«ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΡΑΜΑΔΑ», της Βάσως Ζαφειροπούλου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΡΑΜΑΔΑ», της Βάσως Ζαφειροπούλου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Άνεμος

Σελίδες: 348

Τιμή με έκπτωση: 13,80€

          Παιδιά αγνώστου πατρός, παιδιά χωρίς οικογένεια –είτε λόγω ατυχών συγκυριών είτε λόγω απροθυμίας ή αδυναμίας των εναπομεινάντων συγγενών να αναλάβουν τη φροντίδα τους–, παιδιά ορφανά, εγκαταλειμμένα και ανεπιθύμητα που καταλήγουν σε ιδρύματα. Ένα θέμα που προκαλεί τη συμπάθεια και τον οίκτο των περισσότερο προνομιούχων οι οποίοι, ζώντας μέσα σε μία λίγο πολύ φυσιολογική οικογένεια, δεν μπορούν καν να διανοηθούν πώς είναι η ζωή στα ορφανοτροφεία. Γιατί, μην ξεγελιέστε, όποιο κι αν είναι το όνομά τους και όσο «φιλικό» κι αν μας παρουσιάζεται ή όσο φιλότιμες προσπάθειες κι αν κάνουν οι εκάστοτε εργαζόμενοι σε αυτά που έχουν αναλάβει το μεγάλωμά τους, ορφανοτροφεία παραμένουν αυτά τα ιδρύματα και ως ορφανά λογίζονται όλα τα παιδιά που ζουν εκεί. Η συγγραφέας Βάσω Ζαφειροπούλου, μέσα από το νέο της εξαιρετικό μυθιστόρημα με τίτλο «Τα κορίτσια πίσω από τη χαραμάδα», που κυκλοφορεί από την αγαπημένη Άνεμος Εκδοτική, καταπιάνεται με μία πραγματική ιστορία κι ένα θέμα επίκαιρο όσο ποτέ, το οποίο δε θα σταματήσει ποτέ να συγκινεί κάθε ευαίσθητη ψυχή. Ποια είναι η ζωή των ανήλικων τροφίμων ενός ορφανοτροφείου, πόσο επηρεάζεται ο ευάλωτος παιδικός ψυχισμός τους και πόσο πιθανό είναι τα ανυπεράσπιστα αυτά παιδιά να πέσουν θύμα εκμετάλλευσης, ακόμα και κακοποίησης, από αυτούς που τυπικά είναι ταγμένοι στην υπεράσπιση και τη φροντίδα τους;

          Η μικρή Μαρίνα, που αγνοεί ποιος είναι ο πατέρας της, αναγκάζεται από πολύ νωρίς να ζήσει σε ένα ορφανοτροφείο με το αταίριαστο όνομα «Πύλη του Ουρανού». Την αφήνουν εκεί παρά τις έντονες διαμαρτυρίες της οι θείοι της, οι οποίοι την ανέλαβαν προσωρινά μετά τον πρόωρο θάνατο της μητέρας της. Το κοριτσάκι, έχοντας γνωρίσει τη μητρική αγκαλιά, τη συμπάθεια του καλόψυχου θείου της και τη σκληρότητα της ανάλγητης θείας της, αναγκάζεται να επιβιώσει σε ένα απωθητικό μέρος, ανάμεσα σε πολλούς αγνώστους και υπακούοντας σε αυστηρές και συχνά άδικες διαταγές. Ο διοικητής του ιδρύματος αυτού είναι ένας βάναυσος και απολυταρχικός άντρας που απαιτεί από όλα τα κορίτσια που «φιλοξενεί» να τον φωνάζουν πατέρα, ενώ δημόσια φοράει το προσωπείο της αρετής και της φιλευσπλαχνίας. Τα ορφανά τον τρέμουν ενώ συναγωνίζονται συχνά μεταξύ τους για να τους απευθύνει μια καλή κουβέντα, λησμονώντας έτσι το συχνότατο ξύλο με μια κρεμάστρα στο οποίο του αρέσει μεταξύ άλλων να επιδίδεται. Το ίδρυμα αυτό αποτελεί την επικερδή επιχείρηση του ανθρώπου αυτού και της οικογένειάς του, γι’ αυτό και η δημόσια εικόνα του πρέπει να είναι αψεγάδιαστη καθώς τα έσοδά του προέρχονται από τους φιλεύσπλαχνους επισκέπτες, που κάθε Κυριακή εκδηλώνουν τη συμπάθειά τους προς τα άτυχα αυτά πλάσματα συνεισφέροντας με τον εκάστοτε οβολό τους και ξελαφρώνοντας τη συνείδησή τους από παραπέρα έγνοιες κι ευθύνες.

          Η Μαρίνα μεγαλώνει μέσα στην «Πύλη του Ουρανού» και ανθίζει ολοένα και περισσότερο, αγνοώντας όλα όσα συμβαίνουν μέσα στους τοίχους του ιδρύματος το οποίο πλέον θεωρεί αναγκαστική φυλακή της. Είναι άριστη μαθήτρια και λόγω της όμορφης εμφάνισής της και του ήπιου χαρακτήρα της έχει εξελιχθεί σε μία από τις αγαπημένες του «πατέρα». Αγνοεί ποιος είναι ο πραγματικός γεννήτοράς της και ερωτεύεται με πάθος τον γιο αυτού του αδίστακτου ανθρώπου που έμαθε από μικρή να υπακούει, κάνοντας όνειρα να φύγει από εκεί, να παντρευτεί μαζί του και να ξεκινήσει μια καινούρια ζωή. Η αλήθεια όμως θα έρθει να τη συναντήσει αφτιασίδωτη, ανελέητη και απόλυτη, διαλύοντας όλα τα όνειρά της.

          Η συγγραφέας, στο συγκλονιστικό αυτό μυθιστόρημά της, μας μεταφέρει σε μια άλλη διάσταση της ελληνικής κοινωνίας, αυτή των ιδρυμάτων για ορφανά παιδιά. Βλέπουμε μέσα από τα μάτια μιας πραγματικής τροφίμου όλη τη σκληρότητα, την εμπάθεια, τη βαναυσότητα, την έλλειψη στοργής κι αγάπης, την ελλειπή φροντίδα, την ψυχική και σωματική κακοποίηση και την ανελέητη εκμετάλλευση που μπορεί να ασκηθεί επάνω σε μία ανήμπορη, ευαίσθητη, παιδική ψυχή. Τα βιώματα της Μαρίνας είναι αυτά που μας φέρνουν αντιμέτωπους με την ευθύνη της κοινωνίας, η οποία αρκείται σε μια περιστασιακή ελεημοσύνη προς τους αναξιοπαθούντες, χωρίς να νοιάζεται για την πραγματικότητα που μπορεί να κρύβεται κάτω από την επίπλαστη εικόνα ηθικής, ευγένειας, καλοσύνης και ανιδιοτέλειας. Η παιδική αθωότητα κι η εύπλαστη, ευαίσθητη, ασχημάτιστη ψυχή των παιδιών είναι εξαιρετικά πολύτιμες για να τις αγνοήσουμε και να αδιαφορήσουμε για όσους θα αναλάβουν τη διαμόρφωσή τους. Οφείλω θερμά συγχαρητήρια στην εξαίρετη Βάσω Ζαφειροπούλου για το συγκλονιστικό μυθιστόρημά της «Τα κορίτσια πίσω από τη χαραμάδα», ένα βιβλίο το οποίο αγγίζει την ψυχή και κεντρίζει το μυαλό κάθε αναγνώστη με συνείδηση. Διαβάστε το, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Τι παγωμένο σπίτι!» έλεγε με απόγνωση η μικρή Μαρίνα, που ζούσε παρά τη θέλησή της στην Πύλη του Ουρανού.

Ποια είναι η Πύλη του Ουρανού; Ποιοι καθορίζουν τις τύχες των μικρών παιδιών; Τι ένοχα μυστικά κρύβουν; Αυτά ακριβώς θα μας αποκαλύψει η ηρωίδα μας, που εξαιτίας τής ορφάνιας της έζησε εκεί μέσα, κάτω από τις διαταγές άγνωστων σε εκείνη ανθρώπων. Θα μας εξομολογηθεί με ανοιχτή καρδιά τα βιώματά της, θα μας μιλήσει για καλούς κι αγαπημένους ανθρώπους που τη βοήθησαν να καλλιεργεί το όνειρό της για μια καλύτερη ζωή, αλλά και για άλλους που έχασαν τον δρόμο τους κι αποδείχτηκαν εγκληματικά ανάξιοι να αγγίζουν τις παιδικές ψυχές.

«Ποιος θα σταθεί ικανός να σου αναπληρώσει την αναντικατάστατη γονεϊκή αγάπη;» αναρωτιέται συχνά με βαθύ παράπονο, κυρίως όταν ο τρόμος και η απελπισία τη λυγίζουν.

Μπορούν άραγε τα διάφορα ιδρύματα να καλύψουν τα κενά που αφήνει στην παιδική ψυχή η απώλεια των γονιών; Πόσο βασανίζεται ένα τρυφερό πλάσμα που ψάχνει απεγνωσμένα να μάθει ποιος είναι ο πατέρας της;

Και πώς αντιδρά όταν επιτέλους μαθαίνει την αλήθεια;

Μια αφήγηση που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και που μας ρίχνει σε βαθύ προβληματισμό για τη λειτουργία των κοινωνικών δομών, αλλά και που μας οδηγεί αναπόφευκτα στην ανάγκη να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε όλοι μας την παιδική αθωότητα.