«ΠΕΡΑ
ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ» - ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ, της Μαίρης Κόντζογλου
– Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις:
Μεταίχμιο
Σελίδες:
680
Ημερομηνία
Κυκλοφορίας: 11/11/2015
Η Μαίρη Κόντζογλου, μια συγγραφέας
πολυαγαπημένη από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό
από το πρώτο της κιόλας μυθιστόρημα, το «Μέλι Το Θαλασσινό», ολοκληρώνει μία ακόμα τριλογία της μετά
τους «Μεσημβρινούς Της Ζωής»,
μια τριλογία μνημειώδη, σημείο αναφοράς για όσους αναζητούν ξεχωριστά λογοτεχνικά
‘ταξίδια’ στο παρελθόν και στις αλησμόνητες πατρίδες: «Τα Παλιά Ασήμια». Το τρίτο και τελευταίο μέρος με τίτλο «Πέρα Από Τα Παλιά Ασήμια»
έρχεται να ολοκληρώσει ένα μυθιστορηματικό έπος με ήρωες που ήδη τους νιώθουμε
σαν δικούς μας προγόνους και με τις ιστορίες τους που μας έχουν συγκινήσει,
εντυπωσιάσει, συγκλονίσει και συντροφεύσει καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης
των δύο πρώτων τόμων της τριλογίας των Ασημιών, «Τα Παλιά Ασήμια» και «Μια
Προσευχή Για Τα Παλιά Ασήμια».
Η συγγραφέας μας ταξιδεύει με τον ξεχωριστό δικό της τρόπο στον χωροχρόνο, ξεκινώντας την περιπλάνησή μας από το
τέλος του 19ου αιώνα στην μακρινή και ακμάζουσα Καππαδοκία, συστήνοντάς μας τον Πρόδρομο και τη Σεβαστή, τη Μακρίνα και τον Αβράμη, και φτάνει στις αρχές
του 21ου αιώνα στο ίδιο μέρος, το οποίο διατηρεί άσβεστες τις μνήμες, έστω κι
αν στην πορεία του χρόνου και των κοσμοϊστορικών γεγονότων μεταβλήθηκαν υποχρεωτικά
οι πληθυσμοί και οι αναλογίες τους, ώστε τώρα η Έλσα και ο Άλεξ να επισκέπτονται, μόνο ως τουρίστες πλέον, τα πατρογονικά τους εδάφη.
Οι πολυάριθμοι ήρωες της επικής
αυτής τριλογίας παύουν να έχουν μόνο χάρτινη υπόσταση και ζωντανεύουν μέσα από
την χαρισματική πένα της συγγραφέως, παρασύροντάς μας σε ανεπανάληπτες
περιπλανήσεις στην Καισάρεια, τη Σινασό, τη Σμύρνη, τον Πόντο και την
Καππαδοκία του μακρινού χθες και του χειροπιαστού σήμερα. Η ατμόσφαιρα, το
κλίμα και τα χαρακτηριστικά ήθη και έθιμα κάθε εποχής και εθνικότητας
αναπαριστώνται με εκπληκτική μαεστρία από την Μαίρη Κόντζογλου η οποία, με τη
γλαφυρή γραφή της, την έντονη και σε βάθος σκιαγράφηση των χαρακτήρων και των
συναισθημάτων των ηρώων της, τις ολοζώντανες εικόνες, την άρτια και
αριστοτεχνικά δομημένη πλοκή της μυθιστορίας της και την ενσωμάτωση της ατόφιας
Ιστορίας, μας χαρίζει μία αριστουργηματική, επική τριλογία – φόρο τιμής σε ένα
κομμάτι της Ιστορίας το οποίο ακόμα πονάει για τις αδικοχαμένες πατρίδες μας, που δεν
πρέπει ποτέ να λησμονηθούν!
Την ευχαριστώ θερμά για το απόσπασμα
που παραχώρησε στους «Φίλους Της Λογοτεχνίας», το οποίο θα σας δώσει μια
‘πρόγευση’ του 3ου και τελευταίου μέρους των «Παλιών Ασημιών», και της εύχομαι ολόψυχα να είναι καλοτάξιδο
και να βρει τη θέση που του αξίζει στην καρδιά και τις βιβλιοθήκες όλων των
πραγματικών βιβλιόφιλων!
Απόσπασμα
«Πέρα Από Τα Παλιά Ασήμια» (Σελίδες: 48-49)
Φιλήθηκαν με πάθος για ώρα και, σαν ξεδίψασαν
κάπως, μπόρεσαν να μιλήσουν, να πούνε αυτά που τους έκαιγαν.
“Πώς
ήρθες;…”
“Μ’
έφερε η Ιππολύτη, άνεμος έγινε και έτρεξε μέσα στα σκοτάδια… Θέλω να την
κρατήσεις… Δώσε μου ένα μουλάρι, ένα άλλο άλογο… ό,τι θέλεις… είναι δική σας…
είναι του Πρόδρομου…”
“Όχι,
είναι δική σου και… δεν έπρεπε να έρθεις, ήταν επικίνδυνο αυτό που έκανες…”
“Δεν
άντεχα, ήθελα να σε δω… Αλλά… γιατί δεν φύγατε;…”
“Μας
καθυστέρησαν πάλι… αύριο ξεκινάμε… αν δεν σε έβλεπα… τώρα πια τέλειωσαν τα
ψέματα, έχουμε τα χαρτιά στα χέρια μας… Χωρίζουμε, άσκουμ* …”
“Ποτέ
δεν θα χωρίσουμε, εσύ πότε θα ξεκινήσεις;…”
“Δεν
ξέρω, σε λίγες μέρες, ακόμη περιμένω… κάθε μέρα στέλνω τον Αποστόλη στην
Καισάρεια, τίποτα ακόμη…”
“Θα
συναντηθούμε στη Μερσίν, αγάπη μου, όλα, όλοι αργούνε, να το δεις που θα
συναντηθούμε στη θάλασσα, θα αργήσει να φτάσει το δικό μας πλοίο και θα
συναντηθούμε εκεί…”
“Μακάρι
να ανταμώσουμε εκεί… φοβάμαι… βουνό μπροστά μου τα προβλήματα…”
“Λυπάμαι,
κορίτσι μου, έπρεπε να είμαι δίπλα σου αυτές τις στιγμές…”
“Είσαι
δάσκαλος, αυτό που κάνεις είναι το καθήκον σου…”
“Θα
σε περιμένω και μετά δεν θα χωρίσουμε ποτέ, να δεις που και με το ίδιο πλοίο θα
ταξιδέψουμε, να το θυμάσαι αυτό!… γιατί δεν μιλάς;… δεν με πιστεύεις;”
“Σε
πιστεύω, άσκουμ…*”
Ύστερα σώπασαν. Το φεγγάρι είχε κρυφτεί και η
νύχτα έγινε κατάμαυρη. Μακριά λαλούσαν πάλι τα κοκόρια και οι βραχνές τους
φωνές μάζευαν το κουβάρι του σκοταδιού. Σε λίγο η μέρα θα έφτανε καλπάζοντας
στο κόκκινο άτι της, μικρές οι νύχτες του Αυγούστου και μεγάλα τα πάθη του.
«Θέλω να γίνω γυναίκα σου…» ψιθύρισε στο αυτί
του Έλμερ το κορίτσι. Κρεμόταν από τον λαιμό του και αγνάντευε το απόλυτο
σκοτάδι που απλωνόταν πέρα από την αυλή τους. Αισθάνθηκε το σώμα του να
σκληραίνει, ο τράχηλός του, έτσι όπως τα χέρια της τον τύλιγαν, μούδιασε. Τον
πόθο κατάφερνε να τον τιθασεύει, χρόνια τώρα, είχε ορκιστεί… είχε υποσχεθεί…
μόνο νύφη… είχε ορκιστεί πως μόνο νύφη θα την έκανε δική του… οι καιροί… της το
’χε πει τόσες φορές… ήταν δύσκολοι… Έχανε τις σκέψεις και τα λόγια του δεν
μπορούσαν να βγούνε, σκάλωναν στο φράγμα των δοντιών, που κρατούσε σφιγμένα
καθώς η Σεβαστή τού φιλούσε το λακκάκι στη βάση του λαιμού του και τα χέρια της
χάιδευαν την πλάτη του όπως ποτέ πριν…
«Είναι οι καιροί δύσκολοι…» κατάφερε να
ψιθυρίσει βραχνά. Ο πόθος φυλάκιζε τις φωνητικές του χορδές και το σώμα του
αντιδρούσε με πόνο και έναν σπασμό που μακάρι να μην καταλάβαινε εκείνη.
«Είπες πως δεν θα χωρίσουμε ποτέ» του αντέτεινε
και ακούμπησε το σώμα της, που έκαιγε, πάνω στο στήθος του.
«Είπες πως θα ταξιδέψουμε με το ίδιο πλοίο… Δεν
το είπες;» Οι δαντέλες του νυχτικού που προοριζόταν –ίσως…– για την πρώτη νύχτα
του γάμου της, οι δαντέλες στο στήθος της σκλήραιναν και έσχιζαν το λευκό του
υποκάμισο.
(*
Αγάπη μου)
Βιογραφικό Μαίρης Κόντζογλου:
 |
| Μαίρη Κόντζογλου |
Επισκεφθείτε τη σελίδα της στο facebook για να επικοινωνήσετε μαζί της.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη με τη συγγραφέα στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2015/04/blog-post_19.html
 |
| Η τριλογία των "Παλιών Ασημιών", της Μαίρης Κόντζογλου |
«ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ», της
Μαίρης Κόντζογλου
Εκδόσεις:
Μεταίχμιο
Σελίδες:
648
Τιμή:
16,84 €
Υπόθεση
Οπισθόφυλλου:
«Υπάρχει τέλος σε έναν έρωτα που καίει σαν τη
λάβα των ηφαιστείων της Καππαδοκίας;
Ποιο είναι το μυστικό της Μονής των Παλιών Ασημιών;
Ποια μάγια κρατούν την αλήθεια τυλιγμένη σφιχτό κουβάρι;
Καππαδοκία, χώρα µαγική, γεµάτη θρύλους και παραδόσεις.
Εκεί, ανάµεσα στα βουνά µε τα αιώνια χιόνια και τις κοιλάδες µε τα ανάγλυφα βράχια, ένας ελληνισµός ξεχασµένος στα έσχατα της Ανατολίας ζει και προκόβει, ερωτεύεται, γεννάει, προσεύχεται, λιτανεύει, γερνάει και πεθαίνει κάτω από τη σκιά των ηφαιστείων.
Καισάρεια, Σινασός, Σµύρνη και Πόντος, ο καµβάς που πάνω του κεντιέται η ιστορία του έρωτα της Σεβαστής Χατζηαβράµογλου µε τον Έλµερ Αλεξάντερ Κάρτερ στα χρόνια του Μεγάλου Πολέµου, ο οποίος άλλαξε τα σύνορα του κόσµου. Η ανταλλαγή των πληθυσµών το 1924 χωρίζει για πάντα τους δυο νέους ένα αιµατοβαµµένο βράδυ στο λιµάνι της Μερσίνας.
Ογδόντα χρόνια αργότερα, η Έλσα κάνει ένα ταξίδι στα προγονικά χώµατα, κουβαλώντας µαζί της το ηµερολόγιο της γιαγιάς Σεβαστής. Ο αµερικάνος φωτογράφος Άλεξ πηγαίνει στην Καππαδοκία να αναζητήσει τα χνάρια του καθηγητή Έλµερ Αλεξάντερ Κάρτερ.
Υπόγειες πολιτείες, απόκρυφες εκκλησιές, περιστρεφόµενοι δερβίσηδες και ένα µοναστήρι µε τη χαµογελαστή Παναγία µπλέκουν στις προσωπικές ιστορίες και µοναξιές των ηρώων, σκαλίζοντας στους βράχους µια παλιά ραψωδία στην οποία εκείνοι καλούνται να γράψουν τους στίχους του τέλους.»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για «Τα Παλιά Ασήμια» στον ακόλουθο σύνδεσμο:
http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2014/11/blog-post_24.html
Ποιο είναι το μυστικό της Μονής των Παλιών Ασημιών;
Ποια μάγια κρατούν την αλήθεια τυλιγμένη σφιχτό κουβάρι;
Καππαδοκία, χώρα µαγική, γεµάτη θρύλους και παραδόσεις.
Εκεί, ανάµεσα στα βουνά µε τα αιώνια χιόνια και τις κοιλάδες µε τα ανάγλυφα βράχια, ένας ελληνισµός ξεχασµένος στα έσχατα της Ανατολίας ζει και προκόβει, ερωτεύεται, γεννάει, προσεύχεται, λιτανεύει, γερνάει και πεθαίνει κάτω από τη σκιά των ηφαιστείων.
Καισάρεια, Σινασός, Σµύρνη και Πόντος, ο καµβάς που πάνω του κεντιέται η ιστορία του έρωτα της Σεβαστής Χατζηαβράµογλου µε τον Έλµερ Αλεξάντερ Κάρτερ στα χρόνια του Μεγάλου Πολέµου, ο οποίος άλλαξε τα σύνορα του κόσµου. Η ανταλλαγή των πληθυσµών το 1924 χωρίζει για πάντα τους δυο νέους ένα αιµατοβαµµένο βράδυ στο λιµάνι της Μερσίνας.
Ογδόντα χρόνια αργότερα, η Έλσα κάνει ένα ταξίδι στα προγονικά χώµατα, κουβαλώντας µαζί της το ηµερολόγιο της γιαγιάς Σεβαστής. Ο αµερικάνος φωτογράφος Άλεξ πηγαίνει στην Καππαδοκία να αναζητήσει τα χνάρια του καθηγητή Έλµερ Αλεξάντερ Κάρτερ.
Υπόγειες πολιτείες, απόκρυφες εκκλησιές, περιστρεφόµενοι δερβίσηδες και ένα µοναστήρι µε τη χαµογελαστή Παναγία µπλέκουν στις προσωπικές ιστορίες και µοναξιές των ηρώων, σκαλίζοντας στους βράχους µια παλιά ραψωδία στην οποία εκείνοι καλούνται να γράψουν τους στίχους του τέλους.»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για «Τα Παλιά Ασήμια» στον ακόλουθο σύνδεσμο:
http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2014/11/blog-post_24.html
«ΜΙΑ
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ», της Μαίρης Κόντζογλου
Εκδόσεις:
Μεταίχμιο
Σελίδες:
656
Τιμή:
16,84 €
Υπόθεση
Οπισθόφυλλου:
«Μια προσευχή για τα Παλιά Ασήμια, μια ιστορία
για αλησμόνητες πατρίδες και αλησμόνητους έρωτες
Καισάρεια, Σινασός, Σμύρνη και Πόντος, στα πέτρινα χρόνια της Μικρασιατικής Καταστροφής και της ανταλλαγής των πληθυσμών: ο καμβάς που πάνω του κεντιέται η ιστορία του έρωτα της Σεβαστής Χατζηαβράμογλου με τον Έλμερ Αλεξάντερ Κάρτερ.
Στο πλευρό της Σεβαστής, η μάνα και η αδελφή της, η εύθραυστη Μακρίνα και η σημαδεμένη από τη μοίρα Ελισσώ, θα πληρώσουν βαρύ φόρο αίματος και θα κληθούν να ξεπεράσουν τραγικά αδιέξοδα λαμβάνοντας αποφάσεις ζωής και θανάτου.
Κυρίαρχος όμως ο υπερβατικός έρωτας που ανοίγει πόρτες στις πετρόχτιστες αυλές της Ανατολίας, στα αγριεμένα παράλια του Ατλαντικού και στα ήρεμα νερά του Αιγαίου, που θα εκμηδενίσει τις αποστάσεις και θα αφήσει ανεξίτηλα τα αποτυπώματά του στον χρόνο.
Ογδόντα χρόνια μετά ελκύει την Έλσα, που κάνει ένα ταξίδι στα προγονικά χώματα κουβαλώντας μαζί της το ημερολόγιο της γιαγιάς Σεβαστής, και τον Άλεξ, που αναζητά τα χνάρια του καθηγητή Έλμερ Αλεξάντερ Κάρτερ. Δυο ανθρώπους από τόσο διαφορετικούς κόσμους που θα ’λεγε κανείς πως ούτε μια κοινή ματιά δεν θα μπορούσαν να ρίξουν στο λαξευμένο στον βράχο μοναστήρι της Παναγιάς που χαμογελάει, στην απόκοσμη Μονή των Παλιών Ασημιών…»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το «Μια Προσευχή Για Τα Παλιά Ασήμια» στον ακόλουθο σύνδεσμο:
http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2015/07/blog-post_27.html
Καισάρεια, Σινασός, Σμύρνη και Πόντος, στα πέτρινα χρόνια της Μικρασιατικής Καταστροφής και της ανταλλαγής των πληθυσμών: ο καμβάς που πάνω του κεντιέται η ιστορία του έρωτα της Σεβαστής Χατζηαβράμογλου με τον Έλμερ Αλεξάντερ Κάρτερ.
Στο πλευρό της Σεβαστής, η μάνα και η αδελφή της, η εύθραυστη Μακρίνα και η σημαδεμένη από τη μοίρα Ελισσώ, θα πληρώσουν βαρύ φόρο αίματος και θα κληθούν να ξεπεράσουν τραγικά αδιέξοδα λαμβάνοντας αποφάσεις ζωής και θανάτου.
Κυρίαρχος όμως ο υπερβατικός έρωτας που ανοίγει πόρτες στις πετρόχτιστες αυλές της Ανατολίας, στα αγριεμένα παράλια του Ατλαντικού και στα ήρεμα νερά του Αιγαίου, που θα εκμηδενίσει τις αποστάσεις και θα αφήσει ανεξίτηλα τα αποτυπώματά του στον χρόνο.
Ογδόντα χρόνια μετά ελκύει την Έλσα, που κάνει ένα ταξίδι στα προγονικά χώματα κουβαλώντας μαζί της το ημερολόγιο της γιαγιάς Σεβαστής, και τον Άλεξ, που αναζητά τα χνάρια του καθηγητή Έλμερ Αλεξάντερ Κάρτερ. Δυο ανθρώπους από τόσο διαφορετικούς κόσμους που θα ’λεγε κανείς πως ούτε μια κοινή ματιά δεν θα μπορούσαν να ρίξουν στο λαξευμένο στον βράχο μοναστήρι της Παναγιάς που χαμογελάει, στην απόκοσμη Μονή των Παλιών Ασημιών…»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το «Μια Προσευχή Για Τα Παλιά Ασήμια» στον ακόλουθο σύνδεσμο:
http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2015/07/blog-post_27.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου