Συνέντευξη με τους ΜΑΡΙΝΑ & ΓΙΑΝΝΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ (2η)- Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Μαρίνα & Γιάννης Αλεξάνδρου

          Το συγγραφικό ζεύγος Μαρίνας και Γιάννη Αλεξάνδρου το πρωτογνώρισα μέσα από το εκπληκτικό βιβλίο τους «Παλάτια του Βοσπόρου», πριν από πολλά χρόνια, τότε που δεν υπήρχαν ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία και τα βιβλία τα αναζητούσες, τα έψαχνες, τα άγγιζες, τα σελιδομετρούσες και τελικά τα αποκτούσες κάνοντας μια βόλτα στις εκθέσεις βιβλίων ή σε πραγματικά βιβλιοπωλεία. Με είχε γοητεύσει το υπέροχο εξώφυλλο του βιβλίου εκείνου, αλλά και η υπόθεση του οπισθόφυλλου, στη συνέχεια όμως με κέρδισε αμετάκλητα η ολοζώντανη και εμπνευσμένη γραφή και θεματολογία του. Λογικό επακόλουθο ήταν να γεμίσω τη βιβλιοθήκη μου με σχεδόν όλα τα βιβλία τους, αν και μου λείπουν κάποια ακόμη. Το τελευταίο έργο τους που διάβασα είναι το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά τους, που κυκλοφορεί όπως και όλα τα υπόλοιπα από τις εκδόσεις Λιβάνη, με τίτλο «Ο ιστός». Δεν θα σας σχολιάσω εδώ καθόλου το βιβλίο, καθώς μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την εκθειαστική αλλά απόλυτα ειλικρινή κριτική μου επιλέγοντας τον σχετικό σύνδεσμο πάνω στον τίτλο του. Όμως η κυκλοφορία αυτού του βιβλίου, που κατά ένα μέρος διαδραματίζεται στη γενέτειρά μου τη Ρόδο, έγινε η αφορμή ώστε η Μαρίνα και ο Γιάννης Αλεξάνδρου να μου παραχωρήσουν μία δεύτερη συνέντευξη, αφιερωμένη στον «Ιστό» αυτήν τη φορά. Τους ευχαριστώ ολόψυχα για τον χρόνο που μου διέθεσαν, τους εύχομαι καλή επιτυχία σε κάθε συγγραφικό τους πόνημα και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις τους, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα τους εξαίρετους συγγραφείς!

1) Αγαπητοί κυρία και κύριε Αλεξάνδρου, τις θερμές μας ευχές για το εξαιρετικό μυθιστόρημά σας με τίτλο «Ο Ιστός», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη. Ποιο ήταν το έναυσμα για την έμπνευση αυτού του έργου σας;

Σχεδόν σε όλα μας τα βιβλία κρύβεται μία αληθινή ιστορία. Δεν μας επιτρέπεται βέβαια να πούμε το όνομά του, αλλά κάποιος φίλος μάς διηγήθηκε τι του συνέβη όταν αποφάσισε μία μονοκατοικία που είχε στα περίχωρα της Αθήνας να την χρησιμοποιήσει για βραχυχρόνια ενοικίαση. Έμπλεξε, λοιπόν, με μία σπείρα από την Ιταλία που έκανε εμπόριο με τα περίφημα κόκκινα διαμάντια. Αν έχετε διαβάσει τον «Ιστό» θα καταλάβατε τα υπόλοιπα.

2) Γνωρίζοντας την αγάπη σας για την Ιστορία, αφού την έχετε συμπεριλάβει σε αρκετά σας βιβλία, θα θέλατε να μας πείτε γιατί επιλέξατε τις συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους, καλύπτοντας ταυτόχρονα μία ευρεία γκάμα σημαντικότατων ιστορικών γεγονότων και εποχών;

Μα ενθουσιαστήκαμε με την ιστορία των Ιωαννιτών ιπποτών. Δεν είχαμε ποτέ σκεφτεί ότι κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών υπήρχε ανάγκη περίθαλψης των τραυματιών, γιατί τελικά ήταν ένας συνεχής πόλεμος. Αυτό κάνανε οι Ιωαννίτες και ήταν πολύτιμοι για όλους. Τελικά εγκαταστάθηκαν στη Ρόδο, μέχρι που οι Τούρκοι αποφάσισαν να καταλάβουν το νησί.

Τότε, μαζί με μερικές χιλιάδες Ροδίτες –που έφυγαν για να γλιτώσουν από τη σφαγή– ξεκίνησαν ένα ταξίδι με κατάληξη τη Μάλτα.

3) Η Ρόδος, το Μιλάνο, η Ελβετία και η Μάλτα έχουν υπάρξει ξανά ως «πρωταγωνιστικά» σκηνικά σε βιβλίο σας; Γιατί επιλέξατε τις συγκεκριμένες πόλεις και χώρες για να αποτελέσουν το φόντο της ιστορίας σας;

Σε πολλά βιβλία «περνάμε» από την Ελβετία. Στη Ρόδο μείναμε δεκαπέντε μέρες για μία δουλειά του Γιάννη και ανακαλύψαμε μια «άλλη» Ρόδο μακριά από τον τουρισμό, και είδαμε εγκαταλελειμμένα αεροδρόμια κι άλλα ίχνη από την εποχή των Ιταλών, γοητευτήκαμε από την παλιά πόλη με το ανακάτεμα των Γάλλων ιπποτών, των Ιταλών και όλα τα ελληνικά στοιχεία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Όλα αυτά και άλλα πολλά θα τα βρείτε στον «Ιστό».

4) Πέρα από την αδιαμφισβήτητα καθηλωτική πλοκή, στο νέο σας μυθιστόρημα επικεντρώνεστε όχι μόνο σε ιστορικά γεγονότα αλλά και στη σύγχρονη Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, της ανεργίας και της μετανάστευσης. Ποιο ήταν το σκεπτικό σας σχετικά με αυτό;

Μπορεί βιομηχανικά και οικονομικά να είμαστε πίσω, μπορεί να μη φτιάχνουμε αυτοκίνητα, αλλά είμαστε πολύ πιο μπρος σαν κοινωνία από τους περισσότερους Ευρωπαίους. Μόλις το 1995 έπαψαν στη Γερμανία οι ομοφυλόφιλοι να βρίσκονται αντιμέτωποι με τον Ποινικό Κώδικα και τον περίφημο νόμο 175 που καταργήθηκε πριν από είκοσι πέντε χρόνια. Το διαζύγιο στην Ιταλία επετράπη μόλις το 1975. Οι Ελβετίδες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου το 1971. Όταν ήρθε λοιπόν η κρίση δεν καθίσαμε με σταυρωμένα χέρια. Τα παιδιά μας –και όχι μόνο– φύγανε να πάνε να δουλέψουν στο εξωτερικό, να αποκτήσουν καινούργιες εμπειρίες, να μάθουν πράγματα, να γίνουν καλύτερα.

Υποφέραμε και υποφέρουμε από την κρίση, αλλά την αντιμετωπίσαμε παλικαρίσια Ε, αυτό θέλαμε να το δείξουμε στους αναγνώστες μας.

5) Σε ένα λογοτεχνικό έργο τόσο ευρύ σαν και τον «Ιστό», το οποίο καλύπτει μία τόσο μεγάλη χρονολογική περίοδο και με τόσα πολλά και σημαντικά γεγονότα, πόσο εύκολη ήταν η ιστορική έρευνα;

Το να «κατασκευάσουμε» έναν χαρακτήρα ή να «στήσουμε» την πλοκή είναι πάντα δύσκολο. Το να μεταφερθούμε σε μία άλλη εποχή είναι γοητευτικό Έτσι, λοιπόν, θα λέγαμε ότι η ιστορική έρευνα είναι περισσότερο διασκεδαστική παρά κουραστική. Βέβαια υπάρχουν και κάποιες ιστορικές περίοδοι που είναι πολύ δύσκολο να βρεις στοιχεία, και μάλιστα να τα ζωντανέψεις και να τα μεταφέρεις στο χαρτί Αλλά πάντα η Ιστορία γοητεύει και όχι μόνο τους αναγνώστες μας, πρώτα από όλους εμάς.

6) Στο μυθιστόρημά σας αυτό θίγετε πολλά σοβαρά και πάντα επίκαιρα κοινωνικά θέματα. Πιστεύετε ότι έχει αλλάξει κάτι μέσα στο πέρασμα των χρόνων ή ως άνθρωποι είμαστε «καταδικασμένοι» να ζούμε ξανά και ξανά τις ίδιες καταστάσεις; Εν ολίγοις, επαναλαμβάνεται η Ιστορία;

Όσο οι άνθρωποι είναι ίδιοι θα κάνουν τα ίδια λάθη, θα κάνουν ανώφελους πολέμους και θα «γράφουν» με τον ίδιο τρόπο Ιστορία. Ξέρουμε κάποιον που έχει παντρευτεί τρεις φορές και έχει χωρίσει τρεις φορές. Εμείς μπορούμε να δούμε ότι και οι τρεις του γυναίκες είχαν περίπου τον ίδιο χαρακτήρα, τα ίδια προσόντα και τα ίδια ελαττώματα. Άρα, ο άνθρωπος αυτός δεν μπόρεσε να μάθει τίποτα και η ιστορία επαναλαμβανόταν. Γι’ αυτό και το πιο σπουδαίο ρητό των προγόνων μας είναι το «γνώθι σ’ αυτόν».

7) Πιστεύετε ότι οι λαοί που δεν διδάσκονται από την Ιστορία τους, είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν; Έχουμε κάποιες τέτοιες ενδείξεις στη σημερινή εποχή;

Όπως είπαμε πιο πριν, όταν ένας άνθρωπος ξαναπαντρεύεται και επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος επιλογής, έτσι και οι λαοί που αποτελούνται από ανθρώπους αναγκάζουν την Ιστορία να επαναληφθεί.

8) Οι ήρωες του μυθιστορήματός σας είναι πολλοί, άρτια σκιαγραφημένοι και ολοζώντανοι. Υπάρχει κάποιος ή κάποιοι από αυτούς με τους οποίους να ταυτιστήκατε περισσότερο και, ίσως, να υπάρχουν περισσότερα «ψήγματα» της δικής σας ιδιοσυγκρασίας στον χαρακτήρα τους;

Εμείς προσπαθούμε να μην ταυτιζόμαστε με τους ήρωές μας, προσπαθούμε να μη βάζουμε κομμάτια του δικού μας χαρακτήρα στους πρωταγωνιστές των βιβλίων μας. Αν το κάναμε αυτό, θα επαναλαμβανόμαστε σε κάθε βιβλίο που γράφουμε και όταν έχουν κυκλοφορήσει είκοσι τρία μυθιστορήματά μας, έχουμε τον φόβο να μη γράφουμε τα ίδια πράγματα, να μη μας βαρεθούν οι αναγνώστες μας, να τους δίνουμε πάντα κάτι καινούργιο, κάτι επίκαιρο και ζωντανό.

9) Για μια ακόμη φορά επιλέγετε γυναίκες ως τις κύριες ηρωίδες σας –όπως η εμβληματική Μαλτέζα σας–, οι οποίες ζουν σε πολύ αντίξοες συνθήκες και μέσα στη δίνη των γεγονότων της Ιστορίας. Πόσο εύκολος πιστεύετε ότι θα ήταν αυτός ο αγώνας για μία γυναίκα εκείνες τις εποχές και πόσο πιστεύετε πως έχουν αλλάξει οι συνθήκες για τη γυναίκα από τότε έως σήμερα;

Μπορεί η ζωή να κάνει κύκλους, μπορεί η Ιστορία να επαναλαμβάνεται, από την άλλη μεριά όμως όλα αλλάζουν, όπως είχε πει ένας αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, «τα πάντα ρει» ή, αλλιώς, δεν μπορείς να κάνεις μπάνιο δύο φορές στο ίδιο ποτάμι γιατί δεν θα μπεις στο ίδιο νερό. Όταν ο Γιάννης γράφτηκε τη δεκαετία του ’60 στο πρώτο έτος του Πολυτεχνείου του Άαχεν στη σχολή ηλεκτρολόγων μηχανικών, στους 450 φοιτητές ήταν μία μόνο γυναίκα. Σήμερα είναι το αντίθετο, ψάχνεις να βρεις άντρα. Ε, κάτι σημαίνει αυτό…

11) Προσωπικά, έλαβα κάποια σημαντικότατα μηνύματα σχετικά με τον αγώνα του ανθρώπου να διεκδικήσει την ελευθερία του, να σπάσει τα δεσμά που του έχουν επιβάλλει η κοινωνία, η θρησκεία, το φύλο ή η καταγωγή του και να κατακτήσει τον έρωτα, όσο «άπιαστος» κι αν μοιάζει αυτός. Πιστεύετε πως σήμερα είναι ευκολότερο απ’ ότι στο παρελθόν να διεκδικήσει ο καθένας μας τα παραπάνω ή δεν έχουν αλλάξει και τόσο τα πράγματα;

Σε αυτήν τη ζωή θα συναντήσουμε και το νέο κορίτσι που μένει έγκυος και, για να μην αντιμετωπίσει την κοινωνία και την οικογένειά του, αυτοκτονεί πέφτοντας από το μπαλκόνι. Έχουμε και τον Αγαμέμνονα, που προκειμένου να ηγηθεί της εκστρατείας στην Τροία, θυσιάζει τη μοναχοκόρη του. Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να κρατάμε το μέτρο αλλά και η υπέρβαση χρειάζεται πολλές φορές.

12) Αφού σας ευχαριστήσω θερμά για τον χρόνο που μου διαθέσατε απαντώντας σε αυτή τη δεύτερη συνέντευξή μας για τους «Φίλους Της Λογοτεχνίας» και σας ευχηθώ καλή επιτυχία στο τελευταίο σας μυθιστόρημα «Ο Ιστός», θα ήθελα να σας ρωτήσω τι μας επιφυλάσσετε στο άμεσο μέλλον;

Ακριβώς αυτές τις ημέρες βρισκόμαστε σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο της υπόθεσης του καινούργιου μας βιβλίου. Το τι διαπραγματεύεται θα το μάθετε πολύ νωρίτερα πριν κυκλοφορήσει, από τη σελίδα μας στο Facebook: https://business.facebook.com/JannisMarinaAlexandrou/

Βιογραφία Γιάννη και Μαρίνας Αλεξάνδρου:

O Γιάννης και η Mαρίνα Aλεξάνδρου γεννήθηκαν στην Aθήνα. Έχουν τεχνική εταιρεία. O Γιάννης σπούδασε μηχανολόγος ηλεκτρολόγος στο Πολυτεχνείο του Άαχεν στη Γερμανία και έκανε διδακτορικό στους αυτοματισμούς στο Πολυτεχνείο του Mιλάνου. Mιλάει γερμανικά, ιταλικά, γαλλικά και αγγλικά.

H Mαρίνα σπούδασε διακόσμηση στη Σχολή Bακαλό και στην Aνωτάτη Σχολή Kαλών Tεχνών του Mιλάνου. Mιλάει γαλλικά και ιταλικά.

Oι δυο τους έχουν έναν γιο. Το ζευγάρι είναι στον συγγραφικό χώρο πάνω από είκοσι χρόνια με μεγάλες επιτυχίες.

Βιβλιογραφία:

Από την Ανατολή στη Δύση

Παλάτια του Βοσπόρου

Παραμύθι ο έρωτας

Απλά σ’ αγαπώ

Το πετράδι της Ιωνίας

Η γη της ελπίδας

Άξενος Πόντος

Το κύμα του έρωτα

Το χάραμα μιας ελπίδας

Το μαγικό ταξίδι

Το μυστικό της παλιάς αυλής

Το σπίτι του Κάμπου

Το λουλούδι της λίμνης

Για μια ελπίδα

Δύο άλλοι Κόσμοι

Aνέμου Ιστορίες

Δυο στιγμές ζωής

Ο Ιστός

Πρόσφατη βιβλιογραφία Γιάννη & Μαρίνας Αλεξάνδρου:

«Ο ΙΣΤΟΣ»

Εκδόσεις: Λιβάνη (2019)

Σελίδες: 416

Τιμή με έκπτωση: 14,31€

Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο, όπως αυτή αναρτήθηκε στους «Φίλους της Λογοτεχνίας», στον ακόλουθο σύνδεσμο:

https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2019/11/blog-post_16.html

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Δυο παλιές βίλες μετατρέπονται σε ξενοδοχεία. Η μία στο Χαλάνδρι και η άλλη στην παλιά πόλη της Ρόδου.

Οι ιδιοκτήτες τους παλεύουν να πετύχουν σε μια εποχή που ο τουρισμός υπόσχεται πολλά. Άθελά τους όμως μπλέκονται στα σχέδια λαθρεμπόρων πολύτιμων λίθων, βάζοντας σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια τους τη ζωή.

Δύο παράλληλες ιστορίες ενώνονται σε έναν κρίκο. Η μία στη μεσαιωνική Ρόδο, τη Μάλτα και την Ιταλία, ενώ η άλλη, η σύγχρονη, στην Αθήνα, τη Ρόδο και τη Γενεύη. Βιώνουμε τους πόθους και την αγάπη της Αναστασίας, που ακολούθησε τον Ιππότη της στην οδύσσειά του μέχρι τη Μάλτα, όταν οι Τούρκοι πολιόρκησαν και κατέλαβαν τη Ρόδο.

Το χθες είναι μαγευτικό και μας παρασύρει ονειρικά. Το σήμερα όμως ανεβάζει την αδρεναλίνη και μας αγγίζει έντονα. Γιατί έτσι είναι πάντα στην Ελλάδα, ή όλα μαζί ή τίποτα…

Η νύχτα γύρω από την Έτη και τον Αντρέα στην αυλή της «Βίλα Μαλτέζα» ήταν βελούδινη. Το καλοκαίρι πλανεύει και οδηγεί στον έρωτα και τις πιο κλειστές καρδιές. Είχε περάσει πολύς καιρός που ένας άντρας την κοίταζε κάπως... Και της μιλούσε έτσι...

– Έλα να σου δείξω την πανσιόν «Βίλα Αντιγόνη», είπε η Άντη στον Χρήστο. Σε μια εσοχή της σκάλας, η Άντη έσπρωξε τον τοίχο και με αυτόν τον τρόπο άνοιξε ένα κρυφό πέρασμα. Εμβρόντητη είδε δύο άντρες να έχουν επάνω στο τραπέζι απλωμένα διαμάντια, σμαράγδια και ρουμπίνια.

Η Αναστασία άρχισε να χορεύει κάτω από τη βροχή. Ελευθέρωνε και ξόρκιζε όλους τους φόβους, τις ανασφάλειες και τις αγωνίες που πέρασε. Τώρα διεκδικούσε το δικαίωμα στη ζωή. Ο Ντε Ρεβέλ άπλωσε το μπράτσο του και εκείνη το έπιασε για να ανέβει πάνω στο άλογο μαζί του. Τώρα ξεκινούσαν από την αρχή. Είχαν πια πατρίδα.

«ΔΥΟ ΣΤΙΓΜΕΣ ΖΩΗΣ»

Εκδόσεις: Λιβάνη (2018)

Σελίδες: 384

Τιμή με έκπτωση: 8,91€

Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο, όπως αυτή αναρτήθηκε στους «Φίλους της Λογοτεχνίας», στον ακόλουθο σύνδεσμο:

https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2019/11/blog-post_16.html

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Δυο στιγμές της ζωής το χθες και το σήμερα. Χθες, το ταξίδι στην αυτοκρατορική Κίνα, η άφιξη με το Οριάν Εξπρές στην Κωνσταντινούπολη κι αργότερα μια καινούρια αρχή στη Θεσσαλονίκη και στο προπολεμικό Λονδίνο. Στα μονοπάτια της ζωής, η Ξανθή διασταυρώνεται με τον Μάρκο, την ανεκπλήρωτη αγάπη από τη χαμένη πατρίδα. Μετά έρχεται ο Πάτρικ, ο πληθωρικός Άγγλος ρεπόρτερ, που μαζί διασχίζουν τη Μάγχη, ενώ στην Ευρώπη πέφτει η σκιά του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η απελευθέρωση τη φέρνει πίσω στην Ελλάδα για να χτίσει με πάθος και πείσμα από την αρχή τη ζωή της.

Σήμερα, η Σόνια, απόγονος του Μάρκου, εμπλέκεται ερωτικά με δύο άντρες, τον Λεωνίδα και τον Μάνο. Δυο φόνοι που θα διαδραματιστούν μπροστά στα μάτια της είναι το μοιραίο σταυροδρόμι που θα την παγιδέψει στον ιστό της αράχνης των μεγάλων συμφερόντων και του ξεπλύματος χρημάτων.

Ο αστυνομικός Στέφανος Λύτρας θα αναλάβει να ξεσκεπάσει τους φόνους, τη διαπλοκή και τα αφανέρωτα μυστικά, ώστε τα σκοτάδια να διαλυθούν και να έρθει η κάθαρση και η δικαιοσύνη.

Ο μεγάλος πολυέλαιος της αίθουσας έπεσε στο δάπεδο κάνοντας τρομακτικό θόρυβο. Γυαλιά εκτινάχθηκαν παντού, τραυματίζοντας πολύ κόσμο. Κανείς δεν μπόρεσε να δει τον δολοφόνο, μέσα στον χαμό που ακολούθησε τους πυροβολισμούς.

Ένα φαναράκι φώτιζε τον χώρο, που ήταν απέριττος, με μόνο ένα μεγάλο παχύ χαλί πάνω στο δάπεδο. Της είχαν πει ότι οι Κινέζοι Μαντσού είχαν ευγενικούς τρόπους και να μη φοβάται. Καθώς προχωρούσε πίσω από τη θεραπαινίδα, για να πάει στον αφέντη της, εκείνη έτρεμε…

Τους συνεπήραν τα φιλιά και τα αγγίγματα. Κρυφές επιθυμίες που και οι δυο από παλιά είχαν θάψει μέσα τους. Ένας άντρας και μια γυναίκα ήταν, σε στιγμές δυνατού έρωτα. Επιθυμούσαν χρόνια ο ένας τον άλλο, από την πρώτη κιόλας ματιά, εκεί στο πατρικό της, στο Πέραν.

Στάθηκε ψηλά στη γέφυρα του Λονδίνου, κοιτώντας το ποτάμι κάτω και την πόλη γύρω. Το βλέμμα της χάθηκε στον σκούρο ορίζοντα. «Δε θα αφήσω τη ζωή να με δαμάσει, θα τη νικήσω».

Ποιοι είχαν συμφέρον να κλείσουν τα στόματα και γιατί;

–Τι με ρωτάτε, αστυνόμε, του είπε νευριασμένη. Τι είδα; Ή τι αντιλήφθηκα;

Ναι, είμαι πάρα πολύ φοβισμένη! Έναν θόρυβο άκουσα, σαν έκρηξη, και βυθιστήκαμε στο σκοτάδι...

«ΑΝΕΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΕΣ»

Εκδόσεις: Λιβάνη (2017)

Σελίδες: 656

Τιμή με έκπτωση: 11,61€

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Ανατύπωση και διασκευή από τα παλαιότερα βιβλία

Το Μυστικό της Παλιάς Αυλής και Το Σπίτι του Κάμπου.

Δύο ιστορίες αγάπης, περιπέτειας και μυστηρίου είναι η πρώτη δημοσιογραφική δουλειά της Ξένιας και την κάνει διάσημη.

Η Μαρία, μια νεαρή ξεναγός, ερωτεύεται τον Άρη που είναι αρχαιολόγος. Το πάθος του για τις ανασκαφές τον οδηγεί σε κρυμμένα μυστικά αιώνων. Ξεπηδούν θανάσιμοι κίνδυνοι και τότε εκείνος κατηγορείται άδικα για φόνο. Η Σεβίλη, η Βαρκελώνη, το δουκάτο της Αθήνας και η Κέρκυρα είναι ο περίγυρος των ηρώων, σε μια ιστορία που διατρέχει τους αιώνες, γεμάτη περιπέτειες και έρωτες.

Μια ερειπωμένη έπαυλη της Χίου και ο κήπος της είναι το μυστικό καταφύγιο της Ελένης. Εκεί θα αγαπήσει τον απόγονο μιας οικογένειας που κρατά από τους Γενοβέζους. Το σπίτι αντιλάλησε από τους παράφορους έρωτες των προγόνων που έζησαν σε αυτό: μιας Γενοβέζας αρχοντοπούλας, που αγάπησε τρελά τον καραβοκύρη Νικόλα Θαλασσινό, και πολύ αργότερα της Γιολάντας, που τραγουδούσε στις μεγαλύτερες όπερες του κόσμου, με έναν Ιταλό πιανίστα. Η έπαυλη εγκαταλείφθηκε για χρόνια και ερήμωσε, μέχρι που γέμισε και πάλι από το φως και τη χαρά της ζωής.

Αυτός ο άντρας ξυπνούσε μέσα της την κρυμμένη θηλυκότητα. Τα μάτια του ίσως; Η φωνή του; Πάνω του όλα την αναστάτωναν.

Σεβίλη, Μεσαίωνας. «Στην πυρά! Στην πυρά!» ούρλιαζαν όλοι. Φοβόταν! Αχ, πώς φοβόταν! Σεβίλη, 1840. Η κοντέσα Ανταλίνα, μόνη της στο σαλόνι, κοιτούσε στο φως των κεριών τον πίνακα. Τον κοιτούσε σαν υπνωτισμένη, μέχρι που ένιωσε να τρέμει.

Τότε έριξε τη δαντελένια μαντίλα στους ώμους και πήγε στους στάβλους. Τον βρήκε να την περιμένει δίπλα στα άλογα…

Η Γιολάντα είχε τώρα μπροστά της όλο το θέατρο. Δεν υπήρχε ούτε ένα κάθισμα άδειο. Αυτή ήταν μία στιγμή μαγική και ένιωσε πως ο χρόνος σταμάτησε. Ύστερα, τραγουδώντας, έδωσε στο κοινό την ψυχή της.

Το τρικάταρτο του άρχοντα από τη Χίο ήταν έτοιμο να σαλπάρει.

– Άφησέ με, του ψιθύρισε φοβισμένη.

– Μα δε σε κρατώ, δε σε αγγίζω καν…

Η ανάσα του την έκαψε.

– Άφησέ με….

«ΔΥΟ ΑΛΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ»

Εκδόσεις: Λιβάνη (2016)

Σελίδες: 432

Τιμή με έκπτωση: 8,91€

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Ο Διονύσης, ένας ισχυρός χρηματιστής στη Νέα Υόρκη, και ο Πέτρος, επιχειρηματίας στην Ελλάδα, μπαίνουν στο σκοτεινό μονοπάτι του ανταγωνισμού και της ζήλιας, με αφορμή ένα στοίχημα. Ρίχνονται σε μια μονομαχία χωρίς όρια, που καθορίζει τη ζωή τους. Ποιος θα γίνει πιο πετυχημένος και δυνατός; Δεν τους σταματά τίποτα μπρος στον στόχο. Στο πέρασμά τους αφήνουν θύματα...

Η Άνδρια και η Νάντια μένουν στο περιθώριο. Ανώφελα τους αγαπούν, τους ποθούν, τους μισούν και τα δίνουν όλα…

Από την κοσμοπολίτικη Νέα Υόρκη, τις βουνοκορφές της Πελοποννήσου και τα γαλανά ακρογιάλια, τα αισθήματα συγκλονίζουν. Μια κρουαζιέρα στα ελληνικά νησιά φουντώνει την αντιπαράθεση, με αποκορύφωμα μια σκληρή δικαστική διαμάχη, όπου το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και το FBI κυριαρχούν. Παράλληλα, η Μαφία στα πλοκάμια της σφίγγει τα παιδιά τους. Είναι νέοι, ερωτευμένοι και μέσα από περιπέτειες τελικά βγαίνουν αδιάφθοροι.

Η δημιουργία ενός οικολογικού πάρκου τούς οδηγεί στην Πελοπόννησο. Φτάνουν στη Μονεμβασιά, όπου σε ένα βενετσιάνικο κάστρο ανακαλύπτουν μια ιστορία όμοια με αυτήν του Διονύση και του Πέτρου, στην Αναγέννηση. Οι ήρωες είναι γοητευτικοί, ακαταμάχητοι και ευάλωτοι. Η αγάπη, ο φθόνος και ο ανταγωνισμός οδηγούν τις καταστάσεις στα άκρα.

Ταξιδεύουμε μαζί τους, μέχρι το φως να νικήσει το σκοτάδι και να φανεί το ουράνιο τόξο…

Την κοίταξε στα μάτια τόσο διεισδυτικά, σαν να έψαχνε την ψυχή της.

― Δε σκοπεύω να σε μοιραστώ με κανέναν. Δε σε διεκδικώ, σε έχω, γλυκιά μου, όπως με έχεις και εσύ… Το βλέμμα σου ουρλιάζει, θέλω να βγάλω το σκοτάδι από εκεί μέσα. Έσκυψε πάνω της και έγιναν ένα.

Η πλώρη του σκάφους έσκιζε τα κύματα. Της έδωσε το τιμόνι και εκείνη ενθουσιάστηκε. Το φεγγάρι τούς βρήκε αγκαλιασμένους να κοιτούν το φωτεινό του αυλάκι. Βελούδινη η νύχτα, με το κυματάκι να χτυπά στην καρίνα του ιστιοπλοϊκού.

― Έχουμε εντολές να σας οδηγήσουμε στο FBI για ανάκριση. Κατηγορείστε για εξαπάτηση του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, είπαν οι πράκτορες δείχνοντας το ένταλμα. Σε λίγο βρίσκονταν όλοι μαζί στα άδυτα των μυστικών υπηρεσιών. Τον ζόρισαν πολύ.

Τον προσκάλεσε στον τρύγο. Η Ερατώ, με γυμνά τα πόδια, μπήκε στο πατητήρι. Ήταν ζουμερή όσο τα σταφύλια της. Όμως δεν την κοιτούσε κρυφά μόνο ο κυβερνήτης, αλλά και ένας αϊτός, ο Μανιάτης πειρατής. Εκείνη έδωσε στον Βενετσιάνο το καλύτερο τσαμπί και, παίρνοντας με τα δάχτυλά της μια ρώγα σταφύλι, δάγκωσε τη μισή, ενώ την άλλη μισή την έβαλε στα χείλη του.

«ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ»

Εκδόσεις: Λιβάνη (2016)

Σελίδες: 640

Τιμή με έκπτωση: 11,61€

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Ανατύπωση και διασκευή από τα παλαιότερα βιβλία Το Χάραμα Μιας Ελπίδας και Η Γη της Ελπίδας.

Έρωτας, λάμψη, περιπέτειες, άγρια πάθη στις ιστορίες δυο νέων γυναικών. Κοινό στοιχείο τους η Αυστραλία.

Η Σοφία και ο Δημήτρης ταξίδεψαν με το ίδιο καράβι στη μακρινή ήπειρο το 1920. Διέσχισαν τους ωκεανούς σε ένα ταξίδι που θα άλλαζε τη ζωή τους. Εκείνος στην πρώτη θέση, γόνος γνωστής οικογένειας, επιθυμούσε να ξεφύγει από τα πολιτικά μίση. Εκείνη, κάτω στα αμπάρια, απελπιστικά φτωχή, λαχταρούσε να γλιτώσει από τη μιζέρια και να σώσει τα αδέρφια της. Η μοίρα τούς ένωσε και αγαπήθηκαν δυνατά, αν και ανήκαν σε άλλους κόσμους.

Πορεύτηκαν μαζί, με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής.

Η Μαρία και η Χριστίνα, απόγονοί τους, επιστρέφουν σήμερα στην Ελλάδα. Ο έρωτας τις αγκαλιάζει και μέσα από αυτόν κερδίζουν το χαμογελαστό πρόσωπο της ζωής.

Στον θεσσαλικό κάμπο, ένα μυστήριο δένει το μεγαλοκτηματία Λάμπη με τους κληρονόμους του. Ποια η σχέση της νεαρής Ελληνοαυστραλέζας με τον Νίκο; Τι φοβούνται; Ποια κρυμμένα μυστικά τούς κυνηγούν; Τι έψαχνε ο Λάμπης τρέχοντας πάνω στο άλογό του; Ποια είναι η Ελένη και το πέπλο μυστηρίου που τη σκεπάζει; Το άγνωστο και τα δυνατά πάθη κυριαρχούν στον κάμπο, εκεί όπου η γη έχει ανάσα, έχει ψυχή...

Το βλέμμα της Σοφίας αγρίεψε. Ανακατεύτηκαν τα σωθικά της και υψώνοντας τα μάτια στον ουρανό έσφιξε τις γροθιές, ενώ μια βουβή κραυγή βγήκε από τα στήθη της.

«Εσύ εκεί πάνω δε μας βλέπεις; Δε μας λυπάσαι;» Έμπηξε τα νύχια στις παλάμες και αποφάσισε.

«Θα βγω σώα από αυτό το πλοίο, δε θα χάσω τα λογικά μου, θα νικήσω τη ζωή».

Έτσι όπως ατένιζε ψηλά, είδε στο πάνω κατάστρωμα έναν νέο να κοιτάζει προς τα κάτω. Φορούσε λευκό σακάκι και στο χέρι κρατούσε ένα πούρο.

Ήταν ψηλός, απόλυτα ξεχωριστός, όμορφος! «Οπτασία είναι», σκέφτηκε, «δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι...»

Προχωρούσε με το άλογο και το κορμί της είχε γίνει ένα με το ζώο. Το φεγγάρι τούς συντρόφευε.

– Είσαι μαζί μου; τη ρώτησε. Δίπλα μου; Στα λάθη και στις επιτυχίες; Ήταν γεννημένος αρχηγός και εκείνη θα θυσίαζε τα πάντα για την αγάπη του.

– Κατάλαβα, έκανε ειρωνικά ο Λάμπης, θέλεις να σε παρακαλέσουν. Χάσιμο χρόνου! Κρίμα, νόμιζα πως ήσουν πιο ειλικρινής και ντόμπρα. Θα δείξει ποιος λοιπόν θα παρακαλέσει ποιον...

Ψηλά, μέσα στ’ αστέρια, ένα τρεμόπαιξε και έλαμψε.

Ο αέρας που κατέβαινε από την πλαγιά πήρε τα λόγια που αντιλάλησαν και τα ταξίδεψε...