«ΕΝΑ ΔΡΑΜΙ ΔΥΝΑΜΗΣ», του Γεωργίου Τζιτζικάκη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΕΝΑ ΔΡΑΜΙ ΔΥΝΑΜΗΣ», του Γεωργίου Τζιτζικάκη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Ωκεανίδα

Σελίδες: 440

Τιμή: 14 €

          Η πρώτη μου γνωριμία με τον χαρισματικό Γεώργιο Τζιτζικάκη έγινε διά ζώσης σε μία παρουσίαση του προηγούμενου, εκπληκτικού βιβλίου του με τον αξέχαστο τίτλο «Τ’ Αηδονιού Το Δάκρυ» και κατόπιν τον γνώρισα και μέσα από το συγγραφικό του έργο. Το προαναφερθέν βιβλίο του με εξέπληξε, καθώς είχα πολλά χρόνια να διαβάσω ένα τόσο συναρπαστικό μυθιστόρημα το οποίο να έχει συγγράψει ένας τόσο νέος συγγραφέας. Τελειώνοντας, όμως, πρόσφατα και το τελευταίο μυθιστόρημά του από τις εκδόσεις Ωκεανίδα με τίτλο «Ένα Δράμι Δύναμης» πραγματικά εντυπωσιάστηκα! Από το εξώφυλλο ακόμα, για την σημασία του οποίου αναρωτιόμουν πριν την ανάγνωσή του, αλλά μετά από αυτήν θεώρησα ως το πιο ταιριαστό, έως την εκπληκτική, δυνατή και ασυνήθιστη για τα ελληνικά δεδομένα υπόθεσή του. Δεν γνωρίζω πόσα "δράμια δύναμης" κατέχει ο αγαπητός συγγραφέας σαν χαρακτήρας, όμως, αυτό για το οποίο μπορώ να σας βεβαιώσω είναι πως διαθέτει πολλά "δράμια συγγραφικού ταλέντου", το οποίο του επέτρεψε να μας προσφέρει ένα τόσο διαφορετικό σε θέμα και συγγραφικό στυλ βιβλίο από το προηγούμενό του, ενώ είμαι βέβαιη πως έχει ακόμα να μας προσφέρει πολλά ακόμα αξιόλογα έργα.

          Όσοι έχετε διαβάσει την αλησμόνητη περιπέτεια των Αηδονάκηδων στο προηγούμενο βιβλίο του συγγραφέα μην κάνετε το λάθος να περιμένετε κάτι παρόμοιο από το νέο του μυθιστόρημα και όσοι δεν έχετε διαβάσει ακόμα το παραπάνω μυθιστόρημα μην παρασυρθείτε και θεωρήσετε πως αυτό εδώ είναι το σύνηθες ύφος και η θεματολογία με τα οποία ο αγαπητός Γεώργιος Τζιτζικάκης μας παρασύρει σε αναγνωστικά ταξίδια. Το «Ένα Δράμι Δύναμης» είναι ένα βιβλίο συγκλονιστικό, σκληρό και βίαιο από τη φύση του, γι’ αυτό και αλησμόνητο, το οποίο θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει πως πραγματεύεται τις ημέρες και τα έργα ενός μπράβου της νύχτας, ενός "φουσκωτού", ενός ανθρώπου κατά πάσα πιθανότητα ασυνείδητου, με εγκληματικές τάσεις και απόντες ηθικούς φραγμούς…. Είναι, όμως, πράγματι έτσι ή κάποιες φορές η επιφάνεια, το "περίβλημα" κρύβει κάποιον άλλο χαρακτήρα, λιγότερο βίαιο, περισσότερο ευσυνείδητο και ίσως πιο ευαίσθητο από όσο θα μπορούσαμε ποτέ να υποθέσουμε; Μήπως μια δίμετρη "πολυκατοικία" χτισμένη με σιδερένιους μύες, μια "αρκούδα", ένα "μοσχάρι (beef)" της νύχτας, ένας "γορίλας" συνηθισμένος στο αίμα και το έγκλημα μπορεί κάτω από αυτό το αδιαπέραστο περίβλημα να κρύβει ένα μικρό σκαντζοχοιράκι με κοφτερά αγκάθια στην επιφάνειά του αλλά με ένα μαλακό και ευαίσθητο σώμα καλά θωρακισμένο από κάτω;    

          Ο συγγραφέας μας παρασύρει σε ένα ταξίδι στα "άδυτα των αδύτων" της σκοτεινής και επικίνδυνης νύχτας της σύγχρονης, "πληγωμένης" από την κρίση Αθήνας όπου ανθεί το έγκλημα, η πορνεία, η διακίνηση ναρκωτικών, οι πληρωμένοι αστυνομικοί και τα αιματηρά ξεκαθαρίσματα λογαριασμών μεταξύ των ελλήνων και ξένων νονών της νύχτας, οι οποίοι δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να γίνουν "κεφάλια" στη θέση των προηγουμένων. Με ξεναγό τον δίμετρο μπράβο με το παρατσούκλι Νο (από το No Talk), ή αλλιώς Στίβι, από την Καστοριά, μπαίνουμε στον αμαρτωλό κόσμο της νύχτας της πρωτεύουσας όπου άτομα λιγότερο ή περισσότερο επικίνδυνα αγωνίζονται να επιβιώσουν, να επικρατήσουν, να πλουτίσουν ή να βγάλουν μία ακόμη νύχτα μέσα σε ένα σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα που έχει τους δικούς του νόμους, αυτούς του αίματος και της βίας. Με γλώσσα και ορολογία που θα χρησιμοποιούσε πράγματι ένας άνθρωπος ζυμωμένος μέσα στη νύχτα, χωρίς σεμνοτυφίες και περιττές ή παράταιρες ωραιοποιήσεις, ο Γεώργιος Τζιτζικάκης μας μιλά για τους "σεβινιέ", τα "δέντρα", τους "ξυλοκόπους", τα "κοκοράκια", τους νταβάδες, τα "σπίρτα", τα "κεφαλόφιδα" και τόσα άλλα ακόμα… Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι οι οποίοι δεν ανήκουν σε καμία κατηγορία, καθώς μπορεί να αναλαμβάνουν την προστασία των νονών της νύχτας και να καθαρίζουν κάθε είδους "βρωμιά" που αυτοί αφήνουν πίσω τους, αλλά εξακολουθούν να κρύβουν βαθιά μέσα τους μια στάλα συνείδησης και κάποια ίχνη εντιμότητας και, κυρίως, δεν έχουν απολύτως τίποτα να χάσουν, άρα πιθανότατα είναι και οι πιο επικίνδυνοι από όλους.

          Στο «Ένα Δράμι Δύναμης» θα συναντήσετε τύπους άκρως επικίνδυνους όπως ο Νερουλάς ή Waterman ή Ανακόντα, τύπους διεφθαρμένους μέχρι το κόκκαλο που δεν τους υποψιάζεται κανείς σαν τον Σάμμυ, τύπους με κιλά μυών αλλά "μυαλό κουκούτσι" σαν τον Ρόκυ, τύπους αδίστακτους σαν τον Ρουμάνο, τύπους που ζητούν εκδίκηση μέσω των παράνομων διόδων του νομικού συστήματος σαν τον Στάθη αλλά και τρυφερές υπάρξεις, σαν την Τζίνα, την Κέλυ και την Χάνεϊ, που αναζητώντας μια καλύτερη μοίρα έπεσαν μέσα στην "λάσπη της νύχτας" και απλά επιβιώνουν πουλώντας και ευτελίζοντας την ίδια τους την ύπαρξη… Ο Γεώργιος Τζιτζικάκης μας αποδεικνύει με αυτό το μυθιστόρημά του ότι κάποιες φορές τα φαινόμενα απατούν και ότι κάποιοι άνθρωποι ανυπεράσπιστοι μπορούν να θωρακίσουν τον εαυτό τους με όλα τα παραπάνω ώστε να επιβιώσουν με κάθε τίμημα, έστω και αν ο δρόμος που επιλέγουν για να πορευτούν δεν είναι ο συνηθισμένος ούτε ο πλέον αποδεκτός. Όμως, όσο και αν αυτή η λάσπη, αυτό το λερό μείγμα αίματος, άσπρης σκόνης ή αλλιώς κοκό, και εγκλήματος που προσκολλάται σταδιακά επάνω τους, κι έχει γίνει ένα με την επιφάνειά τους μολύνοντας και στιγματίζοντάς την, αν κάποιος μπει στον κόπο να ξύσει την επιφανειακή βρωμιά τότε θα εκπλαγεί με τα καθαρά και αμόλυντα σημεία που μπορεί να βρει από κάτω.

           Με καλοστημένη πλοκή, άφθονες ανατροπές, απαραίτητα φλας μπακ, ώστε να γίνουν κατανοητές όλες οι πτυχές του πολυδιάστατου χαρακτήρα του ήρωά του Νο, και αυθεντική μαφιόζικη ατμόσφαιρα που θα ζήλευε ακόμα και ο Μάρτιν Σκορτσέζε, ο συγγραφέας μας παραδίδει μια ιστορία σύγχρονη, συναρπαστική, σκληρή και βίαιη αλλά άκρως αληθοφανή και αρκετά ελπιδοφόρα, η οποία δεν θα αφήσει κανέναν αναγνώστη ασυγκίνητο. Οφείλω πολλά και θερμά συγχαρητήρια στον Γεώργιο Τζιτζικάκη για αυτό το τόσο διαφορετικό και αλησμόνητο βιβλίο του το οποίο θα απολαύσουν όλοι οι λάτρεις της γνήσιας περιπέτειας. Διαβάστε το, Φίλοι μου! 

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ευχή σ’ το δίνω, μη βρεθείς στην ανάγκη των ξένων… Μόνο η μάνα σου και ο πατέρας σου είναι δικοί σου άνθρωποι· κι αν κάνουν κάποτε μια χαζομάρα, βρες το κουράγιο και συγχώρεσέ τους, γιατί οι ξένοι, να το θυμάσαι, οι ξένοι είναι πιο παγωμένοι κι από τους χειρότερους κακούς».

«Καστοριά-Βόλος-Χανιά-Αθήνα, το οδοιπορικό επιβίωσης ενός παιδιού στους δρόμους. Με άλλο όνομα τον φώναζε η μάνα του, η Καλλιόπη, με άλλο τον έμαθε η νύχτα να απαντά. Ο ήρωάς μας θα δώσει τη μεγαλύτερη μάχη του για να κρατήσει ζωντανό το παιδί που κουβαλά κρυμμένο μέσα του. Ποτέ δεν ξέχασε το άδικο που τον στιγμάτισε, και σήμερα, χρόνια μετά, το ίδιο αγρίμι μέσα του ζητά να αναμετρηθεί με την κόλαση για να βρει λύτρωση και ελπίδα για αγάπη. Όταν τα ’χεις χάσει όλα, όταν όση δύναμη κι αν έχεις νιώθεις πως δεν αρκεί, κάνεις κουράγιο, τόσο πολύ κουράγιο, που ούτε κι εσύ ο ίδιος δεν πιστεύεις στις αντοχές σου∙ εκείνες τις στιγμές όμως, μονάχα ένα δράμι δύναμης σου λείπει για να συμπληρώσεις την ισχύ σου, να αντεπιτεθείς και ν’ αλλάξεις ολόκληρη τη ζωή σου. Μονάχα ένα δράμι…»