Ταξίδια Μέσα Από Τη Λογοτεχνία!

Η Λογοτεχνία είναι για μένα ένα «παράθυρο» σ' έναν μαγικό κόσμο. Κάθε βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμους πραγματικούς ή φανταστικούς, τωρινούς, μελλοντικούς ή παρελθοντικούς. Ένα είναι το μόνο σίγουρο, κάθε βιβλίο που μας ενθουσιάζει, μας εντυπωσιάζει ή μας μαγεύει θέλουμε να το μοιραστούμε με άλλους φίλους-αναγνώστες. Έτσι κι εγώ, θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα βιβλία με ενθουσίασαν και με «γέμισαν» με πρωτόγνωρες ιδέες, εικόνες και συναισθήματα. Σαφώς και η άποψη του κάθε αναγνώστη είναι μοναδική και ένα βιβλίο που εμείς λατρέψαμε μπορεί κάποιος άλλος να το αντιπάθησε ή ακόμα και να το μίσησε... Μέσα από αυτήν την οπτική θεωρώ φρόνιμο να μη σχολιάζω όσα βιβλία δεν με εντυπωσίασαν ή με άφησαν αδιάφορη, διότι η άποψή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω αρνητικά κανέναν αναγνώστη, αποτρέποντάς τον από το να διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο, ενδεχομένως, να τον ενθουσιάσει. Κάθε βιβλίο απαιτεί το κατάλληλο περιβάλλον, το υπόβαθρο και την ανάλογη διάθεση για να εκτιμηθεί, οπότε καλό θα είναι να μην απορρίπτουμε ποτέ τίποτα. Η έκφραση και αποτύπωση της δικής μου γνώμης για κάθε βιβλίο -αλλά και των απόψεων και σχολιασμών άλλων φίλων-συγγραφέων-αναγνωστών, που αναγράφονται στη σχετική κατηγορία-, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εκφράσουν τον θαυμασμό μας για ορισμένα βιβλία που θεωρούμε άξια λόγου και θέλουμε να γίνουν ευρέως γνωστά, βοηθώντας έτσι τους αναγνώστες στην επιλογή του επόμενου βιβλίου που θα διαβάσουν. Πάντοτε με το μεγαλύτερο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους συγγραφείς, που μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους μας «ταξιδεύουν» μακριά από την εκάστοτε πραγματικότητα ή μας βοηθούν να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση στολίζουν την ψυχή μας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη

Πέμπτη 3 Αυγούστου 2023

«ΑΛΚΗΕΣΣΑ», παρουσιάζει η Θάλεια Αντωνιάδη - Συστήνει η Κλειώ Τσαλαπάτη

     «Αλκήεσσα»: ένα βιβλίο που μου κίνησε τρομερά το ενδιαφέρον ευθύς εξαρχής, απλά και μόνο από τον ασυνήθιστο τίτλο του, ένα όνομα που έχει προέλευση από την ομηρική γλώσσα και σημαίνει τη «θαρραλέα αλλά και καρτερική». Ούσα γνήσια οπαδός των ιστορικών μυθιστορημάτων –ή, έστω, των μυθιστορημάτων που βασίζονται σε ιστορικό υπόβαθρο–, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως κάθε τέτοιο λογοτεχνικό έργο είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο και χρονοβόρο εγχείρημα, το οποίο απαιτεί πολύ κόπο, ενδελεχή και αδιάκοπη έρευνα, γόνιμη φαντασία και αστείρευτη ευρηματικότητα, ώστε να μπορέσει ο συγγραφέας να αναπλάσει ένα περιβάλλον χαμένο στο βάθος του χρόνου και της Ιστορίας. Οι παγίδες που ελλοχεύουν είναι αναρίθμητες και ο εκάστοτε δημιουργός θα πρέπει να διαθέτει ιδιαίτερο ταλέντο και ισορροπία ακροβάτη, ώστε να κατορθώσει το μυθιστόρημά του να αιχμαλωτίσει και να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του σύγχρονου αναγνώστη, παρέχοντάς του ταυτόχρονα όλα εκείνα τα ψήγματα Ιστορίας που θεωρεί πως χρειάζονται για να πλαισιώσουν επαρκώς τη μυθοπλασία.
    Η Θάλεια Αντωνιάδη απέδειξε την αδιαμφισβήτητη συγγραφική δεξιοτεχνία της καθώς έφερε σε πέρας με απόλυτη επιτυχία αυτό το τόσο δύσκολο εγχείρημα και μας πρόσφερε ένα λογοτεχνικό έργο αξιώσεων, συνδυάζοντας την επιλεγμένη βιβλιογραφία και έρευνά της από ιστορικές πηγές, την αστείρευτη δημιουργική φαντασία της, ώστε να αναπληρώσει τα αναμενόμενα κενά –λόγω της μεγάλης χρονικής απόστασης από το παρόν και της ελλιπούς πληροφόρησης για εκείνη τη χρονική περίοδο–, τη συνύπαρξη υπαρκτών ιστορικών προσώπων με τους ήρωες που αποτελούν αποκλειστικά δικά της δημιουργήματα και μια καταιγιστική πλοκή που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Η συγγραφέας μάς «διακτινίζει» σε μια εποχή του παρελθόντος και σ’ ένα μέρος που σπάνια απαντάται στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, επιτυχαίνοντας να αναπαραστήσει από τη μια το ακριβές ιστορικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο ζουν και ενεργούν οι ήρωές της, και από την άλλη την καθημερινότητα, τη γλώσσα, τις συνήθειες, καθώς και αυτούσιο το περιβάλλον της εποχής, με εντυπωσιακή ακρίβεια και αληθοφάνεια, αλλά και με τρόπο ιδιαίτερα κατανοητό στο αναγνωστικό κοινό του σήμερα.
    Η «Αλκήεσσα» είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που προκαλεί ανεξίτηλες εντυπώσεις και βαθιά συναισθήματα στον αναγνώστη, όχι μόνο με τα έργα και τις ημέρες της ομώνυμης ηρωίδας του, αλλά και με το απόλυτο αντίθετό της, την Αγαπία, καθώς μέσα από την αντίθεσή, τη σύγκριση και την αναπόφευκτη σύγκρουσή τους, η συγγραφέας επισημαίνει αλληγορικά την αέναη και διαχρονική διαμάχη όλων των ηθικών, ενάρετων, καλοπροαίρετων, υψηλών, αληθινών, αθώων και «ήμερων» στοιχείων της ανθρώπινης ψυχής με τα σκοτεινά, ποταπά, ανήθικα, κακόβουλα, κίβδηλα, διαστροφικά και «ανήμερα» ένστικτα του ανθρώπου.
    Η αγαπητή Θάλεια Αντωνιάδη αποδέχτηκε την πρόσκλησή μου για να μας παρουσιάσει η ίδια το νέο βιβλίο της στους «Φίλους της Λογοτεχνίας». Την ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που μας διέθεσε, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο σύνολο του αξιόλογου συγγραφικού της έργου, αλλά και στο νέο εκπληκτικό μυθιστόρημά της, και σας προσκαλώ να διαβάσετε τα όσα μας εκμυστηρεύτηκε η εξαίρετη συγγραφέας, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την «Αλκήεσσά» της!
 
 
    Η αλήθεια είναι ότι φορές-φορές αναρωτιέμαι κι η ίδια αν η «Αλκήεσσα» είναι
πράγματι ένα ιστορικό μυθιστόρημα, κάτι που συζήτησα επανειλημμένα με την Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη και που βρίσκω εδώ «πάτημα» να την ευχαριστήσω θερμά για την παρουσία του βιβλίου μου στους «Φίλους της Λογοτεχνίας».
    Οι ήρωες του μυθιστορήματός μου δεν είναι ιστορικά πρόσωπα, αλλά κυήματα της φαντασίας μου. Μόνο η εποχή στην οποία διαδραματίζεται η υπόθεση είναι ιστορική. Την διάλεξα επίτηδες, επειδή η πλειοψηφία μας γνωρίζει ελάχιστα έως τίποτε για εκείνη την περίοδο. Θεώρησα μεγάλη πρόκληση να ανοίξω ένα παράθυρο σε εκείνη την εποχή, να μάθει ο κόσμος πράγματα που αγνοεί, όπως για παράδειγμα ότι η Θήβα, τον 12ο μ.Χ. αιώνα, ήταν το κέντρο μεταξοπαραγωγής στον τότε γνωστό κόσμο, σαν να λέμε το Παρίσι του σήμερα. Όσες φορές το έχω πει, έχω δει την ειλικρινή έκπληξη στα μάτια των ανθρώπων που αρχικά δυσπιστούν για την αλήθεια της πληροφορίας, όταν όμως τελικά πείθονται, θέλουν να μάθουν περισσότερα.
    Ήθελα να πω μια ιστορία για την κατάντια του σήμερα αλλά και για την ελπίδα του σήμερα· να ξαναθυμίσω στους αναγνώστες πως κάποτε ήμασταν εμείς οι μετανάστες λόγω πολέμου, ότι ο έρωτας είναι πάντα νέος και ότι από άγνοια κυρίως και «δηθενιά» κομίσαμε στην εποχή μας γλαύκα ες Αθήνας. Με ταλαιπωρούσε ο τρόπος με τον οποίο θα την έλεγα, μέχρι που σε ανύποπτο χρόνο παντρεύτηκαν οι δύο ιδέες: ο 12ος μ.Χ. αιώνας και η ιστορία που ήθελα να πω. Μου φάνηκε περίφημη ιδέα: όσο απομακρύνεται κανείς από το πρόβλημα, τόσο καλύτερα το βλέπει.
    Τα δύο κορίτσια της ιστορίας, η Αλκήεσσα και η Αγαπία, ανακαλύπτονται από
εκείνους που τις υιοθέτησαν χωρίς καμία ιστορία πίσω τους. Δεν γνωρίζουμε τίποτε για το από ποιους γεννήθηκαν. Είναι και οι δύο σαν άγραφος καμβάς, μεγαλώνουν με τις προσλαμβάνουσες του περιβάλλοντός τους, διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους από τις θετές τους οικογένειες. Το μόνο χαρακτηριστικά δικό τους είναι ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώνουν την ηθική τους και τις επιλογές τους. Ιδίως η Αγαπία, που μισεί το όνομα που της έδωσε η θετή της οικογένεια, μισεί το ποια είναι και επιδιώκει με την πρώτη ευκαιρία να αλλάξει το όνομά της.
    Μεγαλώνουν μακριά η μία από την άλλη: η μία σε ένα αγρόκτημα έξω από την Κόρινθο, η άλλη στη Θήβα. Η Αλκήεσσα μόνο με την οικογένειά της και τον νεαρό βοηθό του πατέρα της, τον Μανουήλ· η Αγαπία με σχεδόν ολόκληρη την πόλη, αλλά κυρίως με ένα μικρό εβραιόπουλο, τον Δαβίδ, που όπως θα αποδειχτεί στη συνέχεια, θα έχει την κακή μοίρα να την ακολουθεί και να εξαρτάται από αυτήν.
    Θα συναντηθούν στην Πάνορμο, το σημερινό Παλέρμο, σκλάβες και οι δύο του βασιλιά της Σικελίας Ρογήρου του δεύτερου μετά από την τέταρτη επιδρομή των Νορμανδών του στον ελλαδικό χώρο. Η Αλκήεσσα, με τις γνώσεις που διαθέτει, έχει καλύτερη μοίρα από την Αγαπία, που έχει ήδη βρει την ευκαιρία να αλλάξει το όνομά της· κάτι που η Αγαπία θα μισήσει παράφορα.
    Η περιπλάνηση σε έναν κόσμο τόσο οικείο με τον δικό τους, αλλά και τόσο ξένο –η γλώσσα, η θρησκεία, οι άνθρωποι που είναι διαφόρων εθνοτήτων–, θα οδηγήσει σε φιλίες αλλά και σε πνευματικές συγκρούσεις, σε έρωτες αλλά και σε αποτρόπαιους φόνους, σε ανέλιξη αλλά και σε υποβιβασμό, φτάνοντας τελικά σε ένα τέλος κρεσέντο όπου άνθρωποι τραβούν τον δρόμο τους, άνθρωποι πεθαίνουν και άλλοι ανασταίνονται.

Θάλεια Π. Αντωνιάδη
 
Βιογραφικό Θάλειας Αντωνιάδη:
 
Η Θάλεια Αντωνιάδη γεννήθηκε στην Αυστραλία. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε στο Ναύπλιο στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και ζει εκεί.
Είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.
Ήταν ιδρυτικό μέλος της Παραμυθένιας Σκηνής του Δημοτικού Θεάτρου Ναυπλίου, που λειτούργησε από το 1999 μέχρι το 2019. Εργάστηκε εθελοντικά ως διασκευάστρια-συγγραφέας και σκηνοθέτιδα θεατροποιημένων παραμυθιών.
Έχει βραβευτεί τρεις φορές για έργα της, το 1986 από τον Ροταριανό Όμιλο, το 2007 από την Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος και το 2009 από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά. Διηγήματα, ποιήματα και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί στα τοπικά περιοδικά «Απόπειρα Λόγου και Τέχνης» και «Πυξίδα», καθώς και στο περιοδικό της ΕΛΜΕ Αργολίδας «Θρυαλλίς», στου οποίου τη συντακτική επιτροπή ανήκε.
 
Εργογραφία:
«Ο φόβος που φτιάχνει τους θεούς», εκδόσεις Κάναθος, 1994.
«Η ουρά του ελέφαντα», εκδόσεις Πατάκη, 1998 (επανακυκλοφόρησε από την Createspace Amazon με τίτλο: «Ο πέμπτος τυφλός»).
«Τα ταξίδια του Δρομέα», εκδόσεις Μίνωας, 2002.
«Το Θαλασσόδεντρο», εκδόσεις Φυτράκη, 2002.
«Η Τουτουλίνα Ρουτουτού στην Πιπιλοχώρα», εκδόσεις Φυτράκη, 2002 (επανακυκλοφόρησε από την Createspace Amazon).
«Το κρεβάτι του ήλιου», εκδόσεις Χριστόπουλος, 2004.
«Οι πύλες του Θρυλόκοσμου» 1ος τόμος: «Το ιαματικό ψυχοβότανο», εκδόσεις Φυτράκη, Αθήνα 2004. 2ος τόμος: «Το πύρινο άλογο», 2005 (επανακυκλοφόρησαν από την Createspace Amazon, καθώς και ο 3ος τόμος «Το κρυστάλλινο μάτι»).
«Γιατί χαμογελάει το αυγουστιάτικο φεγγάρι», εκδόσεις Καστανιώτη, 2004.
«Η Τούρτα… το ’σκασε!», εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2004.
«Το φωτεινό μυστικό του κυρίου Γκρίζου», εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2005.
Επίσης, κυκλοφόρησε από την Createspace Amazon «Το φίλτρο της Ξινολεμονής».
 
Πρόσφατη εργογραφία Θάλειας Αντωνιάδη:
 
«ΑΛΚΗΕΣΣΑ»
Εκδόσεις: Άνεμος (2023)
Σελίδες: 452
Τιμή με έκπτωση: 16,50€
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Το φθινόπωρο του 1147 μ.Χ. εισβάλλουν στη Θήβα και στην Κόρινθο οι Νορμανδοί του Ρογήρου Β΄ της Σικελίας, με κύριο στόχο τους την ακμάζουσα μεταξοβιοτεχνία, τους εξειδικευμένους εργατοτεχνίτες και την πολύτιμη τεχνογνωσία τους. Μεταξύ των αναρίθμητων λαφύρων και αιχμαλώτων στις κατάφορτες γαλέρες του αρχιναύαρχου Αντιοχέα, βρίσκονται αλυσοδεμένα και δύο δεκατριάχρονα κορίτσια: η Αλκήεσσα και η Αγαπία, που ανήκουν πλέον στον ρήγα της Πανόρμου.
Η Αλκήεσσα, ξεριζωμένη βάναυσα από την πατρίδα και την οικογένειά της, οδηγείται ως κεντήστρα στα εργαστήρια μεταξωτών του παλατιού. Αργότερα, μεταφέρεται στο αρχοντικό του νορμανδού ιππότη ντ’ Ανβίλ, ως προστατευόμενή του. Η Αγαπία, μαζί με τον παιδικό της φίλο Δαβίδ, οδηγούνται στα βαφεία των μεταξωτών νημάτων.
Δύο προσωπικότητες εκ διαμέτρου αντίθετες, με καταβολές, βιώματα, παιδεία και ένστικτα που διαφέρουν βαθιά, θα συνυπάρξουν από ένα καπρίτσιο της Μοίρας και των ανθρώπων. Ο θρησκευτικός φανατισμός της εποχής, τα ανίερα κρυφά πάθη και οι καταπιεσμένοι πόθοι, οι διαρκείς συνωμοσίες και δολοπλοκίες, οι δολοφονίες αθώων και ενόχων, τα βίαια ένστικτα και η επιβολή της διαστροφής στην αθωότητα, θα αλλοιώσουν το αρχικό πεπρωμένο των κοριτσιών με τραγικές συνέπειες.

Ένα ιστορικό μυθιστόρημα αξιώσεων και μια αλληγορία του παρόντος, με πλοκή καταιγιστική, διαρκείς ανατροπές και απρόβλεπτη κορύφωση, που καθηλώνει τον αναγνώστη, αφήνοντας ανεξίτηλες εντυπώσεις!
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου