Ταξίδια Μέσα Από Τη Λογοτεχνία!

Η Λογοτεχνία είναι για μένα ένα «παράθυρο» σ' έναν μαγικό κόσμο. Κάθε βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμους πραγματικούς ή φανταστικούς, τωρινούς, μελλοντικούς ή παρελθοντικούς. Ένα είναι το μόνο σίγουρο, κάθε βιβλίο που μας ενθουσιάζει, μας εντυπωσιάζει ή μας μαγεύει θέλουμε να το μοιραστούμε με άλλους φίλους-αναγνώστες. Έτσι κι εγώ, θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα βιβλία με ενθουσίασαν και με «γέμισαν» με πρωτόγνωρες ιδέες, εικόνες και συναισθήματα. Σαφώς και η άποψη του κάθε αναγνώστη είναι μοναδική και ένα βιβλίο που εμείς λατρέψαμε μπορεί κάποιος άλλος να το αντιπάθησε ή ακόμα και να το μίσησε... Μέσα από αυτήν την οπτική θεωρώ φρόνιμο να μη σχολιάζω όσα βιβλία δεν με εντυπωσίασαν ή με άφησαν αδιάφορη, διότι η άποψή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω αρνητικά κανέναν αναγνώστη, αποτρέποντάς τον από το να διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο, ενδεχομένως, να τον ενθουσιάσει. Κάθε βιβλίο απαιτεί το κατάλληλο περιβάλλον, το υπόβαθρο και την ανάλογη διάθεση για να εκτιμηθεί, οπότε καλό θα είναι να μην απορρίπτουμε ποτέ τίποτα. Η έκφραση και αποτύπωση της δικής μου γνώμης για κάθε βιβλίο -αλλά και των απόψεων και σχολιασμών άλλων φίλων-συγγραφέων-αναγνωστών, που αναγράφονται στη σχετική κατηγορία-, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εκφράσουν τον θαυμασμό μας για ορισμένα βιβλία που θεωρούμε άξια λόγου και θέλουμε να γίνουν ευρέως γνωστά, βοηθώντας έτσι τους αναγνώστες στην επιλογή του επόμενου βιβλίου που θα διαβάσουν. Πάντοτε με το μεγαλύτερο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους συγγραφείς, που μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους μας «ταξιδεύουν» μακριά από την εκάστοτε πραγματικότητα ή μας βοηθούν να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση στολίζουν την ψυχή μας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015

Συνέντευξη με το ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη


            Το διαδίκτυο, πέρα από τις πολλές και αμφιλεγόμενες χρήσεις και χρησιμότητες του, είναι και ένα μέσο για να διευρύνει τους ορίζοντές μας, φέρνοντάς μας σε επαφή με ανθρώπους που διαφορετικά δε θα είχαμε γνωρίσει ποτέ. Κάτι τέτοιο συνέβη και με τον εξαίρετο και χαρισματικό συγγραφέα Δημήτρη Βαρβαρήγο, τον οποίο μου «σύστησε» για πρώτη φορά το Facebook, και στο οποίο είμαι πραγματικά ευγνώμων, διότι χωρίς τα βιβλία του συγκεκριμένου συγγραφέα η αναγνωστική μου εμπειρία θα ήταν κατά πολύ φτωχότερη!
            Βιβλία του όπως η «Υπατία», το «Υστερόγραφο Μιας Συγγνώμης», το «Ό,τι Αγαπήσαμε Πίσω Έμεινε» και το πολύ πρόσφατο «Λιπεσάνορες – Τα Χρόνια Του Φιδιού» έχουν κυριολεκτικά – και χωρίς καμιά πρόθεση υπερβολής – σηματοδοτήσει την ελληνική λογοτεχνία. Λογοτεχνικά έργα τα οποία με στιγμάτισαν ως αναγνώστρια και έθεσαν τον πήχη των αναγνωστικών απαιτήσεών μου πολύ υψηλότερα από πριν.
Με αφορμή το τελευταίο βιβλίο του αξιόλογου συγγραφέα, τις επικές «Λιπεσάνορες», ο Δημήτρης Βαρβαρήγος με τίμησε απαντώντας σε ορισμένες ερωτήσεις μου γύρω από το συγγραφικό του έργο και τον κόσμο της λογοτεχνίας γενικότερα. Τον ευχαριστώ θερμά για αυτό και του εύχομαι κάθε επιτυχία στο λογοτεχνικό – και όχι μόνο – έργο του! 

1) Αγαπητέ κ. Βαρβαρήγο, είστε ένας συγγραφέας πολυγραφότατος, με πλούσιο λογοτεχνικό έργο που ποικίλει από μυθιστορήματα, ποίηση, θεατρικά έργα, παιδική λογοτεχνία, έως και βιβλία – οδηγούς για δημιουργική γραφή. Πότε νιώσατε μέσα σας την ανάγκη να εκφράσετε τις σκέψεις σας γραπτώς και γιατί;

Γεννήθηκα, ίσως, με κάποια έφεση στη γλώσσα, γιατί απ’ ότι θυμάμαι άρχισα να γράφω από τα χρόνια της εφηβείας, όπως όλοι άλλωστε οι έφηβοι που ξυπνούν μέσα τους οι αγωνίες όταν γνωρίζουν το χρήμα, τη θρησκεία και τον έρωτα κι ανησυχούν για το αύριο, για την ίδια τη ζωή.
Ωστόσο με το πέρασμα του χρόνου αποδείχτηκε ότι δεν ήταν κάτι περιστασιακό. Αντίθετα, όσο συνέχιζα να γράφω όλο και πιο πολύ με κέρδιζε. Οι αναζητήσεις μου βρίσκανε διέξοδο να εκφράσω τις σκέψεις μου μέσα από αυτή τη διεργασία, μα όσο μεγάλωνα και γνώριζα την αληθινή πλευρά της ζωής κλεινόμουν στον εαυτό μου κι επέλεγα τον μοναχικό δρόμο της λογοτεχνίας. Αυτή την όμορφη και σπουδαία ενασχόληση που μου χάριζε και μου χαρίζει ψυχική ευφορία και δύναμη πνευματική, μέχρι σήμερα, σεβόμενος πάντα τη Μοίρα που μου χάρισε τη δυναμική να ασχοληθώ με αυτή τη σπουδαία Τέχνη.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και πόσο δύσκολο είναι να  συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες ώστε να συνδυάσετε ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία; Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες τις οποίες περιγράφει και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη;

Θα απαντήσω πρώτα στη δεύτερη ερώτηση. Η γνώση και η φαντασία έχουν πολλά κοινά με τον έρωτα… είναι οι μυστηριώδεις δημιουργικοί παράγοντες που συντελούν στην πνευματική ανάπτυξη και καλλιέργεια, οπότε όταν ο καλλιτέχνης κατέχει τουλάχιστον αυτά τα τρία στοιχεία, οι εμπνεύσεις είναι ζωντανές και ποτέ ωσεί παρούσες. Και μέσα σε μια σπηλιά να είσαι και να μην γνωρίζεις πολλά από τον κόσμο μπορείς να χαθείς στα ενδότερα του εαυτού σου και να συνομιλήσεις μαζί του για τις σκέψεις σου, τους στοχασμούς, θλιμμένους ή χαρούμενους…, για τις πεποιθήσεις σου και φυσικά για την πρώτη σου παιδεία μέσα στην οικογένεια. Σε αυτό τον πρώτο πλούτο γνώσεων που έχεις μέσα σου ανεξίτηλα φωλιασμένο, γεμάτο ιδέες που ασφυκτιούν μέχρι να βρουν το φως.
Έτσι, λοιπόν, η έμπνευση μπορεί να προέλθει από χίλιες δυο αφορμές, απ’ όσα νιώθουμε, βιώνουμε, ακούμε κι αισθανόμαστε… ή ακόμα και από μια λέξη, όπως συνέβη στα δύο τελευταία μου βιβλία «Υπατία» και «Λιπεσάνορες». Μα τούτη, η έμπνευση, είναι στιγμιαία, κατόπιν για να παράγεις έργο χρειάζεται αφοσίωση και μόχθος, αλλιώς μένει μια έμπνευση άυλη και τίποτα άλλο, όπως συνέβη και στα δυο βιβλία μέχρι να τελειώσουν, όπου χρειάστηκαν από πέντε χρόνια το καθένα.

3) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί με θέματα ιστορικά, κοινωνικά, δραματικά και εποχές παρελθοντικές, ή σύγχρονες. Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο;

Θα ξεκινήσω από το έμφυτο, πιστεύω ότι είναι το μεγαλύτερο κομμάτι του θέματος, γνωρίζουμε πως υπάρχουν πολλοί -για να μην πω οι περισσότεροι- αξιόλογοι επιστήμονες που όμως δεν έχουν γράψει ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Βέβαια, κατόπιν, χρειάζονται και τα στοιχεία που προανέφερα γνώση, φαντασία, ευαισθησία και βέβαια την τεχνική για να αποδοθεί σωστά ένα λογοτεχνικό κείμενο. Όπως κάθε Τέχνη έχει κι αυτό τη τεχνική του.

4) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας «επισκέπτεται» η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που ‘ρέει’ αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Η έμπνευση είναι όμοια με τη φήμη, όσο κι αν προσπαθήσεις να τις βρεις ποτέ δεν θα τα καταφέρεις… έρχονται και οι δύο από μόνες τους να σε βρουν.
Γράφω μόνο στον προσωπικό μου χώρο, για να μπορώ να φοράω τα αιθερικά ενδύματα των ηρώων μου, να μπαίνω βαθιά στις ψυχές τους κι επειδή συνήθως αναφέρομαι στη γυναικεία ψυχή, καταλαβαίνετε ότι κάθε φορά στοιχηματίζω να ξεπεράσω τον εαυτό μου και να μπω σε άλλον. Τούτο θέλει προσήλωση στη ψυχή του Άλλου, ησυχία κι έναν γενεσιουργό διάκοσμο. Είπαμε… Κερί, Κονιάκ, Καπέλο.

5) Τι είδους έρευνα κάνετε συνήθως κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου σας; Απ’ όσο γνωρίζω, τουλάχιστον για την «Υπατία» και για τις «Λιπεσάνορες», απαιτήθηκε τεράστιος όγκος  βιβλιογραφίας και πολλά χρόνια για να ολοκληρωθούν. Πόσο εύκολο, χρονοβόρο, ή επώδυνο ήταν για εσάς αυτό;

Προσπαθώ να βρίσκω και να διασταυρώνω στοιχεία και ιστορικές αναφορές για να είμαι όσο γίνεται πιο κοντά στην ιστορική αλήθεια και στην συγγραφική αμεροληψία. Είναι χρονοβόρο, ενίοτε και επώδυνο, αλλά εξίσου σοβαρό και απολύτως ουσιαστικό. Οπότε, όταν το έργο φτάνει αισίως στο τέλος, ικανοποιούμαι τόσο πολύ που δεν κοιτάζω πίσω, ούτε καταμετρώ το χρόνο, ούτε και τα κομμάτια μου. Μην απορείτε, τεμαχίζομαι και πληγώνομαι σε έσχατο βαθμό… Με το «Υστερόγραφο Μιας Συγγνώμης» ήμουν επί πέντε, σχεδόν, ημέρες νηστικός και απομονωμένος στο εξοχικό μου… Όταν έβαλα την τελεία του τέλους κατέρρευσα, συνήλθα στο νοσοκομείο.

6) Ο συγγραφέας Δημήτρης Βαρβαρήγος βρίσκει το χρόνο να διαβάζει για δική του ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο του; Όταν συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστης και γιατί;

Ναι, διαβάζω ότι βρω μπροστά μου όταν δεν έχω βιβλιογραφία σε συγκεκριμένο θέμα… Άλλωστε πολλά μου τα προσφέρουν για να τους γράψω τη γνώμη μου, οπότε καλύπτομαι όσον αφορά την ανάγνωση.
Όλα τα βιβλία κάτι έχουν να πουν, κάτι να προσδώσουν σε γνώση. Αρέσκομαι όμως περισσότερο σε βιβλία που εμπεριέχουν ιστορικά στοιχεία, διότι βρίσκω μέσα γεγονότα που δεν έχουν αλλού αναφερθεί. Είναι σημαντικό, ένα βιβλίο να έχει στις σελίδες του ιστορικά γεγονότα. Γι’ αυτό συνήθως γίνονται διαχρονικά, όταν είναι και καλογραμμένα.

7) Ποια είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Όπως είπα και πιο πάνω, η κλασική λογοτεχνία, βλέπετε πως με αυτή την κρίση που βιώνουμε σήμερα -κι ενώ τυπώνεται μια πλειάδα βιβλίων από σύγχρονους συγγραφείς- ανατυπώνονται από πολλούς εκδότες τα κλασικά βιβλία, εκείνα που διαχρονικά αποδεικνύουν την αληθινή λογοτεχνία γιατί είναι πάντα επίκαιρα. Στέρεος ο λόγος κάποιων φωτισμένων συγγραφέων.
Στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης απαντώ: Ναι, πολλοί είναι που έχουν επηρεάσει τη σκέψη μου, ο καθένας κάτι μου έδειξε, κάτι με δίδαξε… ειδικά στα πρώιμα χρόνια της νιότης που οι αναζητήσεις και τα ερωτήματα είναι πολλά κι επιτακτικά για απαντήσεις. Όσο για το ύφος είναι αντίστοιχο στην εποχή που ζει ο συγγραφέας και εδράζονται μέσα του οι πρώτες πληροφορίες και σκέψεις του. Από αυτό απορρέει και ο προσωπικός τρόπος γραφής του καθένα συγγραφέα.
Προσωπικά έχω βιβλία που τα ακολουθώ στη γραφή μου ως δοκίμια, όπως η Μαγεμένη ψυχή του Romain Rollan. H Μαντάμ Μποβαρύ του Γκυστάβ Φλομπέρ και πολλά άλλα… πιο να πρωτογράψω; Από Έλληνες… οι σπουδαίοι: Όμηρος, Καζαντζάκης και από τους πιο σύγχρονους, πολλοί, καθώς η γλώσσα είναι πιο βατή και αναγνώσιμη με τα σημερινά πρότυπα, λεκτικά και γραμματικά.

8) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς θα έπρεπε να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός;

Και τα δύο… θα μιλήσω όμως για μένα… Όταν ξεκινώ να γράφω το κάνω για να βγάλω προς τα έξω ένα θέμα που είναι σοβαρό κι όχι αρκετά διαδεδομένο και νομίζω ότι θα το μοιραστώ με τους αναγνώστες  μου… Τώρα, τί θα εκλάβει ο καθένας δεν είναι αποκλειστική ευθύνη δική μου, ως συγγραφέα, καθώς όλα εξαρτώνται από την προσωπική ευχέρεια, γνώση, ήθη, έθιμα, προκαταλήψεις, καταβολές του καθενός… Οπότε όταν πετύχει η γραφή να πιάσει το θέμα απ’ όλες τις απόψεις τότε ίσως να το ταυτίσω με περισσότερους αναγνώστες και να πετύχει το βιβλίο μου το στόχο του.

9) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει και το οποίο «ζηλεύετε» ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε να έχετε συγγράψει εσείς;

Πολλά είναι και νομίζω ότι αυτό που εγώ αισθάνομαι, το νιώθουν και άλλοι συγγραφείς. Ναι, υπάρχουν πολύ σπουδαία έργα που έχω λατρέψει, αλλά ποτέ δεν έχω ζηλέψει. Αντίθετα, τα θαυμάζω, όπως φυσικά και το ταλέντο των συγγραφέων.
Προσπαθώ μέσα από αυτά να καλυτερεύσω τη γραφή μου, αν αυτό είναι εφικτό.
Η ζήλεια είναι αρνητικό στοιχείο και δεν οδηγεί ποτέ σε καλό αποτέλεσμα. Καταστέλλει την ηθική βούληση και καλλιέργεια αρετών όπως: ανθρωπιά, κατανόηση, ανιδιοτέλεια, αντιμετώπιση του ανθρώπου ως μέσου και όχι ως αξίας, συνέπεια, αξιοπρέπεια, σοβαρότητα, παραδοχή σφαλμάτων, παραλείψεων και άγνοιας.
Και δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί στο χώρο μας.

10) Μέσα από τα βιβλία σας, υπάρχουν κάποια μηνύματα που επιδιώκετε να ‘περάσετε’ στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Δεν είναι απαραίτητη η επιδίωξη, προσπαθώ να περνάω ίσως κάποιο μήνυμα -όταν υπάρχει- αποφεύγω όμως να φαίνεται η σκοπιμότητα της δικής μου εκτίμησης, ή ιδέας για κάποιο θέμα. Απλά, ως συγγραφέας  προσπαθώ να εκφράζομαι αμερόληπτα, κρατώντας μια στάση σε απόσταση…
Η πρόζα δεν είναι σχολικό βιβλίο. Το λογοτεχνικό κείμενο δίνει τη δυνατότητα να το χειριστεί ο συγγραφέας με έξυπνο τρόπο και το μήνυμα να περάσει μέσα από τη δράση των ηρώων και να μην φαίνεται ως υπόδειξη. Διαφορετικά, χάνεται η αντικειμενικότητα του συγγραφέα απέναντι σε ένα μήνυμα που, έτσι ή αλλιώς, θα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις στο θέμα.
Νομίζω ότι το κοινό εξαρτάται από το θέμα… δηλαδή, τα ιστορικά βιβλία διαβάζονται περισσότερο από του άνδρες… συγκριτικά με το μεγαλύτερο αναγνωστικό κοινό που είναι το γυναικείο, αν και τελευταία βλέπω μια στροφή και στις αναγνώστριες προς αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή προς το ιστορικό μυθιστόρημα…
Ασχολούμαι κάθε φορά με όποια ιδέα μου γεννιέται να δουλέψω και το ακολουθώ με αφοσίωση. Δεν είναι για μένα απαραίτητο το ένα είδος γραφής αποκλείοντας το άλλο. Ό,τι μου βγαίνει κάθε φορά… δεσμεύσεις δεν υπάρχουν στο πνεύμα που, έτσι ή αλλιώς λειτουργεί αυτόνομο και ελεύθερο.

11) Στην εξαιρετική και πρωτότυπη παρουσίαση του νέου σας βιβλίου «Λιπεσάνορες – Τα Χρόνια Του Φιδιού», είχαμε την ευκαιρία όσοι παρευρεθήκαμε, να παρακολουθήσουμε ένα θεατρικό δρώμενο, τόσο συγκλονιστικό όσο και οι αρχαίες τραγωδίες. Τί ρόλο παίζει στη ζωή σας το θέατρο και πού το κατατάσσετε σε σχέση με το υπόλοιπο συγγραφικό σας έργο;

Το θέατρο είναι άλλη μια σπουδαία τέχνη, την κατατάσσω αμέσως μετά τη γραφή, γιατί χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε το θέατρο. Είναι, νομίζω, η απόλυτη έκφραση της τέχνης. Της ζωντανής τέχνης. Να παίρνει ένα κείμενο και να του δίνει ζωντάνια, πνοή διεγείροντας τις αισθήσεις μας.
Νομίζω ήταν χαρακτηριστικό παράδειγμα στις Λιπεσάνορες η δραματοποίηση των κειμένων. Αν διαβάζονταν τα κείμενα απλά ως αφήγηση ίσως να μην είχαμε αντιληφθεί τη βαρύτητα των λέξεων, με τη δραματοποίηση όμως, πέρασε τη σάρκα μας, μάς συγκίνησε… Αυτό είναι το καλό θέατρο, όταν προέρχεται, όταν το στηρίζει ένα εξίσου καλό κείμενο.

12) Έχετε συγγράψει ένα δοκίμιο – μελέτη με τίτλο «Η Μαγική Τρέλλα Της Δημιουργίας», το οποίο αποτελεί ένα πολύτιμο βοήθημα για όσους σκέφτονται να ασχοληθούν σοβαρά με τη συγγραφή. Επίσης, παραδίδετε σεμινάρια δημιουργικής γραφής, με μεγάλη επιτυχία. Πόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής σας είναι η διδασκαλία και τι θεωρείτε ότι σας προσφέρει, ή προσφέρετε εσείς στους μαθητές σας;

Κάθε Τέχνη έχει την τεχνική και τα μυστικά της. Πρακτικό θα ήταν όλοι όσοι θέλουν να ακολουθήσουν τον δύσκολο, μοναχικό, μα όμορφο δρόμο της συγγραφής, να παρακολουθήσουν κάποιο σεμινάριο που θα τους υποδείξει κάποιους κανόνες λειτουργικούς, αν μη τι άλλο, μέσα στο κείμενο τους.
Βέβαια, τα μαθήματα αυτά δεν είναι ο καταλύτης που θα σε κάνουν συγγραφέα, αλλά επενεργούν θετικά στη γνώση γύρω από τη λογοτεχνική γραφή. Τίποτα δεν πάει χαμένο, γερνάω και μαθαίνω… Όλοι, τελειώνοντας τον κάθε κύκλο συναντήσεων, λένε ότι ήταν αναγκαία, τελικά, η παρακολούθηση, γιατί εκτός από την κύρια ύλη μαθαίνουν και αρκετές λεπτομέρειες για τον χώρο του βιβλίου.

13) Πιστεύετε ότι ο συγγραφέας θα έπρεπε να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να πειραματίζεται ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα πρέπει να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Για εμένα προσωπικά είναι επιβεβλημένη… η ενασχόληση μου με διάφορα είδη γραφής… Αλίμονο αν περικλυστεί το πνεύμα μου θεματικά σε μια κατηγορία. Άλλωστε το στοίχημα κάθε φορά είναι να πετύχω αυτό το διαφορετικό. Ρίσκο πάντα υπάρχει και ίσως μεγαλύτερο αν καταπιαστεί κάποιος με ένα είδος, ενέχει η περίπτωση να επαναλαμβάνεται δίχως να το αντιλαμβάνεται.  
Όσο για την καθιέρωση έρχεται από την πολυποίκιλη και προσεγμένη δουλειά… Έρχεται μόνη της, εκεί που δεν το περιμένεις και σε δικαιώνει, σού χαρίζει αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια.

14) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Τι θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων;

Η αδημονία πάντα υπάρχει… αλλά, ήμουν βέβαιος ότι τα κείμενα μου είχαν αξία λογοτεχνική και τα υποστήριζα με επιμονή. Πολλοί με απέρριψαν στην αρχή… Αργότερα που είδαν την πορεία μου μού ζητούσαν εμμέσως συνεργασία, ωστόσο είχα κάνει τον κύκλο μου με εκδότες που με πίστεψαν και προχωρούσα.
Σίγουρα υπάρχει η αγωνία της αποδοχής του αναγνωστικού κοινού, που βέβαια κατακτάται στο χρόνο από τη σοβαρότητα των κειμένων.
Αν είμαι άξιος να συμβουλέψω τους νέους επίδοξους συγγραφείς θα τους έλεγα, όπως άλλωστε λέω και στα μαθήματα δημιουργικής γραφής, πρώτα απ’ όλα να είναι σίγουροι για τη δουλειά τους. Μπορεί να γράφουν καλά, αλλά χρειάζονται μία γνώση γύρω από τα εκδοτικά, αλλιώς θα βασανιστούν πολύ. Και βέβαια υπάρχουν μυστικά.

15) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω πολύ για την τιμή που μου κάνατε παραχωρώντας μου αυτή τη συνέντευξη, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία στο νέο εξαιρετικό βιβλίο σας και να σας ρωτήσω σχετικά με τα μελλοντικά σας σχέδια. Τι να περιμένουμε από εσάς, ποιά είναι τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια;

Ήδη έχω έτοιμο ένα βιβλίο που αναμένει εκδότη… Είναι η ιστορία μιας οικογένειας Ιταλών που φθάνουν στην Ελλάδα του μεσοπολέμου. Το «Anima Mia», γίνεται το χρονικό μιας ατελεύτητης αγάπης. Η ιστορία δεν έχει τίποτα περιττό, παρουσιάζει ήρωες που ζουν συμβάντα στη δική τους ζωή μέσα στα γεγονότα της σύγχρονης Ελλάδας μέχρι τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταδίδοντας την ένταση, τα πάθη και παθήματα τους. Είναι μυθιστόρημα χαρακτήρων, με ανθρώπινα ψυχικά γνωρίσματα που προσελκύουν και διατηρούν την προσοχή - αφυπνίζοντας συναισθήματα. Αυτά τα λίγα για μια μικρή γεύση του περιεχομένου.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία σας, εύχομαι να προχωράτε πάντα με αυτή την ανιδιοτέλεια, μια πολύ σπουδαία Αρετή που λίγοι στις μέρες μας κατέχουν… Να είστε καλά!

Βιογραφικό Δημήτρη Βαρβαρήγου:

Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, γεννήθηκε στην Αθήνα, αποφοιτά από αγγλική σχολή λογοτεχνίας "awarded by the writing school" και γράφει σήριαλ για την τηλεόραση, θέατρο και λογοτεχνία. Το βιβλίο Υπατία παρουσιάστηκε στην κεντρική αίθουσα της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο το 2007.

Βιβλιογραφία του Δημήτρη Βαρβαρήγου:


Θεατρικά έργα:
«Υπατία» από την θεατρική ομάδα Ανάδρασις
«Τύψεις»
«Ο έρωτας και ο θάνατος».
Από τη θεατρική ομάδα "ΔΙΟΔΟΣ" ανέβηκαν τα έργα:
«Οι ανάγκες των αισθήσεων»
«Το όνειρο μιας αγάπης»
διασκευές από τα αντίστοιχα διηγήματα του Ζαχαρία Παπαντωνίου,
«Η Καλαμιά τ' Αναπλιού» και «Το ψυχικό της Γατομάτως».
«Ένας Παππούς μα τι παππούς» από τη μουσική θεατρική σκηνή
«Τρεις Βάλτοι» & "Το δωμάτιο του Τρελού"


Από τις εκδόσεις Άγκυρα κυκλοφορούν:
«Υπατία» ιστορικό μυθιστόρημα, ιστορία που γυρίστηκε ταινία με τον τίτλο, agora. και θεατρικό έργο
«Το υστερόγραφο μιας συγνώμης» μυθιστόρημα.
«Ότι αγαπήσαμε πίσω έμεινε» μυθιστόρημα

Τα εικονογραφημένα παιδικά βιβλία:
«Θεοδώρα, μια αληθινή αυτοκράτειρα»
«Διγενής Ακρίτας, ο ήρωας που έγινε θρύλος»
«Κωνσταντίνος Παλαιολόγος - Ο τελευταίος Αυτοκράτορας» και
« Η στάση του Νίκα - Η Μεγάλη εξέγερση»  


Ακολουθούν:
«Η γοητεία της δεύτερης φύσης».
«Πάθος» εκδόσεις Όμβρος
«Με το ίδιο χρώμα η νύχτα και η σιωπή».
«Γυναίκες του Κόσμου».
«Είναι δύσκολη η αγάπη».
«Αδιέξοδοι έρωτες», από τις εκδόσεις του Χρήστου Ε. Δαρδανού.

«Ίμερος και Αστραία – Το μυστικό της σιωπηλής χώρας» από τις εκδόσεις Χατζηλάκος.
«Σ' έχω», εκδόσεις Ελληνική πρωτοβουλία
«Υπατία», 9η έκδοση από τις εκδόσεις Ν. & Σ. Μπατσιούλας
«Η Μαγική τρέλα της Δημιουργίας» εκδόσεις Εντύποις

«Λιπεσάνορες», ιστορικό μυθιστόρημα εκδόσεις Ν. & Σ. Μπατσιούλας
«Anima Mia», μυθιστόρημα υπό έκδοση.


Ποίηση:
«Πιστοποιητικό Ανυπαρξίας» Χρ. Δαρδανός.


Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, είναι:
Πολιτιστικός εκπρόσωπος της Unesco λόγου, τεχνών κι επιστημών για την Πετρούπολη.
Μέλος των "Ιστορικών συγγραφέων".
Στη συντακτική επιτροπή του λογοτεχνικού περιοδικού "Ρωγμές"
Συντάκτης της εφημερίδας, "Μορφωτικός της Πετρούπολης".
Μέλος στο Διεθνές Πολιτιστικό Φόρουμ «Ανάδρασις»
Οργανωτής Λογοτεχνικών εκδηλώσεων με τον Μορφωτικό Όμιλο Πετρούπολης
Έχει συμμετάσχει ως εκπαιδευτής σε εργαστήρια δημιουργικής γραφής στους Δήμους Πετρούπολης, Αμοργού, Πάρου, Αταλάντης,
Στον Μορφωτικό Όμιλο Πετρούπολης, στους εκδοτικούς οίκους Άγκυρα και Έναστρον και στη σχολή Tabula Rasa.

Για επικοινωνία με τον συγγραφέα:
www.dvarvarigos.gr
dhmhtrhbarbarh.blogspot.com

1 σχόλιο:

  1. Εξαιρετική συνέντευξη από ένα συγγραφέα που εκτιμώ βαθύτατα !! Συγχαρητήρια !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή