Συνέντευξη με την ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

κ. Μαρία Καραγιάννη

          Ένα μυθιστόρημα από αυτά που διάβασα φέτος το καλοκαίρι, ξεχώρισα και  απόλαυσα απίστευτα ήταν το συναρπαστικό βιβλίο «Το Σπίτι Των Γλάρων», της εξαίρετης Μαρίας Καραγιάννη, το οποίο κυκλοφορεί από τις αγαπημένες εκδόσεις Κλειδάριθμος. Ένα μυθιστόρημα που συνδυάζει το μυστήριο με την καλοστημένη αστυνομική πλοκή, το ερωτικό στοιχείο με δραματικά στοιχεία και το σασπένς με άφθονα και άγνωστα στους περισσότερους ιστορικά γεγονότα από την πρόσφατη ιστορία της Ιταλίας. Αυτό που με ενθουσίασε, δε, ιδιαίτερα ήταν πως η νεαρή συγγραφέας, η οποία διάγει μια αξιοζήλευτη καριέρα στα Αστυνομικά ιεραρχικά κλιμάκια, διέθετε πέρα από τις πανεπιστημιακές της σπουδές και μία μοναδική μεστή γραφή, ικανή να την κατατάξει στους πιο ταλαντούχους και πολλά υποσχόμενους Έλληνες λογοτέχνες της εποχής μας. Με αφορμή, λοιπόν, το νέο της βιβλίο «Το Σπίτι Των Γλάρων», η χαρισματική συγγραφέας είχε την καλοσύνη να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας» για τη Λογοτεχνία, τη συγγραφή και πολλά ακόμη. Την ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που μου διέθεσε, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο συγγραφικό της έργο και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την αγαπητή Μαρία Καραγιάννη!

1) Αγαπητή κ. Καραγιάννη, τις θερμές μας ευχές για το νέο, εξαιρετικό μυθιστόρημά σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, με τίτλο «Το Σπίτι Των Γλάρων». Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Θυμάμαι πως από μικρή κοπέλα ακόμα περνούσα ώρες ατελείωτες σκυμμένη πάνω από τα χαρτιά να αποτυπώνω τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις εντυπώσεις από τον κόσμο που ανακάλυπτα μέρα τη μέρα, χρόνο το χρόνο, εξασκώντας ασυνείδητα τον νου και την πένα μου.  Τα χρόνια περνούσαν και η ορμή μέσα μου δυνάμωνε, μέχρι που έγινε ακατανίκητη και απλά "υποτάχτηκα". Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τα βιβλία μου, τη μυρωδιά του χαρτιού, τον ήχο του ξεφυλλίσματος....

Από τότε που απέκτησα συνείδηση του εαυτού μου και του κόσμου που ζούμε, ήξερα πως θα έρθει μια μέρα που θα γράψω κάτι ολοκληρωμένο. Είναι η φύση μου και ποιός μπορεί να πάει κόντρα σε αυτήν; Η μεγαλύτερη ευχή μου είναι το ταξίδι αυτό να είναι μακρύ…

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να σταχυολογήσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Επιλέγω τα βιβλία μου να ακουμπούν σε αληθινά γεγονότα, έτσι ώστε ο αναγνώστης να έχει τη δυνατότητα να κάνει και τη δική του προσωπική αναζήτηση και να διευρύνει τους ορίζοντές του, ψάχνοντας για την αλήθεια που κρύβεται μέσα στο μύθο. Το πρώτο μου βιβλίο «Στη σκιά της σιωπής» αναφέρεται στα δύσκολα χρόνια της Γερμανικής κατοχής στον Ελλαδικό χώρο. Το «Σπίτι των γλάρων» διαδραματίζεται  στα χρόνια του ψυχρού πολέμου στη γειτονική Ιταλία, σε μια εξαιρετικά ταραγμένη  περίοδο που έφερε τη σφραγίδα της μαύρης τρομοκρατίας και της πολιτικής διαφθοράς.  Δυστυχώς, τρομακτικά επίκαιρο και στις μέρες μας! Μέσα από αυτές τις σελίδες ο στόχος μου ήταν να στηλιτεύσω θέματα όπως  η βία, η κατάχρηση εξουσίας, η χειραγώγηση της δικαιοσύνης,  υφασμένα σε μια περίτεχνη ιστορία μυστηρίου και έρωτα που αποδεικνύει περίτρανα ότι πολλές φορές τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται….

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα, όπως και στην δική σας περίπτωση. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Η συγγραφή είναι ο δικός μου δρόμος λύτρωσης, δεδομένου πως η καθημερινότητά μου ως αστυνομικός, που είναι πραγματικά ένα δύσκολο και απαιτητικό επάγγελμα, με φέρνει αντιμέτωπη με άσχημες καταστάσεις, κι αν θέλετε, με το σκληρό πρόσωπο της κοινωνίας. Για μένα η συγγραφή αποτελεί μια μορφή διαμαρτυρίας, εξευγενισμένη μεν μα με τεράστια δυναμική. Σίγουρα το να διανύεις ταυτόχρονα δυο παράλληλους δρόμους αποτελεί ένα δύσκολο και, θα τολμούσα να πω, επίπονο εγχείρημα. Ο χρόνος πεπερασμένος, η ανάγκη για δημιουργία μάχιμη και ο ύπνος οριακός… κάπως έτσι νομίζω. Πιστεύω αθεράπευτα στη δύναμη του άνθρωπου, στη θέληση του να πετύχει όλα όσα προσδοκά η ψυχή του.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Στο νέο σας βιβλίο, το οποίο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, πόσο εύκολη, ή επώδυνη ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Κάθε βιβλίο είναι μια αυτοτελής εμπειρία, μια  βουτιά στα βαθύτερα σημεία της ψυχής και της νόησης.  Ο συγγραφέας ταυτίζεται με την ιστορία των ηρώων, χτίζοντας τον κόσμο και τον χαρακτήρα τους. Αναμφισβήτητα η φωνή κάθε συγγραφέα υπάρχει "ζωντανή" σε κάθε βιβλίο. Άλλωστε ο πιο ασφαλής τρόπος για να γνωρίσεις πραγματικά έναν συγγραφέα είναι ακολουθώντας το ίχνος που άφησε το μελάνι πάνω στις λευκές σελίδες, ψάχνοντας την αλήθεια που βρίσκεται πάντα κρυμμένη πίσω από τις λέξεις. Στο «Σπίτι των γλάρων» συνέβη κάτι πραγματικά μαγικό, το οποίο ξεκίνησε μάλλον ασυνείδητα... μιας και φέρομαι ως δημιουργός να συνομιλώ με τις δύο ιδιότητες που με χαρακτηρίζουν, τόσο αυτή της αστυνόμου ( Νόρα Τερεντίνο), όσο και του συγγραφέα (Αντρέ Κολιάν) τους κεντρικούς ήρωες  του βιβλίου, στους οποίους αισθάνομαι πως έχω δανείσει αρκετά στοιχεία του χαρακτήρα μου.

5) Στο νέο βιβλίο σας έχετε καταπιαστεί με πολλά ενδιαφέροντα θέματα αν και κυρίως η μυθοπλασία σας πλαισιώνεται από πολλά και εξαιρετικά σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Ποιά θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Η πλέον ανεξάντλητη "πηγή ιδεών" είναι η ίδια η ιστορική μνήμη. Άλλωστε, όπως είπε κι ο Μαλαρμέ: «Ο κόσμος φτιάχτηκε για να καταλήξει μια μέρα σε ένα βιβλίο»…

κ. Μαρία Καραγιάννη

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Αναμφισβήτητα το έμφυτο ταλέντο, η γόνιμη φαντασία κι η ενσυναίσθηση, ως αποτέλεσμα της εμπειρίας, αποτελούν τα μεγαλύτερα εχέγγυα για την απαρχή μιας ιστορίας. Ωστόσο, το επίκτητο επιστημονικό υπόβαθρο συνέπεια έρευνας και ενδυνάμωσης της γνώσης δίνουν στα λογοτεχνικά κείμενα μια αξία πάνω και πέρα από την αφήγηση μιας ιστορίας. Προσωπικά αγαπώ την έρευνα και πάντα αισθάνομαι πιο πλούσια σε γνώση και συναισθήματα, όταν αυτή ξετυλίγεται περίτεχνα μέσα στον μύθο. Αυτό ακριβώς επιδιώκω να αισθανθούν κι οι αναγνώστες μου!   

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;  

Από τη στιγμή που έχουν παρθεί όλες εκείνες οι γενναίες αποφάσεις που αφορούν τόσο στο θέμα της ιστορίας, όσο και στο πλαίσιο μέσα στο οποίο οι ήρωες θα κληθούν να δράσουν... είναι τόσο επιτακτική η ανάγκη να αποτυπωθεί όλος αυτός ο καταιγισμός των σκέψεων στο χαρτί που ξεπερνά κάθε περιορισμό, καθώς η έμπνευση είναι πάντα παρούσα κι ο χρόνος τόσο λίγος...

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε μόνο στη δική σας γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;

Η αυτοκριτική νομίζω πως είναι το πρωταρχικό κριτήριο για έναν συγγραφέα. Βέβαια από εκείνο το σημείο και μετά, που θα έχει δώσει στον εαυτό του το πράσινο φως, ο διακαής πόθος είναι ένας και μοναδικός. Να το μοιραστεί. Γι’ αυτό άλλωστε γράφουμε. Για μένα ο άνθρωπος του οποίου την κρίση εμπιστεύομαι απόλυτα, είναι η αδερφή μου, Νικολέττα. Αυτή διαβάζει πρώτη από όλους, είναι κάτι που λειτουργεί αναμεταξύ μας σαν τελετή, σαν άλλη συνάντηση...

9) Από τα μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τα βιβλία σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" κάποιων από αυτά;

Μου είναι πραγματικά αδύνατο να ξεχωρίσω κάποιο βιβλίο. Καθένα κουβαλάει τη δική του ιστορία και κατέχει τη δική του μοναδική θέση στη συνείδηση και την καρδιά μου. Το «Στη σκιά της σιωπής» στην πραγματικότητα είναι μια ωδή στο ελληνικό πνεύμα, στις ύψιστες αξίες και ιδανικά, σε όλα εκείνα που αξίζουν να ζούμε και να δίνουμε μάχες. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας και μνήμης, που όταν φτάσεις στον τελικό του προορισμό αισθάνεσαι πιο δυνατός, πιο σοφός.  

«Το σπίτι των γλάρων» γράφτηκε κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και αυτό που θυμάμαι πιο έντονα είναι η έντονη επιθυμία μου πάνω και πέρα από τις αντιξοότητες να το ολοκληρώσω. Ήταν το προσωπικό μου στοίχημα. Όπως γνωρίζετε είναι μια ιστορία με πολλές προεκτάσεις και πολλούς αποδέκτες, με κρυμμένες αλήθειες και ένοχα μυστικά που παρασύρει τον αναγνώστη σε μια δίνη μυστηρίου και περιπέτειας, καταδικάζοντας πρωτίστως την κατάχρηση εξουσίας σε όλες της τις μορφές κι αποδεικνύοντας περίτρανα πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται…

Νιώθω ευγνώμων που η ζωή ή η Μοίρα με αξίωσε να γράψω αυτά τα βιβλία κι ευελπιστώ στο μέλλον να έρθουν κι άλλα αντάξια.

10) Η συγγραφέας Μαρία Καραγιάννη βρίσκει το χρόνο να διαβάζει για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο του; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Η ζωή μου είναι συνυφασμένη με το διάβασμα. Είναι μια διαδικασία που μου προσφέρει μεγάλη ευχαρίστηση. Εκτός από τις περιόδους που γράφω, όλον τον υπόλοιπο καιρό αφήνομαι σε λογοτεχνικές αναζητήσεις. Δεν έχω εμμονή με κάποιο συγκεκριμένο είδος. Αγαπώ τα βιβλία με κοινωνικές προεκτάσεις μέσα από τα οποία θα ανακαλύψω κάτι καινούργιο, κάτι που δεν ήξερα.

11) Θυμάστε το πρώτο σας ανάγνωσμα το οποίο σας "παρέσυρε" στον κόσμο της λογοτεχνίας; Υπάρχει κάποιο απόφθεγμα από βιβλίο το οποίο να καθόρισε την μετέπειτα ζωή σας; Έχετε δεχθεί κάποιες επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, χρόνια πολλά πριν, τη στιγμή που συναντήθηκα κάτω από πολύ ιδιαίτερες συνθήκες με το βιβλίο που βρήκε το δρόμο κατευθείαν για την καρδιά μου και στο οποίο ακόμα και σήμερα καταφεύγω, όποτε αισθανθώ πως οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν. Είναι για μένα κάτι σαν το μαγικό μου φυλαχτό και γι’ αυτό δε θα σας το αποκαλύψω!

12) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να είχατε συγγράψει εσείς;

Αγαπώ τα βιβλία που έχουν τη δύναμη να με μαγέψουν μέσα από τη συγγραφική δεινότητα του συγγραφέα και να με προβληματίσουν με το θέμα τους κατά τέτοιον τρόπο ώστε να ψάξω για τις δικές μου απαντήσεις. Οι επιρροές μου ανήκουν αναμφισβήτητα στους κλασικούς όπως οι Θερβάντες, Ντίκενς, Μαρκές και Έλληνες φυσικά όπως ο αιώνιος Καζαντζάκης, ο ευρηματικός Ξενόπουλος και τόσοι άλλοι σπουδαίοι λογοτέχνες. Ένα βιβλίο που έχει ξεχωριστή θέση στη συνείδησή μου είναι «Ο κόμης του Μόντε Κρίστο», του πατέρα Δουμά. Θεωρώ πως υπήρξε πολύ επαναστατικό και πρωτοπόρο για την εποχή που γράφτηκε και επηρέασε και θα συνεχίζει να επηρεάζει καταλυτικά τις επόμενες γενεές λογοτεχνών σε παγκόσμια κλίμακα.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Τα ταξίδια είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη μνήμης κι εμπειριών για κάθε άνθρωπο, πόσω μάλλον για έναν συγγραφέα που τα γραφόμενά του δεν περιορίζονται στον γεωγραφικό του μικρόκοσμο. Ταξιδεύοντας αποκτάς συλλογική συνείδηση του κόσμου στον οποίον ανήκεις κι αποτελείς μέρος, καταρρίπτοντας στερεότυπα που εστιάζουν στη διαφορετικότητα κι ενισχύοντας την πεποίθηση πως «τα κοινωνικά προβλήματα», «τα ανθρώπινα συναισθήματα» κι οι κεφαλαιώδεις αξίες της ζωής απαντώνται σε κάθε γωνιά του πλανήτη με τον ίδιο τρόπο, έστω κι αν καταστρατηγούνται. 

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Ο συγγραφέας κατά τη γνώμη μου οφείλει να είναι συνεπής πρωτίστως με τον ίδιο του τον εαυτό, ως προς το ύφος και το ήθος του. Η ανάγκη πηγάζει από μέσα μας και δε χωρά σε φόρμες, ούτε εξαντλείται σε δοκιμασμένες συνταγές. Η συγγραφική διαδρομή είναι γεμάτη εκπλήξεις και πολλούς δρόμους άγνωστους κι ανεξερεύνητους που προσμένουν να τους ανακαλύψεις! Αυτή είναι η μαγεία της συγγραφής…

κ. Μαρία Καραγιάννη

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "αφυπνίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι απλά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Η γνήσια τέχνη σε όλες τις μορφές της, επιτελεί έναν σπουδαίο σκοπό: Να οδηγήσει ξανά τους ανθρώπους "μαλακά" πίσω στον εαυτό τους. Με την αφύπνιση ακριβώς της σκέψης, επιτυγχάνεται επί της ουσίας η έννοια της ψυχαγωγίας που συντελείται με την ικανοποίηση  των ανώτερων ψυχικών και πνευματικών αναγκών. Αυτή είναι κι η δική μου επιδίωξη. Απευθύνομαι σε όλους εκείνους που επιδιώκουν όπως κι εγώ, την αναζήτηση της δικής τους αλήθειας, μέσα από επίπονες και ταυτόχρονα συναρπαστικές διαδρομές!

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για έναν συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Η εποχή μας, όπως και κάθε δύσκολη εποχή αποτελεί εφαλτήριο έμπνευσης και σίγουρα κάποιος συγγραφέας θα φροντίσει να τη διαφυλάξει για τις νεότερες γενεές μέσα από τις σελίδες του. 

17) Στην σύγχρονη πραγματικότητα και στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας ποιά θεωρείτε πως είναι η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει τελικά το βιβλίο κρίση στη χώρα μας ή διεθνώς και τί θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο προσιτό στο αναγνωστικό κοινό και ιδιαίτερα στους νέους;

Όσο άκρατη κι αν είναι η τεχνολογική εξέλιξη τίποτα δεν είναι ικανό να αντικαταστήσει τον ήχο του ξεφυλλίσματος και τη μυρωδιά του χαρτιού. Το λογοτεχνικό βιβλίο θα έχει πάντοτε δεσπόζουσα θέση σε εκείνους που, όπως κι εγώ, παραμένουν πεισματικά ρομαντικοί σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει!  Θεωρώ πως το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να προσφέρεις σε έναν νέο άνθρωπο είναι να του ανοίξεις την πόρτα της "γνήσιας" λογοτεχνίας και να τον αφήσεις να περιπλανηθεί στα μονοπάτια της.  

Κι αυτό είναι ένα δώρο που μπορούν να το προσφέρουν απλόχερα όλοι όσοι έχουν εκτεθεί σε αυτόν τον κόσμο, του οποίου αποτελούν θεματοφύλακες, όπως εσείς. 

18) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε αυτό από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής θα σας πω πως δεν είχα κανένα ενδοιασμό. Αν είχα έστω και τον παραμικρό, δε θα προχωρούσα στην έκδοση. Θεωρώ πως η συνέπεια κι ο σεβασμός με τον οποίον αντιμετωπίζει κάθε συγγραφέας τον εαυτό του και το έργο του, χτίζουν στον χρόνο μια σχέση εμπιστοσύνης με το αναγνωστικό κοινό.

19) Εσείς, με την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Η δική μου συμβουλή είναι να κλείνουν τα αυτιά τους στη βουή του κόσμου για να μπορούν να ακούν καλύτερα τη φωνή που μιλά μέσα τους και να αφεθούν σε αυτόν τον υπέροχο, μοναχικό και συναρπαστικό κόσμο των λέξεων. Τα όνειρα δεν κοστίζουν και, πολύ συχνά, ύστερα από σκληρή δουλειά κι επιμονή γίνονται πραγματικότητα!

20) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία στο νέο μυθιστόρημά σας «Το Σπίτι Των Γλάρων», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Εγώ σας ευχαριστώ για την συνέντευξη αυτή και τη δυνατότητα να μοιραστούμε όλες αυτές τις σκέψεις.  Όσο για το μέλλον... τι άλλο από ένα ακόμη βιβλίο!

Καλά λογοτεχνικά ταξίδια!!!

Μαρία Καραγιάννη

Βιογραφία Μαρίας Καραγιάννη:

Η Μαρία Καραγιάννη γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '80 στην Καλαμάτα. Το 2003 αποφοίτησε από τη Σχολή Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας και λίγο μετά πέρασε τις πύλες της Νομικής Σχολής Αθηνών, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές της στα οικονομικά. Εξισορροπεί την καθημερινότητά της με την έμπνευση και την ευαισθησία της συγγραφής. Μιλάει τρεις ξένες γλώσσες και, με κάθε ευκαιρία, στριμώχνει όνειρα και προσδοκίες σε μια μικρή βαλίτσα και ταξιδεύει στις πόλεις του κόσμου. Το 2015 εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα, «Στη σκιά της σιωπής», το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία και μεταφράστηκε στα αγγλικά και τα κινέζικα. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της στο mariakaragianniauthor@gmail.com και στο Facebook, στη σελίδα Μαρία Καραγιάννη - Συγγραφέας.

Εργογραφία Μαρίας Καραγιάννη:

«ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΓΛΑΡΩΝ» (2017)

Εκδόσεις: Κλειδάριθμος

Σελίδες: 400

Τιμή με έκπτωση: 14,94€

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Μια καταιγιστική ιστορία μυστηρίου όπου η διαφθορά, η βία και η κατάχρηση εξουσίας συγκρούονται με την έμπνευση και τον παντοτινό έρωτα.

Μια παράξενη πρόσκληση σε μια γκαλερί οδηγεί έναν συγγραφέα στα χνάρια της Εμμέλια, του νεανικού του έρωτα, και τότε θα πέσει στα χέρια του ένα σημείωμά της:

Τυρρηνική θάλασσα, νήσος Πόντζα, 30-6-1979.

Κάποτε είχα ακούσει τον πατέρα μου να λέει πως τίποτε δεν κρατάει για πάντα στη ζωή. Τίποτε… εκτός από τις τύψεις. Έπρεπε να περάσουν χρόνια ολόκληρα μέχρι να καταλάβω το νόημα εκείνων των λέξεων… Κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει την αξία της ζωής, ώσπου να νιώσει τη βρομερή ανάσα του θανάτου να ψιθυρίζει το όνομά του. Δεν φοβάμαι πια, μαμά. Το μόνο που αισθάνομαι είναι κούραση και μια γλυκιά προσμονή πως πολύ σύντομα τα φαντάσματα που στοίχειωσαν τη νιότη μου θα με αφήσουν επιτέλους ελεύθερη. Το όνομά μου είναι Εμμέλια, κι όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές θα είμαι ήδη νεκρή.

Αυτοκτονία ή δολοφονία; Δεκαπέντε χρόνια μετά τον θάνατο της Εμμέλια, κόρης του πανίσχυρου βιομήχανου Φραντσέσκο Σόρντι, ένας συγγραφέας και μία αστυνόμος αναζητούν την απάντηση.

Με σαγηνευτική γραφή η χαρισματική συγγραφέας πλέκει ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα με φόντο τις πιο σκοτεινές σελίδες της πρόσφατης Ιστορίας της Ιταλίας…»

Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στους «ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ» εδώ:

https://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2017/08/blog-post_20.html

«ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ» (2015)

Εκδόσεις: Πηγή

Σελίδες: 484

Τιμή με έκπτωση: 12,60€

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Μπορούν μερικές μόλις λέξεις να ανατρέψουν την ίδια τη ροή της ζωής για πάντα;

Μόναχο, Δεκέμβριος του 1997. Ο Έκτορας, απόγονος ενός πρώην Γερμανού λοχαγού κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, επισκέπτεται τους γονείς του για τις ημέρες των Χριστουγέννων. Έπειτα από έναν καβγά, η μητέρα του λίγο πριν το θάνατό της, του αποκαλύπτει ένα μυστικό που βαραίνει τη συνείδησή της πενήντα τρία ολόκληρα χρόνια.

Από το παγωμένο Μόναχο, ο Έκτορας θα βρεθεί στο νοτιοδυτικό άκρο της Μεσσηνιακής γης, αναζητώντας την αλήθεια γύρω από τη ζωή και το παρελθόν της οικογένειάς του. Η ιστορία εκείνης της αναζήτησης εξελίσσεται σε ένα συγκλονιστικό ταξίδι στο χρόνο, αποκαλύπτοντας σε κάθε βήμα φρικτές δολοφονίες, καταραμένους έρωτες και φαντάσματα της μνήμης που σεργιανίζουν σαν σκιές στα γραφικά σοκάκια της Άνω Πόλης της Κυπαρισσίας.

Ένα βιβλίο, δυο διαφορετικές ιστορίες που εξελίσσονται παράλληλα στο παρόν και στο μακρινό παρελθόν, με τους πρωταγωνιστές της να παλεύουν μέχρι το τέλος για να κερδίσουν λίγη από τη χαμένη τους αθωότητα, για να δικαιωθούν οι ψυχές των νεκρών και να ολοκληρωθούν οι έρωτες του σήμερα…»