Συνέντευξη με την ΕΥΔΟΚΙΑ ΣΤΑΥΡΙΔΟΥ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

κ. Ευδοκία Σταυρίδου

          Την αγαπητή κ. Σταυρίδου είχα την χαρά και την τιμή να την γνωρίσω από κοντά στην πρώτη επίσημη παρουσίαση του εξαιρετικού μυθιστορήματός της «Κάποτε Στη Μυτιλήνη», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός. Πέρα από το γεγονός ότι βασίζεται σε μία αληθινή ιστορία, με μάγεψε από τον τίτλο του ακόμα, καθώς κατάγομαι κατά το ήμισυ από την πανέμορφη Λέσβο. Διαβάζοντας αυτό το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως ενθουσιάστηκα ακόμα περισσότερο με την λιτή, μεστή και ολοζώντανη γραφή της, με την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πλοκή του μυθιστορήματος και την πιστή απεικόνιση της εποχής, των τοποθεσιών και των νοοτροπιών της κλειστής κοινωνίας του νησιού. Ήταν επομένως ιδιαίτερη χαρά και τιμή η παραχώρηση της παρούσας συνέντευξης από την συγγραφέα στους «Φίλους Της Λογοτεχνίας». Την ευχαριστώ από καρδιάς για τον χρόνο που διέθεσε για να απαντήσει στο ερωτηματολόγιό μου, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο υπέροχο βιβλίο της και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την εξαίρετη κ. Ευδοκία Σταυρίδου!

1) Αγαπητή κ. Σταυρίδου, τις θερμές μας ευχές για το νέο, εκπληκτικό μυθιστόρημά σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός, με τίτλο «Κάποτε Στη Μυτιλήνη». Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια κυρία Τσαλαπάτη. Είναι κάποια πράγματα που σε καλούν χωρίς ποτέ να τα έχεις συνειδητά σκεφτεί. Ένα τέτοιο κάλεσμα ήταν που με οδήγησε στην εφηβεία μου να διοχετεύσω τα συναισθήματά μου στο χαρτί. Να λυτρωθώ από αυτά και ταυτόχρονα να τα αποδεχτώ. Γιατί scripta manent. Ό,τι γράφεις γίνεται περισσότερο συνειδητό και ακόμα και στην περίπτωση που αποφασίσεις να το καταστρέψεις θα μείνει για πάντα ανεξίτηλα χαραγμένο μέσα σου γιατί είναι σαν να μετατρέπεις σε ύλη ένα μικρό κομμάτι ψυχής. Το γέλιο και το δάκρυ σου.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να σταχυολογήσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Έχω την ευλογία να εμπνέομαι από πολλά πράγματα ακόμα και σε στιγμές που κάθε άλλο παρά δημιουργικές μπορούν να θεωρηθούν. Από εκεί και μετά ακολουθεί μια μεγάλη πορεία έρευνας και μελέτης με την οποία θα μπορέσω να τεκμηριώσω την ιστορία μου.

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Είναι αλήθεια πως ειδικά στην Ελλάδα ο συγγραφέας δεν μπορεί να βιοποριστεί από τα βιβλία του εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Όταν επιθυμείς κάτι πάρα πολύ και το αγαπάς θα βρεις τρόπο να το κάνεις κάτω από όποιες συνθήκες. Εγώ είχα να συνδυάσω κυρίως την ιδιότητα της μητέρας με δύο μικρά παιδιά όταν έγραφα το βιβλίο αυτό γιατί έχει γραφτεί δεκατρία χρόνια πριν. Ήταν όμως τόσο μεγάλη η επιθυμία μου να το κάνω που θυσίαζα ευχαρίστως ώρες ύπνου και ξεκούρασης μέχρι να καταφέρω να το ολοκληρώσω και δεν το μετανιώνω ούτε για μια στιγμή.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Εάν έχει συμβεί αυτό ποτέ, πόσο ανώδυνη, ή επώδυνη ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Συνειδητά ποτέ δεν έχω συμπεριλάβει κανένα προσωπικό μου βίωμα σε οτιδήποτε έχω γράψει. Ασυνείδητα είμαι σίγουρη πως θα συμβαίνει πάντα γιατί αυτό που είμαστε αυτό γράφουμε. Τουλάχιστον αυτή είναι η δική μου άποψη. Θεωρώ όμως πως αν έπρεπε να κάνω κάτι τέτοιο θα ήταν επώδυνο.

5) Στο νέο σας μυθιστόρημα πραγματεύεστε μία πραγματική ιστορία, βγαλμένη μέσα από τη ζωή. Ποιά θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Μα την ίδια τη ζωή βέβαια. Μας ξεπερνάει και πάντα θα το κάνει. Μας εκπλήσσει καθημερινά με τόσα γεγονότα που υπάρχει άπειρο υλικό για όποιον την αφουγκράζεται. Εμένα με συγκινούν οι ανθρώπινες ιστορίες. Τα πάθη των ανθρώπων με την διπλή έννοια του παθαίνω και του ποθώ.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Φυσικά και το θεωρώ απαραίτητο. Αν θέλω να μεταφέρω μια ιστορία προγενέστερή μου δεν πρέπει να μελετήσω την εποχή που διαδραματίζεται; Όλα τα υπόλοιπα που σημειώνετε είναι πολύτιμα εργαλεία, αλλά για εμένα η μελέτη παίζει καθοριστικό ρόλο στην αλήθεια ενός βιβλίου. Και οι αναγνώστες μας είναι πολύ έξυπνοι για να συγχωρέσουν τέτοια ατοπήματα.

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Όπως είπα και παραπάνω έχω την ευλογία να «ρέει» αβίαστα από μέσα μου σε στιγμές που ποτέ δεν θα φανταζόμουν.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;

Θεωρώ πως είμαι πολύ τυχερή γιατί έχω δυο τρεις ανθρώπους στη ζωή μου που θα μου πουν την ειλικρινή τους γνώμη για τα γραπτά μου. Πολλές φορές οι συμβουλές τους μου είναι πολύτιμες. Αλλά η τελική απόφαση είναι πάντα δική μου και αλίμονο να μην ήταν.

9) Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" που σας οδήγησε στη συγγραφή του;

Το κάποτε στη Μυτιλήνη μου το αφηγήθηκε μια ηλικιωμένη κυρία στο διάδρομο ενός νοσοκομείου, όπως αναφέρεται και στην αφιέρωση που της κάνω. Η ζωή μας δείχνει κάποιους δρόμους και από εμάς εξαρτάται αν θα τους ακολουθήσουμε ή όχι. Θα μπορούσα να είχα αδιαφορήσει αλλά δεν το έκανα. Τουναντίον, θα μπορούσα να πω πως η αφήγησή της γέννησε κατ’ ευθείαν μέσα μου την ιδέα να γράψω αυτό το βιβλίο. Η ίδια υπήρξε μάρτυρας αρκετών από τις σκηνές που περιγράφονται.

10) Η συγγραφέας Ευδοκία Σταυρίδου βρίσκει το χρόνο να διαβάζει για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Διάβαζα και διαβάζω πάρα πολύ γιατί αυτό είναι το μοναδικό εργαλείο για την δουλειά μου. Ο Ουμπέρτο Έκο έχει πει: «Μου φτάνει που ξέρω να διαβάζω, γιατί έτσι μαθαίνω αυτά που δεν ξέρω, ενώ όταν γράφεις, γράφεις μόνο αυτά που ξέρεις ήδη». Διαβάζω όλα τα είδη λογοτεχνίας αρκεί το βιβλίο να μου κρατά το ενδιαφέρον, να με ταξιδεύει, να με γοητεύει η γλώσσα γραφής. Επίσης, αγαπώ πολύ τα παραμύθια και με ευχαριστεί ακόμα να τα διαβάζω γιατί εμπεριέχουν μεγάλη σοφία και διδάγματα.

11) Θυμάστε το πρώτο σας ανάγνωσμα το οποίο σας "παρέσυρε" στον κόσμο της λογοτεχνίας; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Ένα βιβλίο που με συγκλόνισε όταν το διάβασα ήταν τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη» της Έμιλυ Μπροντέ. Και εξακολουθεί να με συγκλονίζει. Επειδή διαβάζω πάρα πολύ και για πάρα πολλά χρόνια δεν χωράει καμία αμφιβολία πως έχω επηρεαστεί από τους ομότεχνούς μου, αν και το θεωρώ ιεροσυλία να ονομάζομαι ομότεχνη με τα ιερά τέρατα της λογοτεχνίας  που έχω διαβάσει. Τους ευχαριστώ όμως πολύ για όλα όσα με δίδαξαν και εξακολουθούν να με διδάσκουν. Θα είμαι ευτυχής να αγγίξω έστω και την άκρη των υποδημάτων τους.

12) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Αγαπημένος συγγραφέας ο Χαλίλ Γκιμπράν από τα εφηβικά μου χρόνια. Ξεχειλίζουν από αγάπη τα «Σπασμένα Φτερά» του. Ο Έρμαν Έσσε με τον «Σιντάρτα» του με σημάδεψε για πολλά χρόνια, ο Ντοστογιέφσκι, ο Πάολο Κοέλιο στα πρώτα του βιβλία, ιδιαίτερα αγαπώ «Το Πέμπτο Βουνό», όλοι σχεδόν οι κλασικοί Έλληνες και ξένοι συγγραφείς, Μενέλαος Λουντέμης, Διδώ Σωτηρίου, Νίκος Καζαντζάκης, Παπαδιαμάντης, πόσο σπουδαίος διηγηματογράφος! Και πόσοι άλλοι που πιθανότατα ξεχνώ αυτή τη στιγμή. Η «Μεταμόρφωση» του Κάφκα, όμως, είναι ένα βιβλίο που ζήλεψα και θα ήθελα να έχω γράψει.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Απολύτως απαραίτητο. Μόλις επέστρεψα από ένα ολιγοήμερο ταξίδι στα Ιωάννινα και σκοπεύω τους αμέσως επόμενους μήνες να ξαναπάω. Πώς θα περιγράψεις τον τόπο αν δεν τον αφουγκραστείς, αν δεν τον αγγίξεις; Το αν είναι εφικτό ή όχι εξαρτάται από το πού επιλέγεις να διαδραματίζεται η ιστορία σου. Αν η δική μου συνέβαινε στην Αυστραλία ή στην Κίνα είναι αλήθεια δεν θα ήταν εφικτό να πάω. Η Μυτιλήνη όμως ήταν εύκολα προσβάσιμη και μαγευτική!

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Αυτό είναι κάτι που με προβληματίζει και ίσως μόνο οι αναγνώστες μας θα μπορέσουν να μας το απαντήσουν. Ειλικρινά δεν ξέρω. Έχω όμως την άποψη πως όταν έχεις αλήθεια σε αυτό που κάνεις θα τύχεις και της ανάλογης αντιμετώπισης. Κι ακόμα, να υπολογίσουμε και το ότι ένας συγγραφέας είναι άνθρωπος και κάποια στιγμή μπορεί να κουραστεί ακολουθώντας διαρκώς το ίδιο μονοπάτι και ίσως θελήσει να στρίψει  κάπου.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "αφυπνίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι απλά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Για εμένα το ιδανικό είναι ο συνδυασμός αφύπνισης και ψυχαγωγίας. Δεν μου αρέσει καθόλου ο «διδακτισμός» σε ένα βιβλίο. Γράφω τις δικές μου αλήθειες και αν αυτές αφυπνίσουν ή προβληματίσουν τους αναγνώστες μου θα είναι σημαντικό για εμένα.

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για έναν συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Αναμφίβολα η εποχή μας προσφέρει πολύ υλικό σε έναν συγγραφέα. Εδώ όμως υπάρχει ένα πολύ μεγάλο δίλημμα ως προς τον τρόπο προσέγγισης. Το να καταφέρει ένας συγγραφέας να θίξει τα κακώς κείμενα της εποχής του χωρίς δράμα είναι εξαιρετική ικανότητα! Ο κάθε άνθρωπος κάνει τις επιλογές του. Άλλοι επιθυμούν την φυγή μέσα από ένα βιβλίο και άλλοι την πραγματικότητα μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα.

17) Στην σύγχρονη πραγματικότητα και στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας ποιά θεωρείτε πως είναι η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει τελικά το βιβλίο κρίση στη χώρα μας ή διεθνώς και τί θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο προσιτό στο αναγνωστικό κοινό και ιδιαίτερα στους νέους;

Δυστυχώς, όπως διάβασα σε ένα άρθρο πρόσφατα, το βιβλίο περνάει κρίση διεθνώς και αυτό κάθε άλλο παρά θετικό είναι. Κατά καιρούς έχουν δημοσιευτεί έρευνες που έχουν διεξαχθεί για τα πολλαπλά οφέλη του διαβάσματος στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Η μοναδική συμβουλή που έχω να δώσω στους γονείς, γιατί τα πάντα ξεκινούν από την οικογένεια, είναι να διαβάζουν στα παιδιά τους. Όσο κουρασμένοι κι αν είναι από την καθημερινότητά τους, που έχει γίνει πολύ σκληρή, να διαβάζουν όσο περισσότερο μπορούν στα παιδιά τους.

18) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε αυτό από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Όχι, δεν είχα κανέναν ενδοιασμό ξεκινώντας την αναζήτηση εκδοτικού οίκου γιατί αν ούτε εσύ ο ίδιος δεν πιστεύεις στον εαυτό σου και δεν υποστηρίζεις το έργο σου, πώς θα πιστέψουν οι άλλοι σε σένα; Και παρακαλώ πολύ αυτό να μην θεωρηθεί εγωιστικό γιατί καθόλου έτσι δεν το εννοώ. Δεν ισχυρίζομαι πως έγραψα το αριστούργημα του αιώνα, αλλά μόνο πως ό,τι έγραψα το έκανα με αγάπη και σεβασμό. Ως προς την θεματολογία, ειλικρινά δεν ξέρω. Είναι κάτι που δεν σκέφτηκα. Η ιστορία αυτή πρωτίστως άγγιξε την δική μου ψυχή. Εύχομαι και των αναγνωστών μου.

19) Εσείς, με την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Να γράφουν με εντιμότητα και σεβασμό πρώτα στον εαυτό τους και έπειτα στον αναγνώστη τους.

20) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία και ειδικότερα, στο νέο  μυθιστόρημά σας «Κάποτε Στη Μυτιλήνη», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Ένα καινούργιο μυθιστόρημα βρίσκεται στα σπάργανα. Μια ακόμα αληθινή, συγκλονιστική ιστορία, με φόντο τα Ιωάννινα αυτή τη φορά, γράφεται.

Εγώ σας ευχαριστώ θερμά για τα όμορφα λόγια σας και για την συνέντευξή μας!

Βιογραφικό Ευδοκίας Σταυρίδου:

Η Ευδοκία Σταυρίδου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Σκηνοθεσία Κινηματογράφου και Θέατρο. Η μεγάλη της αγάπη για το διάβασμα από τα νεαρά της χρόνια αποτέλεσε ερέθισμα ώστε να στραφεί στα μονοπάτια της γραφής. Ασχολήθηκε επίσης με τη δημιουργία θεατρικών ομάδων στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Γράφει ποιήματα, διηγήματα και θεατρικά έργα τα οποία έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Το Κάποτε στη Μυτιλήνη είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών.

Μπορείτε να επικοινωνήσετε με την συγγραφέα στο επίσημο προφίλ της στο site των εκδόσεων Ωκεανός στον ακόλουθο σύνδεσμο: «ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ», της ΕΥΔΟΚΙΑΣ ΣΤΑΥΡΙΔΟΥ - Εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ

Βιβλιογραφία Ευδοκίας Σταυρίδου:

«ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ» (2017)

Εκδόσεις: Ωκεανός

Σελίδες: 464

Τιμή: 16,20 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Μια παγωμένη νύχτα στα τέλη της δεκαετίας του ’50 στη Μυτιλήνη, η Νίνα συναντά τον Νικήτα … Εκείνη, ένα φτωχό και βασανισμένο κορίτσι. Eκείνος, o άρχοντας του νησιού... Από την πρώτη τους κιόλας συνάντηση, μαγεύονται ο ένας από τον άλλον και νιώθουν σαν να γνωρίζονταν από πάντα, σαν να τους δένει η αόρατη κλωστή της ανίκητης Μοίρας. Η σχέση τους θυελλώδης. Υπάρχουν μονάχα ο ένας για τον άλλον. Πιόνια του Πεπρωμένου, τυφλοί κι οι δυο απέναντι σε έναν κόσμο που δεν μπορεί να κάνει αποδεκτή τη σχέση τους, γίνονται έρμαια των πράξεών τους, αφού ο Νικήτας είναι ήδη παντρεμένος... Οι δυο εραστές άγονται και φέρονται σαν ήρωες αρχαίας τραγωδίας, που πρέπει να υποστούν τις συνέπειες των επιλογών τους. Θα έρθει η κάθαρση μετά την ύβρη που διέπραξαν; Θα μεταμορφωθούν οι Ερινύες σε Ευμενίδες;

Μια αληθινή ιστορία που συνέβη κάποτε στη Μυτιλήνη, συνταράσσοντας τη μικρή κοινωνία αλλά και τους πρωταγωνιστές της, με τρόπο που θα μείνει

ανεξίτηλος στη συνείδηση του αναγνώστη...»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο «Κάποτε Στη Μυτιλήνη» στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2017/06/blog-post_28.html