«Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ – Η Επώαση», του Μανώλη Παλαβούζη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ – Η Επώαση», του Μανώλη Παλαβούζη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Πηγή

Σελίδες: 520

Τιμή: 18€

          Η λογοτεχνία φαντασίας είναι ένα είδος σαγηνευτικό, απαιτητικό και δύσκολο. Στους περισσοτέρους από εμάς αρέσει να διαβάζουμε για φανταστικά πλάσματα της νύχτας, πανέμορφα, απέθαντα και αιμοδιψή, που ζουν αιώνια και αναζητούν τις χαμένες τους αγάπες, ή για θεούς και δαίμονες που «κατεβαίνουν» στη Γη για να αναμειχθούν με τους ανθρώπους και τελικά αποδεικνύουν πως είναι πιο ευάλωτοι από τους απλούς θνητούς στα «βέλη» του έρωτα. Όπως επίσης και τόσα άλλα θαυμαστά, μυθικά σενάρια που γεννά η αστείρευτη ανθρώπινη φαντασία, τα οποία άλλοτε αγωνίζονται να μας πείσουν πως δεν είναι εντελώς απίθανα και άλλοτε μας σαγηνεύουν απόλυτα και καθηλωτικά με αυτήν ακριβώς την εξωπραγματική και απίθανη διάστασή τους. Τι γίνεται, όμως, όταν ένα μυθιστόρημα φαντασίας συνδυάζει ιστορικά γεγονότα της εποχής του Μεσαίωνα με γεγονότα στη σύγχρονη εποχή που ζούμε και αυτό το κάνει μέσω επιστημονικών δεδομένων και στοιχείων φαντασίας και τρόμου που μοιάζουν ανησυχητικά αληθοφανή; Ο δε αναγνώστης –ο οποίος προσπαθώντας να μάθει κάτι περισσότερο για τον συγγραφέα ενός βιβλίου τόσο συγκλονιστικού και αλησμόνητου, όπως αυτό του Μανώλη Παλαβούζη με τίτλο «Ο Τέταρτος Καβαλάρης – Η Επώαση» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή, ανακαλύπτει πως πρόκειται για έναν πολύ νέο άνθρωπο που κάνει την πρώτη του συγγραφική προσπάθεια με αυτό το έργο–, δεν μπορεί παρά να σταθεί εκστατικός μπροστά του. Οφείλω πραγματικά να του αποδώσω θερμά συγχαρητήρια, τα «εύσημα» που του αναλογούν για το εξαιρετικό αυτό πόνημά του, και αφενός να τον ενθαρρύνω να συνεχίσει την ολοκλήρωση της παρούσας διλογίας του το συντομότερο δυνατό και αφετέρου να τον παροτρύνω να συνεχίσει να γράφει, διότι διαθέτει σπάνιο ταλέντο, φαντασία και ιδιαίτερα χαρισματική πένα.

          Το πιο αγαπημένο μου λογοτεχνικό είδος, όπως συνηθίζω απερίφραστα να δηλώνω, είναι το ιστορικό μυθιστόρημα αν και έχω ανακαλύψει, μέσα από την ανάγνωση βιβλίων όλα αυτά τα χρόνια, αληθινά διαμάντια που ανήκουν σε όλες τις άλλες κατηγορίες. Έτσι, διαβάζοντας την υπόθεση του «Τέταρτου Καβαλάρη – Η Επώαση» ενθουσιάστηκα, καθώς διαπίστωσα ότι εμπεριέχει και ένα κομμάτι που μπορεί να ενταχθεί στην προσωπικά αγαπημένη μου κατηγορία. Ένας επιπλέον παράγοντας που με προσέλκυσε στο συγκεκριμένο βιβλίο ήταν το υποβλητικό και προσεκτικά μελετημένο εξώφυλλό του. Αν το παρατηρήσετε, θα δείτε πως καθετί σε αυτό έχει τη σημασία του: ο Πύργος της Θεσσαλονίκης που μας προδιαθέτει για τον τόπο όπου διαδραματίζεται η πλοκή του, οι σκαλωσιές με τα σίδερα που φέρνουν στο μυαλό εργοτάξια, τα οποία θα μπορούσαν σαφώς να ανήκουν στο υπό κατασκευή μετρό της ίδιας πόλης, η σκιά στο background του σήματος του βιολογικού κινδύνου και τα σχεδόν ασπρόμαυρα χρώματα που επικρατούν με ένα σκούρο κόκκινο χρώμα, σχεδόν αυτό της σκουριάς, να πλαισιώνει το περίγραμμα του εξωφύλλου, ένα χρώμα που προσωπικά μου θύμισε ξεραμένο, παλιό αίμα. Μετά από όλα αυτά, το μόνο που έμενε να κάνω ήταν να ανοίξω το εντυπωσιακότατο αυτό βιβλίο και να ξεκινήσω την ανάγνωσή του. Εκεί ήταν που ξεκίνησα πραγματικά να εντυπωσιάζομαι, ανακαλύπτοντας μία πλοκή πρωτότυπη, μια γραφή λιτή, στιβαρή και εμπνευσμένη, η οποία σαφώς υποδηλώνει ένα σπάνιο, χαρισματικό συγγραφικό ταλέντο και έναν συνδυασμό Ιστορίας, τρόμου και φαντασίας αριστοτεχνικά δοσμένο.

          Η ιστορία μας ξεκινάει από το μεσαιωνικό κομμάτι, τον χειμώνα του 1347 μ.Χ στις αφιλόξενες και παγωμένες στέπες της Κιργισίας. Ένας από τους ήρωές μας, ο βυζαντινός πολεμιστής Πάμφιλος, ο οποίος κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη, βρίσκεται στην πολιορκία της πόλης Κάφφα στην Ταυρίδα. Με τον σύντροφό του Χάμετ βρίσκουν καταφύγιο προσωρινά στις τάξεις των στρατιωτών του κάστρου, ενώ πριν ακόμα προλάβουν να ξεκουραστούν και να αναπληρώσουν τις δυνάμεις τους από την προηγούμενη μάχη, οι Μογγόλοι εξαπολύουν νέα επίθεση στους οχυρωμένους του κάστρου. Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες όλων των αξιόμαχων ανδρών, η πόλη θα πέσει και θα καεί συθέμελα, ενώ όσοι επιζούν καταφεύγουν μέσω θαλάσσης στην Κωνσταντινούπολη και κατόπιν στη Θεσσαλονίκη, κουβαλώντας μαζί τους ένα θανάσιμο μυστικό το οποίο θα επηρεάσει ολόκληρη την Ευρώπη, θα κοστίσει εκατομμύρια ζωές και θα αλλάξει πραγματικά τον ρου της Ιστορίας. Κάμποσους αιώνες μετά, την ίδια εποχή αλλά πλέον στο 2017 μ.Χ στη σύγχρονη Θεσσαλονίκη, ένας εργαζόμενος στο εργοτάξιο του μετρό θα ανακαλύψει τυχαία μια υπόγεια κρύπτη. Η περιέργεια και η απληστία, χαρακτηριστικά του ανθρωπίνου είδους που δεν πρόκειται να αλλάξουν όσα χρόνια και αν περάσουν, θα υπερισχύσουν της λογικής και ο Βασίλης θα μπει μέσα στην κρύπτη και θα φέρει στο φως και, κυρίως, στον αέρα το ίδιο θανάσιμο, θαμμένο μυστικό, τον μεγαλύτερο βιολογικό εχθρό της ανθρωπότητας, έναν εχθρό που όσοι αιώνες και αν πέρασαν δεν κατάφεραν να τον «αναχαιτίσουν» ούτε να τον αντιμετωπίσουν και ο οποίος παραμένει το ίδιο φονικός. Ο Άλεξ, καθηγητής επιδημιολόγος του ΚΕΕΛΠΝΟ, μαζί με την αμερικανίδα απεσταλμένη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Σκάρλετ, θα προσπαθήσουν να αντιμετωπίσουν την πανδημία που εξαπλώνεται ραγδαία σε ολόκληρη την υφήλιο, ενάντια στον χρόνο και σε δυνάμεις ισχυρότερες από αυτούς.

          Ο συγγραφέας μάς παρασύρει σε ένα καθηλωτικό αναγνωστικό ταξίδι ανάμεσα στο παρόν, όπως θα μπορούσε να είναι, και στο μεσαιωνικό παρελθόν, όπως είναι ιστορικά εξακριβωμένο πως υπήρξε. Με κομμένη την ανάσα παρατηρούμε ήρωες με πανοπλίες να πολεμούν λυσσαλέα μέχρι θανάτου, γαλέρες που κουβαλούν τον θάνατο να πλέουν ακυβέρνητες μέχρι να προσαράξουν στις βυζαντινές ακτές, επανακαθορίζοντας το πεπρωμένο της ανθρωπότητας, πανδημίες να εξαπλώνονται και να αφανίζουν εκατομμύρια ζωές. Σαν να ξυπνάμε από έναν εφιάλτη, επιστρέφουμε στο παρόν μας μόνο για να ανακαλύψουμε πως τίποτε δεν άλλαξε ακόμα και μετά από τόση εξέλιξη, μετά από τόσα επιτεύγματα και ανακαλύψεις, αφού ο άνθρωπος παραμένει το ίδιο απελπιστικά ευάλωτος και ανίσχυρος απέναντι στις πανδημίες, απέναντι στον απρόσμενο βιολογικό κίνδυνο, ο οποίος μπορεί να «περιμένει» αδρανής στο σκοτάδι για αιώνες. Αμέτρητοι ήρωες παρελαύνουν από αυτό το συναρπαστικό μυθιστόρημα, ο καθένας με τον μικρόκοσμό του, τα όνειρα, τις ελπίδες και τις φιλοδοξίες του, νομίζοντας πως έχει όλο τον χρόνο στη διάθεσή του και πως είναι αλώβητος απέναντι στις εξωγενείς απειλές. Μόνο που αρκεί μία μικρή μετάλλαξη σε έναν απειροελάχιστο, «ναρκωμένο», φονικό μικροοργανισμό για να μας αποδείξει την πάντα παρούσα, προαιώνια αδυναμία μας και το φθαρτό της ύπαρξής μας. Πολλά και θερμά συγχαρητήρια στον εξαίρετο Μανώλη Παλαβούζη για τον «Τέταρτο Καβαλάρη – Η Επώαση», ένα πρώτο πόνημά του που προοιωνίζει την καλύτερη συνέχεια στη συγγραφική του πορεία, και ειλικρινά ανυπομονώ για το δεύτερο μέρος και την ολοκλήρωση της διλογίας του.

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Χειμώνας 1347 μ.Χ.: Στις στέπες της Κιργισίας γεννιέται ένας θανάσιμος εχθρός. Ο Πάμφιλος, ένας Βυζαντινός πολεμιστής, βρίσκεται στο επίκεντρο της καταστροφής. Μία πολιορκημένη πόλη καίγεται συθέμελα, και οι επιζώντες, αγωνιζόμενοι για την επιβίωσή τους, καταφεύγουν για σωτηρία στην Κωνσταντινούπολη, μεταφέροντας μαζί τους κάτι που θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας.

Χειμώνας 2017 μ.Χ.: Σε ένα εργοτάξιο του μετρό της Θεσσαλονίκης, ένας εργάτης ανακαλύπτει μία υπόγεια κρύπτη. Άθελά του, θα ξυπνήσει τον μεγαλύτερο βιολογικό εχθρό της ιστορίας. Η πανδημία εξαπλώνεται ταχύτατα σε όλο τον κόσμο, κι ο Άλεξ, επιδημιολόγος του ΚΕΕΛΠΝΟ, βρίσκεται αντιμέτωπος με υπέρτερες δυνάμεις, έχοντας στο πλευρό του την Σκάρλετ, απεσταλμένη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

Καθημερινοί άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με την απειλή σε ένα θανάσιμο παιχνίδι. Οι κανόνες διαχρονικοί. Η επιβίωση μονόδρομος.

Το πρώτο μέρος της διλογίας «Ο Τέταρτος Καβαλάρης» πραγματεύεται ένα θανάσιμο σενάριο στον σύγχρονο κόσμο του υπερπληθυσμού και της άμεσης αεροπορικής σύνδεσης κάθε γωνιάς του πλανήτη, όπου τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας μοιάζουν λεπτότερα από κάθε άλλη φορά.»