«Η ΜΑΝΤΑΜ», της Αλεξίας Νικολοπούλου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«Η ΜΑΝΤΑΜ», της Αλεξίας Νικολοπούλου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες: 320

Τιμή με έκπτωση: 13,41€

          Δε γνωρίζω για εσάς, αλλά για μένα τα έργα, οι τηλεοπτικές σειρές και τα βιβλία  που διαδραματίζονται σε φυλακές –παρ’ όλο που αυτά τα τελευταία σπάνια έχει τύχει να πέσουν στα χέρια μου– ασκούν μία περίεργη γοητεία πάνω μου· ίσως επειδή τα παρακολουθώ ή τα διαβάζω εκ του ασφαλούς, ευρισκόμενη σε οικείο περιβάλλον δικής μου επιλογής και νιώθοντας απόλυτα ελεύθερη. Πόσο εύκολο είναι όμως τελικά να βρεθεί κάποιος από εμάς στη φυλακή; Είναι πάντοτε ένοχος αυτός που κλειδώνεται πίσω από τα σίδερα; Και πώς ακριβώς είναι η ζωή των φυλακισμένων στη χώρα μας; Πιθανολογώ πως οι περισσότεροι θα φέρνετε στο μυαλό σας εικόνες από το πασίγνωστο «Prison Break», με κελιά των δύο ατόμων που φορούν ομοιόμορφες φόρμες της φυλακής, έχουν εξασφαλισμένο το καθημερινό τους ποιοτικό φαγητό, τρέχουν ανά πάσα στιγμή στο πλήρως εξοπλισμένο ιατρείο της φυλακής απολαμβάνοντας άμεση περίθαλψη και ανήκουν ή εντάσσονται σε συμμορίες που δρουν εντός των σωφρονιστικών ιδρυμάτων, σχεδιάζοντας την απόδρασή τους. Οι περισσότεροι δε από αυτούς, εκτός σπανίων περιπτώσεων, είναι πραγματικά ένοχοι και εκτίουν δικαιολογημένα την οποιαδήποτε ποινή αποφασίσει η δικαιοσύνη. Αρκεί η ανάγνωση του εκπληκτικού βιβλίου της Αλεξίας Νικολοπούλου με τίτλο «Η Μαντάμ», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη, για να αλλάξετε εντελώς τις απόψεις σας σχετικά με τις φυλακές στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα το οποίο –πέρα από την άκρως ενδιαφέρουσα μυθοπλασία του– αδιαμφισβήτητα κρύβει μεγάλες αλήθειες σχετικά με τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι τρόφιμοι των φυλακών κατά τον εγκλεισμό τους σε αυτές και τις συνέπειες αυτού του υποχρεωτικού σωφρονισμού στη ζωή τους, κατά τη διάρκεια της παραμονής τους εκεί αλλά και μετά την αποφυλάκισή τους και την επανένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο.

          Η ηρωίδα μας ονομάζεται Μαργαρίτα Δούκα και είναι μία φυσιολογική, απόλυτα συνηθισμένη γυναίκα. Αποφασίζει να ανοίξει τη δική της επιχείρηση κάνοντας όνειρα για το μέλλον, επιδιώκοντας να δημιουργήσει τη δική της καριέρα και έχοντας εμπιστοσύνη στους ανθρώπους σε σημείο αφέλειας. Στο διάβα της εμφανίζεται ένας γοητευτικός άντρας, μέλλων συνεργάτης και ερωτικός παρτενέρ, ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, ο οποίος μοιάζει ιδανικός για τη θέση που χρειάζεται η Μαργαρίτα να καλύψει. Γρήγορα η επαγγελματική τους συνεργασία θα εξελιχθεί σε μια φλογερή σχέση, τέτοια που η νέα γυναίκα θα τη θεωρήσει απάντηση σε όλες τις προσευχές της. Τα πάντα μοιάζουν ιδανικά μέχρι που, από ένα γύρισμα της τύχης και πολλές ατυχείς επιλογές της ίδιας, θα βρεθεί πίσω από τα σίδερα της φυλακής, κατηγορούμενη για οικονομικά εγκλήματα τα οποία αγνοεί και δεν έχει διαπράξει. Ο έως τότε γνωστός της κόσμος καταρρέει και η νέα πραγματικότητα που καλείται να αντιμετωπίσει δε διαφέρει σε τίποτα από τους χειρότερους εφιάλτες της.

          Ο άνθρωπος όμως έχει απύθμενη δύναμη και αντοχή και η Μαργαρίτα, μετά το πρώτο σοκ, αποφασίζει να υπομείνει καρτερικά τον εγκλεισμό της προσδοκώντας την τελική απόδειξη της αθωότητάς της. Η οδύσσειά της μόλις έχει ξεκινήσει και η ίδια δεν μπορεί καν να διανοηθεί τον εξευτελισμό που πρόκειται να υποστεί μέσα σε ένα απρόσωπο και ανάλγητο σύστημα, όπου οι ατομικές ελευθερίες και η ιδιωτικότητα απλά καταργούνται. Συνειδητοποιεί ότι όπως και αν είναι ένας άνθρωπος, από τη στιγμή που μπαίνει στη φυλακή δεν πρόκειται ποτέ να αποφυλακιστεί ο ίδιος, χωρίς να έχει υποστεί ανεπανόρθωτα πλήγματα στον ψυχισμό του. Ευτυχώς για εκείνη, τα πράγματα εξελίσσονται όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικά και «αναίμακτα» –πάντα για τα δεδομένα μιας φυλακής–, ενώ μέσα στην απόγνωση και την αγωνία της για το μέλλον βρίσκει δύο αναπάντεχους συμμάχους. Ο ένας από αυτούς είναι η Μαντάμ, όπως την αποκαλούν όλοι, μια κοπέλα καλοσυνάτη, καλλιεργημένη και ευγενική που μοιάζει εντελώς παράταιρη εκεί μέσα, ενώ υπάρχει ένα πυκνό πέπλο μυστηρίου σχετικά με την ταυτότητά της αλλά και τους λόγους που την οδήγησαν πίσω από τα σίδερα. Ο άλλος είναι ο Αλέξανδρος, ένας άντρας δυναμικός και δραστήριος, ο οποίος θα μπει ξαφνικά στη ζωή της Μαργαρίτας και θα επηρεάσει με απρόσμενο τρόπο την πορεία και των δύο γυναικών.

          Η συγγραφέας μάς παρασύρει σε ένα ζοφερό ταξίδι όχι μόνο μέσα στα άγνωστα για εμάς κελιά των φυλακών και τη ζωή των έγκλειστων σε αυτά τροφίμων, αλλά κυρίως στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και όσων αυτή κρύβει. Κλείνοντας το βιβλίο θα διαπιστώσετε πως έχετε αλλάξει την κοσμοθεωρία σας για όλο το σωφρονιστικό σύστημα, τους ανθρώπους που τυχαίνει να βρεθούν δικαίως ή αδίκως μέσα σε μια φυλακή, τις φιλίες αλλά ακόμα και τους έρωτες που μπορούν να γεννηθούν πίσω από τα κάγκελα, καθώς και τις αδιανόητες και ανεξίτηλες συνέπειες στον ψυχισμό των φυλακισμένων. «Η Μαντάμ» είναι πραγματικά ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα που συγκλονίζει με τις ανυπόκριτες αλήθειες του, διαβάζεται με κομμένη την ανάσα και στην ουσία αφυπνίζει τις εφησυχασμένες συνειδήσεις όλων εκείνων που απολαμβάνουν το προνόμιο της ελευθερίας, χωρίς να συνειδητοποιούν πόσο πολύτιμο είναι. Πολλά συγχαρητήρια στη συγγραφέα γι’ αυτό το πρώτο της πόνημα το οποίο και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Η Μαργαρίτα Δούκα είναι μια γυναίκα της διπλανής πόρτας, με σχέση, καριέρα, όνειρα, εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Εκείνη η μέρα που ξημέρωσε όμως σήμανε την αρχή μιας περιπέτειας που θα την οδηγούσε πίσω από τα σίδερα.

Εκεί, μακριά από τη ζωή που μέχρι τότε ήξερε, κάτι νέο ένιωθε να γεννιέται μέσα από τα σπλάχνα της. Εκείνο που δε γνώριζε η Μαργαρίτα ήταν αν αυτή η αλλαγή στη ζωή της θα την έκανε έναν άνθρωπο ξαναγεννημένο και αγγελικά πλασμένο ή αν, φτάνοντας στο βάθος του πυθμένα, θα ξαναγεννιόταν σαν ένας δαίμονας. Μοναδικό φως στο σκοτάδι που την αγκάλιαζε η Μαντάμ, ένα αερικό που έμελλε να είναι ο καθοριστικός σταθμός στην πορεία της.

Ποιο ήταν το μυστικό αυτής της κοπέλας, που την κρατούσε δεμένη με αλυσίδες; Και ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο Αλέξανδρος, που θα άλλαζε τη ζωή αυτών των γυναικών;

Από το μεγάφωνο ακούστηκαν δύο ονόματα που ήταν πολύ γνώριμα σ’ εμάς. Ξένα μεν, αλλά ήταν στον θάλαμό μας. Αποφυλακίζονταν και οι δύο, κι εμείς, κλειδώνοντας στο κουτάκι του μυαλού μας τα πάντα, αφήσαμε έξω μονάχα τη χαρά. Για εκείνες που θα γεύονταν την ελευθερία τους. Αναστέναξα βαθιά, λες και προσπαθούσα να μυρίσω μέσα από εκείνες λίγο καθαρό αέρα. Ελεύθερο αέρα. Η Μαντάμ μού σιγοψιθύρισε στο αφτί: «Όλα θα πάνε καλά». Ήταν η πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό στη φυλακή που άρχιζα να το πιστεύω...