χειρογράφου της «Αμέλια», ένα ιστορικό μυθιστόρημα που με συνεπήρε από τις πρώτες κιόλας σελίδες, αφού από τη μία είχε να κάνει με την ατόφια Ιστορία του ελληνισμού της Πόλης, και όχι μόνο, και από την άλλη ένα μεγάλο μέρος του εκτυλισσόταν στον τόπο καταγωγής της συνονόματης πολίτισσας γιαγιάς μου, το Πέραν. Γνωρίζοντας, λοιπόν, εκ των έσω την αξιόλογη και σε βάθος ιστορική έρευνα της συγγραφέως, αφέθηκα στη μαγεία της μυθοπλασίας της, η οποία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και υπαρκτά πρόσωπα, απολαμβάνοντας ένα μυθιστόρημα από εκείνα που μένουν χαραγμένα στη μνήμη ανεξίτηλα. Με αφορμή αυτό το έργο της, η συγγραφέας αποδέχτηκε την πρόσκλησή μου να μας παρουσιάσει η ίδια το πόνημά της, ώστε να γνωρίσουν την «Αμέλιά» της λίγο καλύτερα οι αναγνώστες μας. Την ευχαριστώ ολόψυχα για τον χρόνο που διέθεσε στους «Φίλους της Λογοτεχνίας», της εύχομαι από καρδιάς κάθε επιτυχία στο συγγραφικό της έργο και σας προσκαλώ να διαβάσετε όσα μας εκμυστηρεύεται η αγαπητή Γιούλα Γ. Κωνσταντοπούλου για το νέο βιβλίο της!
Πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται με φόντο τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα και οι εκβολές του φτάνουν έως τη δεκαετία του 1980. Είναι ένα έργο-κληρονομιά και μνήμη ιστορική, ένα βιβλίο το οποίο παραμένει απόλυτα πιστό σε προσωπικές μαρτυρίες, αλλά και στην αλήθεια των γεγονότων της συγκεκριμένης εποχής, με συχνές αναφορές σε ιστορικά πρόσωπα που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στα γεγονότα και με τις επιλογές και τις πράξεις τους καθόρισαν τις τύχες των Ελλήνων της Πόλης και της Μικρασίας.
Η δράση και η ζωή των μυθιστορηματικών ηρώων επηρεάζεται άμεσα ή έμμεσα από τα γεγονότα, καθώς αυτοί ως κοινωνικά όντα εμπλέκονται στην Ιστορία. Τα αφηγούμενα γεγονότα δεν στοχεύουν στην αναζήτηση της αλήθειας των ιστορούμενων γεγονότων, αλλά στα κίνητρα που επέβαλαν την επιλογή της αφηγηματικής εκδοχής και τη ρητορική της.
Αφετηριακό σημείο της συγγραφής αποτέλεσαν οι πόλεμοι των αρχών του 20ου αιώνα, η Μικρασιατική καταστροφή και τα έντονα βιώματα που προκάλεσε ο ξεριζωμός τόσο σε εκείνους που τον υπέστησαν, όσο και σε εκείνους που τον «αφουγκράστηκαν» στους τόπους υποδοχής.
Στην ιστορία εγκιβωτίζονται κι άλλες που λειτουργούν ως νέα και σε κοινωνικό επίπεδο παραπληρωματικά σημαίνοντα που απαιτούν τη δική τους αποκωδικοποίηση για την κατανόηση πράξεων ή και παραλείψεων της ζωής των ηρώων. Η αφήγηση αποτυπώνει τις περιπέτειες της ηρωίδας και οδηγεί τους αναγνώστες να την ακολουθήσουν στις μετακινήσεις, τις συναισθηματικές διακυμάνσεις και τις αναπάντεχες αλλαγές που βιώνει.
Ο αναγνώστης ακολουθώντας την αφήγηση της Αμέλιας έχει την ευκαιρία όχι μόνο να γνωρίσει την ενδιαφέρουσα ιστορία της, αλλά και τη δυνατότητα να «ζήσει» μέσα από τη ροή των αναμνήσεων της ηρωίδας τις χαρές, τις απογοητεύσεις, την οδύνη των Ρωμιών της Πόλης για τα δεινά που έπληξαν τον Ελληνισμό: το τέλος του Μεγάλου πολέμου, τον Μικρασιατικό πόλεμο και την Καταστροφή, το δράμα των ξεριζωμένων από τη γη της Ιωνίας, τα «παιχνίδια» των Μεγάλων Δυνάμεων πριν και μετά τον Μεσοπόλεμο, τα αντίποινα των Τούρκων με αποκορύφωμα τα Σεπτεμβριανά…
Η Αμέλια προέρχεται από μια μεσοαστική οικογένεια και έχει τη στόφα γυναικών περασμένων εποχών. Η αγωγή που πήρε από την οικογένεια και το σχολείο της –εκκλησιαστικό ίδρυμα–, η απειρία της αλλά και η αθωότητα του χαρακτήρα της ήταν όλα εκείνα τα στοιχεία που δόμησαν μία προσωπικότητα ευάλωτη, εύκολο «θήραμα» και θύμα στα χέρια ενός ανθρώπου, του Ουμπέρτο, που μεγάλωσε δίχως αληθινή αγάπη και γαλουχήθηκε με την αλαζονεία του πλούτου και των συναλλαγών…
Κύριο χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς της είναι η ανιδιοτέλεια και μια «αθωότητα» για τις προθέσεις των άλλων, στοιχεία που της υποδείκνυαν κάθε φορά να κάνει τις επιλογές της και να έχει απόλυτα την ευθύνη γι’ αυτές στη ζωή. Οι ιδέες αλλά και οι αξίες με τις οποίες μεγάλωσε την έκαναν να πιστεύει πως οι άνθρωποι είναι «αγγελικά πλασμένοι». Στην πορεία της ζωής της οι πεποιθήσεις της διαψεύστηκαν περίτρανα από ανθρώπους που εμπιστεύθηκε, κυρίως όμως από τον έναν και μοναδικό άνδρα που αγάπησε στη ζωή της! Κι αυτή της η αγάπη, που διατηρήθηκε αλώβητη ως το τέλος της ζωής της, ήταν που την εμπόδισε να αντικρύσει κατάματα την αλήθεια. Αυτός ήταν και ο λόγος που ποτέ δεν «έφυγε» από εκείνη σχέση. Ο έρωτάς της για εκείνον πολύ πριν την καθαυτή γνωριμία τους, που με την πάροδο του χρόνου έδωσε τη θέση του σε μια μεγάλη αγάπη δίχως όρια, ανταλλάγματα ή διεκδικήσεις, την οδήγησε σε αυτή την αδιέξοδη κατάσταση. Ίσως, ακόμη, βαθιά μέσα της να πίστευε πως η δύναμη της αγάπης θα υπερνικούσε τα όποια εμπόδια και θα έκαμπτε ή και θα συγκινούσε τον χαρακτήρα του συζύγου της.
Σε όλα, δυστυχώς για εκείνην, διαψεύστηκε. Γιατί η Αμέλια, σε επίπεδο ερωτικό, δεν αγαπήθηκε στον βαθμό που της άξιζε να αγαπηθεί. Η πεποίθησή της πως η αληθινή αγάπη εδράζεται σε στέρεες βάσεις και φυσικά στην αμοιβαιότητα την οδήγησε στην επιλογή μιας μοναχικής πορείας στη ζωή, δίχως να αναζητά άλλον σύντροφο ή συντροφιά πέρα από τις αναμνήσεις της. Ωστόσο, ευτύχησε να έχει δίπλα της ανθρώπους που αξιολόγησαν το μεγαλείο της ψυχής της, την αγάπησαν και σεβάστηκαν τη μνήμη της όταν ήρθε το τέλος της ζωής της.
Με την πάροδο του χρόνου, οι αναμνήσεις όχι μόνο χάνουν τη ζωντάνια τους, αλλά μπορεί και να φθείρονται, να γίνονται ξεθωριασμένες εικόνες, ώστε να μην έχουν καμία σχέση με τις σχεδόν «ολοζώντανες» μνήμες που έχουμε από το παρόν. Η διατήρησή τους ή μη επαφίεται στον ίδιο τον άνθρωπο, από το πόσο συχνή είναι η βούληση για «διανοητικές επισκέψεις» στο παρελθόν, από την τήρηση και διατήρηση πραγμάτων που τον συνδέουν με αυτό. Αν κανείς «χάσει» αυτά τα κομμάτια του παρελθόντος του, χάνει κομμάτια της ταυτότητάς του.
Ο αναγνώστης που διαβάζει αυτό το έργο καλείται να αφουγκραστεί τα μηνύματα από την ιστορία της Αμέλιας, μηνύματα που έχουν να πουν πολλά στους σύγχρονους ανθρώπους. Η πίστη στις αξίες είναι και πρέπει να αποτελεί εφαλτήριο για τους ανθρώπους. Η ειλικρίνεια στις διαπροσωπικές σχέσεις, η αφειδώλευτη αγάπη, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και η αποδοχή του άλλου σε κοινωνικό, οικονομικό, θρησκευτικό ή άλλο επίπεδο είναι τα στοιχεία που καταξιώνουν εν τέλει την ανθρώπινη ύπαρξη σε κάθε εποχή…
Γιούλα Γ.
Κωνσταντοπούλου
Έχει συγγράψει διηγήματα. Στην επιστημονική της δραστηριότητα συμπεριλαμβάνονται πάνω από πενήντα άρθρα σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά.
Το έργο της «Αμέλια, Ιχνηλατώντας μνήμες των Ρωμιών της Πόλης» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα και βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.
«Κερτεζίτες αγωνιστές στην Επανάσταση του 1821», Αθήνα 1996.
«Homère, L’ ILIADE illustré par la céramique grecque», Δημιουργία, 1998.
«Η Εκπαίδευση στην επαρχία Καλαβρύτων κατά την οθωνική περίοδο (1833-1862)», έκδοση Νομαρχίας Αχαΐας, 2009.
Σελίδες: 242
Τιμή με έκπτωση: 12,87€
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο των «Φίλων της Λογοτεχνίας»: https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2020/07/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου