Συνέντευξη με τη ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ 2 - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

κ. Δήμητρα Παπαναστασοπούλου

          Την αγαπητή κ. Παπαναστασοπούλου είχα την τύχη και τη χαρά να τη γνωρίσω από κοντά στην παρουσίαση του τρίτου της μυθιστορήματος με τίτλο «Από Ξύλο Και Ασήμι» πριν από μερικά χρόνια. Ευθύς με κέρδισε ως άνθρωπος και κατόπιν και ως συγγραφέας, αφού το έργο της –όπως και η ίδια– διακρίνονται από την ειλικρίνεια, την αμεσότητα, την προσήνεια, την ευγένεια και το πηγαίο ταλέντο. Πρόκειται για μια συγγραφέα  η οποία διαθέτει γραφή μεστή, λιτή, ολοζώντανη και λυρική χωρίς ποτέ να παρασύρεται σε πλεονασμούς και περιττολογίες, ενώ κατορθώνει να συμπυκνώνει μέσα σε λίγες σελίδες όσα άλλοι ομότεχνοί της θα χρειάζονταν τόμους ολόκληρους για να διατυπώσουν. Η ικανότητα της αγαπητής συγγραφέως να ερευνά σε βάθος τα ιστορικά στοιχεία της κάθε εποχής και κάθε τόπου, που αποτελεί τον "καμβά" του εκάστοτε πονήματός της ώστε να αναπαραστήσει πιστά το ιστορικό περιβάλλον της εποχής, είναι γνωστή και αδιαμφισβήτητη. Το επιπρόσθετο χάρισμά της να συνδυάζει με ακρίβεια γνωστές ή άγνωστες πτυχές της Ιστορίας με την ευφάνταστη και ευρηματική μυθοπλασία της, προσδίδει στα μυθιστορήματά της ξεχωριστή ατμόσφαιρα και κύρος, καθώς οι αναγνώστες παρασύρονται σε μοναδικά ταξίδια του νου, διευρύνοντας ταυτόχρονα τις ιστορικές τους γνώσεις.

Το νέο, πέμπτο μυθιστόρημα της εξαίρετης Δήμητρας Παπαναστασοπούλου με τίτλο «Όταν Σωπαίνει Το Φως», από την Άνεμος Εκδοτική, είναι ένα λογοτεχνικό έργο το οποίο είμαι βέβαιη πως θα καθηλώσει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη με τη συναρπαστική υπόθεσή του και τη ξεχωριστή γραφή της συγγραφέως. Αυτή τη φορά, η χαρισματική Δήμητρα Παπαναστασοπούλου μας "ταξιδεύει" στην Ενετοκρατούμενη Κρήτη του 16ου αιώνα, που πολιορκείται έξωθεν άγρια από τους Τούρκους αλλά και έσωθεν από τις παλιές βεντέτες των ντόπιων, καθώς και στη σύγχρονή της Βενετία, αυτήν της αριστοκρατίας, των Δόγηδων, των ξέφρενων Καρναβαλιών και της άκρατης πολυτέλειας. Ήρωες που μοιάζουν ολοζώντανοι, που υποφέρουν, που παθιάζονται, που αγαπούν, που μισούν, που πληγώνονται, που αγωνίζονται να ορθοποδήσουν και που πασχίζουν για την πολυπόθητη εξιλέωση, θα μας χαρίσουν μια αλησμόνητη αναγνωστική εμπειρία, καθοδηγούμενοι από την φαντασία της συγγραφέως μέσα σε ιστορικές ατραπούς της εποχής. Εύχομαι ολόψυχα στην αγαπητή συγγραφέα καλή επιτυχία στην πορεία του νέου εξαιρετικού πονήματός της, την ευχαριστώ που με αφορμή αυτό δέχτηκε να απαντήσει σε κάποιες ερωτήσεις για τους «Φίλους Της Λογοτεχνίας» και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την εξαίρετη Δήμητρα Παπαναστασοπούλου!   

1) Αγαπητή κ. Παπαναστασοπούλου, τις θερμές μας ευχές για το νέο μυθιστόρημά σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άνεμος, με τίτλο «Όταν Σωπαίνει Το Φως». Σε αυτό το πέμπτο, εξαιρετικό βιβλίο σας ποιο ήταν το έναυσμα για την έμπνευσή του;

Το έναυσμα υπήρχε από παλιότερα, αλλά βρήκε την ευκαιρία να «ξαναεκδηλωθεί». Μιλώ για την αγάπη μου για την Κρήτη μας, τους ανθρώπους της, την Ιστορία της. Στο πρώτο μου βιβλίο («ΣΑΝ ΣΤΑΧΥΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ») αναφέρθηκα στη σπουδαία Μάχη της Κρήτης. Τώρα επέλεξα μια άλλη εποχή, αλλά, είμαι βέβαιη ότι θα επιστρέψω και πάλι στο μέλλον, σε μια διαφορετική ιστορική εποχή, επειδή η Κρήτη αποτελεί για μένα ανεξάντλητη πηγή γνώσης και συναισθημάτων.

2) Πόσο δύσκολο ήταν να σταχυολογήσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, που προφανώς απαιτούνταν, ώστε να συνδυάσετε διάφορα ιστορικά γεγονότα και συνθήκες της εποχής, τόπους και μυθοπλασία στο βιβλίο σας;

Ποτέ δεν είναι δύσκολο, το μόνο που απαιτείται είναι ο χρόνος. Κι εγώ τον προσφέρω με όλη μου την ψυχή. Η ανεύρεση των σχετικών πληροφοριών κάθε φορά (ιστορικές, κοινωνικές, λαογραφικές) είναι ένα υπέροχο ταξίδι, μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση.

3) Γιατί επιλέξατε τη συγκεκριμένη περίοδο του 16ου αιώνα για να τοποθετήσετε τη μυθοπλασία σας στην Ενετοκρατούμενη Κρήτη και τη Βενετία; Ποιος είναι ο ρόλος της Ιστορίας ως πηγή ιδεών για εσάς και με ποιό κριτήριο επιλέγετε την εκάστοτε ιστορική περίοδο για κάθε βιβλίο σας;

Ο 16ος αιώνας ήταν ένας σημαντικότατος αιώνας, συνέβησαν πάρα πολλά, και για την Κρήτη υπήρξε ο προάγγελος της Τουρκοκρατίας. Η Βενετοκρατία, αν και δύσκολη για την Κρήτη, είχε αρκετές θετικές επιρροές με κοινωνικά, εμπορικά και πολιτιστικά ανοίγματα. Το κριτήριο για την επιλογή μου έχει να κάνει με την... μαγεία. Διαβάζοντας την ιστορία του τόπου, μού δημιουργούνται εικόνες. Όταν αυτές οι εικόνες γίνονται έντονες και επίμονες, έχω βρει την εποχή. Η ίδια η Ιστορία, λοιπόν, μού αποκαλύπτει τα ανθρώπινα μονοπάτια, πάνω στα οποία θα πατήσει η φαντασία μου.

4) Οι ήρωες που "παρελαύνουν" από το νέο σας μυθιστόρημα είναι πολυάριθμοι, άρτια σκιαγραφημένοι και πολύ ενδιαφέροντες. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα πράγματα για αυτούς, για παράδειγμα την Αρσινόη, τον Φερδινάνδο, τον Νικόλα, ή για όποιον άλλον κρίνετε εσείς πως θα θέλατε να μας σχολιάσετε κάτι; Υπήρξαν κάποια στοιχεία του χαρακτήρα πραγματικών ανθρώπων που ενσωματώσατε σε αυτούς και ποια;

Επιλέγω να σας μιλήσω για έναν απόντα, έναν ήδη νεκρό ήρωα, τον παππού της Αρσινόης και του Νικόλα. Πρόκειται για έναν αυθεντικό Κρητικό, επαναστατημένο και αγέρωχο, έναν τολμηρό πειρατή, έναν απροσκύνητο κάτοικο της πάντα ελεύθερης περιοχής των σημερινών Σφακίων. Ο παππούς ζει μέσα από τις αναμνήσεις του εγγονού του- μ’ αυτόν τον τρόπο τον γνωρίζουμε και, συγχρόνως, γνωρίζουμε την πλειονότητα των Κρητών της εποχής του. Αυτός ο ήρωας ελευθέρωσε όλα μου τα αισθήματα για τους Κρήτες, και θέλω να ελπίζω ότι κατάφερα να μεταφέρω στο χαρτί την ψυχή του νησιού.

5) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη; Εσείς ταξιδέψατε στην Κρήτη και τη Βενετία ώστε να έχετε ιδία άποψη για τα δύο μέρη που τοποθετείτε το νέο σας βιβλίο;

Τα ταξίδια είναι τροφή της ψυχής και καλό είναι να μπορούν να πραγματοποιούνται, στο μέτρο του δυνατού. Ίσως, για έναν συγγραφέα η ανάγκη να «δει», να «οσφρανθεί» και να «αισθανθεί» να είναι μεγαλύτερες, ίσως όχι. Εγώ αποκομίζω χιλιάδες πράγματα από τα ταξίδια, πράγματα που μπορεί να μείνουν στην αφάνεια πολύ καιρό και να βγουν κάποια απρόσμενη στιγμή και, ναι, ταξίδεψα και στην Κρήτη και στη Βενετία. Ωστόσο, όταν επιλέγω μια μακρινή εποχή, όπως καλή ώρα τώρα τον 16ο αιώνα, δεν είναι δυνατόν να μεταφέρω τις δικές μου σύγχρονες εντυπώσεις. Χρειάζομαι την αμέριστη παρουσία της φαντασίας και των πολλαπλών πληροφοριών (ιστορικών, λαογραφικών, κοινωνικών, καλλιτεχνικών) για να μπορέσω να περιγράψω κάτι που πλέον δεν υπάρχει.

Παρουσίαση βιβλίου 26/3/2018

6) Στα βιβλία σας πάντοτε ασχολείστε και με ένα διαφορετικό θέμα, όπως επίσης και με διαφορετική χρονική περίοδο. Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα ήταν προτιμότερο να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Θεωρώ ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του, να «υπηρετήσει» όποιο είδος του ταιριάζει και είναι καλύτερος σ’ αυτό. Εγώ, κάθε φορά, νιώθω την ανάγκη να «δώσω» κάτι διαφορετικό, να γράψω καλύτερα, να βρω μια συναρπαστική ιστορία για να κρατήσω αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Κοινό σημείο παραμένει το στυλ, εγώ, δηλαδή, πίσω από τα «φώτα».

7) Θυμάστε το πρώτο σας ανάγνωσμα το οποίο σας "παρέσυρε" στον κόσμο της λογοτεχνίας; Υπάρχει κάποιο απόφθεγμα από βιβλίο το οποίο να καθόρισε την μετέπειτα ζωή σας; Έχετε δεχθεί κάποιες επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Δεν είναι δυνατόν να ξεχάσω το πρώτο ανάγνωσμα, εκείνο το Κλασικό Εικονογραφημένο που μού διάβαζε ο πατέρας μου κι εγώ κοιτούσα τις εικόνες... Ήταν «ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ» του Βίκτωρα Ουγκώ – χρόνια αργότερα διάβασα και το κανονικό βιβλίο. Δεν έχω έφεση να θυμάμαι αποφθέγματα, επομένως, δεν υπήρξε κάποιο με ιδιαίτερη σημασία, όμως, διαβάζω από παιδί αρκετά είδη λογοτεχνίας, είμαι βιβλιοφάγος και, προφανώς, έστω και «υπόγεια» οι επιρροές υπήρξαν, μάλλον από εκείνους που προτιμώ και αγαπώ περισσότερο. Όσον αφορά το ύφος και τον τρόπο γραφής μου, θεωρώ ότι αντιπροσωπεύουν μόνον εμένα και κανέναν άλλον, επειδή είναι διακριτά και αναγνωρίσιμα. Για τη θεματολογία δεν το συζητώ, αφού κάθε φορά διαφοροποιείται.

8) Στη σύγχρονη πραγματικότητα και στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας ποιά θεωρείτε πως είναι η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει τελικά το βιβλίο κρίση στη χώρα μας ή διεθνώς και τί θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο προσιτό στο αναγνωστικό κοινό και ιδιαίτερα στους νέους;

Η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου εξακολουθεί να παραμένει η ίδια: η αποστολή του είναι να μυήσει τον αναγνώστη στον κόσμο της τέχνης του λόγου, της ομορφιάς και της ποικιλίας του, να τον γητέψει και να τον παρασύρει στα ιδιαίτερα μονοπάτια της  ευφορίας της ψυχής. Πάντοτε υπήρχαν δυσκολίες –απλά ήταν διαφορετικές– και θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν. Η σημερινή κρίση ασφαλώς δυσκολεύει αφάνταστα έναν σοβαρό αναγνώστη (λέγοντας σοβαρό εννοώ εκείνον που διαβάζει πάνω από 4-5 βιβλία το μήνα) να προβαίνει στις ανάλογες αγορές. Γι’ αυτό υπάρχουν οι δανειστικές βιβλιοθήκες, οι δωροθεσίες μέσα από διάφορες βιβλιοφιλικές ομάδες, ο φιλικός δανεισμός, οι προσφορές των εκδοτικών οίκων, το ηλεκτρονικό βιβλίο, η ελεύθερη διαδικτυακή ανάγνωση αναγνωρισμένων φορέων (Πανεπιστημίων, βιβλιοθηκών). Για έναν νέον άνθρωπο, το σημαντικότερο είναι να αγαπήσει το διάβασμα – είναι η αρχή και θα φτάσει εκεί με τη φροντίδα των γονιών του. Μετά, όλα είναι εύκολα.

9) Πιστεύετε πως η πρόσφατη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για έναν συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα;

Είναι δυνατά και τα δύο. Κοιτώντας στο παρελθόν, βλέπουμε σε δύσκολες περιόδους άνθηση Γραμμάτων και Τεχνών –ακόμη και σε εποχές με έλλειψη ατομικής ελευθερίας και έκφρασης–, μαζί με σύγχρονη άνθηση εύκολης διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Ο καθένας επιλέγει αυτό που τού ταιριάζει, αυτό που προτιμά.

10) Συνήθως,  τα βιβλία σας προσπαθούν όχι μόνο να ψυχαγωγήσουν αλλά και να "αφυπνίσουν" τις συνειδήσεις των αναγνωστών και μέσα από την εκάστοτε ιστορία να τους οδηγήσουν σε περαιτέρω σκέψη. Σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Απευθύνομαι σε όλους τους ενήλικες, επειδή τα θέματά μου είναι πολλές φορές σκληρά ή προκαλούν πόνο ή απαιτούν βαθιά σκέψη.

11) Στο νέο μυθιστόρημά σας, όπως αναφέρεται και στο οπισθόφυλλο, μας αφηγείστε μια ιστορία χωρίς κάθαρση. Γιατί επιλέξατε να δώσετε το συγκεκριμένο τέλος στην ιστορία σας; Ποιό είναι το μήνυμα που θέλατε να μεταδώσετε στους αναγνώστες σας;

Οι αρχαίες τραγωδίες μας έπρεπε να περιέχουν κάθαρση, επειδή την θεωρούσαν απαραίτητη σ’ αυτό το συγκεκριμένο είδος θεάτρου. Η ζωή μας, όμως, σπανίως έχει οδηγό τον ορισμό μιας τραγωδίας. Μας φέρνει αντιμέτωπους με σοβαρά και δυσεπίλυτα προβλήματα, μας γονατίζει, μας διαλύει ψυχολογικά. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, πολλές φορές δεν υπάρχουν καθόλου λύσεις. Ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να σηκώσει έναν σταυρό βαρύ, να ματώσει, να βιώσει το πρόβλημα επί μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς να βλέπει φως από πουθενά. Σ’ αυτό το μυθιστόρημα επέλεξα αυτή την δύσκολη κατάσταση, χωρίς να δίνω μια κάποια διέξοδο, ακολουθώντας την ανηλεή πραγματικότητα. Το μήνυμα είναι: όταν έρχονται τέτοιες καταστάσεις στη ζωή μας, να προσπαθήσουμε να βρούμε τη δύναμη και να παλέψουμε, τρόπο να νικήσουμε, να επιστρέψουμε στο φως και στη ζεστασιά του ήλιου, δηλαδή, να συνεχίσουμε να ζούμε, αφήνοντας πίσω ό,τι μας πλήγωσε.

12) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία στο νέο μυθιστόρημά σας «Όταν Σωπαίνει Το Φως», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Η τιμή και η χαρά είναι δικές μου και σας ευχαριστώ θερμά για τις ευχές σας. Τα σχέδια έχουν να κάνουν με έκδοση κι άλλων μυθιστορημάτων, με νέες συγγραφές, με νέες έρευνες, με συνεχή προσπάθεια να γράφω όλο και καλύτερα.

Βιογραφία Δήμητρας Παπαναστασοπούλου:

Η Δήμητρα Παπαναστασοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα. Σπούδασε ξενοδοχειακά στη Ρόδο (ΑΣΤΕΡ) και οικονομικά στη Θεσσαλονίκη (Ανωτάτη Βιομηχανική), όπου έμεινε και εργάστηκε για είκοσι χρόνια. Είναι παντρεμένη και ζει στην Αθήνα.

Αρθρογραφεί σταθερά στα διαδικτυακά περιοδικά The Mythologists, iporta.gr, Books & Style και στο koukidaki.blogspot.gr. Πολλά από τα άρθρα της μπορείτε να τα βρείτε και στο προσωπικό της μπλoγκ: myownnovelsworld.blogspot.com.

Εργογραφία Συγγραφέως:

«Σαν στάχυα στο χρόνο», Διόπτρα, 2012

«Στη σκιά των αιώνων», Διόπτρα, 2013

«Από ξύλο και ασήμι», Διόπτρα, 2015

«Ανεξέλεγκτο πάθος», Εμπειρία Εκδοτική, 2017

Εργογραφία Δήμητρας Παπαναστασοπούλου:

«ΟΤΑΝ ΣΩΠΑΙΝΕΙ ΤΟ ΦΩΣ» (2018)

Εκδόσεις: Άνεμος

Σελίδες: 288

Τιμή με έκπτωση: 12,87€

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Στη βενετοκρατούμενη Κρήτη του 16ου αιώνα μια σειρά φόνων συνταράσσει την περιοχή του Αμαρίου, ενώ οι Τούρκοι πυρπολούν το γειτονικό Ρέθυμνο.

Ο σκληρός τοπικός άρχοντας του Αμαρίου δολοφονείται. Ο δυνατός έρωτας και ο γάμος του νέου Βενετού διοικητή του Ρεθύμνου με τη χήρα αρχόντισσα γίνεται αφορμή ενός μεγάλου ταξιδιού στην ονειρική κοσμοκρατόρισσα Βενετία της εποχής. O πλούτος και η δύναμη της ανώτατης τάξης της Γαληνοτάτης ξετυλίγονται, παρασύρουν τον αναγνώστη, τον παίρνουν μαζί τους στις διασκεδάσεις, στις υπαίθριες γιορτές, στο καρναβάλι, τον ξεναγούν στο παλάτσο του δόγη.

Η επιστροφή στην Κρήτη φέρνει κι άλλη, αμέτρητη ευτυχία, αλλά δεν κρατάει πολύ· σκευωρίες, τρομακτικά μυστικά, επανεμφάνιση παλιών βεντετών και νέα φονικά δημιουργούν ένα αβάσταχτο, ανατριχιαστικό τοπίο.

Ο διοικητής, ένας νέος που έχει γεράσει ξαφνικά, θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει τους χειρότερους εφιάλτες και θα κληθεί να συνεχίσει τη ζωή του συντριμμένος, έχοντας ζήσει σε ελάχιστο χρόνο όσα ένας άτυχος άνθρωπος σε μια ολόκληρη ζωή.

Ένα μυθιστόρημα δυνατό, βίαιο, σκληρό και τρυφερό· μια γραφή συναρπαστική και καθηλωτική· μια ιστορία χωρίς κάθαρση που συγκλονίζει μέχρι την τελευταία λέξη.»

Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στους «ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ» εδώ:

https://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2018/03/blog-post_27.html

«ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ ΠΑΘΟΣ» (2016)

Εκδόσεις: Εμπειρία Εκδοτική

Σελίδες: 320

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Κοκκινιά και Καστέλα. Φτώχια και πλούτος. Δύο πρόσωπα του Πειραιά, με ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσά τους. Ο έρωτας και το πάθος μπορούν, άραγε, να εκμηδενίσουν τα εμπόδια και τις διαφορές;

Η Φρίντα, μεγαλωμένη μέσα σε υλικές και συναισθηματικές στερήσεις, αρπάζει το χέρι μιας απρόσμενης τύχης και βλέπει τη ζωή της να αλλάζει μαγικά. Μία αλλαγή εντυπωσιακή, που ορκίζεται να τη διατηρήσει πάση θυσία.

Ψάχνοντας να βρει το μυστικό που κρύβει η πεθερά της, ανακαλύπτει, ως θεατής, το πάθος που κυβερνά την ισπανική ψυχή, μέσα από τις ταυρομαχίες, τον χορό και το τραγούδι. Ένα πάθος που τη συνταράζει όταν φτάνει στην καρδιά της Ανδαλουσίας, στη Γρανάδα.

Ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα της γίνεται η αφορμή ώστε να αποκαλυφθεί το παρελθόν της οικογένειάς της και να ανατραπεί η μέχρι τότε ζωή της. Ένα ανεξέλεγκτο πάθος κυριεύει τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού της. Θα καταφέρει να το διαχειριστεί;

Ένα συναρπαστικό ταξίδι στον μεταπολεμικό Πειραιά, στο συναρπαστικό Λονδίνο, στην παραμυθένια Ισπανία και στην πλανεύτρα Θεσσαλονίκη. Στους τόπους όπου έζησαν, αγωνίστηκαν, αγάπησαν και μίσησαν, πρόδωσαν και προδόθηκαν οι ήρωες. Ήρωες άλλοτε δυνατοί και άλλοτε αδύναμοι, που αναζητούν την ευτυχία με πάθος, αφήνοντάς το να τους παρασύρει, να τους καταπιεί. Να τους καρφώσει την καρδιά... με ένα κοφτερό μαυριτανικό μαχαίρι...»

Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στους «ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ» εδώ:

http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2017/03/blog-post_19.html

«ΑΠΟ ΞΥΛΟ ΚΑΙ ΑΣΗΜΙ» (2015)

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελίδες: 496

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«1522. Μέσα στο απόρθητο κάστρο της Ρόδου, κάτω από την απειλή των πολυάριθμων Τούρκων, η ζωή δεν κοστίζει τίποτα. Ο κόσμος, ιππότες και απλοί πολίτες, ξεκινούν τη μέρα τους χωρίς να ξέρουν αν θα τους βρει η νύχτα, συνεχίζουν όμως να ζουν και να ερωτεύονται, παρά την αγριότητα που ξεχύνεται καταπάνω τους σαν καταιγίδα. Ενώ η πείνα, η προδοσία και ο θάνατος κυριαρχούν, φέρνοντας την ήττα των χριστιανών, ένας καλόγερος προσπαθεί να διαφυλάξει μια πολύτιμη εικόνα της Παναγίας, αγνοώντας τον κίνδυνο που τον περικυκλώνει.

Τέσσερις αιώνες αργότερα. Τώρα, οι κάτοικοι του όμορφου νησιού ανεβαίνουν έναν διαφορετικό Γολγοθά - αυτόν του φασισμού. Η ανηφόρα είναι δύσκολη, αλλά αντέχουν, αν και ζουν σε μια ζοφερή αβεβαιότητα. Ο κλοιός όλο και σφίγγει, σαν ένα μουσικό ρόντο, που ενώ είναι το ίδιο, η έντασή του αυξάνει μέχρι να φτάσει στην κορύφωση.

Ένα μυθιστόρημα γεμάτο συγκινήσεις, ανατροπές και αλήθειες. Η καθημερινότητα ανακατεύεται με την αντίσταση και την κατασκοπεία και γίνεται αβάσταχτη, αποπνικτική, με την προδοσία να κυριαρχεί τόσο στο πρώτο όσο και στο δεύτερο μέρος, με το θάνατο να καραδοκεί, με την ελπίδα για ζωή να ξεθωριάζει, αλλά να μη χάνεται, μέχρι που το τέλος έρχεται αδυσώπητο αλλά λυτρωτικό.»

«ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ» (2013)

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελίδες: 560

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Ηλίας Αλεξόπουλος τελειώνει την Ιατρική Σχολή Αθηνών και κάνει μεγάλα όνειρα για το μέλλον. Όμως ένας απαγορευμένος έρωτας και ένα κοινωνικό σκάνδαλο τον αναγκάζουν να αναζητήσει καταφύγιο στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη, μια πόλη εξωτική και παράξενη, μια πολύχρωμη τοιχογραφία εθνών και πολιτισμών. Ο Ηλίας Αλεξόπουλος μεγαλουργεί στη νέα του πόλη, γίνεται ισχυρός παράγοντας, αφιερώνει τη ζωή του σε φιλανθρωπίες και δημιουργεί οικογένεια.

Καθώς τα χρόνια κυλούν και τα σύνορα αλλάζουν, η ιστορία της Θεσσαλονίκης αφήνει σημάδια στα άψυχα κτήρια και σε όσους τη λογίζουν για πατρίδα τους. Στα βαριά μυστικά του Ηλία, έρχονται να προστεθούν αυτά του αινιγματικού φίλου του, Πιερ Μαλέρμπ.

Η μοίρα δεν ξεχνά τα κρίματα του παρελθόντος, στήνει εμπόδια και παγίδες, και φέρνει τελικά τον Ηλία αντιμέτωπο με όσα προσπαθούσε μάταια να αποφύγει. Μετά από δεκαετίες πόνων και παθών, ένας ακόμα κατακτητής κάνει δικιά του τη Θεσσαλονίκη και οι ήρωες πρέπει να βρουν κουράγιο να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τη ζοφερή πραγματικότητα, αλλά και τις πληγές της καρδιάς τους.»

«ΣΑΝ ΣΤΑΧΥΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ» (2012)

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελίδες: 536

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Δυο νεαρά αδέλφια κάτω από δραματικές συνθήκες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον τόπο τους. Τα βήματά τους βαριά μα και αποφασιστικά. Τώρα πια μόνη τους περιουσία δύο φυλαχτά να μαρτυρούν την κοινή μέχρι πρότινος ζωή τους. Χωριστοί και άγνωστοι δρόμοι ανοίγονται μπροστά τους. Χαμένες πατρίδες, νέοι προορισμοί... Και ένα ημερολόγιο να καταγράφει τα χρόνια που κυλούν... Πόλεις που μεταμορφώνονται... Ανατροπές, φόνοι, αιμομιξίες, αδικίες πορεύονται παράλληλα με τον έρωτα, την αγάπη, την ελπίδα. Ζωές που εναλλάσσονται, πρωταγωνιστές του χθες που δίνουν τη θέση τους στους ήρωες του σήμερα. Στάχυα του χάνονται στο χρόνο... Και η ζωή, ένα ατελείωτο μωσαϊκό, αφήνει ανεξίτηλα τα ίχνη της καθώς η ιστορία εξελίσσεται και διαγράφει τους δικούς της κύκλους.»