Συνέντευξη με τον ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ - ΚΥΠΡΑΙΟ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

κ. Γιώργος Παπαδόπουλος-Κυπραίος

          Τον γνωρίζω ως εκδότη και εξαίρετο συγγραφέα εδώ και αρκετά χρόνια και, κυρίως, μέσα από το πρωτοπόρο και αξιοσημείωτο έργο του στο εκδοτικό "γίγνεσθαι" της χώρας μας. Οι πολυαγαπημένες ποιοτικές εκδόσεις Διόπτρα είναι δικό του δημιούργημα, το οποίο χρονολογείται από το 1978, και αναμφισβήτητα συνέβαλαν στη διαμόρφωση του κόσμου του ποιοτικού ελληνικού βιβλίου όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Όμως, έφτασε πλέον το πλήρωμα του χρόνου για να έχω προσωπικά την τιμή και τη χαρά να απευθύνω στον εξαίρετο κ. Γιώργο Παπαδόπουλο τις ερωτήσεις των «Φίλων της Λογοτεχνίας», τις οποίες και δέχτηκε να απαντήσει με ιδιαίτερη προθυμία.

Με αφορμή την πολύ πρόσφατη έκδοση του δεύτερου ιστορικού μυθιστορήματός του με τίτλο «Πληγωμένα Όνειρα», ένα βιβλίο που αφορά στην πολύπαθη ιστορία του αγώνα των Κυπρίων για την Ένωση με την Ελλάδα και που θεωρώ πως αξίζει να διαβαστεί από όλους τους Έλληνες –Κυπρίους και Ελλαδίτες– και όχι μόνο, ο αγαπητός συγγραφέας μας μιλά για τη ζωή του, την έμφυτη αγάπη του για τη Λογοτεχνία και την αξιόλογη δράση του στα εκδοτικά δρώμενα της χώρας. Τον ευχαριστώ ολόψυχα για τον χρόνο που μου αφιέρωσε, του εύχομαι από καρδιάς καλή επιτυχία σε κάθε συγγραφικό του πόνημα και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις εύστοχες και αναλυτικές απαντήσεις του στις ερωτήσεις μου, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα τον εξαίρετο κ. Γιώργο Παπαδόπουλο – Κυπραίο!

1) Αγαπητέ κ. Παπαδόπουλε, είναι ιδιαίτερη τιμή για τους «Φίλους Της Λογοτεχνίας» κι εμένα προσωπικά η παρούσα συνέντευξή μας, με αφορμή το νέο ιστορικό σας μυθιστόρημα με τίτλο «Πληγωμένα Όνειρα», από τις εκδόσεις Διόπτρα, οι οποίες αποτελούν δικό σας δημιούργημα. Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας, των εκδόσεων και ειδικότερα το αντικείμενο της συγγραφής;

Πειράζοντάς με η γυναίκα μου, λέει πως ήμουνα πάντα με ένα βιβλίο στο χέρι. Κι έχει δίκαιο. Θυμούμαι τον εαυτό μου από 6 ετών, στα θρανία του Δημοτικού Σχολείου του χωριού μου, μετά στην Εμπορική Ακαδημία Λεμεσού, στη Ραδιοτεχνική Σχολή Αθηνών, στο College of Education του Τορόντο και στις αίθουσες της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν πολύ φυσιολογικό να αγαπήσω τα βιβλία.

Αυτή μου η αγάπη για το βιβλίο, σε συνδυασμό με συγκεκριμένες συγκυρίες, με οδήγησαν στην απόφαση να παραιτηθώ από τη δικηγορία και να ασχοληθώ με την έκδοση βιβλίων εναλλακτικής σκέψης, που τότε, το 1978 απουσίαζαν από την ελληνική "σκηνή". Στον εκδοτικό οίκο έδωσα το όνομα «ΔΙΟΠΤΡΑ», που από μόνο του δείχνει την κατεύθυνση που ακολούθησε. Βιβλία σωστής διατροφής, εκλαϊκευμένης ψυχολογίας, προσωπικής ανάπτυξης, εσωτερικής αναζήτησης… Στη συνέχεια, προοδευτικά, εκδώσαμε και βιβλία άλλων κατηγοριών, περιλαμβανομένης και της λογοτεχνίας.

Με τη συγγραφή ασχολήθηκα γιατί ένιωσα την ανάγκη να βγάλω από μέσα μου πράγματα για την Κύπρο και την ιστορία της, που έπρεπε να ειπωθούν.

Πράγματα που λεγόντουσαν με τρόπο που να εξυπηρετεί τους κρατούντες και τις φιλοδοξίες τους και οδήγησαν την Κύπρο, μετά από ένα περήφανο αγώνα, στη χολωμένη ανεξαρτησία του 1959 και μέσα σε ελάχιστα χρόνια στο χείλος της καταστροφής.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να σταχυολογήσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Τα βιβλία μου είναι βασισμένα σε αληθινά γεγονότα, γραμμένα με τη μορφή του Μυθιστορήματος. Έτσι, οι βασικοί χαρακτήρες υπάρχουν και η μυθοπλασία βοηθά στο να γραφτούν τα πράγματα με ένα τρόπο γλαφυρό, να κυλάει το κείμενο, να είναι εύπεπτο, να διαβάζεται εύκολα από τον αναγνώστη. Η έμπνευση, αν μπορεί να το πει κανείς έτσι, αφορά στο πώς θα συνδέσει ο συγγραφέας τα ιστορικά γεγονότα, τους τόπους και τους χρόνους, με τη μυθοπλασία.

Η έμπνευση είναι, κατά την άποψή μου, προϊόν σκέψης, του νου, και εκφράζεται σύμφωνα με τις εμπειρίες του συγγραφέα, με τη ζωή που έζησε, με όσα έχουν μαζευτεί ως δεδομένα και ως προγράμματα μέσα του. Γι’ αυτό λένε πως ο συγγραφέας καταθέτει την ψυχή του στα συγγράμματά του.

Σε ό,τι αφορά στη σταχυολόγηση των πληροφοριών, αυτές δεν πρέπει μόνο να επιλεγούν σωστά, αλλά και να διασταυρωθούν επαρκώς, για να επιτρέψουν στον αναγνώστη να σχηματίσει μια αντικειμενική άποψη για όσα διαβάζει. Και για να γίνει αυτό, πρέπει και ο συγγραφέας να φροντίσει να είναι αντικειμενικός.

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς δραστηριοποιούνται σε αντικείμενο εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα. Εσείς έχετε ενασχοληθεί με αρκετά διαφορετικά αντικείμενα έως τώρα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάστηκαν κατά καιρούς οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Είναι αλήθεια ότι έχω δραστηριοποιηθεί σε αντικείμενα εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους και με συγγραφή βιβλίων. Εργάστηκα ως ραδιοηλεκτρολόγος στη CYTA Κύπρου και στο Τορόντο του Καναδά, μετά από σχετικές σπουδές. Μετά, φοίτησα στο College of Education στο Πανεπιστήμιο και εργάστηκα ως καθηγητής στο Danforth Technical School του Τορόντο.

Για να πάει σε Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο ο γιος μου Κώστας, εγκατασταθήκαμε στην Αθήνα τον Φεβρουάριο του 1974, όπου σπούδασα στη Νομική Σχολή. Τον Φεβρουάριο του 1978 ίδρυσα τις εκδόσεις Διόπτρα και το 1985 ανέλαβα τη Διεύθυνσή τους, παραιτηθείς από τη Δικηγορία.  

Έχω, λοιπόν, πράγματι δραστηριοποιηθεί σε διαφορετικά αντικείμενα. Ήταν ως μια αόρατη δύναμη να κατηύθυνε τα επαγγελματικά μου βήματα και να με οδήγησε σ’ αυτό που πραγματικά γέμιζε τη ζωή μου. Να εκδίδω χρήσιμα βιβλία και να βοηθώ έτσι τους συνανθρώπους μου, γιατί όπως αναφέρω και στο βιβλίο μου «101 Διδάγματα Ζωής»: «Το να μεταδίδεις τη γνώση σημαίνει να ανάβεις από το λυχνάρι σου τα κεριά των άλλων, χωρίς να στερείσαι τίποτα από τη δική σου φλόγα.

Ο συνδυασμός της ιδιότητας του ηλεκτρονικού, του καθηγητού ηλεκτρονικών και του Δικηγόρου υπήρξε αρμονικότατος και η μια μου ιδιότητα ενίσχυε την άλλη σε πολλά επίπεδα, ιδιαίτερα σε εκείνο της επικοινωνίας με τους ανθρώπους. Πότε η μια και πότε η άλλη, και συχνά συνδυαστικά, με βοήθησαν στο να επιλέγω σωστά  και να ενεργώ κατάλληλα και αποτελεσματικά.

Γιατί στο κάτω κάτω τί είναι η ζωή ενός προσώπου; Μια αλληλουχία επιλογών που οδηγούν σε αποτελέσματα σωστά ή λάθος, καλά ή κακά, ευχάριστα ή δυσάρεστα. Η επιτυχία και η αποτυχία εξαρτώνται από τις επιλογές που εμείς κάνουμε…

4) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός αξιόλογου βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Για τη συγγραφή ενός αξιόλογου βιβλίου, αν τούτο είναι επιστημονικό, ο συγγραφέας πρέπει να είναι καλός γνώστης του αντικειμένου με το οποίο θα ασχοληθεί. Ακόμα και σ’ εκείνα τα βιβλία το έμφυτο ταλέντο και οι εμπειρίες του συγγραφέα είναι που καθορίζουν την ποιότητα της δουλειάς του. Την αλήθεια αυτή επιβεβαιώνει το γεγονός ότι στο ίδιο θέμα, στο ίδιο επιστημονικό αντικείμενο μπορεί να γραφτούν πολλά βιβλία, το καθένα από τα οποία λαμβάνει από τους αναγνώστες του συγκεκριμένου χώρου, διαφορετικής αξιολογήσεως.

Σε μη επιστημονικά βιβλία, έχουν γραφεί εξαιρετικά βιβλία από συγγραφείς που δεν ήταν επιστήμονες, αλλά είχαν εμπειρίες, φαντασία και ταλέντο. Επομένως, για να απαντήσω ευθέως το ερώτημά σας, ένας μη επιστήμονας, με έμφυτο ταλέντο και εμπειρίες, θα μπορούσε να είναι ο συγγραφέας ενός αξιόλογου βιβλίου.

5) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Η "έμπνευση" να γράψω δεν ρέει αβίαστα από μέσα μου συνέχεια. Ούτε η ώρα είναι συγκεκριμένη. Σίγουρα βοηθά το να είναι ο συγγραφέας χαλαρωμένος, να μην τον απασχολούν τη στιγμή που θα καθίσει να γράψει σοβαρά θέματα, κυρίαρχα της σκέψης του. Τέτοιες στιγμές μπορούν να είναι εκείνες της νύχτας, όπου επικρατεί ησυχία, ηρεμία, σιωπή. Μάλιστα αν βρίσκεσαι στην επαρχία, σε κάποια οικία στο βουνό και κοιτάς από μακριά τα φώτα της ήρεμης πόλης ή του χωριού, κι ακούς κάθε τόσο τη φωνή του κούκου να σκίζει την ηρεμία της νύχτας…  Ναι, αυτή η "ατμόσφαιρα" σου φτιάχνει μια καλή διάθεση για γράψιμο.

6) Από τα μυθιστορήματά σας υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τα βιβλία σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός από αυτά;

Έχω γράψει δυο μόνο μυθιστορήματα, «ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ» και τα «ΠΛΗΓΩΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ» και τα «101 ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΖΩΗΣ». Έτσι δεν έχω την πολυτέλεια να ξεχωρίζω κάποιο, να του έχω μεγαλύτερη αδυναμία.

Τα δυο μυθιστορήματά μου έχουν ως θέμα τη ζωή και την ιστορία της τελευταίας περιόδου της Κύπρου. Το πρώτο, «ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ», αναφέρεται στη συνεισφορά των Κυπρίων στους αγώνες του Έθνους και στους αγώνες για τη δική τους ελευθερία και Ένωση με την Ελλάδα.

Μέσα από την ιστορία της οικογένειας του μπάρμπα Χριστόδουλου και των απογόνων του περιγράφεται η συμμετοχή στην Επανάσταση του 1821, στις Κρητικές επαναστάσεις, στους Βαλκανικούς πολέμους, στη Μικρασιατική εκστρατεία και τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Καλύπτεται επίσης η περίοδος του αγώνα της ΕΟΚΑ μέχρι το 1959.

Το δεύτερο, τα «ΠΛΗΓΩΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ», που μόλις κυκλοφόρησε, αφορά στη ζωή στην Κύπρο πριν και μετά τη μεταβίβαση της κυριαρχίας από την Τουρκία στην Αγγλία, το καλοκαίρι του 1878. Στη δύσκολη ζωή της εποχής εκείνης, στις χαρές της, στους γάμους, τα πανηγύρια, τη μαθητική ζωή και πάνω απ’ όλα στον πόθο των Κυπρίων για Ένωση με την Ελλάδα. Στα Δημοψηφίσματα, στον αγώνα της ΕΟΚΑ με τους απαγχονισμούς, τα κρησφύγετα και τους αντάρτες, τις επικίνδυνες αποστολές των αγωνιστών ΕΟΚΑ…

Αναφέρεται, ακόμα, στις Συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου που απέκλειαν την Ένωση, και στην αποφασιστικότητα της Κυπριακής Κυβέρνησης να τις επιβάλει, χρησιμοποιώντας ακόμα και βία. Στην Τουρκική ανταρσία του Δεκεμβρίου του 1963 που οδήγησε στη δημιουργία πράσινων γραμμών και τουρκοκυπριακών θυλάκων…

Στον εξοπλισμό της Κυπριακής Εθνοφρουράς και στην αποστολή της Ελληνικής Μεραρχίας στην Κύπρο από την Κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Στα σχέδια για την Ένωση, που τορπιλίζονταν το ένα μετά το άλλο από την κυπριακή ηγεσία, που δεν ήθελε στ’ αλήθεια την Ένωση. Στην ανθενωτική στάση της Κυπριακής κυβέρνησης και των υποστηρικτών της, τόσο εναντίον των Κυπρίων που επέμεναν στη λύση της Ένωσης, όσο και της Ελληνικής Μεραρχίας την οποίαν θεωρούσαν «Στρατό Κατοχής»…

7) Ο συγγραφέας Γιώργος Παπαδόπουλος-Κυπραίος βρίσκει τον χρόνο να διαβάζει για δική του ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο του; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστης και γιατί;

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια δεν μου μένει αρκετός χρόνος για να ασχοληθώ αρκετά με το διάβασμα. Φυσικά, δεν μπορώ να αρνηθώ το διάβασμα βιβλίων που μου εμπιστεύονται κάποιοι φίλοι συγγραφείς για να εκφράσω την άποψή μου.

Επίσης, κάθε φορά που έρχεται στην αντίληψή μου η έκδοση κάποιου βιβλίου για την Κύπρο, της περιόδου 1940 και μετά, σπάνια μου ξεφεύγει, γιατί εκτός των άλλων θα μπορούσε να αποτελέσει μια ακόμα πηγή πληροφοριών μου για τα επόμενα έργα μου.

8) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας οφείλει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια προσωπικά βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Τα ταξίδια κάνουν καλό σε κάθε άνθρωπο. Προσφέρουν πολλά στον ταξιδιώτη, είτε είναι συγγραφέας, είτε όχι. Στην περίπτωση που κάποιος σκοπεύει να περιγράψει τοποθεσίες, την ιστορία μιας περιοχής, και γενικότερα οτιδήποτε έχει σχέση με τον συγκεκριμένο τόπο, θεωρώ πως είναι απαραίτητο να έχει και τις δικές του σχετικές πληροφορίες. Η φαντασία σ’ αυτή την περίπτωση δεν είναι αρκετή. Επομένως, η επίσκεψη θα είναι πολύ καλύτερη από κάθε άλλο τρόπο πληροφόρησης. Όμως, το να ταξιδεύει κανείς απλά και μόνο για να διευρύνει τους ορίζοντές του, δεν θεωρώ ότι είναι απαραίτητο στη συγγραφική του πορεία. 

9) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του και ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να μένει πιστός στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Θεωρώ πως ένας δοκιμασμένος συγγραφέας που έχει το δικό του κοινό θα μπορούσε να γράψει και σε διαφορετικό είδος λογοτεχνίας, εάν νιώθει έτοιμος να το κάνει. Δεν πιστεύω ότι αποτελεί ρίσκο, αρκεί να έχει εμπιστοσύνη πως μπορεί να το κάνει. Το κοινό του θα το δει με κατανόηση, και αν είναι καλός σ’ αυτό το νέο είδος δεν θα τον απογοητεύσει.

Προσωπικά, εκτός από το «Δαχτυλίδι» που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2013, έγραψα και το βιβλίο μου με τίτλο «101 Διδάγματα Ζωής», το οποίο είχε την ίδια απήχηση στους αναγνώστες. 

10) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "αφυπνίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Υπάρχει κατά την άποψή μου εκείνο το αναγνωστικό κοινό που διαβάζει για να περνά ευχάριστα την ώρα του, που δεν αρέσκεται σε αναγνώσματα που προβληματίζουν. Υπάρχουν, όμως, και οι αναγνώστες εκείνοι που επιθυμούν το ανάγνωσμά τους να έχει το στοιχείο της "αφύπνισης" της σκέψης τους. Αλλά και αναγνώστες με πιο εξειδικευμένη θεματολογία. Πρόκειται για διαφορετικό αναγνωστικό κοινό για το κάθε είδος γραφής.  

Τα ιστορικά μου μυθιστορήματα βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Ο αναγνώστης μαθαίνει για τη ζωή στα προηγούμενα χρόνια και πώς το χτες δημιούργησε το σήμερα. Γιατί ό,τι μας συμβαίνει στη ζωή, είτε στην προσωπική μας είτε στη ζωή μας ως μέλη μιας κοινωνίας, ενός κράτους, όλες οι καταστάσεις που μας παρουσιάζονται και που αντιμετωπίζουμε σήμερα, οφείλονται στις επιλογές που κάναμε στο παρελθόν. Το μέλλον μας θα διαμορφωθεί από τις επιλογές που κάνουμε στο παρόν.

Το παρελθόν μας, φυσικά, δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Αν όμως γνωρίζουμε τα λάθη του παρελθόντος, θα είμαστε σε θέση να αλλάξουμε το παρόν, για να έχουμε ένα καλύτερο μέλλον. Αν γνωρίζουμε τα λάθη του χτες μπορούμε να ρυθμίσουμε αυτό που κάνουμε σήμερα, ώστε να έχουμε ένα καλύτερο αύριο. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο πιστεύω ότι, αν γίνει γνωστή η αλήθεια για τα γεγονότα του παρελθόντος, θα μας βοηθήσει να τα αποφύγουμε στο παρόν και στο μέλλον.

11) Στη σύγχρονη πραγματικότητα και στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας ποιά θεωρείτε πως είναι η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει τελικά το βιβλίο κρίση στη χώρα μας και τί θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο προσιτό στο αναγνωστικό κοινό και ιδιαίτερα στους νέους;

Όσο η καθημερινότητα των ανθρώπων γίνεται πιο δύσκολη, πιο σκληρή, η αναζήτηση τρόπων για μια "ανάπαυλα" θα μεγαλώνει. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η αναζήτηση βιβλίων που διαβάζονται εύκολα, που είναι εύπεπτα, που κάνουν τον αναγνώστη να χαλαρώνει, να νιώθει καλά, θα αυξάνεται. Αυτό δεν περιορίζει την αναγνωσιμότητα των βιβλίων της "ποιοτικής" λογοτεχνίας, οι αναγνώστες της οποίας γίνονται όλο και περισσότεροι.

Η κρίση, σε ότι αφορά στην ανάγνωση, έχω την εντύπωση ότι επηρέασε το βιβλίο, ίσως λιγότερο από κάθε άλλο τομέα, ίσως έκανε τους εκδότες να αναζητήσουν τρόπους να περιορίσουν τις δαπάνες τους, με ό,τι αυτό σημαίνει, για να μπορέσουν να προσφέρουν το βιβλίο σε προσιτές τιμές.

12) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Πιστεύω ότι ο συγγραφέας πάντα λαμβάνει υπόψη του την αποδοχή του αναγνωστικού κοινού, γιατί πριν το βιβλίο εκδοθεί είναι καθαρά δική του υπόθεση, όταν όμως τεθεί σε κυκλοφορία γίνεται υπόθεση του κοινού που καλείται να επιλέξει τί θα διαβάσει και των αναγνωστών που το έχουν επιλέξει. Εκείνοι θα το "εγκρίνουν", ή όχι, θα τους αρέσει, ή μη, θα το απολαύσουν ή θα το παρατήσουν.

Το θέμα ενός βιβλίου καθορίζει και το αναγνωστικό κοινό στο οποίο απευθύνεται. Αυτό ισχύει, βεβαίως, και για τα δικά μου βιβλία, στα οποία όμως υπάρχει μια διαφορά. Παρόλο που εκ πρώτης όψεως φαίνεται να αφορούν μόνο Κυπρίους, δεν είναι ακριβώς έτσι.

Όπως ένα βιβλίο για τη μάχη της Κρήτης δεν αφορά μόνο την Κρήτη και τους Κρητικούς, έτσι και ένα βιβλίο με θέμα τη συνεισφορά των Κυπρίων στους αγώνες του Έθνους και για την Ένωση του νησιού με την Ελλάδα, δεν αφορά μόνο την Κύπρο και τους Κυπρίους. Ιδιαίτερα όταν σ’ αυτούς τους αγώνες ενεπλάκη η Ελλάς και τα παιδιά της που κατέβηκαν στην Κύπρο το 1964 για να συμβάλουν στην επίτευξη της Ένωσης. Όταν Έλληνες στρατιώτες πολέμησαν και πολλοί έχασαν τη ζωή τους είτε αγνοούνται, για να αποκρούσουν την Τουρκική εισβολή, αυτού του είδους τα βιβλία αφορούν τόσο το Κυπριακό, όσο και το Ελλαδικό αναγνωστικό κοινό.

Οι συνθήκες που αντιμετώπισαν στην Κύπρο οι στρατιώτες και αξιωματικοί την περίοδο 1964 – 1967, που καλύπτει το νέο μου βιβλίο «ΠΛΗΓΩΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ» δεν είναι υπόθεση που αφορά και ενδιαφέρει μόνο τους Κυπρίους. Και αργότερα τα όσα συνέβησαν με αποτέλεσμα το πραξικόπημα και την εισβολή, δεν είναι υπόθεση μόνο της Κύπρου.

Και το τι θα σημαίνει για τα νησιά του Αιγαίου και την Θράκη μας, σε περίπτωση που στο Κυπριακό δοθεί μια λύση που αναδεικνύει την Τουρκία ΝΙΚΗΤΗ, δεν θα είναι μόνο υπόθεση της Κύπρου και των Κυπρίων. Είναι και υπόθεση της Ελλάδας και των Ελλήνων, και γι’ αυτό ακριβώς εξέδωσα τα βιβλία μου στην Ελλάδα. Για να διαβαστούν και από Ελλαδίτες και να γίνουν και αυτοί κοινωνοί των όσων συνέβησαν και θα συμβούν.

13) Εσείς, με την έως τώρα πείρα σας στον χώρο των εκδόσεων και της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα;

Εκείνο που θα συμβούλευα τους "επίδοξους", όπως τους ονομάζετε, συγγραφείς, είναι να μην απογοητεύονται όταν το βιβλίο τους δεν γίνεται δεκτό προς έκδοση από κάποιο εκδότη. Η άρνηση έκδοσης δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι δεν είναι "καλής ποιότητας". Ο κάθε εκδότης εκδίδει βιβλία συγκεκριμένων κατηγοριών… Έχει συγγραφείς με τους οποίους συνεργάζεται και δεν είναι εύκολο να τους αρνηθεί το "νέο" τους βιβλίο, για να εκδώσει το βιβλίο ενός πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Έχει, επίσης, τη δυνατότητα να εκδίδει ορισμένο αριθμό βιβλίων κάθε έτος, και συνήθως λαμβάνει πολλαπλάσιο αριθμό χειρογράφων προς αξιολόγηση. Επόμενο είναι να αρνηθεί την έκδοση στα περισσότερα.

Μια άλλη παράμετρος είναι η εμπορευσιμότητα του θέματος του βιβλίου. Μπορεί να είναι το καλύτερα γραμμένο στο είδος του. Αν όμως η συγκεκριμένη κατηγορία δεν έχει αναγνώστες, ποιος εκδότης θα το εκδώσει;

Υπάρχουν και πολλοί άλλοι λόγοι για τους οποίους ένα βιβλίο δύσκολα θα εκδοθεί. Ο ενδιαφερόμενος καλά θα κάνει να επισκεφθεί βιβλιοπωλεία και να συμβουλευθεί τους πωλητές ως προς τις κατηγορίες των βιβλίων που έχουν εμπορευσιμότητα, που πουλάνε, και ποιες όχι. Τέλος, θα συμβούλευα τους νέους συγγραφείς να αποστέλλουν τα έργα τους σε πολλούς εκδότες και να μην απογοητεύονται από την απόρριψή τους από κάποιους. Αρκεί, νομίζω, να αναφέρω ότι ο «Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον» απορρίφθηκε από 18 εκδότες, και εκδόθηκε από εκδότη που νωρίτερα το είχε απορρίψει.

14) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία στο νέο  μυθιστόρημά σας «Πληγωμένα Όνειρα», και να σας ρωτήσω για τα μελλοντικά συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στη συνέχεια;

       Πρώτα από όλα να ευχηθούμε να έχουμε υγεία. Αν αυτό συμβεί, είναι σίγουρο πως «τρώγοντας έρχεται η όρεξη» και πως δεν θα μείνει χωρίς ταίρι το βιβλίο μου «101 Διδάγματα Ζωής», αλλά και τα βιβλία μου για την Κύπρο θα αποκτήσουν κι άλλο «αδερφάκι».

Βιογραφία του Γιώργου Παπαδόπουλου – Κυπραίου:

Ο Γιώργος Παπαδόπουλος-Κυπραίος γεννήθηκε στην Ακρούντα της Κύπρου τον Μάιο του 1941. Σε ηλικία 15 ετών ορκίστηκε μέλος της ΕΟΚΑ στον αγώνα της εναντίον των Άγγλων, για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Σπούδασε Ηλεκτρονικά στην Αθήνα με υποτροφία και εργάστηκε στην Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (CYTA). Τον Δεκέμβριο του 1966 μετανάστευσε στο Τορόντο του Καναδά, όπου εργάστηκε σε μεγάλες εταιρείες. Φοίτησε στο College of Education του Πανεπιστημίου του Τορόντο και διορίστηκε καθηγητής Ηλεκτρονικών στο Danforth Technical School. Στην Αθήνα εγκαταστάθηκε τον Φεβρουάριο του 1974 και φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Άσκησε τη δικηγορία έως τον Μάρτιο του 1985. Το 1978 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Διόπτρα.

Περισσότερες πληροφορίες για τον συγγραφέα και το συνολικό του έργο στο επίσημο προφίλ του στο site των εκδόσεων Διόπτρα στον ακόλουθο σύνδεσμο:

https://www.dioptra.gr/Suggrafeas/310/Giorgos-Papadopoulos--Kupraios//

Εργογραφία Γιώργου Παπαδόπουλου – Κυπραίου:

«ΠΛΗΓΩΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ» (2018)

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελίδες: 600

Τιμή με έκπτωση: 13,41€

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Από το συγγραφέα του βιβλίου Το Δαχτυλίδι, ακόμη ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, όπου εκτυλίσσεται όλη η πολυκύμαντη ιστορία της Κύπρου και του ηρωικών της αγώνων.

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 1957 Μέσα στη χαρτοσακούλα με το σταφύλι ήταν κρυμμένες δύο βόμβες… Είχαν παραδοθεί το προηγούμενο βράδυ στον δεκαεξάχρονο Ανδρέα.

Στη μία το μεσημέρι, αφού σχόλασαν οι Άγγλοι τεχνικοί, ο Ανδρέας σκαρφάλωσε από τα ανοιγμένα φτερά πάνω σε ένα βομβαρδιστικό Καμπέρα και τοποθέτησε τη μία βόμβα κοντά στο ντεπόζιτο.

Λίγο αργότερα τοποθέτησε και τη δεύτερη βόμβα, ελπίζοντας πως η φωτιά θα μεταδιδόταν πολύ γρήγορα σε όλο το υπόστεγο των αεροπλάνων.

Ο ανήλικος σαμποτέρ είχε εκτελέσει με ακρίβεια την αποστολή του.

Οι ζημιές που προκλήθηκαν ανέρχονταν σε 4 εκατομμύρια λίρες. Το σαμποτάζ στο Ακρωτήρι της Λεμεσού, στο οποίο πρωτοστάτησε, ήταν το μεγαλύτερο, μέχρι τότε, του αγώνα της ΕΟΚΑ.

Οι συλλήψεις, οι βασανισμοί, οι απαγχονισμοί και, τέλος, το «διαίρει και βασίλευε» των Άγγλων, που έστρεψε τους Τούρκους εναντίον των Ελλήνων, χαρακτήριζαν αυτόν τον άνισο αγώνα.

Μέσα από τις προσωπικές διαδρομές των απογόνων του παπά-Κυριάκου, στα Πληγωμένα Όνειρα εκτυλίσσεται όλη η πολυκύμαντη ιστορία της Κύπρου – από τα μέσα σχεδόν του 19ου αιώνα μέχρι και το 1967.

Η μυθιστορηματική αφήγηση των γεγονότων καταδεικνύει ότι το πεπρωμένο των ανθρώπων συνδέεται άρρηκτα με το συλλογικό πεπρωμένο του έθνους, και το ερώτημα που τίθεται είναι: Άραγε, τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί διαφορετικά;»

ΤΑ ΠΛΗΓΩΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΑΛΗΘΙΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

«ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ» (2013)

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελίδες: 400

Τιμή με έκπτωση: 12,45€

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ενάντια στη μοίρα και, συχνά, ενάντια στη λογική, Το Δαχτυλίδι είναι το συγκλονιστικό οδοιπορικό μιας οικογένειας που τάχθηκε σε ένα σκοπό πέρα από τα στενά όρια της Κύπρου. Μιας οικογένειας που ταυτίστηκε με τους συνεχείς αγώνες του Ελληνισμού, το θάρρος και την αυταπάρνηση.

Ενάντια στη μοίρα και συχνά ενάντια στη λογική, Το Δαχτυλίδι ξετυλίγει μέσα στις γεμάτες αλήθεια σελίδες του μια συγκινητική ιστορία για την αγάπη, την αξιοπρέπεια και την πατρίδα.

Ξεκινώντας πριν από δύο αιώνες στο μεγαλύτερο ελληνικό νησί, την Κύπρο, έξι γενιές ανθρώπων αγωνίζονται για να αλλάξουν τα σχέδια της μοίρας, της δικής τους και του τόπου τους.

Το Δαχτυλίδι σφραγίζει τις ζωές απλών, καθημερινών ανθρώπων, που γίνονται ήρωες. Έρωτες, φιλίες, όνειρα, ιδέες και αγαθά που δεν μετριούνται με το ζύγι, συνθέτουν μια αληθινή ιστορία που όμοιά της δεν έχει ξαναγραφτεί ποτέ.»

ΤΟ ΔΑXΤΥΛΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

«101 ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΖΩΗΣ» (2015)

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελίδες: 312

Τιμή με έκπτωση: 11,97€

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ένας οδηγός πορείας βασισμένος σε Συμπαντικούς νόμους και θεμελιώδεις αρχές.

Το βιβλίο αυτό δεν βρέθηκε τυχαία στα χέρια σου.

Ήρθε την κατάλληλη στιγμή για να σου δώσει απαντήσεις, να σου δείξει τον δρόμο της εξέλιξης και πάνω απ’ όλα να σε παροτρύνει να ζήσεις μια ξεχωριστή ζωή. Στο πρώτο μέρος θα διαβάσεις βασικούς Συμπαντικούς Νόμους και Θεμελιώδεις Αρχές που επηρεάζουν κάθε πτυχή της καθημερινότητας και επιδρούν σημαντικά στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους.

Και εδώ ξεκινάει το καλύτερο.

Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, τα 101 Διδάγματα ανοίγουν συζήτηση μαζί σου και σε καλούν να συμπληρώσεις τα δικά σου σχόλια και τις προσωπικές σου παρατηρήσεις. Είναι πολύ απλό να αναλάβεις δράση και εφαρμόζοντας τη φιλοσοφία των διδαγμάτων να αποκτήσεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και να δώσεις τροφή στο πνεύμα σου.

Το μόνο που θα χρειαστείς είναι το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου, θετική σκέψη και ένα μολύβι.

Το να μεταδίδεις τη γνώση σημαίνει να ανάβεις από το λυχνάρι σου τα κεριά των άλλων, χωρίς να στερείσαι τίποτα από τη δική σου φλόγα.»