 |
| Σούζαν Τζόνσον - Susan Johnson |
Πρόσφατα κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις
αγαπημένες εκδόσεις Ωκεανός το τελευταίο μυθιστόρημα της Σούζαν Τζόνσον με τίτλο
«Δίπλα Στη Λίμνη». Η συγγραφέας,
καλεσμένη από τον εκδοτικό οίκο για την επίσημη παρουσίαση του νέου βιβλίου της
στο ελληνικό κοινό, είχε την καλοσύνη να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων
Της Λογοτεχνίας», σχετικά με το μυθιστόρημά της και τις απόψεις της για την
λογοτεχνία και την συγγραφή γενικότερα. Την ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο της, της
εύχομαι καλή επιτυχία στο νέο της βιβλίο «Δίπλα
Στη Λίμνη» και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της, ώστε να
γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την εξαίρετη Σούζαν Τζόνσον!
Susan Johnson’s last novel “The Landing” has been recently published in Greek by our
favorite Oceanos Publications. The author, being invited by Oceanos
Publications for the formal presentation of her new book to the Greek readers,
was kind enough to answer to the questionnaire of “Friends Of Literature”,
about her novel and her views regarding literature and writing in general. I
sincerely thank her for her time, I wish her all the best for her new book “The Landing” and I invite you to
read her answers so that you may be acquainted to the extraordinary Susan
Johnson a little better!
1) Αγαπητή κ.
Τζόνσον, σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και σας εύχομαι κάθε επιτυχία στην
ελληνική έκδοση του νέου μυθιστορήματός σας με τίτλο «Δίπλα Στη Λίμνη», το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις
εκδόσεις Ωκεανός. Ποιό ήταν το αρχικό ερέθισμα για την ενασχόλησή σας με τον
κόσμο της λογοτεχνίας και της συγγραφής;
Πιστεύω
ότι κάθε συγγραφέας μπαίνει στον κόσμο της λογοτεχνίας πρώτα από όλα λόγω της
αγάπης του για την ανάγνωση. Ως παιδί αγαπούσα τα βιβλία και διάβαζα οτιδήποτε
έπεφτε στα χέρια μου – η μητέρα μου αστειεύεται πως θα διάβαζα ακόμα και το
πίσω μέρος του κουτιού των δημητριακών αν δεν μπορούσα να διαβάσω κάτι άλλο!
Από πολύ νέα, τα βιβλία και ο κόσμος που ανοιγόταν μπροστά μου μέσα από αυτά,
έδωσαν στη ζωή μου νόημα. Τα βιβλία με βοήθησαν να ερμηνεύσω την ίδια την
ύπαρξή μου – τον "γρίφο της ζωής".
Τελικά,
ήθελα να δοκιμάσω κι εγώ να "ξεδιαλύνω" το μυστήριο της ζωής,
γράφοντας τα δικά μου βιβλία. Ήμουν στις αρχές της τρίτης δεκαετίας της ζωής
μου όταν ξεκίνησα και τώρα είμαι εξήντα χρονών.
[Dear Mrs. Johnson, I thank you for your time and wish
you all the best for the Greek edition of your new novel “The Landing”, which has been recently published in Greek by
Oceanos Publications. What was the stimulus for your entering the world of
literature and the scope of writing?
I think every writer
enters the world of literature first because of love of reading. I loved books
as a child and read everything I could get my hands on – my mother jokes I would read the back of the cereal box if I couldn't
read anything else! From very young, books and the world they opened up, gave
life a meaning to me. Books helped explain existence – the puzzle of life.
Eventually, I wanted to
try and pierce the mystery of life, too, by writing books of my own. I was in
my early 20s when I started and now I am 60 years old.]
2) Από πού αντλείτε
την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι
να συγκεντρώσετε τις απαραίτητες
πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά
γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;
Έχω
εκπαιδευτεί ως δημοσιογράφος, κάτι το οποίο νομίζω πως βοηθάει. Γνωρίζω πού να
απευθυνθώ ώστε να βρω πληροφορίες – και να θυμάστε πως ξεκίνησα πριν από το
ίντερνετ και το Google!
– έτσι αυτό δεν αποτέλεσε ποτέ πρόβλημα για μένα.
Όταν
με ρωτάνε σχετικά με την έμπνευση, απαντώ πως τα βιβλία είναι σαν τα όνειρα – ο
καθένας μας έχει τα δικά του όνειρα και είναι αδύνατον να εξηγηθούν!
[Where do you find inspiration for every book and each
character of yours and how hard is it to collect all the necessary information,
when needed, to potentially combine historical facts, sites and fiction in your
books?
Well, I trained as a
journalist, which I think helps. I know where to go to get information – and I
started before the internet and Google remember! – so it's never been a problem
for me.
When anyone asks about
inspiration, I say books are like dreams - everyone has their own dreams and
they are always impossible to explain!]
3) Πιστεύετε πως το
επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το
έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα; Θεωρείτε
πως οι συγγραφείς θα έπρεπε να είναι απόλυτα αφοσιωμένοι στη συγγραφή και να
την εξασκούν ως κύρια ασχολία τους, ή είναι καλύτερα για αυτούς να την ασκούν
στον ελεύθερο χρόνο τους;
Δεν
έχω ποτέ παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής στο πανεπιστήμιο, οπότε
υποθέτω πως θα μπορούσα να πω ότι οι συγγραφείς δεν χρειάζονται κανενός είδους
εκπαίδευση! Όμως, φυσικά, μπορεί να βοηθήσει – όσο αφορά στην εκμάθηση της
γραμματικής, της δομής, των τεχνικών απόψεων – όμως, μετά λύπης μου, θεωρώ πως
η γνώση της συγγραφής – το "να είσαι" συγγραφέας επειδή έτσι αντιλαμβάνεσαι
τον κόσμο – είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να διδαχθεί.
Όσο
αφορά στο δεύτερο μέρος της ερώτησης, πιστεύω πως επαφίεται στον κάθε συγγραφέα
να απαντήσει. Όσο για μένα, έχω μία ακαθόριστη υποψία πως οι κορυφαίοι
συγγραφείς – και καλλιτέχνες και μουσικοί, και οποιοσδήποτε αφιερώνει τον εαυτό
του στην εξάσκηση της τέχνης του – είναι οι "αληθινοί" καλλιτέχνες,
επειδή απλά χρειάζεται να αφιερώσεις ολόκληρο τον εαυτό σου σε κάτι ώστε να
γίνεις κορυφαίος. Παρόλα αυτά, υπάρχουν πολλά παραδείγματα που αποδεικνύουν πως
κάνω λάθος – συγγραφείς οι οποίοι έχουν δουλέψει ως ταχυδρόμοι, εκπαιδευτικοί,
διαφημιστές, δημοσιογράφοι – ενώ υπάρχει, επίσης, η ισχύουσα άποψη πως οι
συγγραφείς δεν θα έπρεπε να είναι αποκομμένοι από τον κόσμο αλλά "μέσα"
σε αυτόν, παρατηρώντας τον. Προσωπικά, θα ήθελα να διαθέτω περισσότερο χρόνο
για να γράφω, καθώς τώρα εργάζομαι ως δημοσιογράφος.
[Do you regard scientific background as essential for
writing a book, or all a writer needs are talent, imagination and personal
experiences? Do you think that authors should be completely dedicated to
writing and exercise it as a main occupation, or is it better for them to keep
it as a pastime?
I never went to a creative
writing school or university so I suppose I would say that writers don't need
any training! But of course it can be helpful – in learning grammar, structure,
the technical aspects – but – sadly, I think knowing how to write,
"being" a writer because that is how you understand the world – is
something which can't be taught.
As to the second part of
the question, I think it's up to every writer to answer. For me, I have a
sneaking suspicion that the very best writers – and artists and musicians,
anyone who dedicates his or herself to his artistic practice – are the
"true" artists, simply because I believe it takes the whole of
oneself to make the best art. However, there are many examples to prove me
wrong – writers who have worked as postmen, teachers, in advertising,
journalism – and there's a strong argument to say writers should be
"in" the world not apart from it, observing. Personally, I would like
more time to write because I am now working as a journalist.]
4) Ποιά είναι η κύρια
και ανεξάντλητη "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα κατά τη γνώμη σας; Έχετε
συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολη,
ανώδυνη ή επώδυνη ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;
Οτιδήποτε
αποτελεί πηγή έμπνευσης για έναν συγγραφέα – ο κόσμος γύρω του, οι άνθρωποι
μέσα σε αυτόν. Η φαντασία είναι ένα παράξενο και απρόβλεπτο θηρίο και, κατά τη
γνώμη μου, είναι διαθέσιμη στον καθένα από μας. Δεν θα υποστήριζα βέβαια την
άποψη του Faulkner
πως "οι συγγραφείς είναι ικανοί να
κάνουν οτιδήποτε για να εξασφαλίσουν την έμπνευση", αλλά θεωρώ πως ένα
βιβλίο θα έπρεπε να μένει ανέγγιχτο στον χρόνο, πολύ μετά από τότε που όλοι
όσοι ενέπνευσαν ή όχι έναν χαρακτήρα έχουν λησμονηθεί.
Όσο
για την αντικειμενικότητα στην συγγραφή; Εάν κάποιος θέλει να γράφει
αντικειμενικά, τότε δεν θα έπρεπε να γράφει καθόλου. Οι αναγνώστες αποζητούν
την υποκειμενικότητα, επιθυμούν την μονομερή άποψη, χαρακτήρες τους οποίους
μπορούν να λατρέψουν ή να μισήσουν. Αυτή είναι και η δουλειά του συγγραφέα – να
εκμαιεύει αυτά τα συναισθήματα από τους αναγνώστες.
[Which is the main and limitless "source of ideas" for a novelist in your opinion? Have
you ever included in your books any personal experiences and how easy, harmless
or, perhaps, painful was approaching them in a completely objective way?
Everything is a source to
a writer - the world around him or her, the people in it. Imagination is a
strange and unpredictable beast and in my opinion the whole world is up for
grabs. I wouldn't quite go so far as Faulkner's assertion that "ODE TO A
GRECIAN URN is worth any number of old ladies" but I do feel a book should
stand alone in all time, long after any people who may or may not have inspired
a character have been forgotten.
As to writing
"objectively"? If you want to write objectively, you shouldn't be
writing. Readers want subjectivity, they want partisan opinion, characters they
can love or hate. That's your job - to elicit deep subjective feelings in your
readers.]
5) Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο
μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα,
διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που
"ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;
Είμαι
πρωινός τύπος. Γράφω καλύτερα πριν ακόμα χαράξει η μέρα, τότε που όλα φαίνονται
ακόμα δυνατά.
[Is there a certain pattern your "writing inspiration" follows? Is there a specific time
of the day, a mood, a place perhaps, that urges you to write, or is it something
that "pours out" of you at
all times?
I am an early morning
person. I write best before the day is wrecked, when everything still seems
possible.]
6) Όταν ολοκληρώνετε
ένα μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν
προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου ατόμου την
κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;
Πιστεύω
πως κάθε συγγραφέας που σέβεται τον εαυτό του, θα πρέπει να έχει το κουράγιο να
αναζητά την κριτική ματιά στο έργο του από έναν αναγνώστη τον οποίο να
εμπιστεύεται. Δεν μπορώ ποτέ να καταλάβω – ποτέ όμως! – εάν αυτό που έχω γράψει
είναι καλό, κακό ή αδιάφορο. Έχω διδάξει δημιουργική γραφή (είμαι επίκουρη
καθηγήτρια δημιουργικής γραφής στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Κουΐνσλαντ QUT)
και αυτό είναι, συνήθως, ένα σημείο στο οποίο εφιστούμε την προσοχή των
σπουδαστών που πιστεύουν ότι έχουν
γράψει κάτι αριστουργηματικό!!!
[When you finish a new novel do you think that your
personal opinion and evaluation is enough, or do you ask for the opinion of a
person or people whom you trust?
I think any writer worth
his or her salt should man up for critical opinion from a trusted reader. I
have no idea – EVER – of what I have written is good, bad or indifferent. I
have taught creative writing (I'm an adjunct professor in creative writing at
Queensland University of Technology QUT) and it's usually a red flag warning if
a student believes they've written something brilliant!!!]
7) Πόσα μυθιστορήματα
έχετε συγγράψει; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το «Δίπλα Στη Λίμνη» και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από
την ιστορία" του;
Το
«Δίπλα Στη Λίμνη» είναι το
έβδομο μυθιστόρημά μου. Υποθέτω, γενικά, πως η ιστορία πίσω από την ιστορία
είναι δύο πράγματα. Το πρώτο είναι η επιστροφή μου στην Αυστραλία, μετά από
δέκα χρόνια στο Λονδίνο – και το να αντικρίζω την χώρα μου με φρέσκια ματιά –
και το δεύτερο είναι το διαζύγιό μου. Γνώρισα αναπάντεχα τρεις άντρες –
συναδέλφους στον εργασιακό μου δημοσιογραφικό χώρο – των οποίων οι σύζυγοι
ξαφνικά τους είχαν ανακοινώσει πως θέλουν διαζύγιο. Κανείς από αυτούς τους
τρεις άντρες δεν το είχε προβλέψει. Πώς ήταν δυνατό αυτό; Αποφάσισα να
προσπαθήσω να συγγράψω ένα μυθιστόρημα που να αναφέρεται σε αυτό το είδος των
αντρών – ενώ ταυτόχρονα, υποθέτω, πως εξωτερίκευα και τον δικό μου πόνο για το
διαζύγιο – κάτι, όμως, που παραμένει πολύ πίσω στο παρασκήνιο.
[How many novels have you written? Would you like to
tell us something more about “The
Landing”, like "the story
behind the story", perhaps?
THE LANDING is my seventh
novel. I guess – broadly – the story behind it is two things. My return to
Australia after 10 years in London – and seeing my country with fresh eyes
again – and my own divorce. I suddenly came across three men – journalism
colleagues – whose wives had "suddenly" announced they wanted a
divorce. None of these three men saw it coming. How could that possibly be? I
decided to try writing a novel about that sort of man – all the while I suppose
was the pain of my own divorce – but it is very much in the background.]
8) Η συγγραφέας Σούζαν
Τζόνσον βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο
για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό
είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;
Δεν
διαβάζω μυθοπλασία όταν γράφω – προτιμώ τις βιογραφίες και τα απομνημονεύματα
των συγγραφέων. Μόλις τελείωσα την βιογραφία της Βρετανίδας συγγραφέως Angela Carter, η οποία ήταν καταπληκτική, και
τα απομνημονεύματα του Bob Gottleibson για την ζωή του στον
εκδοτικό κόσμο των Knopf
και
THE
NEW
YORKER
–
υπέροχο πραγματικά.
Η
μυθιστοριογράφος που θα ήθελα να είμαι είναι η Elizabeth Strout. Είναι πραγματικά απίστευτο το πόσα
πολλά μπορεί να δημιουργήσει με, προφανώς, τόσα λίγα. Είμαι μεγάλη θαυμάστρια
του Richard
Ford
και,
κατ’ εμέ, η πιο έξυπνη και συναρπαστική συγγραφέας που συγγράφει σήμερα είναι η
Rachel
Cusk.
[Does the writer Susan Johnson find the time to read
for her own pleasure and not only for research concerning some future book of
hers? If that is the case, what sort of literature do you prefer to read and
why?
I don't read fiction while
I'm writing – I prefer biographies and memoirs of writers. I've just finished a
life of the British writer Angela Carter which was terrific, and Bob
Gottleibson's memoir about his life in publishing at Knopf and THE NEW YORKER –
fabulous stuff.
The novelist I like to be
is Elizabeth Strout. I can't believe how much she does with (apparently) so
little. I am a big Richard Ford fan – and the most intelligent and fascinating
writer working today is Rachel Cusk.]
9) Ποιά είναι τα
αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από
κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό
σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας; Υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε
λατρέψει, το οποίο "ζηλεύετε"
ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;
Τα
έχω ήδη γράψει παραπάνω. Εάν μπορούσα να γίνω έστω η μισή συγγραφέας από όσο είναι
η Strout – ή η Cusk
–
τότε θα μπορούσα να πεθάνω ευτυχισμένη. Θεωρώ πως έχω επηρεαστεί από οτιδήποτε έχω
διαβάσει, όμως τα σημεία αναφοράς μου είναι ο Fitzgerald, ο George Eliot και μία Αυστραλή συγγραφέας που
ονομάζεται Helen
Garner.
Εάν δεν την έχετε διαβάσει, κάντε το!
[Which are your favorite books and writers? Do you
think that you have been influenced by some other novelists in your way of
writing, style or topics? Is there any novel that you admire so much that makes
you a little "jealous" of
its writer and makes you wish you had written it?
See above. If I could be
half the writer that Strout is – or Cusk – I could die happy. I believe I've
been influenced by everything I've read but my touchstones are Fitzgerald,
George Eliot and an Australian writer called Helen Garner. If you haven't read her,
do!]
10) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να
ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις
οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη
κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;
Υπάρχουν
πολλά παραδείγματα συγγραφέων που δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ πουθενά – με την Willa
Catha (Cather)
και την Eudora Welty να είναι ενδεικτικά δύο από αυτούς. Εξαρτάται από τον συγγραφέα
– για μένα είναι πρωταρχικής σημασίας, διότι έτσι μόνο να "δω" πιο
καθαρά.
[Do you believe that writers should travel a lot, in
order to gather authentic information about the places they write about, and
how feasible is that, especially nowadays? Do you consider travelling necessary
for a writer even only to "keep an
open mind"?
Many examples of writers
who have never travelled anywhere – Willa Catha and Eudora Welty being only
two. It depends on the writer – for me, it is essential, so I can
"see".]
11) Θεωρείτε ότι ο
συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να
"πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του
κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει; Εσείς, ποιά
μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό
είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο
σας;
Θέλω
όσο το δυνατόν περισσότεροι αναγνώστες να μοιραστούν τις ευαισθησίες που τους προκάλεσε
το έργο μου καθώς και όσα κατανόησαν από αυτό που προσπαθώ να κάνω – αυτό είναι
το όνειρό μου. Επίσης, όπως έχει ήδη ειπωθεί από άλλους – κάθε συγγραφέας γράφει
(πρωταρχικά) το ίδιο βιβλίο.
[Do you think novelists should experiment by trying to
write different kinds of literature, risking losing their already existing
faithful readers, or should they stick to what they know how to write best and they
are famous for? Which are the messages you aim to pass on to your readers
through your work and what "kind of
readers" do you address to?
I just want as many
readers as possible to share the sensibilities of my work and who understand
what I am attempting to do – that's my dream. Also, many have said it before –
every writer is (essentially) writing the same book.]
12) Είχατε κάποιους
"ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς
έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό
κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον
δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;
Εγώ
στάθηκα πολύ τυχερή – το θέμα του εκδότη είναι λίγο πολύ θέμα τύχης, όπως το να
βρεθείς στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή, και το έργο σου να πέσει στα
χέρια του σωστού επιμελητή. Όταν ξεκίνησα, ο εκδοτικός οίκος Harper and Row στην Αμερική έψαχνε για να βρει έναν
Αυστραλό συγγραφέα ικανό να δώσει το στίγμα της λογοτεχνίας της χώρας του – έτσι
βρέθηκα να έχω εκδότη πριν ακόμα ολοκληρώσω το βιβλίο μου.
Και
μη νομίζει ο εκάστοτε συγγραφέας πως μπορεί να ελέγξει το πώς θα υποδεχτούν το
βιβλίο του οι αναγνώστες – κάνει λάθος! Άπαξ και φύγει το βιβλίο από τον
εκδοτικό οίκο, έχει φύγει και από τα χέρια του συγγραφέα.
[Did you have any reservations when you gave your
first book to the first publisher? Where you anxious about its acceptance by
the readers? Do you think that the topics of your books play an important part
in this acceptance?
I was very lucky –
publisher she Ng is very much about luck, being in the right place at the right
time, and your work getting into the right editor' hands. When I started,
Harper and Row in America were looking to start a new Australian imprint – so I
had a publisher even before I finished my book.
And if any writer thinks s/he
can control a book's reception by readers – wrong! Out of your hands once it
leaves the publisher's.]
13) Εσείς, με την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της
συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που
ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων;
Να
συνεχίζουν την προσπάθεια! Ο συγγραφέας είναι ένα άτομο που γράφει, όχι ένα άτομο
που συζητάει για την συγγραφή.
[With your writing experience up to now, what piece of
advice would you offer to all the new writers-to-be, who dream to see their books
on the bookshelves of a bookshop one day?
Keep going! A writer is a
person who writes, not the person who talks about writing.]
14) Κλείνοντας και,
αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ
ολόψυχα καλή επιτυχία στο συγγραφικό σας έργο, και ιδιαίτερα στη νέα ελληνική έκδοση
του μυθιστορήματός σας «Δίπλα Στη Λίμνη»,
και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από
εσάς στο μέλλον;
Σχεδόν
έχω ολοκληρώσει το νέο μου μυθιστόρημα με τίτλο «From
Where I Fell»
– το οποίο, κατά εκπληκτική συγκυρία! – έχει ως κεντρικό χαρακτήρα έναν
Ελληνοαμερικανό ο οποίος επιστρέφει για να ζήσει στην Ελλάδα. Ελπίζω να το ολοκληρώσω όσο βρίσκομαι ακόμα στην Ελλάδα. Ευχαριστώ πολύ, γεια σας!
[As a closure, I would like to thank you again for
giving me this interesting interview, to wish you all the best for all your
work, but particularly for your new Greek edition of your novel “The Landing”, and ask you about
your future writing plans. What should we expect from you in the near future?
I am about to finish a new
novel FROM WHERE I FELL – which - amazingly! – has a Greek-American character
who returns to Greece to live. I hope to finish it while I am here in Greece. Efharisto
poli! Yasas!]
Βιογραφία
της Susan Johnson:
Η
Σούζαν Τζόνσον, πολύ αγαπητή συγγραφέας της Αυστραλίας, ήταν υποψήφια το 1991
για το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το μυθιστόρημά της «Flying Lessons», ήταν
επίσης υποψήφια το 1994 για το Βραβείο Banjo του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου της
Αυστραλίας για το μυθιστόρημα Big Life καθώς και το 2000 για το Βραβείο Εθνικής
Βιογραφίας για το έργο της «A Better Woman».
Περισσότερες
πληροφορίες για το συνολικό συγγραφικό έργο της συγγραφέως μπορείτε να βρείτε
στο επίσημο site
της στον ακόλουθο σύνδεσμο:
Εργογραφία
της Σούζαν Τζόνσον:
«ΔΙΠΛΑ
ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ» (2017)
Εκδόσεις:
Ωκεανός
Σελίδες:
416
Τιμή:
16,20 €
Υπόθεση
Οπισθόφυλλου:
«Ο
Τζόναθαν Λοτ είναι πολύ μπερδεμένος. Είναι αλήθεια ότι ένας άνδρας που
βρίσκεται πλέον στα πρόθυρα διαζυγίου και έχει μια καλή οικονομική κατάσταση
χρειάζεται μια νέα σύζυγο; Ή μήπως χρειάζεται άλλη μία ερωμένη; Κι εκείνη η
απογοητευμένη και διαζευγμένη επίσης Πέννυ, έχει κι αυτή ανάγκη από έναν νέο
σύζυγο; Ή ο γάμος είναι χαμένη υπόθεση τελικά;
Και τί γίνεται με την όμορφη Άννα, που ήρθε ένας Θεός ξέρει από πού, σέρνοντας
πίσω της μια ολόκληρη
ουρά από αποτυχημένους
γάμους;
Προδοσίες,
μεγάλες και μικρές συμμαχίες, απογοητεύσεις και χαρές… όλα ανθρώπινα και
καθημερινά...
Συμβαίνουν
πολλά παράξενα στην μικρή επαρχιακή πόλη δίπλα στη λίμνη, ένα ήσυχο θέρετρο
όπου ο Τζόναθαν έχει το εξοχικό του σπίτι, όπως και αρκετοί άλλοι ευκατάστατοι
μεσήλικες.
Το
ζήτημα είναι αν θα μάθει τελικά το μάθημά του… Αν θα μάθει πόσο μεγάλη σημασία
έχει η αγάπη.
Ένα εκπληκτικό
μυθιστόρημα της Σούζαν Τζόνσον, γραμμένο με ξεχωριστό στυλ, χιούμορ και
διορατικότητα. Ένα μάθημα του τί σημαίνει να είσαι άνθρωπος και να αγαπάς.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου