«ΣΕΛΗΝΟΦΩΣ
ΣΤΗΝ ΟΔΗΣΣΟ», της Τζάνετ Σκέσλιν Τσάρλς – Γράφει η Κλειώ
Τσαλαπάτη
Εκδόσεις:
Κλειδάριθμος
Σελίδες:
576
Τιμή:
6 €
Οι "νύφες κατά παραγγελία" δεν είναι καινούρια έννοια.
Τουλάχιστον στη χώρα μας, έχουμε πάμπολλα παραδείγματα κοριτσιών από φτωχές
οικογένειες, της ηπειρωτικής χώρας αλλά και της νησιωτικής εξίσου, που
στέλνονταν στα τυφλά για να παντρευτούν άγνωστούς τους έλληνες μετανάστες,
κυρίως στην Αμερική των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα, θεωρώντας
το "πανάκεια" για τα
προβλήματα των οικογενειών τους που δυσκολεύονταν να επιβιώσουν πίσω στην
πατρίδα. Τρανό παράδειγμα και οι «Νύφες»
της Ιωάννας Καρυστιάνη που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Παντελή
Βούλγαρη, ενώ και στη «Φόνισσα»
του Παπαδιαμάντη εξηγείται η "λογική"
αυτής της πρακτικής, έστω και μέσα από τη διαστρεβλωμένη οπτική της
Φραγκογιαννούς, πως τα κορίτσια σε μια φτωχή οικογένεια εκείνων των περασμένων
εποχών ήταν "παθητικό",
καθώς δεν προσέφεραν τίποτα αλλά, αντίθετα, απαιτούσαν και προίκα για να
παντρευτούν, δυσβάσταχτη για τους γονείς που συνήθως αγωνίζονταν να θρέψουν
πολλά στόματα.
Άλλες, όμως, εκείνες οι εποχές και
άλλες οι τωρινές θα μου πείτε… Είστε σίγουροι πως διαφέρουν αλήθεια τόσο πολύ;
Το βιβλίο «Σεληνόφως Στην Οδησσό»
μας αποκαλύπτει πως στην Ουκρανία της μετά την περεστρόικα εποχής, τα πράγματα
δεν είναι καθόλου ρόδινα για τις νέες κοπέλες που αγωνίζονται να επιζήσουν
αξιοπρεπώς σε μια κοινωνία όπου οι σπουδές, ναι μεν, είναι εύκολες αλλά η
επαγγελματική αποκατάσταση δε, και η επιβίωση, περνάει από δύσβατους και
επικίνδυνους δρόμους, όχι πάντα ηθικούς και δίκαιους. Η ουκρανή Ντάρια, είκοσι
τριών ετών, πτυχιούχος πανεπιστημίου, με άριστη γνώση αγγλικών και εμφάνιση
μανεκέν, θα είναι η ξεναγός μας σε αυτή την μικρή "Οδύσσεια" στην πατρίδα της την Οδησσό, για την οποία δε
διστάζει να περηφανευτεί με κάθε ευκαιρία. Τί κάνει όμως αυτή η πρώην "υπερήφανη" πατρίδα για τα
παιδιά της και ιδιαίτερα για τα κορίτσια της με την παροιμιώδη ομορφιά, το
πεντακάθαρο δέρμα, την άψογη σιλουέτα και τα στιλπνά μαλλιά; Η απάντηση είναι,
δυστυχώς, απολύτως τίποτα! Η πατρίδα τους τα αφήνει στη μοίρα τους η οποία είναι
– όταν τα κορίτσια αυτά έχουν ηθικές αρχές – να επιλέγουν τον γάμο με κάποιον
συμπατριώτη τους, με μόνη φιλοδοξία την αναπαραγωγή κι άλλων φτωχών ουκρανών
πολιτών και την ανοχή της, συνήθως, βίαιης συμπεριφοράς των συζύγων και το συχνό
ξυλοφόρτωμά τους όταν εκείνοι προσπαθούν να ξεφύγουν για λίγο από την δεδομένη
και αναμενόμενη μίζερη ζωή τους μεθώντας. Φυσικά, πάντα υπάρχει η προσφυγή των
πανέμορφων κοριτσιών της Ουκρανίας στην ρώσικη Μαφία και στις πολλές, κερδοφόρες
και άκρως επικίνδυνες οδούς της πορνείας και του εγκλήματος.
Η ηρωίδα – ξεναγός μας, λοιπόν, η Ντάρια,
επιλέγει τον δικό της δρόμο, ο οποίος την οδηγεί στην γραμματεία μιας ισραηλινής
ναυτιλιακής εταιρείας, με διευθυντή τον ζωντοχήρο Ντέιβιντ Χάρμον, ο οποίος της
ξεκαθαρίζει εξαρχής ότι μέσα στα καθήκοντα της αδρά, για τα δεδομένα της Ουκρανίας,
αμειβομένης εργασίας της είναι και το να κοιμάται μαζί του. Η κοπέλα δέχεται
την δουλειά λόγω της επιτακτικής της ανάγκης για επιβίωση αλλά αποφεύγει έντεχνα
και πετυχημένα το τελευταίο "καθήκον"
της, επινοώντας και χρησιμοποιώντας πολλά ευρηματικά τεχνάσματα, τα οποία φτάνουν
μέχρι και το να του συστήνει άλλες, πρόθυμες γυναικείες υπάρξεις, μήπως και σβήσει
το πάθος του αφεντικού της γι’ αυτήν. Ορφανή από μητέρα και με έναν μονίμως
αφανή και παλαιόθεν απών πατέρα, η Ντάρια έχει μάθει να επιβιώνει μόνη της με μοναδική
φροντίδα αυτήν της αγαπημένης της γιαγιάς Μπόμπα. Στην εργασία της είναι άψογη
και έχει καταφέρει να εμπνέει το σεβασμό και την αναγνώριση σε μαφιόζους, σε
χρηματιζόμενους τελωνειακούς και σε απομακρυσμένους προμηθευτές και διευθυντές της
μητρικής εταιρείας. Αυτό που δεν έχει καταφέρει, όμως, είναι να αποθαρρύνει το
ερωτικό ενδιαφέρον του γοητευτικού Βλαντιμίρ, αρχηγού της ντόπιας μαφιόζικης
οργάνωσης, που για χάρη της φέρεται κοσμιότερα στο αφεντικό της, ενώ την "πολιορκεί" στενά και αδιάλειπτα.
Όταν τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο της πανέξυπνης
Ντάρια, καθώς η πρώην κολλητή της Όλγα, και νυν αγαπημένη του αφεντικού της, έχει
βαλθεί να την εξοστρακίσει από την θέση της και από την εκτίμηση του κ. Χάρμον,
αλλά και καθώς ο Βλαντιμίρ κατάφερε να την κάνει να τον ερωτευτεί αλλά πιθανότατα
χωρίς αντίκρισμα, τότε εκείνη αποφασίζει να βρει δεύτερη δουλειά και να την
κρατήσει με νύχια και δόντια, αφού οι προβλέψεις για την παραμονή της στην
τωρινή, πλουσιοπάροχη και αξιοζήλευτη θέση της στη ναυτιλιακή είναι δυσοίωνες. Τα
καταφέρνει, λόγω πάντα της εξαίρετης γνώσης της στα Αγγλικά, να βρει δεύτερη
δουλειά ως υπεύθυνη επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων στο γραφείο συνοικεσίων της
Βαλεντίνα Μπορίσοβνα «Σοβιετικές Ενώσεις»,
το οποίο αναλαμβάνει να βρει γυναίκες από την Ουκρανία για Αμερικανούς οι οποίοι
αναζητούν συζύγους μακριά από τον τόπο τους. Εκεί της ανοίγεται ένας εντελώς
διαφορετικός κόσμος και παρουσιάζονται μπροστά της άλλες προοπτικές: αυτές της διαφυγής
της ως "νύφη" στην Αμερική,
τη γη των ευκαιριών και της υποτιθέμενης καλύτερης ζωής.
Όπως και πολλές άλλες κοπέλες πριν από εκείνην,
η Ντάρια αποφασίζει να κάνει το μεγάλο βήμα, να εγκαταλείψει την πατρίδα της για
να ακολουθήσει έναν άγνωστο, ευγενικό και πολλά υποσχόμενο δάσκαλο από μια
περιοχή κοντά στο Σαν Φρανσίσκο. Ο μόνος αγαπημένος άνθρωπος που αφήνει πίσω
και για τον οποίο ανησυχεί κάθε στιγμή είναι η γιαγιά της, ενώ τον όμορφο Βλαντιμίρ χαίρεται που τον αφήνει,
καθώς της ράγισε την καρδιά, όταν εκείνη αποφάσισε να του την "χαρίσει". Μέσα από την
περιπετειώδη ζωή της Ουκρανής ηρωίδας μας βλέπουμε ολόκληρες γενιές νέων ανθρώπων
μιας πρώην κραταιάς χώρας, ή έστω ενός μέρους αυτής, που διαψεύστηκαν οικτρά στις
προσδοκίες τους για μια καλύτερη, πιο άνετη, πιο ιδανική ζωή στην πολυεθνική,
αλλά βαθιά ρατσιστική Αμερική. Η ίδια τους η πατρίδα τούς διώχνει και τους οδηγεί
σε απελπισμένες και πανικόβλητες κινήσεις που δεν αποβαίνουν πάντα προς όφελός τους,
αλλά είναι υπολογισμένες να συντηρούν τα σάπια και κακοφορμισμένα συστήματα δύο
χωρών, εκείνης από την οποία ήθελαν να ξεφύγουν και εκείνης στην οποία
οικειοθελώς παγιδεύτηκαν.
Το μυθιστόρημα «Σεληνόφως Στην Οδησσό» είναι ένα εξαιρετικό, γρήγορο, πανέξυπνο,
κωμικοτραγικό, αληθινό μυθιστόρημα με το οποίο η συγγραφέας του προσπαθεί να ανασύρει
και να "καυτηριάσει" πολλά
και σοβαρά ζητήματα μιας πρώην ένδοξης και όμορφης χώρας, που παραπαίει προς την
φθορά και την αποσύνθεση και των ανθρώπων της που αγωνίζονται με κάθε μέσο για
να ξεφύγουν από την προδιαγεγραμμένη, ζοφερή μοίρα τους. Ο προορισμός τους, όμως,
επειδή είναι μακρινός και άγνωστος είναι και υπέρ του δέοντος ωραιοποιημένος
και γι’ αυτό ανακριβής και παραπλανητικός. Με γραφή άλλοτε χιουμοριστική, άλλοτε καυστική,
αλλά πάντοτε ολοζώντανη και παραστατική, η Τζάνετ Σκέσλιν Τσάρλς μας χαρίζει ένα μυθιστόρημα που μένει χαραγμένο
στη μνήμη μας και το οποίο, ίσως, ευχόμαστε να είναι λιγότερο αληθινό, για χάρη
αυτών των κοριτσιών από την Οδησσό με τα κατακερματισμένα όνειρα… Διαβάστε το,
Φίλοι μου!
Υπόθεση
Οπισθόφυλλου:
«Ένα
συναρπαστικό μυθιστόρημα που ανοίγει ένα παράθυρο στον άγνωστο κόσμο των γάμων
«κατά παραγγελία»… Μια γλυκόπικρη σκιαγράφηση της καθημερινότητας στην Οδησσό…
Μια ιστορία αναζήτησης, προσδοκιών, έρωτα και ανατροπών.
Η Ντάρια είναι είκοσι τριών, όμορφη, έξυπνη και ικανή.
Ο κύριος Χάρμον, το αφεντικό της, την πολιορκεί επίμονα, καθώς επίσης και ο πανίσχυρος μαφιόζος Βλαντιμίρ Στανισλάφσκι. Η Ντάρια όμως ονειρεύεται να ξεφύγει από τη μίζερη ζωή της Οδησσού…
Όταν πιάνει δουλειά στο διεθνές γραφείο γνωριμιών «Σοβιετικές Ενώσεις» κι αρχίζει να αλληλογραφεί με έναν ευγενικό Αμερικανό δάσκαλο, η Ντάρια αποφασίζει να ρισκάρει το ταξίδι στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
Ωστόσο, το πολυπόθητο αμερικανικό όνειρο δεν αποδεικνύεται τόσο λαμπερό στην πράξη και η Ντάρια θα βρεθεί αντιμέτωπη με τα χαμένα όνειρα, την απογοήτευση και τη διάψευση. Θα καταφέρει άραγε να βρει αυτό που ζητάει;…
…Τους τελευταίους έξι μήνες, τρεις βδομάδες και δύο ημέρες ο κύριος Χάρμον κόντευε να με τρελάνει. Δευτέρα έως Παρασκευή, εννέα με πέντε. Είχε φτάσει να με χρονομετρεί όταν έφερνα τον πρωινό μας καφέ. Καλύτερος χρόνος: πενήντα έξι δεύτερα. Τον είχα μόλις πετύχει. Χειρότερος χρόνος: επτά λεπτά και σαράντα οκτώ δεύτερα. Είχε χρειαστεί να φτιάξω μόνη μου τον καφέ, αν και εκείνος επέμενε πως είχα χαζολογήσει φλερτάροντας με τον τύπο της ασφάλειας. Ίσως και να το είχα κάνει, αλλά ταυτόχρονα πρόσεχα και την καφετιέρα. Όταν δεν με παρακολουθούσε, κρυφάκουγε τα τηλεφωνήματά μου. Όταν δεν κρυφοκοίταζε πάνω από τον ώμο μου (και από το άνοιγμα της μπλούζας μου), καθόταν στο γραφείο του και σχεδίαζε πώς θα μου βάλει χέρι. Προς το παρόν, είχα αποδειχτεί πιο γρήγορη…»
Η Ντάρια είναι είκοσι τριών, όμορφη, έξυπνη και ικανή.
Ο κύριος Χάρμον, το αφεντικό της, την πολιορκεί επίμονα, καθώς επίσης και ο πανίσχυρος μαφιόζος Βλαντιμίρ Στανισλάφσκι. Η Ντάρια όμως ονειρεύεται να ξεφύγει από τη μίζερη ζωή της Οδησσού…
Όταν πιάνει δουλειά στο διεθνές γραφείο γνωριμιών «Σοβιετικές Ενώσεις» κι αρχίζει να αλληλογραφεί με έναν ευγενικό Αμερικανό δάσκαλο, η Ντάρια αποφασίζει να ρισκάρει το ταξίδι στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
Ωστόσο, το πολυπόθητο αμερικανικό όνειρο δεν αποδεικνύεται τόσο λαμπερό στην πράξη και η Ντάρια θα βρεθεί αντιμέτωπη με τα χαμένα όνειρα, την απογοήτευση και τη διάψευση. Θα καταφέρει άραγε να βρει αυτό που ζητάει;…
…Τους τελευταίους έξι μήνες, τρεις βδομάδες και δύο ημέρες ο κύριος Χάρμον κόντευε να με τρελάνει. Δευτέρα έως Παρασκευή, εννέα με πέντε. Είχε φτάσει να με χρονομετρεί όταν έφερνα τον πρωινό μας καφέ. Καλύτερος χρόνος: πενήντα έξι δεύτερα. Τον είχα μόλις πετύχει. Χειρότερος χρόνος: επτά λεπτά και σαράντα οκτώ δεύτερα. Είχε χρειαστεί να φτιάξω μόνη μου τον καφέ, αν και εκείνος επέμενε πως είχα χαζολογήσει φλερτάροντας με τον τύπο της ασφάλειας. Ίσως και να το είχα κάνει, αλλά ταυτόχρονα πρόσεχα και την καφετιέρα. Όταν δεν με παρακολουθούσε, κρυφάκουγε τα τηλεφωνήματά μου. Όταν δεν κρυφοκοίταζε πάνω από τον ώμο μου (και από το άνοιγμα της μπλούζας μου), καθόταν στο γραφείο του και σχεδίαζε πώς θα μου βάλει χέρι. Προς το παρόν, είχα αποδειχτεί πιο γρήγορη…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου