Η τριλογία αποτελείται από τα βιβλία «Ευτοπία 1 – Τα χρόνια του Μανιφέστου», «Ευτοπία 2 – Η φλόγα της επανάστασης» και «Ευτοπία 3 – Η γέννηση ενός νέου κόσμου», τα οποία κυκλοφορούν όλα από την Άνεμος Εκδοτική. Δεν θα σας αναλύσω εδώ τις ενθουσιώδεις, διθυραμβικές και απολύτως ειλικρινείς απόψεις μου για κάθε ένα από τα παραπάνω τρία μυθιστορήματα, αφού μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τις κριτικές μου παρακάτω. Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά την αγαπημένη συγγραφέα για τον χρόνο που διέθεσε στους «Φίλους της Λογοτεχνίας», ώστε να μας παρουσιάσει η ίδια τα βιβλία της, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο συνολικό συγγραφικό της έργο και σας προσκαλώ να διαβάσετε όσα μας εκμυστηρεύεται η εξαίρετη Άννη Παπαθεοδώρου, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα τη μοναδική τριλογία της «Ευτοπίας»!
Γεννήθηκα στην Αθήνα, σπούδασα οικονομικά και δούλεψα για πολλά χρόνια σε τράπεζα. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί να γράψω βιβλίο, παρότι –όπως οι περισσότεροι νέοι– είχα γεμίσει πολλές σελίδες με σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες, μνήμες και ποιήματα.
Ανήκω στη γενιά της Μεταπολίτευσης, μια γενιά που έμαθε τα παιδιά της να ασχολούνται με την πολιτική και να νοιάζονται για ό,τι συμβαίνει γύρω τους, να θέλουν να έχουν άποψη, να την εκφέρουν και –γιατί όχι;– να αγωνίζονται γι’ αυτήν. Αφού τελείωσα τις σπουδές μου, δούλεψα για κάποια χρόνια στον ιδιωτικό τομέα και μετά σε τράπεζα, όπου ασχολήθηκα με οικονομικά και με επιχειρήσεις.
Έπειτα συνέβησαν δύο καθοριστικά για την πορεία μου γεγονότα: ξέσπασε η οικονομική κρίση και πήρα σύνταξη. Έτσι, βρέθηκα να παρακολουθώ τη ζωή από το σπίτι μου, εκτός εργασιακού χώρου – είχα ωστόσο ζήσει και μέσα από την τράπεζα την κρίση, δηλαδή στο κύριο κομμάτι της. Το χειρότερο ήταν πως αντιλαμβανόμουν για τι πράγμα μιλούσαμε, αφού είχα σπουδάσει οικονομικά. Όλο αυτό το δράμα, που εκτυλισσόταν γύρω μου, με άγγιζε και με έκανε να οργίζομαι. Φτώχεια, ανεργία, άνθρωποι να ψάχνουν στα σκουπίδια και, μαζί μ’ αυτά, μεταναστευτικά κύματα, πρόσφυγες κάθε ηλικίας να πνίγονται –προσπαθώντας να βρουν ένα καλύτερο μέλλον–, τρομοκρατία, εγκληματικότητα. Ένιωθα ότι πνιγόμουν και θύμωνα. Αυτόν τον θυμό έπρεπε κάπως να τον εξωτερικεύσω, να τον μοιραστώ, να τον εκτονώσω. Έτσι προέκυψε η «Ευτοπία».
Ούτε οι σπουδές μου ούτε ο τομέας με τον οποίο ασχολήθηκα επαγγελματικά προοιώνιζαν την ενασχόλησή μου με τη συγγραφή. Στην πραγματικότητα δεν επρόκειτο για ενασχόληση, ήταν μάλλον ξέσπασμα ψυχής.
Η «Ευτοπία» ξεκίνησε σαν μια άσκηση του μυαλού, σαν δοκιμή, ίσως και σαν παιχνίδι.
Το Μανιφέστο είναι μια πολιτικο-κοινωνική διακήρυξη και ένα σύνολο νόμων, με βάση τους οποίους στήνεται ένας νέος κόσμος μετά την κρίση και ως συνέπεια αυτής. Με πρόσχημα την αντιμετώπιση της κρίσης, εισάγει μια μορφή παγκόσμιας διακυβέρνησης με κλειστά, όμως, σύνορα και απαγόρευση των μετακινήσεων μεταξύ των χωρών. Σ’ αυτόν τον νέο κόσμο και με πρόσχημα τον υπερπληθυσμό του πλανήτη, ελέγχονται οι γεννήσεις και οι θάνατοι, ελέγχονται τα επαγγέλματα και το μέλλον των νέων. Η παιδεία είναι ανύπαρκτη καθώς διδάσκονται τα απολύτως απαραίτητα και αυτά που εξυπηρετούν τους ιθύνοντες δημιουργούς του· υπάρχουν ζώνες παραγωγικές και οι άνθρωποι έχουν χωριστεί σε α΄ και β΄ κατηγορίας. Έχουν καταργηθεί οι συντάξεις και σ’ αυτόν τον κόσμο ζουν όσοι δουλεύουν και για όσο δουλεύουν. Οι υπόλοιποι κρίνονται άχρηστοι και πετιούνται στον «Καιάδα». Αυτό που σ’ έναν βαθμό ζούμε και σήμερα, αλλά σε ακραία μορφή και κατάσταση.
Οι ήρωες του βιβλίου είναι τα μέλη μιας οικογένειας που το καθένα απ’ αυτά έχει τη δική του ιδιοσυγκρασία, τις δικές του απόψεις, τη δική του προσωπική ιστορία, τις δικές του αντιφάσεις και αγωνίες. Δεν αντιδρούν αρχικά, όταν στήνεται αυτός ο δυστοπικός νέος κόσμος, παρασυρμένα από το αφήγημα με το οποίο έχει περιτυλιχθεί ο κόσμος του Μανιφέστου και η νέα πολλά υποσχόμενη διακυβέρνηση, η οποία –όπως διακηρύσσει και την πιστεύουν– σκοπό έχει να σώσει τον κόσμο. Συμβιβάζονται, προσαρμόζονται και μαθαίνουν να ζουν με τους κανόνες του νέου κόσμου. «Αποστασιοποιούνται κοινωνικά», όπως θα λέγαμε σήμερα. Όταν όμως νιώθουν την καυτή ανάσα του Μανιφέστου «στον σβέρκο τους» και υφίστανται τα προβλήματα που αυτό δημιουργεί «στο πετσί τους», αρχίζουν σιγά σιγά να αφυπνίζονται και να καταλαβαίνουν το λάθος. Έτσι αρχίζουν να αντιδρούν· ο καθένας με τον δικό του τρόπο.
Οι αντιδράσεις προς το Μανιφέστο από τον κόσμο είναι διαφορετικές όπως διαφορετικές είναι και οι ανθρώπινες ιδιοσυγκρασίες, προσωπικότητες αλλά και ανάγκες. Μία μερίδα ανθρώπων στήνει έναν υπόγειο, μυστικό και αθέατο κόσμο, όπου στεγάζονται οι διωγμένοι της κοινωνίας. Αυτός ο κόσμος λειτουργεί με δικαιοσύνη, ισότητα, καλοσύνη, σύμπνοια και αλληλεγγύη, ορθό καταμερισμό και σεβασμό στο περιβάλλον. Δεν έχει αρχηγούς παρά μόνο έναν συντονιστή και μια επιτροπή που την ονομάζουν «Γερουσία», καταναλώνει ό,τι παράγει, με απόλυτα οικολογικό τρόπο, φροντίζει για τη μόρφωση των νέων παιδιών, για τη διασκέδαση και για την ανάπτυξή τους. Δεν χρησιμοποιεί χρήματα γιατί όλα ανήκουν σε όλους. Ένας ιδανικός κόσμος κάτω από τη γη, που για την υλοποίησή του χρησιμοποιήθηκε υπαρκτή τεχνολογία αλλά και προηγούμενες υπαρκτές υπόγειες πόλεις. Δεν έχει, δηλαδή, τίποτα το εξωπραγματικό· αντίθετα είναι απόλυτα εφικτό να πραγματοποιηθεί και στην πραγματικότητα.
Παράλληλα και ανεξάρτητα με αυτόν τον υπόγειο κόσμο, που στήνεται με στόχο την επιβίωση των μελών του, δημιουργείται και η παράνομη ομάδα «Άλφα» που στόχο έχει τη διάδοση των ιδεών και των αξιών που έρχονται σε αντίθεση με τις ιδέες του Μανιφέστου και τελικά την ανατροπή του. Αυτοί είναι οι επαναστάτες που οργανώνουν την Αντίσταση και την επανάσταση. Έτσι έγινε το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας με τίτλο «Η φλόγα της επανάστασης». Με το τρίτο βιβλίο έρχεται η ολοκλήρωση της τριλογίας και «Η γέννηση ενός νέου κόσμου». Έρχεται η «κάθαρση» και των σχέσεων των ηρώων και του κόσμου συνολικά.
Όταν τελείωσα το πρώτο βιβλίο της τριλογίας και πριν ακόμα αποφασίσω να το εκδώσω, κατάλαβα πως δεν είχα τελειώσει μ’ αυτό. Εγώ η ίδια αναρωτιόμουν τι θα μπορούσε να γίνει παρακάτω και, παρότι μπορεί να ακούγεται περίεργο, δεν είχα την παραμικρή ιδέα. Η διερεύνηση λοιπόν συνεχίστηκε και τότε ανακάλυψα πως οι ήρωες είχαν αυτονομηθεί. Αυτοί από μόνοι τους με οδηγούσαν στη συνέχεια. Σύμφωνα με τον χαρακτήρα τους, έκανε ο καθένας αυτό που ήταν επόμενο και φυσικό να κάνει: δρούσαν αυτόνομα και ανεξάρτητα από μένα. Αυτό ήταν που με γοήτευσε και με συγκλόνισε στη διάρκεια της συγγραφής της τριλογίας. Ήταν σαν να παρακολουθούσα την εξέλιξη της ιστορίας, η οποία ελάμβανε χώρα έξω και πέρα από εμένα και το μυαλό μου.
Στο πρώτο βιβλίο οι ήρωες διαμορφώνονται οι ίδιοι, εξελίσσονται και παίρνουν τις αποφάσεις τους. Στο δεύτερο βιβλίο ένιωσα την ανάγκη να προσωποποιήσω το κακό, να πάρει αυτό σάρκα και οστά, να γίνει χειροπιαστό, ορατό, να αναπτύξει και τις δικές του απόψεις.
Με το τέλος του δεύτερου βιβλίου, βρέθηκα πραγματικά σε πολύ περίεργη θέση. Ήξερα πως μετά το δράμα έπρεπε να έρθει η κάθαρση, όμως και πάλι δεν είχα ιδέα ποια θα ήταν αυτή. Κι όμως, κι αυτή προέκυψε αβίαστα. Κοιτάζοντας πίσω, ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως ολοκληρώθηκε αυτό το εγχείρημα χωρίς αρχικό σχεδιασμό ή ένα τουλάχιστον υποτυπώδες περίγραμμα.
Η «Ευτοπία» θα μπορούσε να θεωρηθεί βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου τέτοιο και, δυστυχώς, όσο ο καιρός περνάει τόσο αυτό επιβεβαιώνεται. Όταν ξεκίνησε να γράφεται, στηρίχθηκε στη σύγχρονη πραγματικότητα και σε όλα αυτά που συνέβαιναν γύρω μας, σε όλα όσα ζούσαμε. Αλλά και όλα όσα αναφέρονται στον υπόγειο κόσμο στηρίζονται σε υπαρκτές τεχνολογίες αλλά και σε υπαρκτά προηγούμενα. Έτσι, εγώ προσωπικά, θα το χαρακτήριζα βιβλίο πολιτικής φαντασίας.
Σήμερα, ολοένα και πιο συχνά, άνθρωποι που το έχουν διαβάσει επικοινωνούν μαζί μου και το χαρακτηρίζουν προφητικό. Μπορεί να μην πρόβλεψε τον ιό που μας ταλαιπωρεί τον τελευταίο χρόνο, όμως πολλές από τις συνέπειές του καταγράφονται στην ιστορία του μυθιστορήματος. Κατά έναν περίεργο τρόπο, οι συνέπειες του ιού αυτού και των μέτρων που λαμβάνονται για την αντιμετώπισή του, μοιάζουν πολύ με όσα ζουν οι άνθρωποι στα «Χρόνια του Μανιφέστου».
Είναι κάποιες φορές που η πραγματικότητα με κάνει να νιώθω πως ζω στο περιβάλλον του βιβλίου. Αυτό που με παρηγορεί είναι πως μετά το πρώτο και το δεύτερο βιβλίο, έρχεται και το τρίτο, «Η γέννηση ενός νέου κόσμου». Αυτό δηλαδή που πρέπει να χτίσουμε σήμερα: την ελπίδα και το όραμα για μια καλύτερη ζωή, για την Ευτοπία…
Άννη Παπαθεοδώρου
Βιογραφικό σημείωμα της Άννης Παπαθεοδώρου:
Η Άννη Παπαθεοδώρου γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα. Σπούδασε Οικονομικά στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Δούλεψε σε διάφορες εταιρείες στον ιδιωτικό τομέα και στη συνέχεια εργάστηκε στην Εμπορική Τράπεζα. Από το 2012 είναι συνταξιούχος.
Μετά τη συνταξιοδότησή της ασχολήθηκε κυρίως με θέματα της πόλης. Κυψελιώτισα γέννημα θρέμμα, ανήκει σε μια άτυπη συλλογικότητα, την Ομάδα Κατοίκων Κυψέλης. Δεν εγκατέλειψε ποτέ το ενδιαφέρον της για την οικονομία, καθώς και την πολιτική, διαβάζοντας πάρα πολλά σχετικά βιβλία.
Σημαντικό ενδιαφέρον της είναι το σκάκι, και είναι μέλος του Α.Ο. Πήγασος Κυψέλης. Ζει πάντα στην Κυψέλη και έχει έναν γιο.
Εργογραφία:
«Ευτοπία, Τα χρόνια του μανιφέστου», μυθιστόρημα, Άνεμος εκδοτική, 2018.
«Ευτοπία, Η φλόγα της επανάστασης», μυθιστόρημα, Άνεμος εκδοτική, 2019.
«Ευτοπία, Η γέννηση ενός νέου κόσμου», μυθιστόρημα, Άνεμος εκδοτική, 2020.
Εργογραφία της Άννης Παπαθεοδώρου:
«ΕΥΤΟΠΙΑ – Βιβλίο τρίτο, Η γέννηση ενός νέου κόσμου»Εκδόσεις: Άνεμος (2020)
Σελίδες: 484
Τιμή με έκπτωση: 15,60€
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:
https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2020/07/3.html
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
Σαράντα χρόνια μετά την εγκαθίδρυση του Μανιφέστου, ο κόσμος έχει αλλάξει ριζικά με την επιβολή παγκόσμιας διακυβέρνησης, το κλείσιμο των συνόρων, την απαγόρευση μετακινήσεων και επικοινωνιών, τη δημιουργία οικονομικών ζωνών σε κάθε χώρα, τον έλεγχο γεννήσεων και θανάτων και τον διαχωρισμό των ανθρώπων σε χρήσιμους και ακατάλληλους.
Ταυτόχρονα, κάποιοι πολίτες αντιστέκονται δημιουργώντας έναν μυστικό υπόγειο κόσμο, την Ευτοπία, ενώ άλλοι δημιουργούν τους Άλφα και την οργανωμένη και μεθοδευμένη αντίσταση ενάντια στους απάνθρωπους κανόνες του Μανιφέστου.
Δυο οικογένειες ακροβατούν ανάμεσα στην εξουσία και την επανάσταση, την επιλογή της συμμόρφωσης με τους ανηλεείς κανόνες ή την εξέγερση και τη διεκδίκηση ενός καλύτερου μέλλοντος.
Τα μέλη τους θα συνδεθούν με ακατάλυτους δεσμούς και θα βρεθούν αντιμέτωπα με τα μυστικά και τις ενοχές του παρελθόντος, που άλλοτε τους στοιχειώνουν και άλλοτε τους εξιλεώνουν και τους απελευθερώνουν. Ο αγώνας έχει πλέον οργανωθεί παγκόσμια και η εξέγερση είναι προ των πυλών.
Θα βρουν οι άνθρωποι το θάρρος και τη θέληση να πολεμήσουν, να αντισταθούν, να θυσιαστούν και να ανατρέψουν μια για πάντα την κατάρα του Μανιφέστου;
Θα μπορέσει το όραμα των πολλών ανίσχυρων να επιβληθεί στους λίγους ισχυρούς και ο νέος κρυφός κόσμος να αναδυθεί για να δώσει ζωή στα όνειρα των ανθρώπων;
«ΕΥΤΟΠΙΑ – Βιβλίο δεύτερο, Η φλόγα της επανάστασης»Εκδόσεις: Άνεμος (2019)
Σελίδες: 400
Τιμή με έκπτωση: 14,40€
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:
https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2019/04/2.html
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
Τριάντα οχτώ χρόνια μετά το Μανιφέστο, το οποίο έβαλε τέλος στην ελευθερία, τη δημοκρατία και τις αξίες. Τίποτα δεν έχει αλλάξει, αλλά και τίποτα δεν έχει μείνει ίδιο.
Το Μανιφέστο ζει και βασιλεύει, υπάρχει και εξελίσσεται. Δύο μυστικοί κόσμοι που αντιδρούν είναι αποφασισμένοι να το πολεμήσουν. Θα καταφέρουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους;
Μια γνωριμία θα φέρει τα πάνω κάτω. Μια μεγάλη αγάπη.
Τι γίνεται όταν έχεις μεγαλώσει στη φωλιά του λύκου αλλά εσύ παραμένεις πρόβατο; Το απόλυτο κακό παίρνει πρόσωπο, σάρκα, οστά και συγκεκριμένο όνομα. Και πρέπει να μπεις στη φωλιά του λύκου για να το πολεμήσεις.
Ένας επικίνδυνος γάμος, κόντρα στις συνθήκες, που φέρνει αλλαγές στην οικογένεια. Είναι πράγματι πρόβατα αυτοί που πιστεύουν στις αξίες; Ή μήπως γίνονται σιγά σιγά λύκοι αποφασισμένοι να αγωνιστούν;
Η ανατροπή είναι προ των πυλών. Ο κίνδυνος και ο φόβος έχουν γίνει οι σύντροφοι όλων. Η απόφαση, το ίδιο. Κανείς δεν μένει ανέγγιχτος τα χρόνια του Μανιφέστου. Ήρθε πια το τέλος της αθωότητας. Και της ανοχής. Οι σπόροι φυτεύτηκαν χρόνια πριν. Με προσοχή και φροντίδα καλλιεργήθηκαν για πολύ καιρό. Το μέλλον σιγά σιγά αρχίζει να φυτρώνει.
Η φλόγα της επανάστασης ανάβει…
«ΕΥΤΟΠΙΑ – Βιβλίο πρώτο, Τα χρόνια του Μανιφέστου»Εκδόσεις: Άνεμος (2018)
Σελίδες: 484
Τιμή με έκπτωση: 14,40€
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:
https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2018/04/1.html
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
Ο Μάνος και η Άννα ξεκινούν τη ζωή τους στην κρίση.
Υπερπληθυσμός, μετανάστευση, φτώχεια κι εξαθλίωση, εγκληματικότητα, εθνικισμός και τρομοκρατία είναι το σκηνικό μέσα στο οποίο δημιουργούν την οικογένειά τους και χτίζουν τη ζωή τους.
Δεν αντιδρούν όταν πρέπει. Κανείς δεν αντιδρά. Θα εναντιωθούν ποτέ και με ποιον τρόπο;
Έτος 2057. Παγκοσμιοποιημένη οικονομία και διακυβέρνηση με κλειστά σύνορα. Απομονωτισμός, τοπικής εμβέλειας διαδίκτυο και μέσα ενημέρωσης. Έλεγχος των γεννήσεων και των θανάτων. Ταξικές κι επαγγελματικές ζώνες ασφυκτικά κλειστές. Όποιος δεν ανταποκρίνεται επαρκώς στις υποχρεώσεις που του έχουν ανατεθεί από τους ιθύνοντες ολισθαίνει σε κατώτερη κοινωνική κλίμακα.
Η κρίση και η μετά κρίση περίοδος, σε μια ακραία εκδοχή της, οδηγούν στον θάνατο των ανθρώπων και του πολιτισμού, ή μήπως στην αφύπνιση και στο ξημέρωμα μιας καλύτερης εποχής;
Ένας μυστικός αθέατος κόσμος που αναπτύσσεται θα κατορθώσει να παίξει ρόλο στο παρόν και στο μέλλον;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου