«ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ», της Θεοδώρας Τζόκα – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ», της Θεοδώρας Τζόκα – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες: 400

Τιμή: 15,66 €

            Υπάρχουν κάποιες φορές που όταν τελειώνω την ανάγνωση ενός βιβλίου αισθάνομαι ότι έχασα ένα προσφιλές πρόσωπό μου, ότι ολοκληρώθηκε ένας κύκλος στη ζωή μου που δεν ήθελα να κλείσει και ότι θα πρέπει αναγκαστικά να το αφήσω από τα χέρια μου, καθώς δεν υπάρχουν άλλα μυστικά του για να ανακαλύψω. Αυτά ακριβώς ένιωσα ολοκληρώνοντας την ανάγνωση αυτού του εκπληκτικού, συνταρακτικού μυθιστορήματος την οποία έκανα κυριολεκτικά ασθμαίνοντας, καθώς δεν μπορούσα να το αφήσω έστω και για λίγο και αγωνιούσα, αγχωνόμουν να διαβάσω ακόμα μια σελίδα, ακόμα ένα κεφάλαιο…

            Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα - χρονικό πολυπρόσωπο που ‘ταξιδεύει’ τον αναγνώστη με διαφορετικά είδη αφήγησης σε διαφορετικούς τόπους, χρόνους και γεγονότα. Χωρίζεται σε δύο άνισα μέρη εκ των οποίων το πρώτο και μικρότερο μέρος αποτελείται από τις αφηγήσεις σε πρώτο πρόσωπο των δύο βασικών χαρακτήρων της ιστορίας μας, της Ευαγγελίας και του Αριστείδη, αλλά και της ίδιας της Ευδοκίας, μέσα από τις εκμυστηρεύσεις της στο ‘βιβλίο της’, δηλαδή το ημερολόγιό της. Το δεύτερο και μεγαλύτερο μέρος του μυθιστορήματος αποτελείται από εισαγωγικά αποσπάσματα του ημερολογίου της Ευδοκίας σε κάθε κεφάλαιο και αντίστοιχη αφήγηση των γεγονότων που αναφέρονται από την ηρωΐδα μας σε τρίτο πρόσωπο. Απόλυτα ευφυές το ‘στήσιμο’ του βιβλίου της συγγραφέως με αυτόν τον πρωτότυπο τρόπο, καθώς δίνει στον αναγνώστη τη δυνατότητα να παρακολουθεί βήμα – βήμα την εξέλιξη της ιστορίας και να αισθάνεται ότι κρατά ο ίδιος το «Βιβλίο Της Ευδοκίας», το διαβάζει ανά ημέρα και κατόπιν βλέπει να ζωντανεύουν τα γεγονότα που καταγράφει η ηρωΐδα μας στη χάρτινη ‘φιλενάδα της’, ώστε να ξεθυμάνει τις ‘θύελλες’ που μαίνονται μέσα της.

            Η Θεοδώρα Τζόκα μας διηγείται μία συγκλονιστική ιστορία η οποία ξεκινά από το τέλος της ζωής της ηρωΐδας της όπου ο οριστικός, πρώιμος και τραγικός θάνατός της γίνεται η αιτία να βρει η κόρη της, η Ευαγγελία, ένα μικρό μαύρο βιβλιαράκι, το ημερολόγιό της. Μέσα σε αυτό το βιβλίο της Ευδοκίας χωρούν όλα τα συνταρακτικά και αναρίθμητα γεγονότα της ζωής της, αυτά που επέλεξε η ίδια να συμβούν, αυτά που της όρισε η Μοίρα να ζήσει και αυτά που της επέβαλαν οι προσωπικοί της ‘δαίμονες’ να υποστεί.

Το πέρασμα της Ευδοκίας από τη ζωή ξεκινάει από ένα μικρό χωριό στην Ελλάδα του μεσοπολέμου. Η ζωή σκληρή απαιτεί τον διαρκή αγώνα των ανθρώπων για να επιζήσουν με ελάχιστα, όμως υπάρχει χώρος για έρωτα, για αγάπη, για οικογένεια, για όνειρα. Όταν ξεσπά ο πόλεμος με τους Ιταλούς και κατόπιν η Κατοχή από τους βαρβαρότερους και ανάλγητους Γερμανούς, τα όνειρα των ανθρώπων αρχίζουν να ξεθωριάζουν και οι ελπίδες τους να χάνονται. Όμως η ηρωΐδα μας κατορθώνει να βρει τον έρωτα, τη μία και μοναδική αληθινή και αμοιβαία αγάπη που σπάνια κατορθώνουν να βιώσουν οι περισσότεροι άνθρωποι, μεσούντος του πολέμου και από τον πλέον απρόσμενο και ακατάλληλο, για τα κοινωνικά δεδομένα της εποχής, άνθρωπο. Οι καταστάσεις όμως και οι άνθρωποι, οι οποίοι επιβουλεύονται τη ζωή και το μέλλον της, οδηγούν την Ευδοκία σε άλλες επικίνδυνες ατραπούς στα πέρατα του κόσμου. Το μέλλον της φαντάζει δυσοίωνο και αβέβαιο, ενώ η ίδια αναγκάζεται να καταπνίξει τα συναισθήματά της αλλά και την αλήθεια, που ασφυκτιά μέσα της, για να μην ντροπιάσει την οικογένειά της και στιγματιστεί η ίδια μέσα στο στενόμυαλο και καχύποπτο περιβάλλον της ελληνική επαρχίας. Η μετανάστευση στην Αμερική, τη γη της Επαγγελίας για τους βασανισμένους από την Κατοχή και τον Εμφύλιο έλληνες φαντάζει ως ‘σανίδα σωτηρίας’ και μοναδική λύση.

Η συγγραφέας εμπνεύστηκε μια πλοκή καταιγιστική, όπου κινεί τα νήματα έτσι ώστε οι ήρωές της να μας αποκαλύπτουν σταδιακά τα καλά κρυμμένα μυστικά τους, τα συναισθήματά τους, την ψυχολογία και τα κίνητρά τους, που τους ωθούν πολλές φορές σε βάναυσες, θανατηφόρες ή αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, οι οποίες συνδέονται άμεσα με το πεπρωμένο και την τύχη των υπολοίπων. Η ιστορία του «Βιβλίου Της Ευδοκίας» είναι ένα πολυσύνθετο, μαγευτικό μωσαϊκό χαρακτήρων, καταστάσεων, συναισθημάτων, παθών και μισών, αλλά, πάνω απ’ όλα, αληθινής και ανεπιφύλακτης αγάπης, άλλοτε αμοιβαίας και άλλοτε μονομερούς, μεταξύ γυναικών και ανδρών, γονιών και παιδιών, φίλων και γειτόνων. Η τελική κάθαρση έχει πολλές μορφές και επηρεάζει όλους τους ήρωες του συγκλονιστικού αυτού μυθιστορήματος, άλλοτε άμεσα και άλλοτε έμμεσα, μέχρι την τελική εξιλέωση.

Πολλά και θερμά συγχαρητήρια στη Θεοδώρα Τζόκα για ένα μυθιστόρημα αξιέπαινο και αξιομνημόνευτο, που είμαι βέβαιη πως θα διαβάζεται για πολλά πολλά χρόνια! Ανακαλύψτε το Φίλοι μου, αξίζει!!!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Τη μάνα μου τη λέγανε Ευδοκία κι αυτή είναι η ιστορία της καθώς και η ιστορία των ανθρώπων που την πλαισίωναν στο τόσο σύντομο αλλά και τόσο τραγικό πέρασμά της από τον κόσμο. Αν μου ζητούσατε να περιγράψω το βλέμμα της μάνας μου με μία μόνο λέξη, αυτή που αβίαστα έρχεται στο νου μου είναι η λέξη «αντάρα». Έτσι τη θυμάμαι, ως μια μεσογειακή λυγερόκορμη καλλονή, με βλέμμα θεοσκότεινο, ανταριασμένο σαν την γκριζόμαυρη θάλασσα που μας ταξίδεψε στην Αμερική το φθινόπωρο του 1950.
Φεύγοντας, άφηνε πίσω της τα πάντα: τη μάνα της, τα δύο αδέρφια της, το σπίτι της και μια χώρα ρημαγμένη και εξαθλιωμένη από έναν παγκόσμιο πόλεμο και μια εμφύλια σύρραξη χειρότερη από τη φασιστική λαίλαπα που σάρωσε όλη την Ευρώπη. Ακολούθησε το πεπρωμένο της, που ζητούσε εκδίκηση.
Σύντομα οι πρώτες θύελλες των ανέμων που σπάρθηκαν στην Ελλάδα θα ξεσπάσουν στη Γη της Επαγγελίας, απαιτώντας αιματηρές ανθρωποθυσίες για να κοπάσει η οργή τους και να επέλθει η νηνεμία.

Όταν η Ευδοκία παντρεύτηκε τον Αριστείδη, κανείς στο χωριό δεν μπορούσε να πιστέψει πως ένα κορίτσι μόλις δεκαεννιά χρονών κι από το γάργαρο νερό γαργαρότερο δόθηκε στο μαυραγορίτη Αριστείδη.
Η αλήθεια, όμως, είναι πως η μάνα μου συναίνεσε σ’ αυτή την παράταιρη ένωση. Όταν κάποτε, μικρό κοριτσάκι και γεμάτο περιέργεια όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου, τη ρώτησα αν αγαπούσε τον μπαμπά, εκείνη είχε πει ένα ξερό «όχι», κι όταν επέμεινα να μάθω γιατί τότε τον παντρεύτηκε, αρκέστηκε σε ένα εξίσου ξερό «έτσι».
Είχα την εντύπωση πως πίσω από αυτή τη λακωνική απάντηση κρυβόταν μια μεγάλη ιστορία που δεν ήθελε να τη μοιραστεί με κανέναν.»