Εκδόσεις: Διόπτρα
Σελίδες: 408
Τιμή με έκπτωση: 14,94€
Όπως και να έχει, το νέο μυθιστόρημά της με κέρδισε με τις αμασκάρευτες αλήθειες του, με την πιστή απεικόνιση χαρακτήρων και καταστάσεων και με την καθηλωτική και καταιγιστική πλοκή του. Βεβαίως, δεν περίμενα τίποτε λιγότερο από τη χαρισματική συγγραφέα, αυτό όμως που δεν περίμενα ήταν πόσο πολύ επίκαιρο θα αποδεικνυόταν το βιβλίο της ετούτο λίγες μέρες αργότερα –και συγκεκριμένα από τη στιγμή της εξομολόγησης της ολυμπιονίκη μας Σοφίας Μπεκατώρου για τον προ ετών βιασμό της από αθλητικό παράγοντα–, αφού μία από τις πιο αλησμόνητες ηρωίδες του, η Μάρω, αντιμετωπίζει την ίδια τραυματική εμπειρία. Δεν έχει σημασία πότε αποφασίζει το εκάστοτε θύμα να μιλήσει και να καταγγείλει τους θύτες του για τη σεξουαλική του κακοποίηση, ούτε έχει σημασία αν εκείνο ήταν ντυμένο προκλητικά ή κυκλοφορούσε μόνο του ή είχε σχέση με τον δράστη ή οποιοδήποτε άλλο «ελαφρυντικό» χρησιμοποιεί ο κάθε ανεγκέφαλος μισογύνης –που δυστυχώς, σε κάποιες περιπτώσεις, τυγχάνει να είναι ακόμα και γυναίκα– για να μειώσει τη σοβαρότητα του εν λόγω εγκλήματος. Γιατί, ειλικρινά τώρα, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και ας μη «στρουθοκαμηλίζουμε»: ο βιασμός είναι έγκλημα όχι μόνο στο ανθρώπινο σώμα αλλά και στην ψυχή, από όπου είναι πολύ πιο δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να σβήσουν τα ίχνη του ολότελα.
Παρ’ όλα αυτά, το νέο μυθιστόρημα της κ. Ακρίτα όχι μόνο θίγει αυτό το τόσο σοβαρό και επίκαιρο θέμα, αλλά καταπιάνεται και με πολλά άλλα εξίσου ενδιαφέροντα θέματα της ζωής. Εκτυλίσσεται στην Αθήνα του σήμερα και μας ξεναγεί στις ζωές πέντε διαφορετικών γυναικών. Η Νένα, που δουλεύει σε ένα συνοικιακό κομμωτήριο και δικαίως τη θεωρούν «το πρώτο πιστολάκι», έρχεται σε επαφή καθημερινά με πολλές γυναίκες κάθε τύπου και ηλικίας. Το μάτι της έχει πια εξασκηθεί ώστε να διακρίνει ποιες από τις πελάτισσές της έχουν ευτυχισμένους γάμους και ποιες έχουν «σκισμένο τούλι». Η Μάρω, μια νέα γυναίκα με ευτυχισμένο γάμο, πέφτει θύμα βιασμού και ο κόσμος της αναποδογυρίζεται, ενώ η απρόσμενη εμφάνιση της Χαράς θα αναπτερώσει τις ελπίδες της για δικαίωση. Η Σολφέζ, παλαίμαχη κομμώτρια –που το πρώην αφεντικό της, ο Εμανουέλ, τη βάφτισε από Κούλα Σολάνζ, όμως ήταν δύσκολη η προφορά του από τις «μεγαλοκυρίες» πελάτισσες και μετονομάστηκε σε Σολφέζ– αγωνίζεται για να απολαύσει τη ζωή που πλέον δικαιούται, με τον άνθρωπο που έχει επιλέξει κόντρα σε κατεστημένο και προκαταλήψεις. Η Μιράντα, πάλαι ποτέ πρώτο όνομα στις λαϊκές πίστες, εκμεταλλεύτηκε σοφά το πολύτιμο μέταλλο της φωνής της και έβγαλε παράδες με το τσουβάλι, που τώρα απολαμβάνει για όσο της είναι γραμμένο. Και, τέλος, η ώριμη Ιοκάστη που, παρά την αναμενόμενη παραίτηση από τη ζωή που επέρχεται με το πέρασμα των χρόνων, δεν λέει να το βάλει οριστικά κάτω, αλλά αφήνεται σε έναν σαρωτικό όψιμο έρωτα που μπαίνει απρόσκλητος στη ζωή της για να πρωταγωνιστήσει.
Αυτές οι πέντε διαφορετικές γυναίκες συνδέονται άλλοτε με δεσμούς αίματος, άλλοτε με δεσμούς φιλίας κι άλλοτε με δεσμούς έρωτα. Όλες τους διεκδικούν το αναφαίρετο δικαίωμά τους στην ευτυχία, στην αγάπη, στην αλληλεγγύη και στη δικαίωση, παλεύοντας με τις καταστάσεις, με τις προκαταλήψεις, με τη βία, με το κατεστημένο, ακόμα και με τον ίδιο τους τον εαυτό. Σκοντάφτουν, πέφτουν, καταρρακώνονται, εξοργίζονται, απογοητεύονται, ανασκουμπώνονται, δεν συμβιβάζονται με ημίμετρα και συνεχίζουν να παλεύουν για να ακουστεί δυνατά η φωνή και τα θέλω τους, όσο κι αν η κοινωνία, τα ταμπού και οι αδικίες τούς βάζουν συνεχώς εμπόδια. Έχουν καταλάβει πως η ζωή μας είναι μία και σύντομη, γι’ αυτό οφείλουμε να τη ζήσουμε όπως εμείς οι ίδιοι επιθυμούμε και όχι όπως μας επιβάλλουν οι άλλοι.
Η Έλενα Ακρίτα, με το καθηλωτικό νέο της μυθιστόρημα «Το σκισμένο τούλι», αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής μας και απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους με καθαρή συνείδηση, ευγενικά ένστικτα και ανοιχτό μυαλό. Μας μιλάει για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και στον έρωτα –όπως ο καθένας από εμάς το ορίζει–, για την ανάγκη καταπολέμησης σεξιστικών και μισογυνιστικών συμπεριφορών –απ’ όπου κι αν προέρχονται αυτές–, για την αντιμετώπιση της βίας –όποια μορφή κι αν παίρνει αυτή– και κυρίως για το δικαίωμα κάθε ανθρώπου στην ευτυχία – όσο αργά κι αν τη βρίσκει, όσο διαφορετική κι φαίνεται, όσο δύσκολη κι αν μοιάζει η εξασφάλισή της. Είναι ένα βιβλίο αληθινό, εμπνευσμένο, χιουμοριστικό, συγκινητικό, ελπιδοφόρο και εμψυχωτικό, αφού μας αποδεικνύει πως ποτέ δεν είναι αργά για να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας. Οφείλω θερμά συγχαρητήρια στη συγγραφέα για το νέο της πόνημα και σας συστήνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε, Φίλοι μου!
Πέντε γυναίκες προχωρούν πιασμένες χέρι χέρι αδιαφορώντας για ηλικίες, τάξεις και γενιές. Πέντε γυναίκες πετάνε τα σκισμένα τούλια από πάνω τους και διεκδικούν τη ζωή τους από την αρχή. Πέντε γυναίκες μέσα από την αγάπη, τη βία, το γέλιο και το δάκρυ αγωνίζονται για το δικό τους «μαζί».
Βραβείο Κοινού στην κατηγορία Ελληνικό Μυθιστόρημα για το βιβλίο «Τα τάπερ της Αλίκης» Public Awards 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου