Εκδόσεις: Πηγή
Σελίδες: 112
Τιμή με έκπτωση: 10,44€
Η αρχική και καθοριστική επαφή μου με το πλούσιο σε θεματολογία και σε όγκο έργο του συγγραφέα έγινε μέσα από το πρώτο του μυθιστόρημα, το αλησμόνητο «Ο τέταρτος καβαλάρης Ι – Η επώαση», που αποτελούσε το πρώτο μέρος της σχετικής διλογίας βιολογικού τρόμου. Εκείνο το βιβλίο του με συγκλόνισε και με κέρδισε ευθύς εξαρχής ως αναγνώστρια, ενώ έμελλε να χαρακτηριστεί δικαιολογημένα προφητικό, αφού πολλά από όσα ανέφερε εκεί ο ταλαντούχος νεαρός συγγραφέας δυστυχώς επαληθεύτηκαν κατά τα χρόνια της πανδημίας που ακολούθησαν. Ο Μανώλης Παλαβούζης με είχε πλέον κερδίσει τόσο ώστε δεν θα άφηνα αδιάβαστο κανένα μελλοντικό του μυθιστόρημα, κάτι που δεν μετάνιωσα ποτέ. Μέσα στα επόμενα χρόνια, ακολούθησαν κι άλλα εξαιρετικά βιβλία του, όπως το δεύτερο μέρος της προαναφερθείσας διλογίας «Ο τέταρτος καβαλάρης ΙΙ – Ο όλεθρος», το εξαιρετικό κλιματικό θρίλερ του με τίτλο «Έτος χωρίς καλοκαίρι», το τρομοκρατικό θρίλερ του με τίτλο «Αττική καταιγίδα» –ένα βιβλίο του που ίσως έχω ξεχωρίσει λίγο περισσότερο από τα υπόλοιπα, καθώς με συγκλόνισε βαθύτατα με τις αλήθειες που διατύπωνε, και ειλικρινά εύχομαι να μην επαληθευτεί, όπως ορισμένα από τα υπόλοιπά του– και τέλος το επικό του μυθιστόρημα φαντασίας με τίτλο «Το τραγούδι των σκλάβων».
Η ιστορία μας διαδραματίζεται στη Σιβηρία του σήμερα, μέσα στον απόηχο του πολέμου της Ρωσίας με την Ουκρανία, αλλά και των γεγονότων του ’91 που καθόρισαν τη μετέπειτα πορεία της πρώην κραταιάς υπερδύναμης. Ο νεαρός Πάβελ είναι αναγκασμένος να συμβιώνει με τον μέθυσο και αγροίκο πατέρα του Ανατόλι, μέσα σε ένα περιβάλλον έντονης ανέχειας και έλλειψης κάθε γονικής στοργής, αφού έχασε τη μητέρα του Γιελένα από τη γέννησή του ακόμα. Ζώντας μέσα στο αφιλόξενο και άγριο σιβηρικό περιβάλλον, ο δεκαοκτάχρονος πλέον Πάβελ μαθαίνει να στηρίζεται στα πόδια του και να επιβιώνει, αφού ο πατέρας του πεθαίνει. Ο νεαρός κάνει οποιαδήποτε δουλειά βρει και μαζεύει κάθε ρούβλι που κερδίζει, έχοντας ένα και μόνο όνειρο: να αφήσει πίσω για πάντα τη γενέτειρά του, το μικρό χωριό του στη Σιβηρία, και να μετοικήσει στην πολύβουη και απρόσωπη Μόσχα.
Έχοντας πια φτάσει στο εικοστό τρίτο έτος της ζωής του, ο Πάβελ αισθάνεται πως τα όνειρά του ίσως δεν πραγματοποιηθούν ποτέ, ενώ νιώθει πως πιθανότατα δεν θα καταφέρει να απεγκλωβιστεί κάποτε από το τέλμα στο οποίο έχει βυθιστεί. Μόνο η αγαπημένη του Εκατερίνα, η κοπέλα με την οποία διατηρεί δεσμό, είναι ικανή να ανατρέπει την απογοήτευσή του, καθώς μοιράζεται τα όνειρά του για την από κοινού απόδρασή τους στη μοσχοβίτικη μεγαλούπολη και το ξεκίνημα μιας νέας ζωής για τους δυο τους. Έτσι, ένα φθινοπωρινό πρωινό του Σεπτεμβρίου, που το κρύο στη Σιβηρία αγγίζει τους δύο βαθμούς υπό το μηδέν, αποφασίζει να πάει για κυνήγι στον κοντινό ποταμό, έχοντας ως συντροφιά τον πιστό του τετράποδο σύντροφο, ένα λυκόσκυλο που ακούει στο όνομα Σάσα. Εκεί όμως, και μετά από ένα αναπάντεχο «στραβοπάτημά» του στη λασπώδη όχθη του ποταμού, ο Πάβελ Βορόνιν θα έρθει αντιμέτωπος με ένα αρχέγονο κακό, που ελλόχευε εκεί θαμμένο για αιώνες, αλλά και το σκοτεινό πεπρωμένο του που αναγκαστικά θα πρέπει να αντιμετωπίσει· ένα πεπρωμένο αδιανόητο, που δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του.
Ο εξαίρετος συγγραφέας, μέσα σε αυτές τις ελάχιστες σελίδες της νουβέλας του, κατορθώνει να ξεδιπλώσει μια καθηλωτική ιστορία τρόμου και φαντασίας, ικανή να γεμίσει ένα πολυσέλιδο βιβλίο, χρησιμοποιώντας την αγαπημένη του «τεχνική», δηλαδή τον συνδυασμό του παρόντος με το παρελθόν, μέχρι που οι δύο ιστορίες του «τότε» και του «τώρα» να ενωθούν σε μία, συμπληρώνοντας όλα τα κομμάτια του παζλ. Έχοντας στο μυαλό του έναν δημοφιλή μύθο για το απόλυτο κακό –που σαφώς έχουμε συναντήσει αρκετές φορές στο λογοτεχνικό σύμπαν, από σύγχρονους και κλασικούς συγγραφείς, σε πολλές και διαφορετικές εκδοχές του–, χτίζει έναν δικό του ολοκαίνουργιο μύθο, έναν μύθο που βασίζεται κυρίως στην επιστήμη του, ώστε να αντλήσει την απαραίτητη όσο και εντυπωσιακή αληθοφάνεια και να μας πείσει πως ίσως η κλιματική κρίση και ο πληγωμένος πλανήτης μας –που κακοποιείται συστηματικά εδώ και αιώνες από ένα και μόνο είδος από τα αμέτρητα που φιλοξενεί, το ανθρώπινο–, ίσως κάποια στιγμή να μας «εκδικηθεί» περισσότερο από όσο ήδη κάνει· μια «εκδίκηση» απόλυτα δικαιολογημένη και αναμενόμενη, αφού εμείς οι ίδιοι την έχουμε προκαλέσει με την αλόγιστη και αναίτια καταστροφή του περιβάλλοντός μας.
Ο Μανώλης Παλαβούζης συνδυάζει με ιδανικό τρόπο σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, μελέτες, μύθους και θρύλους με μια μυθοπλασία ευρηματική και πρωτότυπη, επικεντρώνοντας περισσότερο το ενδιαφέρον του αλλά και την προσοχή του αναγνώστη σε όλα όσα αισθάνεται ο ήρωάς του, στις αντιδράσεις του απέναντι στην υπερφυσική στροφή της ζωής του από ένα τυχαίο γεγονός και στον τρόπο που επιλέγει ο ίδιος να την αντιμετωπίσει. Πέρα από τον αριστοτεχνικό μύθο που πλέκει ο συγγραφέας, καταφέρνει ταυτόχρονα με μεγάλη μαεστρία να θέσει ερωτήματα που μας απασχολούν διαχρονικά, επισημαίνοντας το εύρος των διλημμάτων και των αντιδράσεων που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος όταν η ζωή του καταρρέει αιφνίδια και ο ίδιος καλείται να προσαρμοστεί σε μια νέα και δυσοίωνη πραγματικότητα. Είμαστε άραγε όλοι μας ικανοί να επιβιώσουμε με κάθε κόστος, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα χάσουμε την πραγματική ανθρώπινη υπόστασή μας, ή όχι; Για μία ακόμη φορά, οφείλω τα θερμά και ειλικρινή μου συγχαρητήρια στον Μανώλη Παλαβούζη για το νέο του βιβλίο, την καθηλωτική «Σιβηρία», και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε το συντομότερο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου