Συνέντευξη με την ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΛΑΨΑΤΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

κ. Κωνσταντίνα Λαψάτη

          Το πρώτο βιβλίο της χαρισματικής Κωνσταντίνας Λαψάτη, με τίτλο «Οι Γεύσεις Της Νέμεσης», ήρθε στα χέρια μου εντελώς τυχαία πριν από λίγα χρόνια, αφενός, γιατί με προσέλκυσε ευθύς αμέσως η θεματολογία του, αφού ανήκει στο ιστορικό μυθιστόρημα που λατρεύω από παιδί και, αφετέρου, διότι με εντυπωσίασε ο τίτλος και το υπέροχο, καλαίσθητο εξώφυλλό του. Διαβάζοντάς το εντυπωσιάστηκα από την μεστή, πλούσια, λογοτεχνική γραφή της συγγραφέως, την σε βάθος ιστορική έρευνα που προφανώς πραγματοποίησε ώστε να μπορέσει να αναπαραστήσει και να ζωντανέψει την εποχή του αρχαίου ελληνικού κόσμου με τέτοια ακρίβεια και πειστικότητα, αλλά και από το γεγονός ότι κυριολεκτικά με "απορρόφησε" χωρίς να χάσω στιγμή το ενδιαφέρον μου, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ένα αρκετά "χορταστικό" βιβλίο 700 περίπου σελίδων. Εν κατακλείδι, είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα αριστουργηματικό, το οποίο αξίζει να διαβαστεί από όλους όχι μόνο ως αξιόλογο λογοτεχνικό δείγμα αλλά και ως ιστορική πηγή. Ευθύς αμέσως αναζήτησα και άλλα έργα της συγγραφέως και σκεφτείτε την έκπληξή μου όταν διαπίστωσα ότι το επόμενο βιβλίο της ανήκε στην λογοτεχνία του φανταστικού με τον τίτλο «Έμπονυ Βάργκας – Νυχτερινοί Ψίθυροι». Συνειδητοποίησα ότι το συγγραφικό ταλέντο της κ. Λαψάτη δεν περιορίζεται σε μία μόνο κατηγορία και δεν μπαίνει σε καλούπια, καθώς έχει την ικανότητα να εκφράζεται και να πειραματίζεται μέσα από εντελώς διαφορετικά λογοτεχνικά είδη κάθε φορά, με την ίδια επιτυχία. Με αφορμή, λοιπόν, την έκδοση του δεύτερου και τελευταίου μέρους της διλογίας της με τίτλο «Έμπονυ Βάργκας – Σκοτεινό Κάλεσμα», η αγαπητή συγγραφέας είχε την καλοσύνη να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας» για την λογοτεχνία, την συγγραφή, την κοινωνία και πολλά ακόμη. Την ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που μου διέθεσε, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία σε κάθε πόνημά της και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την εξαίρετη Κωνσταντίνα Λαψάτη!

1) Αγαπητή κ. Λαψάτη, τις θερμές μας ευχές για το νέο μυθιστόρημά σας φαντασίας και μυστηρίου, με τίτλο «Σκοτεινό Κάλεσμα», το οποίο αποτελεί το δεύτερο μέρος της διλογίας σας «Έμπονυ Βάργκας». Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Αγαπητή Κλειώ Τσαλαπάτη, νιώθω πως με τιμά η επιθυμία σου να καταγραφούν στον όμορφο διαδικτυακό σου χώρο οι προσωπικές μου σκέψεις με αφορμή την δημοσιοποίηση του δεύτερου μέρους της ιστορίας της Έμπονυ Βάργκας που ξέρω πως αγαπήθηκε από τους φίλους της Φανταστικής Λογοτεχνίας.

Τώρα, για να απαντήσω στο ποιο ήταν το έναυσμα να ξεκινήσω αρχικά να διαβάζω και στην συνέχεια να θέλω να αποτυπώσω τις δικές μου αισθήσεις στο χαρτί, θα έλεγα πως ήταν μια αίσθηση σαν κι αυτήν που θέλουμε να ανασάνουμε καθαρό αέρα όταν όλα γύρω μας είναι αφόρητα δύσοσμα.

Η σπουδαία σκέψη της παγκόσμιας γραμματείας που διαβάζω αποτελεί για μένα ζωτική ανάγκη για να μπορώ να υπάρχω.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να σταχυολογήσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Έμπνευση…  Είναι μια λέξη που την συνδυάζω με την επίσης  παρεξηγημένη έννοια που είναι το ταλέντο. Ο άδειος νους δεν μπορεί να εμπνευστεί. Όταν ξεκινώ να γράψω, ήδη έχουν γίνει μέσα στο μυαλό μου οι απαραίτητες ενέργειες για αυτό που με απασχολεί και θέλω να ασχοληθώ.  Το αστείο είναι πως για να γράψεις ένα είδος λογοτεχνίας, πρέπει να έχεις διαβάσει, ή για να το πω πιο σωστά, να έχεις μελετήσει πολλά άλλα. Δεν γίνεται να αγνοείς τον Παπαδιαμάντη ή τον Ροΐδη και να θέλεις να γράψεις κάτι που θα έχει ενδιαφέρον να το διαβάσουν μετά από κάποια χρόνια άγνωστοι σε εσένα.

Σαφώς τα ιστορικά γεγονότα και οι τόποι που αναπτύσσεται ο μύθος αποτελούν μια άλλη τεράστια μελέτη που παίρνει χρόνο κατά την προετοιμασία της γραφής. Στο σπίτι μου, αν έρθει κάποιος την περίοδο που ερευνώ για ένα βιβλίο μου, νιώθει πως μπαίνει σε ένα στρατηγείο πολέμου με αναρτημένους χάρτες και όγκο βιβλίων γύρω από τα δύο γραφεία μου.

Όταν ένας γράφει, οφείλει να μην φαντάζεται, όσο κι αν πιστεύει πως είναι εμπνευσμένος, αλλά να ακολουθεί το γνωστό τρίπτυχο του σεμνού ανθρώπου. Να μελετά, να μελετά και να μελετά.

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Κλειώ μου, θα ήταν ευχής έργον αν μπορούσε κάποιος στην Ελλάδα να ζήσει από την γραφή των βιβλίων του. Αυτό δεν γίνεται για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι πως οι άνθρωποι που διαβάζουν, δηλαδή η αγορά του βιβλίου είναι τραγικά μικρή. Ο δεύτερος λόγος κρύβεται πίσω από την αινιγματική φράση ‘δυστυχώς, ο Άλδος Μανούτιος πλέον δεν ζει’.

Πέρα από αυτές τις δυσκολίες, το επάγγελμα ενός ανθρώπου που γράφει δεν είναι ανασταλτικός παράγων μα ούτε και αρωγός της γραφής του. Η ουσία βρίσκεται στο ερώτημα «Γιατί θέλει κάποιος να γράψει». Εδώ θέλω να πω κάτι που στην οικογένειά μου το πιστεύουμε και βάσει αυτού πορευόμαστε με μέτρο και σεβασμό. Συγγραφέας δεν γίνεται κάποιος επειδή γράφει και τυπώνει ένα βιβλίο, ούτε επειδή αρέσκεται να φέρει αυτήν την ιδιότητα. Αυτός είναι ένας τίτλος που δίνεται σ’ αυτόν συνήθως μετά την ολοκλήρωση της ζωής του και λόγω του ότι συνεχίζει το έργο του να απασχολεί τις σκέψεις των μεταγενεστέρων. Δύσκολες έννοιες και σίγουρα άγνωστες στο ήθος της εποχής μας. Όταν συστήνομαι, αποφεύγω να πω ότι είμαι συγγραφέας, παρά επιλέγω να λέω «γράφω βιβλία». Επιλέγω ρήμα, δηλαδή ενέργεια, δράση κι όχι ιδιότητα.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Στο νέο σας βιβλίο, το οποίο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, πόσο εύκολη, ή επώδυνη ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Αγαπητή μου Κλειώ, πόσο καίρια είναι αυτή σου η ερώτηση… Χωρίς προσωπικό βίωμα δεν μπορεί να υπάρξει γραφή. Αλλά και μόνο με προσωπικό βίωμα δεν λογίζεται πως μπορεί να έχει αξία μία γραφή. Ένα κείμενο οφείλει να φέρει μέσα του την υπέρβαση των ίδιων των σκέψεων που μας κάνουν να το δημιουργήσουμε. Αυτός που γράφει, εξελίσσεται μέσα από το ίδιο το κείμενό του. Εδώ υπάρχει ένα ερώτημα που δεν απαντιέται εύκολα. Μία γραφή ανήκει στον δημιουργό της ή αυτός γίνεται ο σκυταλοδρόμος μια συλλογικής γνώσης που την υπηρετεί; 

Στο δεύτερο μέρος του μυθιστορήματος με την Έμπονυ Βάργκας, με απασχόλησε μόνο η σκέψη να ολοκληρώσω με συνέπεια την προσέγγιση του φανταστικού μύθου που θέλησα να υπηρετήσω. Επάνω σε αυτήν την θεματολογία έχουν γραφεί αριστουργήματα και μια σοβαρή προσέγγιση του μύθου των βαμπίρ οφείλει να δίνει εκδοχές του μύθου που θα πλουτίζουν την θεματική και δεν θα καταναλώνουν φτηνές σκηνές κακογραμμένου τρόμου.

5) Στο βιβλίο σας έχετε καταπιαστεί με πολλά θέματα και, αν και η συγκεκριμένη διλογία σας «Έμπονυ Βάργκας» ανήκει στη σφαίρα της λογοτεχνίας φαντασίας, έχετε διαπρέψει εξίσου και στο πεδίο του ιστορικού μυθιστορήματος με το προσωπικά αγαπημένο μου «Οι Γεύσεις Της Νέμεσης». Ποιά θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Ποια είναι η πηγή ιδεών για κάθε συγγραφέα; 

Τεράστιο το θέμα… Ο Πλάτωνας θα μας έλεγε πως οι ιδέες βρίσκονται έξω από την φθαρτή και εφήμερη ύλη μας. Ίσως η πηγή ιδεών είναι τα ατομικά μας ερωτήματα για την ίδια την ζωή μας. Όχι την ζωή των άλλων, αλλά την δική μας.

Τα είδη της λογοτεχνίας, όσο κι αν δημόσια οφείλω να τα ταξινομήσω, δεν τα ξεχωρίζω μέσα στο μυαλό μου. Περισσότερο με καθοδηγεί το ερώτημα ζωής που θέλω να μελετήσω και λιγότερο με απασχολεί αν θα εξειδικευτώ σε ένα είδος λογοτεχνίας. Για άλλους ανθρώπους που γράφουν δεν ξέρω πως αντλούν τις ιδέες τους, γιατί κάθε άνθρωπος, όπως και εγώ, είναι μια μοναδική οντότητα που έχει την δυνατότητα να παράγει άξια ή ευτελή προϊόντα σκέψης.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Αυτός που γράφει Κλειώ μου, οφείλει να επίσταται των θεμάτων που πραγματεύεται. Τώρα, αν θα έχει πιστοποίηση της επιστασίας του από ιδρύματα είναι μια άλλη υπόθεση. Μπορεί ναι, αλλά δεν είναι και απαραίτητο. Περίπτωση όμως να είναι εντελώς απληροφόρητος για το θέμα και να γράψει σοβαρά, δεν γίνεται. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η γραφή είναι φαιδρή και χαμένος είναι ο ίδιος ο Πολιτισμός μας που σωρεύει σκουπίδια δίπλα σε άξιες γραφές.

Ένας άνθρωπος με φαντασία μα με δίχως ιδρώτα γνώσης δεν μπορεί να ‘γράψει’.

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Η συγγραφή είναι μια λειτουργία που την καταλαβαίνω ως προσφορά των επεξεργασμένων ερωτημάτων της σκέψης μου. Είναι περίοδοι που θέλω μόνο να διαβάζω και να ταξινομώ τις έρευνές μου για τις θεματικές που με απασχολούν. Το να συγκεντρώσω υλικό για τα σύμβολα κατά την ιστορία του ανθρώπου, ή να ψάξω λεπτομέρειες για πολιτισμούς του παρελθόντος, είναι κάτι που δεν σημαίνει πως θα καταλήξει σε γραφή βιβλίου. Έχω ένα τεράστιο αρχείο για ιστορικά και κοινωνιολογικά θέματα πολιτισμών που και εγώ η ίδια δεν ξέρω γιατί συνεχίζω να το αυξάνω μελετώντας το.

Σίγουρα, αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι πως χρειάζομαι σταθερότητα ώστε να γράψω για κόσμους εξαιρετικά ασταθείς, κι αυτό γίνεται σχεδόν πάντα τις μεταμεσονύκτιες ώρες.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;

Αγαπημένη Κλειώ, ένα βιβλίο τελειώνει όταν αποφασίσει ο συγγραφέας πως θα μπορούσε να είναι και καλύτερο, αλλά αυτό δεν τον κάνει να αισθάνεται άσχημα.

Η επιμέλεια ενός βιβλίου είναι πολύ σπουδαία υπόθεση που οφείλει να γίνεται πρώτα από τον συγγραφέα κι έπειτα, σε συνεργασία πάντα με τον φιλόλογο επιμελητή. Υπάρχουν λέξεις που σκόπιμα μπορεί να είναι λογοπλαστικά αδόκιμες, όμως να έχουν λόγο ύπαρξης σε ένα κείμενο που ο δημιουργός θέλει να υπάρχουν.

Ορισμένα πρόσωπα που αποτελούν συνειδητές επιλογές στη ζωή μου, πάντα  βρίσκονται σε διαλεκτική συνύπαρξη με εμένα, από την γέννηση της ιδέας του βιβλίου μέχρι τις τελικές διορθώσεις του. Δεν τίθεται θέμα εμπιστοσύνης  στην κρίση των ανθρώπων που έχω επιλέξει να συνυπάρχω κατά την δημιουργία, αλλά συγγενούς σκέψης με σαφείς ηθικές προσεγγίσεις ή αποκλίσεις στα ερωτήματα που εμφανώς ή αθέατα πραγματεύεται η γραφή μου.

9) Από τα μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τα βιβλία σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" κάποιων από αυτά;

Τα βιβλία που έχω γράψει, ανεξάρτητα αν έχουν εκδοθεί ή όχι, αποτελούν τα ίχνη των ερωτημάτων της σκέψης μου στα χρόνια που έχω αποφασίσει να γράφω πέραν του να διαβάζω. Κάθε βιβλίο φέρει μέσα του την δική μου πορεία, {και απορία} που όσο και αν νιώθω όμορφα γι αυτήν, δεν μπορώ να παραμείνω προσκολλημένη σε αυτήν θαυμάζοντάς την.

Ό,τι βιβλίο έχω γράψει, νιώθω πως είναι ξένο προς την σημερινή μου συγκρότηση. 

Τις νέες μου γραφές δεν τις αντιμετωπίζω με χαριεντισμούς φιλάρεσκης αυτό-λαγνείας, αλλά ως μαθηματικά προβλήματα μορφοποίησης όσων θέλω να πω, μέσα από τον μύθο.

10) Η συγγραφέας Κωνσταντίνα Λαψάτη βρίσκει το χρόνο να διαβάζει για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Ναι, διαβάζω πέρα από την έρευνα. Διαβάζω Έλληνες συγγραφείς και χαίρομαι που υπάρχουν πολύ καλές γραφές.  Για να μιλήσω με ειλικρίνεια είναι ελάχιστες, ως προς την πρωτοτυπία της σκέψης τους. Συνήθως, όταν σταθώ στους χώρους αγοράς βιβλίου, ένα γρήγορο διάβασμα μικρών αποσπασμάτων με κάνει να το επιλέξω ή να το αφήσω πίσω στο ράφι.

Τώρα, για το είδος της λογοτεχνίας που έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, είναι αυτό της περιηγητικής λαογραφίας.  Άνθρωποι που αφιερώνουν την ζωή τους σε αυτό που τους οδηγεί το ‘θέλω’ της καρδιάς τους, έχουν ξεχωριστή θέση εκτίμησης  μέσα μου.

11) Θυμάστε το πρώτο σας ανάγνωσμα το οποίο σας "παρέσυρε" στον κόσμο της λογοτεχνίας; Υπάρχει κάποιο απόφθεγμα από βιβλίο το οποίο να καθόρισε την μετέπειτα ζωή σας; Έχετε δεχθεί κάποιες επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Και βέβαια θυμάμαι. Η Φανταστική Λογοτεχνία με κέρδισε από μικρή, όταν με τα πρώτα μου χρήματα αγόρασα τα αξιόλογα βιβλία της σειράς «Ο Μικρός Βρικόλακας», δεκατρία βιβλία τα οποία βρίσκονται στην γυάλινη προθήκη της βιβλιοθήκης, προστατευμένα από τον χρόνο, αλλά όχι από εμένα, αφού υπάρχουν καιροί που ξαναγυρίζω σε αυτά, επιθυμώντας να επιστρέψω στην πηγή του νερού που πρωτοήπια. Αμέσως μετά, ήρθα σε επαφή με σπουδαίους δημιουργούς του ιστορικού μυθιστορήματος και άκουσα τις Μούσες πάλι να με καλούν.

Τα αποφθέγματα τα αποφεύγω, γιατί με τόσα που υπάρχουν καταγεγραμμένα θα έπρεπε ο κόσμος να ήταν χρόνια τώρα καλύτερος. Οι επίγονοι του Γουτεμβέργιου, όσο κι αν τυπώνουν σπουδαία λόγια, κάνουν τους αναγνώστες να παραμένουν υποτελείς στα «θέλω» τους. «Θέλω» σημαίνει «έχω μόνο δικαίωμα». «Πρέπει» σημαίνει «έχω και υποχρέωση». Αρνούμενοι λοιπόν τις υποχρεώσεις και δεχόμενοι μόνο τα δικαιώματά μας, χτίζουμε κοινωνίες με ηθικές ζούγκλας.

12) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να είχατε συγγράψει εσείς;

Πάρα πολλά! Σε κάθε εποχή υπάρχουν συγγραφείς που με γοητεύουν να τους διαβάζω και αντί να ζηλεύω την γραφή τους, χαίρομαι που υπήρξαν και συνεχίζουν να υπάρχουν μέσα από το έργο τους γιατί νιώθω πως χτίζουν την σκέψη μου.

Να μιλήσω για το Ντάν Σίμονς που έγραψε τον καθηλωτικά σκοτεινό «Ντρουντ», τον Όσκαρ Ουάιλντ και την ευφυέστατη πένα του, ή τον Καραγάτση με την σκληρή, τολμηρή γραφή του; 

Οι παραπάνω δημιουργοί -και πόσοι άλλοι- αποτελούν την υπέροχη έρμα της ψυχής μου και σε αυτήν οφείλω την ‘εύπλοιαν’ της ζωής μου.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Εδώ τα πράγματα έχουν πόνο… Πόνο γιατί θεωρώ πως τα ταξίδια πρέπει να γίνονται πρώτα μέσα από τις μελέτες μας και στην συνέχεια, να πλησιάζουμε το μέρος που μας αφορά συγγραφικά αν είναι δυνατόν. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχω γράψει για πόλεις και εποχές που εκ των πραγμάτων ήταν αδύνατη η ύπαρξή μου σε αυτές, άλλωστε, πριν κάποιον καιρό για ένα ιστορικό μυθιστόρημά μου, επισκέφθηκα τον πανέμορφο Γαλλικό νότο και έμεινα στην Προβηγκία, βαδίζοντας πάνω στα μονοπάτια των αιρετικών Καθαρών του 13ου αιώνα. Δεν βλέπουμε λοιπόν με τα μάτια μας, αλλά με την συγκρότηση της σκέψης που διαθέτουμε. Αυτό ισχύει για γράφοντες και  μη.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Κλειώ μου, σε αυτό το θέμα δεν υπάρχουν κλισέ. Ο κάθε γράφων διαλέγει τον δρόμο της ζωής του και κρίνεται από την αξία που δίνει στα βήματά του. Ο Γάλλος γιατρός, διπλωμάτης και περιηγητής Πουκεβίλ διάλεξε να γράψει ως νέος Παυσανίας την δική του ζωή. Δεν θα μπορούσε ένας σοβαρός άνθρωπος να τον κρίνει ως ανεπαρκή γιατί δεν ασχολήθηκε με διαφορετικά είδη γραφής.

Μέχρι στιγμής εμένα με συγκινεί η ιστορική μυθιστορία και η φανταστική λογοτεχνία σε όλα της τα είδη. Νιώθω πως η λατρεία που έχω στην Ιστορία μπορεί να εκτονώνεται σε μυθοπλασίες φαντασίας, γιατί χωρίς παρελθόν δεν μπορούμε να έχουμε μέλλον.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "αφυπνίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι απλά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Μμμ, και τούτη η ερώτηση έχει ενδιαφέρον.  Το αναφέρω τούτο αγαπητή Κλειώ, γιατί δεν πιστεύω πως υπάρχουν σπουδαίες ή ενδιαφέρουσες απαντήσεις, αλλά μόνο άξιες ερωτήσεις. Οι απαντήσεις ακόμα και στην επιστήμη είναι φυσική απόρροια των ερωτημάτων που τίθενται.

Τώρα για τους συγγραφείς…  Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι, ο καθένας με το δικό του φαναράκι, να φωτίζουν την δική τους πορεία. Αν θελήσει κάποιος να γράψει βιβλίο μόνο για να καμαρώνει το Εγώ του μέσα από τα καλά λόγια της αυλής που τον περιτριγυρίζει, ενώ νομίζει πως είναι συγγραφέας που αφυπνίζει συνειδήσεις, τότε απλώς δεν γνωρίζει πως αυτό αποτελεί ψυχική εκτροπή.

Σκληρά λόγια θα μου πεις, αλλά από την στιγμή που έχω περάσει και εγώ απ’ όλα αυτά τα στάδια, έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πως ποτέ δεν θα χαϊδέψω αυτιά, εκτός από εκείνα της Σεχραγάτ, της γλυκιάς μου γάτας, που αδιαφορεί αν είμαι συγγραφέας και με έχει αναγορεύσει σε ευεργέτιδα της κροκέτας.

Για το θέμα της ψυχαγωγίας… Σίγουρα υπάρχουν και τέτοια βιβλία, όπως υπάρχουν και γραφές που δεν άγουν την ψυχή, αλλά την φυλακίζουν σε στερεότυπες εικόνες σκέψης που κάνουν τον άνθρωπο φτηνό καταναλωτή. Να το πάλι το δίπολο του πολιτισμού μας.

Η αλήθεια είναι πως σήμερα ο αγώνας μεταξύ του τίποτα και της σπουδαίας παγκόσμιας γραμματείας είναι 1-0 υπέρ της φαιδρότητας της σκέψης. Θέλω να πιστεύω όμως πως, όσο υπάρχουν σκέψεις άξιες που τυπώνονται, υπάρχει ελπίδα να διαφοροποιηθεί ο κόσμος μας προς ένα νέο ήθος.

Με όσα λέω, αποκαλύπτω πως γράφω για την ψυχή μου και χωρίς να έχω καμία αυταπάτη αυθεντίας, αφήνω παρακαταθήκη σε αναγνώστες του μέλλοντος, την βάσανο της σκέψης μου. Αυτοί, θα κρίνουν.

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για έναν συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Σήμερα ανακαλύψαμε την λέξη κρίση στο λεξιλόγιο ως νεοέλληνες. Αναπαράγουμε σκέψεις όπως αυτήν που λέει πως η κρίση δεν είναι οικονομική αλλά ηθική, αλλά δεν ξέρουμε τι είναι αυτό που με ευκολία λέμε. Η απόδειξη είναι πως συνεχίζουν να συνωστίζονται οι νέοι σε καταστήματα ευτελούς διασκέδασης και συνεχίζουν τα ηχοσυστήματα των αυτοκινήτων να κυκλοφορούν στις συνοικίες ζαλίζοντας τους κατοίκους την νύχτα.

Η «φυγή» από την πραγματικότητα μπορεί να γίνει εύκολα χωρίς κόστος μέσα από τα προγράμματα της εμπορικής τηλεόρασης.

Αν δώσουν οι νέοι λίγα περισσότερα αγοράζοντας ναρκωτικά πετυχαίνουν με ουσίες την «φυγή» από τα βάσανα.

Στους χώρους όσων είναι αναγνώστες, μια σημαντική μερίδα αναγνωστών προσπαθεί να ξεχάσει τα προσωπικά της προβλήματα διαβάζοντας πλοκές ιστοριών με αναπάντεχες ανατροπές.

Οι περισσότεροι σήμερα ζητούν την «φυγή», γιατί τους έχουν πείσει πως η ζωή γίνεται ωραία, όταν το πρόβατο σεργιανίζει αμέριμνο στον αγρό μασουλώντας χορτάρι, δίχως να γνωρίζει την ημερομηνία σφαγής του. Ποτέ δεν επεδίωξα την «φυγή», αντιμετωπίζω την ζωή κατάματα. Αυτό σημαίνει πως θα με στενοχωρούσε αν οι αναγνώστες των βιβλίων μου ήθελαν να με διαβάζουν για να ξεφύγουν από την ζωή και τα προβλήματά της. Η ζωή είναι βουτιά και αγώνας. Ένα βιβλίο οφείλει να σου δώσει τα εφόδια για να κάνεις την βουτιά και να βγεις στην άλλη άκρη του ωκεανού.

17) Στην σύγχρονη πραγματικότητα και στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας ποιά θεωρείτε πως είναι η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει τελικά το βιβλίο κρίση στη χώρα μας ή διεθνώς και τί θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο προσιτό στο αναγνωστικό κοινό και ιδιαίτερα στους νέους;

Η Ελλάδα θα μπορούσε να μεγαλουργήσει προσφέροντας Πολιτισμό. Ο Έλληνας λόγος παράγει σύνθετες σκέψεις και πίσω από την σπουδαία παγκόσμια λογοτεχνία, θέλουμε δεν θέλουμε, βρίσκεται ο θαυμασμός στην Ελληνίδα σκέψη. Η εικονοποίηση της πληροφορίας είναι σαφώς εξελισσόμενη και έχει μαζικά κερδίσει το έντυπο. Όμως  η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν υπήρχαν βιβλία ή έντυπα που τύχαιναν καθολικής ανάγνωσης.

Ένα βιβλίο λειτουργεί διαφορετικά στον αναγνώστη σε σχέση με μια εικόνα που περιγράφει το ίδιο θέμα. Το βιβλίο χωρά την ατομική εκδοχή επεξεργασίας του αναγνώστη, ενώ η εικόνα του οργανώνει την λογική σε αυτό που θέλει να αποδεχθεί ως πληροφορία.

Όσο είναι απαραίτητη η τεχνολογία, άλλο τόσο είναι χρήσιμο και το βιβλίο που αφορά σε μια προαγωγική σκέψη του αναγνώστη. Στο χέρι του κάθε ενός είναι να διαλέξει το βάθος της «όρασης» στην ζωή του.

18) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε αυτό από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Τότε δεν ήξερα. Τώρα έμαθα. «Τα καλύτερα βιβλία στην Ελλάδα είναι αυτά που δεν εκδίδονται» λέμε συχνά στο σπίτι αστειευόμενοι αφού και τα δικά μας βιβλία έχουν εκδοθεί.

Αγωνία είχα μόνο στην αρχή. Τώρα όμως, δεν βάζω χαλινάρι στην επιθυμία μου να γράψω ένα μυθιστόρημα τρόμου, μόνο και μόνο επειδή κάποιοι δεν θα αποδεχτούν την θεματολογία ή με έχουν κατατάξει σε εκείνους που γράφουν ιστορικό μυθιστόρημα.  

19) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Δεν είμαι σε θέση να συμβουλέψω κανένα. Κλειώ μου, η ζωή κάθε ενός είναι στα χέρια του. Αυτό που θα έλεγα όμως είναι πως για να δεις ένα βιβλίο σου σε προθήκες βιβλιοπωλείων, πρώτα πρέπει να διαβάσεις βιβλία, δεύτερον να ξέρεις γιατί θέλεις να γράψεις και τρίτον να αποφασίσεις πως αυτό είναι σημαντικό για την ύπαρξή σου.

20) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία και ειδικότερα, στο νέο  μυθιστόρημά σας «Έμπονυ Βάργκας: Σκοτεινό Κάλεσμα», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Κλειώ μου, εγώ σε ευχαριστώ που θέλησες να δημοσιοποιήσεις τις σκέψεις και τις απόψεις μου. Το βιβλίο που τυπώθηκε για τους αναγνώστες, με τίτλο «Σκοτεινό Κάλεσμα», ήταν μια υποχρέωση ολοκλήρωσης ενός κύκλου που όφειλα να τον ολοκληρώσω.

Στο μέλλον,  θα σκεφτώ αρκετά τον τρόπο που θα κυκλοφορήσουν τα βιβλία μου, γιατί νιώθω πως ο σεβασμός στον Συγγραφέα στην χώρα μας είναι είδος εν ανεπαρκεία.

Ο Κικέρων παραμένει επίκαιρος με το ρητό “o tempora o mores”

Βιογραφία της Κωνσταντίνας Λαψάτη:

Η Κωνσταντίνα Λαψάτη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978 και κατοικεί στον Πειραιά. Αν και είναι απόφοιτος Ανθοκομίας-Αρχιτεκτονικής Τοπίου, το ενδιαφέρον της στρέφεται στην επιστήμη της αρχαιολογίας. Ασχολείται επίσης με την ερασιτεχνική αστρονομία και την συγκέντρωση λαογραφικών αφηγήσεων. Είναι η συγγραφέας του ιστορικού μυθιστορήματος «Οι Γεύσεις της Νέμεσης» (2009), καθώς και της σειράς φανταστικής λογοτεχνίας «Έμπονυ Βάργκας, Νυχτερινοί Ψίθυροι» (2012) και «Έμπονυ Βάργκας, Σκοτεινό Κάλεσμα» (2017).

Για επικοινωνία με την συγγραφέα απευθυνθείτε στο προσωπικό της ιστολόγιο στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://konstantinalapsati.blogspot.gr/

Ή στην σελίδα της στο Facebook «Constance Lapsati – Author» στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://www.facebook.com/LapsatiConstance.Author/

Εργογραφία Κωνσταντίνας Λαψάτη:

«ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΚΑΛΕΣΜΑ – Έμπονυ Βάργκας ΙΙ» (2017)

Σελίδες: 310

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Μια νέα ζωή ξεκινά για την Έμπονυ Βάργκας. Όμως, όπου κι αν πάει, με όποιον κι αν αναμετρηθεί, απ’ όποιον κι αν χάσει, όποιον κι αν νικήσει το παρελθόν συνεχίζει να τη στοιχειώνει.

Θα παραμείνει η σκοτεινή απέθαντη ύπαρξη που για τέσσερις αιώνες αναζητά την λησμονιά ή θα κόψει το νήμα της αθανασίας συναντώντας την πολυπόθητη λήθη;»

«ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΙ ΨΙΘΥΡΟΙ – Έμπονυ Βάργκας Ι» (2012)

Εκδόσεις: Ωκεανός

Σελίδες: 384

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Η Έμπονυ Βάργκας είναι πουθενά και παντού. Αόρατη από τους περισσότερους, αλλά τόσο κοντά σε αυτούς. Έχει μνήμες, έχει ιστορία, έχει παρελθόν. Όπως όλοι... Είναι μια αριστοκρατική, γοητευτική φιγούρα του σκότους που ξέρει να κρύβεται καλά, καθώς η αγέρωχη σκιά της, βρίσκει πάντα τον τρόπο να σκαρφαλώνει στους τοίχους του δικού μας θνητού κόσμου.

Δεν πρόλαβε να αποτελειώσει την σκέψη της και η επιθυμία της έγινε πραγματικότητα. Τα πορφυρά, παγωμένα χείλη άγγιξαν τρυφερά τα δικά του. Έμειναν εκεί, ενωμένα για κάτι περισσότερο από ένα ολόκληρο δευτερόλεπτο, ώσπου ξαφνικά το μετάνιωσε.

Αν ξυπνούσε; Τί στο καλό θα έκανε αν εκείνος ξυπνούσε και την έβλεπε να στέκεται από πάνω του; Μέσα στο σπίτι του; Κλέφτης των χειλιών του μέσα στην ίδια του την κρεβατοκάμαρα;

Με μία αστραπιαία κίνηση, έκανε στροφή πετώντας ταυτόχρονα πάνω στο σώμα του κοιμισμένου άντρα την κουβέρτα και βγήκε βιαστικά έξω από το ανοιχτό παράθυρο...».

«ΟΙ ΓΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΜΕΣΗΣ» (2009)

Εκδόσεις: Ωκεανός

Σελίδες: 700

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Αθήνα, 404 π. Χ.

Η χαριτωμένη Ζηναΐς εργάζεται στην πόλη της Παλλάδος Αθηνάς σαν μαγείρισσα, στο σπίτι του Αθηναίου στρατηγού Δείναρχου. Το τρυφερό ειδύλλιο που αναπτύσσεται ανάμεσα σ’ αυτήν και στον γοητευτικό αφέντη της, την βοηθούν να ξεπεράσει τον άτυχο έρωτά της με τον Σπαρτιάτη οπλίτη Λίβυ, τον αδελφό του νικητή στους Αιγός Ποταμούς, Λύσσανδρου.

Όμως στην Αθήνα των Τριάκοντα Τυράννων ο Δείναρχος κινδυνεύει λόγω των δημοκρατικών του φρονημάτων και η ερωτευμένη Ζηναΐς κάνει ό,τι μπορεί για να τον προστατέψει...

Οι σκευωρίες που υφαίνονται εις βάρος της, σημαδεύουν ανεξίτηλα την ζωή της. Αποφασίζει να φύγει για την Έφεσο, ακολουθώντας το στράτευμα της Σπάρτης που κινεί εκστρατεία εναντίον των Περσών για να απελευθερώσει τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας...

Όμως η Λάχεσις έχει άλλα σχέδια γι’ αυτήν. Εκεί θα συναντήσει ξανά τους δύο μοιραίους άνδρες της ζωής της, και τώρα πια θα πρέπει να επιλέξει έναν απ’ τους δυο...

Ένα ρεαλιστικό, συναρπαστικό, περιπετειώδες, ερωτικό μυθιστόρημα που αναβιώνει με εκπληκτικό τρόπο τον αρχαίο κόσμο. Ένα μυθιστόρημα-αποκάλυψη που καθηλώνει τον αναγνώστη!»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο «Οι Γεύσεις Της Νέμεσης» στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2014/02/blog-post_8.html