«ΤΟ ΑΓΟΡΙ-ΧΡΥΣΟΨΑΡΟ», της Λίσα Τόμσον – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΟ ΑΓΟΡΙ-ΧΡΥΣΟΨΑΡΟ», της Λίσα Τόμσον – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Κέδρος

Σελίδες: 384

Τιμή: 14,40€ 

          Κάποιες φορές εμείς οι ενήλικοι βρίσκουμε την ευκαιρία να νιώσουμε ξανά παιδιά και, ανάμεσα στις πολλές "ενήλικες" υποχρεώσεις μας, θυμόμαστε εκ νέου το αλησμόνητο παιχνίδι της ανεμελιάς, τότε που όλα είχαν άλλες διαστάσεις από τις πραγματικές τους. Βρίσκουμε την ευκαιρία να επιστρέψουμε για λίγο στα χρόνια της "χαμένης αθωότητάς" μας και να δούμε τα πάντα μέσα από το διαυγές και "αφιλτράριστο" παιδικό βλέμμα. Η αφορμή μπορεί να είναι μια εικόνα, ένα τραγούδι, μια ταινία, μια ανάμνηση, μια φωτογραφία ή ένα βιβλίο. Προσωπικά, ως "βιβλιοσκώληκας", μου αρέσει να διαβάζω τα πάντα, καθώς ποτέ δε γνωρίζω πού μπορεί να ανακαλύψω το επόμενο αγαπημένο μου βιβλίο. Το «Αγόρι-Χρυσόψαρο» της Λίσα Τόμσον, που κυκλοφορεί από τις αγαπημένες εκδόσεις Κέδρος μου κέντρισε ευθύς αμέσως το ενδιαφέρον από τον τίτλο του και με κέρδισε διά παντός μόλις το διάβασα. Ο υποχόνδριος δωδεκάχρονος ήρωάς του, ο Μάθιου, που κρύβει μια ευαίσθητη και ευγενική ψυχή, με κέρδισε εξαρχής με τις ασυνήθιστες "ιδιαιτερότητές" του, την έμφυτη περιέργειά του, την οξύνοια και τις πολλές φοβίες του, που αν το καλοσκεφτείς αφού τελειώσεις την ανάγνωση του βιβλίου, πηγάζουν όλες από μία και μόνο αιτία, την πιο σημαντική στη μικρή ζωή του εφήβου.

          Ο Μάθιου είναι ένας δωδεκάχρονος διαφορετικός από τους συνομηλίκους του, καθώς αποφεύγει να αφήσει το λεπτομερώς "αποστειρωμένο" από τον ίδιο δωμάτιό του για να βγει έξω στη γειτονιά του, το πάρκο, το σχολείο, τον κόσμο γενικά. Κάθεται πίσω από το πεντακάθαρο παράθυρό του, φορώντας ένα ζευγάρι χειρουργικά γάντια, αφού όλο και κάτι υπάρχει για να καθαριστεί μέσα σε αυτό τον "ωκεανό" των μικροβίων, και παρατηρεί όλα όσα συμβαίνουν μέσα στο οπτικό του πεδίο, καταγράφοντας κάθε αξιοσημείωτη κίνηση των γειτόνων του. Ζώντας με τη μητέρα και τον πατέρα του, ο μικρός μας ήρωας δεν κατεβαίνει στο κάτω μέρος του σπιτιού του ούτε για να φάει, αφού μπορεί να περάσει με τα συσκευασμένα σάντουιτς και τους χυμούς που του αφήνει τακτικά η μητέρα του σε έναν δίσκο έξω από το δωμάτιο του, κατά παράκλησή του. Το μικρό του σημειωματάριο με τις κινήσεις όλων των γειτόνων του θα το ζήλευε και ο πιο παρατηρητικός αστυνομικός, ενώ ο μόνος στον οποίο μπορεί ο Μάθιου να εμπιστευτεί τις πιο μύχιες σκέψεις του είναι το "λιοντάρι" στη γωνία της ταπετσαρίας του τοίχου πάνω από το κρεβάτι του ή, τουλάχιστον, αυτό που του μοιάζει με ένα μάτι και μια μύτη λιονταριού και που τον παρακολουθεί σε κάθε του κίνηση, χωρίς να τον κρίνει για καμία ιδιομορφία του.  

          Το γεγονός ότι κάποιο πρωινό του καλοκαιριού η κόρη του γείτονά του, του κ. Τσαρλς, θα φέρει τα δύο παιδιά της για να τα αφήσει στον παππού τους κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, διαταράσσοντας τη σχετική ηρεμία της γειτονιάς, είναι κάτι που δεν αφήνει αδιάφορο τον μικρό μας παρατηρητή. Ταυτόχρονα, όμως, συνεχίζει ακάθεκτος να παρατηρεί με ισόποση περιέργεια και συνέπεια και τους υπόλοιπους γείτονές του, προσπαθώντας εκ του ασφαλούς να μαντέψει τα μικρά μυστικά του καθένα, πιστεύοντας πως θα ξεχάσει για λίγο το δικό του τρομερό μυστικό. Ο ιδιόμορφος Μάθιου δεν ήταν πάντα έτσι, κάποτε πήγαινε με χαρά στο σχολείο του, είχε πολλούς φίλους, ήταν κοινωνικότατος και συμμετείχε σε αθλήματα και άλλες δραστηριότητες, με λίγα λόγια ήταν ένα απολύτως φυσιολογικό παιδί που ένα τραγικό γεγονός, το οποίο αφορούσε τον μικρότερο αδερφό του Κάλουμ, τον σημάδεψε ανεπανόρθωτα και τον μετέτρεψε σε αυτό τον υποχόνδριο, φοβισμένο έφηβο, που η μόνη του παρήγορη "συντροφιά" είναι ένα μικρό, φθαρμένο κομμάτι ταπετσαρίας. Όταν ο μικρός εγγονός του γείτονά τους κ. Τσαρλς εξαφανιστεί μυστηριωδώς από τον κήπο όπου έπαιζε ανέμελος, ο Μάθιου θα αναλάβει δράση, καθώς αυτός είναι πιθανότατα ο μοναδικός που παρατηρούσε όλα όσα συνέβαιναν εκείνη την ώρα στη μικρή, απόμερη γειτονιά τους. Η εξαφάνιση του μικρού Τέντι, όμως, θα είναι το μόνο που θα μπορέσει να διαλευκάνει ο ήρωάς μας ή τελικά αυτό θα σταθεί αφορμή για να "ανοιχτεί" προς όσους τον πλησιάζουν με ενδιαφέρον, αλλά και να ψάξει βαθιά μέσα στην ψυχή και τις αδικαιολόγητες ενοχές του για να βρει και να αποδώσει ευθύνες εκεί όπου αναλογούν;

          «Το Αγόρι-Χρυσόψαρο» είναι ένα μυθιστόρημα για "εφήβους" κάθε ηλικίας, καθώς μπορεί να διαβαστεί από όλους το ίδιο ευχάριστα, ενώ πιθανότατα θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη όλων. Η συγγραφέας Λίσα Τόμσον καταφέρνει να "χτίσει" έναν αλησμόνητο μικρό ήρωα, με πολλά κρυφά χαρίσματα, εμφανείς αδυναμίες και παραξενιές, πολλούς αδικαιολόγητους φόβους, λίγα καλά κρυμμένα μυστικά και μια ασήκωτη και αβάσιμη ενοχή που τον έχει οδηγήσει στην όλη υποχόνδρια συμπεριφορά του. Το βιβλίο μάς μιλά για τη δύναμη της φιλίας και της αγάπης από το οικογενειακό περιβάλλον, για την ευαίσθητη παιδική ψυχή που μπορεί να πληγεί ανεπανόρθωτα από κάτι ανεπαίσθητο, για την ελπίδα που μπορεί να ξεπεράσει κάθε φόβο όταν η μοναξιά είναι αυτό που πρέπει πρώτιστα να αντιμετωπίσεις, αλλά και για την εξιλέωση που μπορεί να βρεθεί εκεί όπου δεν το περιμένεις. Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί από όλους!    

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Στον Μάθιου αρέσει:

• να έχει γύρω του πεντακάθαρες επιφάνειες

• να μένει κλεισμένος στο σπίτι του και

• να σημειώνει ό,τι κάνουν οι γείτονές του (τι, πώς και ποια ώρα ακριβώς).

Ο Μάθιου δεν αντέχει:

• τα μικρόβια

• να βγαίνει έξω και

• να νιώθει πως έχει απογοητεύσει τη μαμά και τον μπαμπά του.

Όταν εξαφανίζεται ο Τέντι, ένας μικρός γείτονάς του, όλοι όσοι μένουν στη γειτονιά είναι ύποπτοι, και ο Μάθιου είναι ίσως ο μόνος που μπορεί να βρει τι ακριβώς συνέβη - έστω και αν σ’ αυτή την αποστολή χρειαστεί να έρθει αντιμέτωπος με τις φοβίες του και να αποκαλύψει ορισμένα από τα μυστικά του.

Ένα βιβλίο που συνδυάζει μυστήριο, χιούμορ και τρυφερότητα.

Μια ιστορία για τη φιλία που μπορεί να συναντήσεις όταν νιώθεις τη μεγαλύτερη μοναξιά· για την ελπίδα που μπορεί να γεννηθεί μέσα σου όταν βυθίζεσαι στον φόβο.»