Συνέντευξη με τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΤΡΙΚΟΥΝΑΚΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

κ. Κωνσταντίνος Τρικουνάκης

          Ένα βιβλίο που με κέρδισε ευθύς εξαρχής από τον ασυνήθιστο τίτλο του, «Μίστικο», και κατόπιν από το πραγματικό έργο τέχνης που έχει ως εξώφυλλο αλλά και την πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεσή του. Αποτελεί το πρώτο βιβλίο του Κωνσταντίνου Τρικουνάκη και σίγουρα είναι ένα δυναμικότατο και πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα του συγγραφέα, ο οποίος εισέρχεται στον ελληνικό λογοτεχνικό κόσμο με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Το «Μίστικο» είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα για τον 9^ο μ.Χ αιώνα και την κατάληψη της Κρήτης από τους Σαρακηνούς. Πρόσφατα, είχα διαβάσει ένα άλλο, εξαιρετικό ιστορικό μυθιστόρημα που αφορούσε την πολυετή πολιορκία του Χάνδακα και είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον να διαβάζω τώρα, μέσα από το εξαιρετικό βιβλίο του κ. Τρικουνάκη, για την δημιουργία του Χάνδακα από τους Σαρακηνούς και όχι μόνο. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που συνδυάζει πλείστες όσες ιστορικές πληροφορίες για μία σχετικά άγνωστη σε εμάς εποχή με μία ευφάνταστη και ευρηματική μυθοπλασία που καθηλώνει. Με την αφορμή, λοιπόν, της κυκλοφορίας του πρώτου μυθιστορήματος του κ. Τρικουνάκη «Μίστικο» από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, ο αγαπητός συγγραφέας είχε την καλοσύνη να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας». Τον ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που διέθεσε, του εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο έργο του και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις του, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα τον εξαίρετο κ. Τρικουνάκη!  

1) Αγαπητέ κ. Τρικουνάκη, τις θερμές μας ευχές για το νέο μυθιστόρημά σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, με τίτλο «Μίστικο». Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

     Το έναυσμα για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου, κι αφού είναι το πρώτο, σηματοδοτεί την είσοδό μου στον κόσμο της λογοτεχνίας σαν δημιουργός  πλέον, είναι αποκλειστικά και μόνο ένα πρόσωπο. Αγαπημένο πρόσωπο. Θέλοντας να «παίξω» με το επίθετό του, σκαρφίστηκα μια ιστορία που εξελισσόταν σε δεκατρείς αιώνες. Αρκετά υπερβολικό! Σύντομα διαπίστωσα ότι μπορούσα να καλύψω τα λίγα πρώτα χρόνια σε ένα αυτοτελές βιβλίο. Και ιδού!

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να σταχυολογήσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

     Η έμπνευση έχει τη μαγεία να μην αφήνει ίχνη από πού ξεπήδησε. Προσωπικά την αποδίδω στην πολυπλοκότητα λειτουργίας του ανθρώπινου εγκέφαλου, στα ερεθίσματα που προκαλεί μια εικόνα, μια λέξη, μια φαντασίωση. Οι χαρακτήρες, εφόσον δε μιλάμε για βιογραφίες, είναι δημιουργήματα του συγγραφέα: τους γεννά, τους εμπλέκει σε χαρές και βάσανα κατά βούληση, τους πληγώνει και τους θανατώνει, τους εξιδανικεύει ή τους καταβαραθρώνει και σχεδόν πάντα τους υποβάλει στο μαρτύριο του έρωτα. Η προσπάθεια να τους εντάξει κανείς σε πραγματικό ή φανταστικό πλαίσιο είναι ελαστική: ο συγγραφέας είναι ένας μικρός θεός που μπορεί να ορίσει τη μοίρα των ηρώων του. Στο «Μίστικο» διάλεξα αυστηρά να τους συμμορφώσω με το χρονικό πλαίσιο, όπως αυτό μου έγινε αντιληπτό από την έρευνα, μα μετά τους άφησα να πάρουν τη δίκη τους πνοή. Το «άφησα» ίσως έπρεπε να ειπωθεί «οδήγησα».

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

     Πιστεύω ότι οι διαφορετικές ενασχολήσεις, σωματικές ή πνευματικές, ξεκουράζουν με την εναλλαγή τους από την καταπόνηση των υπολοίπων. Το γράψιμο, όμως, δεν είναι απλά αυτό που λέμε καμιά φορά: «μικρός έγραφα στιχάκια». Παρότι κι εγώ μικρός έγραφα ανάλογα, μεγάλος διαπιστώνω ότι είναι μια επίπονη, απαιτητική και διόλου ερασιτεχνική ασχολία που επιτάσσει τη διάθεση χρόνου.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Στο νέο σας βιβλίο, το οποίο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, πόσο εύκολη, ή επώδυνη ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

     Φαντάζομαι ότι είναι απίθανο να μην  εισάγει ο συγγραφέας προσωπικά βιώματα, μικρής ή μεγάλης έκτασης και σημασίας. Στο μυθιστορηματικό πλαίσιο νομίζω ότι υπάρχει η ευελιξία να συμπεριλάβεις υποκειμενικές θέσεις, κυρίως με τη δράση και τα λόγια των ηρώων. Στο ιστορικό όμως μέρος, εγώ προσωπικά, επιδίωξα το αντικειμενικό, μολονότι οι πήγες δεν ήταν πάντα τέτοιες. Τέλος, δεν ήταν διόλου επώδυνο, ίσως επειδή θεωρώ ότι δεν διακατέχομαι από δογματισμούς που πρέπει να ξεπεραστούν.

5) Στο νέο βιβλίο σας έχετε καταπιαστεί με πολλά ενδιαφέροντα θέματα αν και κυρίως η μυθοπλασία σας πλαισιώνεται από πολλά και εξαιρετικά σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Ποιά θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

     Η μοναδική, άπειρη κι ανεξάντλητη πηγή ιδεών, είναι η ίδια η ζωή. Η ιστορία μας, οι σχέσεις μας με τους άλλους και το περιβάλλον, τα όνειρά μας, η επιθυμία να νικήσουμε το χρόνο, το θάνατο, τα ασφυκτικά πλαίσια του πλανήτη μας. Οι επιστήμες και οι γνώσεις, η ηθική και τα ανθρώπινα «θέλω», η καθημερινότητα και η ανάγκη για υπέρβασή της, η σύνεση μα και ο παραλογισμός είναι μοτίβα από το ίδιο υφάδι που χρησιμοποιούνται.  

     Ξεκινώντας την συγγραφική προσπάθεια, έμεινα εντυπωσιασμένος από το γεγονός του ότι μια τόσο λίγο γνωστή εποχή, ήταν ουσιαστικά μια μικρή αναγέννηση. Μια σκληρή μα φωτεινή περίοδος, γεμάτη νεωτερικές ιδέες ακόμα και σε θρησκευτικά θέματα. Παρότι φαίνεται αντιφατικό να μιλάς για θρησκεία και νεωτερισμό, παραμένει μια αλήθεια. Η ιστορία είναι μια αφήγηση υπέρβασης, της προσπάθειας των ανθρώπων να σπάσουν τα δεσμά που τους κρατούν καθηλωμένους, ν’ ανοίξουν τα φτερά του νου και της ψυχής.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

     Ίσως ακουστώ αυστηρός ή αυτό που αρνήθηκα προλίγου, δογματικός. Όμως το επιστημονικό υπόβαθρο, όχι με καμιά βαρυσήμαντη έννοια, αλλά τουλάχιστον σαν καλή γνώση του αντικείμενου, είναι απαραίτητο. Με ενοχλεί όταν σαν αναγνώστης πέφτω πάνω σε κοτσάνες.

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;  

     Μα και βέβαια η καλή (και η κακή) διάθεση θα αντικατοπτριστεί στο έργο. Θα γίνει έμπνευση, αέρας που φουσκώνει τα πανιά, θα πλάσει τις δυνατές σκηνές. Μόνο που ένα έργο δεν έχει μόνο δυνατές σκηνές. Έχει και μέρη που πρέπει να περιγράψεις, να προσεγγίσεις επιστημονικά και τα λοιπά, όπου χρειάζεται να «πυρώσεις καρέκλα». Να στρωθείς σε μια, τρόπω τινά, εξαναγκασμένη εργασία.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε μόνο στη δική σας γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;

     Με ενδιαφέρει η γνώμη των τρίτων. Αν μια σκέψη μου είναι ακατανόητη, αν μια σκηνή αστοχεί να αποδώσει αυτό που προτίθεμαι, αν η αφήγηση απομακρύνεται από την έστω και δημιουργημένη πραγματικότητα, τότε προτιμώ να το δω εγκαίρως. Αν η συγγραφή είναι ένας τρόπος επικοινωνίας του συγγραφέα με το κοινό, τότε οφείλει να βελτιστοποιήσει τη δυναμική της και συνεπώς και το αποτέλεσμα.

9) Από τα μυθιστορήματά σας υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τα βιβλία σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" κάποιων από αυτά;

     Έχει ειπωθεί ότι κανείς συγγραφέας δεν έμεινε ικανοποιημένος από το πρώτο του έργο σε βαθμό που να μην ήθελε να το αλλάξει αρκετά. Ομολογώ ότι σε ένα βαθμό ισχύει και για μένα, μολονότι είμαι ευχαριστημένος συνολικά από το αποτέλεσμα. Πέρα από την αρχική ιδέα, όσον αφορά στην ιστορία πίσω από την ιστορία, ο τίτλος είναι μια λέξη που ερωτεύτηκα όταν σκάλιζα ναυτικούς όρους, ιστιοπλοΐας κυρίως. Η αβίαστη σύνδεση του με το έργο ήταν ίσως από τα πιο απαιτητικά σημεία της προσπάθειας.

     Εκτιμώ ότι το δεύτερο βιβλίο, που θα πάρει σύντομα το δρόμο για το τυπογραφείο, είναι αρκετά πιο μεστό. Έχει επιπλέον κάποιες νότες από εντυπωσιακές επιστημονικές ιδέες της εποχής του, μια παράμετρος που εμένα τουλάχιστον με ενθουσιάζει.

10) Ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Τρικουνάκης βρίσκει το χρόνο να διαβάζει για δική του ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο του; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστης και γιατί;

     Ναι, το διάβασμα για τη δική μου ευχαρίστηση είναι ανέκαθεν μέρος της ζωής μου. Άσχετα συνθηκών ή διάθεσης, η ανάγνωση είναι κορυφαία απόλαυση. Λυπούμαι καμιά φορά που ακούω γνωστούς να λένε ότι δεν διαβάζουν, το θεωρώ σαν ένα είδος κατάρας.

     Διαβάζω οτιδήποτε, αρκεί να έχει κάτι να πει και να είναι παρουσιασμένο έγκυρα. Όπως ξαναείπα με ενοχλούν οι κοτσάνες. Το να συμφωνώ με τις θέσεις των ηρώων ή του γράφοντος δεν έχει σημασία. Όμως, το μυθιστόρημα καταλαμβάνει ένα μικρό μέρος των αναγνωστικών μου αναγκών. Το υπόλοιπο καλύπτεται από ιστορικά έργα, μαθηματικού ή επιστημονικού περιεχομένου οποιουδήποτε είδους.

11) Θυμάστε το πρώτο σας ανάγνωσμα το οποίο σας "παρέσυρε" στον κόσμο της λογοτεχνίας; Υπάρχει κάποιο απόφθεγμα από βιβλίο το οποίο να καθόρισε την μετέπειτα ζωή σας; Έχετε δεχθεί κάποιες επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

     Όχι, δεν ανακαλώ τις πρώτες επιρροές που πιθανόν προέρχονται από κόμικς ή βιβλία τσέπης τα όποια ούτε τώρα υποτιμώ.

     Αποφθέγματα και φράσεις που μου έμειναν και σε κάποιο βαθμό καθόρισαν το τρόπο σκέψης μου, υπάρχουν άφθονα. Πολλές φορές για μια και μόνο φράση το βιβλίο ανέβηκε ψηλά στην εκτίμησή μου. Αυτό όμως που περισσότερο με επηρεάζει είναι η καθαρότητα σκέψης και οι φρέσκες ιδέες ορισμένων συγγραφέων. Αντιπαθώ τις βαρύγδουπες εκφράσεις που στην ουσία δεν λένε τίποτα, χωρίς να τις μπερδεύω με άλλες που εξ’ ανάγκης χρησιμοποιούν δύσκολους όρους και περίτεχνη γλώσσα.

     Για τις επιρροές από τρίτους συγγράφεις δε μπορώ να απαντήσω. Θεωρώ ότι έχω έναν δικό μου τρόπο γραφής, που συχνά έρχεται σε σύγκρουση με τις επιταγές της σύγχρονης δημιουργικής γραφής. Μένει να το πουν οι αναγνώστες και τα ως τώρα σχόλια λένε ότι θυμίζω Wilbur Smith…

12) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να είχατε συγγράψει εσείς;

     Απερίφραστα ο Richard Dawkins. Παρότι ασχολείται με  εκλαϊκευμένη επιστήμη, το μεστό κείμενο, η απλότητα με την όποια αναλύει δύσκολα θέματα και η αντικειμενική του ματιά με κερδίζουν. Από τα ελληνικά πάλι, θα έφτανα στο άλλο άκρο θεωρώντας τον «Ερωτόκριτο» κορυφαίο έργο, όχι μόνο για τον πλούτο των λέξεων και τη ροή της ιστορίας που δεν κομπιάζει ποτέ, αλλά και για τον παλμό που αναδύεται από το δεκαπεντασύλλαβο και γίνεται κύμα που παρασύρει τον αναγνώστη.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

     Όταν επισκέφτηκα ένα χώρο που περιγράφω, αυτόν της Γόρτυνας, διαπίστωσα ότι η φαντασία συμπληρώνει γενικά λάθος τις γνωστικές ελλείψεις μας. Οι ρωμαϊκοί δρόμοι που σώζονται με τη γνωστή τους τεχνική και τέχνη, δυο πόδια πλάτος ακριβώς, έχουν σκαλοπάτια ακόμα και σε πολύ μικρές κλίσεις του εδάφους. Αυτά τα δυο στοιχεία λοιπόν, πλάτος και σκαλιά, δείχνουν με βεβαιότητα ότι την εποχή εκείνη (9^ος αιώνας) δεν χρησιμοποιούντο τροχοφόρα (άμαξες, κάρα και τα λοιπά). Θα το συνοψίσω λοιπόν απλά: όσο περισσότερο ταξιδέψει κανείς, τόσο πιο πιστά θα αποδώσει στις περιγραφές του.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

     Υποθέτω ότι για τη πλειονότητα οι πειραματισμοί θα ήταν εξαιρετικά δύσκολοι. Με την έννοια του ότι ακόμα και ταλαντούχοι στο γράψιμο, δε είναι δυνατό να έχουν εντρυφήσει σε πολλές θεματολογίες ή να μπορούν να τις χειριστούν αξιοπρεπώς. Από τη στιγμή που αυτό συμβαίνει όμως, τότε, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν. Μπορώ να θυμηθώ το «A whiff of death», ένα εξαιρετικό αστυνομικό μυθιστόρημα, από τον γίγαντα της επιστημονικής φαντασίας τον Isaac Asimov.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "αφυπνίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι απλά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

     Μα ναι! Και θέλω να πιστεύω ότι όλοι προσπαθούν να προβληματίσουν, να προκαλέσουν σκέψεις και συναισθήματα πάνω στα γραφόμενά τους. Η διαφορά είναι το πλάτος και το βάθος το οποίο τελικά επιτυγχάνουν, σε συνδυασμό με το πόσο ευχάριστο είναι και μη κουραστικό το ανάγνωσμα.

     Τα δικά μου μηνύματα, δεν έχουν άλλο περιορισμό παρά αυτόν της ημιμάθειάς μου. Τις περισσότερες φορές δεν προτείνω καν μια λύση ή απάντηση. Προκαλώ και προσκαλώ τον αναγνώστη να πάρει ενεργό μέρος, να γίνει κομμάτι του έργου και να προσπαθήσει να απαντήσει τα ερωτήματα και τα διλήμματα. Επομένως, αυτή η συμμέτοχη αυξανομένη από τον πιο απλό αναγνώστη στον πιο απαιτητικό, θα καλύψει ένα μεγάλο εύρος αναγνωστικού κοινού.

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για έναν συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

     Είπα και παραπάνω ότι η ίδια η ζωή είναι η πηγή ιδεών. Συνεπώς η σημερινή ζωή, που δεν περνά τα καλύτερά της στη χώρα μας, αλλά δεν είναι και χειρότερη από αυτήν σε άλλες εποχές με τις όποιες έχουν ασχοληθεί συγγραφείς, είναι το ίδιο ή και περισσότερο πρόσφορη. Επιπλέον, η «φυγή» μπορεί να μη χρειάζεται πλέον τα εισαγωγικά αφού ίσως μια νέα θεώρηση των όσων συμβαίνουν μπορεί να απελευθερώσει πρακτικές και δυνάμεις θετικές. Ποιός λέει ότι σε μια δύσκολη εποχή δε συμβαίνουν και υπέροχα πράγματα; Ότι σταματάς να δημιουργείς, να ερωτεύεσαι, να ονειρεύεσαι;

17) Στην σύγχρονη πραγματικότητα και στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας ποιά θεωρείτε πως είναι η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει τελικά το βιβλίο κρίση στη χώρα μας ή διεθνώς και τί θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο προσιτό στο αναγνωστικό κοινό και ιδιαίτερα στους νέους;

     Η κρίση του βιβλίου είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα για να αναπτυχτεί σε μερικές σειρές. Νομίζω ότι ένα ουσιώδες πρόβλημα είναι η ποιότητα της πληθώρας των βιβλίων και η δυσκολία ανάδειξης των «καλών». Η αντιπαλότητα του βιβλίου με τα ψηφιακά μέσα που με τρόπο καρκινωματώδη διεκδικούν να μονοπωλήσουν την ανθρωπινή επικοινωνία, αισιοδοξώ ότι απλά θα οδηγήσει σε καλύτερα βιβλία. Αν παρόλα αυτά σε ακραία περίπτωση οδηγήσουν το βιβλίο σε εξαφάνιση, τότε εκ του αποτελέσματος έχει κερδίσει ο καλύτερος. Ο καλύτερος με την απολυτά Δαρβινική έννοια, εκείνος που έχει την ικανότητα να επιβιώσει.

18) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε αυτό από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

     Όχι, είχα ήδη τις πρώτες εντυπώσεις από διαφορετικά είδη αναγνωστών. Πίστεψα ότι μπορούσε να σταθεί επάξια. Βέβαια η αποδοχή του είναι ένα πολύπλοκο θέμα που ολίγον εξαρτάται από την λογοτεχνική του άξια, πολύ περισσότερο όταν αφορά στα πρώτα βήματα ενός συγγραφέα.

     Η θεματολόγια των βιβλίων σίγουρα μπορεί να τα ωθήσει ή να γίνει ανασταλτικός παράγοντας. Αδίκως πιστεύω, γιατί ένα καλό όπως κι ένα κακό βιβλίο, μπορεί να έχει οποιονδήποτε θεματολόγιο μανδύα. Μάλιστα, συχνά ο συγγραφέας με τη επιλογή του είδους και του θέματος μπορεί να υπερβαίνει αδυναμίες του, που μπορεί να έχει στη ανάπτυξη χαρακτήρων, στη δημιουργία πλοκής ή ατμόσφαιρας, στην επιστημονικότητα και άλλα. Θεωρώ, λοιπόν, ως το μεγαλύτερο όνειρο κάθε συγγραφέα την απελευθέρωση από τη θεματολογία.

19) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

     Όποιος έχει κάτι να πει, ας μη διστάσει να το κάνει. Ας διαλέξει τον τρόπο που αυτός επιθυμεί, χωρίς όμως να ξεχνά πως και ο αναγνώστης διατηρεί το δικαίωμα να κρίνει και να προκρίνει ή να απορρίπτει. Χρειάζεται δουλειά, υπομονή και επιμονή μέχρι να εκδοθεί. Μετά την έκδοση, κατά τη εβδόμη ημέρα, δυστυχώς δεν θα ξεκουραστεί. Θα χρειαστεί μια μεγαλύτερη δόση από τα ίδια. Τέλος, όποιος θέλει να γράψει για οικονομικούς λογούς, μάλλον θα απογοητευτεί.

20) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία και ειδικότερα, στο νέο μυθιστόρημά σας «Μίστικο», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

     Σας ευχαριστώ και γω. Ήταν χαρά μου.

     Το επόμενο έχει ήδη τελειώσει κι αποτελεί μια αυτοτελή συνέχεια του πρώτου, καθώς ο αρχικός σκοπός είναι να καλυφτούν τα εκατόν τριάντα χρόνια ύπαρξης του Κρητικού Εμιράτου. Μεγάλο δέλεαρ αποτελούν για μελλοντική προσπάθεια, τα οικογενειακά γράμματα που έπεσαν στα χέρια μου της δεκαετίας του ’20, με συνταρακτικές αποκαλύψεις για την εποχή των εκούσιων και μη, ανταλλαγών πληθυσμών.

Βιογραφία Κωνσταντίνου Τρικουνάκη:

Ο Κωνσταντίνος Τρικουνάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Χανιά. Είναι συγγραφέας κι εραστής του απλού. Ξεκίνησε να γράφει για να δείξει ότι, στην πορεία της Ιστορίας, δεν έγιναν όλα όπως τα πιστεύουμε. Είναι ειδικός στην Πρόληψη και Διαχείριση Φυσικών και Τεχνολογικών Καταστροφών, ενώ έχει παρακολουθήσει επιτυχώς μαθήματα Ψυχολογίας στο Duke University και Νευροοικονομίας στο Higher School of Economics μέσω της πλατφόρμας Coursera. Είναι ιδρυτικό μέλος του «Ανοιχτού Κύκλου», συλλόγου προβληματισμού των Χανίων, και αρθρογραφεί στον τοπικό τύπο και στον έγκυρο λογοτεχνικό ιστότοπο literature.gr. Είναι μέλος του ομίλου αθλητικού μπριτζ της Βουλιαγμένης, άθλημα στο οποίο έχει διακριθεί. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα, αλλά ταξιδεύει συχνά –ιδιαίτερα στα Χανιά.

Εργογραφία Κωνσταντίνου Τρικουνάκη:

«ΜΙΣΤΙΚΟ» (2017)

Εκδόσεις: Κλειδάριθμος

Σελίδες: 448

Τιμή: 13,95 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ένα συναρπαστικό ιστορικό μυθιστόρημα στα χρόνια του Κρητικού Εμιράτου

Κρήτη, 9ος αιώνας μ.Χ. Καράβια των Σαρακηνών εμφανίζονται στον ορίζοντα και πλησιάζουν το νησί.

Οι κάτοικοι του νησιού –χριστιανοί και εθνικοί– αναμένουν με ανησυχία, παρότι συνηθισμένοι σε επιδρομείς και εισβολείς, αυτό που τους επιφυλάσσει η μοίρα. Δύο αδέλφια, ο Λέων και η Άρτεμη, αγωνιούν κι αυτοί για τη μοίρα του τόπου και τη δική τους. Εκείνος δεινός πολεμιστής, άλλοτε στο πλευρό των Βυζαντινών κι άλλοτε όπου του υπαγορεύει η συνείδησή του, εκείνη ιέρεια της θεάς Άρτεμης, στο στόχαστρο των χριστιανών.

Η απόβαση των Σαρακηνών θα αλλάξει τις ζωές τους για πάντα –ο Λέων θα γίνει χριστιανός και καπετάνιος, η Άρτεμη θα δέσει τη ζωή της μ’ έναν Σαρακηνό πρίγκιπα– και θα τους στείλει σε διαφορετικούς κόσμους που, καθώς συγκρούονται, θα τους παρασύρουν σε άγνωστα μονοπάτια: στον πλούτο, τη δύναμη, την απώλεια, την αυτογνωσία…

Ο συγγραφέας με τη σαγηνευτική γραφή του ζωντανεύει μια ταραγμένη εποχή, όπου οι κατακτητές άλλαζαν συχνά, η καθημερινότητα στις πόλεις και τους αγρούς ήταν σκληρή, και η μοίρα των ανθρώπων πέρα για πέρα απρόβλεπτη…»