Συνέντευξη με τον ΓΙΑΝΝΗ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Γιάννης Φιλιππίδης

            Η ευκαιρία να γνωρίσω τον αγαπητό Γιάννη Φιλιππίδη, σαν συγγραφέα μέσα από το έργο του αλλά και σαν άνθρωπο διά ζώσης, ήταν ανεκτίμητη για μένα. Είχα την χαρά να ‘διαβάσω’ έναν ταλαντούχο άνθρωπο της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας με γραφή ζωντανή, μεστή, πρωτότυπη και εμπνευσμένη που κάθε φορά με ‘ταξιδεύει’ μέσα από τις σκέψεις του τις αποτυπωμένες στο χαρτί. Είχα όμως τη χαρά να γνωρίσω και από κοντά και να αποκαλώ πλέον φίλο έναν άνθρωπο ευφυή, ευγενικό, χαρισματικό και ταλαντούχο που χαράζει τον δικό του ανεξάρτητο και επιτυχημένο δρόμο στον δύσκολο και απαιτητικό κόσμο των γραμμάτων και των εκδόσεων, ιδιαίτερα σε μία εποχή που μόνο εμπόδια και αντιξοότητες έχει να προσφέρει σε όσους τολμούν να παίρνουν πρωτοβουλίες βασισμένοι αποκλειστικά στις δικές τους δυνάμεις και στα οράματά τους.

            Το πρώτο δικό του βιβλίο που διάβασα και πραγματικά λάτρεψα ήταν η συλλογή διηγημάτων του για ενηλίκους «Μα Το Ψάρι Είναι Φρούτο». Ακολούθησε το εξίσου εξαιρετικό και πολύ δυνατό μυθιστόρημά του «Κρατάς Μυστικό;», που θεωρώ πιο επίκαιρο από ποτέ στη σημερινή εποχή που μαστίζεται από την οικονομική κρίση, στη συνέχεια το συναρπαστικό πρώτο μυθιστόρημά του «Η Μυρωδιά Σου Στα Σεντόνια Μου» και, πέρυσι, το τελευταίο υπέροχο βιβλίο του «Ο Απρίλης Στάθηκε Αλήτης», με το οποίο ταυτίστηκα σε πάρα πολλά σημεία και θεωρώ ένα από τα πιο αισιόδοξα μυθιστορήματα που μπορεί να διαβάσει κανείς. Αυτό που συμπέρανα για τη γραφή του Γιάννη Φιλιππίδη είναι πως έχει ένα μοναδικό, προσωπικό στυλ, με συνεχείς εναλλαγές μεταξύ αστείου και σοβαρού – οπότε γράφονται και οι πιο σημαντικές αλήθειες – συγκινητικού, ερωτικού, σαρκαστικού, τρυφερού και αληθινού, με ανεξάντλητες πινελιές ευρηματικότητας, φαντασίας και ονειροπόλησης. Το αποτέλεσμα είναι βιβλία μοναδικά, συναρπαστικά, πρωτότυπα, εμπνευσμένα που αιχμαλωτίζουν τον αναγνώστη από την αρχή μέχρι το τέλος και που εμπλουτίζουν την ψυχή του με άπειρα συναισθήματα.

            Έτσι, όταν πριν από λίγες μέρες έφτασε στα χέρια μου το νέο του βιβλίο, μια νέα συλλογή από ‘παιχνίδια πεζογραφίας’ με τίτλο «Κωδικός Ελευθερία» ήμουν βέβαιη ότι θα διάβαζα ακόμα ένα εξαιρετικό έργο του Γιάννη Φιλιππίδη, από αυτά που μένουν χαραγμένα στο μυαλό και την καρδιά του αναγνώστη και που, κατά καιρούς, τα αναζητά εκ νέου στη βιβλιοθήκη του για να τα ξαναδιαβάσει νιώθοντας πως συναντά έναν παλιό, αγαπημένο φίλο, του οποίου του έλειψε η παρουσία. Τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της λογοτεχνίας βγαίνουν κατευθείαν από την ψυχή, από τον συναισθηματικό μας κόσμο, από όσα μας πλήγωσαν, μας λύγισαν, μας τραυμάτισαν, αλλά τελικά μας έκαναν δυνατότερους και πιο ανθεκτικούς σε όσα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε! Δεν έχει σημασία ποιά μορφή θα έχουν, αν θα είναι διηγήματα, μυθιστορήματα, νουβέλες, σκόρπια κείμενα ή ποίηση, παιχνίδια πεζογραφίας ή οτιδήποτε άλλο σε μορφή γραπτού, αφηγηματικού λόγου… Σημασία έχει ότι είναι κομμάτια της ψυχής του κάθε συγγραφέα. Ένα τέτοιο πολύτιμο κομμάτι ψυχής είναι και αυτό το νέο βιβλίο του φίλου Γιάννη, το «Κωδικός Ελευθερία» για το οποίο όσα μπράβο και όσα συγχαρητήρια κι αν του απευθύνω θα είναι λίγα...!

            Τον ευχαριστώ για την νέα αυτή συνέντευξη που μου παραχωρεί για τους «Φίλους Της Λογοτεχνίας» με αφορμή το πιο πρόσφατο έργο του  και του εύχομαι καλή επιτυχία στο νέο του δημιούργημα, να είναι πάντα καλά και να μας ‘απελευθερώνει’ μέσα από τις συγγραφικές εμπνεύσεις του!

                                                                                                                               Κλειώ Ι. Τσαλαπάτη

1) Αγαπητέ κ. Φιλιππίδη, αυτή την εποχή κυκλοφορεί το ένατο βιβλίο σας, μια συλλογή ανεξάρτητων κειμένων – σκέψεών σας τα οποία συνοδεύονται από τις εκπληκτικές φωτογραφίες του εξαίρετου Νικόλα Τελλίδη των εκδόσεων Άνεμος, με τον πολυσήμαντο και αλληγορικό τίτλο «Κωδικός Ελευθερία». Ποια ήταν η αρχική σας έμπνευση, το έναυσμα για τη δημιουργία αυτού του βιβλίου σας;

Η παράλληλη με τη συγγραφή βιβλίων σποραδική μου αρθρογραφία σε γνωστά σάιτ ή το δικό μας www.anemosmagazine.gr με πήρε ξανά από τα διαφορετικά πάντα, αλλά γραμμένα με ξεχωριστό πάντα τρόπο και τη δική τους γλώσσα, μυθιστορήματα. Το σημαντικότερο όμως, είναι πως στο «Κωδικός Ελευθερία», έχουμε να κάνουμε μ’ ένα σχέδιο βιβλίου αλλιώτικο, ξεχωριστό. Σμίξαμε λόγο αυτοδιερευνητικό και άμεσο, όπου συγγραφέας και αναγνώστης ψάχνουν και βρίσκουν όσα τους ενώνουν με την υποβλητική παρουσία επιλεγμένων φωτογραφιών του Νικόλα. Αν το κάναμε για πρώτη φορά, θα έλεγα πως είναι πείραμα. Το καλύτερο όμως είναι πως, το Δεκέμβρη του 2011, κάναμε το ίδιο μ’ ένα ανάλογο βιβλίο εσωτερικής ανασυγκρότησης συγγραφέα – αναγνώστη σε ανοιχτή επικοινωνία με το «Ζωή Με Λες», που ήταν κι εκείνο μια σειρά από ανεξάρτητα πεζά, ντυμένα με το φωτογραφικό υλικό της φίλης μου Ρενέ Ρεβάχ. Το βιβλίο τυπώθηκε σε μια διπλή μεγάλη έκδοση χιλιάδων αντιτύπων και σύντομα θα επανεκδοθεί, η δε επιτυχία του, μου έδωσε ακόμη μεγαλύτερη ελευθερία να αφεθώ σε κείμενα που επιχειρούν να καταγράψουν όσα συμβαίνουν μέσα μας και γύρω μας με διάθεση πάντα, στο να ξαναδούμε τα πράγματα από τη φωτεινή τους πλευρά.

2) Πόσο πραγματικά ελεύθεροι μπορούμε να είμαστε εμείς οι άνθρωποι, δεδομένου του πεπερασμένου χρόνου ζωής και των δυνατοτήτων μας; Πόσο "ελεύθερος" νιώθετε εσείς κατά τη συγγραφή κάθε έργου σας;

Ενδιαφέρουσα η ερώτηση, με δυο πτυχές. Αλήθεια είναι, πως ο χρόνος ζωής μας στο γήινο φλοιό δεν είναι αιώνιος, όπως παιδιά ίσως πιστεύαμε. Κι είναι μάταιο και χρονοβόρο να τον ξοδεύουμε, ζώντας με κατά συνθήκη ψεύδη ή ζώντας κουκουλωμένοι από το γκρίζο της δύσκολης εποχής. Όσα αγαπάμε ή μας κάνουν να ευτυχούμε έστω και στιγμιαία, δε κοστίζουν πάντα χρήματα κι η ζωή μας δεν είναι μια διαρκής οφειλή, έχουμε και τον κανονικό μας εαυτό, με τις ανάγκες, τα συναισθήματα και τα θέλω μας. Αυτά είναι που ελευθερώνουν και μένα σα συγγραφέα, να γράψω όχι μια μυθοπλασία, αλλά να φωτίσω πλευρές που μας αφορούν άμεσα και περισσότερο. Ο χρόνος, μου έχει αποδείξει, πως αν σαν συγγραφέας περνάς καλά γράφοντας με αμεσότητα και ειλικρίνεια, τότε το αντικείμενό σου βρίσκει γρήγορα τους αποδέκτες που αξίζει.

3) Το βιβλίο σας αυτό έχει την ίδια ιδιαίτερη μορφή, δηλαδή το συνδυασμό κειμένων και φωτογραφιών, με το αντίστοιχο προηγούμενο εξαιρετικό σας βιβλίο «Ζωή Με Λες». Ποιος ο σκοπός και η χρησιμότητα ενός βιβλίου τέτοιας μορφής σε σχέση με το κλασσικό βιβλίο χωρίς εικόνες;

Ο ρόλος ενός μυθιστορήματος – όσο καλό και να ‘ναι – είναι μια στάλα αλλιώτικος, στόχο άμεσο έχει να σε «κλέψει» σε μια ιστορία, που θα εγείρουν τα δικά σου συναισθήματα. Με τρόπο αλλιώτικο σ’ ακουμπάει ένα βιβλίο ελεύθερης γραφής, που περιγράφει πιο εσωτερικά, δικά σου, καθημερινά περιστατικά, αισθήματα. Στόχος πάντα – ακόμα και –   της τέχνης ενός βιβλίου, είναι πάντα η υπέρβαση. Οι συγγραφείς περιγράφουμε τη ζωή, όπως την εισπράττουμε μέσα από τα υπερευαίσθητά μας κέντρα, κάπως σα να την ανεβάζουμε ένα σκαλοπατάκι πιο ψηλά από την κάθε μέρα μας. Έτσι, της δίνουμε καινούργια στίξη, βλέπουμε σαν αναγνώστες, αλήθειες και στόχους, που χάνονται μέσα μας, ενόσω τρέχουμε για τ’ αναγκαία. Κι είναι ό,τι περισσότερο αξίζει να σώσουμε μέσα μας, ζώντας σε καιρούς παράξενους.

4) Κάθε κείμενο με την δική του ξεχωριστή σημασία και μορφή. Άλλοτε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, άλλοτε διάλογος, άλλοτε ποίηση, άλλοτε εκμυστήρευση. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την "ιστορία πίσω από τις ιστορίες σας";

Πρόκειται στην πραγματικότητα για μια συναισθηματική αλλιώτικη τεχνική από ένα μυθιστόρημα ροής, όπου ταξιδεύει κανείς με την ίδια ιστορία ως το τέλος. Στο «Κωδικός Ελευθερία», όπως και στο «Ζωή Με Λες» που προϋπήρξε ιστορικά σα βιβλίο, έχουμε να κάνουμε με πράγματα από κοινού μοιρασμένα στο συγγραφέα και τον αναγνώστη. Το ταξίδι, παίρνει αφορμές, κλέβει στιγμές από τις δικές μας, τις κάνει σπονδυλωτές ιστορίες ως προς τον άξονα της ελευθερίας ή της ζωής αντίστοιχα, έννοιες συνυφασμένες στην ουσία τους και τις αναπτύσσει ελεύθερα, χωρίς περιττά λόγια ή άλλων εποχών στόμφο. Με τα πιο απλά δικά μας ελληνικά, μπορούμε να επικοινωνήσουμε τα καλύτερα. Κι αν δεν είναι μια κοινή μυθιστορία, θα υπάρξουν φίλες και φίλοι, που μια τέτοια συνάντηση, θα την κατατάξουν σε πιο σημαντική θέση από ένα απλό μυθιστόρημα. Γιατί πρόκειται για κείμενα που επιχειρούν να θεραπεύσουν κι ίσως αξίζει ακόμα και να επιστρέφεις σ’ αυτά, όταν αισθάνεσαι την ανάγκη να βρεις ξανά το έρμα μέσα σου.

5)  Τα περισσότερα μυθιστορήματά σας βασίζονται σε πραγματικές καταστάσεις και γεγονότα. Ελάχιστα εντάσσονται στη σφαίρα της φαντασίας. Στο «Κωδικός Ελευθερία» είναι κάποια από τα κείμενά σας αποκυήματα φαντασίας, ή έχουν τις ρίζες τους σε πραγματικά γεγονότα και υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις;

Χαίρομαι που ίσως κάποια από τα μυθιστορήματα μοιάζουν με αληθινές ιστορίες, αλλά για να πω την αλήθεια μου, κανένα από αυτά δεν έχει άμεση – πραγματική ρίζα, μ’ αρέσει να επηρεάζομαι απ’ όσα προσλαμβάνω ή με συγκινούν και ν’ αφήνομαι σ’ ένα μύθο δικό μου πια, που με κλέβει και ζω μέσα του, τις εποχές που γράφεται τουλάχιστον, συχνά και καιρό μετά. Στο «Κωδικός Ελευθερία», αφέθηκα να γράψω, πραγματικές στιγμές, εντυπώσεις από μαγικούς ελληνικούς προορισμούς που μ’ έκαναν πρώτα εμένα πιο πλούσιο σε εικόνες και μνήμες. Ενυπάρχουν στην ίδια ενότητα κειμένων, τα άγχη κι οι χαρές μας, το φεύγα του νου μας, χωρίς να κρύβεται ο άστεγος, ο μετανάστης, μια γυναίκα που ζει μόνη για χρόνια πολλά, για να φέρω κάποια παραδείγματα. Όποιος κι όποια από μας έχει αισθανθεί στέρηση ελευθερίας – κι όχι βέβαια άμεσα με την πολιτική, αλλά πιο πολύ την ανθρώπινη πλευρά του – σ’ αυτό το βιβλίο, έχω την αίσθηση, ότι θα βρει έναν καλό σύμμαχο, μια συντροφιά που θα τον ωφελήσει. Γιατί δε μιλά το βιβλίο για πρόσωπα που ξεπηδούν από μύθους, μιλούν για κείνον/νην. Κι αυτό, έχει ξεχωριστή σημασία…

6) Όλα τα κείμενα του βιβλίου σας αυτού με άγγιξαν και με "ταξίδεψαν". Ένα, όμως, συγκεκριμένα με συγκίνησε και με συντάραξε περισσότερο… «Τα Θαμπά Οπτικά Μου Κέντρα». Θα θέλατε να  μας μιλήσετε λίγο περισσότερο γι’ αυτό και για την απόφασή σας να μοιραστείτε κάτι τόσο προσωπικό με τους αναγνώστες σας;

Δεν ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που περιφέρουν τα ψυχοσωματικά τους βάσανα προς τέρψιν, ή ωφέλεια τρίτων κι άνευ λόγου, ή με στόχο το κέρδος. Αν θέλησα να το κάνω σ’ ένα βιβλίο που προορίζεται να μας κάνει να νιώσουμε πιο ελεύθεροι, είναι γιατί θέλω να δώσω δύναμη. Το απλό σύνθημα ότι ζω με το 50 τοις εκατό στην οπτική μου ικανότητα κι όμως, βρίσκοντας την τεχνολογία και τους τρόπους, να συνεχίζω να γράφω πολυσέλιδα, άλλοτε πάλι περίπλοκα ως προς τη δομή και τον επανέλεγχό τους, βιβλία. Ταυτόχρονα, είμαι αρχισυντάκτης σ’ ένα ηλεκτρονικό μαγκαζίνο με έμφαση στο βιβλίο, τον πολιτισμό και την ποιότητα ζωής, χωρίς ν’ αφήνω πίσω μου στιγμή, την απόλυτη ευθύνη των εκδόσεων του Ανέμου. Κι αυτό ήθελα να καταδείξω: πως κίνητρο να πεις την απόλυτή σου αλήθεια, αποτελεί το γεγονός, ότι μια αναπηρία, που στ’ αλήθεια σε ταλαιπωρεί σε πολλά, δεν αποτελεί τροχοπέδη στον προσωπικό μας στόχο και σκοπό.

7) Πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν η συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου για εσάς; Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας επιτυγχάνει ένας είδος "ψυχοθεραπείας" με την κατάθεση των σκέψεων και των συναισθημάτων του στις σελίδες ενός βιβλίου;

Αναμφίβολα μ’ ένα βιβλίο σαν το «Κωδικός Ελευθερία», ο συγγραφέας επανασυντονίζει πρώτα τον εαυτό του κι αν το αποτέλεσμα εμπνεύσει ειλικρίνεια κι εμπιστοσύνη, τότε ο αναγνώστης παίρνει στα χέρια του το δώρο ενός κύκλο ψυχοθεραπειών… σαν ελάχιστο δώρο. Αλλά αξίζει τον κόπο: γιατί πρώτος ο συγγραφών, χρειάστηκε να σταθεί ακέραιος, προβάλλοντας δημόσια, το πιο αληθινό και όμορφο κομμάτι των δικών του εσωτερικών συναισθημάτων και σκέψεων.

8) Δύο από τα κείμενά σας είναι αφιερωμένα εξαιρετικά σε δύο πολύ αγαπημένες σας υπάρξεις. Θα θέλατε να μας μιλήσετε λίγο για αυτά;

Η μία είναι η Ειρήνη Τσορμπατζόγλου, που στάθηκε εκτός από δυναμική φίλη-αρωγός σ’ ένα πλήθος στιγμών, κατά τις οποίες μας γιάτρευε η στήριξη τέτοιων φίλων μας, αλλά πέρα από τη φυσική της παρουσία, αποτέλεσε το συνδετικό κρίκο για τη φιλία μου με την Αλκυόνη Παπαδάκη, που αποτελεί από μόνη της ένα σημαντικό για μένα κεφάλαιο στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία. Η δεύτερη αφιέρωση απευθύνεται στη συγγραφέα του Ανέμου, την Αναστασία Κορινθίου, που εκτός από παλιά φίλη πολλών ετών, έχω τη χαρά να μοιράζομαι μαζί της όχι μόνο το κοινό μας εκδοτικό σπίτι, τον Άνεμο, αλλά επιπλέον, είναι η φίλη – εξ’ αγχιστείας συγγενής, στ’ αλήθεια – με την οποία μοιραζόμαστε κοινά τρέχοντα αλλά και μελλοντικά όνειρα, ταξίδια, διοργανώσεις που φέρουν φως από το δικό της αυτόφωτο αστέρι, κι επιπλέον είναι η καθ’ ύλην υπεύθυνη, που κατεβάζοντας με ξανά και ξανά στην βασίλισσα Ρόδο, μ’ έφερε αντιμέτωπο με νεανικές προσωπικές μνήμες, που γέννησαν καινούργια κείμενα, γνωρίζοντας – σαν από πάντα της ένα σοφό παιδί, που ωστόσο παραμένει πάντα ένα ονειροπόλο παιδί – ότι θα μου φέρει καινούργιες εμπνεύσεις, κάποιες από τις οποίες συμπεριλαμβάνονται στο 9ο μου βιβλίο.

9) Κείμενα με επίκεντρό τους  την δημοκρατία,  τους ανώνυμους ανθρώπους,  την κρίση,  τα σκοτεινά βλέμματα,  τα σκυφτά κεφάλια,  την απογοήτευση και την δράση για την αντίδραση στα "κακώς κείμενα" της εποχής μας; Πείτε μας τις σκέψεις σας και τα μηνύματα  που θέλατε να μας μεταδώσετε μέσα από αυτά.

Η ερώτηση αυτή, αγγίζει την καρδιά του συγγραφέα Γιάννη, γιατί περιγράφει με ακρίβεια αυτό το βιβλίο. Τα βλέμματα και τα κεφάλια μπορούν να σηκωθούν και πάλι ψηλά. Η τέχνη της πεζογραφίας είναι δω, είναι πάντα εδώ για να βοηθήσει, επιστρέφοντάς μας στο σιωπηλό χρόνο μιας ανάγνωσης, που συχνά τη σταματάμε, γιατί ενεργοποιεί κέντρα και αξίες, που είναι ανάγκη να παραμένουν φωτισμένα μέσα μας.

10) Ρόδος, Σύμη, Σαντορίνη, Καστοριά… Κάποια από τα μέρη στα οποία αναφέρεστε μέσα στο βιβλίο σας. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς να ταξιδεύετε, να γνωρίζετε καινούρια μέρη και τοποθεσίες ή να επιστρέφετε σε παλιά και αγαπημένα; Είναι απαραίτητο αυτό για έναν συγγραφέα, ή αρκούν τα  "ταξίδια της φαντασίας του";

Στην εποχή που θα ‘ταν αστείο ν’ αναζητούμε τα εμπορικά οφέλη ακόμα κι από βιβλία που έχουν απηχησιμότητα κι ευαισθησία, αισθάνομαι τουλάχιστον ευλογημένος, που υπάρχουν προορισμοί, έτοιμοι να καλοδεχτούν εμάς και το έργο μας. Η πατρίδα μας είναι γεμάτη μαγικούς προορισμούς, μικρούς παράδεισους. Σαλονίκη – Μακεδονία, Ζάκυνθος, Αίγιο, Ναύπλιο, Κύθηρα, Κρήτη, Σαντορίνη, Ρόδος, Σύμη. Τα βιβλία είναι για μένα το όχημα. Μπορεί πάντα τα «επαγγελματικά» ταξίδια να έχουν ανάγκη από τη δική τους πειθαρχία, αλλά οι εικόνες που προσλαμβάνω, δε θα κερδίζονταν στο φυσικό χρόνο ζωής ενός κανονικού ανθρώπου. Είναι το δεύτερο μεγάλο δώρο, μετά από τις αγκαλιές των φίλων εκεί που πας, βρίσκεις και ξαναβρίσκεις με την ίδια λαχτάρα και χαρά, ελπίζω να μου συμβαίνει δια βίου.

11) Γνωρίζετε ότι "τρέφω" μια ιδιαίτερη προτίμηση και αδυναμία στο βιβλίο σας «Μα, Το Ψάρι Είναι Φρούτο», μια συλλογή παραμυθιών για ενηλίκους. Εσείς, αν σας ζητούσα να επιλέξετε κάποιο από τα βιβλία σας που να του έχετε περισσότερη αδυναμία, ποιό ή ποιά θα ήταν αυτά και γιατί;

Με ξεπερνάει η ιδέα να τα ξεχωρίσω. Είναι χαρά μου ωστόσο, που καθένα απ’ αυτά είναι και κάτι διαφορετικό, γραμμένο πάντα από τον ίδιο άνθρωπο, οι εποχές κι η οπτική αλλάζουν κάποιες φορές. Αλλά για διαφορετικούς λόγους αγαπώ τα μυθιστορήματα, γι’ άλλους πάλι τα ανεξάρτητα πεζά: τα πρώτα γιατί αποτελούν διαφυγή ψυχής σε ροή ατέλειωτων σελίδων, τα δε δεύτερα σαν το «Ζωή Με Λες» ή το «Κωδικός Ελευθερία» τ’ αγαπάω, γιατί επανασυντονίζουν εμένα και τους φίλους τους στη δική μας προσωπική κανονικότητα, που έχουμε τόση ανάγκη.

12) Αφού σας ευχαριστήσω θερμά για τον χρόνο που διαθέσατε για να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου και σας ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο το νέο σας βιβλίο «Κωδικός: Ελευθερία», πείτε μου, τί να περιμένουμε από εδώ και πέρα από το Γιάννη Φιλιππίδη; Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά του σχέδια;

Κάθε βιβλίο για κάθε συγγραφέα που σέβεται τον εαυτό του/της, είναι ιστορία που κρατάει χρόνια πριν δημοσιευθεί. Ένα μυθιστόρημα περιμένει την απόλυτή μου αφιέρωση κι είναι ακόμα στα μισά του. Ενδιάμεσα θα παίξουν πολλές βιβλιοβραδιές και κάπου στο βάθος του μυαλού μου, ίσως και να σκέφτομαι άλλο ένα θεατρικό έργο, λίγο καιρό πριν και σχεδόν ταυτόχρονα με το «Κωδικός ελευθερία», εκδόθηκε και «Το ασανσέρ Των Οκτώμισι», κάτι που μου προκάλεσε ιδιαίτερη χαρά. Κι η μία χαρά, φέρνει ίσως γρηγορότερα την άλλη.

Βιογραφία Γιάννη Φιλιππίδη:

Ο Γιάννης Φιλιππίδης  γεννήθηκε στα Γιαννιτσά κι απέκτησε την πρώτη του γραφομηχανή στα οκτώ του χρόνια – προς κατάπληξιν γονέων και δασκάλων – κι από τότε δεν σταμάτησε να γράφει. Είναι συγγραφέας και υπεύθυνος εκδόσεων της Άνεμος Εκδοτική. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρίτσου. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά κι επώνυμες ιστοσελίδες.

Βιβλιογραφία Γιάννη Φιλιππίδη:

«ΚΩΔΙΚΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», του Γιάννη Φιλιππίδη

Εκδόσεις: Άνεμος (Παιχνίδια πεζογραφίας 2015)

Σελίδες: 280  

Τιμή: 15,60 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Με τις προσωπικές μου ελεύθερες αυτόνομες σκέψεις απέμεινα ξανά. Μακριά από επαγγελματίες που εμπορεύονται το συναίσθημα της ελπίδας, οι ίδιοι μόνο γνωρίζουν για το όφελος ποιανού εργάζονται. Γιατί πολίτης ανάμεσα σ’ ένα λαό μιας πατρίδας, που η γη της ζεματάει όταν την περπατάς, όπως σε πλεούμενο λίγο πριν από τον οριστικό του αφανισμό, εγώ και πάλι θα θυμηθώ την πατρική καθοδήγηση να ταχθώ ξανά στο πλευρό του Ινδιάνου. Πλάι στον αδικημένο, η αντιπολιτευτική μου παρόρμηση ίσως φανεί χρήσιμη, αφού βλέπεις βοηθάει στο να μη μεθάς με καμιά εξουσία, να μη συγχωρείς κανέναν επίορκο.

Στην εποχή που μας βρήκαν ακόμη και οι ανεμοστρόβιλοι, ανοίγω προσωπικό διάλογο μαζί σου. Δες στ’ αλήθεια πόσους κοινούς τόπους έχουμε, πόσα κοινά αδιέξοδα, πόσα ανεκπλήρωτα θέλω. Σ’ όλα αυτά, οφείλουμε να κρατήσουμε αναπνοές, έτσι μόνο θα σταθούμε στα πόδια μας.

Θυμήσου ότι ευτυχισμένος δεν είσαι τη στιγμή που αποπληρώνεις τις τρέχουσες οφειλές σου, οι πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες σου είναι αυτές που αφορούν τον αληθινό μας κόσμο. Λειτουργώντας μόνο σαν εισπράκτορες υπέρ του δημοσίου, χάνουμε τα όμορφα, εκλείπουν στιγμές ν’ αποτελέσουν στέρεες μελλοντικές μας μνήμες από μια ζωή όπως την αξίζουμε. Και δεν την παραδίδουμε σε κανέναν…»

«ΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ ΤΩΝ ΟΚΤΩΜΙΣΙ», του Γιάννη Φιλιππίδη

Εκδόσεις: Άνεμος (Θεατρικό 2015)

Σελίδες: 80

Τιμή: 9,54 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Δύο σχετικά νέοι άνθρωποι, εντελώς άγνωστοι και φαινομενικά διαφορετικοί μεταξύ τους, ο Γιάννης και η Θέκλα (της γενιάς των 35+) παίρνουν το ίδιο ασανσέρ ένα τυχαίο σούρουπο. Ο ανελκυστήρας κολλάει μεταξύ 3ου και 4ου ορόφου και οι δυο τους αναγκάζονται να συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο για αρκετή ώρα. Αυτό θα τους δώσει επιπλέον την ευκαιρία να γνωριστούν καλύτερα και ν’ ανακαλύψουν όχι μόνο όσα τους χωρίζουν, αλλά πολύ περισσότερο όσα τους ενώνουν.

Πρόκειται για μια συναισθηματική, τρυφερή κι ανθρώπινη κωμωδία χαρακτήρων με αποκλειστικούς ήρωες δύο αντιπροσωπευτικές φιγούρες τις εποχής μας, έναν άνεργο χημικό μηχανικό και μια ημιάνεργη κομμώτρια. Με αφορμή έναν εγκλωβισμό θα ξεχάσουν αυθόρμητα την Ελλάδα της κρίσης, εξομολογούμενοι διαδοχικά και με πολύ χιούμορ στιγμές από τις ζωές τους. Θα μιλήσουν με θάρρος για όσα αγάπησαν ή τους πόνεσαν, μέσα από μια όλο και πιο ζεστή κι ανθρώπινη συζήτηση, ως την προτελευταία σκηνή του έργου. Κι ενώ όλα δείχνουν να βαίνουν σ’ ένα αίσιο κι ευτυχές αλλά εντελώς προβλεπόμενο φινάλε, ένα απρόσμενο μήνυμα θα ανατρέψει για το καλύτερο όλο το σκηνικό.»

«Ο ΑΠΡΙΛΗΣ ΣΤΑΘΗΚΕ ΑΛΗΤΗΣ», του Γιάννη Φιλιππίδη

Εκδόσεις: Άνεμος (Μυθιστόρημα 2014)

Σελίδες: 520   

Τιμή: 16,50 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ένας Απρίλης πλανευτής, μια γυναίκα που ωριμάζει σαν ακριβό κρασί, ένα νησί γεννημένο από λάβα η Σαντορίνη κι ένας οριστικός έρωτας που δεν κουράστηκε ποτέ να περιμένει, συνθέτουν το παζλ των τριάντα ωρών που θα χρειαστεί η Στέλλα μέχρι να δει ολοκάθαρα μέσα της και γύρω της.

Πώς περνάνε έτσι εύκολα κι απλά ολόκληρα κομμάτια μιας ζωής, που θεωρείς απροσμέτρητη σε μάκρος, αλλά κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είναι καθόλου;

Σαράντα εννέα χρόνια ωριμότητας είναι αναγκαία για να καθαρίσει αίφνης η ομίχλη που κουκουλώνει συναισθήματα, ανάγκες και όσα η ίδια αντιλαμβάνεται ως φυσικό κόσμο γύρω της.

Ίσως γιατί τη στιγμή που αισθάνεται ότι έχει κατορθώσει την αντιστροφή του χρόνου, τα πάντα φαντάζουν φωτεινά, ανεπηρέαστα από τις στροφές των ρολογιών.

Τριάντα ώρες στην καρδιά ενός Απρίλη υπόσχονται να φυσήξουν καινούριο άνεμο, να ξεσκονίσουν μνήμες που χρειάστηκε να κρατηθούν κρυμμένες, εγκλωβισμένες στο κουτάκι με τα παλιά θέλω της, που ξέμειναν απραγματοποίητα.

Γιατί έρχεται κάποτε η ώρα, που αντιλαμβάνεσαι ότι πρέπει ν’ αντιστρέψεις τον χρόνο, να κερδίσεις όσα δεν έπαψες να διεκδικείς στ’ αλήθεια ποτέ.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:

http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2014/08/blog-post_20.html

«ΛΟΥΣΙFAIR, Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΚΥΨΕΛΗΣ», του Γιάννη Φιλιππίδη

Εκδόσεις: Άνεμος (Μυθιστόρημα 2012)

Σελίδες: 312  

Τιμή: 11,90 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Τα χρόνια της κρίσης βρίσκουν την ανυπόταχτη Λουκία, από μαμά β.π. πίσω στην αστική ζώνη, σ’ ένα από τα πιο καλοφωτισμένα σημεία της Κυψέλης. Τι κάνει εκεί; Φωτίζει η ίδια σε θέση μάχης με την επιμονή και την αντοχή, που ’χει αυταπόδεικτες σαν αρχές, η επαγγελματική παρουσία της εκεί. Ήμαρτον, Κύριε, η δύσκολη εποχή, τη βρίσκει στα πάνω της. Τώρα ήτανε να γίνει κι αυτό; Επαναφέρουν κι ενέργεια 25χρονης μια πετυχημένη βλεφαροπλαστική και κάτι-μερικές ενέσεις μπότοξ σε μια κυρία, που ’χει τσαλαπατήσει μόλις την πέμπτη της δεκαετία; Πλάι της, η μπουρδελίστ μάμα Σόφη και η Ρωσοπόντια κοπέλα Λαρίσα. Τρεις γυναίκες – παντού οι γυναίκες, πάντα οι γυναίκες εν αρχή – θα προτάξουν τα καλοστεργιωμένα στήθη τους, την «Περήφανη Ελλάδα», το κατάστημα που θα τις σώσει από το τέλμα της δικής τους κατατονίας, που νισάφι πια δηλαδή, λίγη παραπάνω δράση, παρακαλώ. Και θα βάλουν όλες τους ένα χεράκι, να σηκώσουν ξανά στα πόδια του τον άντρα του σπιτιού, που ’χει βουλιάξει στα δικά του καταθλιπτικά. Η Λούσιφερ – το χαϊδευτικό της στη γειτονιά – θα ξαναπιάσει η ίδια, αυτή τη φορά εκείνον από το χέρι, να τον ξαναφέρει στη ζωή, όπως έκανε κι αυτός από τη μεριά του, δώδεκα χρόνια πριν. Κι ο καθένας στη δική του στιγμή, θα βρει από την αρχή τον τρόπο, να δρα, να αντιστέκεται, μαθαίνοντας ξανά τον τρόπο, πώς να χαμογελάει…»

«ΖΩΗ ΜΕ ΛΕΣ», του Γιάννη Φιλιππίδη

Εκδόσεις: Άνεμος (Παιχνίδια πεζογραφίας 2011)

Σελίδες: 176   

Τιμή: 17,81 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Παιχνίδια πεζογραφίας και εικόνων. Μια ακολουθία από αυτοτελή κείμενα για τη ζωή μας. Κρυμμένες για καιρό ερωτήσεις και απορίες, στάσεις σε γοητευτικά ενσταντανέ, μικρά καθημερινά αναθέματα, κουβέντες που διαρκούν δεκαετίες, μονόλογοι σε β΄ ενικό που ονειρεύονται να θεραπεύσουν την ανήσυχη φύση μας. Τα κείμενα ανταμώνουν και σαγηνεύονται από τις φωτογραφίες της Ρενέ Ρεβάχ, σε μια φροντισμένη έκδοση 176 σελίδων με σκληρό εξώφυλλο, που κυκλοφορεί, σε φιλική αρχική λιανική τιμή. 

 «… Αλλά βαρέθηκα να αισιοδοξώ μονάχα τα πρωινά, που ο ήλιος λούζει τις απέναντι ταράτσες, ή τα μεσημέρια, αυτά τα ήσυχα μεσημέρια, που τον θόρυβο της πόλης απορροφούν οι κυρίαρχες εξωτερικές τοιχοποιίες κι εγώ στέκομαι θαρρείς σαστισμένος, αφενός με την ομορφιά ν' ανασαίνεις στην Ελλάδα και να 'σαι ακόμα νέος και υγιής και την ίδια στιγμή, να βουρκώνεις από αγωνία, για όσα φοβάσαι κι αργούν να 'ρθουν». 

 Η πόλη θα επιμείνω σ' αγαπάει, επίτρεψέ της να κυματίζει τσιμέντα, υπερένταση και αριθμούς παραπανίσιους στις πρωινές λιακάδες του Απρίλη. Μεγάλωσες θερίζοντας βλέμματα γελαστά, ανάμεικτα με σκέψεις και άνεμο, μα ούτ' έναν κόκκο λύπης σου δε γλίτωσες ποτέ. Τι αποφεύγεις να σκέφτεσαι; Φοβάσαι να διαφέρεις; Και πότε θα σιγουρευτείς, ότι αντέχεις ν' αγκαλιάζεσαι από ζούγκλα; Άλλα ζωγράφιζες για σένα. Βάλε εικόνα. Φαντάσου μέρες, που θα ντύσουν εποχές κι ευνοϊκότερες προσωπικές στατιστικές. Οι επιλογές κι όχι οι προσευχές, είναι αυτές που ψιθυρίζουν λύσεις σκόρπιες από 'κει  που δε φαντάζεσαι. Φυλάς μια στάλα έγκαιρη φωνή για τα παράλογα και δύο ζάρια στα χέρια σου λευκά κι αναποφάσιστα, χωρίς πλεονέκτημα. Αλλά δεν είσαι μοναχά εσύ. Γύρνα πίσω στις λέξεις σου, ξεχώρισε το κόστος από τις υψηλές αξίες. Επικεντρώσου στα σημαντικά.»

«ΚΡΑΤΑΣ ΜΥΣΤΙΚΟ;», του Γιάννη Φιλιππίδη

Εκδόσεις: Άνεμος (Μυθιστόρημα 2011)

Σελίδες: 400   

Τιμή: 12 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Μια ύπαιθρο λαχτάρησα. Κάμπο ατελείωτο. ν' αρπάξω ένα σοφό άλογο, να δραπετεύσω ως τη δύση του ήλιου. Να σφίγγω τα γόνατά μου στη ράχη του, να μου επιτρέπει να το οδηγώ. Να φύγω με ταχύτητα μεγάλη, ώσπου να γίνω κουκκίδα σ' ένα τεράστιο πλάνο σινεμασκόπ, αυτό ναι. Να μη με ξαναδεί ποτέ κανείς από κοντά. Να φεύγω, να χαλαρώνω και να επιτρέψω στο μυαλό μου να σκέφτεται. Να μη φοβάται και να αφήσει πια ελεύθερα τα μάτια μου. Χιλιάδες μίλια πιο χαμηλά απ' τον Θεό. Ή μια ανάσα μόνο μακριά Του». Όταν στα δώδεκα της χρόνια η Άννα, αποφασίζει να κλέψει για πρώτη φορά, από φόβο πως θα ξεπέσουν αυτή κι η μάνα Αλεξάνδρα σε ιδρύματα, αδυνατεί να εκτιμήσει πόσες επιπλοκές θα προκαλέσει μια ζωή, που στήνεται στα ψέματα. Δώδεκα χρόνια αργότερα, εκείνο το άφοβο κορίτσι δείχνει να 'χει στοιχειώσει τα πιο απλά και τα πιο παράτολμά του όνειρα. Για κείνη, και τη φιλότιμη Αλεξάνδρα, που ζει ανυποψίαστη μια φτωχή ζωή, τα αμέτρητα κρυμμένα χρήματα δε δείχνουν ικανά να παίξουν κάποιο ρόλο. Αποφασισμένες να ζήσουν όπως ονειρεύτηκαν, θα χρειαστεί να χαρτογραφήσουν πολλές φορές απ' την αρχή το μέλλον, για όσα θέλησαν και δε συνέβησαν στην ώρα τους. Πλάι τους, ο επιπόλαιος κι άπιστος Αντώνης, ο γοητευτικός και φιλαλήθης Μάρκος, η επαναστάτρια Ελευθερία και το από μηχανής δαιμόνιο της ζωής τους, η Λαμπρινή. Η γυναίκα που 'χει απορρίψει πρώτη τον εαυτό της και μια νύχτα θα χαθεί εξαφανίζοντας όλα τα έμβια ίχνη της. Ένα απροσδόκητο παιχνίδι αισθημάτων για έξι κύριους παίχτες, που διαχειρίζονται την έννοια του μοιραίου. Είν' όμως προτιμότερο κάποιες αλήθειες, να παραμένουνε καλά κρυμμένες. 

«ΜΑ, ΤΟ ΨΑΡΙ ΕΙΝΑΙ ΦΡΟΥΤΟ», του Γιάννη Φιλιππίδη

Εκδόσεις: Άνεμος (Οχτώ απρόβλεπτες ιστορίες για ενήλικους αναγνώστες, 2011)

Σελίδες: 120   

Τιμή: 9,90 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ένα χρυσόψαρο στήνει καβγά με τη δεσμώτη γυάλα του, μια ανάσα πριν από την επικείμενη αυτοκτονία του. Μια γάτα ανοιξιάτικης βεράντας μοιράζεται παρόν και παρελθόν, στη ροή μιας νύχτας εξομολογήσεων, συνάπτοντας δεσμό ζωής με άλλη μία γάτα εντελώς, μα εντελώς αλήτισσα. Ένας μικρούλης ρόδης βομβαρδίζει με ερωτήσεις τη μαμά ροδιά του, αδυνατώντας να προσδιορίσει ότι ο φόβος για το μέλλον, είναι στην κυριολεξία ο φόβος για το άγνωστο και όσα δεν προβλέπονται. Ένα πεύκο θαλάσσης κι ένα κυπαρίσσι τυπικού νεκροταφείου φυτρωμένα σε αρμυρή πλαγιά, ανακαλύπτουν τα καταθλιπτικά τους σύνδρομα κι εκτιμούν την αξία της ειρηνικής ζωής στην ύπαιθρο. Ένα μικρό αγόρι μιλάει με τη πανσέληνο για τον πατέρα που έφυγε νωρίς. Κάποιος Κοχύλης απολαμβάνει την παντοτινή αγάπη στην αφρισμένη αγκαλιά της νευρικής κυρίας Θάλασσας. Μια συμμορία φρούτα και λαχανικά εκτός εποχής, που στήνουν έναν αγοραίο καβγά στο περιθώριο μιας λαϊκής, και ένα δέντρο που ανακαλύπτει τη μαγική του ικανότητα να περπατά, ακολουθώντας την ανθρώπινη φυλή στην αλλοτριωμένη της καινούρια εποχή, συμπληρώνουν το ψηφιδωτό των οχτώ ιστοριών μας. Μια οικογένεια από πλάσματα, φυτά, στοιχεία της φύσης ή αντικείμενα χωρίς δικαίωμα λόγου, στήνουν ψιλοκουβέντα για τον κόσμο των ανθρώπων, τις νευρώσεις του, τις χαρές, τον έρωτα, τη μοναξιά, τα αδιέξοδα και τις ελπίδες, Λοιδωρούν ή ξεκαρδίζονται μ’ όσα μας βασανίζουν, τοποθετούνται απ’ την αρχή πάνω σε έννοιες κι αξίες ταλαιπωρημένες, βοηθούν να εστιάσουμε στα ουσιαστικά και όσα μας αξίζουν. Δεν κατηχούν, δε νουθετούν, δε μας κουνάν το δάχτυλο, δεν επιδιώκουν να πουλήσουν άποψη. Θέλουν μονάχα να μας πουν πως η ζωή είναι μια αλήθεια ακριβή, μια αξία ανεκτίμητη, σαν το ανυπόμονο φως που ξημερώνει κάθε μέρα από την αρχή.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:

http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2014/02/blog-post_13.html

«Ο ΕΡΑΣΤΗΣ, Η ΜΕΛΙΣΣΑ ΚΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟΥΛΙ “ΑΧ”», του Γιάννη Φιλιππίδη

Εκδόσεις: Άνεμος (Μυθιστόρημα, 2008)

Σελίδες: 512   

Τιμή: 17,50 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Αθήνα, 1999. Μια σπάνια ολική έκλειψη ηλίου, ένας Σεπτέμβρης ιδιαίτερα ζεστός. Ένα ποικιλόμορφο όσο κι ετερόκλητο σύνολο ανθρώπων που θα δεθεί με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Μια φαινομενικά νέα ακόμα γυναίκα, κυριαρχημένη από πλήθος νευρώσεων, που ξέχασε να ερωτευτεί. Μια κορυφαία Ελληνίδα τραγουδίστρια στο απόγειο της καριέρας της, βουλιαγμένη στη μοναξιά και τα χάπια. Ένα δεκαεννιάχρονο κορίτσι που έρχεται στην πρωτεύουσα, για ν' ακολουθήσει τα όνειρά του. Μια γάτα, με ταλέντο να πέφτει από ψηλά μπαλκόνια. Ένας εικοσιτριάχρονος που τον θέλουν όλες. Δύο πρωταγωνίστριες του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου, που ξεπήδησαν από άλλο βιβλίο, γιατί έχουν πολλά να πουν ακόμα. Μια πόρνη πολυτελείας, που σταμάτησε το επάγγελμα, αλλά βαρέθηκε πια να κάθεται. Μια καφετζού που δεν θα πιστέψει ποτέ στις υπερφυσικές δυνάμεις της, αλλά υπάρχουν στο μέγιστο βαθμό. Ένα πλήθος ιδανικοί ανύπαντροι άντρες και μια χούφτα αθεράπευτες κουτσομπόλες. 

 Τι δεν είπαμε; Α, ναι. Έναν μεγάλο σεισμό και τις ασταμάτητες μετασεισμικές του ακολουθίες. 

 Ένα απολαυστικό μυθιστόρημα γεμάτο χιούμορ και συναίσθημα, κομμάτι από τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. 

 Να μην ξεχάσω τον δραπέτη, μια αινιγματική μέλισσα κι ένα «αχ», που θα κρίνετε εσείς πόσο μικρούλι είναι κάθε φορά. »

«Ένας κόσμος ξεπηδά σαν απείθαρχη φλόγα από τις σελίδες αυτού του ζωντανού μυθιστορήματος. Παλιός κι ωστόσο καινούριος, συμπαγής αλλά και δυναμικά θρυμματισμένος, χρωματισμένος με αυθεντικά και ανεξίτηλα χρώματα. Αγάπη, ελπίδα, πίστη στο αύριο, αισιοδοξία, ανιδιοτέλεια. Ήθος και αξιοπρέπεια, αναλλοίωτες αξίες της ζωής. Όλα δοσμένα με βάθος ψυχαναλυτικό.» 

Χαριτίνη Ξύδη / Ποιήτρια

«Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΣΟΥ ΣΤΑ ΣΕΝΤΟΝΙΑ ΜΟΥ», του Γιάννη Φιλιππίδη

Εκδόσεις: Άνεμος (Μυθιστόρημα, 2006)

Σελίδες: 344   

Τιμή: 12 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Γεννημένη σ' έναν τυραννισμένο τόπο, μαθαίνει γρήγορα να αγαπά τη ζωή και τ' ανεκτίμητα δώρα της: τον έρωτα, την ευτυχία να ζει σ' έναν κόσμο που επέλεξε η ίδια, τα χρώματα και τις μυρωδιές γύρω της, τον αλήτη χρόνο, τους φόβους, τη δύναμή της να κοιτάει ψηλά ανασαίνοντας αρμύρες της θάλασσας και ξεστρατισμένους μικρούς θεούς. Συναισθηματικά σοφή από πάντα, με σκηνικό μια πατρίδα που χρόνο με το χρόνο αλλάζει δραματικά, διεκδικεί τις στιγμές της, αποφασίζοντας να ζήσει, να κερδίσει τα χρόνια, όλα τα χρόνια της. Και τι σχέση μπορούν να έχουν μεταξύ τους ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ, το κάστρο του Πλαταμώνα κι ένα μοιραίο γράμμα που δεν έφτασε πουθενά, ο ελληνικός κινηματογράφος και οι κρυφές σχέσεις των ανθρώπων του, το πρόσωπό της τετράστηλο στις εφημερίδες, ένα ερειπωμένο αρχοντικό έξω απ' τα Βίλια, τα παράξενα όνειρα, και η λαμπερή Φρόσω που δεν θα ξεκουραστεί ποτέ; Είναι η Βασιλική της καρδιάς μας. Η καλή ψυχή που κρύβουμε μέσα μας. Κι όλη η Ελλάδα, δυο τσιγάρα δρόμος...»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:

http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2014/03/blog-post_1431.html

Πολυσυμμετοχικά:

«Το προσωπικό μου θέατρο σκιών» (ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011).

«Προσωπογραφίες» (ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011).

Ανακαλύψτε ηλεκτρονικά τον συγγραφέα:

http://yannis-filippidis.blogspot.gr/

http://www.facebook.com/pages/Γιάννης-Φιλιππίδης/106119902779487?fref=ts

Περισσότερες πληροφορίες: www.anemosekdotiki.gr

• Eπικοινωνήστε με τον συγγραφέα:

https://www.facebook.com/Yannis.Filippidis.anemosekdotiki