 |
| κ. Αλέκα Ζωγράφου |
1)
Αγαπητή κ. Ζωγράφου, τις θερμές μας ευχές για το νέο εξαιρετικό βιβλίο σας που
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, με τίτλο «ΑΝΕΡΓΗ
με LOUIS VUITTON». Ποιο ήταν το
έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο
της συγγραφής;
Θα
ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για τις ευχές σας. Η ενασχόλησή μου με τη
λογοτεχνία ξεκίνησε το 2009, όταν εξέδωσα το πρώτο μου βιβλίο και ήταν για την
παιδική λογοτεχνία όπως και τα υπόλοιπα τρία βιβλία μου. Για πολύ καιρό οφείλω
να σας πω ότι υπήρχε η συγγραφή στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αλλά ας πούμε
ότι δεν το… αποφάσιζα να γίνω από αναγνώστρια συγγραφέας. Με λίγη τόλμη, όμως,
βρέθηκα με το χειρόγραφό μου στο κατώφλι του εκδοτικού οίκου και το παρέδωσα.
Όταν έλαβα τη θετική απάντηση, τότε ξεκίνησα να σκέφτομαι το επόμενο βιβλίο
μου…
2)
Από πού αντλήσατε την έμπνευση γι’ αυτό το μυθιστόρημά σας, αλλά και για τους
ήρωές σας, και πόσο δύσκολο ήταν να σταχυολογήσετε τις απαραίτητες πληροφορίες –όπου
αυτές απαιτούνταν– ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και
μυθοπλασία;
Για το μυθιστόρημά μου «ΑΝΕΡΓΗ ΜΕ LOUIS VUITTON» τόσο οι ήρωες, όσο και οι
καταστάσεις που αντιμετωπίζουν έχουν να κάνουν με την πραγματικότητα και την
καθημερινότητα. Λίγο πολύ όλοι ή έχουμε ακούσει κάτι αντίστοιχο ή μας έχει
συμβεί κάτι παρόμοιο… μπορεί και ακριβώς το ίδιο. Ίσως για αυτό τον λόγο οι
πολλοί από τους αναγνώστες μου να λένε ότι ταυτίστηκαν με κάποιον από τους
ήρωες ή έχουν βιώσει κάποια κομμάτια της ιστορίας.
3)
Στα βιβλία σας η μυθοπλασία αφορά κυρίως τις προσωπικές σχέσεις των ανθρώπων
και τον πολύπλοκο ψυχισμό τους. Ποια θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και
ανεξάντλητη, «πηγή ιδεών» για έναν συγγραφέα;
Η πιο σημαντική πηγή για έναν συγγραφέα έχει να
κάνει με τη φαντασία που διαθέτει, καθώς και με την ικανότητα να δημιουργήσει
μέσα από αυτή την ιστορία που πρόκειται να καταγράψει και να περιγράψει.
Οπωσδήποτε, όμως, έχει να κάνει και με τη δυνατότητα να σμιλέψει τους
χαρακτήρες των ηρώων προκειμένου να αποδώσει σωστά τα έντονα συναισθήματα που
πρόκειται να βιώσουν από την αρχή ως το τέλος.
4)
Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο
είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από τη συγγραφική τους
ιδιότητα. Εάν αυτό ισχύει και στη δική σας περίπτωση, θα θέλατε να μας πείτε
πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται
οι επιμέρους ιδιότητές σας;
Το δικό μου επάγγελμα ως δημοσιογράφος είναι έτσι
και αλλιώς κοντά στον γραπτό λόγο, όμως, η συγγραφή είναι κάτι αρκετά
διαφορετικό… Προσπαθώ να μην τα μπλέκω. Το πρώτο είναι δουλειά, επάγγελμα, το
δεύτερο ιδιότητα. Τώρα κατά πόσο το πρώτο αφήνει χρόνο για το δεύτερο, αυτό
είναι ένα δύσκολο κομμάτι που εκεί χρειάζεται να επιστρατεύσεις τον όποιο
ελεύθερο χρόνο διαθέτεις και να τον αφιερώσεις στη συγγραφή και αν δεν έχεις…
τότε –όπως και μου έχει συμβεί– γράφεις ως αργά το βράδυ και ας πρέπει να
ξεκινήσεις τη μέρα σου νωρίς το πρωί.
5)
Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός
βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι προσωπικές εμπειρίες
του συγγραφέα;
Θα έλεγα ότι στη συγγραφή είναι απαραίτητη η
φαντασία, το συγγραφικό ταλέντο και οπωσδήποτε οι προσωπικές εμπειρίες και η
ανάγνωση πολλών βιβλίων. Αυτά είναι εκείνα που θα συνθέσουν τη δομή για τη
συγγραφή ενός βιβλίου. Ίσως μονομερώς ένας πλήρως επιστημονικά καταρτισμένος
άνθρωπος να μην «έφτανε», αν μπορώ να το πω, για να αποδειχθεί και ένας δεινός
συγγραφέας.
6)
Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας «επισκέπτεται» η συγγραφική σας έμπνευση;
Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση ή τόπος, ίσως, που να σας προδιαθέτει
να γράψετε ή είναι κάτι που «ρέει» αβίαστα από μέσα σας διαρκώς;
Αυτό που εύχομαι, είναι η έμπνευσή μου και να με
«επισκέπτεται» και να μένει. Τρέμω στην ιδέα μήπως με εγκαταλείψει. Όμως, σε
καμιά περίπτωση δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο τόπο που αποσύρομαι και γράφω. Το
κάνω όταν και μόνο αν έχω κάτι να πω. Όσον αφορά για τον χρόνο, όπως είπα και
πριν και λόγω της δουλειάς μου, συνηθίζω να γράφω το βράδυ…
7)
Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο βιβλίο σας, αρκείστε μόνο στη δική σας γνώμη και
αξιολόγηση –πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του– ή αναζητάτε πρώτα την άποψη
κάποιου οικείου σας προσώπου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;
Την ιστορία την αποφασίζω μόνη μου και όταν πια έχει
γίνει ένα καλούπι και αρχίζω και τη δουλεύω, τότε ναι, ξεκινάω και αποκαλύπτω
σιγά σιγά το «μυστικό» μου σε δύο πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα και εκεί ακούω και
τις παρατηρήσεις τους, οι οποίες είναι δεκτές και, κάποιες φορές, θα πω ότι και
με έχουν προβληματίσει και με έχουν επηρεάσει…
8)
Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τα μυθιστορήματά σας και, γιατί όχι, την
ιστορία «πίσω από την ιστορία» αυτών;
Πρώτα από όλα, να σας πω ότι δεν υπάρχει ιστορία
πίσω από την ιστορία. Η Δάφνη, που είναι και η ηρωίδα του βιβλίου, βρίσκεται
αντιμέτωπη με την ανεργία και με μια τσάντα πολυτελείας ανά χείρας… Αυτό, όμως,
είναι μόνο η αρχή. Η φιλία, η προδοσία, ο χωρισμός, αλλά και η τάση να ξεφύγει
από μια κατάσταση που δεν της αρέσει καθόλου, την οδηγούν σε μονοπάτια που ούτε
και η ίδια είχε φανταστεί ποτέ ότι θα περπατούσε…
9)
Η συγγραφέας Αλέκα Ζωγράφου βρίσκει τον χρόνο να διαβάζει για δική της
ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει
αυτό, ποιο είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πολύ χρόνο, όμως, πάντα
βρίσκω έστω και λίγο για να διαβάσω ένα βιβλίο. Μου αρέσει να διαβάζω πιο πολύ
ιστορικά και λιγότερο αστυνομικά. Φυσικά μου αρέσουν και τα πιο ανάλαφρα
μυθιστορήματα, ακόμα και εκείνα που έχουν ένα αναμενόμενο «happy end» για το
τέλος…
10)
Θυμάστε το πρώτο σας ανάγνωσμα το οποίο σας «παρέσυρε» στον κόσμο της
λογοτεχνίας; Ποια είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Υπάρχει κάποιο
απόφθεγμα από βιβλίο το οποίο να καθόρισε τη μετέπειτα ζωή σας; Έχετε δεχθεί
κάποιες επιρροές από ομότεχνούς σας –Έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς–
στον δικό σας τρόπο γραφής, το ύφος ή τη θεματολογία;
Αυτό νομίζω ότι ήταν κάπου στη δευτέρα δημοτικού και
ήταν ο «Όλιβερ Τουίστ». Ήταν
τότε που έβαλα στο ράφι την «Τοσοδούλα»,
τον «Κοντορεβιθούλη» και την «Κοκκινοσκουφίτσα» και ξεκίνησα
να διαβάζω παιδικά βιβλία. Αυτά όσον αφορά το ξεκίνημα. Αγαπημένα μου βιβλία
είναι πάρα πολλά όπως και συγγραφείς που θαυμάζω και αγαπώ. Σχετικά με το αν
έχω δεχτεί επιρροές, θα σας απαντήσω ότι όσο περισσότερο διαβάζεις, τόσο πιο
πολύ πλουτίζεις τον δικό σου τρόπο γραφής, σκέψης ακόμα και διαχείρισης της
ιστορίας και, ναι, επηρεάζεσαι θετικά και μόνο…
11)
Ο συγγραφέας οφείλει να ταξιδεύει –ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες
και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του– και πόσο
εφικτό είναι αυτό στην πράξη, ιδιαίτερα στις μέρες μας, κατά τη γνώμη σας;
Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για τη «διεύρυνση των οριζόντων»
του;
Δεν ξέρω πόσο εφικτό είναι, αλλά είναι το σωστό. Δεν
φτάνει μόνο ένας χάρτης ή κάποιες εικόνες για να αποτυπώσεις σωστά την ιστορία.
Θα πρέπει ο εκάστοτε συγγραφέας να έχει ταξιδέψει ως τον τόπο που έχει
αποφασίσει να περιγράψει, για να συγκεντρώσει πληροφορίες που δεν συλλέγονται
παρά μόνο με την παρουσία του εκεί. Χρειάζεται να έχει ζήσει τους ρυθμούς, να
έχει νιώσει τη «μυρωδιά» του τόπου και να έχει αποτυπώσει τα χρώματα, καθώς και
τα σημεία που θα χρειαστεί στη συνέχεια να αναφερθεί.
12)
Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη
λογοτεχνίας και να «πειραματίζεται» θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον
αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει
καθιερώσει;
Κάνετε μια ερώτηση που προσωπικά θα σας πω ότι έχω
ασχοληθεί και με την παιδική λογοτεχνία, και έχω γράψει δύο μυθιστορήματα που ο
τρόπος γραφής τους και πλοκής τους δεν συνάδουν. Αν μπορεί κάποιος να
«πειραματιστεί» και το πείραμα να επιτύχει, καλά θα κάνει να το κάνει, αν όχι,
τότε θα είναι καλύτερα να παραμείνει σταθερός στο είδος που θεωρεί και που
αποδεικνύεται από το αναγνωστικό κοινό ότι του ταιριάζει. Το ρίσκο πιστεύω, όμως,
ότι πάντα υπάρχει, ακόμα και αν ακολουθεί κάποιος και το ίδιο είδος. Αν δεν
ρισκάρεις όμως, δεν θα μάθεις, είναι και αυτό μέρος του παιχνιδιού…
13)
Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες «αφυπνίζοντας»
τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι απλά και μόνο
ψυχαγωγικός, χωρίς να προβληματίζει; Εσείς, ποια μηνύματα επιδιώκετε να «περάσετε»
στους αναγνώστες σας και σε ποιο είδος αναγνωστικού κοινού απευθύνεστε μέσα από
το συγγραφικό έργο σας;
Ο στόχος είναι σαφέστατα να αφυπνίζει, να
προβληματίζει και να ψυχαγωγεί. Το βιβλίο είναι εκείνο που «ανοίγει» τον νου
και γεμίζει την ψυχή. Τα μηνύματα που θέλω να περνάω, είναι εκείνα που λίγο
πολύ όλοι έχουμε στο μυαλό μας. Το να τολμάς και να μην τα παρατάς, είναι από
μόνο του ένα μήνυμα. Το να πέφτεις και να σηκώνεσαι. Να παλεύεις, αλλά κυρίως
να αγαπάς και να συγχωρείς. Αυτό το τελευταίο είναι κάτι που το έχω έντονα στα
βιβλία μου, όπως και τις επιπτώσεις που μπορεί να επιφέρει η έλλειψη της
συγγνώμης και η παρουσία του θυμού και της εκδίκησης στις ζωές των ηρώων μου.
Σχετικά με το αναγνωστικό μου κοινό δεν θα έλεγα ότι απευθύνομαι μόνο στις
γυναίκες, αλλά και στους άνδρες, είναι για όλους… έτσι τουλάχιστον θέλω να
πιστεύω.
14)
Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για
έναν συγγραφέα, όπως οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην
πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η «φυγή»
από αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα;
Η σύγχρονη πραγματικότητα είναι μια πολύ δυνατή πηγή
έμπνευσης. Εμένα, πάντως, για το τελευταίο μου βιβλίο ήταν η ανεργία, τα
προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις… Τώρα για το τι αρέσει στους αναγνώστες…
αυτό είναι κάτι που έχει να κάνει και με το είδος λογοτεχνίας που προτιμούν και
όχι μόνο με το θέμα.
15)
Στη σύγχρονη καθημερινότητα και στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας ποια
θεωρείτε πως είναι η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει, τελικά, το βιβλίο
κρίση στη χώρα μας ή διεθνώς και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο
προσιτό στο αναγνωστικό κοινό και, ειδικότερα, στους νέους;
Δυστυχώς, ναι. Το βιβλίο περνάει κρίση. Δεν πιστεύω
ότι έχει να κάνει μόνο με το κόστος και αν είναι εφικτό οικονομικά σε κάποιον
να αγοράσει ένα βιβλίο. Οπωσδήποτε παίζει ρόλο, αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Κυρίως έχει να κάνει με τη διάθεση να διαβάσουμε ένα βιβλίο και πόσο αυτό έχει
καταφέρει να γίνει μια αγαπημένη συνήθεια. Αν δεν έχει μάθει ο κόσμος να
διαβάζει, λοιπόν, αν και μόνο αρχίσει να το κάνει, τότε θα αλλάξει και η
κατάσταση… Άλλος τρόπος δεν υπάρχει… Το βιβλίο ή το αγαπάς πολύ ή δεν το
γνώρισες ακόμα, θα τολμήσω να πω.
16)
Είχατε κάποιους «ενδοιασμούς» όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο
προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε αυτό από το
αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία του πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο
στην αποδοχή αυτή;
Αν με ρωτάτε για το πρώτο μου παιδικό βιβλίο, είχα
κάποιους ενδοιασμούς ως προς την έγκριση και έκδοσή του. Αν αναφέρεστε στο
πρώτο μου μυθιστόρημα, θα σας πω ότι το πίστευα πολύ και ήμουν σίγουρη ότι το
αναγνωστικό κοινό θα το αγαπήσει. Η θεματολογία είναι ό,τι πιο βασικό. Κανείς
δεν μπορεί να αποδεχτεί και να θεωρήσει καλό ένα βιβλίο, αν η θεματολογία του
τού είναι αδιάφορη ή βαρετή…
17)
Εσείς, με την έως τώρα εμπειρία σας στον χώρο της συγγραφής, τι θα συμβουλεύατε
όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς –που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα
βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων– και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της
δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;
Αυτό που θα τους συμβούλευα, είναι να τολμούν να
παρουσιάζουν τα χειρόγραφά τους στους εκδοτικούς οίκους και, ακόμα και αν η
απάντηση είναι αρνητική, να συνεχίζουν να προσπαθούν. Έχουμε δει άλλωστε βιβλία
που έχουν απορριφθεί από έναν εκδότη φτάνοντας σε κάποιον άλλο να κάνουν
επιτυχία και να σημειώνουν υψηλότατες πωλήσεις.
18)
Κλείνοντας, και αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης αυτής
της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία στο νέο
μυθιστόρημά σας «ΑΝΕΡΓΗ
με LOUIS VUITTON», και να σας ρωτήσω
για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τι να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;
Η
χαρά ήταν δική μου. Σας ευχαριστώ για την πολύ όμορφη συνέντευξη και για τις
ευχές σας. Όσο για το επόμενο βιβλίο μου, ναι, έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω, να
συγκεντρώνω πληροφορίες και ελπίζω πολύ σύντομα να το ολοκληρώσω και να είναι
ένα βιβλίο που θα αρέσει στους αναγνώστες μου και που θα τους ταξιδέψει
ευχάριστα σε ένα πολύ όμορφο μέρος που έχω διαλέξει για αυτή μου την ιστορία.
Βιογραφικό
σημείωμα Αλέκας Ζωγράφου:
Η
Αλέκα Ζωγράφου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Ορχομενό Βοιωτίας. Σήμερα κατοικεί
στα Μελίσσια.
Σπούδασε
γαλλική φιλολογία, αλλά πολύ γρήγορα, η αγάπη της για τον συναρπαστικό κόσμο
της δημοσιογραφίας τής άλλαξε τα σχέδια και έτσι, ασκεί το επάγγελμα της
δημοσιογράφου. Έχει εργαστεί στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ, υπεύθυνη σε μόνιμες
στήλες για την ομορφιά, την υγεία, το βιβλίο και τις ανθρώπινες σχέσεις, ως
αρχισυντάκτρια σε περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας, καθώς και στο ραδιόφωνο στη
σύνταξη και εκφώνηση ειδήσεων. Σήμερα, εργάζεται στην τηλεόραση.
Η
ενασχόλησή της με την παιδική λογοτεχνία ξεκίνησε το 2009 με το πρώτο της
βιβλίο με τίτλο «Ο Ζώζι και η ποντικο‐Μόνα
Λίζα».
Ακολούθησαν
τα βιβλία «Μ,
όπως
Μελίτα,
όπως
μέλι»,
«Ο
Μανώλης,
ο
κύριος
μη
με
μαλώνεις»
και «Μυστικά,
νότια
του
χάρτη».
Πρόκειται
για το πρώτο παιδικό βιβλίο για το Ρέθυμνο, το οποίο με ειδική έκδοση
χρησιμοποιήθηκε για το 17ο Παιδικό Κυνήγι Θησαυρού.
Στοιχεία
επικοινωνίας με τη συγγραφέα:
e‐mail:
a.zografou@yahoo.gr / Facebook: aleka.zografou
Άλλα
μυθιστορήματα της Αλέκας Ζωγράφου
«Αγάπη
όπως… αλμύρα», Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, 2019
Εργογραφία
Ενηλίκων Αλέκας Ζωγράφου:
«ΑΝΕΡΓΗ με LOUIS VUITTON», της Αλέκας Ζωγράφου
Εκδόσεις:
Χάρτινη Πόλη
Σελίδες:
448
Τιμή με
έκπτωση: 11,61€
Υπόθεση
Οπισθόφυλλου:
«Νομίζω
ότι κάπου εδώ θα πρέπει να σας συστηθώ, να σας πω κι εγώ με τη σειρά μου, με
χιούμορ και ειλικρίνεια, τη δική μου ιστορία. Δακρύβρεχτη δεν τη λες, γιατί
μισώ την υγρασία, χαρούμενη πάλι δεν τη λες, γιατί, όπως στη ζωή του καθενός,
έτσι και στη δική μου, υπάρχουν τα πάνω και τα κάτω, τα εύκολα και τα δύσκολα,
η τύχη και η ατυχία… Εγώ, πάντως, θα τη χαρακτήριζα απλώς αληθινή και
αισιόδοξη! Στη ζωή, λένε, πρέπει τα πράγματα να τα παίρνεις όπως σου έρχονται.
Aλλά αν δεν σου αρέσει έτσι όπως σου ήρθαν, τότε άλλαξέ τα!» Όλα στη ζωή της
Δάφνης μοιάζει να έχουν μια γερή δόση ηρεμίας και σιγουριάς, όταν, ξαφνικά, η
ανεργία εισβάλλει στη ζωή της και απότομα της τραβάει το χαλί κάτω από τα
πόδια… Τότε όλα ανατρέπονται… Η ηρεμία μετατρέπεται σε μια δυνατή τρικυμία και
τα μέχρι τότε δεδομένα βρίσκονται παραδομένα στα κύματα, που πλέον χτυπούν
αλύπητα τη ζωή της. Η Δάφνη αγωνίζεται, ερωτεύεται, απογοητεύεται, πέφτει…
Όμως, παραμένει αλώβητη όταν όλα γύρω της στερούνται λογικής και ισορροπίας,
όταν δεν υπάρχει πουθενά μια σανίδα σωτηρίας. Δεν είναι βέβαιη ότι μπορεί να
κάνει πολλά, δεν είναι σίγουρη αν ξέρει να κολυμπάει στα βαθιά… Όμως, πιστεύει
ότι η στεριά δεν βρίσκεται μακριά, και εκεί είναι που ξεκινούν τα θαύματα! «Μην
τα παρατάς!» είναι η φράση που τη χαρακτηρίζει και «κλειδώνει» με έναν
ανατρεπτικό τρόπο όλα όσα κατακλύζουν τη ζωή της. Μια ιστορία γι’ αυτούς που
πιστεύουν ότι η ζωή τούς ανήκει, για αυτούς που μπορεί να μην το πιστεύουν,
αλλά έχουν τη δύναμη να τα αλλάξουν όλα… κι αυτά τα «όλα» θα είναι καλύτερα!
Για όσους τολμούν, παρά τον φόβο τους, και με θάρρος βαδίζουν μπροστά!
«ΑΓΑΠΗ ΟΠΩΣ… ΑΛΜΥΡΑ»,
της Αλέκας Ζωγράφου
Εκδόσεις:
Χάρτινη Πόλη
Σελίδες:
640
Τιμή
με έκπτωση: 13,41€
Διαβάστε
την κριτική για το βιβλίο όπως αυτή αναρτήθηκε στους «Φίλους της Λογοτεχνίας»
στον ακόλουθο σύνδεσμο:
https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2019/06/blog-post.html
Υπόθεση
Οπισθόφυλλου:
Είναι
μια στιγμή που ο θυμός, η εκδίκηση και η ζήλεια, κάνουν τις ευθείες γραμμές του
χάρακα να δείχνουν τεθλασμένες και μισοτελειωμένοι οι κύκλοι του διαβήτη. Τότε
είναι που ο έρωτας, η φιλία και η προδοσία κοινωνούν από το ίδιο ποτήρι με …
αγάπη και αλμύρα! Τα παιδικά καλοκαίρια της Λίζας στο Ρέθυμνο, της χάρισαν
δυνατές φιλίες και έναν μεγάλο έρωτα, τον Λευτέρη. Η σχέση τους συνεχίστηκε και
στα φοιτητικά τους χρόνια στην Αθήνα. Η αγάπη τους έμοιαζε αψεγάδιαστη και η
ζωή τους τακτοποιημένη από νωρίς στα καλούπια της ευτυχίας. Τα σχέδιά τους ήταν
λες και είχαν ρίξει θεμέλια σε ένα «για πάντα» που θα τους ένωνε και σε ένα
«ποτέ» που για κανέναν λόγο δεν θα τους χώριζε. Και όμως… Όταν εκείνος επιστρέφει
στο Ρέθυμνο για να εργαστεί ως αρχιτέκτονας και να ζήσει μόνιμα εκεί, τα
πράγματα περιπλέκονται. Η προδοσία τρυπώνει ύπουλα ανάμεσά τους και γρήγορα η
δίψα για εκδίκηση γίνεται στόχος για τη Λίζα. Στα μάτια της έμοιαζε το τέλειο
σχέδιο, ήταν; Ο ανομολόγητος έρωτας του Σήφη οπλίζει τη φαρέτρα της, αλλά μόνο
στην αρχή, γιατί η αγάπη είχε άλλα σχέδια για εκείνους. Όχι, όμως για πολύ. Ο
Λευτέρης στήνει καρτέρι στον Σήφη, προκειμένου να λογαριαστούν και τότε, όλα
ανατρέπονται… Τα λάθη τους γίνονται οι φυλακές τους, από χώμα, από βαριά σίδερα
και από μοναξιά. Το κλειδί της ευτυχίας μοιάζει να έχει χαθεί οριστικά. Μόνο η
τύχη, η μοίρα και η ζωή θα καταφέρουν να λαξεύσουν ένα αντικλείδι. Αλλά μόνο
ένα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου