«ΑΓΑΠΗ
ΟΠΩΣ… ΑΛΜΥΡΑ», της Αλέκας Ζωγράφου – Γράφει η Κλειώ
Τσαλαπάτη
Εκδόσεις:
Χάρτινη Πόλη
Σελίδες:
640
Τιμή
με έκπτωση: 13,41€
Κάποια βιβλία τα «ερωτεύεσαι» από το
εξώφυλλο και μόνο, πριν ακόμα τα γυρίσεις στο οπισθόφυλλο για να διαβάσεις την
υπόθεσή τους. Το αναγνωστικό σου ένστικτο σου ψιθυρίζει πως αξίζει να τα πάρεις
στα χέρια σου και να ταξιδέψεις στις σελίδες τους, όσο πολυάριθμες κι αν είναι
αυτές, γιατί σου επιφυλάσσουν πολλές και δυνατές συγκινήσεις. Ειλικρινά, αυτό
ακριβώς μου συνέβη με το εξαιρετικό μυθιστόρημα «Αγάπη Όπως… Αλμύρα»
της Αλέκας Ζωγράφου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη. Με ένα
εξώφυλλο σε αποχρώσεις που σαγηνεύουν το βλέμμα –πραγματικά πανέμορφο και
απόλυτα καλοκαιρινό– με προσέλκυσε αμέσως, ενώ μόλις ξεκίνησα να το διαβάζω
συνειδητοποίησα πως δε θα μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου εύκολα. Έχοντας
ως μεγάλο και αδιαμφισβήτητο πρωταγωνιστή το γραφικό και ατμοσφαιρικό Ρέθυμνο,
η συγγραφέας υφαίνει μία συναρπαστική ερωτική ιστορία με ήρωες ισάξιους αυτών
της αρχαίας τραγωδίας. Ο έρωτας, το πάθος, η φιλία, το μίσος, η προδοσία, η
εκδίκηση και οι απρόβλεπτες μοιραίες και τραγικές ανατροπές είναι μερικά μόνο
από τα αναρίθμητα στοιχεία που συνθέτουν ένα ανάγνωσμα καθηλωτικό, ικανό να κρατήσει
ξάγρυπνο τον αναγνώστη από την αγωνία και την ανυπομονησία του να διαβάσει τι
θα συμβεί παρακάτω.
Η κεντρική ηρωίδα μας, η Λίζα, ασκεί
την ιατρική στην Αθήνα, έχοντας μόνιμα ένα μεγάλο κενό μέσα της, αφού έχασε την
αγάπη της ζωής της. Η επίσκεψη ενός μικρού ασθενή της, του Λευτέρη, γίνεται η
αφορμή για μια αναπόληση της ζωής της έως τότε και την επιστροφή σε αναμνήσεις
που δεν έχουν πάψει να την πονούν, τόσο έντονα σαν το αλάτι που θα έριχνε
κάποιος στις πληγές της. Έχοντας καταγωγή από τη μεριά του πατέρα της από το
Ρέθυμνο, η Λίζα συνήθιζε από παιδί ακόμα να περνάει ολόκληρα τα καλοκαίρια της
εκεί. Το γραφικό σπιτάκι της γιαγιάς της, οι χρυσές αμμουδιές της περιοχής, οι
ξέγνοιαστες βόλτες στα γεμάτα ζωή σοκάκια της πόλης και οι επιστήθιες φιλίες
πλούτιζαν τη ζωή της, ενώ ο μεγάλος έρωτας –που ήρθε από τα εφηβικά της ακόμα
χρόνια στο πρόσωπο του Λευτέρη– σφράγισε το πεπρωμένο της για πάντα. Η πορεία
τους φαινόταν προκαθορισμένη, αφού η σχέση τους συνεχίστηκε δυνατή και απαράλλαχτη
στα φοιτητικά τους χρόνια και τίποτα δε φαινόταν ικανό να μπει ανάμεσά τους.
Μέχρι που ο Λευτέρης επέστρεψε ξανά, ως αρχιτέκτονας πλέον, στα πάτρια εδάφη
της Κρήτης για να δουλέψει στο οικογενειακό γραφείο. Οι πιέσεις του πατέρα του για
το πώς θα δρομολογήσει από εκεί και πέρα τη ζωή του, με μόνο γνώμονα το
συμφέρον της επιχείρησής τους, αρχίζουν να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στον άβουλο
νεαρό και η προδοσία απέναντι στην αθεράπευτα ερωτευμένη Λίζα, σιγά αλλά σταθερά,
παίρνει σάρκα και οστά στο πρόσωπο μιας άλλης γυναίκας.
Η πληγωμένη κοπέλα χάνει το έδαφος
κάτω από τα πόδια της και βλέπει προδοσίες ακόμα και στα πρόσωπα των πιο
αδερφικών της φίλων. Η επιθυμία της για εκδίκηση και ανταπόδοση σε όσα τής
έκανε ο Λευτέρης είναι το μόνο που σιγοκαίει μέσα της άσβεστα, κάνοντάς την να παραβλέπει
τα προφανή και να αδικεί ακόμα και όσους δε φταίνε. Ο κοινός φίλος του πρώην
ζευγαριού –και κρυφά ερωτευμένος μαζί της για πολλά χρόνια–, ο Σήφης, μοιάζει ο
κατάλληλος άνθρωπος για να πραγματοποιήσει την εκδίκησή της. Η Λίζα όμως φαίνεται
να λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο, που στην προκειμένη περίπτωση είναι τα ίδια
της τα αισθήματα. Ο Σήφης, από μέσο αντεκδίκησης για να πληρώσει με το ίδιο νόμισμα
τον Λευτέρη, γίνεται ο λόγος ύπαρξής της και καταλαβαίνει πως μια λαβωμένη
καρδιά θεραπεύεται καλύτερα με φάρμακο από το ίδιο στοιχείο που την πλήγωσε,
τον έρωτα. Οι δύο νέοι κάνουν πλέον όνειρα για το κοινό τους μέλλον, με μοναδικό
κριτήριο τη βαθιά αγάπη και αλληλοεκτίμηση που χαρακτηρίζει τη σχέση τους. Αποφασίζουν
να ενώσουν τις τύχες τους και να εγκατασταθούν μόνιμα στο Ρέθυμνο, χωρίς όμως να
λαμβάνουν υπόψη τους το πάθος και τη ζήλια που έχει τυφλώσει τον Λευτέρη, ούτε
την αδιανόητη πράξη στην οποία εκείνος θα προβεί. Μια πράξη που θα αλλάξει για
πάντα τη ζωή όλων τους, κάνοντας την ευτυχία να μοιάζει με άπιαστο όνειρο.
Η συγγραφέας στο πρώτο αυτό μυθιστόρημά
της ξεδιπλώνει όλο το συγγραφικό της ταλέντο συνθέτοντας ένα καθηλωτικό μωσαϊκό
χαρακτήρων και αριστοτεχνικής πλοκής, που μας μιλάει για τη δύναμη του έρωτα,
το πάθος της ζήλιας, τη μανία της εκδίκησης και το ατέρμονο κυνήγι της ευτυχίας,
που συχνά φαίνεται να ξεγλιστράει από τα χέρια μας σαν τους κόκκους της άμμου. Με
γραφή ολοζώντανη, παραστατική, σεμνή και λυρική, η Αλέκα Ζωγράφου στο βιβλίο της
«Αγάπη Όπως… Αλμύρα»
μάς αποδεικνύει πως όταν ο συγγραφέας είναι χαρισματικός και ευρηματικός, οι πολλές
σελίδες του μυθιστορήματός του όχι μόνο δεν κουράζουν τον αναγνώστη, αλλά μοιάζουν
να μην είναι αρκετές, αφού παρασύρεται σε ένα γοητευτικό ταξίδι που δε θέλει να
τελειώσει. Πολλά και θερμά συγχαρητήρια στη συγγραφέα και σας προτείνω ανεπιφύλακτα
να το διαβάσετε, Φίλοι μου!
Υπόθεση
Οπισθόφυλλου:
«Είναι
μια στιγμή που ο θυμός, η εκδίκηση και η ζήλεια, κάνουν τις ευθείες γραμμές του
χάρακα να δείχνουν τεθλασμένες και μισοτελειωμένοι οι κύκλοι του διαβήτη. Τότε
είναι που ο έρωτας, η φιλία και η προδοσία κοινωνούν από το ίδιο ποτήρι με …
αγάπη και αλμύρα! Τα παιδικά καλοκαίρια της Λίζας στο Ρέθυμνο, της χάρισαν
δυνατές φιλίες και έναν μεγάλο έρωτα, τον Λευτέρη. Η σχέση τους συνεχίστηκε και
στα φοιτητικά τους χρόνια στην Αθήνα. Η αγάπη τους έμοιαζε αψεγάδιαστη και η
ζωή τους τακτοποιημένη από νωρίς στα καλούπια της ευτυχίας. Τα σχέδιά τους ήταν
λες και είχαν ρίξει θεμέλια σε ένα «για πάντα» που θα τους ένωνε και σε ένα
«ποτέ» που για κανέναν λόγο δεν θα τους χώριζε. Και όμως… Όταν εκείνος
επιστρέφει στο Ρέθυμνο για να εργαστεί ως αρχιτέκτονας και να ζήσει μόνιμα
εκεί, τα πράγματα περιπλέκονται. Η προδοσία τρυπώνει ύπουλα ανάμεσά τους και
γρήγορα η δίψα για εκδίκηση γίνεται στόχος για τη Λίζα. Στα μάτια της έμοιαζε
το τέλειο σχέδιο, ήταν; Ο ανομολόγητος έρωτας του Σήφη οπλίζει τη φαρέτρα της,
αλλά μόνο στην αρχή, γιατί η αγάπη είχε άλλα σχέδια για εκείνους. Όχι, όμως για
πολύ. Ο Λευτέρης στήνει καρτέρι στον Σήφη, προκειμένου να λογαριαστούν και
τότε, όλα ανατρέπονται… Τα λάθη τους γίνονται οι φυλακές τους, από χώμα, από
βαριά σίδερα και από μοναξιά. Το κλειδί της ευτυχίας μοιάζει να έχει χαθεί
οριστικά. Μόνο η τύχη, η μοίρα και η ζωή θα καταφέρουν να λαξεύσουν ένα
αντικλείδι. Αλλά μόνο ένα!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου