Ταξίδια Μέσα Από Τη Λογοτεχνία!

Η Λογοτεχνία είναι για μένα ένα «παράθυρο» σ' έναν μαγικό κόσμο. Κάθε βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμους πραγματικούς ή φανταστικούς, τωρινούς, μελλοντικούς ή παρελθοντικούς. Ένα είναι το μόνο σίγουρο, κάθε βιβλίο που μας ενθουσιάζει, μας εντυπωσιάζει ή μας μαγεύει θέλουμε να το μοιραστούμε με άλλους φίλους-αναγνώστες. Έτσι κι εγώ, θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα βιβλία με ενθουσίασαν και με «γέμισαν» με πρωτόγνωρες ιδέες, εικόνες και συναισθήματα. Σαφώς και η άποψη του κάθε αναγνώστη είναι μοναδική και ένα βιβλίο που εμείς λατρέψαμε μπορεί κάποιος άλλος να το αντιπάθησε ή ακόμα και να το μίσησε... Μέσα από αυτήν την οπτική θεωρώ φρόνιμο να μη σχολιάζω όσα βιβλία δεν με εντυπωσίασαν ή με άφησαν αδιάφορη, διότι η άποψή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω αρνητικά κανέναν αναγνώστη, αποτρέποντάς τον από το να διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο, ενδεχομένως, να τον ενθουσιάσει. Κάθε βιβλίο απαιτεί το κατάλληλο περιβάλλον, το υπόβαθρο και την ανάλογη διάθεση για να εκτιμηθεί, οπότε καλό θα είναι να μην απορρίπτουμε ποτέ τίποτα. Η έκφραση και αποτύπωση της δικής μου γνώμης για κάθε βιβλίο -αλλά και των απόψεων και σχολιασμών άλλων φίλων-συγγραφέων-αναγνωστών, που αναγράφονται στη σχετική κατηγορία-, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εκφράσουν τον θαυμασμό μας για ορισμένα βιβλία που θεωρούμε άξια λόγου και θέλουμε να γίνουν ευρέως γνωστά, βοηθώντας έτσι τους αναγνώστες στην επιλογή του επόμενου βιβλίου που θα διαβάσουν. Πάντοτε με το μεγαλύτερο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους συγγραφείς, που μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους μας «ταξιδεύουν» μακριά από την εκάστοτε πραγματικότητα ή μας βοηθούν να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση στολίζουν την ψυχή μας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2019

Συνέντευξη με τη ΧΡΥΣΑ ΛΥΚΟΥΔΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

κ. Χρύσα Λυκούδη
          Δεν είναι καθόλου υπερβολή αν ομολογήσω ότι για όλους εμάς τους φιλαναγνώστες δεν είναι ποτέ αρκετά όσα βιβλία και αν έχουμε. Πάντοτε ψάχνουμε για νέους συγγραφείς και νέα λογοτεχνικά έργα που θα μας ταξιδέψουν, θα μας συγκινήσουν και θα μας χαρίσουν νέες αναγνωστικές εμπειρίες. Έτσι, όταν έπεσε στην αντίληψή μου το νέο εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο της κ. Χρύσας Λυκούδη, που κυκλοφορεί από τις αγαπημένες εκδόσεις Ωκεανός με τον ασυνήθιστο τίτλο «ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΤΕΡΕΨΕ Ο ΛΑΔΩΝΑΣ – Η ψυχοκόρη», ο ενθουσιασμός μου ήταν μεγάλος. Ένα καινούριο βιβλίο με πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή, πανέμορφο εξώφυλλο και πολλές, χορταστικές σελίδες που ξεπερνούν τις 700 –και το οποίο αναμένεται να συνεχιστεί και με το δεύτερο μέρος του–, δε θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να με αφήσει αδιάφορη. Με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του, η αγαπητή συγγραφέας δέχτηκε με προθυμία να απαντήσει στις ερωτήσεις μου για το ιστολόγιο των «Φίλων της Λογοτεχνίας». Την ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που μου διέθεσε, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο πρώτο αυτό λογοτεχνικό της πόνημα και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο περισσότερο την εξαίρετη Χρύσα Λυκούδη!

1) Αγαπητή κ. Λυκούδη, τις θερμές μας ευχές για το νέο μυθιστόρημά σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός, με τίτλο «ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΤΕΡΕΨΕ Ο ΛΑΔΩΝΑΣ – Η ψυχοκόρη». Ποιο ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Στα παιδικά μου χρόνια ό,τι με επηρέαζε θετικά ή αρνητικά ζυμωνόταν μέσα μου κι έπλεκα φανταστικά κι αισιόδοξα σενάρια. Στην εφηβεία μου παρατηρούσα κι έκρινα τα πάντα. Με επηρέαζε βαθιά η υποκρισία, η εκμετάλλευση, η αδικία, η βία, η κακοποίηση που έβλεπα γύρω μου κι ένιωθα την ανάγκη να εκφράσω τα συναισθήματά μου στο χαρτί. Έτσι άρχισα να γράφω ποιήματα και κάποια διηγήματα. Μέσα από αυτά ανακουφιζόμουν. Το πρώτο μου μυθιστόρημα ξεκίνησε κατόπιν μεγάλης πίεσης της κόρης μου να καθίσω και να γράψω όλες τις πραγματικές ιστορίες που τους έλεγα όταν ήταν μικρά, αντί για παραμύθια. Έτσι ξεκίνησα να τις γράφω κεντημένες με μυθοπλασία και μέσα από αυτές να εξυμνήσω τη βουνίσια γυναίκα, τη μάνα, τον λατρεμένο μου Λάδωνα και να δώσω ένα άρωμα από τα μεταφυσικά φαινόμενα που πίστευαν οι συγχωριανοί μου τότε.

2) Από πού αντλήσατε την έμπνευση για το έργο σας και τους χαρακτήρες και πόσο δύσκολο ήταν να σταχυολογήσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, εάν αυτές απαιτήθηκαν, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία;

Όπως προανέφερα από μικρή παρατηρούσα τα πάντα και τα κατέγραφα μέσα μου. Όλα τα ανέλυα κι έφτιαχνα μια όμορφη φανταστική εκδοχή των γεγονότων. Η ζωή είναι γεμάτη μηνύματα. Με επηρέασαν πολύ οι πραγματικές και πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες των προγόνων μου όπως μου τις διηγούνταν οι γιαγιάδες μου στο βουνίσιο χωριό που ζούσα. Έζησα νοερά μαζί τους τη φτώχεια, την πείνα, τις κακουχίες, τη σκληρή δουλειά, τον πόλεμο, τους λιμούς, τα ήθη και τα έθιμά τους, τις δεισιδαιμονίες τους. Έγραψα δυο βιβλία για όλα αυτά και έμεινε υλικό μέσα μου για πολύ περισσότερα. Οι χαρακτήρες μου είναι πραγματικοί, καθώς και τα τοπωνύμια και οι ιστορίες μου, γι αυτό δεν κουράστηκα πολύ στην έρευνα, αν εξαιρέσουμε το  κεφάλαιο με την Μικρασιατική καταστροφή που έλαβα βοήθεια από ιστορικά βιβλία.

3) Στο παρόν βιβλίο σας η μυθοπλασία υφαίνεται γύρω από πραγματικά γεγονότα. Ποια θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Η ίδια η ζωή είναι μια πηγή ιδεών. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος και πολύ περισσότερο ο συγγραφέας θα πρέπει να παρατηρεί τα πάντα και να ζει την κάθε στιγμή. Να είναι ανοιχτός και να επεξεργάζεται ό,τι συμβαίνει γύρω του. Οι εμπειρίες είναι αυτές που σου πλουτίζουν τη φαντασία. Ανάλογα με το θέμα του μυθιστορήματος ο συγγραφέας κάνει έρευνα σε βιβλία για να αποδώσει ιστορικά γεγονότα και πραγματικές χρονικές περιόδους. Πολλές από τις πραγματικές ιστορίες, που μου έλεγαν οι γιαγιάδες μου, ήταν γεμάτες μυστήριο και κάποιες καλύπτονταν από μεταφυσικά γεγονότα που τα πίστευαν. Βρήκα την ευκαιρία να αξιοποιήσω κάποιες από αυτές μέσα στο βιβλίο μου.

4) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από τη συγγραφική τους ιδιότητα. Εάν αυτό ισχύει και στη δική σας περίπτωση, θα θέλατε να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Οι σπουδές μου και η δουλειά που είχα δεν έχουν καμία σχέση με τη συγγραφή. Η ανάγκη μου να εκφράσω τα συναισθήματά μου για τα προβλήματα και τις απογοητεύσεις μου με ώθησαν από μικρή να αρχίσω το γράψιμο. Τώρα που το ξανάρχισα, ώριμη πλέον, γεμάτη εμπειρίες, βλέπω με άλλα μάτια τη ζωή. Αυτή τη φιλοσοφία της ζωής θέλω να εκφράσω από δω και πέρα μέσα από τα βιβλία μου. Θεωρώ ότι ο κάθε συγγραφέας μπορεί να γράφει τις ιστορίες του και συγχρόνως να εξασκεί αρμονικά το επάγγελμά του. Όμως αυτό είναι λίγο δύσκολο για μια εργαζόμενη μητέρα που έχει επιπλέον να φροντίσει την οικογένεια και το νοικοκυριό.

5) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Το επιστημονικό υπόβαθρο βοηθά να βρεις τον τρόπο να εκφραστείς καλύτερα. Να βρεις τις κατάλληλες τεχνικές που θα κάνουν τις ιστορίες σου ενδιαφέρουσες. Πιστεύω επίσης ότι οι οποιεσδήποτε σπουδές του συγγραφέα βοηθούν στην περίπτωση που χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις για τη συγγραφή της ιστορίας του. Οι ιστορίες όμως που θέλει να εκφράσει ο συγγραφέας γεννιούνται από την ψυχή του, από τις εμπειρίες του, από την φαντασία του, από την ανάγκη του να τα εκφράσει στο χαρτί και να τα μοιραστεί.

6) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση ή τόπος, ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Μπορεί ένα ασυνήθιστο γεγονός, η συμπεριφορά ενός ανθρώπου, το όμορφο ηλιοβασίλεμα, ακόμη και η τρίλια ενός πουλιού να σου ξυπνήσει τη φαντασία οποιαδήποτε στιγμή και να το χρησιμοποιήσεις στην ιστορία που γράφεις. Από την πρώτη μέρα που άρχισα να γράφω αυτό το μυθιστόρημα, κατάλαβα ότι αυτός ο κόσμος που καταγραφόταν στον υπολογιστή μου είναι ο κόσμος μου. Τρύπωνα μέσα του, βίωνα μαζί του την αγωνία του, τον πόνο του, την απογοήτευσή του, την αρρώστια του, την κακία του ή την καλοσύνη του, τη χαρά του, την ευτυχία του. Όλα έρρεαν ανεμπόδιστα μέσα μου. Συχνά όμως τον ενίσχυα με κάτι που πρόσφατα με εντυπωσίασε και με επηρέασε.

7) Όταν ολοκληρώσατε το βιβλίο σας αρκεστήκατε μόνο στη δική σας γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητήσατε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;

Είναι το πρώτο μου βιβλίο και ήθελα η γραφή μου να έχει το καλύτερο αποτέλεσμα. Όταν έγραψα τον σκελετό τον διάβασε πρώτα η κόρη μου –βιβλιοφάγος από μικρή– που την εμπιστεύομαι απόλυτα. Ήταν πάρα πολύ αυστηρή μαζί μου και διορθώσαμε πολλές εκφράσεις. Γενικά είχε μείνει πολύ ενθουσιασμένη κι ακόμη με ενθαρρύνει να ασχολούμαι με τη συγγραφή από δω και πέρα. Τον σκελετό τον διάβασε επίσης η αγαπημένη μου παιδική φίλη που με ξέρει καλά και γνώριζε και κάποιες από τις ιστορίες μου. Πριν το στείλω για έκδοση διάβασαν κάποια κεφάλαια τρεις καταξιωμένοι συγγραφείς που αγαπώ και εμπιστεύομαι. Πίστεψαν στο βιβλίο μου και με βοήθησαν με τις συμβουλές τους. Τους ευχαριστώ όλους πάρα πολύ!!!

8) Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το βιβλίο σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του;

Διαβάζοντας κάποιος τον τίτλο θα αναρωτηθεί, τι έγινε τη μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας; Πολλά μυστήρια άρχισαν στη ζωή της μικρής Αιμιλίας, της ηρωίδας μου εκείνη την αποφράδα μέρα. Έφυγε από το καμπίσιο χωριό της και βρέθηκε στο βουνίσιο. Ουσιαστικά, τότε κόπηκε και ο ομφάλιος λώρος με τη βιολογική της μητέρα και δέθηκε με τους νέους της γονείς. Στέρεψε το ποτάμι για χάρη της και γνώρισε το παιδί που θα ερωτευθούν και που θα παίξει έναν πολύ μυστήριο ρόλο σε όλη την πορεία της ζωής της. Γνώρισε την υπέργηρη γιαγιά Αναστασία, την πρακτική γιάτρισσα του χωριού, είχε το χάρισμα να «βλέπει» το μέλλον και τις αρρώστιες των ασθενών της και να τις θεραπεύει με τα βότανά της. Την περίμενε χρόνια πολλά να την μυήσει στην αγάπη για τον άρρωστο και να την καθοδηγεί στα μυστήρια της ζωής της. Όλα αυτά κι άλλα πολλά θα τα ξαναζήσει μέσα από τις αναμνήσεις της η Αιμιλία, στο προσκεφάλι της Πέρσας, της άρρωστης μάνας της. Φημισμένη πλέον γιατρός, χειρουργός ογκολόγος, με αφορμή την εμφάνιση της νεκρής γιαγιάς Αναστασίας μέσα στο χειρουργείο την ώρα της επέμβασης, θα προσπαθήσει να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις μάνας-κόρης που βρίσκονταν χρόνια σε πόλεμο, αλλά και να αναλύσει την ομοιότητά της με την προγιαγιά της την Πέρσα που είχε το χάρισμα να «βλέπει» και να «συνομιλεί» με μια γυναικεία οντότητα που της φανέρωνε τις δοκιμασίες της ζωής της.

9) Η συγγραφέας Χρύσα Λυκούδη βρίσκει τον χρόνο να διαβάζει για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιο είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Είναι γεγονός ότι αισθάνομαι επιτακτική την ανάγκη, τον ελεύθερο χρόνο μου, να βυθίζομαι στον κόσμο του δικού μου βιβλίου και να γράφω. Όμως καθημερινά αφιερώνω λίγο χρόνο να διαβάζω άλλους αγαπημένους συγγραφείς, είναι σαν να παίρνω την ασπιρίνη μου. Από μικρή μου άρεσε πολύ να ταξιδεύω μέσα από τα βιβλία και ιδιαίτερα από τα κλασικά μυθιστορήματα. Τώρα προτιμώ τα βιβλία εκείνα που έχουν μέσα και ιστορικά γεγονότα. Μου αρέσει να μαθαίνω ιστορικές λεπτομέρειες και τον τρόπο ζωής της συγκεκριμένης εποχής. Με γοητεύει επίσης η λογοτεχνία του μυστηρίου και του μεταφυσικού, γιατί θεωρώ ότι η ζωή είναι ένα μυστήριο.

10) Θυμάστε το πρώτο σας ανάγνωσμα το οποίο σας "παρέσυρε" στον κόσμο της λογοτεχνίας; Ποια είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Υπάρχει κάποιο απόφθεγμα από βιβλίο το οποίο να καθόρισε τη μετέπειτα ζωή σας; Έχετε δεχθεί κάποιες επιρροές από ομότεχνούς σας, Έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στον δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Το πρώτο βιβλίο που διάβασα μικρή ήταν «Η Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά» της μεγάλης συγγραφέως Χάρριετ Μπίτσερ Στόου. Με συγκλόνισε βαθιά, με έκανε να αναλογιστώ την αξία της ισότητας και της ελευθερίας.
Υπάρχουν τόσα πολλά διαμάντια στην ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία και πραγματικά θαυμάζω τους συγγραφείς τους. Τρία όμως είναι αυτά που τα έχω σαν ευαγγέλιο. «Εκατό Χρόνια Μοναξιά» του Μαρκές, «Έγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι και «Οδός αβύσσου, αριθμός 0» του Λουντέμη. Πιστεύω ότι ο τρόπος γραφής του αγαπημένου μου Μαρκές έχει επηρεάσει τη δική μου χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τον μιμούμαι. Ένα απόφθεγμα του μεγάλου, δικού μας Λουντέμη που με εκφράζει για τη δύναμη της αλήθειας του είναι: «Η πρώτη κραυγή του ανθρώπου είναι το κλάμα. Από κει και πέρα, οι άνθρωποι ή παραμένουν άνθρωποι και κλαίνε ή γίνονται τέρατα, και κάνουν τους άλλους να κλαίνε».

11) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη, ιδιαίτερα στις μέρες μας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για τη "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Ο συγγραφέας χρειάζεται φαντασία, παρατηρητικότητα, εμπειρίες, έρευνα και έμφυτο ταλέντο. Αυτά είναι τα πιο σημαντικά του εφόδια για να γράψει ένα δυνατό βιβλίο. Σήμερα με το Internet και τις Δημοτικές βιβλιοθήκες μπορείς να μάθεις τα πάντα για όποιο θέμα σε ενδιαφέρει. Τώρα, αν έχει ο συγγραφέας τη δυνατότητα να ταξιδεύει στον κόσμο θα είναι η γλυκιά γιρλάντα στην ομορφιά της τούρτας γενεθλίων που και χωρίς αυτήν η τούρτα θα είναι απολαυστική.

12) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Όταν ο συγγραφέας έχει μεγάλο ταλέντο και τόλμη, μπορεί να ασχοληθεί με ό,τι του κεντρίζει το ενδιαφέρον. Αυτό θεωρώ ότι είναι η μαγεία της συγγραφής. Εγώ προσωπικά σαν αναγνώστης δίνω πολύ μεγάλη σημασία στον τρόπο γραφής και μετά στην ιστορία του βιβλίου. Αν λοιπόν ο συγγραφέας έχει κατακτήσει το κοινό του, όταν συνεχίζει να το σέβεται, αυτό θα τον ακολουθήσει με όποιο λογοτεχνικό είδος καταπιαστεί.

13) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "αφυπνίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι απλά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποια μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιο είδος αναγνωστικού κοινού απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Κάθε είδους τέχνη έχει το ρόλο της ψυχαγωγίας, του προβληματισμού και της αφύπνισης. Θεωρώ ότι και η συγγραφή είναι η τέχνη που προσφέρει υλικό για σκέψεις και επαναπροσδιορισμούς. «Το τερπνόν μετά του ωφελίμου» δεν λένε; Θέλω τα βιβλία μου να σε ταξιδεύουν ευχάριστα σε έναν όμορφο μαγικό κόσμο και συγχρόνως να σου αφήνουν μηνύματα που θα σε οδηγούν στην κατανόηση της πραγματικής ζωής. Να δεις τη ζωή και με το μάτι κάποιου άλλου ανθρώπου, να κρίνεις και να συγκρίνεις, να αποδέχεσαι και να απορρίπτεις. Ο αναγνώστης που προτιμά ένα βιβλίο μόνο και μόνο για την ψυχαγωγία του ναι μεν θα περάσει ευχάριστα όσο το διαβάζει, αλλά σύντομα θα το ξεχάσει.

14) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για έναν συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα;

Προσωπικά, μου αρέσει να αναβιώνω τη ζωή μιας περασμένης εποχής. Μιας εποχής που κρίθηκε, που γράφτηκε Ιστορία. Κάθε χρονική περίοδος είναι δύσκολη. Ειδικά η χώρα μας έζησε επανειλημμένα τη φτώχεια, τη σκληρή ζωή, τους πολέμους, τον εμφύλιο, τους δανεισμούς. Έχει χυθεί πολύ μελάνι γι αυτά από συγγραφείς που έγραψαν αριστουργήματα. Η «φυγή» δεν ήταν ποτέ λύση. Η αισιοδοξία και ο καθημερινός αγώνας είναι κάποια από τα όπλα μας. Το βιβλίο είναι ένα όπλο στο χέρι του συγγραφέα που δεν έχει πυρίτιδα, αλλά ιδέες και μηνύματα που μπορούν να επηρεάσουν τον αναγνώστη. Στο μέλλον θα ήθελα να ασχοληθώ με την εποχή μας.

15) Στη σύγχρονη καθημερινότητα και στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας ποια θεωρείτε πως είναι η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει, τελικά, το βιβλίο κρίση στη χώρα μας ή διεθνώς και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο προσιτό στο αναγνωστικό κοινό και, ιδιαίτερα, στους νέους;

Είμαι ένας αναγνώστης παλιάς κοπής. Θέλω να διαβάζω ό,τι είναι πάνω στο χαρτί. Να αισθάνομαι την αφή του, τον ήχο του, το άρωμά του, να υπογραμμίζω με μολύβι και να επανέρχομαι σε κάθε σελίδα για να την κατανοήσω καλύτερα. Οι νέοι μπορεί να προτιμούν τη σύγχρονη τεχνολογία για να μπορούν να διαβάζουν στον ελάχιστο χρόνο που διαθέτουν, όπως μέσα στο μετρό, στο λεωφορείο, στο διάλειμμα της δουλειάς τους. Πιστεύω όμως ότι όλοι, ακόμη και οι νέοι σήμερα, διαβάζουν αρκετά και χαίρονται να χαϊδεύουν τη ράχη των βιβλίων στη βιβλιοθήκη τους. Η οικονομική κρίση σήμερα έχει κτυπήσει κι έχει κλείσει όλες τις πόρτες, αλλά η δύναμη της ζωής τις ξανανοίγει.

16) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας μυθιστόρημα προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε αυτό από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία του πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Όντως, θεωρώ ότι η θεματολογία παίζει τον ρόλο της στο ποιος εκδότης θα το δεχτεί. Με όλη την ταπεινότητά μου θα ήθελα να εκφράσω ότι δεν είχα κανέναν ενδοιασμό όταν το έστειλα προς έκδοση. Πίστευα, ότι σύντομα θα βρει τη φωλιά του και πράγματι δεν ταλαιπωρήθηκα. Είμαι ευγνώμων στις Εκδόσεις Ωκεανός και στην κ. Ελένη Κεκροπούλου που εμπιστεύθηκε και αγκάλιασε το μυθιστόρημά μου με αγάπη. Πιστεύω ότι το αναγνωστικό κοινό μέσα σε αυτό το βιβλίο θα ανακαλύψει δικά του βιώματα και νοσταλγικές παιδικές αναμνήσεις.

17) Εσείς, με την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τι θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Είμαι κι εγώ μια νέα συγγραφέας και ήταν αρκετοί άνθρωποι του χώρου, που χωρίς να γνωρίζουν τον τρόπο γραφής μου και την ιστορία μου προσπάθησαν να μου δώσουν να καταλάβω ότι δεν πρέπει να έχω πολλές ελπίδες διότι το βιβλίο και οι εκδότες περνούν αυτή την εποχή μια κρίση και είναι δύσκολο να δεχτούν έναν άγνωστο συγγραφέα. Εκτός κι αν κάνω αυτοέκδοση. Δεν πτοήθηκα. Πίστευα στο βιβλίο μου, όπως πίστεψαν σε μένα και αγαπημένοι φίλοι συγγραφείς που με ενθάρρυναν ότι αν αυτό αξίζει, θα βρει τη θέση του. Θα συμβούλευα τους νέους επίδοξους συγγραφείς αν πιστεύουν στη δύναμη του βιβλίου τους, να επιμένουν στο στόχο τους και θα δικαιωθούν.

18) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία στο πρώτο μυθιστόρημά σας «ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΤΕΡΕΨΕ Ο ΛΑΔΩΝΑΣ – Η ψυχοκόρη», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τι να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Εγώ σας ευχαριστώ θερμά για την τιμή που μου κάνατε να ακούσετε, μέσα από τις εύστοχες ερωτήσεις σας, τις απόψεις μου για τη συγγραφή και γενικά για το βιβλίο. Τώρα ολοκληρώνω το δεύτερο μέρος του μυθιστορήματος «Τη μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας – Η Επιστροφή». Θα δούμε τη ζωή της μικρής Αιμιλίας από τη στιγμή που φεύγει από το βουνίσιο χωριό της ώσπου αναγκάζεται να επιστρέψει σε αυτό μετά από σαράντα χρόνια, διάσημη πλέον γιατρός χειρουργός ογκολόγος για να λύσει με τον Ορφέα τους γρίφους που την ταλανίζουν τόσα χρόνια. Εκεί θα φανερωθούν πολλά μυστήρια και θα αποκαλυφθούν κρυμμένα μυστικά. Εκεί θα ζήσει έναν θυελλώδη και απαγορευμένο έρωτα που θα κληθεί να απαρνηθεί τις αξίες της.

Βιογραφικό Σημείωμα Χρύσας Λυκούδη:

Γεννήθηκα στα Καραμεσηνέικα, χωριό κοντά στην Πάτρα και Δημοτικό Σχολείο πήγα στη Λυκούρια Καλαβρύτων από όπου κατάγεται η μητέρα μου. Τη Λυκούρια τη θεωρώ ιδιαίτερη πατρίδα μου γιατί από εκεί ξεκινούν οι καθαρές μνήμες μου και οι πρώτες όμορφες εμπειρίες μου. Πέρα από τη φυσική ομορφιά της, την κάνει μοναδική η πηγή του λατρευτού μου ποταμού Λάδωνα! Τη χρονιά που πήγα, το 1962, το ποτάμι στέρεψε για αρκετές μέρες. Το γεγονός αυτό –που συγκλόνισε τότε τη ζωή όλων μας–, στάθηκε αιτία να διαμορφωθεί το μονοπάτι που ακολούθησα για την ιστορία μου.
«Τη μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας - Η Ψυχοκόρη» είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα.
Από τα εφηβικά μου χρόνια ασχολιόμουν με τη συγγραφή ποιημάτων και διηγημάτων που έχουν μείνει στο συρτάρι μου να μου θυμίζουν τους προβληματισμούς μου,
τα όνειρά μου, την αγάπη μου για τη φύση, τα ζώα και τους ανθρώπους. Αφουγκραζόμουν και παρατηρούσα τα πάντα, κι έπλεκα με τη φαντασία μου δικές μου ιστορίες.
Όταν ήταν μικρά τα παιδιά μου αντί για παραμύθια τους έλεγα τις περίεργες ιστορίες που έζησα ή άκουσα, κυρίως στη Λυκούρια κι όταν μεγάλωσαν μου επαναλάμβαναν ότι όλα αυτά τους είχαν εντυπωσιάσει και με παρότρυναν να τα γράψω σ’ ένα βιβλίο. Έτσι γεννήθηκε αυτό το μυθιστόρημα που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ, αλλά μυθοπλασία επηρεασμένη από τις αφηγήσεις των γιαγιάδων μου με ψήγματα πραγματικών γεγονότων και χαρακτήρων που συνάντησα σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου.
Τα πρώτα γυμνασιακά μου χρόνια ήταν στην Κάτω Αχαΐα. Το 1970 εγκατασταθήκαμε οικογενειακώς στην Πάτρα όπου ολοκλήρωσα τις γυμνασιακές μου σπουδές στο Γ΄
Γυμνάσιο Θηλέων. Στη συνέχεια φοίτησα στην ιδιωτική Σχολή Διοίκησης και Λογιστικής στην Πάτρα. Το 1977 διορίστηκα ως Ε.Τ.Ε.Π στο Εργαστήριο των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του Μαθηματικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών, ενώ πια έχω συνταξιοδοτηθεί.

Εργογραφία Χρύσας Λυκούδη:

Εκδόσεις: Ωκεανός (2019)
Σελίδες: 708
Τιμή με έκπτωση: 15,50€

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Η Αιμιλία, στα πενήντα τέσσερά της χρόνια, είναι μια φημισμένη χειρουργός ογκολόγος. Την ώρα που χειρουργεί τη μάνα της, εμφανίζεται “ολοζώντανη” μπροστά της η γιαγιά Αναστασία για να την εμψυχώσει. Ήταν η πρακτική “γιάτρισσα” και μαμή του βουνίσιου χωριού της, σοφή, ελεύθερο πνεύμα, στύλος και σύμβουλος των συγχωριανών της, προικισμένη με το χάρισμα να “βλέπει” τις αρρώστιες των ανθρώπων και να τις θεραπεύει.
Απόψε, η Αιμιλία στο προσκεφάλι της μάνας της, ψαχουλεύοντας τις μνήμες της παιδικής της ηλικίας, θα επαναπροσδιορίσει τις ψυχρές σχέσεις τους, τον μεγάλο θυμό της για τον πόλεμο που ακόμη μαίνεται μεταξύ τους, αλλά και την πληγή που της άνοιξε όταν μετά τον θάνατο του πατέρα της την έδωσε ψυχοκόρη.
Σύντροφος σε αυτό της το ταξίδι –που ξεκίνησε τη ’μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας– τα πρόσωπα της παιδικής της ηλικίας, η γιαγιά Αναστασία –ο φάρος της ζωής της– και η θύμηση του Ορφέα, του μυστηριακού πρώτου της έρωτα και φύλακα-άγγελού της...

2 σχόλια:

  1. Χρύσα σου εύχομαι,
    να ταξιδέψεις όσο το δυνατόν περισσότερους αναγνώστες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Unknown σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου. Σου εύχομαι τα καλύτερα στη ζωή σου!!!
      Χρύσα Λυκούδη

      Διαγραφή