Τον
αγαπητό Σπύρο Πετρουλάκη είχα την χαρά να γνωρίσω πρώτα διά ζώσης σε μία παρουσίαση
βιβλίου άλλου συγγραφέα και κατόπιν μέσα από το συγγραφικό του έργο. Μυθιστορήματα
καλογραμμένα και πρωτότυπα, τα οποία απόλαυσα ιδιαίτερα, καθώς έχουν συναρπαστική
πλοκή, ενδιαφέροντες και αληθοφανείς χαρακτήρες άρτια σκιαγραφημένους και με γραφή
ρέουσα, μεστή και καθηλωτική. Ο συγγραφέας, αν και πολυτάλαντος και πολυπράγμων,
ασχολείται εξίσου επιτυχημένα και με την παιδική λογοτεχνία, ενώ το πιο πρόσφατο
μυθιστόρημά του για ενήλικες, «Το
Τελευταίο Δαχτυλίδι» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας όπως και τα
υπόλοιπα έργα του, με καθήλωσε και με συγκίνησε για μία ακόμη φορά. Τον ευχαριστώ
θερμά για τον χρόνο που διέθεσε απαντώντας σε κάποιες από τις ερωτήσεις των «Φίλων
Της Λογοτεχνίας», του εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο συγγραφικό, και όχι μόνο,
έργο του και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις του, ώστε να γνωρίσετε κι
εσείς λίγο καλύτερα τον εξαίρετο Σπύρο Πετρουλάκη!
1)
Αγαπητέ κ. Πετρουλάκη, τις θερμές ευχές μας για το πιο πρόσφατο, συναρπαστικό μυθιστόρημά
σας, με τίτλο «Το Τελευταίο Δαχτυλίδι»
που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας. Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή
σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και από πού αντλείτε έμπνευση για κάθε έργο
σας;
Αρχικά, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πολύ για τις
ευχές σας.
Το έναυσμα για να ξεκινήσω να σκαρώνω τις δικές μου
ιστορίες ήταν η μαγεία της αφήγησης ιστοριών, των οποίων γινόμουν αποδέκτης.
Αληθινές καταστάσεις, παραμύθια και άλλα φανταστικά αφηγήματα, από παιδί μού
εξήπταν τη φαντασία. Κατόπιν, πολύ μικρός ακόμα, ήρθε ο στίχος και η μαντινάδα
και στη συνέχεια το πρώτο μου παραμύθι, «Ο
δράκος Μπουρμπουλήθρας», που έγραψα για τα παιδιά μου. Δίχως φυσικά να
σκεφτώ τότε, το μακρινό 2009, ότι αυτό το παραμύθι θα μπορούσε να γίνει βιβλίο
και την ιστορία του θα τη διαβάζουν σήμερα (όπως δείχνουν οι αριθμοί) χιλιάδες
παιδιά.
Όσον αφορά το κομμάτι της έμπνευσης είναι λίγο
δύσκολο να το απαντήσω, διότι για μένα η έμπνευση είναι σαν τους κόκκους της
άμμου. Υπάρχουν εκατομμύρια, δισεκατομμύρια, κι εσύ πρέπει να είσαι ο τυχερός που
θα διαλέξεις τον έναν και μοναδικό.
2)
Από τα μυθιστορήματά σας υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως
έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τα
βιβλία σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" κάποιων
από αυτά;
Είμαι άνθρωπος συναισθηματικός και δένομαι με
ανθρώπους, πράγματα και καταστάσεις. Δεν θα μπορούσα να μην δεθώ με ένα βιβλίο
και με τους ήρωές του, που πορεύομαι τόσο καιρό μαζί τους. Δεν ξεχωρίζω τα
βιβλία μου σε αγαπημένα ή λιγότερο αγαπημένα, ούτε τους ήρωες ή τις ηρωίδες
μου. Ωστόσο, ένα κλικ παραπάνω θα έδινα στην Ελένη της «Εξομολόγησης» διότι, από την Κωνσταντινούπολη μέχρι που
φτάνει στην Ήπειρο, περιγράφω την αληθινή ιστορία της δικής μου γιαγιάς.
3)
Θυμάστε το πρώτο σας ανάγνωσμα το οποίο
σας "παρέσυρε" στον κόσμο της λογοτεχνίας; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί
επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, Έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή
κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;
Βίκτωρ Ουγκώ, Μενέλαος Λουντέμης, Μαρκ Τουέιν,
Πηνελόπη Σ. Δέλτα και άλλοι μού έδωσαν την ώθηση κυρίως για να διαβάζω αλλά όχι
για να γράψω. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι κάποια στιγμή στη ζωή μου θα ερχόταν
η ώρα που θα καθόμουν μπροστά σε ένα πληκτρολόγιο και θα έγραφα ατελείωτες
σελίδες. Όπως καταλαβαίνεις, δεν είμαι από τους ανθρώπους που το όνειρό μου
ήταν να γίνω συγγραφέας. Επιρροές δέχεσαι, πολλές φορές και δίχως να το θέλεις,
από ανθρώπους που θαυμάζεις ή εκτιμάς. Πάντως, για να είμαι ειλικρινής, δεν
αναγνωρίζω στο έργο μου επιρροές από άλλους συγγραφείς και δεν το λέω για να
προστατέψω τον εαυτό μου από «τις κακές γλώσσες», απλά επειδή δεν έχω την
ικανότητα να το διακρίνω.
4)
Στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας που διανύουμε ποιά θεωρείτε πως είναι η θέση
του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει τελικά το βιβλίο κρίση στη χώρα μας ή διεθνώς
και τί θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο προσιτό στο αναγνωστικό κοινό
και ιδιαίτερα στους νέους;
Το βιβλίο στη χώρα μας θεωρώ ότι περνάει κρίση όπως
περνάει και όλη η ελληνική κοινωνία στους περισσότερους τομείς. Δεν θα ήθελα να
δω το βιβλίο να ακολουθεί τα χνάρια της μουσικής. Στεναχωριέμαι όταν βλέπω
ακόμα και καινούργια βιβλία, όπως και παλαιότερα, να κυκλοφορούν μέσω
εφημερίδων και σ’ το λέω αυτό γνωρίζοντας ότι θα στεναχωρηθούν κάποιοι συνάδελφοι
συγγραφείς. Απλά, θέλω να θυμίσω ότι και η φθίνουσα πορεία της μουσικής
παραγωγής έτσι ακριβώς ξεκίνησε. Υπήρξε τεράστια παραγωγή δίχως ιδιαίτερο
ποιοτικό έλεγχο στο τι βγαίνει προς τα έξω, κι έτσι από μόνοι τους οι ίδιοι
άνθρωποι που κρατούσαν στα χέρια τους τα ηνία στα μουσικά δρώμενα έκαναν ζημιά
στην ίδια τους τη δουλειά. Και φυσικά δεν μιλάω για τους μουσικούς…
5)
Αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης και σας
ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία και ειδικότερα, στο
πρόσφατο μυθιστόρημά σας «Το Τελευταίο Δαχτυλίδι», θα
ήθελα να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από
εσάς στο μέλλον;
Στα άμεσα συγγραφικά μου σχέδια είναι «Η Αμαλία», το καινούργιο μου
ιστόρημα που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μίνωας, και ένα παραμυθάκι για
μικρά παιδιά που θα τα «διδάσκει» ότι τα πράγματα τελικά δεν είναι πάντα έτσι
όπως φαίνονται. Εύχομαι να έχουν την ίδια τύχη και την ίδια ανταπόκριση στο
κοινό όπως και τα προηγούμενα βιβλία μου.
Σας ευχαριστώ θερμά για τις ερωτήσεις και τις όμορφες
ευχές σας.
Βιογραφία Σπύρου
Πετρουλάκη:
Γεννήθηκα στην Αθήνα, έζησα στο Ρέθυμνο και στα
Χανιά, από τα οποία κατάγομαι.
Ασχολούμαι με τη μουσική επαγγελματικά, παίζοντας
ούτι, τραγουδώντας, γράφοντας μουσικές και στίχους για μένα και όλο τον κόσμο.
Έχω συμμετάσχει σε παραστάσεις και συναυλίες σε όλη
την Ελλάδα.
Παράλληλα είμαι ραδιοφωνικός παραγωγός στο Δίκτυο fm
91,5 στα Χανιά.
Τις καλύτερες ώρες μου τις περνάω παίζοντας με τα
παιδιά μου, την Ειρήνη εννέα ετών που με διαβεβαιώνει ότι «εγώ θα βαριόμουν να
διαβάσω τόσο μεγάλο βιβλίο», και τον Κωνσταντίνο, επτάχρονο κυνηγό δεινοσαύρων
και άλλων μοχθηρών δράκων.
Γράφω και αφηγούμαι παραμύθια πειράζοντας τον κόσμο.
Ανακατεύω τα πράγματα και είμαι αυτός που βάζει τους
ψύλλους στα άχυρα.
Είμαι προπονητής και Πανελληνιονίκης στο Taekwondo
όπου κατέχω 6 Dan.
Έχω ασχοληθεί με τη φωτογραφία, την αναρρίχηση και
τις καταδύσεις.
Το πρώτο μου CD με συμμετοχή γνωστών καλλιτεχνών
είναι στα σκαριά.
Μυθιστορήματα
Ενηλίκων Σπύρου Πετρουλάκη:
«ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ» (2017)
Εκδόσεις: Μίνωας
Σελίδες: 496
Τιμή: 16,99€
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
«Η ΕΛΠΙΔΑ
Η Νάσια, ένα γεμάτο όνειρα νεαρό κορίτσι από την
Καστοριά, κατεβαίνει στην Αθήνα για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά της.
Η πρωτεύουσα την ελκύει όπως το φως την πεταλούδα.
Θέατρο, χορός, παραστάσεις αποτελούν για εκείνη έναν
ονειρικό και παραμυθένιο κόσμο.
Τι θα συμβεί όμως όταν απαντήσει στην αγγελία:
«Ζητείται παρένθετη μητέρα»;
Ποια απρόσμενη τροπή θα πάρει η ζωή της;
ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ
Άγγελος και Τατιάνα: εκείνη πετυχημένη συγγραφέας
παιδικών βιβλίων, εκείνος καταξιωμένος σχεδιαστής κοσμημάτων.
Ζουν την απόλυτη ευτυχία, ώσπου ένα αναπάντεχο
τηλεφώνημα θα ανατρέψει τα πάντα στην τακτοποιημένη ζωή τους.
Η Τατιάνα ανακαλύπτει το καλούπι με τα πέντε
πανομοιότυπα δαχτυλίδια που είχε σχεδιάσει ο Άγγελος.
Για τα τρία πρώτα είναι σίγουρη πού βρίσκονται.
Προσπαθώντας, όμως, να ανακαλύψει τα άλλα δύο και
τις κατόχους τους, θα κληθεί να πληρώσει ένα μεγάλο τίμημα.
ΠΕΝΤΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΠΕΝΤΕ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΑ
Το κόστος για την απόκτησή τους δεν απαιτούσε χρήμα,
μα κάτι πολύ πιο ισχυρό.»
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στους «ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ», εδώ:
«Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ» (2016)
Εκδόσεις: Μίνωας
Σελίδες: 520
Τιμή: 17€
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
«Θεσπρωτία, 30 Οκτώβρη 1940
Οι οβίδες σφύριζαν με μανία πάνω από τα κεφάλια τους
και εκείνοι, τρομοκρατημένοι, δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν. […]
Η Μάρω, πανιασμένη από τη φωτιά της κόλασης που
ξετρύπωνε από τα μαύρα σύννεφα του ουρανού, κρατούσε σφιχτά τον Κωνσταντή στην
αγκαλιά της.
Είχε κουρνιάσει σαν το πουλάκι κάτω από ένα δέντρο
και προσπαθούσε να προφυλάξει τον εαυτό της και το κατατρομαγμένο παιδί.
Του χάιδευε τα μαλλιά μέσα από την κάπα του και του
ψιθύριζε απαλά: «Σ’ αγαπώ, Κωνσταντή μου, σ’ αγαπώ, παιδί μου. Μη φοβάσαι».
Όμως στο μυαλό της ερχόταν και τρύπωνε ο τρόμος· ο
τρόμος και η αδικία.
Σκέφτηκε ότι αυτή την ώρα η Ελένη θα είχε σηκωθεί
από το κρεβάτι, πετώντας τα σκεπάσματά της. Θα έβγαινε έξω και θα αντίκριζε ένα
έρημο και άδειο χωριό. «Της άξιζε!» είπε φωναχτά, δίχως να τη νοιάζει που την
άκουγε το παιδί της.
Ωστόσο, μέσα της γνώριζε ότι αυτό που είχαν κάνει
στη δύσμοιρη γυναίκα ισοδυναμούσε με θάνατο, ψυχικό και σωματικό.
Ήταν από τις λίγες φορές που η Μάρω επικαλούνταν τη
βοήθεια του Θεού: «Θεέ μου, κάνε να μην πέσει το κακό πάνω στο κεφάλι μου.
Δεν έφταιγα μόνον εγώ» παρακάλεσε και στην προσευχή
της προσπαθούσε να δικαιολογήσει τον εαυτό της – και τις πράξεις της.
Το ψηφιδωτό της Εξομολόγησης αποκαλύπτεται και
καθηλώνει…»
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στους «ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ», εδώ:
«Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ» (2015)
Εκδόσεις: Μίνωας
Σελίδες: 480
Τιμή: 16,50€
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
«Η Ελένη, ως παιδί, ζει μια ευτυχισμένη και
φαινομενικά άνετη ζωή στην Κωνσταντινούπολη του 1928.
Χάνοντας, όμως, τους γονείς της από ατύχημα, όλα
ανατρέπονται.
Μακριά από τον αδελφό της, αντιμετωπίζει μόνη τη
σκληρότητα του συγγενικού της περιβάλλοντος.
Ως αντικείμενο συναλλαγής, καταλήγει στην Ήπειρο,
ανάμεσα σε σκληρούς ανθρώπους της ελληνικής υπαίθρου.
Πέφτει χαμηλά, αλλά ξανασηκώνεται.
Όταν ο έρωτας έρθει, είναι ήδη πολύ αργά για
εκείνη...
Κόνιτσα, σήμερα.
«Έχω κάνει πολλές αμαρτίες, παιδί μου…»
Η γερόντισσα Μαρκέλλα δεν έχει βγει από το μοναστήρι
της Παναγιάς Βρεφοκρατούσας τα τελευταία εβδομήντα τρία χρόνια, δεμένη από ένα
βαρύ τάμα.
Τώρα, τις τελευταίες ώρες της ζωής της, ζητά
συγχώρεση για να σταθεί αμόλυντη στην Κρίση Του Πλάστη.
Να εξομολογηθεί.
Ο πατέρας Θεόφιλος καλείται εσπευσμένα στα βουνά της
Πίνδου να τελέσει το μυστήριο της εξομολόγησης…
Το παρελθόν μπορεί να αποτρέψει το μέλλον;
Η δύναμη της πίστης έχει την ισχύ να γεννήσει
ελπίδα;
Ο έρωτας αλλάζει το πεπρωμένο;
Μια ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, που καλεί
τον αναγνώστη να αποδώσει δικαιοσύνη, να πάρει θέση, να δικαιώσει ή να
καταδικάσει πράξεις που σημαδεύουν τις ζωές των ανθρώπων.»
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στους «ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ», εδώ:
«ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΝΕΦΕΛΗΣ» (2014)
Εκδόσεις: Μίνωας
Σελίδες: 496
Τιμή: 16€
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
«Το παιδί μου… Βοήθεια. Έχασα το παιδί μου…»
Η τραγική μάνα νιώθει τον κόσμο να χάνεται.
Ποιο μυαλό και ποια καρδιά μπορούν να αντέξουν τόση
πίεση, τόση τραγικότητα μέσα σε μια στιγμή;
Ψάχνει στα μάτια των ανθρώπων γύρω της τη λύτρωση
για τον χαμό της κόρης της.
Ψάχνει την ίδια της τη σάρκα, το αίμα της.
Μάταια όμως…
Το παιδί χάθηκε.
Της το άρπαξε ένα ζευγάρι μέσα από τα χέρια της, ένα
καλοκαίρι στο Νυδρί της Λευκάδας, για να καλύψουν το κενό που είχαν στη ζωή
τους.
Μαζί τους η Νεφέλη γνώρισε την αγάπη, το χάδι, το
χαμόγελο, ώσπου ήρθε στον κόσμο ο αδελφός της.
Από τότε, όλα άλλαξαν…
Τα πινέλα και οι καμβάδες τη βοηθούσαν να δραπετεύει
από την ασπρόμαυρη ζωή της, μέσα από ένα έγχρωμο παράθυρο.
Η γυναίκα και ο άνδρας που γνώρισε σαν γονείς την
πλήγωσαν, την πόνεσαν, μέχρι να ανοίξει το παράθυρο… αλλά και τα φτερά της.
Αντιγόνη, Μελιτίνη, Αρετή.
Μπήκαν στη ζωή της για να της δείξουν την αγάπη, την
ανθρωπιά.
Έρωτας, Αρρώστια, Λύτρωση.
Πόση δύναμη μπορούν να ασκήσουν πάνω της;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου