«ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΜΑΝΤΙΣΣΑΣ», της Γιώτας Γουβέλη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΜΑΝΤΙΣΣΑΣ», της Γιώτας Γουβέλη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελίδες: 504

Τιμή: 15,93€

          Το συγγραφικό έργο της Γιώτας Γουβέλη είναι αξιόλογο και γνωστό σε όλους. Το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά της, που διάβασα πριν από λίγο καιρό, ήταν το εξαιρετικό «Ματωμένα Εντελβάις» από τις εκδόσεις Διόπτρα. Έχοντας ενθουσιαστεί από το υπέροχο αυτό βιβλίο, το οποίο θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως αστυνομικό θρίλερ, ανυπομονούσα ιδιαίτερα για το επόμενο αναγνωστικό μου ταξίδι μέσα από την πένα της χαρισματικής συγγραφέως. Το νέο της μυθιστόρημα το οποίο θεωρώ πραγματικά αλησμόνητο είναι «Το Δάκρυ Της Μάντισσας», που κυκλοφορεί από τις ίδιες αγαπημένες εκδόσεις. Ετούτο το πόνημα της κ. Γουβέλη ανήκει σε εντελώς διαφορετική κατηγορία σε σχέση με το προηγούμενό της, αφού μας μεταφέρει σχεδόν δύο αιώνες πριν στην Ελλάδα του Όθωνα. Σε μία χώρα η οποία είχε υπομείνει τον δυσβάσταχτο τουρκικό ζυγό για τετρακόσια χρόνια, οι αλλαγές είναι τόσο δραματικές όσο και αναγκαίες. Σχολεία αρχίζουν να λειτουργούν ακόμα και για τα κορίτσια, πανεπιστημιακές σχολές, νοσοκομεία, δρόμοι και μεγάλες λεωφόροι, ανοικοδόμηση μιας Ελλάδας που προσπαθεί να ορθοποδήσει και να αποκτήσει την ταυτότητα μιας ευρωπαϊκής χώρας, έστω και καθυστερημένα, έστω και με ξενόφερτους μονάρχες.

          Η νεαρή Άννα, κόρη της βαρόνης Κέιτ Φον Μπέρινγκεν, ανακαλύπτοντας κάποια κρυμμένα οικογενειακά μυστικά και έχοντας ήδη ένα σοβαρό τραυματικό βίωμα, αποφασίζει να αφήσει τις σχετικά ακίνδυνες και πολυτελείς συνθήκες διαβίωσης της μεγαλοαστικής κοινωνίας της Αθήνας για να ακολουθήσει το ταπεινό, κατά τη μητέρα της, όνειρό της: να γίνει δασκάλα. Αποφασίζει έτσι να αφήσει πίσω της την προστασία του πλούσιου σπιτιού της και τη ζωηρή χήρα μητέρα της, ξεκινώντας ένα ταξίδι γεμάτο κινδύνους και απρόοπτα για το μικρό ορεινό χωριό της Ρούμελης στο οποίο διορίστηκε. Στη διαδρομή προς τα εκεί η νεαρή, ανυποψίαστη κοπέλα συναντά μία ηλικιωμένη τσιγγάνα μάντισσα, η οποία «διαβάζει» το μέλλον της και την προειδοποιεί για έναν θανάσιμο κίνδυνο που ελλοχεύει στο μέρος όπου εκείνη κατευθύνεται. Η Άννα, όμως, δεν παίρνει και πολύ στα σοβαρά τις δυσοίωνες προβλέψεις της μάντισσας, καθώς πιστεύει πως δε συμβαδίζουν με το μορφωτικό επίπεδο και τις μοντέρνες, προοδευτικές αντιλήψεις της.

          Η άφιξή της, μετά από το μακρύ και κουραστικό ταξίδι της με την άμαξα, στο χωριό και στο μεγαλόπρεπο για την περιοχή σπίτι όπου θα φιλοξενηθεί, διαλύει κάθε φόβο και αμφιβολία της. Η νεαρή, πανέμορφη Μαρίτσα που μένει στο αρχοντόσπιτο αυτό, με τον αυστηρό αδερφό της Νάσο και τη θεία τους που τους μεγάλωσε μετά τον θάνατο των γονιών τους, τη θεια-Παναούλα όπως την αποκαλούν όλοι στο χωριό με συμπάθεια και σεβασμό, την καλοδέχονται και την κάνουν να αισθανθεί σαν μέλος της οικογένειάς τους. Η Άννα όμως συνειδητοποιεί ότι η πραγματικότητα που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι σε ετούτο το χωριό, το απομακρυσμένο από την πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, είναι πολύ διαφορετική από όσα έχει διδαχθεί και βιώσει η ίδια στην εύπορη και άνετη έως τώρα ζωή της. Εδώ στο ορεινό αυτό μικρό χωριό της Ρούμελης, οι άνθρωποι μοχθούν ολημερίς για να μπορέσουν να πάρουν από την εύφορη ελληνική γη όλα όσα τους χρειάζονται για να επιβιώσουν. Οι ανέσεις ελάχιστες, οι απολαύσεις και οι διασκεδάσεις σπάνιες, ενώ η τοπική κοινωνία αντιμετωπίζει τους ανθρώπους με δύο μέτρα και δύο σταθμά, αφού οι γυναίκες και οι άντρες δεν έχουν την ίδια αντιμετώπιση, ούτε μέσα ούτε έξω από την οικία και την οικογένειά τους. Η Άννα διαπιστώνει πολύ σύντομα πως, ενώ η δική της ιδιότητα και η ευρεία μόρφωσή της την έχουν ανεβάσει πολύ ψηλά στην εκτίμηση των ελάχιστων καλλιεργημένων κατοίκων του χωριού, οι δυνατότητες που της δίνονται στην πραγματικότητα για να επιφέρει οποιαδήποτε αλλαγή προς το καλύτερο στην εκπαίδευση των παιδιών, είναι ανύπαρκτες. Οι γυναίκες είναι περιορισμένες σε εργασίες αποκλειστικά οικιακές, ενώ η μοίρα τους να ζουν πάντοτε στη σκιά του άντρα-αφέντη –όποιον ρόλο κι αν έχει αυτός στη ζωή τους– είναι προδιαγεγραμμένη.

          Παρ’ όλες τις αντιξοότητες, η νεαρή δασκάλα πασχίζει για το καλύτερο στο λειτούργημά της και πασχίζει να ξεχάσει το ταραγμένο παρελθόν που άφησε πίσω της στην πρωτεύουσα. Κι ενώ πιστεύει πως δε θα ξαναγαπήσει τόσο όσο τον πρόωρα και άδικα χαμένο αρραβωνιαστικό της Μανουήλ, η ζωή έρχεται να τη διαψεύσει περίτρανα. Η καρδιά της θα σκιρτήσει ξανά, δυνατότερα από κάθε άλλη φορά, και η Άννα έκπληκτη και σαστισμένη θα διαπιστώσει πως τα πρωτόγνωρα αυτά συναισθήματά της θα βρουν ανέλπιστα την ιδανική ανταπόκριση. Αυτό που δε γνωρίζει η νέα κοπέλα είναι αν η Μοίρα θα της δείξει το γαληνεμένο της πρόσωπο, πραγματοποιώντας όλα της τα όνειρα και τις προσδοκίες, ή εάν θα αποστρέψει  αδιάφορη το πρόσωπό της από αυτήν, βυθίζοντάς την στην απόγνωση και κατακρημνίζοντας όλες τις ελπίδες της.

          Η κ. Γουβέλη για μία ακόμη φορά μας χάρισε ένα μυθιστόρημα συναρπαστικό και αλησμόνητο, βασισμένη πάνω σε μία αληθινή ιστορία που μοιάζει πραγματικά απίστευτη. Είναι γεγονός όμως πως πολύ συχνά η ζωή μάς αποδεικνύει πως μπορεί να ξεπεράσει και την πιο ζωηρή φαντασία. Η ιστορική έρευνα που έχει εμφανέστατα πραγματοποιήσει η συγγραφέας, μας ταξιδεύει σε ένα παρελθόν ολοζώντανο, το οποίο αναπαριστάται με εντυπωσιακή ακρίβεια, μέσα από μια πληθώρα ιστορικών στοιχείων. Οι ήρωες είναι γοητευτικοί και αληθοφανείς σε κάθε τους εκδοχή και κατηγορία, ενώ τα πάθη, τα μίση, οι σκέψεις, οι αποφάσεις και οι πράξεις τους μας κρατούν καθηλωμένους από την αρχή μέχρι το τέλος. Η πλοκή είναι καταιγιστική και καθηλωτική, ενώ η εξέλιξη πραγματικά εντελώς απρόσμενη και συνταρακτική.

          Η συγγραφέας, με το εξαιρετικό της μυθιστόρημα «Το Δάκρυ Της Μάντισσας», μας παρασύρει σε μια περιπλάνηση σε αλλοτινούς καιρούς, στην Αθήνα του Όθωνα, σε ένα νεαρό κράτος που αγωνιζόταν να αποτινάξει από πάνω του τις αντιλήψεις, τις συνήθειες και τις προκαταλήψεις του πρόσφατου σκιώδους παρελθόντος του. Μας συστήνει σε πολυάριθμους ολοζώντανους χαρακτήρες, οι οποίοι άλλοτε μας σαγηνεύουν και μας συγκινούν με την ομορφιά, το πάθος, την τιμιότητα και την ειλικρίνειά τους και άλλοτε μας απωθούν και μας εκνευρίζουν με την αδιαφορία, τον άκρατο εγωισμό και την προκλητική φιλαυτία τους· σε καμία περίπτωση, όμως, δε μας αφήνουν αδιάφορους. Τέλος, μας καθηλώνει με το αδιαμφισβήτητο συγγραφικό της ταλέντο, καθώς μας προσφέρει ένα μυθιστόρημα αξιώσεων το οποίο θα θυμόμαστε για πάντα και θα συστήνουμε με κάθε ευκαιρία σε άλλους αναγνώστες. Πολλά και θερμά συγχαρητήρια στην κ. Γουβέλη για το μοναδικό της «Δάκρυ Της Μάντισσας», το οποίο και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Η Άννα, μια νεαρή δασκάλα, διορίζεται σε ένα ορεινό χωριό της Ρούμελης στα μέσα του 19ου αιώνα. Εκεί έμελλε να συναντήσει το πεπρωμένο της… Η Γιώτα Γουβέλη αφηγείται με αριστοτεχνικό τρόπο μια θρυλική υπόθεση πάθους και φονικού, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα.

Ύστερα από ένα τραυματικό βίωμα η Άννα, μια νεαρή κοπέλα της μεγαλοαστικής αθηναϊκής κοινωνίας στα χρόνια του Όθωνα, διορίζεται δασκάλα σε ένα ορεινό χωριό της Ρούμελης. Λίγο πριν από το ξεκίνημα της καινούριας της ζωής, συναντά μια ηλικιωμένη μάντισσα που την προειδοποιεί για τον θανάσιμο κίνδυνο που παραμονεύει στον τόπο προορισμού της. Ωστόσο, φτάνοντας στο σπίτι όπου θα φιλοξενηθεί, η νεαρή δασκάλα γίνεται δεκτή με θέρμη και ενθουσιασμό από την πεντάμορφη Μαρίτσα, η οποία ζει εκεί με τη θεία της και τον αυστηρό αδελφό της. Οι συνθήκες και τα ήθη του χωριού είναι πρωτόγνωρα και καταπιεστικά για την Αθηναία δασκάλα.

Σύντομα όμως θα ανακαλύψει πως, μέσα σ’ εκείνο το ασφυκτικό περιβάλλον, η δύναμη του ανθρώπινου πάθους βρίσκει τον τρόπο να τινάξει στον αέρα τις συμβατικότητες, τα ήθη, τη λογική, το δίκιο και, εντέλει, την ίδια τη ζωή.

Μια θρυλική υπόθεση πάθους και φονικού, που ενέπνευσε ποιητές και συγγραφείς του προηγούμενου αιώνα και εκδικάστηκε στο Κακουργιοδικείο Μεσολογγίου. Η δικογραφία φυλασσόταν μέχρι το 1957 στο Εφετείο Πατρών, οπότε και εξαφανίστηκε μυστηριωδώς.»