Συνέντευξη με τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΕΛΛΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Κωνσταντίνος Κέλλης

            Η πρώτη αναγνωστική μου γνωριμία με το συγγραφικό έργο του Κωνσταντίνου Κέλλη έγινε πριν από λίγα χρόνια, διαβάζοντας το πρώτο βιβλίο του με τίτλο «Το Φως Μέσα Μου», μια συλλογή δεκατριών ιστοριών μυστηρίου και τρόμου που απλά με καθήλωσαν με την ζωντάνια και την ευρηματικότητά τους. Ακολούθησε το εξαιρετικό θρίλερ τρόμου «Νεκρή Γραμμή» το οποίο εδραίωσε ακόμα περισσότερο την γνώμη μου για τον ταλαντούχο συγγραφέα. Το τρίτο πιο πρόσφατο μυθιστόρημά του «Η Σκιά Στο Σπίτι», που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό από τις εκδόσεις Κέδρος, ήρθε ως επιστέγασμα για να τοποθετήσει τον Κωνσταντίνο Κέλλη στην ακριβοθώρητη θέση που του αξίζει ως κορυφαίο αντιπρόσωπο της ελληνικής λογοτεχνίας θρίλερ και μυστηρίου. Με το νέο του βιβλίο ο χαρισματικός συγγραφέας μας αποδεικνύει περίτρανα πως η μυστηριακή ατμόσφαιρα, ο τρόμος και το θρίλερ δεν απαιτούν απαραίτητα γοτθικά σκηνικά με σκοτεινά κάστρα και νεκροζώντανους κόμητες με ιστορία αιώνων για να προκαλέσουν στον αναγνώστη απανωτές ανατριχίλες και να τον στοιχειώσουν για πάντα! Με αφορμή, λοιπόν, το νέο μυθιστόρημά του, ο αγαπητός Κωνσταντίνος Κέλλης απάντησε στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας». Τον ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που διέθεσε, του εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία σε κάθε πόνημά του και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις του ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα τον εξαίρετο συγγραφέα!

1) Αγαπητέ κ. Κέλλη, μας έχετε ήδη χαρίσει δύο εξαιρετικά έργα σας, τη συλλογή δεκατριών διηγημάτων με τίτλο «Το Φως Μέσα Μου» και το μυθιστόρημα, επίσης τρόμου, «Νεκρή Γραμμή», ενώ τον Νοέμβριο του 2016 κυκλοφόρησε το τρίτο σας βιβλίο θρίλερ – τρόμου από τις εκδόσεις Κέδρος, με τίτλο «Η Σκιά Στο Σπίτι». Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, Κλειώ, χαίρομαι ιδιαίτερα που προέρχονται από μια λάτρη των βιβλίων όπως εσύ. Από παιδί λάτρευα τις ιστορίες του φανταστικού και την ελληνική μυθολογία. Η βιβλιοθήκη μου ήταν γεμάτη με τα βιβλία των εκδόσεων Στρατίκη, και όσοι τις θυμάστε, καταλαβαίνετε. Από την εφηβεία κι έπειτα, η παγκόσμια λογοτεχνία του φανταστικού με κέρδισε και δεν σταμάτησα ποτέ να διαβάζω από τότε, γι' αυτό πιστεύω πως οι καλοί συγγραφείς δημιουργούν όχι μόνο αναγνώστες αλλά πλάθουν και γενιές συγγραφέων. Τα παιχνίδια ρόλων ήταν ένα ακόμη έναυσμα, εκεί που ένα άτομο είναι ο αφηγητής και οφείλει να στήσει κόσμους ολόκληρους, γεμάτους από διαφορετικούς χαρακτήρες με δικές τους ανάγκες και σκοπούς. Τον ρόλο αυτό ενσάρκωνα εγώ, κι όταν οι παρέες αυτών των παιχνιδιών διαλύθηκαν, εγώ συνέχισα μόνος. Η ίδια η συγγραφή ήρθε όταν συνειδητοποίησα -με έκπληξη μπορώ να πω- πως υπήρχε κόσμος, φίλοι και συγγενείς, που ήθελαν να διαβάσουν εκείνες τις ιστορίες σε πιο λογοτεχνική μορφή. Κάπου εκεί έγινε το ξεκίνημα, περίπου 15 χρόνια πριν.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε γεγονότα, τόπους, θρύλους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Προτιμώ να γράφω καθημερινούς χαρακτήρες και να τοποθετώ τα έργα μου στον Ελλαδικό χώρο, ακόμη κι όταν παρεισφρέει το μεταφυσικό στοιχείο μέσα τους. Άλλωστε, η Ελλάδα κουβαλάει τόση λαογραφία και αρχαίους μύθους, αιώνες από δαύτους, που σου φτάνει ένα τόσο δα φτυαράκι για να ξεθάψεις θησαυρούς του παρελθόντος μας. Νομίζω ότι αρέσει σε όλους μας να διαβάζουμε για χαρακτήρες που θα μπορούσαν να είναι εμείς οι ίδιοι, ακόμη κι αν έχουν μυστικά και ιδιότητες που μας καταπλήσσουν. Όταν λοιπόν τοποθετείς ανθρώπους της διπλανής πόρτας, έναν πελάτη σου ή τον γονιό κάποιου μαθητή σου, αντιμέτωπους με κάποια ξένη δύναμη, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι συγχρόνως αληθοφανές και συναρπαστικό.

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα, αλλά και τις σπουδές τους. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Σπούδασα αγγλική φιλολογία, οπότε είχα την ευκαιρία να διαβάσω έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας από τα πλέον κλασσικά ως τα πιο μοντέρνα. Ήμουν τυχερός που αυτή ήταν η βάση μου γιατί ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: κάποιος που δεν διαβάζει πολύ, δύσκολα θα αναπτύξει ποτέ τη γραφή του. Την ίδια ώρα, ως δάσκαλος αγγλικών σε τάξεις με παιδιά και εφήβους, πρέπει συγχρόνως να είμαι παιδαγωγός, φίλος και κριτής τους, ψυχολόγος και διασκεδαστής μαζί, γενικά να υποδύομαι τον ρόλο που χρειάζεται ανά πάσα στιγμή ανάλογα με τον χαρακτήρα και τις δυνατότητες του παιδιού που έχω απέναντί μου. Να γίνομαι κατανοητός σε ένα ευρύ κοινό, κι αυτό απαιτεί συνεχώς διαφορετικές μεθοδολογίες. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι υπάρχει καλύτερη εξάσκηση για ένα συγγραφέα από το να έρχεται συνεχώς σε επαφή με διαφορετικό κόσμο και το σχολείο είναι ένας μικρόκοσμος που περιέχει κάθε προσωπικότητα. Χαίρομαι που αναφέρουν τους χαρακτήρες ως το ισχυρότερο σημείο των βιβλίων μου, γιατί σε αυτούς βασίζεται η λειτουργία μιας καλής ιστορίας.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Γράφω για απώλεια, και αυτή διαχειρίζομαι στα μυθιστορήματά μου. Ναι, γράφω τρόμο όμως μην περιμένετε εξωπραγματικές σκηνές βίας και κουβάδες αίματος. Αυτά λείπουν σε μεγάλο βαθμό από τα βιβλία μου, και ο καθημερινός φόβος είναι ο τόπος που εξερευνώ. Η «Σκιά Στο Σπίτι» είναι κατά πάσα πιθανότητα η πιο ειλικρινής συγγραφική προσπάθειά μου, ένας τρόπος να πω αντίο σε μια ζωή ολόκληρη, αφού η συγγραφή του έγινε σε μια ξένη χώρα. Το βιβλίο κέρδισε από αυτή την ειλικρίνεια, οπότε ο πόνος ήταν ένα τίμημα που άξιζε να πληρώσω.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί κυρίως με την λογοτεχνία φαντασίας και τον τρόμο. Θεωρείτε, ίσως, ότι το κύριο ενδιαφέρον σας είναι και θα παραμείνει η σφαίρα της σκοτεινής φαντασίας ή, πιθανότατα, θα αναζητήσετε και κάποια διαφορετική "πηγή ιδεών" στο μέλλον;

Αυτό που αποκαλούν οι Λατινοαμερικάνοι συγγραφείς “Μαγικός ρεαλισμός” είναι η πινελιά μεταφυσικού σε μια απόλυτα καθημερινή κατάσταση και το πώς θα διαχειριστούν οι διάφοροι ανθρώπινοι χαρακτήρες την ξένη αυτή ύπαρξη. Αυτό λατρεύω να γράφω και να διαβάζω, απλώς αυτή η άγνωστη παράμετρος Χ στα κείμενά μου τείνει να κινείται στα όρια του φόβου. Το άγγιγμα του μεταφυσικού μπορεί να μεταμορφώσει με άπειρους τρόπους μια φυσιολογική κατάσταση, οπότε μια ιστορία δεν θα είναι ποτέ ίδια με κάποια άλλη. Συγχρόνως, οι χαρακτήρες είναι ρεαλιστικοί και τα προβλήματά τους είναι ίδια με τα δικά μας κι έτσι ο αναγνώστης καταλήγει να πιστεύει (αν φυσικά ο συγγραφέας το κάνει καλά). Με τέτοιους χαρακτήρες δένεται ο αναγνώστης, οπότε ο φόβος γίνεται αληθινός.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Το ταλέντο είναι αναγκαίο αλλά δεν φτάνει. Ένα ψηλό παιδί μπορεί να πετάξει μια μπάλα στο καλάθι και να θεωρηθεί ταλέντο στο μπάσκετ επειδή οι συνομήλικοί του δεν φτάνουν για να τον σταματήσουν, με τον ίδιο τρόπο που κάποιος που έχει και τη φαντασία και την υπομονή να περάσει τις σκέψεις του στο χαρτί μπορεί να θεωρηθεί ταλέντο στη δημιουργική γραφή. Η αληθινή συγγραφή απαιτεί χιλιάδες ώρες κριτικής ανάγνωσης και έρευνας,  απαιτεί ο συγγραφέας να έχει γύρω του γνώστες που θα του δείξουν τι κάνει λάθος, απαιτεί ατελείωτες διορθώσεις, και κυρίως όχι μόνο το "γνώθι σ’ αυτόν" αλλά και εκτενή γνώση του πεδίου στο οποίο γράφει. Αν τα έχει όλα αυτά, τότε μπορεί να ελπίζει σε κάτι περισσότερο από μερικά εφήμερα κίβδηλα συγχαρητήρια.

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Η μουσική είναι η μοναδική σταθερά μου. Μου αρέσει να ακούω τους ίδιους "δίσκους" εδώ και δέκα χρόνια, ειδικά όταν ξεκινάω να σχεδιάζω ή να γράφω το σκελετό μιας ιστορίας ή τα προσχέδια χαρακτήρων. Πάντως, άπαξ και ξεκινήσω να γράφω, το μόνο που έχει σημασία είναι η επόμενη φορά. Αυτή θα είναι είτε ο ελεύθερος χρόνος μετά τη δουλειά, είτε ένα ελεύθερο πρωινό Σαββάτου. Λατρεύω να σταματάω το γράψιμο γνωρίζοντας τι θα γράψω την επόμενη φορά που θα καθίσω στην καρέκλα μπροστά στον υπολογιστή. Κι αφού αυτός είναι φορητός, αυτό σημαίνει είτε το σπίτι μου, είτε κάποιο μαγαζί, είτε ακόμη κι ένα μέσο μαζικής μεταφοράς.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;

Ήμουν τυχερός από τις προ δεκαετίας αρχές των προσπαθειών μου να δούνε κάτι στα πρώιμα γραπτά μου συγγραφείς που δουλεύουν εδώ και δεκαετίες, και βοηθάει ο ένας τον άλλο στο να κάνουν όσο καλύτερη τη γραφή τους. Έφαγα άπειρο λογοτεχνικό "ξύλο" από συγγραφείς και ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να μου συμβεί όσο μεγάλωνα. Πάντα προσπαθούσα να ακούω, και δεν φοβάμαι τις διορθώσεις, αντιθέτως προσπαθώ να είμαι όσο πιο σκληρός γίνεται με ένα κείμενο. Γι' αυτό αποφεύγω να βιάζομαι στο γράψιμο ή τις διορθώσεις. Το σκέφτομαι σαν συνεχείς επιστρώσεις χρώματος μέχρι να πλησιάσει το άψογο. Χρειάζομαι αυτά τα οικεία πρόσωπα, κυρίως επειδή δεν πρέπει να ντρέπονται να είναι αυστηροί ή να μου πούνε ότι κάτι δεν δουλεύει. Χαίρομαι να το κάνω κι εγώ ο ίδιος πια, αν και είναι κι αυτό μια δουλειά που μαθαίνεται βιβλίο με το βιβλίο. Ένας εκδοτικός οίκος που σέβεται το όνομά του και τα βιβλία που βγάζει, πληρώνει επαγγελματίες για να κάνουνε αυτή τη δουλειά, οπότε φανταστείτε πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν πολλαπλά μάτια πάνω από ένα κείμενο προτού καν φτάσει σ' εκείνους.

9) Από τα βιβλία σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το κάθε βιβλίο σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο βιβλίο, όλα είναι ξεχωριστά για εμένα. «Το Φως Μέσα Μου» είναι το πρώτο μου βιβλίο, η «Νεκρή Γραμμή» είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα, και τώρα «Η Σκιά Στο Σπίτι» βρήκε το δρόμο της σε κοινό πέρα από τον στενότερο κύκλο της λογοτεχνίας του φανταστικού, λόγω του πιο "οικογενειακού" θέματος. Όλα είναι πηγές συναισθημάτων για εμένα και έχω τη δυνατότητα να δω και τη δική μου προσωπική πορεία όταν τα ξεφυλλίζω τώρα. Η συλλογή διηγημάτων ήταν η δική μου εξερεύνηση αυτού του υπέροχου είδους με το οποίο καταπιάνομαι, και έχει πολλές στιγμές μέσα του για εμένα. Θυμάμαι πού και πώς γράφτηκε η κάθε ιστορία, πού πρωτοεμφανίστηκαν, πότε βραβεύτηκαν και πάει λέγοντας. Η «Νεκρή Γραμμή» ήταν το τέταρτο σε σειρά μυθιστόρημα που είχα ολοκληρώσει, αλλά το πρώτο με το οποίο ένιωσα πως, ναι, αυτό εδώ είναι αρκετά καλό για να το δούνε και μάτια πέρα από τα δικά μου. Και «Η Σκιά Στο Σπίτι» θεωρώ πως είναι η πιο ώριμη δουλειά μου αφού γράφτηκε καταμεσής μιας αληθινής απώλειας που είχα βιώσει, και με βοήθησε να πω μια σειρά από "αντίο" που είχα ανάγκη να πω.

10) Ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Κέλλης βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική του ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο του; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστης και γιατί;

Προσπαθώ να διαβάζω όσο περισσότερα καλά ελληνικά βιβλία γίνεται, όχι απαραίτητα στη λογοτεχνία του Φανταστικού. Έχω μια καλή λίστα βιβλίων από τις γιορτές: το «Κιβώτιο του Αλεξάνδρου» και η «Μητέρα του Σκύλου» του Μάτεση είναι στην κορυφή της. Φυσικά η αγάπη μου είναι τα ψυχολογικά θρίλερ, ενώ από ξένα βιβλία κινούμαι σε αυτό που αποκαλούν στο εξωτερικό New Weird, η τρόπον τινά τωρινή μορφή της λογοτεχνίας  Τρόμου.

11) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Ο αγαπημένος μου συγγραφέας είναι ο Sir Terry Pratchett ο οποίος έγραφε κωμικό φάντασι με πολλά κοινωνικοπολιτικά στοιχεία, κυρίως στα αστυνομικά του μυθιστορήματα. Νομίζω ότι είναι ο συγγραφέας που με έχει επηρεάσει περισσότερο από κάθε άλλον. Από τον Pratchett διδάχτηκα πόσο σημασία έχει ο εκάστοτε χαρακτήρας να συμπεριφέρεται όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται και να μην οδηγείται απλά πάνω στις ράγες μιας πλοκής. Αυτό κάνει την ιστορία βαθιά ανθρώπινη κι ας είναι τοποθετημένη σε έναν απόλυτα φανταστικό κόσμο, κατοικημένο από φανταστικές φυλές και όντα. Το ανθρώπινο στοιχείο είναι υπαρκτό, κι αυτό κάνει τα βιβλία σημαντικά για τους αναγνώστες, όχι εφήμερες ιστορίες που ξεχνιούνται μέσα σε μέρες. Από κει και πέρα, έχω κι άλλους αγαπημένους συγγραφείς του Φανταστικού των οποίων η γραφή με έχει πλάσει συγγραφικά. Αυτοί είναι σίγουρα οι Τόμας Λιγκότι, Κλάιβ Μπάρκερ και Μάικλ Μάρσαλ Σμιθ, οι οποίοι είναι οι τρεις αγαπημένοι μου διηγηματογράφοι. Σε μικρότερο βαθμό όσον αφορά τις επιρροές είναι οι Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν και Χ.Φ. Λάβκραφτ, ενώ από Έλληνες σίγουρα ένας είναι ο Μιχάλης Μανωλιός ο οποίος είναι σχολείο κανονικό για κάθε νέο έλληνα συγγραφέα του φανταστικού, καθώς και ο Δημοσθένης Βουτυράς του οποίου το έργο διάβασα σε ένα δύσκολο καλοκαίρι, και μου έδειξε ότι όχι μόνο μπορεί να γραφτεί ελληνικός τρόμος, αλλά εκείνος το έκανε πάνω από 100 χρόνια πριν.

12) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Χωρίς δεύτερη σκέψη, το «Σπίτι από Φύλλα» του Μαρκ Ντανιελέφσκι. Αυτό που κατάφερε με το πρώτο του μυθιστόρημα είναι κάτι απλά επικό και φαντάζει ανεπανάληπτο. Χωρίς να μοιάζουν καθόλου μα καθόλου, η «Σκιά στο Σπίτι» κεντράρει κι αυτή σε ένα "αλλόκοτο" σπίτι όπου η πραγματική ιστορία πραγματεύεται την απώλεια μιας οικογένειας.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Συζητήσιμο. Αποδεδειγμένα δεν είναι υποχρεωτικό ένας συγγραφέας να ταξιδέψει για να βιώσει αυτά που θέλει να περιγράψει – άσχετα που προσωπικά επικεντρώνω τα περισσότερα απ’ όσα γράφω σε μέρη που έχω δει από κοντά, γι’ αυτό και τα περισσότερα κείμενά μου τοποθετούνται σε Ελλάδα, Βρετανία και Σκανδιναβία. Συγχρόνως είναι αποδεδειγμένο πως δύσκολα θα γίνεις πιστευτός αν δεν έχεις κάνει ενδελεχή έρευνα πάνω στο αντικείμενό σου. Εντάξει, μπορείς να τη σκαπουλάρεις με ένα διήγημα, αλλά ολόκληρο μυθιστόρημα; Θα χρειαστεί να ρίξεις πολλή δουλειά για να είναι αληθοφανές το αποτέλεσμα, είτε το μέρος είναι υπαρκτό είτε εντελώς φανταστικό. Και αφού τα βιώματα είναι κι αυτά μια μορφή έρευνας, εφόσον θα σου επιτρέψουν να δώσεις μια ρεαλιστική απεικόνιση, όχι μόνο του τόπου αλλά και των κατοίκων του, των συνήθειών τους, των προβλημάτων τους, κλπ… καταλήγω στο ότι η έρευνα είναι πολύ σημαντικότερη από τα ταξίδια, με την υποσημείωση ότι τα ταξίδια είναι κι αυτά μια μορφή έρευνας.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Νομίζω ότι δεν υπάρχει απόλυτα σωστή απάντηση στη συγκεκριμένη ερώτηση. Η πρώτη σκέψη μου είναι ότι προτού ξεκινήσει να γράφει κάτι ο εκάστοτε συγγραφέας, το έχει σκεφτεί διεξοδικά: έχει ξεσκαρτάρει ένα σωρό ιδέες, έχει περάσει πολλούς χαρακτήρες από το "τραπέζι του Προκρούστη" μέσα στο κεφάλι του, γενικά η ώρα που μπαίνουν οι πρώτες λέξεις στο κείμενο έρχεται ύστερα από πολλή δουλειά. Είναι λοιπόν φυσιολογικό ο συγγραφέας να κλίνει προς εκεί όπου αισθάνεται πιο άνετα, εκεί όπου μπορεί να χρησιμοποιήσει όλες του τις δυνάμεις, κι αυτό συνήθως σημαίνει ότι θα στραφεί σε αυτό που ξέρει. Τώρα, αν μια ιδέα ξεπερνάει όλες τις υπόλοιπες και απλά δεν ανήκει στο συνηθισμένο ύφος του, αυτό δεν θα έπρεπε να τον σταματήσει αλλά να τον συναρπάσει.  Εγώ για την ώρα δουλεύω τις ιδέες που έχω, κι αυτές κινούνται στα γνώριμα για εμένα λημέρια μου. Πάντως, η «Νεκρή Γραμμή» και η «Σκιά στο Σπίτι» μπορούν να θεωρηθούν μεταφυσικά θρίλερ, όμως, πραγματικά δεν έχουν καμία σχέση το ένα με το άλλο.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Όπως ανέφερα νωρίτερα, οι ιστορίες μου πραγματεύονται την απώλεια, και πώς τη διαχειρίζεται ο κάθε άνθρωπος. Το βιβλίο γράφτηκε με μια πολύ αληθινή απώλεια για εμένα, την εμπειρία της μετανάστευσης και όλα τα αντίο που όφειλα να πω λόγω αυτού του γεγονότος. Φυσικά, ένα λογοτεχνικό βιβλίο οφείλει να είναι ψυχαγωγικό, να διασκεδάζει, εγώ όμως θέλω να βάλω τον αναγνώστη να αναρωτηθεί τι θα έκανε σε παρόμοια κατάσταση, θέλω να νιώσει την απώλεια των χαρακτήρων και μέσα από αυτούς να κοιτάξει τη δική του ζωή. Ίσως με αυτό τον τρόπο να νιώσει μια αίσθηση συλλογικότητας. Ότι όλοι μαζί ανήκουμε στη σημερινή πραγματικότητα της Ελλάδας κι ό,τι αυτή συνεπάγεται. Τα προβλήματα είναι κομμάτι της ζωής και όλοι μαζί θα προσπαθήσουμε να τα ξεπεράσουμε.

Το δεύτερο σκέλος της ερώτησης είναι ιδιαίτερα σημαντικό, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα βιβλίο που εύκολα κατηγοριοποιείται ως "θρίλερ". Το βιβλίο δεν έχει αυτοσκοπό να τρομάξει, και μάλιστα οι πιο ηχηροί για την ώρα φίλοι του ΔΕΝ διαβάζουν τρόμο συνήθως. Μπορεί κάποιοι από αυτούς να μην έχουν διαβάσει ποτέ τρόμο. Και δεν χρειάζεται. «Η Σκιά Στο Σπίτι» είναι όπως ανέφερε μια δημοσιογράφος προ μερικών εβδομάδων "Μια ιστορία αγάπης που υποδύεται την ιστορία τρόμου". Το βιβλίο απευθύνεται σε όσους θέλουν να διαβάσουν μια ιστορία που δεν θα προσβάλει τη νοημοσύνη τους, σίγουρα σε όσους έχουν παιδιά -ή γονείς- και πιστεύουν ότι θα έκαναν τα πάντα για να τα/τους προστατεύσουν. Καρδιά της ιστορίας είναι η αγάπη, η αγάπη του γονιού προς τα παιδιά του και του συζύγου στο ταίρι του. Ό,τι συμβαίνει στην ιστορία κινείται πάνω σ' αυτό τον άξονα.

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα, ιδιαίτερα μέσα από κόσμους σκοτεινούς και φανταστικούς ;

Η αλήθεια βρίσκεται κάπου ανάμεσα στα δυο σκέλη της ερώτησης. Οι συγγραφείς αντλούν την έμπνευσή τους από τον κόσμο στον οποίο ζούνε, και τα προβλήματα της καθημερινότητας, εφόσον είναι μέρος του συγγραφέα, θα είναι και μέρος του έργου του. Από την άλλη, δεν μπορώ να κακολογήσω κάποιον συγγραφέα που θέλει να ξεφύγει από τη ζοφερή πραγματικότητα και η τέχνη του να καταπιάνεται με διαφορετικά πράγματα. Το ίδιο και για τους αναγνώστες που επιθυμούν να ξεχαστούν μέσα από ένα βιβλίο, να ταξιδέψουν για λίγο αλλού. Ακόμη δεν έχω δει βιβλίο που να λέει "όλα πάνε μια χαρά, δεν έχουμε προβλήματα", οπότε κανείς δεν εθελοτυφλεί ή κοροϊδεύει το αναγνωστικό κοινό του. Το να εστιάζουν σε κάτι άλλο είναι θεμιτό.

17) Στην σύγχρονη πραγματικότητα και στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας ποιά θεωρείτε πως είναι η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει τελικά το βιβλίο κρίση στη χώρα μας ή διεθνώς και τί θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο προσιτό στο αναγνωστικό κοινό και ιδιαίτερα στους νέους;

Επειδή δουλεύω με παιδιά και εφήβους, δεν ανησυχώ. Η σχετική άρνηση αυτών των ηλικιών στα βιβλία είναι ότι θεωρούνται κατ’ εξοχήν σχολικά αντικείμενά, όπως ήταν πάντα. Φυσιολογικό να υπάρχει μια αρχικά αρνητική άποψη. Η διαφορά είναι ότι τώρα πια οι περισσότερες ταινίες και σειρές που βλέπουν αυτά τα παιδιά, είναι βασισμένες σε βιβλία. Ξέρουν πού να στραφούν για να μάθουν περισσότερα, και έχουν και μεγαλύτερη δυνατότητα να το κάνουν. Γενικά, οι άνθρωποι ανέκαθεν λέγαμε ιστορίες. Πολλοί θεωρούν ότι ήταν το εξελικτικό βήμα που μας ξεχώρισε από τους πρωτεύοντες συγγενείς μας. Ο συνδυασμός γλώσσας και φαντασίας. Η τεχνολογία δεν μας σταμάτησε από το να μοιραζόμαστε τις ιστορίες μας, αντιθέτως μας έφερε κοντά σε πολύ περισσότερο κόσμο. Κρίση σημαίνει ότι ο κόσμος δεν έχει λεφτά, όχι ότι δεν έχει ιστορίες. Το βιβλίο υπήρχε και θα υπάρχει, όσες κρίσεις και να περάσουμε, κι όπως εξελισσόμαστε εμείς, έτσι θα εξελίσσεται κι αυτό.

18) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή; Πόσο πρόσφορο είναι το "έδαφος" για το θρίλερ στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό;

Ευτυχώς όχι, και λέω ευτυχώς επειδή δεν χρειάστηκε να μπω στη διαδικασία αλλαγών για να το κάνω πιο "προσιτό". Το πρώτο μου βιβλίο είχε ήδη αποδοχή από το κοινό στο οποίο εστίαζε, προτού ακόμη εκδοθεί. Όπως προανέφερα είχε διηγήματα που είχαν κερδίσει λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ή είχαν δημοσιευτεί στις ΗΠΑ. Για εμένα είναι πιο εύκολο να πειραματίζομαι με διηγήματα παρά με μυθιστορήματα, αλλά γενικά βλέπω ότι το ελληνικό κοινό αγαπάει τα θρίλερ και τα μυστήρια. Προσωπικά απεχθάνομαι την αψυχολόγητη σωματική βία και τα δίχως λόγο αιματοκυλίσματα, οπότε γράφω ανερυθρίαστα αυτό που μου αρέσει καταλαβαίνοντας ότι δεν θα χαλάσω το αναγνωστικό βράδυ κανενός! Μέχρι τώρα πάντως, περισσότερο έκπληξη συναντώ από κόσμο που διαβάζει τα βιβλία μου για το πόσο καλά λειτουργούν σε ελληνικό πλαίσιο, παρά άρνηση. Εστιάζω κυρίως στο τελευταίο αφού «Η Σκιά Στο Σπίτι» είναι κι από έναν εκδοτικό οίκο με το όνομα του Κέδρου, φυσιολογικά βρίσκει το δρόμο του σε περισσότερα χέρια που δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με το είδος του θρίλερ. Τουλάχιστον, κανείς δεν έχει αναφέρει ακόμη ότι αυτό "θα λειτουργούσε καλύτερα αν ήταν τοποθετημένο στο εξωτερικό". Τουναντίον.

19) Εσείς, με την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Έχουν περάσει εννιά χρόνια από την πρώτη μου δημοσίευση, στο "9" της Ελευθεροτυπίας, και από τον πρώτο διαγωνισμό συγγραφής που κέρδισα, με ιστορία που εμφανίστηκε χρόνια αργότερα στο πρώτο μου βιβλίο. Αυτό σημαίνει ότι στο κοινό συστήθηκα πριν μόλις μια δεκαετία, ενώ στα βιβλιοπωλεία βρέθηκα πριν μόλις τέσσερα χρόνια. Οπότε, εφόσον μου γίνεται αυτή η ερώτηση θα προσπαθήσω να απαντήσω με γνώμονα αυτά που με έχουν συμβουλέψει πολύ πιο έμπειροι στον χώρο, κεντράροντας στα επικίνδυνα σημεία που θυμάμαι κι ο ίδιος από εκείνο το κομμάτι της πορείας μου. Αυτό που συμβουλεύω λοιπόν είναι υπομονή και σεβασμό στον κόπο σας. Η έκδοση δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός, και τα όνειρα ΔΕΝ θα πρέπει να αγοράζονται για να πραγματοποιηθούν. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός. Όταν πηγαίνεις στη δουλειά και τσακίζεσαι κατά τη διάρκεια του οχταώρου, δεν πληρώνεις ο ίδιος τον εργοδότη στο τέλος του μήνα. Οπότε γιατί να το κάνεις αυτό με τα έργα σου; Η απάντηση «επειδή δεν υπάρχει άλλος τρόπος» δεν ισχύει. Υπάρχουν αρκετοί διαγωνισμοί και φυσικά το διαδίκτυο όπου ο κάθε νέος συγγραφέας μπορεί να μετρήσει τις δυνάμεις του και να δημιουργήσει όνομα και φήμη. Υπομονή λοιπόν και πολλή δουλειά. Η βιασύνη μόνο καταστρέφει καριέρες προτού αυτές καλά-καλά ξεκινήσουν.

20) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία στα βιβλία σας αλλά, ειδικότερα, στο νέο μυθιστόρημά σας «Η Σκιά Στο Σπίτι», και να σας ρωτήσω για τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο απώτερο μέλλον;

Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και για τις ερωτήσεις, Κλειώ! Αυτή τη στιγμή, υπάρχει ένα σχέδιο κατά νου το οποίο εκτείνεται σε βάθος πενταετίας και το συνιστούν τρία βιβλία: Για την ώρα δουλεύω το επόμενο μυθιστόρημά μου, το οποίο κλείνει υπό μια έννοια αυτή την τριλογία της απώλειας που ξεκίνησε με τη «Νεκρή γραμμή» και συνέχισε με τη «Σκιά στο σπίτι». Ευελπιστώ να το έχω ολοκληρώσει μέσα στο 2017 και να ξεκινήσω το επόμενο μυθιστόρημα, μια ιδέα που είναι αρκετά πρώιμη για την ώρα, αλλά ο πυρήνας της με εξιτάρει. Συγχρόνως, υπάρχουν μερικά βραβευμένα διηγήματα που περιμένουν παρέα με κάποιες άλλες εξίσου σύντομες δουλειές που δεν έχουν ξεμυτίσει από το συρτάρι μου. Επειδή πάντα βρίσκονται λόγοι να γράφονται διηγήματα, ακόμα και κατά τη διάρκεια συγγραφής ενός μυθιστορήματος, αυτά θα πληθαίνουν. Οπότε το τρίτο θα μπορούσε να είναι μια συλλογή, η δεύτερη μετά το Φως μέσα μου, κατά πάσα πιθανότητα μετά τα δυο προαναφερθέντα μυθιστορήματα. Φυσικά τα σχέδια ανατρέπονται ανά πάσα στιγμή, οπότε δεν μπορείς να ξέρεις. ΑΝ όλα πάνε κατ' ευχήν, τώρα ξέρετε! Ευχαριστώ για την παρέα, κι εύχομαι υγεία και καλά αναγνώσματα σε όλους!

Βιογραφία του Κωνσταντίνου Κέλλη:

Ο Κωνσταντίνος Κέλλης γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1985 και σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη. Συνέχισε τις σπουδές του στο Εδιμβούργο, όπου έκανε μεταπτυχιακό στη Δημιουργική Γραφή.

Η αγάπη του για τη λογοτεχνία του φανταστικού τον οδήγησε στη συγγραφή ιστοριών τρόμου, μυστηρίου και φαντασίας. Από το 2008 κι έπειτα η δουλειά του διακρίνεται συνεχώς σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, ενώ πολλά διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στη Σουηδία ως καθηγητής αγγλικών. Η Σκιά στο σπίτι είναι το τρίτο του βιβλίο.

Άλλα βιβλία του συγγραφέα: Το φως μέσα μου: δεκατρείς σκοτεινές ιστορίες (διηγήματα, Momentum, 2013), Νεκρή γραμμή (μυθιστόρημα, Κλειδάριθμος, 2014).

Περισσότερες πληροφορίες για το συγγραφικό έργο του Κωνσταντίνου Κέλλη στην προσωπική του σελίδα: https://www.facebook.com/Konstantinos.Kellis/

Εργογραφία του Κωνσταντίνου Κέλλη:

«Η ΣΚΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ» (2016)

Εκδόσεις: Κέδρος

Σελίδες: 552

Τιμή: 17,50 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Όλα τα παλιά σπίτια κουβαλούν αναμνήσεις. Τελευταίες ανάσες. Παίζουν κρυφτό ανάμεσα στους ζωντανούς».

Μετά τον πρόωρο θάνατο της αγαπημένης του Ναταλίας, ο Τάσος Βαρθαλίτης προσπαθεί μαζί με τα δυο του παιδιά να μαζέψει τα κομμάτια της διαλυμένης οικογένειάς του και να ξαναφτιάξει τη ζωή τους.

Θέλοντας να πραγματοποιήσει την επιθυμία της νεκρής πια συζύγου του, αποφασίζει να αγοράσει το παλιό αρχοντικό Καρατζά δίπλα στη λίμνη Βόλβη, το μέρος όπου μια νύχτα δεκαέξι χρόνια πριν της είχε κάνει πρόταση γάμου.

Μια σκιά όμως παραμονεύει στο αρχοντικό, μια οργισμένη ύπαρξη που ο θάνατος και τα χρόνια δεν κατάφεραν να σιγάσουν το μοιρολόι της. Μια σκιά που αποκαλεί το σπίτι τους σπίτι της.

Καθώς τα σημάδια ανείπωτων πράξεων του παρελθόντος αρχίζουν να εμφανίζονται γύρω τους, η ανάγκη του Τάσου και των παιδιών του να ξαναβρούν όσα έχασαν δεν τους αφήνει να δουν την πραγματικότητα. Και αυτό βάζει το παρόν αλλά και το μέλλον τους σε θανάσιμο κίνδυνο.»

Μια ιστορία αγάπης και τρόμου, ένα μεταφυσικό θρίλερ που δε θα αφήσετε στιγμή από τα χέρια σας.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΟΥ ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ ΝΕΚΡΗ ΓΡΑΜΜΗ.

«ΝΕΚΡΗ ΓΡΑΜΜΗ» (2014)

Εκδόσεις: Κλειδάριθμος

Σελίδες: 464

Τιμή: 12,51

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ένα μεταφυσικό θρίλερ που κόβει την ανάσα και ανεβάζει την αγωνία έως την τελική του κορύφωση.

Ο Σταμάτης Κόκκινος σκότωσε τη γυναίκα της ζωής του. Η σκέψη αυτή τον βασανίζει κάθε μέρα μετά το τροχαίο που την πήρε μακριά του και άφησε πίσω εκείνον.

Οι μέρες του κυλάνε χωρίς νόημα μέσα σ’ ένα άδειο διαμέρισμα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Μόνη του λύτρωση, τα τελευταία λόγια της Ιωάννας στον τηλεφωνητή του.

Ωστόσο, όλα όσα πίστευε ο πρώην αστυνομικός θα ανατραπούν όταν γνωρίσει τον Ιεροκλή, έναν αλλόκοτο ιδιωτικό ντετέκτιβ που ξέρει για εκείνον περισσότερα απ’ όσα θα ’πρεπε.

Μυστικά του παρελθόντος που αρνούνται να παραμείνουν θαμμένα. Αμαρτίες που θα πρέπει να πληρωθούν με το μέγιστο τίμημα. Και στη μέση όλων, ένα παλιό τηλέφωνο που χτυπάει τις νύχτες, με φωνές νεκρών στην άλλη άκρη της γραμμής. Που ζητούν… τι; Ειρήνη, εξιλέωση, εκδίκηση…»

Ένα μυθιστόρημα που συνδυάζει άψογα την αστυνομική πλοκή με τον μεταφυσικό τρόμο!

Διαβάστε την κριτική για τη «ΝΕΚΡΗ ΓΡΑΜΜΗ» στους «Φίλους της Λογοτεχνίας» εδώ:

«ΝΕΚΡΗ ΓΡΑΜΜΗ», του Κωνσταντίνου Κέλλη - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΟ ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ –Δεκατρείς Σκοτεινές Ιστορίες» (2013)

Εκδόσεις: Momentum

Σελίδες: 330

Τιμή: 9,80 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Αγαπητέ αναγνώστη, μην αφήσεις τον τίτλο να σε παραπλανήσει. Όσοι φοβούνται το σκοτάδι, δεν έχουν δει πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει το φως. Η κόλαση μπορεί να είναι μια διάσταση που γεννάει σκοτάδι. Ή ένας τόπος όλο φως. Φως ανελέητο. Μπορείς να πεις με βεβαιότητα πού κατοικούν οι πυκνότερες σκιές;

Οι δεκατρείς σκοτεινές ιστορίες στην πρώτη συλλογή διηγημάτων του Κωνσταντίνου Κέλλη θα σε οδηγήσουν σε μέρη γνώριμα, όπως ένας ξεχασμένος φάρος ή ένα σπίτι γεμάτο κούκλες, ένα γραφείο ψυχολόγου ή μια παραλία στη μέση του καλοκαιριού... Θα σε ταξιδέψουν όμως, και στο παρελθόν ή σε τόπους που δεν έχουν θέση στους ανθρώπινους χάρτες. Από ένα ανήλιαγο δάσος γεμάτο χαμένα παιδιά έως μια πόλη που μοιάζει να ξεπηδάει από τα χαρακτικά του Έσερ... Από μια πολυκατοικία χαρισμένη στους νεκρούς έως τη Δρέσδη του 1945 που ισοπεδώνεται σε μια νύχτα γεμάτη λάμψη...

Πολλές από τις ιστορίες της συλλογής έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ενώ έχουν δημοσιευθεί σε ανθολογίες τρόμου στην Ελλάδα και το εξωτερικό.»

"Δεν είναι μόνο η δύναμη στη φαντασία του, αλλά και η αίσθηση ρεαλισμού που σε κάνει να βιώνεις τον τρόμο μαζί με τους ήρωες... Ένα σκοτεινό ταλέντο που ξεχωρίζει".

Αβραάμ Κάουα, συγγραφέας.

Διαβάστε την κριτική για το «ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ» στους «Φίλους της Λογοτεχνίας» εδώ:

«ΤΟ ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ - Δεκατρείς Σκοτεινές Ιστορίες», του Κωνσταντίνου Κέλλη - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη