Συνέντευξη με τη ΘΕΟΦΑΝΙΑ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ-ΒΑΣΙΛΑΚΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

κ. Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη

          Τη Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη την πρωτογνώρισα συγγραφικά μέσα από το περσινό βιβλίο της που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, το εκπληκτικό ιστορικό μυθιστόρημα «Η Υπηρέτρια της Δούκισσας». Το βιβλίο αυτό μού άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, καθώς συνδυάζει με εκπληκτικό τρόπο την ατόφια Ιστορία με την ευρηματική μυθοπλασία της συγγραφέως. Πραγματικά ιστορικά πρόσωπα, όπως η Δούκισσα της Πλακεντίας, ο Ιωάννης Καποδίστριας και πολλοί άλλοι, αλλά και αμέτρητοι φανταστικοί χαρακτήρες, που μοιάζουν ολοζώντανοι, μπλέκονται σε έναν αριστοτεχνικά πλεγμένο ιστό δράσης –που εκτείνεται από τις αρχές του 19^ου αιώνα έως και τις μέρες μας–, καθηλώνοντάς μας από την αρχή έως το τέλος. Πολύ πρόσφατα διάβασα το αμέσως προηγούμενο κατά σειρά έκδοσης μυθιστόρημα της κ. Βασιλάκη, που κυκλοφορεί από τις ίδιες εκδόσεις με τίτλο «Η Διαθήκη του Ζάνα», για το οποίο είχα ακούσει διθυραμβικά σχόλια. Δε θα σας εκθέσω εδώ την άποψή μου, καθώς θα ακολουθήσει εντός των ημερών εκτενής κριτική, απλά οφείλω να ομολογήσω πως όσα σχόλια και αν έχουν γραφτεί και ειπωθεί γι’ αυτό το βιβλίο απλά ωχριούν μπροστά σε αυτό που πραγματικά είναι: ένα ανεπανάληπτο ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα με πάμπολλα ιστορικά στοιχεία από τη δεκαετία του ’30 και μετά και με ήρωες που μένουν χαραγμένοι στη μνήμη του αναγνώστη, όπως ο πανέμορφος πρασινομάτης Ζάνας, τον οποίο κάποιες φορές μισείς και κάποιες άλλες λατρεύεις. Όπως και να έχει, όμως, δεν μπορείς να μην υποκύψεις στην αδιαμφισβήτητη γοητεία του. Φέτος, η χαρισματική συγγραφέας επιστρέφει με ένα ακόμη εξαιρετικά ενδιαφέρον ιστορικό μυθιστόρημα –και πάλι από τις ίδιες αγαπημένες εκδόσεις– με τίτλο «ΖΑΚΙΝΘΗ, Στο Άβατο του Κόντε». Με αφορμή, λοιπόν την έκδοση του νέου της βιβλίου, η αγαπητή κ. Βασιλάκη δέχτηκε να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων της Λογοτεχνίας». Την ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που μου διέθεσε, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο νέο της βιβλίο –αλλά και στο συνολικό συγγραφικό της έργο– και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την εξαίρετη Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη!

1) Αγαπητή κ. Βασιλάκη, τις θερμές μας ευχές για το νέο εξαιρετικό βιβλίο σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, με τίτλο «ΖΑΚΙΝΘΗ – Στο Άβατο του Κόντε». Ποιο ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Θα απαντήσω τετριμμένα, αλλά είναι η αλήθεια. Γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Στην πρώτη γυμνασίου, η φιλόλογος μου, διαβάζοντας την έκθεση μου, μου είπε πως θα γίνω συγγραφέας. Προέβλεψε σωστά.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για τα μυθιστορήματά σας, αλλά και για τους ήρωές σας, και πόσο δύσκολο είναι να σταχυολογήσετε τις απαραίτητες πληροφορίες –όπου αυτές απαιτούνταν– ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία;

Όταν καταπιάνεται κανείς με το ιστορικό μυθιστόρημα, μπαίνει αυτόματα σε μια διαδικασία έρευνας. Για τη «Ζακίνθη» απαιτήθηκε πολύς χρόνος, πολλά βιβλία και πολλή έρευνα.

3) Στα βιβλία σας η μυθοπλασία πλαισιώνεται από εξαιρετικά σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Ποια θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, «πηγή ιδεών» για έναν συγγραφέα;

Θα μιλήσω για εμένα. Η πηγή ιδεών μου προκύπτει από ένα θέμα, μια ιστορική στιγμή, ένα πρόσωπο που θα μου τραβήξει το ενδιαφέρον και θα αρχίσω να ασχολούμαι μαζί του. Όπως με τη Δούκισσα της Πλακεντίας, της οποίας η ιστορία με συγκλόνισε και αποφάσισα να γράψω την «Υπηρέτρια της Δούκισσας».

4) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από τη συγγραφική τους ιδιότητα. Εάν αυτό ισχύει και στη δική σας περίπτωση, θα θέλατε να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Εγώ τελείωσα μια ιδιωτική σχολή δημοσιογραφίας και δούλευα και δουλεύω ως συντάκτης, οπότε δεν είμαι μακριά από το αντικείμενο μου όταν γράφω βιβλία. Δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, αλλά έχουν κάτι κοινό. Τη γραφή.

5) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι προσωπικές εμπειρίες του συγγραφέα;

Απαραίτητο δεν είναι, με την έννοια πως εγώ προσωπικά «σπουδάζω» μέσα από τα βιβλία μου. Για να γράψεις μια ιστορική περίοδο πρέπει να τη διαβάσεις, να τη μάθεις και να τη διασταυρώσεις ώστε να τη μεταφέρεις στο χαρτί. Έχω τη χαρά να δηλώνω πάντα πως δεν υπάρχει στα βιβλία μου το παραμικρό στοιχείο που δεν είναι αποτέλεσμα έρευνας.

6) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας «επισκέπτεται» η συγγραφική σας έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση ή τόπος, ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε ή είναι κάτι που «ρέει» αβίαστα από μέσα σας διαρκώς;

Ξεκινά από το μυαλό μου μια ιστορία και επειδή τρέχει μόνη της από ένα σημείο και έπειτα, γράφω για να μην την ξεχάσω, για να μη μείνει τίποτε εκτός. Γράφω παντού. Ο υπολογιστής μου είναι πάντα μαζί μου και δεν τον αποχωρίζομαι ποτέ.

7) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο βιβλίο σας, αρκείστε μόνο στη δική σας γνώμη και αξιολόγηση –πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του– ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;

Αυτό μου συνέβη στο πρώτο και το δεύτερο βιβλίο μου. Τώρα πια περιμένω τους αναγνώστες με αγωνία κάθε φορά που βγαίνει κάποιο στην αγορά. Οι άγνωστοι άνθρωποι, αυτοί που δεν έχουν καμία συναισθηματική επαφή με τον συγγραφέα, είναι οι πιο αντικειμενικοί κριτές.

8) Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τα μυθιστορήματά σας και, γιατί όχι, την ιστορία «πίσω από την ιστορία» κάποιων από αυτά;

Διάβασε μια συνάδελφος μου τη «Ζακίνθη» και έγραψε ένα πολύ εύστοχο σχόλιο. Μίλησε για την αγάπη και την κτηνωδία της υποχρέωσης σε όλο της το μεγαλείο.

9) Η συγγραφέας Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη βρίσκει τον χρόνο να διαβάζει για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιο είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Έχω διαβάσει τόσα πολλά βιβλία στη ζωή μου που ανοίγω αύριο το πρωί ένα ολόκληρο βιβλιοπωλείο. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο είδος. Τώρα τελευταία διάβασα τη «Θεραπεία» του Σεμπάστιαν Φίτζεκ, ένα ψυχολογικό θρίλερ που μου άρεσε πάρα πολύ.

10) Θυμάστε το πρώτο σας ανάγνωσμα το οποίο σας «παρέσυρε» στον κόσμο της λογοτεχνίας; Ποια είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Υπάρχει κάποιο απόφθεγμα από βιβλίο το οποίο να καθόρισε τη μετέπειτα ζωή σας; Έχετε δεχθεί κάποιες επιρροές από ομότεχνούς σας –Έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς– στον δικό σας τρόπο γραφής, το ύφος ή τη θεματολογία;

Το πρώτο «ενήλικο» βιβλίο μου ήταν το «Άκου ανθρωπάκο» του Βίλχεμ Ράιχ. Μην τρομάζετε! Μετά από αυτό διάβασα από Άρλεκιν και βιβλία ψυχολογίας, μέχρι Αγκάθα Κρίστι και Τζέιν Ώστεν. Νομίζω πως τα βιβλία της Κρίστι και της Ώστεν με σημάδεψαν. Η κάθε μία με διαφορετικό τρόπο. Το κοινό τους είναι η αγγλική επαρχία την οποία έχω ερωτευτεί και επισκέπτομαι συχνά. Δεν είναι τυχαίο πως και στη «Διαθήκη του Ζάνα» και στην «Υπηρέτρια της Δούκισσας» διαδραματίζονται αρκετά κεφάλαια εκεί. Έχω επισκεφτεί ακόμη και το σπίτι της Τζέιν Ώστεν στο Μπαθ. Ελπίζω να πάω και στης Αγκάθα Κρίστι κάποια στιγμή. Το αγαπημένο απόφθεγμα είναι: «βάλε στόχο το φεγγάρι, και να αποτύχεις, το πολύ-πολύ να φτάσεις στα αστέρια».

11) Ο συγγραφέας οφείλει να ταξιδεύει –ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του– και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη, ιδιαίτερα στις μέρες μας, κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για τη «διεύρυνση των οριζόντων» του;

Έχω ταξιδέψει σε όλα τα μέρη για τα οποία έχω γράψει. Το χωριό «Μουρίτσα» στη «Διαθήκη του Ζάνα», είναι το δικό μου χωριό. Όπως προείπα, έχω ταξιδέψει πολύ στη Βρετανία, αλλά και στη Γαλλία όπου διαδραματίζονταν τα δυο προηγούμενα βιβλία μου. Στη Ζάκυνθο έχω σχεδόν μεγαλώσει, αλλά παρόλα αυτά το σκηνικό που «έστησα» το νεκροταφείο του Κόντε το φωτογράφισα, το ερεύνησα, έψαξα ακόμη και τα είδη των αγριόχορτων που φυτρώνουν στο Ακρωτήρι. Ήθελα να είναι απόλυτα αληθινό ακόμη και το τελευταίο πετραδάκι στο βιβλίο.

12) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να «πειραματίζεται» θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Βεβαιότατα. Εγώ ξεκίνησα με χιουμοριστικό βιβλίο, το «Δεσποινίς ετών 29 και κάτι ψιλά», έπειτα έγραψα το μεταφυσικό, «8 ψυχές που δεν έφυγαν», έπειτα τα δύο χιουμοριστικά σχέσεων, το «Ο κορσές της Σταχτοπούτας» και το «Γυναίκες στα πρόθυρα γάμου» και μετά τον «Ζάνα» μου που τα έχει όλα. Η «Δούκισσα» και η «Ζακίνθη» είναι ιστορικά μυθιστορήματα.

Εγώ προσωπικά πλήττω αφάνταστα να γράφω τα ίδια και τα ίδια, και δεν αποδίδω και σωστά. Θέλω να το διασκεδάζω όταν γράφω βιβλίο, να παθιάζομαι μαζί του.

13) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες «αφυπνίζοντας» τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι απλά και μόνο ψυχαγωγικός, χωρίς να προβληματίζει; Εσείς, ποια μηνύματα επιδιώκετε να «περάσετε» στους αναγνώστες σας και σε ποιο είδος αναγνωστικού κοινού απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Μιλώντας για εμένα πάντα, δεν μπορώ να γράψω κάτι που δεν φέρει ένα μήνυμα. Μεγαλώνοντας και αποκτώντας εμπειρίες από τους ανθρώπους, τη ζωή και εμένα την ίδια, το μόνο που επιζητώ είναι να μοιράζομαι όλα αυτά μέσα από τα βιβλία μου. Όπως και τις γνώσεις που αποκομίζω από την έρευνα μου.

14) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για έναν συγγραφέα, όπως οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η «φυγή» από αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα;

Το ζητούμενο είναι να καταλάβουμε όλοι το δώρο της ζωής και τη δυνατότητα του να αλλάζουμε τα πάντα όσο είμαστε ζωντανοί. Το πραγματικό νόημα που δεν βρίσκεται στα χρήματα, αλλά στην αγάπη και τη σύνδεση με τους άλλους.

15) Στη σύγχρονη καθημερινότητα και στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας ποια θεωρείτε πως είναι η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει, τελικά, το βιβλίο κρίση στη χώρα μας ή διεθνώς και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο προσιτό στο αναγνωστικό κοινό και, ειδικότερα, στους νέους;

Παρόλο που λατρεύω να μυρίζω το χαρτί, να χαϊδεύω το εξώφυλλο και να το κουβαλώ μαζί μου, πιστεύω πως η λογοτεχνία μπορεί να προσαρμοστεί άνετα στην τεχνολογία μέσω των e-books και να απευθυνθεί στη νεολαία. Αν κάποιος μεγαλώνει κάνοντας τα πάντα μέσα από μια οθόνη, γιατί όχι και να διαβάζει λογοτεχνία;

16) Είχατε κάποιους «ενδοιασμούς» όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε αυτό από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία του πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Στιγμές τραγωδίας! Είχα απίστευτες δυσκολίες μέχρι να εκδοθεί το πρώτο μου βιβλίο, μεγάλη αγωνία, κλάμα και στεναχώρια. Όταν έγινε μπεστ σέλερ ήταν από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Μιλώ για το «Δεσποινίς ετών 29 και κάτι ψιλά».

17) Εσείς, με την έως τώρα εμπειρία σας στον χώρο της συγγραφής, τι θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς –που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων– και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Να πιστεύουν στον εαυτό τους και στο γραπτό τους. Από εκεί ξεκινούν όλα.

18) Κλείνοντας, και αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία στο νέο σας μυθιστόρημα «ΖΑΚΙΝΘΗ – Στο Άβατο του Κόντε», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τι να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνατε. Έχω ξεκινήσει ήδη το επόμενο βιβλίο μου το οποίο είναι ένα ερωτικό, κοινωνικό θρίλερ! Εύχομαι καλές διακοπές σε όλους και όμορφες στιγμές μέσα από όμορφα βιβλία!

Βιογραφικό Σημείωμα Θεοφανίας Ανδρονίκου-Βασιλάκη:

Η Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη εργάζεται ως δημοσιογράφος σε περιοδικά, εφημερίδες και ιστοσελίδες, στον χώρο του καλλιτεχνικού και τηλεοπτικού ρεπορτάζ. Επίσης, έχει ασχοληθεί με την τηλεόραση, συμμετέχοντας ως κειμενογράφος σε επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές.

Ως συγγραφέας εμφανίστηκε το 2009 με το βιβλίο Δεσποινίς ετών 29… και κάτι ψιλά, από τις Εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί, το οποίο έγινε μπεστ σέλερ.

Το 2012 κυκλοφόρησε το μεταφυσικό δράμα 8 ψυχές που δεν έφυγαν, από τις Εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί.

Από τις Εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφόρησαν τα μυθιστορήματα: Ο κορσές της Σταχτοπούτας, 2014 και Γυναίκες στα πρόθυρα… γάμου, 2015 και από τις Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη τα μυθιστορήματα Η Διαθήκη του Ζάνα, 2017, Η Υπηρέτρια της Δούκισσας, 2018 και Ζακίνθη, Στο Άβατο του Κόντε, 2019.

Πρόσφατη εργογραφία Θεοφανίας Ανδρονίκου-Βασιλάκη:

«ΖΑΚΙΝΘΗ, Στο Άβατο του Κόντε»

Εκδόσεις: Χάρτινη Πόλη (2019)

Σελίδες: 544

Τιμή με έκπτωση: 13,41€

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Ζάκυνθος 1860

Ένα νεαρό κορίτσι, με σκισμένα ρούχα και πόδια να αιμορραγούν από τις πληγές, τρέχει στο σκοτάδι και απελπισμένο προτιμά να βρει τον θάνατο στη θάλασσα παρά να πέσει στα αδίστακτα χέρια αυτών που την καταδιώκουν.

Βιέννη 1883

Η κόμισσα Άννα Μαρία, αφήνοντας την τελευταία της πνοή, εξομολογείται στον γιο της ένα τρομερό μυστικό. Συγκλονισμένος εκείνος αποφασίζει να εγκατασταθεί στη Ζάκυνθο για να ανακαλύψει την αλήθεια, την οποία δεν θα μπορούσε να φανταστεί ούτε στον χειρότερο εφιάλτη του.

Αθήνα 2018

Η Ανθή, απόγονος μιας ξεπεσμένης οικογένειας κόντηδων από τη Ζάκυνθο, έρχεται αντιμέτωπη με έναν από τους πιο ισχυρούς επιχειρηματίες του νησιού. Στόχος του είναι να απαλλοτριώσει το τελευταίο περιουσιακό της στοιχείο, το οικόπεδο με το νεκροταφείο των προγόνων της. Η επίμονη άρνησή της κινεί τις υποψίες και ενισχύει τις φήμες που θέλουν στο νεκροταφείο να είναι θαμμένα τρομακτικά μυστικά. Το παλιό σημειωματάριο που ανακαλύπτει η Ανθή σε έναν από τους πέτρινους τάφους είναι η αφορμή για να βρεθεί άθελά της στο επίκεντρο μιας συνταρακτικής περιπέτειας. Ξετυλίγοντας το κουβάρι της οικογενειακής της ιστορίας, εισχωρεί στο άβατο του πανίσχυρου κόντε ντι Αουγκούστο, εκεί όπου ζούσε και η πανέμορφη μοναχοκόρη του Ζακίνθη, τραγικό θύμα των καταστάσεων. Σελίδα με τη σελίδα, η Ανθή παρασύρεται στη δίνη μιας εποχής που χαρακτηρίζεται από αγνή, άδολη αγάπη, αξεπέραστες ταξικές διαφορές, αμέτρητα εγκλήματα και ακόμα περισσότερα σκοτεινά μυστικά. Οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις με τις οποίες θα έρθει αντιμέτωπη, θα της αλλάξουν για πάντα τη ζωή.

Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στη Ζάκυνθο του 19^ου αιώνα, πριν και μετά την ταραγμένη περίοδο της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα.

«Η ΥΠΗΡΕΤΡΙΑ ΤΗΣ ΔΟΥΚΙΣΣΑΣ»

Εκδόσεις: Χάρτινη Πόλη (2018)

Σελίδες: 624

Τιμή με έκπτωση: 13,41€

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Ναύπλιο, 1829

Η Δούκισσα της Πλακεντίας, έπειτα από πρόσκληση του Iωάννη Καποδίστρια, εγκαθίσταται στην Ελλάδα και η Μαντώ, ένα οχτάχρονο κορίτσι, μπαίνει στη δούλεψή της. Γίνεται η αφοσιωμένη της υπηρέτρια και μεγαλώνει στη σκιά της γυναίκας, που τόσο η προσωπικότητά της όσο και η συγκλονιστική της ιστορία σημάδεψαν την Ευρώπη του 19ου αιώνα. Από τις λάσπες στους δρόμους του Ναυπλίου, όπου έπαιζε ξυπόλυτη, μέχρι τα μεγαλύτερα σαλόνια στο Παρίσι και τα παλάτια του Αγγλικού Βασιλείου, η Μαντώ θα χαράξει έναν δρόμο φωτισμένο από το πάθος να βρεθεί στην αγκαλιά του άντρα που έκλεψε για πάντα την καρδιά της.

Αθήνα, 2017

Η Γιασεμή, έπειτα από άλλη μία αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, βρίσκει έναν κατεστραμμένο πίνακα, στην κυριακάτικη βόλτα της στο Μοναστηράκι. Μαγεμένη από την εικόνα της πανέμορφης γυναίκας με το σμαραγδένιο κόσμημα, νιώθει την ανάγκη να ψάξει για το παρελθόν της και καταφέρνει να ανακαλύψει το ημερολόγιό της. Η ιστορία της υπηρέτριας της δούκισσας ξετυλίγεται μπροστά της. Όλο της το είναι απορροφάται από τη ζωή εκείνης της γυναίκας. Σα να χρειάζεται να μάθει την ιστορία της για να ξεχάσει τη δική της. Πού μπορεί να οδηγήσει μια γυναίκα ο έρωτας; Στον θάνατο ή στη ζωή; Στον παράδεισο ή στην κόλαση; Στην αλήθεια ή στο ψέμα;

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο των «Φίλων της Λογοτεχνίας»:

https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2018/12/blog-post.html

«Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΖΑΝΑ»

Εκδόσεις: Χάρτινη Πόλη (2017)

Σελίδες: 576

Τιμή: 13,41€

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Η Ζέτα, ο Έντουαρντ και η Ελένη, τρεις νέοι, άγνωστοι μεταξύ τους, είναι οι κληρονόμοι της αμύθητης περιουσίας του πανίσχυρου επιχειρηματία, Ζάνα Αλεξάνδρου. Στη διαθήκη, όμως, υπάρχει ένας όρος: να εξιχνιάσουν τον φόνο της εγγονής του. Αυτό που αγνοούν είναι πως μόνο τυχαίο δεν ήταν το ότι αναφέρθηκαν στη διαθήκη. Αποδέχονται την πρόκληση και μετακομίζουν στο αρχοντικό του Ζάνα, στην Ήπειρο. Εκεί αρχίζουν, σιγά σιγά, να ξετυλίγουν το κουβάρι της ζωής του, προκειμένου να φτάσουν στον δολοφόνο της εγγονής του, της Αγγελικής. Η ανεξέλεγκτη πορεία του Ζάνα προς την επιτυχία και τον πλούτο, ξεκινά από τα βουνά του Πωγωνίου, όπου βρέθηκε εγκαταλειμμένος μικρό παιδί. Ο έρωτας που τον σημάδεψε, οι ψυχές που δεν ηρέμησαν και το αίμα που έβαψε τόσες ζωές, συνθέτουν όλη του τη ζωή. Με έδρα τους το αρχοντικό, ξεκινούν ένα οδοιπορικό που θα τους οδηγήσει ακόμα και σε ένα κάστρο στη νότια Αγγλία. Όμως, κάθε νέα ανακάλυψη ανατρέπει την προηγούμενη, κάθε καινούργιο στοιχείο αποτελεί και μία έκπληξη. Έρωτες, πάθη, προδοσίες, εκδίκηση και θάνατος τους περιμένουν σε κάθε τους βήμα. Όσο πιο βαθιά εισχωρούν στην ιστορία, τόσο πιο δύσκολο είναι να απεγκλωβιστούν από αυτήν. Τα μυστικά είναι πολλά και οι αποκαλύψεις συγκλονιστικές. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει κάποιος όταν τον έχει τυφλώσει το μίσος και η απελπισία; Ο έρωτας λυτρώνει τις ψυχές ή τις καταδικάζει; Για να απαντήσουν οι ήρωες σε αυτά τα ερωτήματα, πρέπει ταυτόχρονα να εξερευνήσουν και το δικό τους παρελθόν. Αυτά που θα ανακαλύψουν, θα αλλάξουν ριζικά τις ζωές τους, ενώ ο έρωτας που γεννιέται περιπλέκει ακόμη περισσότερο την κατάσταση…