«ΒΑΘΙΑ
ΝΕΡΑ», της Ευδοκίας Σταυρίδου – Γράφει η
Τσαλαπάτη Κλειώ
Εκδόσεις:
Ωκεανός
Σελίδες:
400
Τιμή
με έκπτωση: 13,50€
Το πρώτο μυθιστόρημα της Ευδοκίας
Σταυρίδου με τίτλο «Κάποτε Στη
Μυτιλήνη», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός, μου άφησε τις καλύτερες
εντυπώσεις και δεν ήταν μόνο η κατά το ήμισυ πατρίδα μου που τις εκμαίευσε.
Μπορεί να ήταν αυτό που μου κίνησε το ενδιαφέρον αρχικά για να πάρω το βιβλίο
στα χέρια μου, αλλά διαβάζοντάς το ανακάλυψα μια ταλαντούχα συγγραφέα η οποία,
από το πρώτο της κιόλας έργο, είχε την ικανότητα να χτίζει ολοζώντανους
χαρακτήρες, να περιγράφει τα "σκηνικά" της ιστορίας της με
φωτογραφική ακρίβεια και να υφαίνει μια πλοκή καθηλωτική η οποία εξελίσσεται με
κινηματογραφικούς ρυθμούς. Το νέο μυθιστόρημά της με τίτλο «Βαθιά Νερά», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις ίδιες
εκδόσεις, αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία πως η εξαίρετη συγγραφέας
διαθέτει ένα σπάνιο συγγραφικό ταλέντο, συμπαρασύροντάς μας σε ένα νέο,
συναρπαστικό αναγνωστικό ταξίδι στα πανέμορφα και μυστηριακά Γιάννενα αυτή τη
φορά. Το νέο της βιβλίο βασίζεται και πάλι σε μία πραγματική ιστορία που
τοποθετείται στη δεκαετία του 1930 στο Νησί της Παμβώτιδας και την πόλη των
Ιωαννίνων. Μία ιστορία τραγική, συναρπαστική και καθηλωτική που, αν και
βγαλμένη μέσα από πραγματικά γεγονότα, ξεπερνάει και την πιο δημιουργική
φαντασία.
Όλα ξεκινούν όταν ο νεαρός ήρωάς μας,
ο δεκαεννιάχρονος Μιχάλης από ένα μικρό Ζαγοροχώρι, τον Ελαφότοπο, αποφασίζει
να αφήσει τη μάνα του και να πάει στο Νησί των Ιωαννίνων να ζητήσει φιλοξενία
και δουλειά από τον θείο του που μένει εκεί. Στο χωριό του, μετά ειδικά από την
άδικη δολοφονία του πατέρα του και την αρπαγή όλων σχεδόν των υπαρχόντων τους
από τον αδίστακτο τοκογλύφο της περιοχής, δεν υπάρχει δουλειά ούτε προοπτική
για αυτόν. Το φτωχό μεροκάματο της μητέρας του δε φτάνει καλά καλά για να τους
συντηρήσει, ενώ ο μικρός κήπος γύρω από την καλύβα τους, που τους άφησε ο
τοκογλύφος, ίσα που τους παρέχει ένα πιάτο φαγητό. Ο νέος με βαριά καρδιά αφήνει
μόνη πίσω τη μητέρα του και κατευθύνεται προς τα Ιωάννινα, μη γνωρίζοντας εάν ο
θείος του θα είναι διατεθειμένος να του προσφέρει στέγη και δουλειά. Με μόνα
του εφόδια ένα ελαφρύ πανωφόρι και ένα καρβέλι ψωμί ζυμωμένο από τα μητρικά χέρια,
ο Μιχάλης αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη του στον άγνωστο τόπο για τον οποίο έχει
τόσα ακούσει από τον παππού του. Μέσα από τις αναμνήσεις του νέου, που του
κρατούν συντροφιά σε όλη τη δύσκολη διαδρομή του προς την ελπίδα, οι θρύλοι και
οι μύθοι –οι οποίοι είναι τόσο παλιοί όσο και η ίδια η πόλη των Ιωαννίνων– του
κρατούν συντροφιά και του δίνουν κουράγιο να συνεχίσει την πορεία του.
Η ιστορία για την προέλευση του ονόματος
της πόλης των Ιωαννίνων αλλά και του μοναστηριού της Παναγίας της Ντουραχάνης,
ο πνιγμός των δεκαεφτά γυναικών μαζί με την κυρά Φροσύνη από τον Αλή Πασά, οι
νεράιδες της λίμνης που αφήνουν τα πέπλα τους για να γυρέψουν όμορφα παλικάρια
και πάμπολλοι άλλοι θρύλοι θολώνουν το μυαλό του εξαντλημένου νέου, που φτάνει
πια μετά από μεγάλη ταλαιπωρία στα Γιάννενα, μια σκιά πλέον του εαυτού του. Έτσι
όταν αντικρύσει μια πανέμορφη νεαρή κοπέλα μέσα από ένα παράθυρο, θα ταυτίσει
τη μορφή της με τη "δική" του νεράιδα που τον περιμένει να μαζέψει το
πέπλο της. Η Μοίρα όμως τα φέρνει έτσι ώστε όταν η έφηβη Μαργαρίτα αντικρίσει
το δικό του θολωμένο, πυρετώδες και αγριεμένο βλέμμα έξω από το παράθυρό της,
να μην ανακαλύψει ούτε ίχνος από τη λεβέντικη κορμοστασιά και την όμορφη θωριά
του πίσω από τον άγνωστο, άρρωστο "αγριάνθρωπο" που παραληρεί από τον
πυρετό. Η μορφή του θα τη "στοιχειώσει" για την υπόλοιπη ζωή της, ώστε
να έρχεται συχνά στους εφιάλτες της για να την ταράζει σύγκορμη. Οι δύο νέοι
αντί να δεθούν με τα μάγια του έρωτα, μπλέκονται στα σφιχτοδεμένα δίχτυα μιας
Μοίρας ανήλεης που τους επιφυλάσσει μια ζωή γεμάτη από ματωμένα μυστικά, κρυμμένους
ανεκπλήρωτους πόθους και ζωές που χάθηκαν πριν μπορέσουν καν να βρουν τον δρόμο
τους και να διεκδικήσουν την ευτυχία που δικαιούνται.
Η συγγραφέας με το νέο μυθιστόρημά της
«Βαθιά Νερά», μας ταξιδεύει σε
ένα σαγηνευτικό παρελθόν στον μυστηριακό κόσμο των Ιωαννίνων του μεσοπολέμου. Οι
τραγικοί ήρωές μας, ο Μιχάλης και η Μαργαρίτα θα μας "ξεναγήσουν"
στον κόσμο τους που ξεκινάει από τα στενά καλντερίμια της πόλης μέσα στο Κάστρο,
συνεχίζει προς τις όχθες της Λίμνης –που κρύβει τόση Ιστορία και θρύλους στα βάθη
της– και φτάνει μέχρι το περίφημο Νησί με την κλειστή προς τους ξένους κοινότητά
του. Ένα ολόκληρο σύμπαν από ετερόκλητους ανθρώπους ζωντανεύει, μαζί με τον τρόπο
ζωής τους, την τέχνη τους, την καθημερινότητά τους, αλλά και τα ανέφικτα όνειρα
και τους καταπιεσμένους πόθους τους. Για μια ακόμη φορά διαπιστώνουμε πως η ζωή
ξεπερνά και την πιο ζωηρή φαντασία και παρακολουθούμε μαγεμένοι τις σκέψεις, τις
αποφάσεις, τις πράξεις, τα ανείπωτα μυστικά, τους φόβους και τα όνειρα των ηρώων
μας να τους οδηγούν σε μια πορεία προαποφασισμένη από το πεπρωμένο, από το οποίο
κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. Η Ευδοκία Σταυρίδου, μέσα από το συγκλονιστικό
αυτό ψυχολογικό θρίλερ της, σκιαγραφεί τους χαρακτήρες και τον ψυχισμό ανθρώπων
που άλλοτε ακολουθούν αδιαμαρτύρητα όσα τους έχει "γραμμένα" η Μοίρα,
άλλοτε επαναστατούν και αποφασίζουν να αφήσουν πίσω τους όλα όσα τους κρατούν "δέσμιους"
και άλλοτε αποφασίζουν να ακολουθήσουν τους πόθους τους και τις εμμονές τους χωρίς
να υπολογίσουν κανένα κόστος. Πολλά και θερμά συγχαρητήρια στη συγγραφέα για το
νέο μυθιστόρημά της «Βαθιά Νερά»,
το οποίο και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε!
Υπόθεση
Οπισθόφυλλου:
«Δεκαετία
του ’30, Γιάννενα, μαγευτικά και μυστηριώδη. Δυο νεαρά παιδιά, η Μαργαρίτα και
ο Μιχάλης, θα συναντηθούν σε ένα φύσημα της Μοίρας και το τυχαίο αντάμωμά τους
θα στραγγίξει την ανάσα από την ψυχή τους και το αίμα από τα κορμιά τους,
παρασύροντας μαζί και όσους τους περιβάλλουν, συνθέτοντας ένα δυνατό ψυχολογικό
θρίλερ...
Μυστικά
κρυμμένα κάτω από μαξιλάρια
ποτισμένα
με δάκρυα.
Μυστικά
που πνίγηκαν στα στήθη των
ακούσιων
πρωταγωνιστών τους.
Μυστικά
που και τα ίδια ντράπηκαν που έλαβαν χώρα.
Μυστικά
που σύρθηκαν από τα σοκάκια του
Κάστρου
ως τις όχθες της Λίμνης.
Σφραγισμένα
στόματα που μάτωσαν στην
προσπάθειά
τους να μην ανοίξουν ποτέ.
Κορμιά
που λύγισαν κάτω από το βάρος της μοίρας.
Ηδονές
που κυριάρχησαν στον νου οδηγώντας
τον
στην παραφροσύνη.
Ζωές
που παραδόθηκαν στον βαρκάρη πριν
την
ώρα τους κι αναζητούν δικαίωση.
Μέχρι πού μπορεί να
φτάσει ένας άνθρωπος διεκδικώντας τον έρωτα;
Πόσο μπορεί να
μεταμορφωθεί, να καταστρέψει και να καταστραφεί;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου