Ταξίδια Μέσα Από Τη Λογοτεχνία!

Η Λογοτεχνία είναι για μένα ένα «παράθυρο» σ' έναν μαγικό κόσμο. Κάθε βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμους πραγματικούς ή φανταστικούς, τωρινούς, μελλοντικούς ή παρελθοντικούς. Ένα είναι το μόνο σίγουρο, κάθε βιβλίο που μας ενθουσιάζει, μας εντυπωσιάζει ή μας μαγεύει θέλουμε να το μοιραστούμε με άλλους φίλους-αναγνώστες. Έτσι κι εγώ, θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα βιβλία με ενθουσίασαν και με «γέμισαν» με πρωτόγνωρες ιδέες, εικόνες και συναισθήματα. Σαφώς και η άποψη του κάθε αναγνώστη είναι μοναδική και ένα βιβλίο που εμείς λατρέψαμε μπορεί κάποιος άλλος να το αντιπάθησε ή ακόμα και να το μίσησε... Μέσα από αυτήν την οπτική θεωρώ φρόνιμο να μη σχολιάζω όσα βιβλία δεν με εντυπωσίασαν ή με άφησαν αδιάφορη, διότι η άποψή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω αρνητικά κανέναν αναγνώστη, αποτρέποντάς τον από το να διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο, ενδεχομένως, να τον ενθουσιάσει. Κάθε βιβλίο απαιτεί το κατάλληλο περιβάλλον, το υπόβαθρο και την ανάλογη διάθεση για να εκτιμηθεί, οπότε καλό θα είναι να μην απορρίπτουμε ποτέ τίποτα. Η έκφραση και αποτύπωση της δικής μου γνώμης για κάθε βιβλίο -αλλά και των απόψεων και σχολιασμών άλλων φίλων-συγγραφέων-αναγνωστών, που αναγράφονται στη σχετική κατηγορία-, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εκφράσουν τον θαυμασμό μας για ορισμένα βιβλία που θεωρούμε άξια λόγου και θέλουμε να γίνουν ευρέως γνωστά, βοηθώντας έτσι τους αναγνώστες στην επιλογή του επόμενου βιβλίου που θα διαβάσουν. Πάντοτε με το μεγαλύτερο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους συγγραφείς, που μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους μας «ταξιδεύουν» μακριά από την εκάστοτε πραγματικότητα ή μας βοηθούν να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση στολίζουν την ψυχή μας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

«ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ», της Μαίρης Κόντζογλου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ», της Μαίρης Κόντζογλου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Σελίδες: 640
Αναμενόμενη Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 20/10/2014

            Η Μαίρη Κόντζογλου είναι μια συγγραφέας που με κέρδισε από την πρώτη στιγμή που διάβασα τις πρώτες σελίδες του πολυαγαπημένου μου, πλέον, βιβλίου της «Περπάτα Με Τον Άγγελό Σου»
           Από τότε έγινα φανατική αναγνώστριά της, αναζήτησα όλα τα υπόλοιπα βιβλία της και τα απόλαυσα εξίσου και, φυσικά, ανυπομονώ για κάθε νέο της συγγραφικό πόνημα. Το καινούργιο της βιβλίο ήταν κάτι που περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία, διότι, πέρα από την άκρως ενδιαφέρουσα υπόθεσή του, είμαι απολύτως πεπεισμένη ότι το πρώτο μέρος αυτής της τριλογίας της συγγραφέως θα αφήσει το δικό του στίγμα στα συγγραφικά δρώμενα.
            Σαν μια πρώτη γεύση από «Τα Παλιά Ασήμια», το 1ο μέρος της τριλογίας της , η συγγραφέας είχε την καλοσύνη να μας παραχωρήσει ένα μικρό απόσπασμα, το οποίο και μοιράζομαι μαζί σας. Εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο νέο βιβλίο της αγαπητής Μαίρης Κόντζογλου και είμαι βέβαιη ότι θα το λατρέψουμε και θα ανυπομονούμε για τη συνέχειά του.

Απόσπασμα:

Σαν άκουσε τα λόγια του αξιότιμου κυρίου Ιωάννη Ρίζου ο Πρόδρομος Χατζηαβράμογλου, πανέξυπνος Κάισερλης, χάιδεψε το παχύ κατάμαυρο μουστάκι του, τακτοποίησε καλύτερα το φέσι πάνω στο τραπεζάκι και το μυαλό του δούλεψε με χίλιες στροφές. Νύφη δεν έψαχνε για τον γιο του; Δεν ήθελε μια καλή κοπέλα να του κάνει εγγόνια και να γηροκομήσει αυτόν και τη γυναίκα του, όταν θα έφτανε βέβαια εκείνη η ώρα, καθώς άλλο παιδί δεν είχαν; Και ποιο κορίτσι θα ανεχόταν τις παραξενιές και την κακία της κυράς του της Σεβαστής παρά μια κοπέλα που δεν θα είχε κανένα άλλο στον κόσμο;
«Θα την προικίσεις, φυσικά, Ρίζο εφέντημ’, τέτοιος άρχοντας που είσαι, έτσι δεν είναι;» είχε ρωτήσει τάχα αδιάφορα καθώς έβγαζε την ασημένια ταμπακιέρα του, τη στολισμένη με ολοπόρφυρο ρουμπίνι, και πρόσφερε τσιγάρο στον συνομιλητή του. Πιάστηκε εξ απροόπτου ο Ιωάννης Ρίζος αλλά το μυαλό του δούλεψε προς τη σωστή κατεύθυνση, καθώς και εκείνου ήταν ξουράφι, όχι μόνο του Κάισερλη.
Ο γιος του συνομιλητή του ήταν σε ηλικία για παντρειά, αυτό δεν χωρούσε καμιά αμφιβολία. Ήσυχο παλικάρι, σοβαρό και μυαλωμένο που το είχε εκτιμήσει όπως και τον πατέρα του. Σίγουρα γι’ αυτό ενδιαφερόταν τόσο ο Χατζηαβράμογλου πατήρ, αλλιώς γιατί να ρώταγε κάτι που σαφώς ήταν αδιάκριτο. Έκανε γρήγορα τους υπολογισμούς του ο Σινασίτης, καλή οικογένεια οι Χατζηαβράμογλου, καλή και πλούσια απ’ όσο έδειχναν τα πράγματα, μια χαρά τύχη θα ήταν αυτή για τη Μακρίνα!
«Για ένα αρχοντόπουλο σαν τον γιο σου, θα τα βρούμε…» είχε περάσει κατευθείαν στο παρασύνθημα.
«Άφεριμ!» ικανοποιήθηκε ο Πρόδρομος Χατζηαβράμογλου, έβγαλε από μια μικρή τσέπη του γιλέκου του το τσακμάκι και πρόσφερε φωτιά στον Ιωάννη Ρίζο, προτού ανάψει το δικό τσιγάρο.

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

"Υπάρχει τέλος σε έναν έρωτα που καίει σαν τη λάβα των ηφαιστείων της Καππαδοκίας;
Ποιο είναι το μυστικό της Μονής των Παλιών Ασημιών;
Πού κρύβεται η γυναίκα με τους ήλιους στους ώμους;
Ποια μάγια κρατούν την αλήθεια τυλιγμένη σφιχτό κουβάρι;
            Καππαδοκία, χώρα μαγική, γεμάτη θρύλους και παραδόσεις, χώρα που γέννησε περήφανους αυτοκράτορες, γενναίους Ακρίτες και ευσεβείς Αγίους. Εκεί, ανάμεσα στα βουνά με τα αιώνια χιόνια, τις στέπες που ο ήλιος καίει ανελέητα, τις κοιλάδες με τα περιστέρια και τα ανάγλυφα βράχια, ένας ελληνισμός, ξεχασμένος στα έσχατα της Ανατολίας, ζει και προκόβει, ερωτεύεται, γεννάει, γερνάει και πεθαίνει με πίστη στην Ορθοδοξία και συνείδηση της ελληνικής καταγωγής.
Καισάρεια, Σινασός, Σμύρνη και Πόντος, ο καμβάς που πάνω του κεντιέται η ιστορία ενός μεγάλου έρωτα, του έρωτα της Σεβαστής Χατζηαβράμογλου με τον Έλμερ Αλεξάντερ Κάρτερ και ενός μεγάλου πολέμου που αλλάζει τα σύνορα του κόσμου. Η ανταλλαγή των πληθυσμών το 1924 χωρίζει για πάντα τους δυο νέους, ένα αιματοβαμμένο βράδυ στο λιμάνι της Μερσίνας.
Ογδόντα χρόνια αργότερα, η Έλσα αποφασίζει να βγει από το πένθος της με ένα ταξίδι στα προγονικά χώματα, κουβαλώντας μαζί της το ημερολόγιο της γιαγιάς Σεβαστής. Ο αμερικάνος φωτογράφος Άλεξ πηγαίνει στην Καππαδοκία να φωτογραφήσει το τοπίο αλλά κυρίως να αναζητήσει τα χνάρια του καθηγητή Έλμερ Αλεξάντερ Κάρτερ που δίδασκε στο αμερικάνικο κολλέγιο του Πόντου και μετά της Μουταλάσκης στα χρόνια της φωτιάς.
Υπόγειες πολιτείες, απόκρυφες εκκλησιές, περιστρεφόμενοι δερβίσηδες και ένα μοναστήρι με την χαμογελαστή Παναγία μπλέκουν στις προσωπικές τους ιστορίες και μοναξιές, σκαλίζοντας στο βράχο μια μισοτελειωμένη ραψωδία στην οποία εκείνοι καλούνται να γράψουν τους στίχους του τέλους." 

Μια μεγαλειώδης ιστορία για αλησμόνητες πατρίδες και αλησμόνητους έρωτες.

2 σχόλια:

  1. Το αναμένουμε εναγωνίως !! Νομίζω είναι τριλογία Κλειώ μου έτσι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως, το περιμένουμε πώς και πώς! Ναι, για τριλογία πρόκειται Χριστίνα μου!

      Διαγραφή