνώμη και
αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη
κάποιου οικείου σας προσώπου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;
Καθώς το γράφω, πριν ακόμη το ολοκληρώσω, το
διαβάζουν τα παιδιά μου, η Μαρία και ο Χρήστος, και έχω να σας πω ότι με
επηρεάζουν πολύ (έχει τύχει να σβήσω και 30.000 λέξεις εξαιτίας τους!), και δύο
φίλοι καλοί που εμπιστεύομαι την κρίση τους. Μόλις ολοκληρωθεί, τον πρώτο λόγο
έχει η υπεύθυνη ελληνικής πεζογραφίας στις εκδόσεις Μεταίχμιο, η Ελένη Μπούρα,
και στη συνέχεια η επιμελήτρια Ειρήνη Χριστοπούλου.
9)
Από τα μυθιστορήματά σας υπάρχει κάποιο
το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα
θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τα βιβλία σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" κάποιων
από αυτά;
Δεν έχω γράψει και πολλά!!! Δύο μέχρι τώρα, ελπίζω
σε περισσότερα στο μέλλον! Η «Ντουλμπέρα»
πάντα θα είναι το πρώτο μου συγγραφικό παιδί! Θα το έχω λίγο πιο καλομαθημένο!
Μα μια μάνα αγαπάει το ίδιο τα παιδιά της, όσα κι αν έχει. Την «Ντουλμπέρα» την έγραψα
εμπνευσμένη απ’ τους Έλληνες ευεργέτες, που στην πλειοψηφία τους ήταν Βλάχοι.
Το καινούργιο μου «Στα πέρατα της
αντοχής» το ξεκίνησα όταν τυχαία βρήκα, ανάμεσα σε παλιές φωτογραφίες,
ένα βιβλιάριο από τράπεζα της Νέας Υόρκης με χρονολογία 1896! Ήταν του παππού
μου, που μετανάστευσε απ’ τους πρώτους για τη γη της επαγγελίας, εκείνη τη
χρονιά.
10)
Η συγγραφέας Χριστίνα Ρούσσου βρίσκει το χρόνο να διαβάζει για δική της ευχαρίστηση
και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει
αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;
Πρώτη θέση στην προτίμησή μου έχουν τα ιστορικά
μυθιστορήματα. Ακολουθούν όλα τα άλλα.
11)
Θυμάστε το πρώτο σας ανάγνωσμα το οποίο σας "παρέσυρε"
στον κόσμο της λογοτεχνίας; Υπάρχει κάποιο απόφθεγμα από βιβλίο το οποίο να
καθόρισε την μετέπειτα ζωή σας; Έχετε δεχθεί κάποιες επιρροές από κάποιους
ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο
γραφής, ύφους ή θεματολογίας;
Τα πρώτα βιβλία ήταν «Το καπλάνι της βιτρίνας» της Άλκης Ζέη και το «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» του
Μενέλαου Λουντέμη. Απόφθεγμα, ναι υπάρχει, είναι του Καζαντζάκη «δύναμη είναι να κρατάς τη δύναμή σου»,
απ’ το θεατρικό του έργο «ΚΟΥΡΟΣ» ή «ΘΗΣΕΑΣ». Μ’ έχει επηρεάσει ο Καραγάτσης
και ο νεότερος Νίκος Θέμελης.
12)
Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Από την ελληνική και
παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει, το οποίο "ζηλεύετε"
ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να είχατε συγγράψει εσείς;
Όλων των συγγραφέων που αναφέρω παρακάτω λάτρεψα τα
βιβλία τους. Από Έλληνες πρώτος και καλύτερος ο Καζαντζάκης, ακολουθούν οι
Καραγάτσης, Θέμελης και πολλοί άλλοι, η ποίηση του Παλαμά με τις ωραίες λέξεις
και της Κικής Δημουλά. Από ξένους συγγραφείς αγαπώ τους Χένρι Μίλερ, Τζορτζ
Έλιοτ, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Έρνεστ Χέμινγουεϊ Τζορτζ Όργουελ, Φρανς Κάφκα,
Γουίλιαμ Φόκνερ, Ζιλμπέρ Σινουέ. Διαβάζω πολύ και θεατρικούς συγγραφείς με τον
Ίψεν να κρατάει για χρόνια την πρώτη θέση, και τον Πιραντέλο να ακολουθεί
αμέσως μετά.
13)
Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από
τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και
πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι
τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση
των οριζόντων" του;
Ναι, το πιστεύω. Να ταξιδεύει, να γνωρίζει νέους
τόπους, να μπερδεύεται με ανθρώπους, σε καταστάσεις, αλλά το σημαντικότερο
όλων, να διαβάζει και όχι ένα είδος λογοτεχνίας ή μόνο λογοτεχνία. Να διαβάζει
τα πάντα.
14)
Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη
λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται"
θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να
εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;
Πιστεύω ότι είναι θέμα ψυχικής ανάγκης με ποιο είδος
λογοτεχνικό θέλει να εκφραστεί, κάθε φορά. Η εξέλιξη είναι το σημαντικότερο,
είτε παραμείνει σε ένα λογοτεχνικό είδος είτε πειραματιστεί με ένα άλλο. Δεν
υπάρχουν φραγμοί και όρια. Όταν κάποιος γράφει, κατά την άποψή μου πάντα, πρώτα
πρέπει να αισθάνεται καλά με τις λέξεις που βγαίνουν από μέσα του, να τον
εκφράζουν και να μη σκέφτεται αν θα αρέσουν στους άλλους, γιατί αυτό μπορεί να
του δημιουργήσει άγχος και στο τέλος να τον μπλοκάρει. Αν νομίζει ότι θα
αποδώσει καλύτερα γράφοντας μια αστυνομική ιστορία, ενώ ως τότε έγραφε ιστορικά
μυθιστορήματα, γιατί να μη το κάνει;
15)
Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "αφυπνίζοντας" τη σκέψη τους,
ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι απλά και μόνο ψυχαγωγικός;
Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε"
στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως,
απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;
Φυσικά και θέλω να "πάρει" κάτι καλό ο
αναγνώστης, να σταθεί και να σκεφτεί κάποιο σημείο. Αλλά ό,τι κι αν "πάρει"
και μόνο που πέρασε "καλά", που του έκανα παρέα και ξέφυγε απ’ την
καθημερινότητα, είναι κάτι. Άλλωστε, ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται διαφορετικά
τα πάντα γύρω του. Μπορεί εγώ να θέλω να περάσω κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα,
όπως το αντιλαμβάνομαι, μα κάποιος που θα το διαβάσει, να το εκλάβει
διαφορετικά, ίσως και καλύτερα απ’ ό,τι το σκεφτόμουνα όταν το έγραφα! Ο
Ξενόπουλος κάποτε δήλωσε ότι τον ενδιαφέρει τα γραπτά του να τα διαβάζουν με την
ίδια ευχαρίστηση οι μαθητές του γυμνασίου και ο κύριος Παλαμάς. Πολύ μου αρέσει
αυτή η "γραμμή" του Ξενόπουλου.
16)
Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για
έναν συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε
τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι
ακριβώς η "φυγή" από αυτήν
την ζοφερή πραγματικότητα;
Ο καθένας λαμβάνει διαφορετικά την έμπνευση.
Προσωπικά, πιο πολύ με εμπνέει το παρελθόν απ’ το δυσάρεστο παρόν. Προτιμώ να
ξεφεύγω με ιστορίες παλιές και να περιμένω το μέλλον να γράψει για το παρόν που
ζούμε.
17)
Στην σύγχρονη πραγματικότητα και στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας ποιά
θεωρείτε πως είναι η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει τελικά το βιβλίο
κρίση στη χώρα μας ή διεθνώς και τί θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο
προσιτό στο αναγνωστικό κοινό και ιδιαίτερα στους νέους;
Αυτό που βλέπω, δυστυχώς, είναι ότι οι νέοι άνθρωποι
δεν διαβάζουν πολλή λογοτεχνία. Τους αρέσει να ξοδεύουν τον χρόνο τους
παρακολουθώντας μια ξένη σειρά, απ’ αυτές που "κατεβάζουν" στον υπολογιστή.
Η σχέση τους με τον υπολογιστή τούς οδήγησε στο διαζύγιο με τη λογοτεχνία. Τι
να σας πω, δεν ξέρω τι θα μπορούσε να αντιστρέψει αυτήν την κατάσταση. Δεν το
βλέπω εύκολο.
18)
Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς"
όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς
την αποδοχή που θα τύχαινε αυτό από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των
βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;
Είχα τρομερό και φοβερό άγχος μέχρι να πάρω απάντηση
απ’ το Μεταίχμιο. Και ήταν ένα μεσημέρι καυτό, καλοκαιρινό, όταν μου
τηλεφώνησαν! Στη συνέχεια, τραγουδούσα κλαίγοντας!!!!!!!!!!!! Κι αργότερα, με
το που εκδόθηκε, καινούργιο άγχος με κατέκλυσε για το αν θα αρέσει ή όχι.
Τελικά όλα πήγαν καλά, οι κριτικές ήταν πολύ καλές, τα μηνύματα που λάμβανα και
ακόμη λαμβάνω είναι εξαιρετικά και… χαίρομαι!
19)
Εσείς, με την έως τώρα πείρα σας στον
χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς,
που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων
και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;
Είμαι πολύ "καινούργια" στον χώρο αυτό
ώστε να μπορώ να δώσω συμβουλές! Τα όνειρα τρέφονται απ’ τις ελπίδες και
μπορούν κάποια να γίνουν πραγματικότητα.
20)
Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ
ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία και ειδικότερα, στο νέο μυθιστόρημά
σας «Στα Πέρατα Της Αντοχής»,
και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από
εσάς στο μέλλον;
Ετοιμάζω τη συνέχειά του (θα γίνει διλογία) και
ταυτόχρονα με έναν καλό μου φίλο γράφουμε σενάριο κωμικής σειράς που θα παίξει
τον χειμώνα στην τηλεόραση, δεν γράφω παραπάνω! Σας ευχαριστώ πολύ για τον
χρόνο που μου διαθέσατε και για τις όμορφες ευχές!
Βιογραφία
Χριστίνας Ρούσσου:
Η Χριστίνα Ρούσσου γεννήθηκε τα Χριστούγεννα του
1964 στη Νάουσα Ημαθίας. Σπούδασε οικονομικά, πιάνο και ζωγραφική. Έχει κάνει
τρεις ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής, εκπομπές στο ραδιόφωνο, ενώ για μεγάλο
χρονικό διάστημα ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη χρυσοχοΐα. Μοιράζει τον χρόνο
της ανάμεσα στη Νάουσα και τη Θεσσαλονίκη. Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο
κυκλοφορεί επίσης το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο Ντουλμπέρα.
Εργογραφία
Χριστίνας Ρούσσου:
«ΣΤΑ
ΠΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΟΧΗΣ» (2017)
Εκδόσεις:
Μεταίχμιο
Σελίδες:
464
Τιμή:
14,94 €
Υπόθεση
Οπισθόφυλλου:
«Λίγο
πριν το ξεκίνημα του 20ού αιώνα τα αδέρφια Μακρή, ο Αχιλλέας και ο Νίκος, από
τη Νάουσα της τουρκοκρατούμενης ακόμα Μακεδονίας, φτάνουν στα πέρατα του
κόσμου, στην Αμερική, κυνηγώντας μια καλύτερη ζωή. Στο ταξίδι τους θα
συναντήσουν τον Αντώνη - εκείνος κατάγεται από την Έδεσσα, και θέλει να
συνεχίσει τις σπουδές του στην Αμερική. Τα χρόνια θα περάσουν, οι πορείες τους
θα συγκλίνουν συχνά και η φιλία τους θα είναι η μόνη σταθερά στο περιπετειώδες
διάβα τους. Από τη Νέα Υόρκη στην Αθήνα, τη Μακεδονία και τη Ζάκυνθο, και
αποκεί στην κοιλάδα του γαλλικού Λίγηρα, τα πρόσωπα θα πληθαίνουν και θα
μπλέκονται σαν ιστός. Όταν πια η τρικυμία του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου θα
κοπάσει, ένα μυστικό θα τους φέρει αντιμέτωπους με το παρελθόν ξανά. Και τότε
οι αντοχές τους θα φτάσουν στα όρια.»
Διαβάστε
την κριτική μου για το βιβλίο στους «ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ» στον ακόλουθο σύνδεσμο:
«ΝΤΟΥΛΜΠΕΡΑ»
(2015)
Εκδόσεις:
Μεταίχμιο
Σελίδες:
520
Τιμή:
15,93 €
Υπόθεση
Οπισθόφυλλου:
«Και
έφτασα τώρα στα τελευταία της ζωής μου να νοσταλγώ, να θυμάμαι, να θυμώνω, να
λυπάμαι και να εξακολουθώ να ζω. Η πλάτη μου γεμάτη απ' το φορτίο που κουβαλάει
χρόνια. Δεν ξέρω πώς θα ήμουν με λιγότερο βάρος στην πλάτη μου. Λένε πως σου
έρχονται τόσα όσα μπορείς να σηκώσεις. Και ποιος το κρίνει αυτό;»
Μέσα
απ’ τα ημερολόγια της Αορίκας Ζιώππα-Κωνσταντίνου ξεδιπλώνεται η πολυτάραχη
ιστορία δύο οικογενειών απ’ τις αρχές του 19ου μέχρι το ξημέρωμα του 21ου
αιώνα. Η Αορίκα, η ντουλμπέρα, όπως την αποκαλούσαν στα βλάχικα, μια γυναίκα
έξυπνη, όμορφη και δυναμική, κατορθώνει να επιβληθεί και να κατακτήσει τον
σεβασμό και την αποδοχή του ανδροκρατούμενου κόσμου του εμπορίου. Η
κοσμοπολίτικη διαδρομή της ξετυλίγεται με σταθμούς τη Νέβεσκα (Νυμφαίο
Φλώρινας), τη Βιέννη, την Αλεξάνδρεια και την πολυεθνική Θεσσαλονίκη, σημεία
όπου ανθούν οι επιχειρηματικές δραστηριότητες των Βλάχων, ενώ ο έρωτας,
δυνατός, καθοριστικός, πολλές φορές παράνομος ή απαγορευμένος, είναι πάντοτε
παρών.»
Διαβάστε
την κριτική μου για το βιβλίο στους «ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ» στον ακόλουθο σύνδεσμο:
«ΤΟ
ΚΥΜΑ ΚΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΔΕΝ ΧΩΡΙΣΑΝ ΠΟΤΕ», της Σοφίας
Παπαηλιάδου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
