Συνέντευξη με την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

κ. Ελευθερία Μεταξά

Με την αφορμή της κυκλοφορίας του νέου, συναρπαστικού, αστυνομικού μυθιστορήματος της Ελευθερίας Μεταξά, από τις αγαπημένες εκδόσεις Ωκεανός με τίτλο «Ποιος Σκότωσε Την Ιφιγένεια;», η εξαίρετη και πολυπράγμων συγγραφέας είχε την καλοσύνη να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας», σχετικά με τα αξιόλογα μυθιστορήματά της, τις απόψεις της για την λογοτεχνία και όχι μόνο, καθώς και την σχέση της με την συγγραφή, την Ψυχολογία, την ηθοποιία, την φιλολογία και την διδασκαλία με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Την ευχαριστώ θερμά για το χρόνο που μου διέθεσε, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο νέο της βιβλίο και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την αγαπητή Ελευθερία Μεταξά!

1) Αγαπητή κ. Μεταξά, τις θερμές μας ευχές για το νέο, συναρπαστικό μυθιστόρημά σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός, με τίτλο «Ποιός Σκότωσε Την Ιφιγένεια;». Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Σας ευχαριστώ πολύ, τόσο για τις ευχές όσο και για τη φιλοξενία στο υπέροχο blog σας. Η συγγραφή ήταν κάτι που με γοήτευε ανέκαθεν και από μικρή μου άρεσε να σκαρώνω ιστορίες, που όμως έμεναν πάντα κλειδωμένες στα συρτάρια της βιβλιοθήκης μου, αφού ντρεπόμουν να τις δείξω σε κάποιον. Συνέχιζα, όμως, να γράφω, αφού για μένα αυτό ήταν μια ανάγκη, κάτι που μου έδινε μεγάλη χαρά, που με βοηθούσε να εκφράσω στο χαρτί όσα ο κλειστός μου χαρακτήρας δεν μου επέτρεπε να εκφράσω με λόγια. Κάποια στιγμή αντιμετώπισα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, το οποίο με έκανε να καταλάβω ότι τα όνειρά μας πρέπει να τα κυνηγάμε και όχι να τα κλειδώνουμε σε συρτάρια ή να τα αναβάλλουμε για αργότερα. Έτσι, έστειλα το πρώτο μου βιβλίο, το «Όταν μιλούν τα φεγγάρια» στον Ωκεανό και κάπως έτσι ξεκίνησε για μένα αυτό το μαγικό ταξίδι στον υπέροχο κόσμο της συγγραφής.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να σταχυολογήσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Η έμπνευση έρχεται τυχαία. Μπορεί να με εμπνεύσει μια εικόνα, ένα τραγούδι, μια συζήτηση που θα ακούσω. Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Όταν φτιάχνω μια ιστορία, ξέρω πάντα την αρχή και το τέλος. Για ό,τι συμβεί ενδιάμεσα, αφήνω την ίδια την ιστορία να με οδηγήσει, δεν είναι κάτι προκαθορισμένο. Όσο για τους χαρακτήρες, αρχικά έρχεται στο μυαλό μου ο βασικός ήρωας κι ύστερα, σιγά-σιγά, ανάλογα με την πλοκή, πλαισιώνεται από τους υπόλοιπους. Σε κάθε βιβλίο κάνω και την απαραίτητη έρευνα, για να συλλέξω τις πληροφορίες που χρειάζομαι, ανάλογα με την υπόθεση. Πρέπει να ομολογήσω ότι "εκμεταλλεύομαι" αρκετά την αδελφή μου, που είναι νοσηλεύτρια, και τις γνώσεις της για τα ιατρικά θέματα. Ειδικά στο τελευταίο μου βιβλίο, πέρα από την έρευνα που έκανα προσωπικά, μίλησα και με τον εξαιρετικό γιατρό και φίλο, τον Ιωάννη Σκαρλάτο, που μου έδωσε πολλές πληροφορίες σχετικά με το θέμα που διαπραγματεύεται το βιβλίο και γι’ αυτό τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Γενικά η έρευνα είναι απαραίτητη, για να εξασφαλίσει την αλήθεια.

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Προσωπικά, πάντα έκανα πολλά πράγματα ταυτόχρονα, γιατί δεν μου αρέσει να περιορίζομαι σε έναν μόνο τομέα. Μου αρέσει η ποικιλία. Σπούδασα στο τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην κατεύθυνση της Ψυχολογίας, στο εργαστήρι Δημοσιογραφικών Σπουδών ΑΝΤ1 και στη Δραματική Σχολή Διομήδη Φωτιάδη. Εργάστηκα ως ηθοποιός και ως φιλόλογος σε φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης για πολλά χρόνια. Σήμερα, πέρα από την ενασχόλησή μου με τη συγγραφή, παραδίδω μαθήματα σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου, ενώ παράλληλα κάνω μεταγλωττίσεις, μεταφράσεις και επιμέλειες βιβλίων. Όλα αυτά είναι πράγματα που μου αρέσουν, με γεμίζουν και, βεβαίως, μου εξασφαλίζουν και τα απαραίτητα προς το ζην, αφού δυστυχώς στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ζήσει κάποιος μόνο από τη συγγραφή. Ιδιαίτερα η επαφή μου με τα παιδιά είναι κάτι που λατρεύω και που νομίζω ότι μου επιτρέπει να διατηρώ και εγώ ένα μέρος της παιδικότητάς μου. Οι σπουδές μου στην ψυχολογία με βοηθούν ιδιαίτερα στη δημιουργία των χαρακτήρων, αφού πάντα ψάχνω τα βαθύτερα αίτια για τη συμπεριφορά και τις πράξεις των ηρώων, ενώ η υποκριτική συμβάλλει στο χτίσιμο των σκηνών. Βλέπετε, όταν γράφω μου αρέσει πολύ να "σκηνοθετώ" τις σκηνές, να προσπαθώ να τις αναπαραστήσω μπροστά μου, να τους δώσω τη ζωντάνια και τη φυσικότητα που θα είχαν αν μεταφέρονταν στο θέατρο ή στον κινηματογράφο.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Εάν έχει συμβεί αυτό ποτέ, πόσο ανώδυνη, ή επώδυνη ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Το τελευταίο μου βιβλίο, «Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια», έχει κάποια στοιχεία από προσωπικά βιώματα, αλλά η διαδικασία της συγγραφής ήταν μάλλον λυτρωτική, όσο κι αν κάποια σημεία με δυσκόλεψαν ψυχολογικά. Όταν έγραφα το «Μαύρα, σαν τον έβενο, μαλλιά», το παιδί της βασικής ηρωίδας, το οποίο έχει πεθάνει, ήταν αρχικά αγόρι. Όσο, όμως, προχωρούσα στη συγγραφή του βιβλίου, αντιλήφθηκα ότι μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να αναφέρομαι σε ένα αγόρι που έχει πεθάνει, ίσως γιατί κι εγώ έχω γιο, δίχως τον οποίο δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ τη ζωή μου. Έτσι, το αγόρι έγινε κορίτσι, κάτι που με βοήθησε να μην ταυτίζομαι τόσο με την ηρωίδα μου. Πάντως, γενικά νομίζω ότι μέσα στα βιβλία ο συγγραφέας αντλεί κάποια στοιχεία από προσωπικά βιώματα, όχι απαραίτητα επώδυνα, και μάλιστα ίσως δίνει και στους ήρωές του χαρακτηριστικά της δικής του προσωπικότητας, ίσως υποσυνείδητα.

5) Στο νέο σας μυθιστόρημα, όπως και στα περισσότερα βιβλία σας, πραγματεύεστε μία ιστορία με αποχρώσεις αστυνομικού και ψυχολογικού θρίλερ και έντονο το σασπένς. Ποιά θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Την καθημερινότητα και την παρατήρηση. Παρατηρώντας τους ανθρώπους, ακούγοντας συζητήσεις ή ιστορίες που αφηγούνται, μπορεί ένας συγγραφέας να αντλήσει έμπνευση είτε για την υπόθεση του βιβλίου είτε για τους ήρωες. Μου έχει τύχει αρκετές φορές να κάθομαι κάπου και στο διπλανό τραπέζι να γίνεται μια συζήτηση που, για κάποιον λόγο, μου κινεί το ενδιαφέρον. Προσπαθώ, λοιπόν, όσο πιο διακριτικά γίνεται, να την παρακολουθήσω, ενώ παράλληλα στο μυαλό μου σχηματίζεται ήδη η ιδέα για την ιστορία. Μάλλον, κάποιες φορές δεν καταφέρνω να είμαι και τόσο διακριτική, αν κρίνω από τα αυστηρά βλέμματα που εισπράττω, οπότε "μαζεύομαι" και αρχίζω να επεξεργάζομαι την ιδέα μου ή να κρατώ κάποιες σημειώσεις.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Οπωσδήποτε το ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες παίζουν πρωταρχικό ρόλο. Από εκεί και πέρα, το επιστημονικό υπόβαθρο μπορεί να προσθέσει τις απαραίτητες γνώσεις επάνω σε ένα θέμα ή να βοηθήσει στον καλύτερο χειρισμό της γλώσσας.

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Η έμπνευση έρχεται ξαφνικά, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και σε οποιοδήποτε μέρος. Αν εκείνη τη στιγμή δεν βρίσκομαι στο σπίτι, ώστε να μπορώ να γράψω, προσπαθώ να κρατήσω κάποιες σημειώσεις. Βέβαια, μέχρι να έρθει η στιγμή να καθίσω μπροστά στον υπολογιστή μου, η ιδέα βρίσκεται διαρκώς μέσα στο μυαλό μου και δεν με αφήνει να ησυχάσω. Η αλήθεια είναι ότι προτιμώ να γράφω τη νύχτα, μετά τις 10. Παίρνω το λάπτοπ μου και κλείνομαι στην κουζίνα. Το αστείο είναι ότι όταν φτιάχναμε το σπίτι μας, επέμενα να υπάρχει γραφείο. Τώρα εκεί κάθεται κυρίως ο άντρας μου, ενώ ο δικός μου χώρος, όπου γράφω, είναι η κουζίνα. Πάντως, πολλές φορές με έχει βρει το ξημέρωμα γράφοντας, με αποτέλεσμα να γίνεται ιδιαίτερα δύσκολο το πρωινό ξύπνημα. Δεν με πειράζει, όμως, γιατί νιώθω πολύ γεμάτη και χαρούμενη που πέρασα όλη τη νύχτα μαζί με τους ήρωές μου.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;

Όλα μου τα βιβλία τα διαβάζει η αδελφή μου, η Υπατία. Μόλις ολοκληρώνεται ένα κεφάλαιο, της το δίνω να το διαβάσει, αφού εμπιστεύομαι απόλυτα την κρίση της. Μάλιστα, είναι εξαιρετικά αυστηρή κι αν δεν της αρέσει κάτι δεν διστάζει να μου το πει. Οι παρατηρήσεις της είναι πάντα εύστοχες, ενώ χάρη στις ιατρικές της γνώσεις με έχει σώσει από πολλές κακοτοπιές. Όταν έγραφα το «Μην κοιτάξεις πίσω» της είχα στείλει να διαβάσει μια σκηνή, όπου γίνεται μια αποκάλυψη καθοριστική για το τέλος. Εγώ είχα βρει την ιδέα μου πάρα πολύ καλή, μέχρι που με πήρε τηλέφωνο η Υπατία και μου είπε με έντονο ύφος: «Τι είναι αυτό που έγραψες; Θα το διαβάσει κανένας γιατρός και θα τραβάει τα μαλλιά του! Ούτε με θαύμα στην Παναγία της Τήνου δεν γίνονται αυτά!» Προσπάθησα να της εξηγήσω, να τεκμηριώσω την ιδέα μου, αλλά… εκείνη ήταν ανένδοτη. «Όταν γράψεις κάτι που στέκει ιατρικά, μου το στέλνεις να το διαβάσω», μου λέει και μου κλείνει το τηλέφωνο. Κι έμεινα εγώ με το ακουστικό στο χέρι, να στύβω το μυαλό μου πώς μπορεί να γίνει αυτό που σκέφθηκα και να στέκει και ιατρικώς!

9) Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" που σας οδήγησε στη συγγραφή του;

Το καινούργιο μου βιβλίο έχει τον τίτλο «Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;» Κεντρική ηρωίδα είναι η Κλαίρη, η οποία επιστρέφει από τη Νέα Υόρκη, όπου ζει εδώ και πολλά χρόνια μαζί με τον πατριό της, στην Αθήνα, με μοναδικό σκοπό να ανακαλύψει τους δολοφόνους του αδελφού της. Σε αυτή της την προσπάθεια, θα έρθει αντιμέτωπη με ένα αδίστακτο κύκλωμα το οποίο θυσιάζει αθώους ανθρώπους στο όνομα της επιστήμης και του γενικού καλού. Με σύμμαχό της έναν φίλο του αδελφού της θα παλέψει για να ξεσκεπάσει το κύκλωμα αυτό και να οδηγήσει στη δικαιοσύνη όσους ευθύνονται για τον θάνατο του αδελφού της. Παράλληλα, όμως, θα βρεθεί αντιμέτωπη με το ίδιο της το παρελθόν και με κάποια οικογενειακά μυστικά που κάποιοι προσπαθούν να τα κρατήσουν στο σκοτάδι.

Η ιδέα για το βιβλίο αυτό είχε γεννηθεί πολλά χρόνια πριν, όταν ευρισκόμενη σε ένα νοσοκομείο και βλέποντας τους ασθενείς εκεί είχα αναρωτηθεί τι θα μπορούσε να κάνει ένας άνθρωπος για να κρατηθεί ο ίδιος ή κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο στη ζωή. Πόσους ηθικούς κανόνες θα μπορούσε να παραβεί και πόσα όρια θα ήταν διατεθειμένος να παραβιάσει; Όλα αυτά τα χρόνια, η ιδέα ωρίμαζε στο μυαλό μου και κάποια στιγμή αποφάσισα να την υλοποιήσω. Κάπως έτσι γεννήθηκε το «Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;»

10) Η συγγραφέας Ελευθερία Μεταξά βρίσκει το χρόνο να διαβάζει για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Διαβάζω πολύ, αλλά κυρίως το καλοκαίρι, γιατί τότε έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Αγαπώ ιδιαίτερα την αστυνομική λογοτεχνία, γιατί λατρεύω τους γρίφους και τα μυστήρια. Επίσης, μου αρέσουν πολύ τα ιστορικά βιβλία και οι βιογραφίες, γιατί θεωρώ τη γνώση της Ιστορίας εξαιρετικά σημαντική όχι μόνο για το παρόν μας, αλλά και για το μέλλον μας.

11) Θυμάστε το πρώτο σας ανάγνωσμα το οποίο σας "παρέσυρε" στον κόσμο της λογοτεχνίας; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα. Από τα πρώτα, όμως, ήταν το «Όταν ο ήλιος» της Ζωρζ Σαρρή, το οποίο με είχε μαγέψει και υπάρχει ακόμη στη βιβλιοθήκη μου, και «Η καλύβα του μπαρμπα-Θωμά» της Χάριετ Μπίτσερ Στόου, ένα βιβλίο που εξακολουθεί μέχρι σήμερα να με συγκινεί ιδιαίτερα για τα μηνύματα και για την ανθρωπιά του.

Σε ό,τι αφορά την επιρροή από άλλους συγγραφείς, νομίζω ότι όταν κάποιος έρχεται σε επαφή με τη λογοτεχνία, σαφώς επηρεάζεται. Δεν εννοώ, ασφαλώς, την αντιγραφή ή τη μίμηση αλλά τον τρόπο με τον οποίον χειρίζεται τη γλώσσα, το άνοιγμα του μυαλού, τη διεύρυνση του τρόπου σκέψης.

12) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Αγαπώ ιδιαίτερα τον Καζαντζάκη και συγκεκριμένα δύο βιβλία του, την «Ασκητική» και τους «Αδελφοφάδες» που τα θεωρώ κορυφαία στην παγκόσμια λογοτεχνία. Αγαπημένο μου βιβλίο είναι και «Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον», του Ρ. Μπαχ. Όσο για το βιβλίο που έχω λατρέψει και έχω "ζηλέψει" λογοτεχνικά, είναι και πάλι οι «Αδελφοφάδες». Ονειρεύομαι ότι κάποτε θα μπορέσω να γράψω ένα βιβλίο με πρωταγωνιστή κάποιον τόσο συγκλονιστικό χαρακτήρα όσο ο Παπα-Γιάνναρος.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Θα ήταν ευχής έργον αν μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά μάλλον στην πράξη είναι εξαιρετικά δύσκολο αν όχι ανέφικτο. Δεν πιστεύω, όμως, ότι είναι απαραίτητο, αφού ο συγγραφέας έχει ως ισχυρό σύμμαχο τη φαντασία του και το διαδίκτυο, που μπορεί να τον μεταφέρει νοερά σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Πολύ ωραία ερώτηση! Δεν νομίζω ότι ένας συγγραφέας εμμένει σε ένα συγκεκριμένο είδος για να μη χάσει το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, αλλά μάλλον γιατί το συγκεκριμένο είδος τον εκφράζει περισσότερο. Τουλάχιστον αυτό ισχύει για μένα. Αγαπώ πολύ την αστυνομική λογοτεχνία, λατρεύω την αγωνία και το μυστήριο και ίσως γι’ αυτό γράφω αστυνομικά μυθιστορήματα ή μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, ψυχολογικά-κοινωνικά θρίλερ. Θα μου άρεσε κάποτε να ασχοληθώ με το ιστορικό μυθιστόρημα, αλλά προς το παρόν εμμένω στην αστυνομική λογοτεχνία.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "αφυπνίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι απλά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Σαφώς και ο σκοπός των βιβλίων είναι να αφυπνίζουν το μυαλό και να προβληματίζουν τους αναγνώστες. Διαβάζοντας ένα βιβλίο, "ανοίγει" το μυαλό, αναθεωρούνται απόψεις, διευρύνεται η σκέψη, καταρρίπτονται οι προκαταλήψεις. Προσωπικά, μέσα από τα βιβλία μου επιδιώκω να περάσω μηνύματα που έχουν να κάνουν με αξίες όπως η δικαιοσύνη, η αλήθεια, η ψυχική δύναμη, η ανιδιοτέλεια. Όσο για το κοινό στο οποίο απευθύνομαι, θεωρώ πως είναι όλοι οι αναγνώστες, γυναίκες και άνδρες, στους οποίους αρέσει το κοινωνικό-ψυχολογικό θρίλερ. Ονειρεύομαι ότι θα καταφέρω κάποτε να κερδίσω και εκείνους που αγαπούν την αστυνομική λογοτεχνία. Δύσκολο, βέβαια, αλλά… τουλάχιστον μπορώ να το ονειρεύομαι!

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για έναν συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Οι δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε δεν αφορούν μόνο τον οικονομικό τομέα, αλλά επηρεάζουν την ψυχολογία μας, τη συμπεριφορά μας, τον τρόπο σκέψης μας, τις ανθρώπινες σχέσεις γενικά. Νομίζω ότι ο συγγραφέας πρέπει να αφουγκράζεται την εποχή του και μέσα από τα έργα του να περνά κάποια μηνύματα ή να θίγει τα κακώς κείμενα, προβληματίζοντας τον αναγνώστη. Η "φυγή" από την πραγματικότητα μπορεί να είναι χαλαρωτική και ίσως σε μερικές περιπτώσεις χρήσιμη, όμως πιστεύω ότι ουσιαστικά δεν μας βοηθά, γιατί η πραγματικότητα –δυστυχώς ή ευτυχώς– είναι παρούσα και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε. Προσωπικά, ως "φυγή" προτιμώ έναν περίπατο ή έναν καφέ με τους φίλους μου, όταν όμως διαβάζω ένα βιβλίο θέλω να μου "αφήσει" κάτι, να μου δώσει τροφή για σκέψη.

17) Στην σύγχρονη πραγματικότητα και στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας ποιά θεωρείτε πως είναι η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει τελικά το βιβλίο κρίση στη χώρα μας ή διεθνώς και τί θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο προσιτό στο αναγνωστικό κοινό και ιδιαίτερα στους νέους;

Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση. Πιστεύω ότι το βιβλίο περνάει κρίση, ειδικά στη χώρα μας, αφού ακόμα και το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη λογοτεχνία, απωθεί τα παιδιά από το διάβασμα, αφού το συνδυάζουν με τη μελέτη για το σχολείο. Σαφώς και δεν μπορούμε να πούμε "όχι" στην τεχνολογία, αλλά το να βλέπουμε γύρω μας νέα παιδιά κολλημένα σε μια οθόνη, παίζοντας ή "σερφάροντας" σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης είναι μάλλον στενάχωρο. Ίσως το ηλεκτρονικό βιβλίο να ήταν κάποια λύση, αν και προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ το βιβλίο σε άλλη μορφή πλην της έντυπης. Θέλω να το κρατάω, να γυρίζω τις σελίδες, να ρουφάω τη μυρωδιά του χαρτιού. Πρέπει να καλλιεργηθεί στο σχολείο αναγνωστική κουλτούρα και χαίρομαι πολύ όταν μαθαίνω ότι υπάρχουν σχολεία που έχουν καθιερώσει ημέρες φιλαναγνωσίας ή διαθέτουν δανειστικές βιβλιοθήκες που λειτουργούν ουσιαστικά και συστηματικά. Αν δεν αλλάξει το εκπαιδευτικό σύστημα κι αυτή η ανελέητη βαθμοθηρία, που ωθεί τα παιδιά να διαβάζουν μόνο για να πάρουν έναν βαθμό και όχι για να μάθουν, αν δεν τους διδάξουμε από μικρή ηλικία τι σημαίνει "διαβάζω ένα βιβλίο", φοβάμαι ότι η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει.

18) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε αυτό από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Μου πήρε πολλά χρόνια μέχρι να βρω το θάρρος να στείλω το πρώτο μου βιβλίο σε εκδοτικό οίκο. Είχα τη μεγάλη τύχη να συναντήσω στον δρόμο μου την Ελένη Κεκροπούλου, η οποία με εμπιστεύθηκε και με στήριξε στην προσπάθειά μου και γι’ αυτό θα της είμαι για πάντα ευγνώμων. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τη μέρα που κράτησα στα χέρια μου το πρώτο μου βιβλίο, το «Όταν μιλούν τα φεγγάρια». Αρκεί να σας πω ότι οδηγούσα από την Αθήνα, όπου βρίσκεται ο εκδοτικός οίκος, μέχρι τον Άγιο Δημήτριο με τα φώτα του αυτοκινήτου σβηστά (ήταν χειμώνας και είχε σκοτεινιάσει). Μου κόρναραν πολλοί οδηγοί, μήπως και καταλάβω ότι οδηγώ δίχως φώτα, αλλά εγώ τους κοιτούσα με ένα ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη και δεν καταλάβαινα τίποτε, εκτός από το ότι ήμουν απέραντα ευτυχισμένη. Όταν ξαφνικά κατάλαβα τι είχε συμβεί, άναψα τα φώτα μου ντροπιασμένη για την ανοησία μου, αλλά το χαμόγελο εξακολουθούσε να είναι χαραγμένο. Και έτσι έμεινε και για τις επόμενες ημέρες… Εννοείται ότι αγωνιούσα τρελά για την αποδοχή που θα είχε από τους αναγνώστες και όταν άρχισαν να έρχονται οι πρώτες κριτικές… επέστρεψε και το γνωστό χαμόγελο στα χείλη για πολλές ημέρες! (Τουλάχιστον, θυμόμουν να ανάψω το βράδυ τα φώτα του αυτοκινήτου!) Κάθε καινούργιο βιβλίο μου δημιουργεί την ίδια αγωνία, αφενός γιατί είναι ιδιαίτερα σημαντικό για μένα να "αγγίξω" την ψυχή των αναγνωστών, αφετέρου γιατί η αστυνομική λογοτεχνία είναι μάλλον δύσκολο είδος στην Ελλάδα, αφού έχει ταυτιστεί κυρίως με τους Σκανδιναβούς συγγραφείς.

19) Εσείς, με την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Αν θα μπορούσα να δώσω μια συμβουλή, αυτή θα ήταν να κυνηγήσουν το όνειρό τους με αγάπη, μεράκι, υπομονή και σεβασμό προς τον αναγνώστη.

20) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία και ειδικότερα, στο νέο  μυθιστόρημά σας «Ποιος Σκότωσε Την Ιφιγένεια;», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Εγώ σας ευχαριστώ, τόσο για τις ευχές όσο και την τιμή που μου κάνετε να με φιλοξενείτε στο blog σας. Αυτόν τον καιρό γράφω το νέο μου βιβλίο, το οποίο είναι μια καινούργια εμπειρία για μένα, αφού είναι η πρώτη φορά που δεν ξέρω το τέλος. Αφήνω την ιστορία να με οδηγήσει από μόνη της και αυτή η διαδικασία είναι πραγματικά πρωτόγνωρη και συναρπαστική.

Βιογραφία Ελευθερίας Μεταξά:

Η Ελευθερία Μεταξά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής Ψυχολογίας), της δραματικής σχολής «Διομήδη Φωτιάδη» και του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών ΑΝΤ1 (τμήμα Δημοσιογραφίας). Μιλάει αγγλικά. Μέχρι το 1998 εργάστηκε ως ηθοποιός, λαμβάνοντας μέρος σε θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές, ενώ το καλοκαίρι του 1998 δούλεψε στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 ως ασκούμενη δημοσιογράφος. Σήμερα εργάζεται ως φιλόλογος, ενώ παράλληλα ασχολείται με την επιμέλεια βιβλίων. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Από τις εκδόσεις Ωκεανός κυκλοφορούν τα βιβλία της: «Όταν μιλούν τα Φεγγάρια» (2012), «Μαύρα, σαν τον έβενο, μαλλιά» (2013) και «Μην κοιτάξεις πίσω» (2014), «Σπασμένος καθρέφτης» (2016) και «Ποιος Σκότωσε Την Ιφιγένεια;» (2017). Το 2016 έλαβε μέρος στον 34ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό που προκήρυξε η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, αποσπώντας έπαινο για το διήγημά της «Το τελευταίο ταξίδι».

Εργογραφία Ελευθερίας Μεταξά:

«ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΗΝ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ;» (2017)

Εκδόσεις: Ωκεανός

Σελίδες: 448

Τιμή: 14,30 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;

Το περίεργο και αναπάντητο αυτό ερώτημα θα κοστίσει τη ζωή στον νεαρό Κωστή Αυγέρη και θα αναγκάσει την αδελφή του, την Κλαίρη, να επιστρέψει από τη Νέα Υόρκη στην Ελλάδα.

Με σύμμαχο τον φίλο του Κωστή, τον ιατροδικαστή Φίλιππο Ηλιάδη, η Κλαίρη προσπαθεί να ξεσκεπάσει τους δολοφόνους του αδελφού της και θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα αδίστακτο κύκλωμα που, στο όνομα της επιστήμης, σκορπίζει τον θάνατο σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους.

Το παρελθόν απλώνει τη σκιά του στο παρόν, που ορθώνεται μπροστά της απειλητικό, ξυπνώντας οδυνηρές μνήμες και ανατρέποντας τις ισορροπίες της. Γύρω της στήνεται ένας χορός θανάτου, μέσα στον οποίον δεν μπορεί πια να ξεχωρίσει τους αθώους από τους ενόχους…»

«ΣΠΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ» (2016)

Εκδόσεις: Ωκεανός

Σελίδες: 512

Τιμή: 14,30 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«“ Η κόρη του φονιά είναι εδώ.

Εγώ είμαι ο πρώτος.

Θα υπάρξουν κι άλλοι...”

Αυτές οι λέξεις, γραμμένες στο τσαλακωμένο χαρτί που κρατούσε σφιχτά στην παλάμη του ο νεκρός νεαρός άνδρας, ήταν αρκετές για να αναστατώσουν για δεύτερη φορά τη ζωή της Νατάσας Βάλβη. Η νεαρή σπηλαιολόγος, αποφασισμένη να αποκαλύψει τον πραγματικό ένοχο του εγκλήματος για το οποίο κατηγορήθηκε ο πατέρας της πριν από πολλά χρόνια, αποφασίζει να επιστρέψει, με άλλη ταυτότητα,

στη γραφική Κλειτορία, τον τόπο που έζησε ως παιδί. Στα παγωμένα νερά του μαγευτικού Σπηλαίου των Λιμνών, εκεί όπου ξεκίνησε η οικογενειακή της τραγωδία, θα συνειδητοποιήσει ότι το παρελθόν εξακολουθεί να την καταδιώκει και ότι το παρόν ορθώνεται μπροστά της απειλητικό. Ποιός είναι

αυτός που θέλει να φέρει στο φως την πραγματική της ταυτότητα; Ποιός προσπαθεί να την ενοχοποιήσει για μία σειρά δολοφονιών που ταράζουν την ήρεμη ζωή στη γραφική Κλειτορία; Η Μόιρα, μία μυστηριώδης γυναίκα με καταπράσινα μάτια και θανατηφόρα γοητεία, πλέκει περίτεχνα τον ιστό της γύρω απ’ τη Νατάσα απειλώντας να την καταστρέψει.

Όσο κι αν εκείνη προσπαθεί να ξεφύγει, ο ασφυκτικός κλοιός κλείνει όλο και πιο σφιχτά γύρω της. Θα καταφέρει να φθάσει στην αλήθεια και να αποδώσει δικαιοσύνη;»

«ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΠΙΣΩ» (2014)

Εκδόσεις: Ωκεανός

Σελίδες: 464

Τιμή: 14,50 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Μην κοιτάξεις πίσω! Αυτά τα λόγια, βγαλμένα απ’ το στόμα ενός ετοιμοθάνατου άνδρα, ήταν αρκετά για να ταράξουν την ήσυχη ζωή της Φαίδρας. Ποιός ήταν ο άγνωστος, που έφεραν, βαριά τραυματισμένο,  εκείνο το βράδυ στο νοσοκομείο όπου εκείνη εργαζόταν ως νοσηλεύτρια; Ένα ορφανοτροφείο στην Κεφαλλονιά, ένας παιδικός έρωτας, η προδοσία του άντρα που αγάπησε όσο τίποτε στη ζωή της, ένας στυγερός εγκληματίας, οι γονείς που ποτέ δε γνώρισε, αλλά και ένα  μυστικό που στοιχειώνει την ίδια της την ύπαρξη, θα φέρουν τη Φαίδρα αντιμέτωπη με το παρελθόν και το παρόν της. Ο Χριστόφορος, ο γοητευτικός χειρουργός, θα σταθεί στο πλευρό της, προσπαθώντας να τη βοηθήσει να αντιμετωπίσει τον εφιάλτη. Ο Δημήτρης, ο αστυνόμος του τμήματος Ανθρωποκτονιών, θα ζητήσει τη συνδρομή της στη διαλεύκανση του μυστηρίου, που δίχως να το γνωρίζει, αφορά και την ίδια. Ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να βρει την άκρη του νήματος, παρότι όλοι της φωνάζουν να μην το κάνει:  να κοιτάξει πίσω…»

«ΜΑΥΡΑ, ΣΑΝ ΤΟΝ ΕΒΕΝΟ, ΜΑΛΛΙΑ» (2013)

Εκδόσεις: Ωκεανός

Σελίδες: 464

Τιμή: 15 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Η Έλσα Γληνού ήταν κάποτε μια διακεκριμένη ψυχολόγος, που συνεργαζόταν με την αστυνομία στη διαλεύκανση εγκλημάτων. Η τελευταία υπόθεση που αναλαμβάνει στέφεται με απόλυτη επιτυχία, αλλά συνοδεύεται κι από ένα βαρύ τίμημα: τη δολοφονία του άντρα της, Αντρέα, και της κόρης της, Κάτιας. Νιώθοντας υπεύθυνη για τον θάνατό τους, αφήνεται να βουλιάξει σε μια άβυσσο σκοτεινή, ενώ, από κείνη τη στιγμή, όλα τελειώνουν για εκείνην. Όχι μόνο η επιτυχημένη της καριέρα, αλλά και η ίδια της η ζωή. Χρόνια αργότερα ένας παλιός φίλος και συνεργάτης θα της ζητήσει να επανέλθει στην ενεργό δράση, για να βοηθήσει ένα νεαρό ζευγάρι να βρει το παιδί του, που έπεσε θύμα απαγωγής. Παρά τους αρχικούς της ενδοιασμούς, τελικά πείθεται να αναλάβει αυτήν την υπόθεση, για να βρεθεί μπλεγμένη σε μια ιστορία που αφορά και το δικό της παρελθόν, μια ιστορία που θα την αναγκάσει να αντιμετωπίσει τους χειρότερους εφιάλτες της.»

«ΟΤΑΝ ΜΙΛΟΥΝ ΤΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ» (2012)

Εκδόσεις: Ωκεανός

Σελίδες: 416

Τιμή: 15 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Η Έλενα Αλεξίου, μια νεαρή και επιτυχημένη διαφημίστρια, είναι παντρεμένη κι ευτυχισμένη με τον Σταύρο, έναν ανερχόμενο δικηγόρο. Μια ’μέρα, γυρίζει απροειδοποίητα στο σπίτι τους όπου την περιμένει η πιο δυσάρεστη έκπληξη της ζωής της: βρίσκει τον άντρα της και την Άννα, την καλύτερή της φίλη, να κάνουν έρωτα. Από εκεί και πέρα βλέπει τη ζωή της να αλλάζει δραματικά.

Η ευτυχισμένη ζωή της Έλενας ανατρέπεται ξαφνικά, όταν ανακαλύπτει ότι το παρελθόν και το παρόν της βασίζονται στο ψέμα. Όλα γύρω της καταρρέουν και οικογενειακά μυστικά αποκαλύπτονται, απειλώντας όχι μόνο την ευτυχία της, αλλά και την ίδια τη ζωή της. Mε τη βοήθεια της γυναίκας που τη μεγάλωσε κι ενός παιδικού της φίλου προσπαθεί ν’ ανακαλύψει την αλήθεια. Κάποιος όμως είναι αποφασισμένος να την εμποδίσει...»