Προδημοσίευση – Αποκλειστικό Απόσπασμα: «ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ ΠΑΘΟΣ», της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Προδημοσίευση – Αποκλειστικό Απόσπασμα: «ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ ΠΑΘΟΣ», της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Εμπειρία Εκδοτική

Σελίδες: 320

Τιμή: 9,20 €

       Την εξαίρετη Δήμητρα Παπαναστασοπούλου είχα την τιμή και την χαρά να την γνωρίσω από κοντά σε μία από τις παρουσιάσεις του προηγούμενου βιβλίου της, πριν από αρκετό καιρό και έκτοτε την εκτίμησα πολύ και σαν άνθρωπο και σαν συγγραφέα. Στα ήδη υπάρχοντα τρία εξαιρετικά μυθιστορήματά της έρχεται να προστεθεί το νέο τέταρτο πόνημά της με τίτλο «Ανεξέλεγκτο Πάθος», το οποίο θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες από την Εμπειρία Εκδοτική. Προσεχώς θα αναρτηθεί στο ιστολόγιό μας και η δεύτερη συνέντευξη της αγαπητής συγγραφέως που είχε την καλοσύνη να παραχωρήσει στους «Φίλους Της Λογοτεχνίας», όπου θα μας παρουσιάσει με τον δικό της μοναδικό τρόπο περισσότερα στοιχεία για το νέο της έργο, αλλά και την δική της προσωπική οπτική. Προσωπικά, παρακολουθώ την πορεία της κ. Παπαναστασοπούλου με εξαιρετικό ενδιαφέρον και προσοχή καθώς κάθε βιβλίο της, παράλληλα με την εκάστοτε ευρηματική μυθοπλασία του, βασίζεται και σε ένα απόλυτα τεκμηριωμένο ιστορικό φόντο το οποίο η συγγραφέας ανασυνθέτει ύστερα από αμέτρητες ώρες έρευνας και μελέτης διαφόρων ιστορικών πηγών, πολύ συχνά δυσεύρετων.  

Είμαι πεπεισμένη, λοιπόν, πως και το νέο βιβλίο της είναι ένα μυθιστόρημα συναρπαστικό, με άρτια ψυχογραφημένους ήρωες που θα τους θεωρούμε οικεία πλέον πρόσωπα, γοητευτικές περιπλανήσεις τους σε τόπους και χρόνους αλλοτινούς, πολλά ενσωματωμένα στοιχεία για το ιστορικό υπόβαθρο των κοινωνιών στις οποίες αναφέρεται ώστε να αναβιώσουν ολόκληρες εποχές και νοοτροπίες του παρελθόντος, καθώς και μία ιστορία πολυκύμαντη και συγκλονιστική μέσα από την οποία συμπάσχουμε με τους χαρακτήρες, καθώς αυτοί παρασύρονται, υποκύπτουν και βασανίζονται από τις αδυναμίες και τα ανεξέλεγκτα πάθη τους. Θέλω να ευχαριστήσω θερμά την αγαπητή κ. Παπαναστασοπούλου για την παραχώρηση αυτού του αποκλειστικού αποσπάσματος από το ολοκαίνουριο μυθιστόρημά της, να της ευχηθώ ολόψυχα κάθε επιτυχία στην πορεία του, ώστε να ταξιδέψει όσο πιο μακριά γίνεται, και σας προσκαλώ να το διαβάσετε για να πάρετε κι εσείς μία πρώτη "γεύση" από το «Ανεξέλεγκτο Πάθος» των ηρώων της!

Απόσπασμα από το «Ανεξέλεγκτο Πάθος», της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου:

«Το Μεταξικό καθεστώς τον Αύγουστο του 1936 βρήκε τον Πέτρο και τον Μιχάλη ψηλούς και γεροδεμένους νέους, να χαίρονται τη ζωή -όσο τους επέτρεπε η σκληρή δουλειά του βαφείου και τα λιγοστά χρήματα που κέρδιζαν. Είχαν κληρονο­μήσει τα αρμονικά χαρακτηριστικά της μητέρας τους, τα οποία τους έδιναν έναν αέρα αρχοντιάς και επιβλητικότητας, παρά τα εξαιρετικά κοντοκουρεμένα τους μαλλιά. Οι απαιτητικές συν­θήκες εργασίας είχαν σμιλέψει τα κορμιά τους που δεν είχαν ούτε δράμι περισσευούμενου λίπους.

Είχαν μάθει όλα τα σοκάκια του Πειραιά. Γνώριζαν πού τραγουδούσαν οι ρεμπέτες, θαύμαζαν τον Βαμβακάρη και γι’ αυτό ακολουθούσαν πάντα πιστά τα στέκια της Τετράδας15 που άλλαζαν συχνά λόγω του ανηλεούς κυνηγητού της αστυνομίας. Ήξεραν πού μπορούσαν να συμμετάσχουν σε παράνομους αγώ­νες πάλης για να κερδίσουν κάποια παραπανίσια χρήματα, πού έπρεπε να πάνε για να βρουν «γυναίκες», πώς να αποφύγουν τις κακοτοπιές των ναρκωτικών και των μαχαιροβγαλτών.

Η εκπληκτική τους ομοιότητα, τόσο στα χαρακτηριστικά του προσώπου όσο και στη σωματική κατατομή, είχε γίνει γι’ αυτούς ένα απολαυστικό παιχνίδι. Φυσικά είχε ξεκινήσει από νωρίτερα, από το σχολείο, αλλά τώρα το διασκέδαζαν στ’ αλή­θεια, ειδικά όταν επρόκειτο για «γυναίκες».

Τα Βούρλα είχαν γίνει το δεύτερο σπίτι τους, αφού η ηλι­κία τους δεν απασχολούσε κανέναν. Τα χρήματα που ξόδευαν  έφταναν και περίσσευαν για να γίνονται δεκτοί στη δεύτερη πτέρυγα, εκείνη με τις κάπως νεότερες γυναίκες. Απέφευγαν το χάλι των κατσικάδικων, με τις μεγαλύτερης ηλικίας ιερόδου­λες και τα δωμάτια-τρώγλες, παρόλο που ήταν φτηνότερα, ενώ την αποκαλούμενη «αριστοκρατική» πτέρυγα δεν την πλησία­ζαν για δύο λόγους: ο πρώτος ήταν οικονομικός και ο δεύτερος επειδή εκεί βρίσκονταν νεαρές κοπέλες, σχεδόν άγουρα κορί­τσια, που ικανοποιούσαν τις ορέξεις μόνον των μεγαλύτερης ηλικίας αντρών επειδή μπορούσαν να πληρώνουν αδρά την ηδονή της «πρωτιάς», στην ουσία μονοπωλώντας τη.

Τα δίδυμα ήθελαν και να «μάθουν» και να διασκεδάσουν, επομένως η δεύτερη πτέρυγα ήταν ακριβώς αυτό που γύρευαν. Άλλωστε, και οι εργάτες του βαφείου, οι οποίοι φρόντισαν και τους «άνοιξαν τα μάτια», εκεί πήγαιναν. Δεν άργησαν να απο­κτήσουν προτιμήσεις και να δημιουργήσουν δεσμούς με κά­ποιες από τις πόρνες. Έτσι, έμαθαν ότι δεν θ’ αργούσε η μέρα που η κυβέρνηση θα έβαζε λουκέτο για πάντα στο παλιό πορ­νείο των Βούρλων.

.....

Η Παρασκευή φώναζε, απαιτούσε να της δίνουν ένα μερίδιο των χρημάτων που έβγαζαν, κι εκείνοι, ντροπιασμένοι αφού τους ρεζίλευε μπροστά στη Σωτηρία, έβγαζαν από τις τσέπες όσα είχαν πάνω τους εκείνη τη στιγμή και της τα έδιναν. Η Σω­τηρία ήταν πάντα η μεγάλη τους αγάπη, ο ξανθός τους άγγελος, και δεν άφηναν κανέναν να την πειράξει.

Όποτε ο καιρός ήταν καλός -και με τη μάνα πάντα να τους συνοδεύει- έβγαιναν όλοι μαζί τις Κυριακές και πήγαιναν σε κάποιον κινηματογράφο ή σε ταβέρνα του Πειραιά, παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής με τα πόδια. Άλλες φορές πήγαιναν με το λεωφορείο μέχρι το Πέραμα για να απολαύσουν τη δρο­σιά και τον ίσκιο των πεύκων που έφταναν μέχρι τη θάλασσα.

Είχαν φροντίσει να εξερευνήσουν τη γραφική περιοχή οι δυο τους νωρίτερα, χρησιμοποιώντας το τραμ λίγες μέρες μετά τα εγκαίνια της λειτουργίας του -το καλοκαίρι του 1937. Μέχρι τότε, μπορούσες να πας στο Πέραμα μόνο με λεωφορεία ή με μικρές βενζίνες.

Τα δυο αδέρφια γελούσαν με την ψυχή τους ακούγοντας αφ’ ενός τους ναυτικούς να γελοιοποιούν τα λεωφορεία, αποκαλώ­ντας τα σέσουλες, αφ’ ετέρου τους οδηγούς των λεωφορείων να ανταποδίδουν τα ίσα, αποκαλώντας τις βενζίνες σκυλοπνίχτες.

Η φτωχολογιά προτιμούσε τις σέσουλες επειδή ήταν φτηνό­τερες, παρά το γεγονός ότι μετά την εκκλησία του Αγίου Διονυ­σίου σταματούσε η άσφαλτος και ο δρόμος που συνέχιζε μέχρι το Πέραμα ήταν γεμάτος με χώμα και τεράστιες λακκούβες, που έκαναν τα λεωφορεία να αναπηδούν και τους επιβάτες να σταυροκοπιούνται.»

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Κοκκινιά και Καστέλα. Φτώχεια και πλούτος. Δύο πρόσωπα του Πειραιά με ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσά τους.

Ο έρωτας και το πάθος μπορούν, άραγε, να εκμηδενίσουν τα εμπόδια και τις διαφορές;

Η Φρίντα, μεγαλωμένη μέσα σε υλικές και συναισθηματικές στερήσεις, αρπάζει το χέρι μιας απρόσμενης τύχης και βλέπει τη ζωή της να αλλάζει μαγικά. Μια αλλαγή εντυπωσιακή που ορκίζεται να τη διατηρήσει πάση θυσία.

Ψάχνοντας να βρει το μυστικό που κρύβει η πεθερά της, ανακαλύπτει, ως θεατής, το πάθος που κυβερνά την ισπανική ψυχή, μέσα από τις ταυρομαχίες, τον χορό και το τραγούδι. Ένα πάθος που τη συνταράζει όταν φτάνει στην καρδιά της Ανδαλουσίας, στη Γρανάδα.

Ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα της γίνεται η αφορμή ώστε να αποκαλυφθεί το παρελθόν της οικογένειάς της και να ανατραπεί η μέχρι τότε ζωή της. Ένα ανεξέλεγκτο πάθος κυριεύει τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού της. Θα καταφέρει να το διαχειριστεί;

Ένα συναρπαστικό ταξίδι στον μεταπολεμικό Πειραιά, στο συναρπαστικό Λονδίνο, στην παραμυθένια Ισπανία και στην πλανεύτρα Θεσσαλονίκη. Στους τόπους όπου έζησαν, αγωνίστηκαν, αγάπησαν και μίσησαν, πρόδωσαν και προδόθηκαν οι ήρωες. Ήρωες άλλοτε δυνατοί και άλλοτε αδύναμοι, που αναζητούν την ευτυχία με πάθος, αφήνοντάς το να τους παρασύρει, να τους καταπιεί. Να τους καρφώσει την καρδιά... με ένα μαυριτανικό μαχαίρι.»