«ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ», του Γιάννη Σπανδωνή – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ», του Γιάννη Σπανδωνή – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Ωκεανός

Σελίδες: 352

Τιμή με έκπτωση: 11,61€

          Τα πρώτα αναγνώσματά μου ως παιδί ήταν δύο μεγάλοι σκληρόδετοι και εικονογραφημένοι τόμοι παιδικών εκδόσεων της Ιλιάδας, της Οδύσσειας και της Αργοναυτικής Εκστρατείας. Τα βιβλία εκείνα, που κάποιοι αβίαστα εντάσσουν στην ευρεία σφαίρα της Ελληνικής Μυθολογίας ενώ άλλοι σωστότερα εντάσσουν στην πρώιμη Ιστορία της αρχαίας Ελλάδας, μου κράτησαν συντροφιά για χρόνια. Τα διάβαζα μαγεμένη, "ξαπόσταινα" για λίγο διαβάζοντας άλλες παιδικές εκδόσεις των μεγάλων κλασσικών της παγκόσμιας λογοτεχνίας και, στη συνέχεια, επέστρεφα σε αυτά τα αγαπημένα αναγνώσματα, ανακαλύπτοντας κάθε φορά και κάποια διαφορετική πτυχή τους ή λεπτομέρειες που μου είχαν διαφύγει κατά τις προηγούμενες αναγνώσεις μου. Μπορείτε, επομένως, να συμπεράνετε πόσο πολύ ενθουσιάστηκα όταν έμαθα πως κυκλοφορεί ένα νέο ιστορικό μυθιστόρημα από τις αγαπημένες εκδόσεις Ωκεανός, με τίτλο «Τα Δόντια Του Δράκου», του εξαίρετου συγγραφέα, δημοσιογράφου και βραβευμένου μεταφραστή Γιάννη Σπανδωνή. Ορθά αυτό το συναρπαστικό μυθιστόρημα εντάχθηκε στην κατηγορία των ιστορικών, αφού ο ταλαντούχος συγγραφέας κατόρθωσε να "συμπυκνώσει" μέσα στο ολιγοσέλιδο σχετικά βιβλίο του πολλά κομμάτια της αρχαίας Ιστορίας μας από την εποχή που η παλαιότερη μητριαρχία έδινε τη θέση της στη νεότερη πατριαρχία. Η παλαιά θρησκεία, που είχε ως βασικό σημείο αναφοράς της τη Μεγάλη Θεά, παραχωρούσε αναγκαστικά τα ηνία στο Δωδεκάθεο, όπου η ίδια υποβιβαζόταν σε υποδεέστερη του πατέρα των θεών, του Δία, με μορφές που διαφοροποιούνταν πότε ως η γυναίκα και αδελφή του Ήρα και πότε ως άλλες γυναικείες θεότητες όπως η Αθηνά, η Άρτεμις κ.ο.κ.

          Ο συγγραφέας, συνδυάζοντας έξυπνα πολλά μυθολογικά στοιχεία με αντίστοιχα ιστορικά εκείνης της εποχής, κατορθώνει να αναπαραστήσει πιστά την περίφημη Αργοναυτική Εκστρατεία και να δώσει τη δική του εκδοχή, αυτήν της γυναίκας που πρωταγωνίστησε στη συναρπαστική εκείνη περιπέτεια. Η αμφιλεγόμενη Μήδεια, λοιπόν, είναι αυτή που μας αφηγείται την ιστορία της, μια ιστορία γεμάτη αθωότητα, έρωτα, δολοπλοκίες, προδοσίες, εγκλήματα, θυσίες, εκδίκηση και εξιλέωση. Μια ιστορία την οποία παρακολουθούμε μέσα από το "όχημα" των αναμνήσεων και τη σκοπιά αυτής της θρυλικής γυναίκας που ερωτεύτηκε και αγάπησε βαθιά, "θυσίασε" τη βασιλική της καταγωγή και την οικογένειά της και έκοψε κάθε δεσμό με την πατρίδα της την Κολχίδα για να δέσει τη μοίρα και τη ζωή της με αυτήν του πανέμορφου Ιάσονα, ενός άγνωστου "εισβολέα" που είχε ως μοναδικό του στόχο την αρπαγή του περίφημου χρυσόμαλλου δέρατος.  

          «Τα Δόντια Του Δράκου» είναι ένα μυθιστόρημα καθηλωτικό που καταφέρνει να ζωντανέψει γεγονότα, μύθους και πρόσωπα, ιστορικά και μη, τα οποία χάνονται στα βάθη του χρόνου, χωρίς όμως να αλλοιώνονται από τη λήθη. Η αφήγηση της Μήδειας, που κάποιοι αποκαλούν ιέρεια, άλλοι μάγισσα και πολλοί απλώς μια πανέμορφη, μυστηριώδη γυναίκα, ξεκινά από το τέλος του έρωτά της με τον σύζυγό της Ιάσονα. Πολλοί είναι αυτοί που, ευθύς εξαρχής, δεν έβλεπαν με καλό μάτι τον δεσμό του Ιάσονα με την "Βάρβαρη" Μήδεια. Ακόμα και οι ίδιοι οι Αργοναύτες, τους οποίους εκείνη βοήθησε ποικιλοτρόπως όποτε παρέστη ανάγκη, με κάθε ευκαιρία την κατέκριναν επιδιώκοντας την αποπομπή της από το πλάι του "μονοσάνδαλου" πρίγκιπά τους. Η Μήδεια, όμως, έχοντας εγκαταλείψει τους πάντες και τα πάντα για χάρη του έρωτά της για εκείνον, κατάφερνε να τους θυμίζει όλα όσα τους είχε προσφέρει και όλα τα οποία τους είχε βοηθήσει να αντιμετωπίσουν, διατηρώντας έτσι δικαιωματικά τη θέση της στο πλάι του. Οι Έλληνες "έφερναν" μαζί τους και την αντίληψη πως η γυναίκα δεν μπορεί να είναι ισάξια του άντρα, κάτι που αντικατόπτριζε ολοφάνερα και η νέα τους θρησκεία των δώδεκα θεών. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσαν να επιτρέψουν ο βασιλιάς, της Ιωλκού αρχικά και κατόπιν της Εφύρας, να χρωστάει τον θρόνο του σε μια γυναίκα; Έτσι, σταδιακά, ο Ιάσονας άρχισε να λαμβάνει υπόψη του σοβαρά τις κατηγορίες που εξακοντίζονταν σαν βέλη εναντίον της γυναίκας του και να σκέφτεται να τη χωρίσει και να ξαναπαντρευτεί. Η επίσκεψή του στο παλάτι του βασιλιά της Ασωπίας, Κρέοντα, φαίνεται πως ήταν καθοριστική στο να πραγματοποιήσει αυτή του την απόφαση. Η όμορφη, νεαρή θυγατέρα του βασιλιά, η Γλαύκη, φάνηκε να γοητεύει τον αρρενωπό, ώριμο πια, βασιλιά της Εφύρας, τόσο ώστε μετά από την παραμονή του για μία μόνο νύχτα κοντά της στο παλάτι του Κρέοντα, να λάβει την οριστική του απόφαση: η Μήδεια αποτελούσε πλέον "παρελθόν" για τον Ιάσονα, ενώ η Γλαύκη το ελπιδοφόρο "μέλλον" του.

          Οι γυναίκες, όμως, ιδιαίτερα όταν νιώσουν προδομένες και εξαπατημένες από όσους αγαπούν, μπορούν να γίνουν επικίνδυνες, πόσω μάλλον όταν αυτές γνωρίζουν τη μυστική τέχνη της μαγείας. Η Μήδεια, λοιπόν, συμμορφώνεται προς τις εντολές του άπιστου συζύγου της, όμως το γαμήλιο δώρο που στέλνει στη νέα γυναίκα του ως ένδειξη καλής θέλησης και υποταγής, κάθε άλλο παρά αθώο και ακίνδυνο είναι. Η Μήδεια δεν μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες αυτής της εκδικητικότητάς της και από εκεί κι έπειτα ξεκινά η φυγή της και η αντίστροφη πορεία προς την πατρίδα της. Η διασταύρωση της μοίρας της με αυτήν του βασιλιά Αιγέα, του επονομαζόμενου "πολυγύναιου", θα την οδηγήσει σε νέα μονοπάτια και σε μια θέση επισφαλή για ακόμη μία φορά. Η πολύπαθη και δύσκολη πορεία αυτής της θρυλικής γυναίκας συνεχίζεται ακόμα πιο περιπετειώδης και απρόβλεπτη.

          Μέσα από τα μάτια της, τις αποτρόπαιες πράξεις και τις επώδυνα αιματηρές θύμησες αυτής της αιώνιας Γυναίκας, το συναρπαστικό μυθιστόρημα «Τα Δόντια Του Δράκου» μας παρασύρει σε μια ατέρμονη περιπλάνηση στο μακρινό αλλά επ’ ουδενί λησμονημένο παρελθόν. Ο Γιάννης Σπανδωνής μας καθηλώνει με την εξαιρετική αφηγηματική του δεινότητα, συνδυάζοντας ατόφια ιστορικά στοιχεία για εκείνη την εποχή που προηγείται ακόμα και αυτού του Τρωικού Πολέμου, με την πλούσια ελληνική μυθολογία, αλλά και πάμπολλα στοιχεία για τη μητριαρχική κοινωνία και τη μετάβασή της στη μεταγενέστερη πατριαρχική, κάτι που αντικατοπτρίζεται και στα θρησκευτικά "πιστεύω" των προγόνων μας. Μέσα από την οπτική της ηρωίδας του, της Μήδειας, ξαναζούμε τη συναρπαστική ιστορία της περιπετειώδους Αργοναυτικής Εκστρατείας, των διάσημων ηρώων που έλαβαν μέρος σε αυτήν, των γεγονότων που προηγήθηκαν αυτής αλλά και όσων ακολούθησαν, μέχρι και τη φυγή της τραγικής ηρωίδας μας πίσω στην Ασία μαζί με τον γιο που απέκτησε από τον Αιγέα, τον Μήδο, τον μετέπειτα γενάρχη των Μήδων. «Τα Δόντια Του Δράκου» είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που, όπως γράφει και ο ίδιος ο συγγραφέας στο σημείωμά του, έχει τρεις διαφορετικούς άξονες: την οπτική της γυναίκας, τη σχέση μεταξύ Ελλήνων και Βαρβάρων και τον πόλεμο ανάμεσα στην παλιά και τη νέα θρησκεία. Πάνω απ’ όλα, όμως, έχει συναρπαστική πλοκή, ολοζώντανους ήρωες, ιστορικά γεγονότα που χάνονται στα βάθη της προϊστορίας μας, σαρωτικούς και τραγικούς έρωτες, μίση και πάθος για εκδίκηση, άθλους και μυθικά κατορθώματα και πάνω απ’ όλα άφθονη μαγεία κυριολεκτική και μεταφορική. Ένα μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Μια συντροφιά Ελλήνων με αρχηγό τον τολμηρό Ιάσονα, ξεκινάει από τις δυτικές ακτές του Αιγαίου για να φέρει στην πατρίδα το Χρυσόμαλλο Δέρας: Το χρυσάφι της πλούσιας Ανατολής.

Και μαζί και μια γυναίκα. Παρθένα, ιέρεια, μάγισσα.

Μήδεια τ’ όνομά της. Πανέμορφη και πανίσχυρη σαν θεά, σκοτεινή κι επικίνδυνη σαν μάγισσα, παθιασμένη κι εκδικητική σαν την Ήρα... Ο έρωτάς της για τον Ιάσονα απόλυτος κι εκρηκτικός σαν ενεργό ηφαίστειο.

Για χάρη του απαρνήθηκε και πατρίδα και γονείς. Τον βοήθησε να πάρει το Χρυσόμαλλο Δέρας και να εκδικηθεί τη δολοφονία του πατέρα του. Του χάρισε ένα ολόκληρο βασίλειο.

Κι εκείνος την πρόδωσε...

Πίσω από τους ηρωισμούς των Αργοναυτών, κάτω από τα ματωμένα αχνάρια που αφήνουν στο διάβα τους, κρύβεται όμως και η διαμάχη της παλιάς, μητριαρχικής θρησκείας της γονιμότητας με τις καινούργιες δοξασίες της λατρείας του ξίφους που φέρνουν μαζί τους τα ελληνικά φύλα. Απολογήτρια

της παλιάς θρησκείας η Μήδεια, ιέρεια της Μεγάλης Θεάς, αγωνίζεται για τη θέση της γυναίκας σε τούτον τον καινούριο κόσμο που δημιουργούν οι Έλληνες, υποτάσσοντας τη γυναίκα στον άντρα. Όμως εδώ στην Μεσόγειο, η γυναίκα είναι η ίδια η Φύση. Κι αν ο άντρας την κάνει σκλάβα του, εκείνη

εξακολουθεί να είναι αυτή που φροντίζει τον οικογενειακό βωμό, παραμένει η Αιώνια Μητέρα, ο δεσμός με τους προγόνους, η ιέρεια και η μάντισσα. Εκείνη διατηρεί την παράδοση.

Είναι η Μήδεια που πνίγεται από τις πράξεις της, αλλά δεν μετανιώνει για τίποτα.

Ας δούμε λοιπόν την Αργοναυτική Εκστρατεία από τη δική της σκοπιά.»