«ΜΥΘΟΣ – Η Τριλογία των ΙΒ’ 1», της Βίβιαν Φόρτη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΜΥΘΟΣ – Η Τριλογία των ΙΒ’ 1», της Βίβιαν Φόρτη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελίδες: 552

Η παρουσίαση του «Μύθου»  τον Οκτώβριο του 2012 και η πρόσκλησή μου από την ίδια τη συγγραφέα για να παραστώ στον  χώρο του Πολιτιστικού Συλλόγου του Λουτρακίου, ήταν η αφορμή για να τη γνωρίσω από κοντά. Το βιβλίο το είχα ήδη διαβάσει και είχα εντυπωσιαστεί για πολλούς λόγους, κάποιους από τους οποίους θα σας παραθέσω στη συνέχεια. Ο «Μύθος» ήταν μια αποκάλυψη για μένα, καθώς είναι ένα εντελώς διαφορετικό μυθιστόρημα από όλα όσα έχω διαβάσει, φαντασίας και μη, και πιστέψτε με διαβάζω πολύ, όλα τα λογοτεχνικά είδη και συνεχώς!

Η υπόθεση του βιβλίου ξεκινά από ένα πανεπιστήμιο στα περίχωρα της Νέας Υόρκης, όπου σπουδάζει η δεκαεννιάχρονη ελληνίδα φοιτήτρια Δάφνη Δημητριάδη. Αυτό που, αρχικά, μοιάζει σαν μία συνηθισμένη ιστορία ανατρέπεται από τη στιγμή που η πανέξυπνη και καλλιεργημένη, αλλά άπειρη Δάφνη συναντά τον αμερικανό καθηγητή Μυθολογίας Φοίβο Κρίστιαν, στο πρώτο μάθημα του εξαμήνου. Το όποιο ‘κλισέ’ της ιστορίας σταματάει εκεί όπου η φοιτήτρια της ιστορίας μας ερωτεύεται τον γοητευτικό καθηγητή της, με όποιες συνέπειες επισείει το γεγονός αυτό. Από εκεί κι έπειτα ξεδιπλώνεται η αστείρευτη φαντασία της συγγραφέως, που με την πέννα της ανοίγει μπροστά στα μάτια των έκπληκτων αναγνωστών, έναν φανταστικό κόσμο, που ωστόσο δε μοιάζει καθόλου εξωπραγματικός.

Όπως η νεαρή ηρωίδα μας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της οικογένειάς της, της χώρας της και της κουλτούρας της, έτσι και ο Φοίβος αποτελεί μέρος της δικής του οικογένειας, των προγόνων του και των δικών τους νόμων και κανόνων. Ο καθένας τους πρέπει να αποφασίσει ποιό δρόμο θα ακολουθήσει: εκείνον της ρουτίνας, της συγκαταβατικότητας και της αδιάφορης και ανούσιας ζωής, ή εκείνον της επαγρύπνησης, του θάρρους, της μαχητικότητας, της γενναιότητας και της αληθινής και ανίκητης αγάπης;

Την εξέλιξη δε θα σας την αποκαλύψω, καθώς πιστεύω ότι η μισή μαγεία της ανάγνωσης κάθε βιβλίου είναι να μη ξέρεις τι θα ακολουθήσει, να περιμένεις το απρόσμενο και το αναπάντεχο. Σε ένα τέτοιο βιβλίο, σαν τον «Μύθο», οι εκπλήξεις, τα αναπάντεχα γεγονότα και οι ανατροπές βρίσκονται σε αφθονία. Ο αναγνώστης παρασύρεται μέσα στο μυθικών διαστάσεων σύμπαν που έχει πλάσει η συγγραφέας με μεγάλη ευρηματικότητα και, απλά, δεν θέλει να βγει από αυτό! Για εμάς τους Έλληνες η μυθολογία μας αποτελεί στοιχείο του DNA μας, κομμάτι της ανατροφής και της διαπαιδαγώγησής μας. Δε ξέρω εάν ισχύει και για κάποιους από εσάς, αλλά τα πρώτα βιβλία που πήρα στα χέρια μου ως αρχάρια αναγνώστρια σε πολύ μικρή ηλικία, ήταν η «Ελληνική Μυθολογία», η εικονογραφημένη «Ιλιάδα και Οδύσσεια» και η «Αργοναυτική Εκστρατεία». Με αυτούς τους μύθους μεγαλώσαμε οι περισσότεροι από εμάς και με τους ίδιους μύθους γαλουχούνται ακόμη, τα περισσότερα Ελληνόπουλα, ενώ η Ελληνική Μυθολογία διδάσκεται στα πανεπιστήμια διεθνώς.

Από αυτούς τους Μύθους λοιπόν, εμπνεύστηκε η Βίβιαν Φόρτη για να πλάσει έναν ολοκαίνουργιο δικό της «Μύθο», μια ολόκληρη τριλογία των Δώδεκα, και να μας ταξιδέψει πολύ πιο πέρα από όσο η δική μας, περιορισμένη, φαντασία θα μπορούσε να μας πάει. Το βιβλίο αυτό δεν περιορίζεται μόνο στη βασική του υπόθεση, αλλά περικλείει μέσα του πολλά ακόμα στοιχεία, με κυρίαρχη την ελληνική μυθολογία σε όλο της το μεγαλείο. Μέχρι να διαβάσω τον «Μύθο» πίστευα πως γνώριζα πολλά για την ελληνική μυθολογία, για το Δωδεκάθεο, τους ημίθεους και τους ήρωες, για τους Γίγαντες και τους Τιτάνες. Το βιβλίο αυτό μου απέδειξε πως γνώριζα, ή τουλάχιστον θυμόμουν, ελάχιστα για όλα αυτά. Διαβάζοντάς το  ξαναθυμήθηκα και έμαθα πολλές και διαφορετικές πτυχές της μυθολογίας μας, αλλά και για πολλά ακόμα διαφορετικά θέματα.

Κατά τη γνώμη μου, ο συγγραφέας που τιμά την ιδιότητά του, έχει διαβάσει πολύ και συνεχίζει να διαβάζει. Οι πολλαπλές αναφορές της Βίβιαν Φόρτη, σε διάφορα σημεία του βιβλίου της, σε άλλα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και όχι μόνο, αποδεικνύουν περίτρανα ότι η συγγραφέας έχει ξοδέψει ατελείωτες ώρες μελετώντας βιβλία ιστορικά, επιστημονικά και λογοτεχνικά. Η έρευνα και η μελέτη που έκανε είναι ολοφάνερη από τις πρώτες κιόλας σελίδες του μυθιστορήματός της. Μαθαίνουμε πτυχές της μυθολογίας μας που αγνοούσαμε, καθώς, ταυτόχρονα με την εξέλιξη της υπόθεσης του βιβλίου, γίνονται αναφορές σε ήρωες, ημίθεους και θεότητες, που συνδέονται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με τους δύο ήρωές μας, τη Δάφνη και το Φοίβο. 

Ως αναγνώστρια, αυτό που αισθάνθηκα διαβάζοντας το πρώτο μέρος της «Τριλογίας Των ΙΒ’» ήταν πρωτόγνωρο. Ένιωθα σα να βρισκόμουν στο επίκεντρο της ιστορίας. Έβλεπα, άκουγα και άγγιζα κάθε χαρακτήρα, βρισκόμουν στην καρδιά κάθε γεγονότος, αισθανόμουν τα συναισθήματα κάθε ήρωα, αγωνιούσα, φοβόμουν, ανυπομονούσα, οργιζόμουν και λυτρωνόμουν αντίστοιχα. Κάθε ήρωας του «Μύθου», όσο θνητός ή αθάνατος, συνηθισμένος ή ασυνήθιστος κι αν ήταν, παρουσιαζόταν μπροστά μου ολοζώντανος, όχι μόνο ως φυσική παρουσία, αλλά και ως ψυχισμός. Η συγγραφέας τον σκιαγραφούσε με απόλυτη ευκρίνεια, έτσι ώστε να καταλαβαίνω τις αγωνίες του, τους φόβους του, τις αμφιβολίες και τα θέλω του. Κάθε ήρωας μιλούσε με τον, αποκλειστικά, δικό του τρόπο, ως απόρροια των προσωπικών του βιωμάτων, της παιδείας του και του χαρακτήρα του. Κάποιες φορές οι ήρωες φάνταζαν απίστευτα οικείοι και καθημερινοί, βγαλμένοι μέσα από τη σύγχρονη εποχή και άλλοτε έμοιαζαν αλλόκοτα προαιώνιοι, σοφοί και απόμακροι, σα να προέρχονταν από τα βάθη του χρόνου. Άλλες φορές συμπαρέσυραν τον αναγνώστη να νιώσει θαυμασμό, χαρά, ικανοποίηση, οικειότητα, ηρεμία και αγάπη και άλλοτε να νιώσει θυμό, οργή, πανικό, απελπισία και απόγνωση.

Η είδηση για την έκδοση του δεύτερου μέρους της «Τριλογίας των ΙΒ’» τον Δεκέμβρη του 2013 με ώθησε να διαβάσω ξανά το πρώτο μέρος της, μια και είχε μεσολαβήσει αρκετός καιρός από την πρώτη του ανάγνωση. Η μαγεία με τύλιξε ξανά και αισθάνθηκα ότι το διάβαζα πάλι για πρώτη φορά. Παρά το γεγονός ότι γνώριζα την τελική έκβαση, δε μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου, καθώς έβρισκα ολοένα και περισσότερα στοιχεία που δε θυμόμουν, λεπτομέρειες που είχα μάλλον προσπεράσει αβίαστα την πρώτη φορά και περιγραφές που με συγκλόνισαν εκ νέου.

Ταξιδεύοντας μέσα από τον «Μύθο» της Βίβιαν Φόρτη  ένιωσα πολλά και διαφορετικά συναισθήματα, με κυρίαρχα εκείνα της περηφάνιας για την ελληνική μου καταγωγή και τις απαρχές του αξεπέραστου πολιτισμού μας, θαυμασμού για την μοναδική ικανότητα της συγγραφέως να συμπαρασύρει τον κάθε αναγνώστη στο εκπληκτικό σύμπαν που δημιούργησε η ίδια για τους ήρωές της και, τέλος, ανυπομονησίας για τη συνέχεια αυτής της εντυπωσιακής περιπέτειας επικών διαστάσεων. Διαβάστε το Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

"Το να ερωτευτείς τον καθηγητή σου είναι οπωσδήποτε κλισέ, αλλά και πώς μπορείς να το αποφύγεις όταν το βλέμμα του είναι τόσο σοφό και διαπεραστικό; 

Η Δάφνη Δημητριάδη, δευτεροετής φοιτήτρια στην Αμερική, θα ερωτευτεί με την πρώτη ματιά τον εντυπωσιακό καθηγητή Φοίβο Κρίστιαν. Αγνοώντας τα σημάδια της λογικής και ακολουθώντας το ένστικτό της, θα δέσει τη ζωή της με το επικίνδυνο πεπρωμένο του. Το πεπρωμένο και τη βαριά ευθύνη να ανήκεις στον μυστηριώδη κύκλο των Δώδεκα.
Μέσα από τις σελίδες του Μύθου, ξεδιπλώνεται μια σύγχρονη ερωτική ιστορία κεντημένη με την ελληνική μυθολογία, αγωνία και δυνατά συναισθήματα. Η Βίβιαν Φόρτη ανοίγει μια ελάχιστη χαραμάδα για έναν κόσμο θρύλων, σε ένα βιβλίο που δεν θα μπορείς να αφήσεις από τα χέρια σου!"