«ΤΑ ΚΑΤΑ ΑΙΓΑΙΟΝ ΠΑΘΗ», του Κώστα Αρκουδέα – Γράφει η Λία Μίλτου

«ΤΑ ΚΑΤΑ ΑΙΓΑΙΟΝ ΠΑΘΗ», του Κώστα Αρκουδέα – Γράφει η Λία Μίλτου

Εκδόσεις: Καστανιώτη

Σελίδες: 304

Τιμή: 9,54 €

Τη συγγραφική πένα του Κώστα Αρκουδέα τη γνώρισα με το εξαιρετικό βιβλίο του «Το Χαμένο Νόμπελ», αφιερωμένο στον Νίκο Καζαντζάκη, τον μεγάλο ποιητή και λογοτέχνη που λάτρευα από τα μαθητικά μου χρόνια, όταν το κατεστημένο τον πολεμούσε άγρια και οι σκοταδιστές του έριχναν το «ανάθεμα», με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν κρυφά τα βιβλία του!

Είχα απολαύσει τότε το δοκίμιο του συγγραφέα και τώρα αισθάνθηκα περισσή ικανοποίηση, που θα γινόμουν κοινωνός ενός νέου βιβλίου του, παλαιότερου σε επανέκδοση, τα «Κατά Αιγαίον Πάθη». Το περίμενα ανυπόμονα, γιατί ο τίτλος και μόνο με προϊδέαζε σε ένα μαγευτικό ταξίδι.

Όταν το πήρα στα χέρια μου, κοιτώντας το εξώφυλλο και πριν ακόμα το ανοίξω, άρχισε να μου φυσά το αεράκι του Αιγαίου: «… θέλησα να πιάσω μια χούφτα θάλασσα κι έτρεξε ανάμεσα στα δάχτυλά μου, χωρίς να ξεβάψει….». Ο λογοτέχνης Αρκουδέας μου δείχνει τα πρώτα διαπιστευτήριά του!

Δεν έπεσα έξω, όταν βλέποντας τις αναρτήσεις του στο Facebook, σχημάτισα ένα πορτρέτο ανθρώπου συναισθηματικού και ονειροπόλου, λάτρη της ποίησης, της ζωγραφικής, της μουσικής, της λογοτεχνικής γραφής! Και αρχίζει το ταξίδι του, δίνοντας στον ήρωά του το όνομα Γιώργος Ρώμας, ένα ταξίδι σαν αυτοβιογραφικό οδοιπορικό από τη Γαύδο ως την Πάτμο. Ο πηγαιμός στη Σαντορίνη, το νησί των ηφαιστείων και της μεγαλόπρεπης Καλντέρας με γοητεύει, όπως και η γνωριμία με τον Ασπρογένη  «… με τα στρογγυλά γυαλιά του και τον πελώριο όγκο του, έμοιαζε με γέρο-χίπη, ίσως ακόμα και με Πέρση ευνούχο σε χαρέμι….». Μαγευτικές περιγραφές από το ηλιοβασίλεμα στην Οία, που στέκεται περήφανα στην κορυφή και ατενίζει τα άλλα νησιά στα πόδια της.

Πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο Μπαλής, ένας σύγχρονος «Ζορμπάς». Άνθρωπος των αντιθέσεων και δέσμιος των παθών του, με τις προσωπικές του πεποιθήσεις για την γυναίκα και τον άντρα, με τη δική του φιλοσοφία για τη ζωή και μια ιδιότυπη ερμηνεία για όλες τις εκφάνσεις της. Η θυελλώδης περιπλάνησή του κορυφώνεται με μια άγρια ιστορία. Με Μύστη τον ίδιο, ο Ρώμας και τρεις γυναίκες, η Κάτια, η Αντριάνα και η Μαρίλια, βυθίζονται σε μια «Μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων»!

Οι σελίδες κυλούν σαν γάργαρο νερό, μεθούν σαν την Σαντορινιά σαγκρία, μια μοναδική εμπειρία ανάγνωσης με φιλοσοφικές αναζητήσεις. Με συνεπαίρνει ο λόγος του συγγραφέα και παρόλο που σοκάρει πολλές φορές, δεν μου κάνει καρδιά να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου. Με αιφνιδιάζει η ρητορική του, ίσως είναι πάνω από τις προσδοκίες μου, ίσως διαβάζω παραβατικές συμπεριφορές, που δεν μπορούσα να φανταστώ. Μπροστά στα μάτια μου παρελαύνουν οι «Σαμάνοι του Αιγαίου», ο Μπαλής, ο Ασπρογένης, ο Κάκος, ο Φραγκίσκος, με την πολυτάραχη ζωή τους στην Αφρική με τους «Ανθρώπους-πάνθηρες» και στη μακρινή Ινδία με τους Σαμάνους. Και τέλος η Ρέα, η μοιραία γυναίκα, η καλλονή και καταλύτης της ιστορίας!

Δεν θα επεκταθώ στην παραπέρα ανάλυση του μύθου. Θα μπορούσα να γράψω πολλές σελίδες, γιατί σαν χείμαρρος ορμητικός ορμούν οι λέξεις, αρπάζουν τον αναγνώστη και τον ανεβάζουν σε άλλη διάσταση. Μόνο τούτο θα πω: Ο Αρκουδέας είναι πλέον ένας σύγχρονος λογοτέχνης και μας δίνει δείγματα γραφής που πρέπει και είναι υποχρεωμένος να μας τα συνεχίσει με όλο και καλύτερα αναγνώσματα. Το  λέει η καρδιά του και όταν η καρδιά υπαγορεύει, η φαντασία γράφει. Και ο καλός συγγραφέας το αποδεικνύει ότι ξέρει να γράφει.

Για να ξέρεις να γράφεις, έλεγε ο Έζρα Πάουντ, πρέπει να έχεις διαβάσει και για να ξέρεις να διαβάζεις, πρέπει να έχεις ζήσει!...

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ο Γιώργος Ρώμας φτάνει στη Θήρα λίγο μετά τον Δεκαπενταύγουστο. Σκοπεύει να κάνει ένα μικρό πέρασμα από το νησί και να συνεχίσει την περιήγησή του, αλλά τελικά θα μείνει πολύ περισσότερο. Κοιτάζει τώρα τη χαρακιά που του έχει αφήσει: ένα βαθύ αυλάκωμα που γίνεται πιο έντονο όταν χαμογελάει. Όσο βαθύ και αν είναι, όμως, δεν συγκρίνεται με τα σημάδια μέσα του, που δεν διαφέρουν από αυτά της Σαντορίνης.

Τα κατά Αιγαίον πάθη ξεκινούν σαν μια ανέμελη περιπλάνηση στα αιγαιοπελαγίτικα νησιά και καταλήγουν να εξερευνούν τις πιο σκοτεινές πτυχές των ερωτικών σχέσεων. Ένα μυθιστόρημα βιωματικό, σχεδόν αυτοβιογραφικό, με ήρωες που ο συγγραφέας γνώρισε κατά τη διάρκεια της μακράς παραμονής του στη Θήρα. Πολυπρόσωπη εξιστόρηση με βασικό πρωταγωνιστή τον Μπαλή, που γοητεύει τον αφηγητή με το πάθος του για ζωή. Οι αληθινοί πρωταγωνιστές, ωστόσο, είναι τα τέσσερα στοιχεία της φύσης. Η θάλασσα του Αιγαίου, άγρια και απρόβλεπτη, ο άνεμος που συνομιλεί με τις καρδιές των ανθρώπων, τα ηφαίστεια που κοχλάζουν, έτοιμα ανά πάσα στιγμή να εκραγούν, και τέλος, το αλάτι της γης που πέφτει στις πληγές των ηρώων και τις καίει.»