«ΟΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ», του Ιλδεφόνσο Φαλκόνες – Γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος

«ΟΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ», του Ιλδεφόνσο Φαλκόνες – Γράφει ο Γιώργος
Πανόπουλος
Εκδόσεις Πατάκη
Σελίδες: 888
Τιμή με έκπτωση: 24,30€
 
        Ο Ιλδεφόνσο Φαλκόνες επιστρέφει, έτσι απλά. Επιστρέφει σε ένα έργο που τον κατέδειξε, σε μια εποχή που γνωρίζει καλά, και διεκδικεί μια άλλου είδους ωριμότητα στη σκέψη και το ύφος. Οι «Κληρονόμοι της γης» είναι η επίδοξη συνέχεια της «Παναγιάς της θάλασσας».
        Είναι 1391 και ο Ούγο παρακολουθεί την άδικη εκτέλεση του προστάτη του. Όταν αντιδρά, δέχεται κι ο ίδιος τα βέλη της εξουσίας. Αποχωρισμένος από τη μητέρα του κι αναγκασμένος να εγκαταλείψει το όνειρο του, να γίνει ναυπηγός στο λιμάνι της Βαρκελώνης, ακολουθεί το μονοπάτι της επιβίωσης σπαρμένο, όμως, από δίψα για εκδίκηση. Ερωτεύεται, παγιδεύεται, στέκεται στα πόδια του και χάνει πάλι όσα έχει αποκτήσει. Μεγάλη του αγάπη γίνεται το κρασί και αποκτά μεγάλη γη από κλίματα. Παράλληλα μπλέκεται για χάρη της εκδίκησης σε παιχνίδια προδοσίας του κράτους με αναπάντεχα αποτελέσματα. Μετά από όλα αυτά καταλήγει να παλεύει για την ευτυχία της κοπέλας που μεγάλωσε και έχει σαν κόρη, αλλά ξανά η ζωή θα αποδειχτεί αδίστακτη. Στον αντίποδα βρίσκεται η αδερφή του που μεγαλώνει σε μοναστήρι διαμορφώνοντας τις δικές της πεποιθήσεις και πέφτοντας θύμα άλλων εξουσιαστικών δαιμόνων.
        Ο συγγραφέας επιλέγει μια δυνητική περίοδο της Ισπανίας για να τοποθετήσει την πλοκή της ιστορίας του. Στα τέλη του 14ου αιώνα η Βαρκελώνη –και γενικότερα η Καταλονία– μαίνεται από τις έριδες βασιλείων και δυναστειών, ενώ εγκύπτει σχίσμα εντός του σχίσματος στην Καθολική Εκκλησία. Σε αυτό το πλαίσιο ο λαός άγεται και φέρεται σύμφωνα με το συμφέρον του επικρατέστερου ισχυρού κατά συγκυρία, ενώ οι ισχυροί –προκειμένου να μπορέσουν να διασφαλίσουν τη θέση τους– επιδίδονται σε αγριότητες ανενδοίαστα. Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης μπορεί να διαπιστώσει κανείς την αγωνία του συγγραφέα κατά πόσο τελικά έχει αλλάξει επί της ουσίας ο κόσμος κι αν στην παρούσα φάση οδηγούμαστε σε έναν άλλο Μεσαίωνα.
       Πιο ώριμος ο συγγραφέας, επηρεασμένος πιθανότατα και από την εποχή, προσδίδει στους ήρωες έναν πιο μοιρολατρικό χαρακτήρα. Χαρακτηριστική είναι η φράση που επαναλαμβάνεται στο μυθιστόρημα: «υπήρξα ευτυχισμένος/η»· σαν να θέλει με αυτόν τον τρόπο να ξορκίσει όλα τα κακά που τους κατατρέχουν ή σαν να δικαιώνει όλο τον επονείδιστο αγώνα τους. Αυτήν τη φορά η κάθαρση απειλείται και δεν θα έρθει καθόλου αναίμακτα.
       Για άλλη μια φορά σε βιβλίο του Φαλκόνες, ο ήρωας έχει να παλέψει με ηθικά διλήμματα. Αρχικά μοιράζεται ανάμεσα στην αγάπη του για τη θάλασσα και τη στεριά, που θα υποχρεωθεί να συμβιβαστεί μαζί της, αλλά στο τέλος θα είναι αυτή που θα τον αναδείξει. Έπειτα, θα βρεθεί προδομένος από την πίστη του σε αξίες και πρόσωπα και θα πρέπει να πάρει τις κατάλληλες αποφάσεις. Ύστερα, διχάζεται ανάμεσα στα δυο μεγάλα συναισθήματα που κινούν τον κόσμο, την εκδίκηση και την αγάπη, και θα πρέπει να επιλέξει. Τέλος, ως αποκορύφωμα, πόνος και δικαιοσύνη εμφανίζονται αλληλένδετα και ο ήρωας δοκιμάζεται.
        Αναμφίβολα ο μυθιστοριογράφος επιχειρεί να συνθέσει ένα ακόμα έπος με τη γνωστή γλαφυρή του πένα. Αναπαριστά περίτεχνα μια άλλη μακρινή εποχή τόσο χωρικά όσο και πολιτικοθρησκευτικά. Οι άνθρωποι και οι βασικές τους ανάγκες είναι ίδιες σε όποια χρονιά κι αν τους εναποθέσεις. Αυτή είναι η συνταγή για ένα καλό ιστορικό μυθιστόρημα. Κατά πόσο όμως η Ιστορία επαναλαμβάνεται;
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Βαρκελώνη, 1387. Οι καμπάνες της εκκλησίας της Σάντα Μαρία δε λα Μαρ χτυπούν για όλους τους κατοίκους της συνοικίας Ριμπέρα, αλλά κάποιος τις ακούει με ιδιαίτερη προσοχή. Ο Ούγο Λιορ, γιος ναυτικού που έχει πεθάνει, στα δώδεκά του δουλεύει στα ναυπηγεία χάρη στη γενναιοδωρία ενός από τους πλέον σεβαστούς προκρίτους της πόλης, του Αρνάου Εστανιόλ. Ωστόσο το νεανικό του όνειρο να γίνει ναυπηγός ανατρέπεται από τη σκληρή κι ανελέητη πραγματικότητα, όταν η οικογένεια των Πουτζ, που μισούν τον Εστανιόλ, εκμεταλλεύονται την προνομιακή τους θέση κοντά στον νέο βασιλιά για να πάρουν την εκδίκηση που χρόνια επιζητούσαν.
 
Δέκα χρόνια μετά την Παναγιά της Θάλασσας, ο Ιλδεφόνσο Φαλκόνες επιστρέφει στον κόσμο που τόσο καλά γνωρίζει, τη μεσαιωνική Βαρκελώνη. Αναδημιουργεί με ακρίβεια τη φεουδαρχική κοινωνία μιας ταραχώδους εποχής, αιχμάλωτη της διεφθαρμένης τάξης των ευγενών, εξιστορώντας τον αγώνα ενός ανθρώπου να τα βγάλει πέρα χωρίς να θυσιάσει την αξιοπρέπειά του.