«Η ΤΙΓΡΗ ΠΟΥ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ», της Susanna Tamaro – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«Η ΤΙΓΡΗ ΠΟΥ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ», της Susanna Tamaro – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελίδες: 232

Τιμή με έκπτωση: 11,97€

          Η πρώτη φορά που διάβασα βιβλίο τέτοιου είδους ήταν όταν κυκλοφόρησε από την αγαπημένη Διόπτρα το αριστουργηματικό «Η Κότα Που Ήθελε Να Πετάξει». Το είχα ξεκινήσει με χιουμοριστική διάθεση και το έκλεισα ολοκληρώνοντας την ανάγνωσή του κατασυγκινημένη, καθώς είχα εκπλαγεί από το αλληγορικό, τρυφερό και συγκινητικό περιεχόμενό του. Το δεύτερο αντίστοιχο βιβλίο που διάβασα από τις ίδιες εκδόσεις ήταν το εξίσου υπέροχο «Ο Σκύλος Που Τόλμησε Να Ονειρευτεί», και πάλι της Sun-Mi Hwang, το οποίο με ενθουσίασε ίσως περισσότερο και από το πρώτο. Έτσι, όταν πριν από λίγο καιρό πήρα στα χέρια μου το εξαιρετικό «Η Τίγρη Που Θέλησε Να Γίνει Ακροβάτης», της Susanna Tamaro, επίσης από τις ίδιες εκδόσεις, ήμουν βέβαιη πως θα διαβάσω κάτι εξίσου αριστουργηματικό με τα προηγούμενα δύο. Οι προσδοκίες μου επαληθεύτηκαν στο έπακρο, καθώς το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ένα μικρό λογοτεχνικό διαμαντάκι, ένα παραμύθι για μεγάλους, μια αλληγορία για την ανθρώπινη ύπαρξη μέσα από τα γαλανά μάτια μιας επιβλητικής τίγρης της Σιβηρίας. Μη νομίσετε πως είναι ένα "ελαφρύ", χιουμοριστικό ανάγνωσμα από αυτά που διαβάζεις ταχύτατα για να περάσεις ευχάριστα την ώρα σου και μετά "θάβεις" σε κάποιο μικρό "χρονοντούλαπο" της μνήμης σου, χωρίς να ασχοληθείς ξανά μαζί του. Αντίθετα, η «Τίγρη Που Θέλησε Να Γίνει Ακροβάτης» είναι ένα από εκείνα τα συγκλονιστικά λογοτεχνήματα τα οποία, αν και γραμμένα απλά και κατανοητά χωρίς πολλά και περιττά "στολίδια", είναι μεστά, συναρπαστικά και καθηλωτικά καθώς μέσα από τις σελίδες του μαθαίνουμε πάμπολλες αλήθειες για τη Φύση, τον Άνθρωπο, την ίδια την ύπαρξή μας και τη συνύπαρξή μας με τα ζώα, αλλά κυρίως για το κυνήγι της ευτυχίας και του αληθινού νοήματος της ζωής όταν έχουμε πάντα ως οδηγό την ελπίδα.

          Η ιστορία μας ξεκινάει από τη γέννηση της Μικρής Τίγρης και του αδερφού της σε μια φωλιά χωμένη σε ένα χιονισμένο δάσος της Τάιγκα, στην παγωμένη Σιβηρία. Η στοργική μητέρα τους φροντίζει, όπως όλες οι μάνες από καταβολής κόσμου, τα δύο νεογέννητα, χαρίζοντάς τους απλόχερα όλη την αγάπη και την προσοχή της. Σιγά σιγά τους μαθαίνει τα βασικά για την επιβίωσή τους και την ίδια τη ζωή και όταν έρχεται ο καιρός που εκείνα μεγαλώνουν τα βγάζει στον κόσμο έξω από τη φωλιά τους. Η Μικρή Τίγρη, από τη φύση της διαφορετική από το Τιγράκι, τον αδερφό της, δεν αρκείται μόνο στο να ακολουθήσει την προδιαγεγραμμένη πορεία κάθε τίγρης σε αυτό τον πλανήτη. Δεν κυνηγά μεγάλα θηράματα ακόμα και όταν της δίνεται η ευκαιρία, καθώς δεν είναι ο βασικός αυτοσκοπός της η υπερίσχυση και η αναγνώρισή της ως βασίλισσας από όλα τα υπόλοιπα υποδεέστερα είδη του ζωικού βασιλείου. Εκείνη έχει όνειρα, θέλει να μάθει για τον Άνθρωπο που έχει διδαχθεί από τη μητέρα της να αποφεύγει και να φοβάται, θέλει να ταξιδέψει πέρα μακριά από τη γενέτειρά της και να μάθει τι υπάρχει πίσω από τα βουνά, από όπου απαράλλαχτα κάθε αυγή ανατέλλει ο φωτεινός δίσκος του Ήλιου, θέλει να ζήσει ένα πεπρωμένο διαφορετικό από αυτό των προγόνων της, θέλει να τολμήσει να κάνει όσα εκείνοι δεν έκαναν.

          Όταν κάποια ημέρα η μητέρα της βγει για κυνήγι και δεν επιστρέψει ξανά, θα αποφασίσει να ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο από αυτόν του αδερφού της και από τις άλλες αντιπροσώπους του είδους της. Θα ταξιδέψει προς εκεί που ανατέλλει ο ήλιος με όλη την ανυπομονησία και την περιέργεια που της προσδίδει η νεότητά της. Θα περιπλανηθεί αναζητώντας όχι μόνο τροφή αλλά και νέες περιπέτειες, έχοντας συνειδητοποιήσει πως το αναμενόμενο ζευγάρωμα με έναν αρσενικό τίγρη και η αναπαραγωγή του είδους της δεν είναι κάτι που την αφορά. Η μοναχική τίγρη, προσπαθώντας να βρει το αληθινό νόημα της ζωής, θα ανακαλύψει έναν Άνθρωπο που "μιλά" την ίδια γλώσσα με αυτήν. Μαζί του θα διαπιστώσει πως είναι πράγματι δυνατόν ένας Άνθρωπος και μία Τίγρη να δεθούν με δυνατή, αληθινή φιλία και αγάπη. Θα λύσει πολλές από τις απορίες της με τις συζητήσεις της μαζί του και θα παραμείνει πιστή σύντροφός του ζώντας στην ίδια καλύβα με αυτόν, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των άλλων του είδους του. Κάποτε, όμως, η ειρηνική αυτή συνύπαρξη θα διακοπεί απότομα και τραγικά, ενώ ο πιστός της φίλος και προστάτης, ο Άνθρωπος, θα δώσει τη ζωή του για να προστατέψει τη δική της. Τι θα συμβεί από εκεί και πέρα, αν θα καταφέρει η Τίγρη να γλυτώσει από τους διώκτες της και αν θα καταφέρει να πραγματοποιήσει τα αντισυμβατικά όνειρά της, το αφήνω σε εσάς τους ίδιους να το ανακαλύψετε, καθώς αυτό είναι ένα αναγνωστικό ταξίδι που δε θα λησμονήσετε ποτέ.

          Πέρα από τα προφανή και θερμά μου συγχαρητήρια στις εκδόσεις Διόπτρα για την επιλογή και έκδοση τέτοιων αξιόλογων βιβλίων, όπως «Η Τίγρη Που Θέλησε Να Γίνει Ακροβάτης», θα ήθελα να επισημάνω πως αυτά τα βιβλία πρέπει να τα διαβάζουμε όλοι μας, να τα έχουμε σε περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μας και να τα δωρίζουμε σε ανθρώπους που πραγματικά εκτιμούμε. Είναι βιβλία που μας φέρνουν σε επαφή με την ξεχασμένη παιδικότητα και αθωότητά μας, με τη Φύση και το μεγαλείο της, με την πιο τρυφερή ανθρώπινη πλευρά μας και με την αστείρευτη ανάγκη μας να ονειρευόμαστε και να αναζητούμε την ευτυχία ακόμα και στα πιο απλά και απίθανα πράγματα. Διαβάστε το, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ένα ταξίδι στο κέντρο της ύπαρξής μας, με οδηγό την ελπίδα και την αναζήτηση της ευτυχίας. Μια συγκινητική ιστορία γενναιότητας και ένας ύμνος στη δύναμη της φιλίας.

Η Μικρή Τίγρη δεν είναι σαν τις άλλες τίγρεις: δεν της αρκεί να περνάει μόνη της τον καιρό της και να περιπλανιέται στα χιονισμένα δάση της Σιβηρίας κυνηγώντας, αντίθετα προτιμά να στοχάζεται για την πορεία του κόσμου.

Μια μέρα, λαχταρώντας να βρει τη δική της θέση μέσα σ’ αυτόν, ξεκινά ένα ιδιαίτερο ταξίδι για να ανακαλύψει το μυστικό της ζωής και να συναντήσει τα πλάσματα για τα οποία έχει ακούσει τα περισσότερα: τους ανθρώπους.

Η Τίγρη που Θέλησε να Γίνει Ακροβάτης, μια συγκινητική ιστορία γενναιότητας και κουράγιου, είναι ένας ύμνος στη δύναμη της φιλίας και μια μαρτυρία του θάρρους που χρειάζεται για να είμαστε πιστοί στον εαυτό μας.

Μια αλληγορία γεμάτη φως, λυρισμό, αγάπη, τρυφερότητα, πάθος για τη ζωή. Μια ωδή στην καρδιά του ανθρώπου.»