Συνέντευξη με την ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ 2 - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Χρυσηίδα Δημουλίδου

          Η πρώτη μου αναγνωστική επαφή με το πλουσιότατο συγγραφικό έργο της Χρυσηίδας Δημουλίδου έγινε μέσα από το συγκλονιστικό και αλησμόνητο για μένα μυθιστόρημά της «Το Σταυροδρόμι Των Ψυχών». Διαβάζοντας αυτό το εξαιρετικό βιβλίο διαισθάνθηκα ότι η συγκεκριμένη συγγραφέας έχει εκείνο το μοναδικό χάρισμα της δημιουργίας και αφήγησης ιστοριών – ακόμα και των πιο απίθανων, συνταρακτικών ή σοκαριστικών – με τέτοιον τρόπο ώστε να καθηλώνει και να κερδίζει ακόμα και τον πιο απαιτητικό και δύσπιστο αναγνώστη. Μέχρι τώρα η αγαπητή συγγραφέας δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ, ενώ έχει ασχοληθεί με πολλά και διαφορετικά θέματα στα βιβλία της τα οποία ποικίλουν από το αστυνομικό, κοινωνικό, ερωτικό, μεταφυσικό, crime μυθιστόρημα έως την ποίηση και την πολύ απαιτητική παιδική λογοτεχνία. Με αφορμή το νέο συγκλονιστικό μυθιστόρημά της που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός με τίτλο «Οι Δαίμονες Δεν Έχουν Όνομα», η αγαπητή κ. Δημουλίδου είχε την καλοσύνη να μου παραχωρήσει μία νέα, δεύτερη συνέντευξη για τους «Φίλους Της Λογοτεχνίας». Την ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο και την προθυμία της, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία σε κάθε συγγραφικό πόνημά της και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της σε ένα ερωτηματολόγιο που αφορά αποκλειστικά το νέο της βιβλίο και τα πολλά και φλέγοντα θέματα τα οποία θίγει η συγγραφέας μέσα από αυτό!

1) Αγαπητή κ. Δημουλίδου, καταρχάς να σας ευχαριστήσω θερμά γι’ αυτή τη δεύτερη "συνομιλία" μας και να σας ευχηθώ καλή επιτυχία στο ολοκαίνουριο, συγκλονιστικό μυθιστόρημά σας «Οι Δαίμονες Δεν Έχουν Όνομα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Επιστροφή, λοιπόν, στο αστυνομικό μυθιστόρημα και στο θρίλερ, είδος με το οποίο τόσο επιτυχημένα έχετε ασχοληθεί και στο παρελθόν; Πώς προέκυψε η έμπνευσή σας για το συγκεκριμένο βιβλίο και τους πολυάριθμους και άρτια σκιαγραφημένους χαρακτήρες του και γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο θέμα – ταμπού, το οποίο δυστυχώς έχει αναδειχτεί ως ένα από τα πιο φλέγοντα και σοβαρά διεθνώς;

Θα ξεκινήσω λέγοντας πως είναι ανεπίτρεπτο να θεωρούμε ταμπού θέματα που δοκιμάζουν τις αντοχές, την αξιοπρέπεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Καιρός να ξεπεραστεί η λέξη αλλά και ο στρουθοκαμηλισμός από τον οποίο διακατέχονται κάποιοι άνθρωποι.  Το παρόν βιβλίο υπάγεται στην κατηγορία αστυνομικό/μυστηρίου/θρίλερ/κοινωνικό μυθιστόρημα και η υπόθεση του αφορά μια πολύ σκοτεινή πλευρά της ζωής.  Όπως γνωρίζετε τα τελευταία χρόνια, ειδικά  από το 2009 που πήγα στις εκδόσεις Ψυχογιός,  έκανα μια  μεγάλη στροφή κι από τα ερωτικά μυθιστορήματα στράφηκα σε πιο ψαγμένα ας πούμε ή  πιο σκληρά θέματα, από αυτά που μας μαστίζουν καθημερινά και από πίσω κρύβονται όχι μόνο "κουρελιασμένες" ψυχές αλλά και νεκροί άνθρωποι. Στο παρόν βιβλίο εξελίσσεται μια ανθρώπινη τραγωδία σε όλες τις διαστάσεις της με πλήρη αληθοφάνεια και σκληρότητα.  Λυπάμαι που δεν μπορώ να αποκαλύψω  περί τίνος πρόκειται, διότι αν το πω, το βιβλίο δεν θα έχει το απαιτούμενο ενδιαφέρον και την αγωνία που χρειάζεται ένας  αναγνώστης. Και καλά θα κάνουν όσοι το διαβάζουν να μην πάνε στις τελευταίες σελίδες του, ούτε να ρωτήσουν εκείνους που το διάβασαν τα "πώς και γιατί"…

2) Το νέο σας μυθιστόρημα «Οι Δαίμονες Δεν έχουν Όνομα» αφιερώνεται σε δύο άτομα, με δύο ξεχωριστές αφιερώσεις, μία στην αρχή και μία στο τέλος του βιβλίου, κάτι ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα, ενώ η φράση σας στην αφιέρωση του τέλους «η βία είναι η αδερφή του θανάτου» μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό;

Ένας συγγραφέας μπορεί να κάνει όσες αφιερώσεις θέλει, δεν υπάρχει κανόνας πάνω σ’ αυτό, απλά δεν το έχει σκεφτεί και κανείς. Η πρώτη αφιέρωση είναι για μια Σερραία  αναγνώστρια μου που σκοτώθηκε στα 25 της και είχα δώσει τον λόγο μου στην οικογένειά της πως θα της αφιερώσω το βιβλίο και η δεύτερη  στον άτυχο Γιακουμάκη γιατί η υπόθεση του με συγκλόνισε  και κανείς δεν  πρέπει να  ξεχάσει τον άδικο χαμό του.
Μα δεν χρειάζεται να επεξηγήσω κάτι... Η Βία και ο Θάνατος είναι αδέλφια... Η απόσταση μεταξύ τους είναι τόσο κοντινή που καταντάει επικίνδυνη.

3) Στον πρόλογό σας αναφέρεστε στις δυσκολίες που αντιμετωπίσατε πριν την ολοκλήρωση του νέου σας μυθιστορήματος, εξαιτίας του "κύματος" διαδικτυακού εκφοβισμού που αντιμετωπίσατε. Επίσης, αναφέρετε μία ρήση του εξαίρετου, μεγάλου λογοτέχνη Umberto Eco περί "εισβολής των ηλιθίων" μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Θα θέλατε να μας πείτε τη δική σας άποψη σχετικά με την σωστή και λανθασμένη χρήση του διαδικτύου και τις σκοπιμότητες που ενίοτε κρύβονται πίσω από αυτήν;

Το διαδίκτυο είναι  πολύτιμος συνοδοιπόρος όταν η χρήση του αποβλέπει στην έρευνα και την γνώση. Σε δεύτερη φάση γίνεται εργαλείο δουλειάς αλλά και ανταλλαγής πληροφοριών και επαφών  με γνωστό ή άγνωστο κόσμο.  Εγώ, παραδείγματος χάρη, αν χρειαστεί να το αποχωριστώ δεν θα μπορώ πλέον να ολοκληρώσω σωστά ένα βιβλίο. Όμως όταν αυτό το πολύτιμο  εργαλείο από βοηθός  γίνεται "όπλο" στα χέρια των ανθρώπων με σκοπό να δολοφονούν ψυχές ή και σώματα, τότε η κατάσταση  ξεφεύγει και ο χρήστης χάνει τον έλεγχο και της ψυχής και του μυαλού του. Και, φυσικά, ο μεγάλος συγγραφέας/φιλόσοφος   Ουμπέρτο Έκο μίλησε  πολύ σωστά  για "εισβολή ηλιθίων". Διότι όταν ένας ηλίθιος έχει λόγο και άποψη, τότε μοιάζει με βόμβα μολότοφ που την πετάς  σε ανύποπτο χρόνο, εκρήγνυται κι όποιον πάρει ο χάρος. Εν τω μεταξύ  ο θύτης έχει απομακρυνθεί έγκαιρα και αλώβητος.  Έτσι ακριβώς  συμβαίνει με τους "ηλιθίους" του ιντερνέτ, έτσι συνέβη και σε μένα. Με "βομβάρδισαν" και με "τραυμάτισαν". Και μπορεί να κατόρθωσαν να με  ρίξουν κάτω επειδή  με βρήκαν σε αδύναμη στιγμή, όμως μέσα από αυτή την επίθεση τελικά είχα οφέλη. Πρώτον, βγήκα πολύ πιο δυνατή και δεύτερον, έγραψα πολύ πιο δυναμικά κα επιθετικά το βιβλίο μου μεταφέροντας όλον αυτόν το προσωπικό τον πόνο πάνω στους ήρωες μου. Πιστεύω δε ακράδαντα πως  αν δεν είχαν συμβεί  τα γεγονότα, το  βιβλίο θα είχε γραφεί πολύ πιο χαλαρά και δεν θα είχε αυτή την ένταση και  δυναμική που έχει τώρα.

4) Διαβάζοντας τον πρόλογό σας, έναν από τους πιο ενδιαφέροντες και μεστούς που έχω ποτέ διαβάσει, δεν μπόρεσα να μην επισημάνω και να συμμεριστώ την έκδηλη αγάπη σας για το βιβλίο και τη φιλαναγνωσία γενικότερα. Πόση σημασία θεωρείτε πως έχει το διάβασμα στην ζωή, το πνεύμα και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός ανθρώπου και ποιά η θέση του βιβλίου στην Ελλάδα του σήμερα;

«Άνθρωπος αγράμματος και αδιάβαστος, ξύλο απελέκητο»  είπε ο σοφός και ως ένα σημείο έχει  δίκιο. Γιατί υπάρχουν και αγράμματοι που τα λένε και φέρονται απείρως καλύτερα από κάποιους γραμματιζούμενους… Το βιβλίο είναι ο αθλητισμός της ψυχής και του εγκεφάλου μας. Είναι ένας πολύτιμος, πιστός και γενναιόδωρος φίλος που θέλει να δώσει. Λίγο ή πολύ, δεν έχει σημασία, σημασία έχει πως δίνει θησαυρούς. Όποιος δεν αγαπά τα βιβλία θα γίνει δυστυχής όταν το πρόσωπο ζαρώσει. Σπίτι δίχως βιβλία, δωμάτιο χωρίς παράθυρα. Προσωπικά, διαβάζω από παιδί, δεν μπορώ να ζήσω δίχως βιβλία γύρω μου,  κοιμάμαι με αυτά. Όταν ξεκίνησα να γράφω, σχεδόν πριν από είκοσι χρόνια, οι αναγνώστες ήταν λίγοι στην Ελλάδα. Τώρα βλέπω πως αυξάνονται καθημερινά. Αυτό δεν σημαίνει πως αγοράζουν όλοι, δανείζονται οι περισσότεροι, και αν η Ελλάδα δεν είχε γνωρίσει την οικονομική κρίση όλοι θα είχαν βιβλιοθήκες στα σπίτια τους. Γιατί εκείνοι που διαβάζουν το όνειρό τους είναι να αποκτήσουν μια τεράστια βιβλιοθήκη. Βλέπετε ένας φανατικός αναγνώστης "δένεται" με το βιβλίο, δεν μπορεί να το αποχωριστεί εύκολα, ειδικά αν το έχει αγαπήσει πολύ.

5) Στο νέο σας μυθιστόρημα θίγετε το θέμα της λανθασμένης, εμπαθούς και, ενίοτε, κοινωνικά ρατσιστικής αντιμετώπισης των ανθρώπων με κάποιες ιδιαιτερότητες που η κοινωνία τους στοχοποιεί, τους απορρίπτει εκ προοιμίου και τους καθιστά αντικείμενο χλεύης, απλά και μόνο λόγω της διαφορετικότητάς τους. Ποιά τα μηνύματα που θέλατε να περάσετε μέσω του συγκεκριμένου, προσωπικά πολύ αγαπητού μου, ήρωά σας;

Αναφέρεστε στον Λόλιο που είναι μουγκός, λίγο "καθυστερημένος" και καμπούρης… Ο Λόλιος είναι θύμα ρατσισμού κάποιων  ανθρώπων που δεν μπορούν  να καταλάβουν πως  η αναπηρία του σώματος είναι μια παρανυχίδα στο χέρι μπρος στην "αναπηρία" των δικών τους μυαλών. Γιατί, μπορεί ένας άνθρωπος να γεννηθεί ή να γίνει "σακάτης" όπως εκείνοι πιστεύουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως παύει να είναι άνθρωπος που χρειάζεται αγάπη, προσοχή και απολαύσεις. Τους στεγανοποιούμε, τους περιθωριοποιούμε, τους περιφρονούμε, τους αγνοούμε. Κι ως εδώ καλά.  Όταν όμως τους προσβάλουμε δημοσίως, τους επιτιθέμεθα, τους πληγώνουμε με  κάθε τρόπο, τους κακοποιούμε κ.λ.π τότε αυτό είναι κτηνωδία και την αναπηρία δεν την έχει το θύμα αλλά ο θύτης. Αυτού του είδους οι άνθρωποι θέλουν να τους κάνουμε να νοιώθουν πως δεν έχουν τίποτε και είναι καθ’ όλα φυσιολογικοί. Δεν θέλουν να βλέπουν αποδοκιμαστικά βλέμματα, αυτό είναι που τους "σκοτώνει" και όχι η κατάστασή τους. Γνωρίζω ανθρώπους και έχω φίλους με τέτοια προβλήματα αλλά πιστέψτε με δεν τα βλέπω. Εγώ κοιτώ τα μάτια και την ψυχή τους. Είναι  αυτό που αποζητούν κι όταν  δεν το εισπράττουν απομονώνονται και κλείνονται στο κόσμο τους ή κάνουν παρέα μόνο με ομοίους τους.

6)  Ένα σημαντικότατο θέμα το οποίο θίγετε ποικιλοτρόπως στο νέο σας βιβλίο είναι τον σοβαρότατο και, συνήθως, μη αναστρέψιμο ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός ανθρώπου, των παιδικών τραυμάτων του και της λανθασμένης διαπαιδαγώγησής του. Πόσο καίριες θεωρείτε τις εμπειρίες και τα βιώματα που έχουμε ως παιδιά στην διαμόρφωση της μετέπειτα ενήλικης προσωπικότητάς μας;

Οι πρώτες εικόνες που εισπράττει ένα παιδί είναι  μέσα στην οικογένεια του ή στον χώρο που το μεγαλώνει π.χ. ένα ορφανοτροφείο. Και είναι πολύ σημαντικό να είναι ευχάριστες. Οι γονείς για ένα παιδί δεν είναι μόνο η διαβίωση του, αλλά και η ασφάλειά του, η "θερμάστρα" που θα το ζεστάνει με την αγάπη τους. Τρία πράγματα χρειάζεται ένα  παιδί. Αγάπη, ασφάλεια και επιδοκιμασία. Κι όταν για κάποιο λόγο νοιώσει πως δεν τα εισπράττει, τότε αντιδρά. Κάθε αντίδραση είναι διαφορετική. Κάποιες είναι παράπονα και κλάματα, άλλες κλείσιμο στον εαυτό του κι μερικές βίαιες πράξεις,  όπως π.χ. να τσακώνεται ή να βασανίζει ζώα ή να κλέβει, να λέει ασύστολα ψέματα ή να συμπεριφέρεται αλλοπρόσαλλα.  Μερικοί  γονείς  δεν δίνουν την δέουσα σημασία είτε από αδιαφορία, είτε επειδή εργάζονται πολλές ώρες, ή διότι τα θεωρούν όλα αυτά υπερβολική ενέργεια και αδιαφορούν. Εν τω μεταξύ ο θυμός μεγαλώνει. Τα βίαια παιδιά είναι θυμωμένα παιδιά. Κι αν κάποιος τους εκτονώσει τον θυμό, ημερεύουν.  Όταν δεν συμβαίνει αυτό τότε σημαίνει πως τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά, πως  υπάρχει κάποιας μορφής ψυχασθένεια. Τότε επιβάλλεται  η επίσκεψη σε ειδικό ιατρό. Η απόρριψη και αδιαφορία  που δέχονται από το οικείο περιβάλλον, τους οδηγεί στην απόρριψη του  εαυτού τους και επομένως των άλλων. Κι επειδή δεν μπορούν να τα βάλουν με τους δυνατούς, στρέφονται προς τον "αδύναμο κρίκο".

7) Γιατί επιλέξατε την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα για το ξεκίνημα και την εξέλιξη του μεγαλύτερου μέρους του μυθιστορήματός σας; Θεωρείτε ίσως ότι μέσα σε κλίμα δημοκρατικής "ασφυξίας", καταπάτησης των ελευθεριών και "φίμωσης" της ελεύθερης γνώμης είναι ευνοϊκότερη η τήρηση των κοινωνικών προσχημάτων;

Καμία σχέση. Επέλεξα εκείνη την χρονική περίοδο για να δείξω στα νέα παιδιά τι σήμαινε μαθητής στα χρόνια μου και πόσος σεβασμός υπήρχε για την παιδεία. Για μένα η κατάργηση της ποδιάς είναι το μεγαλύτερο εκπαιδευτικό "έγκλημα" που έγινε. Από εκείνη την στιγμή ο μαθητής έπαψε να είναι μαθητής κι έγινε επισκέπτης. Δεν συζητώ το σήμερα. Η έλλειψη γνώσεων ακόμη και της ίδιας της Ελληνικής γλώσσας από τα περισσότερα νέα παιδιά, υποδεικνύει το πόσο  έχει κατρακυλήσει η παιδεία μας. Αν κάποτε οι κακοί μαθητές ήταν ένα 3% με 5%, σήμερα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.  Ένα 3% με  5% μόνο είναι οι μαθητές που διαβάζουν συστηματικά, αγαπούν την μελέτη και έχουν στόχους. Το 95% πλάθει όνειρα… και θα τα πλάθει μέχρι να πάψουν να υπάρχουν εκείνοι που τους συντηρούν… και μετά "ώ χαίρε το χάος…".

8) Πόσο εύκολη ή επώδυνη και δύσκολη θεωρείτε πως είναι η χαλιναγώγηση και η καταπίεση των αρχέγονων και, συχνά, διαστροφικών ενστίκτων σε κάποιους ανθρώπους και πώς θα έπρεπε να τους αντιμετωπίζει το κοινωνικό σύνολο, ώστε να μην κινδυνεύει από αυτούς; Η αδιαφορία και η απάθεια των υπολοίπων θεωρείτε ότι είναι εξίσου καταστροφικές με την ίδια τη διαστροφή;

Όταν κάποιος γνωρίζει και αδιαφορεί, ή υποψιάζεται και δεν ψάχνει ή δεν καταδίδει,  φυσικά και θεωρώ πως είναι συνεργός στο έγκλημα. Όσον αφορά τους θύτες μιλάμε για  άτομα που  νοσούν, είναι άρρωστοι και φυσικά είναι άθλος  να επανέλθουν σε φυσιολογική κατάσταση διότι είναι θέμα "κατασκευής" εγκεφάλου ή μεγάλων τραυματικών εμπειριών,   αν και προσωπικά πιστεύω πως το δεύτερο το χρησιμοποιούν ως δικαιολογία μείωσης της ποινής τους. Διεστραμμένος γεννιέσαι, σπάνια γίνεσαι. Έτσι κι αυτοί οι άνθρωποι.  Νοιώθουν πως αυτή είναι η φύση τους και πως μόνο μέσα από τις άνομες  και διαστροφικές πράξεις  εισπράττουν ευχαρίστηση ή δικαίωση από την απόρριψη, ακόμη και σεβασμό. Είναι πολύ μεγάλο, βαθύ και σοβαρό το θέμα και φυσικά δεν μπορώ να το αναλύσω σε πέντε αράδες. Θα μπορούσα να μιλάω μέρες για αυτούς και τις διαστροφές τους γιατί τους μελετώ χρόνια τώρα. Βλέπετε είμαι ο άνθρωπος που επικεντρώνεται όχι στην σκηνή αλλά  στα παρασκήνια μιας υπόθεσης. Διαβάζω τι έκανε και μετά ψάχνω να βρω γιατί το έκανε. Κι όταν λέω ψάχνω, εννοώ τα άδυτα του μυαλού και της ψυχής του.  Η άγνωστη πλευρά ενός μυαλού με ελκύει όπως ο μαγνήτης την καρφίτσα. Και μπορώ να νοιώσω πώς σκέφτονται και γιατί το κάνουν.

9) Διαβάζοντας το βιβλίο σας θαύμασα τα υπέροχα τοπία και το κυρίαρχο ποτάμι του χωριού, όπου τοποθετείται κυρίως η πλοκή του μυθιστορήματός σας. Είχατε στο μυαλό σας κάποια πραγματική τοποθεσία της βορείου Ελλάδας όταν το συγγράφατε, ή πρόκειται για έναν τόπο βγαλμένο από τη φαντασία σας;

Έχω δει πολλά χωριά, πολλά δάση  και πολλά ορμητικά ποτάμια στην ζωή μου από όλο τον κόσμο. Έκλεψα, λοιπόν, εικόνες και έφτιαξα αυτό το χωριό.  Όμως,  κυρίαρχη εικόνα  για όποιο χωριό έχω γράψει,  θα είναι  πάντα η Πεπονιά Σερρών όπου  ζούσαν  τα δύο  αδέλφια της μητέρας μου και όλα τα καλοκαίρια  μέχρι που τελείωσα το Δημοτικό τα περνούσα εκεί.  Το θεωρώ μεγάλη τύχη να έχω ζωντανές ακόμη μέσα μου τέτοιες εικόνες. Κάποια χιλιόμετρα πιο πέρα δεσπόζει ο αγαπημένος μου ποταμός Στρυμόνας όπου πηγαίναμε εκδρομές,  εικόνες που "φυλάκισα" μέσα μου και αγαπώ πολύ. Πρόσφατα επισκέφτηκα το χωριό μετά από χρόνια και το ποτάμι και συγκινήθηκα πολύ. Ανέβασα πολλές φωτογραφίες στο προφίλ μου στο F/B, κάτι που δεν είχα κάνει ποτέ άλλοτε.

10) Μελετώντας τους ήρωές σας διαπίστωσα τις διαφορές ανάμεσα στα διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, τις αντιλήψεις και τις νοοτροπίες τους αλλά και την διαφορά, τη ψυχρότητα και τον σωβινισμό που επιδεικνύουν κάποιες φορές ορισμένοι ξένοι λαοί προς τους Έλληνες. Πόσο έντονες πιστεύετε πως είναι αυτές οι διαφορές στην σημερινή κοινωνική πραγματικότητα;

Πάντα υπήρχαν και θα συνεχίσουν να  υπάρχουν διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Και πάντα  η συμπεριφορά των πλουσίων θα είναι διαφορετική από των φτωχών. Όσον αφορά τους ξένους, πιστεύω πως κάποιοι λαοί δεν μας συμπαθούν.  Μας θεωρούν απατεώνες, τεμπέληδες, ψεύτες, καλοπερασάκηδες, "λαμόγια" της  Ευρώπης, που ζουν από την εργασία και τον κόπο άλλων λαών μέσω των δανείων.  Από την άλλη μας ζηλεύουν για τον ήλιο, τις θάλασσες, τα νησιά μας, το κλίμα και τον τρόπο ζωής μας. Για εκείνους η λέξη καφετέρια και διασκέδαση ή γλέντι  είναι μια προγραμματισμένη από μέρες έξοδος, ενώ για μας είναι καθημερινός τρόπος ζωής.  Σε γενικές γραμμές εμείς ζούμε πολύ καλύτερα από εκείνους αν και βιώνουμε την μεγαλύτερη κρίση που πέρασε μεταπολεμικά η Ελλάδα. Όσο και να προσπαθούν να μας υποβιβάσουν δεν θα το κατορθώσουν. Ας μη ξεχνάμε πως έχουμε και μια "τρέλα" που μας κάνει να τα ξεπερνάμε όλα.

11) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της δεύτερης συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο νέο  μυθιστόρημά σας «Οι Δαίμονες Δεν Έχουν Όνομα», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Αυτή την στιγμή υπάρχουν στα "κιτάπια" μου τουλάχιστον 5 μυθιστορήματα ανολοκλήρωτα,  3  διηγήματα και 4 παιδικά παραμυθάκια,  όμως εγώ προς το παρόν νοιώθω κουρασμένη για να ασχοληθώ μαζί τους. Χρειάζομαι μιαν "απόσταση". Βέβαια όταν με πιάνει ο "οίστρος" τότε δεν μπορώ να το ελέγξω, κλείνομαι σ’ ένα δωμάτιο και χάνω τόπο και χρόνο.  Δεν ξέρω τί θα κάνω, ακόμη δεν έχω αποφασίσει… το μόνο που θέλω είναι να είμαι καλά και ήρεμη. Γενικά, είμαι ένας πολύ "χορτασμένος" άνθρωπος, από όλες τις πλευρές, δεν μου λείπει τίποτε, δεν έχω απωθημένα, δεν αγαπώ  πλέον την ύλη όπως κάποτε, τα απλά πράγματα με κάνουν πολύ πιο ευτυχισμένη κι αν δεν ξαναγράψω, πάλι δεν θα έχω απωθημένα… Εκείνο που θέλω πάνω από όλα είναι η ηρεμία ψυχής και αυτός ο ευλογημένος τόπος που ζούμε να ξεπεράσει όλα αυτό το "μαστίγωμα" και τον εξευτελισμό που του υποβάλλουν. Κι όταν κάποιες στιγμές με πιάνει η μαυρίλα μου για τα χάλια μας τότε αναλογίζομαι τις άλλες χώρες που ζουν τον πόλεμο και κοιμούνται πρόσφυγες σε αντίσκηνα σε ξένες χώρες όπως και στην δική μας, ή ενώ δεν έχουν οικονομικά προβλήματα νοιώθουν τραγική ανασφάλεια λόγω των βομβιστικών επιθέσεων. Και τότε λέω «Δόξα τω Θεώ» που ζω στην Ελλάδα.

Σας ευχαριστώ κι εγώ για την ωραία κουβέντα μας και θέλω να σας δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για την ομάδα/σελίδα σας «Φίλοι Της Λογοτεχνίας» που την θεωρώ την πλέον αξιόλογη  και αξιόπιστη στο F/B και εύχομαι έτσι να παραμείνει. Μια ομάδα που σέβεται  το βιβλίο μα κυρίως τον συγγραφέα.

Βιογραφία Χρυσηίδας Δημουλίδου:

Η Χρυσηίδα Δημουλίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Σέρρες. Μόλις αποφοίτησε, ήρθε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Σχολή Αεροσυνοδών, την Α.S.T. Αμέσως μετά προσελήφθη στην Ολυμπιακή Αεροπορία ως ιπτάμενη συνοδός. Παράλληλα με τη δουλειά της, συνεργάστηκε για κάποιο διάστημα ως δημοσιογράφος με το περιοδικό Discomoda In, κάνοντας ρεπορτάζ σε όλο τον κόσμο. Το 1997 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο από τις Εκδόσεις Λιβάνη, στις οποίες μέχρι το 2008 εξέδωσε 18 έργα. Από το 2009 μέχρι σήμερα συνεργάζεται με τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, όπου έχει εκδώσει συνολικά 12 έργα. Από το 2013 ξεκίνησε συνεργασία με τις Εκδόσεις Διάπλαση για την έκδοση παραμυθιών. Όλα της τα βιβλία έχουν γίνει μπεστ σέλερ. Ακούραστη, αστείρευτη και αγιάτρευτα ερωτευμένη με την πένα, όπως δηλώνει η ίδια, ζει πλέον για να γράφει. Για το βιβλίο της ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΗ ΝΥΦΗ πήρε το Πρώτο Βραβείο Αναγνωστικού Κοινού στην Κύπρο, ενώ παράλληλα ήταν υποψήφια για το ίδιο βραβείο και στην Ελλάδα. Για τρεις συνεχόμενες χρονιές ήταν υποψήφια για το βραβείο «Συγγραφέας της Χρονιάς» του περιοδικού Life & Style. Το 2004 βραβεύτηκε από το ΠΟΛΚΕΟΑ, το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το 2011 βραβεύτηκε από τη γενέτειρά της, τις Σέρρες, για την προσφορά της στα γράμματα. Πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2014, βραβεύτηκε από το λογοτεχνικό τμήμα της πρώην Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το βιβλίο της ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ μεταφράστηκε στα αγγλικά και το ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ στα βραζιλιάνικα και τσέχικα, ενώ ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ θα κυκλοφορήσει σύντομα στα τουρκικά. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα σεναρίου και σεμινάρια φιλοσοφίας, γράφει σενάρια και στίχους και φέτος έγραψε τα δύο πρώτα της θεατρικά έργα: Για ένα μπουκάλι φθηνό κρασί και Ποτέ δεν είναι αργά για την αγάπη και Εννέα χρόνια σιωπής. Άνθρωπος προσιτός και ιδιαίτερα κοινωνικός, έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και της αρέσει πολύ το διάβασμα και η έρευνα. Είναι φανατική φιλόζωη και οικολόγος και θεωρεί ότι τα παιδιά είναι η μοναδική ελπίδα για ένα ειρηνικό αύριο, αρκεί να γαλουχηθούν σωστά. Μότο της: σπίτι χωρίς βιβλία, δωμάτιο δίχως παράθυρα. Στόχος της: να γράφει βιβλία που θα αγαπηθούν. Όνειρό της: να υπάρξει αγάπη και δικαιωμένοι άνθρωποι. Ευχή της: να υπάρχουν ευτυχισμένα και χαρούμενα παιδιά. Ουτοπία της: να μπορούσε να γυρίσει πίσω τον χρόνο και να πετάξει ξανά με στολή, με τα φτερά της Ολυμπιακής, δίπλα στους παλιούς συναδέλφους της…

Για περισσότερες πληροφορίες για την συγγραφέα και το συνολικό έργο της επισκεφτείτε το επίσημο προφίλ της στο site των εκδόσεων Ψυχογιός στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://www.psichogios.gr/site/Authors/show/537/xryshida-dhmoylidoy#

Βιβλιογραφία Χρυσηίδας Δημουλίδου:

«ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΝΟΜΑ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός (2016)

Σελίδες: 616

Τιμή: 17,91 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ο Θανάσης Βεργής χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του όταν, τον Μάιο του 1972, η δεκατριάχρονη κόρη του Δροσιά πνίγεται στο ορμητικό ποτάμι του χωριού τους. Το σώμα της δε θα βρεθεί, παρά μόνο τα παπούτσια και η ζακέτα της. Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, ένα άλλο κορίτσι από το διπλανό χωριό εξαφανίζεται μυστηριωδώς∙ οι φήμες που κυκλοφορούν λένε πως κλέφτηκε με κάποιον που αγαπούσε τρελά. Λίγους μήνες μετά, ακόμη ένα κορίτσι από το πρώτο χωριό χάνεται αναίτια από προσώπου γης την ημέρα των γενεθλίων της. Ένας πνιγμός και δύο εξαφανίσεις στην ίδια περιοχή προκαλούν πολλά ερωτηματικά τόσο στους κατοίκους όσο και στη Χωροφυλακή που τις ψάχνει παντού, δίχως όμως απαντήσεις. Το χωριό στιγματίζεται ως καταραμένο, κι ένα σύννεφο φόβου βαραίνει τους κατοίκους του.

Είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά τον χαμό της Δροσιάς, ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι βρίσκεται πνιγμένο στον ίδιο ποταμό. Η κατάρα ξαναχτυπά το χωριό. Η εξέταση του ιατροδικαστή είναι καταπέλτης. Μαζί με την υπόθεση ανοίγουν ξανά στην Αστυνομία τρεις ξεχασμένοι φάκελοι. Και τότε ξυπνούν οι δαίμονες. Γιατί αυτή τη φορά, κάποιος θα μιλήσει και θα πει αλήθειες που δε θέλει να πιστέψει κανείς. Τι συνέβη σε εκείνα τα κορίτσια που χάθηκαν; Πού πήγαν; Πού βρίσκονται τώρα; 

Οι δαίμονες δεν έχουν όνομα. Έχουν όμως παρουσία και επιλέγουν ποιους θα βασανίσουν…»

«Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός (2015)

Σελίδες: 344

Τιμή: 14,94 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Δεκαετία 1960, Ήπειρος. Η ζωή του Αντώνη Κόκκινου σημαδεύεται από μια άγρια καταιγίδα που ξεσπά την ημέρα της γέννησής του στη μέση ενός χωραφιού. Πριν νιώσει το χάδι της εξασθενημένης μάνας, οι πρώτες σταγόνες που πέφτουν πάνω στο γυμνό ματωμένο κορμάκι του τον δένουν μαζί τους για πάντα. Από εκείνη τη στιγμή η μοίρα τού γυρίζει την πλάτη. Τα πρώιμα χρόνια του στο χωριό χαράζονται από περιφρόνηση και προβλήματα που δεν αρμόζουν σ’ ένα παιδί. Οι συνθήκες τον αναγκάζουν στα δεκαπέντε του να ξενιτευτεί στην Αμερική με έναν σκοπό: να γίνει πλούσιος. Σύντομα αντιλαμβάνεται πως δουλεύοντας σκληρά και κάτω από άθλιες συνθήκες το όνειρό του να αποκτήσει λεφτά θα παραμείνει όνειρο. Η γνωριμία του με μια πάμπλουτη αλλά πολύ μεγαλύτερή του γυναίκα θα τον βάλει στα καλά σαλόνια της Νέας Υόρκης. Από εκεί και μετά η ζωή του αλλάζει. Προς το καλύτερο ή χειρότερο; Ο Τόνυ Ρεντ πλέον δεν έχει καμία σχέση με το αθώο παρελθόν του. Οι συνθήκες τον μετατρέπουν σ’ έναν άνδρα στυγνό, χωρίς συναισθήματα, έλεος και αγάπη για κανέναν. Το μόνο κοινό σημείο με εκείνο το αγνό Ελληνόπουλο που άφησε πίσω του είναι ένα πράγμα: Κάθε φορά που βρέχει του αρέσει να γίνεται μούσκεμα, νιώθοντας έτσι το χάδι της μάνας που δε γνώρισε ποτέ.»

«ΜΑΝΤΕΨΕ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟΨΕ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός (2015)

Σελίδες: 264

Τιμή: 11,99 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Όταν η Φωφώ συνάντησε τον Μηνά, έναν ωραίο δόκιμο του πολεμικού Ναυτικού, τον ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και έκανε τα πάντα για να γίνει γυναίκα του. Κι όταν το πέτυχε, πίστεψε πως είναι η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο. Είκοσι χρόνια μετά ο γάμος της έχει δοκιμάσει κάθε αντοχή της από τις απιστίες του άντρα της, που δε χάνει την ευκαιρία να την υποτιμά. Κι εκείνη, αδύναμη να τον εγκαταλείψει και να φύγει, έχει κλειστεί για τα καλά στο σπίτι, έχοντας πλέον για εραστή… το ψυγείο.

Με τα χρόνια το άλλοτε λυγερόκορμο κορίτσι έχει καταντήσει μια υπέρβαρη ατημέλητη γυναίκα, που ούτε τα δύο έφηβα παιδιά της φαίνεται να την υπολογίζουν. Έχοντας χάσει κάθε αυτοσεβασμό, και βρισκόμενη στα όρια της κατάθλιψης, ένα μικροατύχημα την οδηγεί καλοκαιριάτικα σε φυσικοθεραπευτήριο, ενώ η οικογένειά της την εγκαταλείπει ολομόναχη στον καύσωνα της Αθήνας για να μη χάσουν τις διακοπές τους.

Το γεγονός ότι όλοι αδιαφορούν παντελώς για την κατάστασή της συν το ότι πρέπει να γδυθεί μπροστά στον φυσικοθεραπευτή, έναν ιδιαίτερα γοητευτικό νέο άντρα, την κάνουν να νιώσει τόσο άσχημα, που παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Να αδειάσει το ψυγείο από το βάρος του και να χάσει επιτέλους τα περιττά κιλά της αρχίζοντας αυστηρή δίαιτα.

Όμως κανείς δεν περιμένει τις ραγδαίες εξελίξεις που θα ακολουθήσουν και που θα βρουν απροετοίμαστη όχι μόνο την οικογένειά της, αλλά και αυτή την ίδια…» 

Το βιβλίο είχε πρωτοκυκλοφορήσει με τον τίτλο «Τον άντρα σου κεράτωνε και μάγια μην του κάνεις».

«Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΤΑΣ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός (2015)

Σελίδες: 328

Τιμή: 14,94 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ποια ήταν η γυναίκα που πολλά χρόνια τώρα κρυβόταν στη σοφίτα της «Βίλας των Ανέμων», ενός αρχοντικού κάπου στην Εκάλη; Κάποιοι έλεγαν πως ήταν η μικρότερη κόρη του άλλοτε επιτυχημένου επιχειρηματία Μάριου Νομικού, που στα νιάτα της υπήρξε η καλλονή της εποχής της, κάνοντας τους άντρες να πέφτουν στα πόδια της και να εκλιπαρούν για ένα της βλέμμα.

Μερικές φορές οι διαβάτες μπορούσαν να διακρίνουν την αχνή σκιά της πίσω από τις βαριές κουρτίνες του παραθύρου της. Οι μεγαλύτεροι αναφέρονταν σε ένα τραγικό γεγονός που κατέστρεψε τη ζωή της μαζί με την ουράνια ομορφιά της. Κι όταν κλείστηκε πάνω στη σοφίτα, δεν την ξανάδε μάτι ανθρώπου πέρα από την αδελφή της Μάρθα, που στάθηκε βράχος ακλόνητος δίπλα της. Κι όμως, κάποτε μισούσαν η μία την άλλη, δηλαδή η Αγγέλα, γιατί η καλόβολη μα ασχημούλα Μάρθα είχε κάνει πολλές προσπάθειες να έρθουν πιο κοντά. Μάταια. Στην καρδιά της Αγγέλας δε χωρούσε αγάπη για κανέναν. Μέχρι που ξημέρωσε η μέρα εκείνη, η πιο χαρμόσυνη της ζωής της, για να καταλήξει σε τραγωδία…

Δύο αδελφές και πολλά κρυμμένα μυστικά που διαφύλαξαν για χρόνια. Ως τη στιγμή που άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και ο άνεμος σάρωσε τα πάντα αφήνοντας συντρίμμια στο πέρασμά του.»

«ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΒΟΡΙΑ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός (2015)

Σελίδες: 592

Τιμή: 16,92 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ονομάζομαι Δάμος Χαρμίνης και θα σας διηγηθώ τη ζωή μου ξεκινώντας δωδεκάχρονο παιδί από τη Θεσσαλονίκη του 1970, όπου ένα γεγονός πάγωσε μέσα μου κάθε συναίσθημα και με μετέβαλε αργότερα σε «μάτι του βοριά», που σάρωσε ζωές και κρεβάτια πολλών γυναικών.

Πέρα από αυτό, θα αναφερθώ σε πολιτικά σκάνδαλα, στη σκοτεινή πλευρά της νύχτας και των ναρκωτικών, στον πόλεμο των νυχτερινών κέντρων, όπως τον έζησα, στη μάστιγα του αιώνα, το aids, στις άγριες νύχτες μου τη δεκαετία 1980-1990 στη Μύκονο, τότε που το νησί ήταν ο απόλυτος παράδεισος και υπήρχαν μόνο χρυσαφένια άμμος, θάλασσα, ουρανός και γυμνοί άνθρωποι.

Η γλώσσα που χρησιμοποιώ είναι πολύ σκληρή και στις σκηνές που περιγράφω, κυρίως πάνω στο κρεβάτι μου, υπάρχει ωμός ρεαλισμός, έτσι ακριβώς όπως τα έκανα, χωρίς κανένα απαγορευτικό και χωρίς τον λυρισμό που ίσως απαιτεί ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Δεν είμαι συγγραφέας. Είμαι ένας άντρας που βίωσα με πάθος τα λάθη μου. 

Αν το μετάνιωσα; Αν καταστράφηκα; Αν δικαιώθηκα; Θα το μάθετε στο τέλος. Ένα είναι σίγουρο. Για να διαβάσεις τη ζωή μου, πρέπει να μπορείς και να την αντέξεις…

Δ. Χ.»

«ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός (2015)

Σελίδες: 408

Τιμή: 14,94 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Λένε πως κάθε φορά που ο Θεός βλέπει εμάς τις πουτάνες, δακρύζει. Δακρύζει από ντροπή, μια και σ’ εμάς δεν περισσεύει. Mα αν ο Θεός δακρύζει, ο Θάνατος μας χρωστάει! 

Δεκαετία του 1950. Πάνω στις πληγές μιας Ελλάδας που ακόμη αιμορραγεί από τον πόλεμο, σε μια γειτονιά του Πειραιά, την περίφημη Τρούμπα, ανάμεσα σε καπνούς στριφτών τσιγάρων και φθηνών ποτών, ο έρωτας εναποθέτει στα κορμιά γυναικών τα ξεφτισμένα όνειρά του και την ελπίδα πως η ζωή είναι μαγική κι ωραία. Μέρα και νύχτα οι πόρνες σουλατσάρουν στα στενοσόκακα, πουλώντας τα κορμιά τους για ελάχιστα χρήματα. Λίγα βήματα πιο πέρα οι τάχα προστάτες τους καραδοκούν σαν γύπες να αρπάξουν τη λεία τους, πουλώντας τους υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο, φτιαγμένο με χρυσόσκονη και αγγέλους. Η κάθε μια από αυτές τις γυναίκες έχει να σου πει και μια διαφορετική ιστορία, που μπορεί να ξεκίνησε από τα καλύτερα σπίτια ή ακόμη κι από έναν γάμο, έναν αρραβώνα, έναν μεγάλο έρωτα. Μια από αυτές τις γυναίκες υπήρξα κι εγώ, γνωστή με το όνομα μαντάμ Τζένη, που από απλή πόρνη έφτασα να έχω το πιο διάσημο μπορντέλο της Τρούμπας.

Όχι, η ζωή δε μου στάθηκε στα δύσκολα. Εύκολα δεν υπήρχαν. Μια νύχτα δική μου ολόκληρη η ζωή σου… Αυτή τη νύχτα θα σου διηγηθώ. Πλέον στα ογδόντα μου, εδώ και πολλά χρόνια, είμαι η Ευγενία Φράνκου, μια αξιοσέβαστη γυναίκα που χαίρει μεγάλης εκτίμησης από την οικογένεια και το περιβάλλον της. Κανείς δεν έμαθε ποτέ ποια πραγματικά ήμουν. Γιατί το κάνω τώρα αυτό; Γιατί σε μένα ο θάνατος χρωστάει ακόμη…»

«ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός (2014)

Σελίδες: 608

Τιμή: 16,92 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Δεκαετία του ’60. Σ’ ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας, τρεις αδελφές, η Δήμητρα, η Αναστασία και η Μυρτώ, μεγαλώνουν στη σκιά ενός πατέρα αφέντη και μιας μάνας που δεν έχει λόγο. Η μόνη έξοδός τους είναι κάθε Κυριακή για την εκκλησία και στο πανηγύρι του χωριού μία φορά τον χρόνο. Οι καιροί σκληροί, αλλά οι πράξεις σκληρότερες. 

Και μια μέρα ο πατέρας τις εγκαταλείπει και εξαφανίζεται. Το κοινωνικό στίγμα είναι βαρύ για την οικογένεια που άφησε πίσω του, όμως μαζί έρχεται και η λύτρωση από τους αυστηρούς κανόνες που έχει επιβάλει. Σταδιακά τα κορίτσια ξενιτεύονται σε τρεις διαφορετικές ηπείρους και με τον καιρό οι οικογενειακοί δεσμοί κόβονται. Σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα ένα τηλεφώνημα από την πατρίδα θα ταράξει τη μέχρι τότε ήρεμη ζωή τους. Η επιστροφή στο χωριό τους γίνεται επιτακτική και ο επικείμενος θάνατος της μάνας που άφησαν ολομόναχη χωρίς να ενδιαφερθούν γι’ αυτήν θα τις φέρει αντιμέτωπες με μυστικά και αλήθειες που απέκρυψαν. Το παρελθόν γυρίζει στο παρόν ζητώντας απαντήσεις. 

Τι συνέβη και τις παράτησε ο πατέρας τους; Γιατί εγκατέλειψαν τη μάνα τους στην τύχη της; Γιατί το πατρικό τους δεν πρέπει να φύγει από τα χέρια τους; Ποιο μυστικό κρύβει το κελάρι στο υπόγειο του σπιτιού; Οι τρεις αδελφές πάνω από την ετοιμοθάνατη μάνα κάνουν μόνο μια ερώτηση: «Μάνα, όλα αυτά τα χρόνια γιατί δεν καθάρισες την ντροπή;»

…και δυο λόγια από την συγγραφέα 

Το νέο μου βιβλίο, ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ, είναι αφιερωμένο σε όλες εκείνες τις γυναίκες που η βία σημάδεψε ή σημαδεύει τη ζωή τους. Αφιερωμένο σε όλα εκείνα τα πλάσματα που τα δάκρυα ράντισαν την ψυχή τους και ο τρόμος υπήρξε καθημερινός εφιάλτης. Αφιερωμένο σε όλες εκείνες τις γυναίκες που δεν τόλμησαν, που δεν τολμούν να υψώσουν φωνή οργής στον πόνο. Είθε αυτό το βιβλίο να τους δώσει τη δύναμη να το κάνουν. Γιατί η ανοχή, όταν μένει σιωπηλή και κρυμμένη στο σκοτάδι για καιρό, τότε μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνη…

Το μυθιστόρημα αυτό γράφτηκε με έναν σκοπό: να βοηθήσει. Όμως πέρα απ΄την οποιαδήποτε ψυχολογική ή ηθική στήριξη, αποφάσισα και πρότεινα στον εκδοτικό μου οίκο να προσφερθεί και οικονομική βοήθεια. Κι εκείνοι το δέχτηκαν με χαρά. Έτσι, ένα ποσοστό από τα έσοδα κάθε βιβλίου θα δοθεί σε ιδρύματα υπέρ της προστασίας της Κακοποιημένης Γυναίκας και του Παιδιού. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε όλοι μας, γιατί θα συμμετέχετε κι εσείς σ’ αυτό, που το θεωρώ πολύ σημαντικό, επειδή εκεί έξω υπάρχουν γυναίκες και παιδιά που βρίσκονται κυριολεκτικά στο έλεος του Θεού. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχουν διευθύνσεις και τηλέφωνα, στα οποία θα μπορεί να καταφεύγει κάθε γυναίκα που νιώθει ότι κακοποιείται με οποιονδήποτε τρόπο και από τον οποιονδήποτε. Σ’ ένα πολιτισμένο κράτος δικαίου και μόνο η λέξη κακοποίηση πρέπει να προκαλεί αποτροπιασμό και ντροπή. Μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου όταν νιώθετε ότι ο τρόμος είναι καθημερινός σας σύντροφος. Από την πλευρά μου, ως πολίτης αυτού του κράτους, άνθρωπος, συγγραφέας και γυναίκα, θα κάνω οτιδήποτε περνά από το χέρι μου να βοηθήσω και να σταματήσω αυτό τον τρόμο. Να θυμάστε πως ακόμη κι ένα λεπτό του ευρώ μπορεί να είναι πολύ σημαντικό για μια γυναίκα και ένα παιδί που βιώνουν τη βία.

Καλή ανάγνωση,

Χρυσηίδα Δημουλίδου

«ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΣΚΙΩΝ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός (2013)

Σελίδες: 592

Τιμή: 16,92 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Αθήνα, Πρωτοχρονιά του 1938. Μέσα στη μεγάλη σάλα χορού, ένας κεραυνοβόλος έρωτας ανάβει φωτιά στις καρδιές της δεκαοκτάχρονης Ειρήνης και του Κωνσταντίνου, μοναδικού γόνου της πάμπλουτης οικογένειας Μποτέλη. Ενάντια σε όλα τα εμπόδια που δεν τους θέλουν μαζί, οι δύο νέοι ετοιμάζονται να παντρευτούν. Ωστόσο, την ημέρα του γάμου τους ένα φρικτό γεγονός ανατρέπει τα πάντα και η Ειρήνη, καταρρέοντας ψυχολογικά, λίγους μήνες προτού ξεσπάσει ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος, φυγαδεύεται στον Καναδά, αφήνοντας πίσω της τον έρωτα και τα όνειρά της να γίνουν στάχτη και φωτιά, όπως και η πατρίδα της.
Σχεδόν εξήντα χρόνια αργότερα, η Ελεονόρα Ντάγκλας, μια πλούσια Αμερικανίδα με ελληνικές ρίζες, έρχεται για διακοπές στην Ελλάδα προσπαθώντας να ξεπεράσει ένα προσωπικό δράμα. Μια καινούργια γνωριμία θα την πείσει να μείνει στην Αθήνα. Ανακαλύπτει τυχαία μια παλαιά κι εγκαταλειμμένη έπαυλη που τη μαγνητίζει τόσο, ώστε αποφασίζει να την αγοράσει. Καθώς την ανακαινίζει, αποκαλύπτεται κάτω από μια ταπετσαρία η τοιχογραφία ενός νεαρού ζευγαριού∙ η κοπέλα τής μοιάζει πολύ και η Ελεονόρα το θεωρεί καλό οιωνό.
Όμως λίγο καιρό μετά την εγκατάστασή της αρχίζουν να συμβαίνουν περίεργα πράγματα, που, ενώ την τρομάζουν, παράλληλα την προκαλούν να ερευνήσει την ταυτότητα του ζευγαριού, νιώθοντας πως εκεί κρύβεται η απάντηση και ο λόγος που εκείνος τα βράδια περιφέρεται στα δωμάτια διεκδικώντας την…»

«ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός (2012)

Σελίδες: 552

Τιμή: 16,92 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Οι τρεις υποσχέσεις που έδωσε στον πατέρα της ήταν αυτό που κράτησε η Μυρτάλη και ρίζωσαν σαν γερό δέντρο στην καρδιά της. Η μοίρα της επέλεξε να έρθει στον κόσμο στις 20 Ιουλίου του 1974 στην Αμμόχωστο, την ημέρα της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο. Οι βομβαρδισμοί και η μυρωδιά του θανάτου ήταν αυτά που υποδέχτηκαν τον ερχομό της. Τα δραματικά γεγονότα που ακολούθησαν έγιναν η αιτία να αφυπνιστεί αργότερα το χάρισμα της συγγραφής που κουβαλούσε μέσα της και σύντομα να γίνει η αγαπημένη συγγραφέας του αναγνωστικού κοινού. Η Μυρτάλη τα έχει πλέον όλα. Φήμη, δόξα, πλούτη, έρωτα. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύει, μέχρι που οι παρασκηνιακές κινήσεις κάποιων ανθρώπων που αγάπησε την οδηγούν στον όλεθρο και την απόγνωση. Η ίδια βρίσκεται εγκλωβισμένη σ’ έναν εφιάλτη, που ως τότε πίστευε ότι μόνο η συγγραφική της πένα μπορούσε να εμπνευστεί. Οι τρεις υποσχέσεις, όμως, όρκος ιερός, είναι εκείνες που της δίνουν τη δύναμη να παλέψει. Γιατί το Βαρώσι είναι εκεί και την περιμένει…»

«Ο ΛΥΚΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός (2011)

Σελίδες: 536

Τιμή: 16,92 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ξημερώματα Χριστουγέννων του 1984, στο Σπαντάου, στο Βερολίνο, ένας άνδρας αυτοκτονεί πέφτοντας στα παγωμένα νερά του ποταμού Χάφελ. Ο θάνατός του θα γεννήσει το λύκο της μοναξιάς. Στις 23 Οκτωβρίου του 1994, η άγρια δολοφονία μιας γυναίκας στο Βερολίνο συγκλονίζει τη Γερμανία. Εκείνο το βράδυ ο λύκος θα ουρλιάξει για πρώτη φορά. Η υπόθεση θεωρείται ανεξιχνίαστη και μπαίνει στο αρχείο. Χρόνια αργότερα, η πανέμορφη νεαρή γυμνάστρια Σοφιάννα Δρανά επιθυμεί να ζήσει το όνειρο των πλουσίων με οποιοδήποτε τίμημα, γι’ αυτό και δε διστάζει να χρησιμοποιήσει την εμφάνισή της για να το πετύχει. Χωρίς να το γνωρίζει όμως βρίσκεται κι αυτή στο μάτι του κυκλώνα. Στις 16 Φεβρουαρίου του 2008 χιονίζει πολύ στην Αθήνα και ο λύκος ουρλιάζει ξανά. Η υπαστυνόμος Α΄ Ευρυδίκη Τζελή, που αναλαμβάνει την υπόθεση μιας πρωτοφανούς δολοφονίας η οποία συγκλονίζει την Ελλάδα, παρατηρεί κάτι που δεν έχει προσέξει κανείς. Από εκείνη τη στιγμή η ζωή της κινδυνεύει, δίχως όμως να το γνωρίζει. Σαν ουρλιάζει ο λύκος της μοναξιάς, καραδοκούν οι μνήμες και ξυπνάει ένας δολοφόνος…

Η Χρυσηίδα Δημουλίδου επανέρχεται δυναμικά στο αστυνομικό μυθιστόρημα με μία ιστορία που εκτυλίσσεται μεταξύ Ελλάδας και Βερολίνου και θα σας αφήσει με κομμένη την ανάσα.»

«ΟΙ ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΙ ΤΟΥ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός (2011)

Σελίδες: 512

Τιμή: 15,93 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Μετά ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ, η Κασσάνδρα και ο Ορέστης ανταμώνουν και πάλι σ’ ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα.

Στην αρχαία Ελλάδα η Αριάδνη έδωσε στον Θησέα το μίτο για να μπορέσει να βγει απ’ το λαβύρινθο και να τη συναντήσει ξανά. Έτσι και οι ψυχές, όταν φύγουν απ’ το γήινο περιβάλλον τους και προτού χαθούν στον συμπαντικό λαβύρινθο, αφήνουν πίσω το νήμα τους για να τις βρουν οι αγγελιαφόροι του πεπρωμένου.

Έτος 2361 μ.Χ. Στον πλανήτη Γη, ύστερα απ’ τη μεγάλη οικολογική καταστροφή, τίποτε πια δεν είναι το ίδιο. Η Άλμπα Βήτα Σμιτς, ανώτερη κυβερνητική υπάλληλος, έχει λάβει εντολή απ’ τον κρατικό υπολογιστή Στερν να προχωρήσει σε σύζευξη με τον Έλφιν Άλφα Κορτς, που ανήκει στην ανώτερη κατηγορία ανθρωποειδών. Ο Έλφιν, ένας σκληροπυρηνικός και φιλόδοξος νομικός σύμβουλος, είναι ο απόλυτος μηδενιστής, χωρίς συναισθήματα, αφού πιστεύει ότι η δύναμη της εξουσίας είναι η απόλυτη ευτυχία. Η Άλμπα θεωρεί τον εαυτό της προνομιούχο. Όλα όμως ανατρέπονται όταν εμφανίζεται στο δρόμο της ο Άντον Δέλτα Κορνέλ, που ανήκει σε κατώτερη κοινωνική κατηγορία. Κοντά του η Άλμπα ανακαλύπτει ότι η ονειρεμένη ζωή που πιστεύει ότι ζει δεν είναι παρά μια φυλακή, κατασκευασμένη απ’ το σύστημα. Και τότε συνειδητοποιεί ότι ο άνδρας αυτός είναι το πεπρωμένο της, από κάποια άλλη ζωή στο πολύ μακρινό παρελθόν, μα η σχέση μαζί του θα θέσει σε συναγερμό το σύστημα ασφαλείας του κράτους. Ωστόσο εκείνη δεν μπορεί να αντισταθεί στο κάλεσμα ενός πρωτόγνωρου συναισθήματος που λέγεται αγάπη…

Η Χρυσηίδα Δημουλίδου κάνει την ανατροπή μ’ ένα ερωτικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στο μέλλον και δεν αποκλείεται να αποτελεί κάποια, όχι και τόσο μακρινή, πραγματικότητα…»

«ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ ΧΙΛ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός (2010)

Σελίδες: 504

Τιμή: 15,93 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Η Μερσέντες Χιλ, μια νεαρή και πάμφτωχη κοπέλα, γίνεται η διασημότερη ηθοποιός του βωβού κινηματογράφου στην Αμερική του 1930. Η απαράμιλλη ομορφιά και το ταλέντο της αφήνουν άναυδο όποιον την αντικρίζει. Κι εκείνη, σαν βασίλισσα, απολαμβάνει απ' το θρόνο της όλα όσα της προσφέρουν τα νιάτα της. Οι άνδρες την ερωτεύονται με πάθος, απλώνοντας την καρδιά τους και τις περιουσίες τους στα πόδια της. Η δική της καρδιά όμως είναι δοσμένη μόνο στην καριέρα της. Μέχρι που ένας άνδρας ξυπνάει για πρώτη φορά μέσα της έναν πρωτόγνωρο έρωτα… Και μια μέρα η Μερσέντες, διαπιστώνοντας ότι η ανελέητη φθορά του χρόνου στραγγίζει όχι μόνο την ομορφιά αλλά και την υγεία της, εξαφανίζεται χωρίς το παραμικρό ίχνος, αφήνοντας πίσω της τον άνδρα της, παραγωγό κινηματογράφου, και τη μικρή της κόρη. Οι περισσότεροι τη θεωρούν νεκρή. Χρόνια μετά, γερασμένη και ξεχασμένη, δεν ελπίζει πια σε τίποτε και σε κανέναν. Ώσπου μια παράξενη γυναίκα τής υπόσχεται αυτό που δεν μπορεί να κάνει κανείς, ακόμη και ο Θεός. Και η Μερσέντες δέχεται να παίξει το επικίνδυνο αυτό παιχνίδι της μοίρας. Θέλει να πάψει να πονά, θέλει να ερωτευτεί, να ξαναγίνει βασίλισσα στον παλιό θρόνο της. Θέλει μια δεύτερη ευκαιρία.

Η Χρυσηίδα Δημουλίδου έρχεται αυτή τη φορά με ένα δυνατό ερωτικό, μεταφυσικό θρίλερ που θα σας καθηλώσει.»

«ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός (2009)

Σελίδες: 464

Τιμή: 15,93 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Η Ελληνοαμερικανίδα Κάσι Πάλμερ ζει στην Καλιφόρνια, στο Λος Άντζελες, παντρεμένη και ευτυχισμένη επί είκοσι δύο χρόνια με τον επιτυχημένο πλαστικό χειρουργό των σταρ του Χόλιγουντ, Σταν Πάλμερ, όταν κάποια περίεργα όνειρα έρχονται να ταράξουν τον ύπνο και την καθημερινότητά της. Η Κάσι αρχίζει να αναζητά τις λησμονημένες παιδικές της αναμνήσεις, στη γη του πατέρα της, στο νησί της Αμοργού, στην Ελλάδα. Εκεί την περιμένει το πεπρωμένο της και η Κάσι αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι πια ο ίδιος άνθρωπος. 

Δύο άλλες γυναίκες, που έζησαν πολλά χρόνια πριν από εκείνη, την αναζητούν, ρίχνοντας τις σκιές τους στα όνειρά της και διεκδικώντας μερίδιο από τη ζωή της. Η Κάσι αφήνεται στα χέρια τους, αψηφώντας κάθε νόμο της λογικής, όταν διαπιστώνει ότι ένας μεγάλος ανεκπλήρωτος έρωτας ζητά να αναστηθεί μέσα από τη δική της ύπαρξη. Μια σαρωτική θύελλα γεγονότων μαστιγώνει το παρόν της, ενώ ένα τραγικό παρελθόν ζητάει να δικαιωθεί. 

Ποιες είναι αυτές οι γυναίκες που σέρνουν ακόμη τις φιγούρες τους μέσα στους αιώνες; Ποιος είναι αυτός ο άνδρας που τις αγάπησε τόσο πολύ; 

Ένα μεταφυσικό αισθηματικό θρίλερ της γνωστής συγγραφέως Χρυσηίδας-Χρύσας Δημουλίδου που θα σας καθηλώσει, θα σας προβληματίσει και ίσως σας λυτρώσει από τους επίγειους φόβους σας.»

«ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΖΕΙ Η ΒΡΟΧΗ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός (2009)

Σελίδες: 248

Τιμή: 12,96 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«"Με ρωτάς τι χρώμα έχει ο έρωτας". "Και λοιπόν;" "Είναι χλωμός". "Μα μου είπαν πως έχει χρώμα κόκκινο". "Σε γελάσανε. Απλά τον βάφουνε μ' αυτό το χρώμα"… Αναρωτιέμαι αν ο ποιητής είναι στοχαστής ή ο στοχαστής ποιητής. Δεν ξέρω… Εγώ απλά εναποθέτω στα χέρια σας το νεογέννητο παιδί μου.»