«ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ… ΓΑΜΟΥ», της Θεοφανίας Ανδρονίκου-Βασιλάκη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ… ΓΑΜΟΥ», της Θεοφανίας Ανδρονίκου-Βασιλάκη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες: 320

Τιμή με έκπτωση: 13,95€

          Η αλήθεια είναι πως την ανάγνωση του συγγραφικού έργου της αγαπημένης μου, πλέον, Θεοφανίας Ανδρονίκου-Βασιλάκη την ξεκίνησα λίγο ανορθόδοξα. Πρώτα διάβασα το εξαιρετικό ιστορικό της μυθιστόρημα «Η υπηρέτρια της Δούκισσας», στη συνέχεια το αμέσως προηγούμενό της και προσωπικά λατρεμένο μου βιβλίο «Η διαθήκη του Ζάνα» και πρόσφατα ετοιμαζόμουν να διαβάσω το τελευταίο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ζακίνθη – Στο Άβατο του Κόντε», που κυκλοφορεί όπως και τα δύο προηγούμενα από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη. Τακτοποιώντας όμως κάποια ράφια της βιβλιοθήκης μου, έπεσε κυριολεκτικά στα χέρια μου ένα παλαιότερο βιβλίο της που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, το «Γυναίκες στα πρόθυρα… γάμου». Ο τίτλος μού έφερε αμέσως στο μυαλό την αγαπημένη κωμωδία του Αλμοδόβαρ «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης», κεντρίζοντας άμεσα το ενδιαφέρον μου, ενώ το γεγονός ότι επρόκειτο για έργο της κ. Βασιλάκη μού προκάλεσε την επιτακτική ανάγκη να διαβάσω άμεσα τουλάχιστον τις πρώτες σελίδες. Εννοείται πως, μην μπορώντας να το αφήσω από τα χέρια μου, το έκλεισα όταν πια είχα τελειώσει την ανάγνωση ολόκληρου του βιβλίου, έχοντας χαραγμένο στο πρόσωπό μου ένα τεράστιο χαμόγελο αφού πραγματικά το καταευχαριστήθηκα.

          Παρά το γεγονός ότι το συγκεκριμένο βιβλίο είναι από τη φύση του χιουμοριστικό και πιο «ανάλαφρο» ίσως από ένα ιστορικό μυθιστόρημα, η χαρακτηριστική γραφή και το ταλέντο της συγγραφέως διαφαίνονται από τις πρώτες κιόλας σελίδες. Δεν έχει καμία σημασία το γεγονός πως το θέμα του είναι αρκετά κοινότοπο και έχουν ασχοληθεί ουκ ολίγοι με αυτό, όχι μόνο στη λογοτεχνία αλλά και στην έβδομη τέχνη. Σημασία έχει πως εδώ αναλαμβάνει η εξαίρετη Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη να μας ξεναγήσει στον κόσμο της ανύπαντρης «μεγαλοκοπέλας» και στα δεινά που αυτή είναι υποχρεωμένη να υποβάλλεται, εξαιτίας μιας κοινωνίας η οποία αρέσκεται να βάζει στους ανθρώπους «ταμπέλες» κατά τη δική της εσφαλμένη και μονομερή κρίση. Εννοείται πως ο φεμινισμός και η ισότητα των δύο φύλων πάνε για μία ακόμη φορά «περίπατο», αφού και εδώ οι ανύπανδροι άντρες δεν τυγχάνουν της ίδιας μεταχείρισης με τις αντίστοιχες συνομήλικές τους γυναίκες. Διαφορετικά μέτρα και διαφορετικά σταθμά ισχύουν πάντοτε στην ελληνική κοινωνία, και όσες από εμάς καθυστερήσαμε λίγο ή περισσότερο να παντρευτούμε, είμαι βέβαιη πως έχουμε βιώσει στο «πετσί» μας αυτόν τον ιδιότυπο κοινωνικό ρατσισμό. Σε αυτό το μυθιστόρημα, όμως, θα έχετε την ευκαιρία να τον δείτε από άλλη σκοπιά, να τον σατιρίσετε, να ταυτιστείτε με αρκετές από τις ανυπόφορες καταστάσεις που βιώνουν οι ηρωίδες μας, αλλά και να νιώσετε πως η ελπίδα μπορεί να τελικά κρύβεται εκεί που δεν την περιμένετε.

          Οι τέσσερις ηρωίδες μας, οι οποίες είναι παιδικές γνώριμες και συντοπίτισσες με καταγωγή από το ίδιο χωριό κοντά στα Γιάννενα, συναντιούνται ανέλπιστα στον γάμο μιας κοινής τους φίλης. Είναι διαφορετικές μεταξύ τους όσο η μέρα με τη νύχτα, ενώ από τη στιγμή που εγκατέλειψαν τον κοινό τόπο καταγωγής τους, δεν επιδίωξαν ποτέ ξανά να συναντηθούν. Το μοναδικό κοινό τους χαρακτηριστικό –ή «κουσούρι» τους, σύμφωνα με τα άδικα πρότυπα της κοινωνίας μας– είναι ότι η Κέλυ, η Στέλλα, η Ρίτσα και η Λένα είναι ανύπαντρες, παρά το γεγονός ότι σχεδόν αγγίζουν τη μεταιχμιακή ηλικία των σαράντα. Κατά τη διάρκεια της αναγκαστικής συνύπαρξής τους στο ίδιο τραπέζι και της εκ νέου γνωριμίας τους, οι τέσσερις γυναίκες συνειδητοποιούν πως η τοποθέτησή τους εκεί έγινε εσκεμμένα με μοναδικό κριτήριο το γεγονός πως καμιά τους δεν έχει ακόμα παντρευτεί, άρα ανήκουν στη δακτυλοδεικτούμενη κατηγορία της «γεροντοκόρης». Η προσωπικότητα, η ζωή, οι εμπειρίες και τα επιτεύγματα της καθεμιάς δεν έχουν καμία απολύτως αξία για τον κοινωνικό και συγγενικό τους περίγυρο, εφόσον δεν έχουν καταφέρει να πετύχουν τον αυτονόητο και σημαντικότερο στόχο κάθε «φυσιολογικής» γυναίκας: να βρουν τον πολυπόθητο άντρα, να τον στεφανωθούν «με δόξα και τιμή» και να τεκνοποιήσουν πριν το βιολογικό τους ρολόι «ξεκουρδιστεί» και σταματήσει να χτυπάει εντελώς.

          Οι τέσσερις γυναίκες συνειδητοποιούν πως αυτά που τις ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που τις χωρίζουν, ενώ αντιλαμβάνονται πως –παρά τις φαινομενικά αγεφύρωτες διαφορές τους– απολαμβάνουν τη συνύπαρξή τους, καθώς η καθεμιά κάτι έχει να πάρει και να δώσει στην άλλη. Η φιλόζωη Στέλλα έχει βαρεθεί να ψάχνει τον ιδανικό σύντροφο και δίνει όλη της την αγάπη και τη φροντίδα στα ανυπεράσπιστα ζώα, ενίοτε με ανατρεπτικά μέσα. Η εντυπωσιακή και ψηλομύτα Κέλυ βλέπει τον κόσμο από την υπεροπτική και προνομιούχα θέση της επιτυχημένης ζωής της, επιμένοντας να αγνοεί πως τα πόδια του εφήμερου «θρόνου» της είναι εύθραυστα και μπορούν να «σπάσουν» ανά πάσα στιγμή. Η ντροπαλή και μονίμως δυστυχισμένη Λένα, έχοντας πληγωθεί πολύ στο παρελθόν, θεωρεί πως δεν της αξίζει η ευτυχία και πλέον δεν την αναζητεί, ενώ η πληθωρική και κραυγαλέα Ρίτσα βασίζεται στην επιτυχημένη καριέρα της, αντιμετωπίζοντας τα πάντα με τον καυστικό και ενίοτε κακόγουστο τρόπο της. Μέχρι που εκείνη η βραδιά του γάμου της Νίκης, της κοινής τους φίλης, θα τις φέρει κοντά με τον πιο απρόσμενο τρόπο, αποδεικνύοντάς τους ότι όχι μόνο η ζωή έχει γυρίσματα, αλλά και οι απόψεις και οι κοσμοθεωρίες μας.

          Η συγγραφέας, μέσα από μια ιστορία πρωτότυπη, γλαφυρή και καθηλωτική, χρησιμοποιεί ίσες δόσεις χιούμορ, σάτιρας, περιπέτειας και συγκίνησης ώστε να μας παρασύρει σε μια αναγνωστική περιπλάνηση στον κόσμο των τεσσάρων ηρωίδων της. Τίποτα δεν μπορεί να μας προϊδεάσει από την αρχή για όσα ευτράπελα και συναρπαστικά θα ακολουθήσουν. Οι καταστάσεις ανατρέπονται, οι χαρακτήρες αποκαλύπτονται σταδιακά κερδίζοντάς μας εξ ολοκλήρου, το γέλιο εναλλάσσεται με τη συγκίνηση και την αναπόληση καταστάσεων που σίγουρα μας φαίνονται οικείες, ενώ η αισιοδοξία, η ελπίδα και η θετική στάση ζωής είναι διάχυτες σε όλο το βιβλίο. Η γυναικεία φιλία αποδεικνύεται πιο στέρεη από όσο περιμένουμε, ενώ η Μοίρα πλέκει τα δικά της σχέδια, προσφέροντας λύσεις που δεν μπορούμε καν να διανοηθούμε. Όσο για τη Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη, μας αποδεικνύει για ακόμα μία φορά το αστείρευτο ταλέντο της και το εύρος της ευέλικτης, χαρισματικής γραφής της, η οποία μπορεί να ζωντανεύει με την ίδια ευκολία και παραστατικότητα το μακρινό παρελθόν και γνωστά ή άγνωστα ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα, όπως και τη σύγχρονη πραγματικότητα με τις τραγελαφικές συμπεριφορές και τα λανθασμένα στερεότυπά της. Πάνω απ’ όλα, όμως, το μυθιστόρημα «Γυναίκες στα πρόθυρα… γάμου» μάς αποδεικνύει πως η ζωή είναι ένα υπέροχο ταξίδι με τις όμορφες και τις άσχημες στιγμές του, ενώ μπορεί να εκπλαγούμε από την απρόσμενη αλληλεγγύη, φιλία, συμπαράσταση, ανθρωπιά, αγάπη και απόλυτη ευτυχία που ίσως μας περιμένουν εκεί που δεν το υποψιαζόμαστε. Διαβάστε το, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Η Στέλλα, η Κέλυ, η Λένα και η Ρίτσα συναντιούνται στον γάμο της Νίκης, με την οποία κατάγονται από την ίδια περιοχή. Πολύ σύντομα αντιλαμβάνονται πως δε βρίσκονται τυχαία στο ίδιο τραπέζι, αλλά επειδή είναι οι μοναδικές ανύπαντρες. Λίγο πριν από τα σαράντα, για άλλη μια φορά στη ζωή τους, αντιμετωπίζουν τον ρατσισμό κατά της… γεροντοκόρης από την κοινωνία και τον περίγυρό τους. Καμιά άλλη επιτυχία, καμιά άλλη ικανότητα ή χάρισμα, πλην του γάμου, δε μετράει, σύμφωνα με τους γονείς και τους γνωστούς τους. Από εκείνη τη βραδιά και μετά, η μοίρα και η αλληλεγγύη για τον κοινό στόχο τις φέρνουν πιο κοντά. Αποφασίζουν να αποδυθούν στο κυνήγι του… γαμπρού, που επιτέλους θα τις απαλλάξει από το στίγμα της γεροντοκόρης και… το ράφι!

Τα αποτελέσματα; Απρόβλεπτα και ξεκαρδιστικά!