«ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ;», της Μαρίας Βουζουνεράκη - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ;», της Μαρίας Βουζουνεράκη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Άνεμος

Σελίδες: 248

Τιμή με έκπτωση: 12,40€

          Κάθε φορά που παίρνω στα χέρια μου ένα καινούργιο βιβλίο ο ενθουσιασμός μου δεν κρύβεται. Νέα ταξίδια του νου ξεδιπλώνονται μπροστά μου και με καλούν να τα πραγματοποιήσω, νέοι χάρτινοι ήρωες οι οποίοι θα με συντροφέψουν στις περιπλανήσεις μου, νέες συγκινήσεις, έρωτες, φιλίες, μίση και πάθη που θα αφήσουν ανεξίτηλο το στίγμα τους στη μνήμη μου. Όμως, όταν πρόκειται για το πρώτο μυθιστόρημα ενός συγγραφέα, τότε η ικανοποίησή μου είναι ακόμα μεγαλύτερη καθώς αισθάνομαι ότι ανακαλύπτω νέο συγγραφικό «αίμα», κάτι τόσο πολύτιμο για όλους εμάς τους φιλαναγνώστες με την ακόρεστη δίψα για νέα αναγνώσματα. Στην περίπτωση της Μαρίας Βουζουνεράκη η χαρά και η ανυπομονησία μου ήταν διπλή, καθώς ανέλαβα την επιμέλεια του πρώτου πεζογραφήματός της, αφού το προηγούμενο εκδοθέν βιβλίο της αφορούσε ποιητική συλλογή. Έτσι, μου δόθηκε η δυνατότητα να συνομιλήσω, να συνεργαστώ και να γνωρίσω μια συγγραφέα ταλαντούχα και έναν άνθρωπο γλυκύτατο, πρόσχαρο και με αστείρευτη δημιουργικότητα. Ξεκινώντας το μυθιστόρημά της που κυκλοφορεί από τον αγαπημένο Άνεμο με τίτλο «Πάμε μια βόλτα;», αγνοούσα ότι δεν επρόκειτο για ένα απλό μυθιστόρημα με σκοπό του μονάχα να ψυχαγωγήσει τον αναγνώστη, αλλά για ένα ανεκτίμητο μάθημα ζωής. Ένα μάθημα που δε στοχεύει να μας προσφέρει ένα στείρο δίδαγμα με κοινοτοπίες, αλλά αντίθετα να μας προτρέψει να «δούμε» τη ζωή αλλιώς, έτσι όπως θα έπρεπε όλοι μας να τη «βλέπουμε»: ως ένα θείο δώρο το οποίο είναι άδηλο για πόσο θα μπορούμε να απολαμβάνουμε.

          Οι περισσότεροι άνθρωποι γεννιούνται και μεγαλώνουν έχοντας ως δεδομένο και προαπαιτούμενο την καλή υγεία, αυτήν που συνήθως είναι συνώνυμη με τη νεότητα. Τα «σκαμπανεβάσματα» είναι συνήθως λίγα, τυχαία και περαστικά, τόσο που όταν ξεπεραστούν δεν αξίζουν ούτε μια δεύτερη σκέψη μας. Έτσι ξεκίνησε τη ζωή της και η βασική ηρωίδα του βιβλίου μας, η Μυρτώ. Γεννημένη στο πανέμορφο Ναύπλιο –έχοντας στα γονίδιά της τα μακριά ατελείωτα καλοκαίρια, τον ήλιο και τη θάλασσα που περιβάλλει αυτήν τη μικρή αλλά τόσο γοητευτική πόλη της Ελλάδας–, παίρνει την απόφαση να φύγει και να εγκατασταθεί στην Αθήνα. Δίπλα στον αδερφό της τον Κωνσταντίνο, ο οποίος σπουδάζει στην Ιατρική, η νεαρή κοπέλα αφήνει πίσω της ένα οικογενειακό παρελθόν γεμάτο μυστικά, το οποίο έχει χαράξει πρόωρα τα σημάδια του στην ψυχή της, παρόλο που οι δύο γονείς της –ο κρυψίνους Μιχάλης και η χαμηλών τόνων Όλγα– την αγαπούν πραγματικά. Το στενόχωρο επαρχιακό κλίμα δεν είναι κάτι που μπορεί να ανεχτεί η επαναστάτρια Μυρτώ, αφού εκεί περισσότερο μας νοιάζει τι θα πουν οι γείτονες, αν τυχόν και ανατρέψουμε τις συνήθειες και το κατεστημένο, από το να προχωρήσουμε οι ίδιοι στις πολυπόθητες ανατροπές και να ζήσουμε την απόλυτη ευτυχία όπως την ονειρευόμαστε. Έτσι, η εκούσια «εξορία» της στην Αθήνα φαντάζει ως η μόνη λύση η οποία θα της δώσει τη δυνατότητα να κυνηγήσει το όνειρο που έχει από παιδί: να γίνει μια επιτυχημένη συγγραφέας. Ξεκινάει την περιπλάνησή της στην πρωτεύουσα λοιπόν, κουβαλώντας μια βαλίτσα γεμάτη όνειρα, ένα έμφυτο συγγραφικό ταλέντο ικανό να τη βοηθήσει να τα πραγματοποιήσει και πολύ πείσμα ώστε να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες.

          Η ζωή της αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη· αποκτά την πολυπόθητη ανεξαρτησία που πάντα ονειρευόταν, ανοίγει τα φτερά της για να πετάξει προς τον στόχο της και νιώθει τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα στο πρόσωπο του γοητευτικού συμφοιτητή και φίλου του αδερφού της, του Αλέξανδρου. Ταυτόχρονα, όμως, η νεαρή κοπέλα αρχίζει να βιώνει και κάποια ασυνήθιστα συμπτώματα τα οποία δεν μπορεί να δικαιολογήσει, μια και ούτε το νεαρό της ηλικίας της ούτε η άψογη έως τότε υγεία της συνηγορούν στην ύπαρξη οποιασδήποτε ανησυχητικής κλινικής κατάστασης. Η Μυρτώ αγνοεί αυτές τις πρώτες ενδείξεις ως μη γενόμενες και συνεχίζει τη ζωή της όπως συνήθως. Δεν αποκαλύπτει σε κανέναν ό,τι της συμβαίνει, θεωρώντας εσφαλμένα πως αν αγνοήσει τα όποια συμβάντα, αυτά θα πάψουν και να υφίστανται. Το πρώτο της ακριβό και πολύτιμο απόκτημα, μια γραφομηχανή, παίρνει την κυρίαρχη θέση στο δωμάτιο και στην ψυχή της, αφού είναι το μέσο με το οποίο θα δώσει σάρκα και οστά σε όσες σκέψεις τριγυρίζουν μέσα στο κεφάλι της. Επιπλέον, ο Αλέξανδρος ανταποκρίνεται στα συναισθήματά της και οι δυο τους γίνονται γρήγορα ζευγάρι. Η ζωή μοιάζει πλέον να είναι ιδανική, ή μήπως τελικά η αλήθεια είναι κατά πολύ διαφορετική;

          Όπως συμβαίνει πολύ συχνά στην πραγματικότητα, όμως, έτσι γίνεται και στο μυθιστόρημα της Μαρίας Βουζουνεράκη: οι ανατροπές έχουν τον πρώτο λόγο, καθώς η ευτυχία δεν είναι πάντα τόσο εύκολο να κατακτηθεί, αφού συνήθως τα «νέφη» και οι αναπάντεχες «καταιγίδες» στον ορίζοντα είναι πολύ συχνότερα από τη «νηνεμία» και τη «λιακάδα». Μία ακόμη ισχυρή και αναπάντεχη κρίση θα οδηγήσει την ανήμπορη Μυρτώ στο νοσοκομείο κι εκεί η ίδια μαζί με τον αδερφό της και τον Αλέξανδρο θα ανακαλύψουν ότι πάσχει από μία σοβαρότατη και ανίατη πάθηση, τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Οι ιατρικές γνωματεύσεις είναι αμείλικτες και κατηγορηματικές –δεν υπάρχει κανένα περιθώριο λάθους– και μία νέα δυσοίωνη πραγματικότητα ξεκινάει για την κοπέλα, που ξαφνικά βλέπει όλα τα όνειρά της να καταρρακώνονται. Ακόμα, όμως, βρίσκεται στην αρχή της πορείας της και είναι αποφασισμένη να δώσει σκληρή και καθημερινή πάλη για να διεκδικήσει τη ζωή που δικαιούται.

Αν θα τα καταφέρει να βρει την ευτυχία και να πραγματοποιήσει τα όνειρά της ή όχι, θα πρέπει να το ανακαλύψετε εσείς διαβάζοντας αυτό το υπέροχο, συγκινητικό βιβλίο, που θεωρώ πως αποτελεί μία γνήσια κατάθεση ψυχής. Η συγγραφέας, μέσα από το καθηλωτικό μυθιστόρημά της, μας ανοίγει ένα παράθυρο σε μια διαφορετική πραγματικότητα που, ακόμα κι αν δεν είναι η δική μας, είναι αυτή που βιώνουν πολλοί συνάνθρωποί μας. Κάποιοι από εμάς μπορούν να αντικρίζουν τη ζωή με μία δόση αναμενόμενης αλαζονείας, έχοντας ως δεδομένη την καλή υγεία και τον άπλετο χρόνο που θεωρούμε πως μας χρωστάει η Μοίρα, ο Θεός, το Σύμπαν, όπως κι αν αποκαλεί ο καθένας μας αυτήν την ανώτερη δύναμη που κυβερνάει την ύπαρξή μας και ρυθμίζει τα πάντα εν αγνοία μας. Τίποτα όμως δεν είναι πιο αβέβαιο και εύθραυστο από την ίδια τη ζωή μας και τον χρόνο που έχουμε πάνω στη Γη. Η αβεβαιότητα της φθαρτής και θνητής μας ύπαρξης είναι η μοναδική μας βεβαιότητα, γι’ αυτό και θα πρέπει να ακολουθήσουμε την προτροπή της συγγραφέως: να «Πάμε μια βόλτα» στη ζωή και να φροντίσουμε να μας μείνει αλησμόνητη! Οφείλω τα θερμά μου συγχαρητήρια στη συγγραφέα για το υπέροχο αυτό πρώτο μυθιστόρημά της, σας συστήνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε και της εύχομαι ολόψυχα να είναι καλοτάξιδο!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Όταν η ζωή αποφασίζει να σε κάνει ν’ αλλάξεις πορεία, συχνά σου δίνει πολλές προειδοποιήσεις. Επιμένει να τις πετάει μπροστά σου, όσο κι αν εσύ αδιαφορείς. Μέχρι που μια μέρα αλλάζουν όλα, καθώς σου χαρίζει το ανεπιθύμητο δώρο μιας ανίατης πάθησης, με την οποία καλείσαι να μάθεις να συμβιώνεις.

Η νεαρή Μυρτώ αφήνει το πανέμορφο Ναύπλιο, όπου γεννήθηκε, για ν’ αναζητήσει το μέλλον της στην απρόσωπη Αθήνα. Με μια βαλίτσα όνειρα, ένα έμφυτο συγγραφικό ταλέντο και τη διάθεση να παλέψει για να πραγματοποιήσει τους στόχους της, θ’ αναμετρηθεί με όσα τη στοιχειώνουν από το παρελθόν, θα διεκδικήσει το δικαίωμα στον απόλυτο έρωτα και θα βιώσει την ουσιαστική ευτυχία, ατενίζοντας το αύριο με αισιοδοξία και ελπίδα.

Η Μοίρα όμως συνηθίζει ν’ ανατρέπει τα σχέδια που κάνουμε, και η Μυρτώ δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Η διάγνωση της σοβαρής νόσου της θα την προσγειώσει σε μια νέα αδιανόητη πραγματικότητα και θα την προκαλέσει ν’ αγωνιστεί για το αβέβαιο μέλλον.

Ένα μυθιστόρημα για τη ζωή και τις ανατροπές της, τη διεκδίκηση της αγάπης, της ευτυχίας και του δικαιώματος να ονειρεύεσαι ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες.

✒ B΄ αυτάκι:

«…Λένε πως όταν γεννιέται ο άνθρωπος οι Μοίρες, που συναντιούνται πάνω από την κούνια του, καθορίζουν τη ζωή του. Γιατί εγώ ν’ αποτελώ εξαίρεση; Δεν μπόρεσα να ανατρέψω αυτό που εκείνες όρισαν για μένα, μόνο να το ακολουθήσω μπόρεσα. Εκείνο που θέλω να ξέρετε είναι πως από την πρώτη μου επαφή με το Θηρίο –έτσι ονομάζω την πάθησή μου, το γνωρίζετε άλλωστε– πάλεψα σαν παλικάρι και πήρα τέτοια ικανοποίηση που για λίγο πίστεψα πως το είχα νικήσει. Όμως κανείς δεν ξέρει πότε θα έρθει η επόμενη μάχη, ούτε για πόσο θα διαρκέσει.

Το μόνο που μ’ ενόχλησε ήταν πως, σε κάθε νέα μάχη μου, είχα να πολεμήσω εκτός από τον εαυτό μου και με όλους όσους νόμιζαν πως υπερβάλω…»

✅  Βιογραφικό σημείωμα:

Γεννήθηκα το 1971 στην Ιεράπετρα της Κρήτης. Έκανα τα πρώτα μου βήματα σε ένα μικρό, όμορφο, ορεινό χωριό με το ίδιο ακριβώς όνομα, το Ορεινό, που στέκει στη μνήμη μου και στην καρδιά μου σαν το χωριό με την άγρια φύση και τους αυθεντικούς ανθρώπους.

Η πρώτη μου επαφή με τον γραπτό λόγο ήρθε στα εννιά μου χρόνια. Με θυμάμαι, μ’ ένα χαρτί κι ένα μολύβι, να προσπαθώ ν’ αποτυπώσω αυτά που οι άνθρωποι δεν τολμούν να ξεστομίσουν. Μεγάλωσα και αρνούμαι να κατέβω από το συννεφάκι μου, εκείνο που μου επιτρέπει να ονειρεύομαι και να πιστεύω πως οι άνθρωποι δεν έχουν πάψει να αγαπούν.

Τα τελευταία χρόνια, ο λόγος μου εκφράζεται παράλληλα και μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και ποικίλες γνωστές ιστοσελίδες. Ανήσυχο πνεύμα, όπως είμαι, δε σταμάτησα ποτέ να ονειρεύομαι και να σχεδιάζω. Έτσι τόλμησα το επόμενο βήμα μου, στην πεζογραφία αυτήν τη φορά, με το παρόν μυθιστόρημα.

Εργογραφία:

«Η νύχτα στα μάτια των δειλών» ποίηση, Άνεμος Εκδοτική, 2017