«ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ LA MADDALENA», της Βικτώριας Μακρή – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ LA MADDALENA», της Βικτώριας Μακρή – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Κέδρος

Σελίδες: 384

Τιμή: 14,90€

          «… Ξέρεις τι διάβαζα σ’ ένα βιβλίο; Ότι η αφομοίωση όλων των λαών είναι μια διαδικασία αφομοίωσης όλων των διαφορετικών όψεων του ανθρώπου. Είναι εσωτερικό πρωτίστως το θέμα αυτό. Έχει να κάνει με την αποδοχή των συνειδησιακών επιπέδων· άλλοι άνθρωποι ως οντότητες βρίσκονται σ’ ένα άλφα συνειδησιακό επίπεδο, κάποιοι άλλοι σ’ ένα βήτα. Όλοι όμως αποτελούν μονάδες της μίας Μονάδας. Και όταν αγκαλιάζουμε διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, ουσιαστικά αγκαλιάζουμε διαφορετικές όψεις τού είναι μας, βοηθάμε την ανθρωπότητα ως σύνολο να εξελιχθεί. Διότι δεν μπορεί το χέρι μας, για παράδειγμα, να είναι ένα υγιές κομμάτι σ’ ένα σώμα όπου το πόδι του είναι άρρωστο. Το σώμα είναι ενιαίο. Η ανθρωπότητα είναι ενιαία. Ποτέ το μίσος και η αποστροφή προς κάτι που δεν μας μοιάζει δεν βοηθάει να γίνουν συνειδησιακά περάσματα. Αποδοχή και αγάπη. Αυτό μας εξελίσσει ως μεμονωμένες οντότητες και ως ενιαία συγχρόνως οντότητα».

          Θα μπορούσα να ξεκινήσω με διαφορετικό τρόπο την κριτική μου για το εξαιρετικό νέο μυθιστόρημα της αγαπημένης Βικτώριας Μακρή «Αρχιπέλαγος La Maddalena» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος. Θα μπορούσα να σας πω ότι έχω διαβάσει και το προηγούμενο εξαιρετικό βιβλίο της το οποίο επίσης λάτρεψα, ότι την έχω γνωρίσει από κοντά και είχα ενίοτε τη χαρά να συνομιλήσω μαζί της κατ’ ιδίαν, ότι είναι ένας άνθρωπος απίστευτα καλλιεργημένος, ταλαντούχος, ευγενικός και προσιτός. Όμως, επέλεξα να ξεκινήσω την καταγραφή της άποψής μου για το αριστουργηματικό νέο μυθιστόρημά της παραθέτοντάς σας ένα μικρό απόσπασμα από το εν λόγω βιβλίο, το οποίο νομίζω πως αντιπροσωπεύει ολόκληρη τη φιλοσοφία αυτού του πονήματος και στην ουσία εκφράζει ένα ηχηρό αντιρατσιστικό μήνυμα, το οποίο θα πρέπει να αφουγκραστούμε με προσοχή όλοι μας. «Αποδοχή και αγάπη» γράφει η συγγραφέας και, ειλικρινά, θεωρώ πως μέσα σε αυτές τις δυο μικρές λεξούλες κρύβεται ολόκληρο το νόημα της ζωής και της πραγματικής ουσίας της ανθρωπότητας και της αδελφοσύνης των λαών.

          Ο τίτλος αυτού του μυθιστορήματος αναφέρεται σε ένα πραγματικό μέρος το οποίο υπάρχει στη Γη και μάλιστα πολύ κοντά μας, στη γειτονική Ιταλία. Πρόκειται για ένα αρχιπέλαγος ανάμεσα στη Σαρδηνία και την Κορσική, που αποτελείται κυρίως από επτά ιταλικά νησιά. Ένα από αυτά, το Budelli, αποτελεί και το πιο όμορφο νησί-κόσμημα του συγκεκριμένου αρχιπελάγους, αφού διαθέτει μια εκπληκτική εξωπραγματική παραλία με ροζ αμμουδιά, αποτέλεσμα της μετατροπής των κοραλλιών σε άμμο με το πέρασμα του χρόνου και την επίδραση του θαλασσινού νερού. Αυτό αποτελεί και το μεγαλύτερο μέρος του πανέμορφου εξωφύλλου του βιβλίου, ενώ έχει μια βαθύτερη σημασία, όπως αναφέρεται και στο οπισθόφυλλο, αφού στην πραγματικότητα συμβολίζει την ίδια τη ζωή μας που μοιάζει με τα κοράλλια τα οποία, όσο όμορφα και εντυπωσιακά κι αν είναι αρχικά, με την πάροδο του χρόνου μετατρέπονται σε μια εύθραυστη ροζ σκόνη που σκορπίζεται από τον αέρα στην αμμουδιά.

          Η Βικτώρια Μακρή μάς συμπαρασύρει σε ένα αλησμόνητο ταξίδι μέσα από τις ζωές των τεσσάρων ηρωίδων της: της Μπαχάρ, της Ζερμέν, της Γκέρντα και της Σαβέρια, αλλά και δευτερευόντων εξίσου σημαντικών χαρακτήρων όπως η Σαλιχά, ο Όμορφος, η Φαμπιόλα, ο Χαμογελαστός, ο Ναπολετάνος, ο Αϊλάν –με το ιδιαίτερα συμβολικό όνομα, επιλεγμένο ως φόρο τιμής σε μια αδικοχαμένη, αθώα, παιδική ψυχή– και τόσων άλλων. Θα ταξιδέψουμε σε διαφορετικές εποχές, τόπους και κουλτούρες, όπως η Άγκυρα με τα ιδιαίτερα αρώματα Ανατολής, η Θεσσαλονίκη με τους πολυάριθμους Εβραίους του Ολοκαυτώματος, τα ψυχρά νησιά Φερόες, το γραφικό Παλέρμο, η Μαφιόζικη Σικελία της Κόζα Νόστρα, το Αρχιπέλαγος La Maddalena με τη θαλασσινή αύρα και τη μοναδικής ομορφιάς ροζ παραλία, το φτωχικό κέντρο της Αθήνας με το συνονθύλευμα ανθρώπων και εθνικοτήτων και, τέλος, η αριστοκρατική Κηφισιά με τον αέρα αίγλης και πλούτου. Πάνω απ’ όλα, όμως, η συγγραφέας μάς ξεναγεί στις διαφορετικές εκφάνσεις της ανθρώπινης ψυχής που άλλοτε σκληραίνει για να μην πληγωθεί ξανά –αγνοώντας ότι ακόμα διαθέτει μέσα της απύθμενη αγάπη, όσο κι αν έχει προσπαθήσει να την ξεριζώσει–, άλλοτε αποφεύγει να αναλάβει τις ευθύνες της –όμως ανακαλύπτει πως μπορεί να το κάνει, έστω και με μια δεύτερη ευκαιρία–, άλλοτε φοβάται και κλείνεται στο καβούκι της –προσπαθώντας να προστατευτεί, μέχρι να διαπιστώσει πως χρειάζεται την αγάπη όπως ο άνθρωπος το οξυγόνο για να ζήσει– και άλλοτε δείχνει να έχει άπειρη αγάπη που δε στερεύει ούτε κρατάει κακίες, αφού έχει την ικανότητα να βλέπει πάντοτε την όμορφη, «χαμογελαστή» πλευρά της ζωής.

Εκείνο, όμως, που μετράει περισσότερο είναι πως –παρά τις διαφορετικές αποχρώσεις που μπορεί να εμφανίζει το σάρκινο καλούπι της από τον έναν άνθρωπο στον άλλο– η ψυχή είναι φτιαγμένη πάντα από το ίδιο υλικό, την αγάπη, η οποία δε χωρίζεται από φυλές, χρώματα και θρησκείες, αλλά είναι πανανθρώπινη και χωρίς όρους, και γι’ αυτό πανίσχυρη. Αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, το κύριο μήνυμα που πρέπει να κρατήσουμε και να κατανοήσουμε από το νέο εξαιρετικό μυθιστόρημα της Βικτώριας Μακρή «Αρχιπέλαγος La Maddalena», για το οποίο της αξίζουν θερμά συγχαρητήρια, και που σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε, Φίλοι μου!

Υπόθεση οπισθόφυλλου:

Μπαχάρ, Ζερμέν, Γκέρντα, Σαβέρια.

Τέσσερις γυναίκες με καταγωγή από την Άγκυρα, τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης, τα νησιά Φερόες και τη Σικελία, αντίστοιχα. Διαφορετικές κουλτούρες και γλώσσες, διαφορετικές καταβολές και ιστορία, τα βιώματα όμως κοινά. Περιπλανήθηκαν σε τόπους και πολιτισμούς, αλλά κατέληξαν και οι τέσσερις στο ίδιο σημείο, σε ένα νησί. Από όποια γωνιά της γης κι αν ξεκινήσεις, σε όποιον τόπο κι αν καταλήξεις, σε όποια αγκαλιά κι αν κουλουριάσεις την ύπαρξή σου, ίσως εντέλει αντιληφθείς πως η ζωή μοιάζει με τα κοράλλια, που με την πάροδο του χρόνου, όση γοητεία και αξία κι αν έχουν, σιγά σιγά θρυμματίζονται και γίνονται μια ροζ σκόνη που την παίρνει ο αέρας και τη σκορπίζει στην παραλία… Και μόνο το φως του ορίζοντα παραμένει αναλλοίωτο, να παιχνιδίζει με τις ακτίνες του πάνω στις αποχρώσεις των θρυμματισμένων κοραλλιών…