«ΑΠΟ
ΜΕΣΑ ΠΕΘΑΜΕΝΟΙ», του Γιάννη Κυζιρόπουλου –
Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις:
Όστρια
Σελίδες:
328
Τιμή
με έκπτωση: 14,31€
Από τότε που ξεκίνησα να διδάσκω έχω
εκπλαγεί ουκ ολίγες φορές με τα σπάνια χαρίσματα που έχω συναντήσει σε εφήβους,
ενώ η σχεδόν εικοσαετής φροντιστηριακή πείρα μου σε τελειόφοιτους Λυκείου με
έχει κάνει να νιώσω καλά στο πετσί μου τα άγχη, τους προβληματισμούς και την
αφόρητη και αδικαιολόγητη πίεση στην οποία υπόκεινται οι σχεδόν ενήλικοι
μαθητές του Λυκείου, ώστε να εξασφαλίσουν μία πολυπόθητη θέση σε κάποιο
εκπαιδευτικό ίδρυμα. Λες και με αυτό θα εξασφαλίσουν την επαγγελματική τους αποκατάσταση
ή, ακόμα χειρότερα, λες και μέσα από τις όποιες σπουδές τους θα αποδείξουν στους
άλλους την ποιότητα και τα ιδιαίτερα χαρίσματά τους. Σε όλα αυτά τα χρόνια και
τα αμέτρητα παιδιά που πέρασαν από τα "θρανία μου", τα οποία όλα
κρατάω σε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου αλλά και στους διαδικτυακούς μου
φίλους, μονάχα ένας μαθητής είχε την τύχη και την σπάνια ικανότητα να είναι
σίγουρος για αυτό που ήθελε να κάνει στη ζωή του: ήθελε απλά να γίνει
υδραυλικός! Παρακολουθούσε τα μαθήματα με πλήρη αδιαφορία και σε κάποιες από τις
ιδιαίτερες συζητήσεις μας, όπου προσπαθούσα να τον "καλοπιάσω" με
λογικά επιχειρήματα για να ασχοληθεί περισσότερο τουλάχιστον με τα οικονομικά,
μου εκμυστηρεύτηκε το όνειρό του και το γεγονός ότι ερχόταν μόνο και μόνο γιατί
τον πίεζαν οι γονείς του. Όταν τον ξαναείδα μετά από έναν περίπου χρόνο τυχαία,
μου δήλωσε περιχαρής και ολοφάνερα ικανοποιημένος πως παρακολουθεί μία σχολή
υδραυλικών και ότι έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Η χαρά μου δεν
περιγραφόταν για αυτόν τον μαθητή μου και ας μην με έβγαλε "ασπροπρόσωπη"
γράφοντας στις πανελλήνιες άριστα στο μάθημά μου και ας μην πέρασε σε κάποια οικονομική
σχολή. Χάρηκα αφάνταστα διότι είδα έναν νέο άνθρωπο ικανοποιημένο, ευτυχισμένο,
που σπούδαζε μία τέχνη που του άρεσε, αλλά και έναν μελλοντικό επαγγελματία
ευσυνείδητο που θα αγαπούσε πραγματικά τη δουλειά του, θα έβγαζε αξιοπρεπή
χρήματα και θα ήταν σίγουρα καλός στο επάγγελμά του αφού το αγαπούσε και το
είχε διαλέξει εκείνος, όχι το αντίστροφο.
Όλη αυτή την εισαγωγή την θεώρησα
απαραίτητη για να τονίσω ένα από τα κυριότερα ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας μας
που θίγει ο εξαίρετος Γιάννης Κυζιρόπουλος στο απρόσμενα συγκλονιστικό και
αξιόλογο πρώτο μυθιστόρημά του με τίτλο «Από
Μέσα Πεθαμένοι», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια, αυτό της στείρας
και αναποτελεσματικής εκπαίδευσης στην χώρα μας και της "ασφυξίας"
που προκαλεί στους εφήβους από τα πρώτα κιόλας χρόνια του Λυκείου. Σε μια
ευαίσθητη και πολύ ιδιόμορφη ηλικία το "αρτηριοσκληρωμένο"
εκπαιδευτικό μας σύστημα πιέζει τα νεαρά παιδιά για να ξεπεράσουν τις δυνάμεις
και τις αντοχές τους, αποστηθίζοντας άγονες και κατευθυνόμενες γνώσεις που δεν τους
βοηθούν σε καμία περίπτωση να καλλιεργήσουν τον εύπλαστο ακόμα εαυτό τους. Το
κυριότερο, όμως, και ίσως εγκληματικό που κάνει το εκπαιδευτικό μας σύστημα
είναι ότι διοχετεύει "στην τύχη", ανάλογα με τα μόρια που θα
συγκεντρώσει ο κάθε μαθητής στις "απάνθρωπες" και "βασανιστικές"
πανελλήνιες, νέους ανθρώπους σε ειδικότητες και μετέπειτα επαγγέλματα, τα οποία
σπάνια ταιριάζουν ή εκφράζουν τα ιδιαίτερα ταλέντα, ικανότητες, χαρίσματα ή
όνειρα του καθενός. Έτσι εξηγούνται και αρκετοί αδικαιολόγητοι εκπαιδευτικοί,
και όχι μόνο, οι οποίοι δεν θα έπρεπε αντικειμενικά να κάνουν αυτό το
επάγγελμα, αφού δεν σέβονται, ούτε υπολογίζουν τους μαθητές τους όπως θα
όφειλαν.
Το μυθιστόρημα «Από Μέσα Πεθαμένοι» αποτέλεσε για μένα μία ακόμα έκπληξη,
καθώς ανακάλυψα ένα σπάνιο συγγραφικό ταλέντο, έναν νέο άνθρωπο με έντονους,
επίκαιρους και απόλυτα δικαιολογημένους προβληματισμούς, ο οποίος μέσα από την
συγκλονιστική ιστορία του δεκαεπτάχρονου ήρωά του Παύλου, κατορθώνει να
επισημάνει και να απεικονίσει τις σημαντικότερες παθογένειες της ελληνικής
κοινωνίας. Βλέπουμε σαν σε μεγεθυμένο καθρέφτη όλα τα τρωτά και, ενίοτε, ζοφερά
στίγματα μιας κοινωνίας εξευτελισμένης και "άρρωστης", η οποία ολοένα
και βυθίζεται βαθύτερα στον βούρκο της αδιαφορίας, της φτώχειας, του ρατσισμού,
της ξενοφοβίας και του εγωκεντρισμού. Γονείς που πιθανότατα δεν ήταν ώριμοι και
δεν ήθελαν εξαρχής να αποκτήσουν παιδιά, για αυτό και τα αφήνουν να μεγαλώσουν
αποκομμένα και αποξενωμένα από αυτούς. Γονείς που ενώ αγαπούν τα παιδιά τους έχουν
πέσει θύματα του σύγχρονου καπιταλισμού και πληρώνουν την εντιμότητά τους με
την ανεργία και την αντιμετώπιση προβλημάτων βιοπορισμού. Εκπαιδευτικοί που δεν
τιμούν το λειτούργημά τους αλλά προσπαθούν να βγάλουν όλα τους τα απωθημένα
και, κυρίως, την δίψα τους για εξουσία και επιβολή πάνω στους μαθητές τους, ενώ
αντίθετα θα έπρεπε να τους βοηθούν και να τους καθοδηγούν. Στοιχεία κακοποιά,
αμόρφωτα και κομπλεξικά, που βρίσκουν αυτοεπιβεβαίωση μέσα σε φασιστικές, δήθεν
εθνικιστικές οργανώσεις, κυνηγώντας τους αδύναμους και τους απροστάτευτους προσπαθώντας
να επιβάλουν τη δική τους αρρωστημένη και διαστρεβλωμένη απονομή κοινωνικής
δικαιοσύνης. Παιδιά τα οποία άλλοτε είναι κακέκτυπα των ρηχών και ακαλλιέργητων
γονιών τους και τα οποία ακολουθούν τα ανούσια και ανόητα σύγχρονα κοινωνικά
πρότυπα, επιδιώκοντας να ωριμάσουν πριν την ώρα τους, και άλλοτε είναι τόσο πολύ
ώριμα, κοινωνικά συνειδητοποιημένα και ευαίσθητα σε όσα συμβαίνουν γύρω τους που
νιώθουν ότι ασφυκτιούν και ότι η καλύτερη διέξοδος είναι αυτή του μόνιμου και
αμετάκλητου θανάτου, εφόσον δεν μπορούν να βρουν την αληθινή αγάπη μέσα από την
ιδανική "αδελφή-ψυχή" τους.
Το πρώτο αυτό πόνημα του Γιάννη
Κυζιρόπουλου μας δίνει ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της συγγραφικής του
δεινότητας αλλά και όσων μας επιφυλάσσει σίγουρα για το μέλλον. Ένας γεννημένος
χαρισματικός συγγραφέας, που με σύγχρονη και ενίοτε "κοφτερή" γλώσσα μας
μιλάει για τους νέους της εποχής μας, για τα προβλήματα, τα άγχη, τα πάθη, τους
έρωτες, τα αστεία τους, τα μεράκια και τις απογοητεύσεις τους, αλλά κυρίως για
τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους για να ζήσουν σε έναν κόσμο πιο ανθρώπινο,
πιο αλληλέγγυο, πιο ανεκτικό και πιο ευαισθητοποιημένο. Αν και αντικειμενικά το
«Από Μέσα Πεθαμένοι» είναι ένα
μυθιστόρημα νεανικής λογοτεχνίας, θα πρότεινα ανεπιφύλακτα να το διαβάσουν όλοι
οι ενήλικες και ιδιαίτερα οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί. Θα ανοίξει τους ορίζοντές
σας, θα σας επισημάνει πολλά τα οποία ίσως αγνοείτε για την ψυχολογία των
εφήβων και θα σας βοηθήσει να τους κατανοήσετε καλύτερα και πιθανότατα, αν
έχετε το μυαλό και την καρδιά σας "ανοιχτά", θα σας κάνει καλύτερους
ανθρώπους!
Υπόθεση
Οπισθόφυλλου:
«Το
βιβλίο αυτό πραγματεύεται την καθημερινότητα ενός εφήβου που αντιμετωπίζει
δυσκολίες στην κοινωνικοποίησή του, αλλά και στην διαχείριση των συναισθημάτων
που του γεννά η παρατήρηση και η επαφή με τους ανθρώπους και τις καταστάσεις
γύρω του, καθώς σκιαγραφεί την πραγματικότητα στα χρόνια της κρίσης πάντα μέσω
του νεανικού πρίσματός του.
Περιγράφει
την σκληρή φύση του να ονειρεύεται κανείς στην τρυφερή ηλικία του λυκείου, και
να σκοντάφτει στον αμείλικτο ρεαλισμό των σύγχρονων κοινωνιών και των
ανθρωπίνων σχέσεων. Ο Παύλος, ο κεντρικός ήρωας, ακροβατεί διαρκώς στο
μεταίχμιο μεταξύ της ωριμότητας του ωμού ορθολογισμού του, και του παράφορου
του έντονα ρομαντικού θυμικού του. Αναγκασμένος να ανταπεξέλθει στην ανεργία
του πατέρα του, στην φτώχεια, στην αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος, και στο
κυνήγι των ονείρων του, μοιάζει φαινομενικά ανίκανος να αισθανθεί το οτιδήποτε
θετικό. Ωστόσο, την πιο κρίσιμη στιγμή, αφουγκράζεται απρόσμενα το πρώτο του
σκίρτημα, την πρώτη αγάπη, την βιώνει με όλο του το είναι, και μπλέκει σε μια
ιστορία πάθους που θα του αλλάξει την ζωή.
Πρόκειται
για μια αληθινή περιπέτεια, που αν και αφοσιώνεται στην πρώτη αγάπη ενός
ανθρώπου, δεν επικεντρώνεται μόνο εκεί. Μέσα από τα μάτια του Παύλου, και την
αβίαστη αμεσότητα που θα του προσδώσουν, ο αναγνώστης θα βιώσει την δύναμη της
φιλίας, την όχι και τόσο ρόδινη μετάβαση στην ενηλικίωση και την μάχη που την
συνοδεύει, τους προβληματισμούς ενός ανθρώπου που μεγαλώνει στην Αθήνα μεσούσης
της οικονομικής κρίσης, την άνοδο του ρατσισμού και του φασισμού, την ηθική
κατάπτωση της ελληνικής κοινωνίας, και ένα συναισθηματικό λούνα παρκ τόσο
αληθινό, όσο η ίδια η ζωή.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου